#pasta

Czasy się zmieniają, a zawartość półki z fantastyką i SF w Empiku pozostaje taka sama. Co możemy tam znaleźć?
- najnowszy zbiór opowiadań Pilipiuka, w którym doktor Skórzewski bawi się w carskiego Indianę, Storm znajduje sanacyjne artefakty, a za cara to w ogóle było;
- kolejny tom kosmicznej sagi, w której drobny przemytnik firaksytu z Io musi uporać się z nagłym brakiem wodoru na Słońcu;
- żołnierze wyklęci, ale to antykomunistyczne wilkołaki;
- nowe wydanie Lema z posłowiem redaktora poprzedniego wydania;
- powieść średniowieczno-fantastyczna z magicznymi Piastami ganiającymi się po lasach;
- przetłumaczona na szybko książkowa wersja filmu SF będącego hitem ostatniego lata;
- Mordimmer Maddderdin znowu rozpierdala całe Cesarstwo III, czyli Piekara robi wszystko, żeby nie ruszać najciekawszych fragmentów świata;
- cegła Dukaja stojąca na półce od 12 lat;
- kolejny tom magicznej sagi o spisku, smoku i spusze w style „Sztylet krwi”, „Korona popiołów” albo „Tron pogardy”;
- stalker znowu snuje się przez Zonę po ikonach, rękopisach, karabinach w poszukiwaniu spełniacza życzeń, żeby uleczyć córkę, a tak naprawdę to nie;
- coś dla YA (ang. gówniarze), czyli nowelizacja nowego Assasyna albo trzy fantasy fanficki z Wattpada w prochowcu i kapeluszu udające powieść;
- Ziemiański pisze o swoich fetyszach i Wielkim Dolnym Śląsku;
- Pratchett, czyli 31 część opowieści dla nielubianych nerdów;
- „Bulbulator Diuny" na podstawie zachowanej listy zakupów Herberta;
- kolejne wydanie Hobbita albo Władcy Pierścieni z plakatem filmowym na okładce;
- nowa powieść „Kinga” na gościnnych występach;
- na pewno nie Głowacki xD
- steampunk, czyli para w ruch, zioła buch, bonusowe punkty za akcję w Polsce pod zaborami, motyw buntu podziemi przeciw dzielnicy bogaczy i latające pancerniki Wokulskiego;
- spermiarska powieść o azjatyckiej wojowniczce walczącej ze złym imperium i sypiającej z kim popadnie;
- „Ostatnie życzenie”.

#ksiazki #scifi #fantasy #heheszki

Lubimy czytać zamieściło kilka dni temu listę najlepszych książek dla dzieci wszech czasów stworzoną przez BBC: BBC poprosiło o udział w stworzeniu zestawienia 177 ekspertów – 133 kobiety, 41 mężczyzn i 3 osoby, które nie wskazały swojej płci. Byli to autorzy, krytycy literaccy i wydawcy pochodzący z 56 krajów, jak czytamy, „od Austrii po Uzbekistan”. Głosowano na 1050 tytułów, każda z osób wskazywała dziesięć, a potem głosy podliczano i stworzono z nich ranking. 
Większość z tych książek znam, ale wielu nie umieściłabym na liście "najlepszych" czy "dla dzieci".
Bez pogrubienia te, których nie znam i nie mogę o nich podyskutować (chociaż według Pierre Bayarda, znajomość treści jest ważniejsza niż samo przeczytanie. Jego esej o czytaniu zdumiewa mnie bardziej z każdą stroną. Polecam)

1. „Tam, gdzie żyją dzikie stwory”, Maurice Sendak
   
2. „Alicja w Krainie Czarów”, Lewis Carroll
   
3. „Pippi Pończoszanka”, Astrid Lindgren
   
4. „Mały Książę”, Antoine de Saint-Exupéry
   
5. „Hobbit, czyli tam i z powrotem”, J.R.R. Tolkien
   
6. „Zorza polarna”, Philip Pullman
   
7. „Lew, czarownica i stara szafa”, C.S. Lewis
   
8. „Kubuś Puchatek”, A.A. Milne
   
9. „Pajęczyna Charlotty”, E.B. White
   
10. „Matylda”, Roald Dahl, Quentin Blake
    
11. „Ania z Zielonego Wzgórza”, L.M. Montgomery
    
12. „Baśnie”, H.H. Andersen- znam wiele baśni Andersena, ale o który wybór tutaj chodzi?
    
13. „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”, J.K. Rowling
    
14. „Bardzo głodna gąsienica”, Eric Carle
    
15. „Ciemność rusza do boju”, Susan Cooper - właśnie sobie kupiłam, więc dowiem się czy jest tak dobra, żeby być wyżej niż Czarnoksiężnik z Archipelagu
    
16. „Przybysz”, Shaun Tan
    
17. „Małe kobietki”, Louisa May Alcott - ma swoje wady (a patrząc z dzisiejszej perspektywy nawet ogromne), ale to słodka historia o rodzinie i tym co ważne
    
18. „Charlie i fabryka czekolady”, Roald Dahl
    
19. „Heidi”, Johanna Spyri
    
20. „Dobranoc, księżycu”, Margaret Wise Brown
    
21. „Pinokio”, Carlo Collodi
    
22. „Czarnoksiężnik z Archipelagu”, Ursula K. Le Guin
    
23. „Zima Muminków”, Tove Jansson
    
24. „Gdzie jest moja czapeczka?”, Jon Klassen - nie znam wielu książeczek dla małych dzieci. Moje dziecko było już duże, kiedy wydawnictwa zaczęły masowo wydawać naprawdę dobrą literaturę dla najmłodszych, czego ogromnie żałuję
    
25. „Tajemniczy ogród”, Frances Hodgson Burnett
    
26. „Gęś, śmierć i tulipan”, Wolf Erlbruch
    
27. „Bracia Lwie Serce”, Astrid Lindgren - noszę w sobie głęboką traumę po tej książce. Po przeczytaniu jej całymi miesiącami bałam się zasypiać. Jest piękna, ale powinno się ostrzegać dzieci przed przeczytaniem.
    
28. „Harry Potter i więzień Azkabanu”, J.K. Rowling
    
29. „Brown Girl Dreaming”, Jacqueline Woodson (brak polskiego tłumaczenia)
    
30. „Trzej zbójcy”, Tomi Ungerer
    
31. „The Snowy Day”, Ezra Jack Keats (brak polskiego tłumaczenia)
    
32. „Tygrys, który przyszedł na herbatę”, Judith Kerr
    
33. „Ruchomy zamek Hauru”, Diana Wynne Jones
    
34. „Fałdka czasu”, Madeleine L'Engle
    
35. „Wodnikowe Wzgórze”, Richard Adams
    
36. „Północ w tajemniczym ogrodzie”, Philippa Pearce
    
37. „Baśnie”, Jacob Grimm, Wilhelm Grimm - to ma być książka dla dzieci? Pomijając to, że pisane były jako ciekawostki etnograficzne, to kolejny raz nie ma tutaj konkretnego wyboru. Nie wiem który normalny rodzic chciałby czytać dziecku te wszystkie porąbane historyjki o słomce i kiełbasie. Uwielbiałam braci Grimm jako wczesna nastolatka zafascynowana śmiercią, rozkładem i purenonsensem, dlatego własnemu dziecku tego nie czytałam.
    
38. „Piotruś Królik”, Beatrix Helen Potter
    
39. „Domek przy torach”, Edith Nesbit
    
40. „Iksy i Zera”, Malorie Blackman
    
41. „BFG”, Roald Dahl
    
42. **„**Regulamin na lato”, Shaun Tan
    
43. „Momo”, Michael Ende
    
44. „Byczek Fernando”, Munro Leaf
    
45. „Władca Pierścieni”, J.R.R. Tolkien - dla dzieci? serio?
    
46. „The Owl Service”, Alan Garner (brak polskiego tłumaczenia)
    
47. „Ronja, córka zbójnika”, Astrid Lindgren
    
48. „Niekończąca się historia”, Michael Ende
    
49. „Pańczatantra”, praca anonimowa
    
50. „Wyspa skarbów”, Robert Louis Stevenson
    
51. „Mary Poppins”, Pamela Lyndon Travers
    
52. „Zaczarowane baletki”, Noel Streatfeild
    
53. „Najmocniej na świecie”, Trish Cooke
    
54. „Idziemy na niedźwiedzia”, Helen Gillian Oxenbury, Michael Rosen
    
55. „Opowieść o Cebulku”, Gianni Rodari
    
56. „Drzewo darów”, Shel Silverstein
    
57. „Gruffalo”, Julia Donaldson, Axel Scheffler
    
58. „Julián Is a Mermaid”, Jessica Love (brak polskiego tłumaczenia)
    
59. „Kometa nad Doliną Muminków”, Tove Jansson
    
60. „W Dolinie Muminków”, Tove Jansson
    
61. „Wiedźmy", Roald Dahl, Quentin Blake
    
62. „Paddington”, Michael Bond
    
63. „O czym szumią wierzby”, Kenneth Grahame
    
64. „Roll of Thunder, Hear My Cry", Mildred D. Taylor (brak polskiego tłumaczenia)
    
65. „Karlsson z Dachu”, Astrid Lindgren
    
66. „Wielka podróż małego Mila”, Norton Juster
    
67. „Kot Prot”, Theodor Seuss Geisel (Dr. Seuss)
    
68. „Cudowna podróż Edwarda Tulana”, Kate DiCamillo
    
69. „Piotruś Pan i Wendy”, James Matthew Barrie
    
70. „Baśnie tysiąca i jednej nocy”, praca anonimowa - ale że całe? To się czyta tygodniami.
    
71. „Z pomieszanego archiwum pani Basil E. Frankweiler”, E. L. Konigsburg
    
72. „When Hitler Stole White Rabbit”, Judith Kerr (brak polskiego tłumaczenia)
    
73. „Shum bola”, G'afur G'ulоm (brak polskiego tłumaczenia)
    
74. „Ernest and Celestine”, Gabrielle Vincent (brak polskiego tłumaczenia)
    
75. „Iskry w mojej głowie”, Elle McNicoll
    
76. „Mikołajek”, René Goscinny, Jean-Jacques Sempé
    
77. „Kary Klejnot”, Anna Sewell
    
78. „Tajemniczy opiekun”, Jean Webster
    
79. „No Kiss for Mother”, Tomi Ungerer (brak polskiego tłumaczenia) 
    
80. „Moja rodzina i inne zwierzęta”, Gerald Durrell
    
81. „Jacob Have I Loved”, Katherine Paterson (brak polskiego tłumaczenia)
    
82. „The Lorax”, Theodor Seuss Geisel (Dr. Seuss) (brak polskiego tłumaczenia)
    
83. „Bajki Babci Gąski”, Charles Perrault
    
84. „Małe trolle i duża powódź”, Tove Jansson
    
85. „Czarnoksiężnik z Krainy Oz”, Lyman Frank Baum
    
86. „Just William”, Richmal Crompton (brak polskiego tłumaczenia) 
    
87. „Państwo Głuptakowie”, Roald Dahl,  Quentin Blake
    
88. „The Mouse and His Child”, Russell Hoban (brak polskiego tłumaczenia)
    
89. „Tylko w mojej głowie”, Sharon M. Draper
    
90. „Dolina Muminków w listopadzie”, Tove Jansson
    
91. „Mały domek w Wielkich Lasach”, Laura Ingalls Wilder
    
92. „Danny, mistrz świata”, Roald Dahl
    
93. „The Snowman”, Raymond Briggs (książka zawiera same ilustracje, bez słów)
    
94. „Fala”, Suzy Lee
    
95. „The Balck Brothers”, Lisa Tetzner (brak polskiego tłumaczenia) 
    
96. „Aksamitny królik”, Margery Williams
    
97. „Przykry początek”, Lemony Snicket
    
98. „Księga cmentarna”, Neil Gaiman
    
99. „American Born Chinese”, Gene Luen Yang (brak polskiego tłumaczenia)
    
100. „Harun i Morze Opowieści”, Salman Rushdie
     

Podsumowując: tworzenie takich list jest absurdalne, a granica tego co ludzie uważają za literaturę dla dzieci jest płynna.
#ksiazki

Newsy książkowe od Whoresbane'a! 

Wydawnictwo SuperNOWA przedstawia prequel ze świata Wiedźmina. "Rozdroże kruków" Andrzeja Sapkowskiego trafi do księgarń 29 listopada 2024 roku. Wydanie w miękkiej oprawie obejmie 292 strony, w cenie detalicznej 65,90 zł. Poniżej okładka i krótko o treści.

Oto słowa Proroka: zaprawdę powiadam wam,

że nastanie chaos w wielu miejscach i ogień często będzie wybuchał.

Słońce rozjaśni się w nocy, a księżyc w ciągu dnia,

gwiazdy zaś zaczną spadać.

Krew będzie ciec z drzewa, a kamień wyda głos.

Dzikie bestie będą atakować,

a niewiasty brzemienne będą rodzić potwory.

I oto sprawdziło się proroctwo

i oczom naszym stało się ono widome:

niewiasty porodziły potwory.

Wiedźmini są tymi potworami, heroldami chaosu i zguby.

- Anonim, Monstrum albo wiedźmina opisanie

#ksiazkiwhoresbane 'a - tag, pod którym chwale się nowymi nabytkami oraz wrzucam newsy o książkach
Chcesz mnie wesprzeć? Mój Onlyfans ( ͡° ͜ʖ ͡°) ⇒ patronite.pl/ksiazkiWhoresbane
#ksiazki #czytajzhejto #fantastyka #andrzejsapkowski #sapkowski #wiedzmin #witcher

Cytat na dziś:

– Babcia nie lubi, kiedy ktoś siedzi tylko i nic nie robi – oświadczyła. – Zawsze powtarzała, że dziewczynie, która ma pracowite ręce, niczego w życiu nie zabraknie

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

Cytat na dziś:

Nikt nie lubił magii, zwłaszcza magii w rękach kobiety. Nigdy nie wiadomo, co takiej strzeli do głowy.

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

Cytat na dziś:

Umysły zwierząt są proste, a zatem wyraźne. Zwierzęta nigdy nie marnują czasu, dzieląc doświadczenie życiowe na małe kawałeczki i myśląc o tych wszystkich kawałeczkach, które straciły. Cały zakres wszechświata wyraża się dla nich jako rzeczy, które: a) nadają się do kopulacji, b) nadają się do jedzenia, c) należy przed nimi uciekać i d) kamienie. To uwalnia umysł od zbędnych myśli i daje konieczną bystrość wtedy, kiedy jest niezbędna. Typowe zwierzę, na przykład, nigdy nie próbuje równocześnie chodzić i żuć gumy.

Przeciętny człowiek natomiast bez przerwy myśli o najróżniejszych sprawach, na wszystkich poziomach, uwzględniając przy tym sugestie z dziesiątka biologicznych kalendarzy i zegarów. Są myśli, które zamierza wysłowić, myśli osobiste, myśli głębokie, myśli o myślach i cała gama myśli podświadomych. Dla telepaty ludzki umysł to zgiełk. To dworzec kolejowy, gdzie wszystkie głośniki mówią równocześnie o czym innym. To pełne pasmo fal ultrakrótkich – w dodatku niektóre stacje mają fatalną reputację, są piratami na zakazanych morzach i późną nocą odtwarzają płyty z marnymi tekstami.

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

Wyzwanie: jak myślicie, uda mi się przeczytać/przesłuchać całą serię o Harrym Potterze w ciągu tygodnia?

Przewiało mnie w tym Lublinie! Dzisiaj już nie było numerków, ale jutro będę prosiła moją panią doktor, żeby pozwoliła mi smarkać w domu, a nie w pracy.

Moje dzieciaki biorą udział w Wielkim Turnieju Wiedzy o Harrym Potterze o Puchar Szkół i przygotowują się do niego z całych sił. Chcę mieć możliwość rozstrzygania ich wątpliwości gdy będą rozwiązywały zadania konkursowe, a termin powoli się zbliża

Jak myślicie, dam radę, czy nie?

#ksiazki #ksiazkikatie #czytajzhejto #harrypotter

952 + 1 = 953

Tytuł: Solaris
Autor: Stanisław Lem
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
ISBN: 9788308049051
Liczba stron: 340
Ocena: 7/10

Z twórczością Stanisława Lema mam do czynienia dopiero od zeszłego roku, to o jego twórczości słyszałem już będąc młodym człowiekiem właśnie przy okazji kinowej premiery "Solaris" z Georgem Clooneyem. Pamiętam tylko, że siedząc w kinie i czekając na seans Władcy Pierścieni widziałem niezachęcający zwiastun i jakoś tak przez lata unikałem tego tematu. Żałuje.

Książka opowiada o planecie zamieszkanej przez jedną formę życia, która przez ludzi postrzegana jest jako ocean. W momencie toczenia się akcji powieści naukowcy są juz apatycznie nastawieni do nawiązania kontaktu z owym bytem - po latach ogromnych ekspedycji naukowych, które nie przyniosły żadnych rewolucyjnych odkryć, entuzjazm już opadł. Obecnie na stacji przebywa już tylko trzech solarystów, którzy badają planetę. Do tego grona ma dołączyć Kris Kelvin, który nie wie jeszcze, że kiedy on podróżował na planetę, do przebywających na stacji naukowców przybyli goście. Goście, którzy przypomną im, o tym, o czym oni nie chcieliby pamiętać...

Bardzo podobał mi się sam pomysł i zamysł autora. Jest to (przynajmniej dla mnie) dość innowacyjne podejście do przedstawienia obcych form życia, chociaż tak naprawdę książka nie jest o tym, a o ponownym przechodzeniu przez własne dramaty. O tym czy mając szanse naprawić coś co nas od lat gryzie zrobilibyśmy to czy powtórzylibyśmy te same błędy. Oraz czy na koniec dnia będziemy pogodzeni ze sobą czy dalej będziemy rozdrapywać rany. Filozoficzny aspekt powieści jest dla mnie kluczowy w tym przypadku, kosmos jest tylko miejscem rozgrywania akcji.

Najbardziej mnie ruszyło ostatnich kilka stron, kiedy już cały główny wątek fabularny został zamknięty i zostajemy sam na sam z bohaterem, który ma możliwość przemyśleć wszystko, co go spotkało. W pierwszym momencie uznałem (zresztą jego kompan ze stacji miał podobne odczucia), że bohater został pokonany, jednak z każdym kolejnym dniem skłaniam się ku myśli, że jednak nie. On mimo, że wygrał, to chce grać dalej w grę i liczy, że będzie miał możliwość znowu przegrywać. Nie wiem do końca jak to inaczej opisać bez spoilerów także tutaj zakończę. Polecam ten traktat filozoficzny

Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto

931+ 1 = 932

Tytuł: Faceci w gumofilcach
Autor: Andrzej Pilpiuk
Kategoria: fantastyka
Ocena: 1/10

Panie Andrzeju, to już chyba ten czas. Czas dać sobie spokój z ciągnięciem humoru rodem z 2003 roku, bo dzisiejszej młodzieży te same gagi raczej już nie bawią. Ale ja młody już nie jestem, więc nie wiem, choć zaryzykuję że dzisiejszego nastolatka dowcipy o bimberku, kotołakach i wąpierzach mogą już nie bawić.

Dawno nie miałem poczucia tak zmarnowanego czasu, przykre. Jechałem ostatnie lata na sentymencie, ale chyba ostatecznie trzeba zostawić to za sobą.

#bookmeter #ksiazki #fantasy

Cytat na dziś:

Wprawdzie Babcia Weatherwax nie miała nic przeciwko nocy jako takiej, jednak z pewnością nie popierała marnotrawstwa świec. Jeśli po zmroku chciała coś przeczytać, przekonywała zwykle sowę, żeby usiada na oparciu krzesła i czytała oczami ptaka.

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

907 + 1 = 908

Tytuł: Shogun
Autor: James Clavell
Kategoria: Powieść historyczna
Wydawnictwo: Vis-á-Vis/Etiuda
Liczba stron: 1136
Ocena: 9/10

Pierwsza książka w tym roku, która w moim prywatnym spreadsheecie otrzymała 5/5 gwiazdek.

Na początku tego roku oglądałam świetny serial na podstawie tej książki (gorąco polecam), i myśl o jej przeczytaniu towarzyszyła mi przez niemal cały rok. Odstraszała mnie jednak objętość, bo to konkretna kobyła. Ale że rok się kończy i już niemal zrealizowałam swoje tegoroczne wyzwanie książkowe, to był to dobry moment na zmierzenie się z "Shogunem".

"Shogun" to powieść pełną gębą. Śledzimy w niej losy Anglika Johna Blackthorne'a, pilota statku, który w XVI wieku po burzliwej i wielomiesięcznej podróży dopływa do wybrzeży Japonii. Nie znając języka, z resztką załogi trafiają w ręce Japończyków; pragnie tylko handlować i wrócić do Anglii, jednak zamiast tego staje się marionetką w rękach walczących o władzę nad cesarstwem.

Clavell fenomenalnie kreuje postaci i świat przedstawiony. Immersja podczas czytania tej książki jest niezwykła. Widać, że autor zrobił konkretny research podczas pisania tej książki (a została opublikowana w 1975 roku!).
Jedyne, co odejmuje jej uroku, to tragiczne formatowanie na Legimi (fuck you, Legimi) i nieco czerstwe dialogi między Blackthornem a Mariko pod koniec. Poza tym, historia wciąga i żałuję, że to już koniec, i że kolejne tomy sagi nie przedstawiają dalszych losów Blackthorne'a.

Prywatny licznik (od początku roku): 51/52

Polecam, polecam, polecam.

Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazka #ksiazki #czytajzhejto #shogun

Cytat na dziś:

Babcia stała na pomoście, a jej but stukał lekko o deski. Niski człowieczek był najbliższym odpowiednikiem portomistrza, jakiego posiadało miasteczko. Trafiała w niego pełna moc jej wzroku i żółkł w oczach. Spojrzenie nie było może aż tak miażdżące jak zgniatacze kciuków, ale zdawało się sugerować, że zgniatacze kciuków są całkiem realną możliwością.

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

Cytat na dziś:

Babcia tymczasem znajdowała się o dwie przecznice dalej. Według norm innych ludzi, ona także się zgubiła. Ale ona sama patrzyła na to inaczej. Wiedziała, gdzie jest. To inni nie wiedzieli.

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

994 + 1 = 995

Tytuł: Paradyzja
Autor: Janusz A. Zajdel
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: SuperNOWA
ISBN: 9788370541637
Liczba stron: 196
Ocena: 8/10

Kiedyś na PubQuizie zaskoczyło mnie to, że polska nagroda w dziedzinie fantastyki literackiej jest im. Janusza Zajdla, a nie Stanisława Lema. Wtedy też na półeczkę "chcę przeczytać" trafiła "Paradyzja", która wygrała tą nagrodę jako pierwsza książka. I ostatnio nadszedł na nią czas. I bardzo się cieszę.

Książka opowiada o wizycie mieszkańca Ziemi na sztucznej planecie Paradyzja. Planeta ta jest odizolowana od innych cywilizacji ze względu na jej kruchość - jako sztuczny twór umieszczony na orbicie bogatej w surowce, acz niegościnnej planety Tartar, jest niezwykle podatna na wszelkie ataki i wrogie działania. Wszak jedna dziura w powłoce sprawia, że cały świat zamieszany przez 150 milionów ludzi w jednej chwili może wyparować. I w takim właśnie nastroju i poczuciu grozy wychowane są kolejne pokolenia Paradyzyjczyków. Czy jednak te środki bezpieczeństwa są niezbędne?

Dawno nie miałem w rękach książki, która sprawiła, że z niecierpliwością czekałem na wolniejszą chwilę by zanurzyć się w wykreowanym przez autora świecie. W książce widać mocne inspiracje inną kultową powieścią, jednakże świat wytworzony przez Zajdla stoi na własnych nogach i nie jest tanią kopią. Warto tutaj jednocześnie zaznaczyć, że autor ewidentnie puszczał też oczko do ówczesnych czytelników, którzy czytali to jeszcze w ustroju słusznie minionym.

Serdecznie polecam tą książke zarówno fanom science-fiction, jak i powieści dystopijnych

8/10

SPOILER ALERT: ciekawi mnie czy przy tworzeniu "Truman Show", ktoś ze scenarzystów czytał "Paradyzje", bo widzę pewne nawiązania

Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto

Cytat na dziś:

– A co ty tutaj robisz, chciałbym bardzo wiedzieć? Uciekasz z domu, taknie? Gdybyś była chłopcem, powiedziałbym, że wyruszyłaś szukać fortuny.

– Czy dziewczynki nie mogą szukać fortuny?

– Chyba powinny raczej szukać chłopca z fortuną – odparł mężczyzna i obdarzył ją dwustukaratowym uśmiechem.

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

944 + 1 = 945

Tytuł: Listy
Autor: J.R.R. Tolkien
Kategoria: biografia, autobiografia, pamiętnik
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
ISBN: 9788382027600
Liczba stron: 628
Ocena: 7/10

Od czego mam właściwie zacząć? To pierwsza przeczytana przeze mnie książka, która wchodzi z butami w czyjeś życie, choć w innej niż zwykle formie; nigdy nie sięgnąłem po jakąkolwiek biografię.
Tutaj zaserwowano nam zestawienie listów "najbardziej interesujących" z całego życia autora, które słał do żony, dzieci, znajomych, wydawców, fanów i w szczególnych przypadkach kombinacji powyższych. Te najwcześniejsze traktowały oczywiście o wojnie, ale także o znalezieniu miłości, edukacji i powstaniu pierwszych tekstów. Później zbliżamy się drobnymi krokami do pisania Hobbita, styczności z pierwszym wydawnictwem, gdzie samo nawiązanie kontaktu było możliwe tylko dzięki ciągowi przypadków, aż do wydania przygód Bilba. Wtedy też zaczyna się prawdziwe zagęszczenie listów, które trwa do kilku lat po premierze WP. Na przestrzeni właściwie 20. lat, które dzielą Hobbita i Władcę, widzimy zmieniającą się tematykę listów: krytyka (zupełnie różna) tego pierwszego, powoli rosnąca ilość zapytań o kontynuację, dyskutowanie z różnymi osobami o tego typu projekcie, kolejna wojna (będąca - słusznie zresztą - obszernym epizodem w tej książce, uwypuklająca do tego relację ojca i syna, Christophera, który jeszcze przed erą zawirowań zajmował się tworzeniem map i przepisywaniem tekstów, a później również ich ocenianiem), powolne, doprawdy powolne składanie stowrzonych fragmentów w jedną całość, a potem mozolne i pedantyczne poprawianie nawet najdrobniejszych szczegółów - w jednym z listów Tolkien wspomina, że musiał ponownie przejrzeć i poprawić pozycje księżyca, bo w końcowych fragmentach historii ten wschodził i zachodził jednocześnie w różnych miejscach - aż do długo wyczekiwanej premiery i stopniowego odnoszenia sukcesu, nieoczekiwanego swoją drogą. Potem mamy standardowo opinie osób wszelakich, kontakty z fanami, zawirowania wydawnicze i adaptacyjne, niemoc zabrania się za Silmarillion i - w ogromnym skrócie - nieubłagany upływ lat.
Rzecz, która rzuciła mi sie w oczy, a obecna w życiu Tolkiena wlaściwie od zawsze, to brak czasu: najpierw edukacja własna, potem innych wraz ze wszystkimi tego następstwami i balastami; notoryczne problemy finansowe zmuszające go do imania się dodatkowych zajęć - przeważnie egzaminowania - pozbawiały go wszelkich rezerw wolnych chwil. Nawet lata po premierze WP i płynące z tego pewne benefity czy przejście na emeryturę nie zwiększyły znacząco zasobów dostępnego czasu; te pojawiły się dopiero kilka lat przed śmiercią autora, ale ten był wtedy już zbyt zmęczony, a praca nad Silmarillionem szła jak po grudzie.
Oprócz rzeczy związanych stricte ze Śródziemiem jest też trochę listów o innej twórczości, o szeroko pojętym tworzeniu języków, ich analizie i fanowskiej nadinterpretacji, kilka przemyśleń na temat egzystencji, miłości czy religii oraz kontakty z rodziną, znajomymi, fanami i biznesowe na tematy dowolne.
Generalnie z jednej strony wyłania się obraz człowieka pedantycznego, chącego mieć każdy szczegół na swoim miejscu, dbający o dobre imię zarówno swoje, jak też swojej twórczości (wszelkie adaptacje traktował surowo, nienawidził, gdy ktoś wkładał mu w usta cudze słowa); z drugiej strony osoby niepotrafiącej wywiązywać się z ustalonych terminów (pokłosie wspomnianego pedantyzmu i zbyt krótkiej doby), z którą dogadanie się musiało w pewnych wypadkach doprowadzać pewnych partnerów - zwłaszcza biznesowych - do białej gorączki.
Generalnie jestem zdania, że Tolkien z dużą dozą pewności nie chciałby, żeby ten zbiór ujrzał światło dzienne, jednakże ludzka ciekawość, nadgorliwość i podziw (nie mylić z respektem) były zbyt silne, tak więc istnieje.
Pozwolę sobie sparafrazować pewien zabawny z dzisiejszej perspektywy fragment: Bożego Narodzenia nie może skazić żadna komercja.
Dodatkowo kiedyś na Reddicie przeczytałem komentarz, który wyglądał mniej więcej tak: "wydaje ci się, że znalazłeś dziurę w całym? Przeczytaj «Listy», a na 99% znajdziesz odpowiedź". To nieprawda, tego typu treści było tam jak na lekarstwo.
Po przeczytaniu tego pojawiło się we mnie trochę melancholii: mamy człowieka, który na zawsze zmienił fantasy, przeżył wojnę, przez kilkadziesiąt lat harował jak wół, obracał się w interesującym towarzystwie i umarł. A teraz ja, od 50 do 100 lat po tym wszystkim cztam sobie i dumam.
Jest to całkiem ciekawa pozycja, może pod pewnym względem inwazyjna względem autora, ale co mogę poradzić? Z pewnością nie jest to typowa biografia. Trochę za dużo było tutaj rozpraw językowych, które zupełnie mnie nie interesowały, do tego wspominanie o pewnych tematach miało miejsce za często - zbędne powtarzanie. Usunąłbym też te kilka ponad dwudziesto stronicowych listów - szybko robiły się nużące. W jednym z nich zawarte było streszczenie fragmentów składających się na Silmarillion. Pozycja naturalnie dla osób chcących poznać twórcę Śródziemia dogłębniej, a nie do poczytania podczas przerwy w pracy.

Czy to mój najdłuższy wpis?

Do tego wczoraj skończyłem oglądać trylogię - pierwszy raz kiedykolwiek. Pomimo kilku wątpliwych fragmentów powiem tylko, że takich filmów już nie robią. "You bow to no one".

Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #tolkien #zyskiska #ksiazkicerbera

Cytat na dziś:

Nikt nie wytrzyma spojrzenia czarownicy... z wyjątkiem kozy, oczywiście.

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

Cytat na dziś:

Widziała nawet góry, ale stare i płaskie, nie takie młode i żywotne jak jej Ramtopy. Nie to, by tęskniła za domem, ale bywało, że sama czuła się jak barka dryfująca na linie nieskończonej wprawdzie, ale zawsze przywiązanej do kotwicy.

Terry Pratchett, Równoumagicznienie

#uuk

#zafirewallem już na Was czekamy
@moll @bojowonastawionaowca @roadie

968 + 1 = 969

Tytuł: Czarna owca medycyny. Nieopowiedziana historia psychiatrii
Autor: Jeffrey Alan Lieberman
Kategoria: popularnonaukowa
Wydawnictwo: Wydawnictwo Poznańskie
ISBN: 9788366517400
Liczba stron: 344
Ocena: 8/10

Zdecydowanie poszerzyła moją wiedzę na temat psychiatrii oraz jej historii. Nie byłam świadoma jak "nowa" jest to dziedzina medycyny. Trudną miała drogę, aby osiągnąć status taki, jak ma teraz. Dobrze napisana, przystępnym językiem.

#bookmeter