@anonimowehejto Proponuję żebyś najpierw poszedł do lekarza rodzinnego. Niech porobi ci podstawowe badania. Wtedy będzie już więcej wiadomo o twoim stanie zdrowia.

Jeśli badania nic nie wykażą i wiesz, że sam nie poradzisz sobie z tym problemem, to udaj się do specjalisty.

Zacznij od psychiatry, a on być może skieruje cię dodatkowo do psychologa.

Tu nie ma się nad czym zastanawiać. O zdrowie trzeba dbać.

O tym, co tutaj napisałeś, porozmawiaj też z żoną.

@anonimowehejto

imo

najpierw badania ogólne, później spowiedź u psychiatry jeżeli wyniki dobre

apatie czuję w tym wpisie

jak chcesz pogadać wal na priv ja mam podobne stany od dawna

@anonimowehejto 

Powiem wprost: Z tego co piszesz, jest źle. Od tego co napisałeś, jeża się włosy na głowie. Działaj.

1. Lekarz pierwszego kontaktu. Opisz sytuację. Zrealizuj zalecenia.

2. Zdawaj żonie relacje z tego co robisz. Będzie Cię wspierać i motywować - także w chwilach zwątpienia. Ona też może czuć się zagubiona, więc każda rzecz jaką się podzielisz, będzie dla niej ważna.

A teraz dobra wiadomość:

Nie jesteś sam, i czujesz że jest źle, więc możesz to naprawić.

I druga dobra wiadomość:

Sam fakt, że zaczniesz coś robic sprawi, że poczujesz się nieco lepiej.

Kierunek rodzinny -> podstawowe badania, szczególnie niech uwzględnią poziom wit d, witamin b, żelazo, cukier, ciśnienie, parametry tarczycowe i pewnie o czymś zapomniałam. Żona niech poobserwuje, czy czasem nie masz objawów bezdechu sennego (mogą nimi być np. częste chrapanie albo dłuższa cisza, po której następuje nagłe, głośne chrapnięcie/wciągnięcie powietrza). Jak coś wyjdzie nie tak, to lekarz Cię dalej pokieruje. Jest bardzo dużo chorób, które mogą dawać takie objawy jak masz, niekoniecznie to od razu depresja lub inne zaburzenie. Uważam, że te powinny być diagnozowane na końcu, jak się okaże, że przyczyn nie znaleziono nigdzie indziej. Znajdź dobrego rodzinnego i opisz mu dokładnie wszystkie objawy. W razie czego nie bój się iść do psychiatry/terapeuty. Do terapeuty zapisać się można nawet równolegle z robieniem badań podstawowych (na dobrego terapeutę i tak prawdopodobnie poczekasz). Najważniejsze masz za sobą, czyli dostrzeżenie problemu. Teraz czas na działanie. Jak znajdziesz źródło problemu i zaczniesz leczenie, to podziękujesz sobie z przeszłości, bo nagle się okaże, że życie może być spoko.

Tak jak inni polecam iść zrobić badania albo od razu do psychiatry. Mi psychiatra tak czy siak kazał zrobić badania ale już na pierwszej wizycie przepisał leki (trochę trwa zanim leki zaczną działać i mogą nie działać xD W moim przypadku udało się dobrać leki za drugim razem). Też byłem w sytuacji gdzie miałem problemy z odczuwaniem przyjemności, łapałem się na tym, że czuję się po prostu źle i nie wiem dlaczego. Bardzo pomoga mi terapia, bo to, że czujesz się źle jest czymś spowodowane i mogą to być nawracjące negatywne myśli, których możesz nawet nie wyłapywać. Taka myśl pojawia się automatycznie, za moment zapomnisz o czym myślałeś, a samopoczucie spada. Na terapii nauczyłem się identyfikować myśli i lepiej sobie radzić z emocjami, które się po nich pojawiają. No i cały czas mi terapeutka powtarza, że ważna jest aktywizacja behavioralna i szczególnie w momentach mocnego spadku nastroju zmusić się z całej siły i pójść na spacer, zająć się czymś. Jest ciężko, ale nikt nie mówił, że będzie lekko. Leki pomagają, ale nie ma tabletki na szczęście i trzeba ogarnąć sobie głowę. Fajnie, że sam zauważyłeś, że zaczyna się problem i nie zacząłeś sobie regulować nastroju np. alkoholem. Depresja to choroba jak każda inna i po prostu trzeba ją leczyć. Jak masz jakieś pytania, to pisz śmiało, bo właśnie jestem w trakcie leczenia.