@redve https://www.youtube.com/watch?v=bZe5J8SVCYQ
Rakieta wie, gdzie się znajduje przez cały czas. Wie to, ponieważ wie, gdzie jej nie ma. Odejmując to, gdzie jest od tego, gdzie jej nie ma (lub to, gdzie jej nie ma od tego, gdzie jest - zależnie od tego, które jest większe), otrzymuje różnicę lub odchylenie. Podsystem kierowania używa odchyleń do generowania poleceń korygujących, aby przemieścić rakietę z pozycji, gdzie jest, do pozycji, gdzie jej nie ma, i docierając do pozycji, gdzie jej nie było, a teraz jest. W rezultacie pozycja, gdzie jest, jest teraz pozycją, która nią nie była, a wynika z tego, że pozycja, która nią była, jest teraz pozycją, która nią nie jest.
W przypadku, gdy pozycja, w której jest, nie jest pozycją, gdzie jej nie było, system uzyskał wariację pozycji, a wariacja pozycji polega na różnicy między tym, gdzie jest rakieta, a tym, gdzie jej nie było. Jeśli uważa się, że wariacja jest istotnym czynnikiem, może być ona również skorygowana przez podsystem kierowania. Jednak rakieta musi również wiedzieć, gdzie była.
Scenariusz komputera kierowania rakietą działa w następujący sposób: Ponieważ wariacja zmodyfikowała niektóre informacje, którymi dysponuje rakieta, nie jest pewna, gdzie się znajduje. Jednak jest pewna, gdzie jej nie ma, z pewnym marginesem, i wie, gdzie była. Teraz odejmuje to, gdzie powinna być od tego, gdzie jej nie ma, lub odwrotnie, i różnicą między tym a algebraiczną sumą tego, gdzie nie powinna być, a gdzie była, jest w stanie uzyskać odchylenie i jego wariację, którą nazywamy błędem.
