@Tank1991 Matko, bez tłumaczenia nie przebrnęłabym przez ten incelizm. "Pojebane", może i tak, kiedy widzi się z innej strony, gdy dotyka to już niekoniecznie, ale co tam ja wiem, przyjdzie nowe i uderzy mocniej, a wtedy zelżeje i będę mogła się zaśmiać sama z siebie i ze swojej bazgraniny. Póki co, tkwi jak kolec. Dziękuję za ślad, pozdrowienia. : )

@Ugulem_to_troche_wygryw_troche_przegryw  Ależ masz długi nick! Poszukam i pozaglądam z ciekawości, a jakże. Uśmiech Ugulemie : )

@Piechur A to mi zadałeś klina! Poczytałam o synestezji, którą tu przywołujesz. Bywając na rożnych forach/portalach poetyckich

(bez wskazywania paluchem, gdzie, bo są i lepsze i gorsze miejsca, nie mnie to oceniać, każdemu według potrzeb, poziomy bywają różne), najczęściej w samych komentarzach pod wierszami, czytelnicy/krytycy zdobywają się na analizę, często zwyczajnie z powodu wymogu takich miejsc, które narzucają formułę. Oczywiście, że dawno wszystko zostało pięknie i mądrze ponazywane.

Z ręką na sercu, nie zdarzyło mi się pisać czegokolwiek, zastanawiając się nad doborem środków stylistycznych, typu: metafora, porównanie, przerzutnia, onomatopeja, uosobienie itp. Nie jest to dla mnie nic czego nie znam, i nie umiem zastosować, ale na miły Buk, takie myślenie w trakcie pisania zabijałoby wszystko. A tymczasem są emocje, są słowa które są do wyłapania, bo pojawia się myśl, chęć jakiegoś wyrzucenia z siebie tego, co boli, co dotyka, a może zachwyca, raduje, albo trzyma i nie odpuści, dopóki nie pozwolić temu wyjść. Nie planuję i nigdy nie wiem, jak się poukłada całość, próbuję złapać, ten ulotny moment, zanim odpłynie.

Z pewnością musi to samo do mnie przyjść, lubię to zaglądanie w głąb i przyglądanie się po wszystkim sobie. Każdy taki zapis to ślad, kolejne kroki, po których kiedyś można wrócić do tego, co było. Rozgaduję się, a Ty pytałeś konkretnie, ale pozwól, że zostawię to zastanawianie się nad doborem właściwych środków znawcom tematu, i tym wszystkim którzy analizując, liczą każdą sylabę, i te wszystkie akcenty, stopy: jamby, anapesty, trocheje, amfibrachy, daktyle i jeszcze inne, które nieświadomie popełniam, a potem jestem cała dumna i blada, że potrafię, bo ktoś kto się zna, i komu się chciało przeanalizować, zaznaczył pod spodem, nazwał i już wiem, że tak się po prostu zdarza. Łatwiej było mi kiedyś pisać wiersz rymowany, do wierszy białych dojrzałam z czasem, kiedy już te rymowane mi nie wystarczały. Jestem emocjonalna, więc emocje rządzą, kiedy piszę, bardzo przeżywam, po wszystkim czytam na głos, aż braknie mi tchu i wszystko ze mnie zejdzie. Przyglądam się jak dziecku, i "głaszczę", usuwając wszystko, co czuję sama za nadmiar, ma brzmieć, ma opowiadać, ma chwytać za struny, jeśli mnie haracze, chcę oddać to tak, żeby haratało czytelnika, ale najpierw muszę to sama do szpiku czuć. Jestem gadułą, więc częściej długie formy, które nieraz same przyprawiają mnie o zawrót głowy, bo trzeba to posprawdzać pod względem stylistycznym , ortograficznym, logicznym. Na pewno szukam spójności, obrazu, detali, które mają za zadanie uwypuklić, zadźwięczeć razem, naświetlić tło, całą tę otoczkę, bez której to czucie na jakim bardzo mi zależy, miałoby trudniej dotrzeć. Nie wiem czy da się mnie czytać "wprost", lubię smaki i warstwy i zaglądanie pod. Rodzaj labiryntu, a może bezpiecznej zasłony, trzeba przyłożyć szkiełko i oko, a może bez głębszego zastanawiania, zdać się na "ukłucie". Tyle z moich dywagacji nad formą. Pozdrawiam ciepło i zostawiam link do synestezji, o którą jestem mądrzejsza przez chwilę : )

https://aleklasa.pl//liceum/c230-wiersze/spotkanie-z-poezja/spotkanie-7-synestezja-zmyslow-mieszanka-piorunujaca

@Arche Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź i za odsłonięcie kawałka zasłony, dzięki czemu mogłem się dowiedzieć trochę więcej o Twoim procesie twórczym. Mi raczej ciężko idzie wyrażanie emocji, dlatego zastanawiałem się, jak wygląda pisanie u Ciebie i czy te wszystkie przybliżenia stanów są pisane z premedytacją (w stylu: co może fajnie brzmieć razem i nakieruje czytelnika na odpowiednią emocję), czy wylewają się samoistnie.

Z tego co piszesz przychodzi Ci to samo, ale musisz poluzować lejce i dać się ponieść temu koniu Zakładam, że na tym etapie, gdy tworzysz od długiego czasu i pochłonęłaś już hektolitry poezji i innych dzieł, może to wyglądać tak naturalnie jak w przypadku muzyka, który jest w stanie zagrać coś bez zastanawiania się nad tym, jak ułożyć palce na gryfie, czy który klawisz wcisnąć - krótko mówiąc, praktyka czyni mistrza

@splash545 Dziękuję Splash. Pozdrawiam serdecznie : )

@AndrzejZupa Pięknie dziękuję za czytanie i ślad. : )

Z miriadą - chodziło mi o niepoliczalną ilość.

Za wiki:

Miriada (μῡριάς, dop. μῡριάδος) – grecki liczebnik główny, oznaczający liczbę 10 000.

W liczbie mnogiej używany do wskazania bardzo dużej liczby, niepoliczalnej ilości, np. miriady gwiazd, ludzi, zwierząt.

@M4G33k Dziękuję serdecznie, cieszy każde zatrzymanie. : )

@George_Stark  Dziękuję za ślad, heh, miło mi, że się daje czytać. Dziś rzadziej mi się zdarza, ale dawniej, zasypiałam z kartką i grefelkiem obok poduszki, najważniejsze to było złapać, gdy przychodziły całe gotowce. W dzień światło rozprasza i trudno się skupić. Nic koniecznego, ale jednak kusi i lubię sięgać po słowa. Jestem emocjonalna, więc musi się wylać.

@Arche Jest taka historia o Alfredzie Hitchcocku, bo on też miał zwyczaj zapisywać tuż przed snem, ale pomysły. Pewnego dnia ponoć usnął z myślą na genialny scenariusz. Kiedy się obudził, na kartce stało: "mężczyzna zdobywa kobietę - mężczyzna traci kobietę - mężczyzna odzyskuje kobietę".

Niby zabawne, ale jak się zastanowić, to to jest niezawodna oś scenariusza, czy do filmu, czy do książki. Tylko cały kłopot w tym, że trzeba go zgrabnie jeszcze ubrać w historię i słowa.

@George_Stark Fajnie tak powędrować Twoją ścieżką skojarzeń. Dziękuję. Harlem, heh mam pewien sentyment, nawet jakieś nagrania do odkurzenia, oczywiście że jestem wybredna i nie wszystko lubię jak leci, więcej skubię po swojemu. Tego kawałka akurat nie znałam Harlem za Harlem. Harlem River : )))

https://youtu.be/JjXEXox3668?list=PLzutt-Yg-WGGc8KE_9FKwh4k2AFnqwi06

@Arche Bardzo ładne, a nie znałem. Czasami aż żal, jak się pomyśli ilu pięknych rzeczy się nie zna. To jeden z mocniejszych argumentów za tym, żeby nie myśleć.

Mocno niepokojąca rytmem jest ta piosenka. Ale to dobrze, bo porusza. W tym przypadku niepokój. A sztuka, według mojej definicji, którą właśnie wymyśliłem, ma sens wtedy kiedy porusza w człowieku strunę. Nieważne jaką.

Jeśli miałbym się zrewanżować również piosenką, to byłaby to zdecydowanie ta, która niepokoi mnie równie mocno. Ale i tak ją uwielbiam.

@dsol17 

była raz chemik dsolsiedemnaście

co poezji nie lubił, bo kwaśne

nad retortą jedynie lód produkował

i układał w lodówce słowa, słowa

słowa, słowa, słowa, słowa

@em-te oj to coś parapsychiczne

nie wiem - straszne,czy komiczne

rozgryzasz mnie - jasna cholera !

tak blisko specjalizacji,co tera ?

Och nie jestem ja chemikiem

Heisenbergiem... z moim bzikiem ?

Lecz czasem nie skreślasz dziś totka ?

Czwóreczka - to też kasa słodka.

Lecz twa uwaga ma i swe braki

bowiem... lubię kwaśne smaki.

@koszotorobur Ktoś tu ładnie interpretuje. Dziękuję i pozdrawiam noworocznie. Wszelkiej pomyślności Koszotorobur : )

@George_Stark  To prawda, uwielbiam słuchać Dyjaka, choć może robić "kuku" na dłuższa metę, jeśli chodzi o nastrój. Na mojej liście Dyjak obowiązkowo.

@Arche Ja uwielbiam jego recitale. Przynajmniej uwielbiałem, te sprzed kilku (pięciu? siedmiu?) lat, bo dawno już nie byłem i nie wiem jak to teraz wygląda. Wtedy było tak, że występ trwał 45-50 minut i koniec. Żadnych bisów, nic. Ale, kiedy wychodził żeby na przykład podpisać płyty, było widać jak jest tym, krótkim bądź co bądź, koncertem wykończony. Bo faktycznie, na scenie nie miał dla siebie litości. Pięknie się oglądało tyle emocji, wcale nie trzeba było dłużej, bo niedosytu żadnego nie miałem.

@George_Stark Sam mi wpadł z tym wzgórzem rozpaczy, po zupełnie innych akcentach, i wtedy przypomniały mi się słowa, które dawniej tam już, do tej wersji instrumentalnej. Potrafi mnie wciągnąć na maxa, i wtedy jak widać, śpiewam na głos, i powtarzam ścieżkę, aż padnę. Będzie mnie teraz trzymać. Dziękuję i pozdrawiam noworocznie George : )

@em-te trójka, siadaj, wiem :)))

@Arche  xD