Książki

@moll Bo to bliska droga do ofiar ceremonialnych i wróżenia z wnętrzności.

Chyba będę musiał przeczytać

@moll poka bonsai

@moll ciociu where wierszyk?

@moll czytałaś na papierze czy eBook?

Wszystko oprócz Hobbita i Władcy to są książki bardziej naukowe, gdzie mamy szkice i koncepty, a także ogólną historię śródziemna, itp. To nie są książki dla typowego zjadacza fantasy, tylko dla osób, które chcą wiedzieć co gdzie jak i kiedy w tym uniwersum. Więc to nie tak, że książka jest zła tylko trzeba sobie samemu zadać pytanie czy kupuje ja, bo myślę, że to opowieść w stylu Hobbita i WP czy kupuje, bo wiem, że to jest bardziej encyklopedia czy książka historyczna opisująca wydarzenia. W pierwszym wypadku lepiej sobie odpuścić tym bardziej jeśli nie lubimy tego typu książek.

Wszystkie czarownice są takie same.

Jak się dwie spotkają, to lepiej uciekać.

16 GB. Patrząc na to, że mam swojego 8 GB już od lat i dalej nie jest zapełniony, to raczej nikt nie zapełni go do końca swojego życia. Polecam urządzenie jednak.

Ja oczywiście tradycyjnie kupilem poprzednia generacje tuż przed wypuszczeniem nowych :D

Niestety mój PW3 nie chce umrzeć więc pewnie odpuszczę i tę generację. Chociaż kusi automatyczna regulacja podświetlenia, większy i lepszy ekran.

Źle się dzieje. Paradoksalnie w tym roku z ich serii wydawniczych najwięcej książek wyszło (i wyjdzie) w Uczcie.

@moll najgorzej jak dojdzie do konfliktu interesów między tymi rzeczami, albo może właśnie najlepiej bo pani sprzedająca zarobi wtedy najwięcej.

@moll Brzmi trochę jak apteka

Wyjaśnione perfekcyjnie.

@Endrevoir Terror to świetna książka jest 😁

@cyberpunkowy_neuromantyk Całkiem fajnie, Sezon Burz krytykowany przez innych mi się bardzo podobał.

Do pełni szczęścia brakuje mi dokończenia wersji audiobooku sagi ale chyba się nie doczekam

@bishop fun fact jest taki, że gdyby czytanie faktycznie było tak jak on chce, czyli dla elity, to ten troll by co najwyżej mógł tłuc kijem o drzewo w ramach rozrywki, bo na to by pozwalał jego poziom inteligencji xD

@bishop troll, ale są też ludzie co myślą podobnie. Trochę taki książkowy kuc czy coś xD

Chłop się może za dużo naczytał Thoreau xD

Pamiętam że był fragment o bardzo podobnym wydźwięku w Waldenie ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Oj. Poruszyłeś temat drogi mojemu sercu.

Więc tak:

Najbardziej ceniona częścią przeze mnie są losy Kompanii w pierwszym tomie, bo łączą podwójna egzotykę: najemników działających w europejskim, bardzo wspolczesnym stylu i tło, które z brak porownania, nazwałbym silnie orientalnym.

Zderzenie tych światów, zwłaszcza w starciu z forwalaka, tworzy smak, który powraca zbyt rzadko w dalszych czesciach.

Dalej mamy dark high fantasy, w którym dostęp do magii pozwala przekraczać ludzkie możliwości w zamian za utratę człowieczeństwa - użytkownicy magii to w najlepszym wypadku długowieczni dewianci (patrz Jednooki, Milczek i Goblin), a na ogół to nadludzie wg definicji Nietzsche'go z niefajnymi tendencjami. Schwytani to, spoiler, liches, a Pani i Dominator to coś pomiędzy lichami a czymś jeszcze (powiedziałbym, że to liches z bardzo specyficznym rodzajem phylactery i umiejętnościa trwałego utrzymywania żyjącego ciała. - Pani nie tyle traci moce ile zostaje uwięziona w swoim aktualnym klonie, i dlatego się starzeje).

Ten przydługi wstęp wskazuje na powód wyczerpania formuły - bohaterowie tracą zaczepienie w świecie egzotycznym, ale z drugiej strony żyją za krótko by wkroczyć jako równoprawni bohaterowie do świata czarodziejów.

Więc Cook każe im się tułać... rozsądnie zauważając, że kolejny Dominator nie ma sensu, ale jednocześnie nie mając pomysłu na kolejne wyzwania. Zwłaszcza, że dopuszcza do tego, że Pani odzyskuje moce, a Konował, co tu ukrywać, zaczyna się po prostu starzec. Więc ich drogi się po prostu rozchodzą.

Czego zabrakło?

Konsekwentnego i rozbudowanego świata. Antagonistów z królewskich rodów, kupieckich magnatow i wielkich natchnionych kultów. Saladyna, Piusa I Ryszarda Lwie Serce.

Głodnych mocy i władzy magów, chętnych do sojuszy z armia. Karierowiczów, ale niekoniecznie zdrajców. Partnerów i niekoniecznie wrogów.

Ericsson w tak przeze mnie nielubianym cyklu Malazanskim potrafił jednak zainteresować nas losami nowych postaci (a potem padł i sczezł pod ciężarem nadmiernie rozbudowanych wątków wiodących donikąd), więc gdyby Cook trochę podgapil i dodał coś podobnego do wątków migracji ludów czy po prostu wojny o nowe terytoria, to byłoby ciekawiej.

No ale cóż.

Na osłodę mamy Tyranie Nocy, ktorej idzie zdecydowanie lepiej.

Jprdl, i ten koszmarny pasek z reklamą.

Brzmi jak wizyta w cukierni będąc na diecie