#smoczebajanie #nasonety #zafirewallem

Nic tak nie inspiruje jak krzywda. Wszak najlepsza poezja, jak wiadomo, rodzi się z bólu. W tym przypadku (całe szczęście!) z bólu cudzego :

***

Czekając na jesień

Obsrany Pacha już ma zad
bowiem nadciąga, tak jak kat,
zwycięstwa cień. Nie chcesz by spadł?

Zasady przejrzyste są, niczym mgła
czym wobec nich wola twa?
Do di proposty już szykuj się!

Doceniam mocno to „O nie!
Ten kielich ty ode weź!”
Lecz zaakceptuj – wybierz zen.
(i niech ci nawet nie drgnie brew)

Bo pierunami wybraliśmy,
przybraliśmy w triumfalny róż
Pachę, co do jesiennych liści
tęskni. Spokojnie: jesień jest już tuż tuż.

(tak jak i triumf Twój)

***

#nasonety
#zafirewallem

No i, dl porządku, utwór di proposta

Szanownym kawiarenkowiczom przypominam, że nadal trwa XXXVII edycja # nasonety i wiele jeszcze można napisać, i wiele ładnych sonetów wisi co nie dostało piorunka

I Ciebie, Ojcze @George_Stark błagam, zabierz ode mnie ten kielich!
#zafirewallem

Bo gdy jesteś w nim

"Skupiam się, umysł w pełni mocy
tunel się kreuje, persony trworzy,
bo Ci czują, że coś się tworzy.

Często bez ich zgody
lecz ja już o nią nie pytam."

https://youtu.be/P3x8EjZsZA0

#glosotchlani #zafirewallem #tworczoscwlasna

Mówią mi, że wygrałem, a się nie starałem
W doslownie 5 sekund rymy napisałem

dobra, hir łi goł:

temat: ostre jedzenie

rymy: piekła, pękła, bydlak, mydła

#naczteryrymy #zafirewallem #tworczoscwlasna #poezja

No i ten nie wygrałem ale jakoś tak wyszło ze ten,
Dobra co wy z policji? Rymować a nie wypytywać kogo nie udało się wrobić w ten wpis.

Temat : ruch wyzwolenia 100pkarstwa

Siema
Niema
Bomba
Trąba

#naczteryrymy #zafirewallem #tworczoscwlasna

Zasady znata zresztą tego nikt nie sprawdza a ja zamawiam szame więc nie będę kombinował.

Drodzy!

Nie dostąpiłem nigdy zaszczytu poprowadzenia żadnej edycji konkirsu #nasonety i jak głosi (lub nie) legenda, jest to szczęście (lub nie).

Nie przedłużając (choć trochę jedank tak), bo pewnie jesteście ciekawi (albo i nie) jak się potoczyły dalsze losy maga (a może czarodzieja) i jak jego podróż się dalej wiedzie. Więc nie przedłużając (choć trochę jednak tak), postanowiłem jego podróż ująć w (a jakże) utwór literacki #nasonety a także (a jakże) #diriposta

Więc tytuł tej historii (albo piosenki) jak kto woli (w nawiasie) brzmi podobnie (albo tak samo)

Trochę krótsza podróż maga

I szedł obieżyświat
I szedł jubilat
I szedł pędziwiatr
I szedł bezrad
I szedł padł

I szedł dumniej
I szedł połechce
I szedł zagdzieś
I szedł hipersten
I szedł skrew

I szedł zamyśli
I szedł nowicjuż
I szedł multirecydywiści
I szedł sukurs

#zafirewallem a obrazka nie dodaję bo też nie mam w zwyczaju (a może mi się nie chce)

Jako iż debiutancki występ spodobał się szanownemu gronu, dostąpił mnie zaszczyt wymyślenia dzisiejszego zadania, tak więc:
**Temat: Rave w wiejskiej remizie **
Rymy: znieś, parkiety, wieś, skarpety

#naczteryrymy
#zafirewallem
#poezja
#tworczoscwlasna

Dobrej zabawy i dzieki!

Mam dla was tekst z koncepcji albumu. Z tego co obserwuję to muszą być nawiązania, aby ludziom się podobało więc coś musiałem skleić. Myślę, że spokojny gitarkowy podkład by tutaj pasował

AUTA
Chciałbym wyjechać z dala od zgiełku
wyścigów, meczy, dużego miasta
Wyjechać do zapomnianej dziury
Jednak przyjemnymi tubylcami

ref.
Zrobić rundkę na łonie natury
Spędzić miło czas we dwoje
Zostawić wszelkie troski za nami
Będziemy jak Zygzak i Sally
Ponad wszelkimi podziałami

2.
Poćwiczyć z starym mistrzem
Wyluzować się z ogórkiem
Odświeżyć całe ciało
Poznać serdecznego przyjaciela
Poznać życie na nowo

ref.

3.
Taki detoks dobrze by mi zrobił
Holistycznie bym się odnowił
Wracając do dawnego życia nie będę taki sam
Tłum mnie nie rozpozna, ale ja wszystkich
Będę inny za to szczęśliwy

#zafirewallem #tworczoscwlasna

#diriposta jeszcze jedna, bo mnie sonet @UmytaPacha zainspirował jesiennie.

Z dzieciństwa pamiętam już tylko papierówki

Zachodem słońca pieści mnie sad
Gdy zbieram ostatni tego lata spad
Wymknął się czasu młodości szmat
Wspominam go płaszczem złożonym z łat

Babim latem żegnam każdą ze strat
Zamknięte bramy do wspomnień kniej
I mógłby ochłodzić mnie cynizmu cień
Lecz wolę ten kosz papierówek nieść

Już wkrótce zapadnę w zimowy sen
Wygładzi się dawniej zmarszczona brew
Może o roztopach sen mi się przyśni

Z dzieciństwa wspomnę siłę letnich burz
Gdy petrichor duszę mi jeszcze oczyści 
Nim z barku strzepnie mi Bóg ziemi kurz

#zafirewallem #nasonety #tworczoscwlasna #poezja

Zainspirowany stworzonym w mojej durnej głowie duetem Stanisław Lem i @Wrzoo , w odpowiedzi do jej ostatniego wytworu publikuję coś takiego:

***

Dopóki nie skorzystałem z Internetu, nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów

Ponoć pan Lem powiedział tak
a kontrdowodów do dziś brak,
bo weźmy nasz przykład:
@moll nic tylko obiad,
@Dziwen i jego squad,

czy Katie i jej liczne Anie,
lub @Wrzoo i jej nawodnienie.
Pacha co chce brukselkę jeść,
Aureliusz nasz grudziądzkich scen
i Smok z czosnkowym oddechem.

Na końcu Dżordż co mu się iści
że wieszczem będzie. Próżny trud.
Dołączcie więc młodzi artyści,
idiota znajdzie tu ogrom muz.

***

#nasonety
#zafirewallem
#poezja
#tworczoscwlasna

Tej @George_Stark coś ty wymyślił, te rymy to chyba układali po pijaku takie koślawe xd

"Do miłości lata"
strasznym dawniej był ten świat
świat zarobaczonych lat
lecz dziś szczęściem tchnie mnie wiatr
co wśród moskitiery krat
bez robactwa mi się wkradł

lampo całą noc mi grzej
cóż że pająk wleźć mi chce
że szczypawka blisko gdzieś
gdy w oknie zwieszony tren
przed ich włamem chroni krew

ćma nie przerwie żadnej myśli
pasikoń nie wierzga już
tak noc błoga mi się iści
słuszny postęp obrał kurs

obraz: 1908 "Moskitiery" - John Singer Sargent (1856-1925)
#zafirewallem #nasonety #tworczoscwlasna

Ehhh lata temu jak Eriwnko nie miał jeszcze zakoli to sobie chodził na studia i na literaturze angielskiej wykładała taka pani ( były dziekan anglistyki).

Pod koniec roku zorganizowała konkurs sonetów Shakesperowskich w którym skończyłem na 2gim miejscu…. Wygrał beka sonet takiej jednej, o jedzeniu Xd z kurwa odnośnikami do stinga z the Police….

Było głosowanie i to studenci z roku głosowali.

Nauczyło mnie to ze demokracja to kpina bo 80% ludzi się chuja zna. Udawałem smutnego ale tak naprawę było mi to na rękę bo już wtedy kreowałem się na poetę wyklętego. W nagrodę dostałem od byłej pani dziekan książkę ( Emma , Jane Austin, nigdy nie przeczytałem bo 1 to sojowa literatura a 2 no szczypała mnie dupa po przegranej).

Znalazłem ten sonecik ( był w mailu który sam sobie wysłałem o temacie « print me bro »).

#zafirewallem #tworczoscwlasna #angielskizhejto

Delikatna potęga

"Granica twa daleko sięga; niczym wiatr co nie zna krańca swego lotu,
gdzie bym nie szedł, widzę ją choćbym oczy dłonią zasłaniał.

Mocą oznaczasz, lecz nie pchasz na siłę.
Zawsze inna byłaś, co podziwiałem cicho w Tobie.

Łączysz ludzi i rzeczy, na krótko i długo,
często w zgodzie i szczęściu, często w smutku i ranach.

O miłości bezkresna, straszliwa, piękna i potrzebna."

#glosotchlani #zafirewallem #tworczoscwlasna #codziennywiersz

Póki wszyscy zajęci czterema rymami, to cichaczem wrzucę swoją #diriposta w #nasonety

To, co cenniejsze od biletu do Ameryki

Urzeka mnie wciąż kawiarenki skład
Niby każdy obcy, a jeden drugiemu - brat

Jest Dziwen, w jego story Owca to kat
I Katie, jej twórczość odciska we mnie ślad
No i Dżordż, co z Pachą fundament tagu kładł

Każde dzieło Smoka wzbudza radosne "Jej!",
Wiersze entropy są jak narkotyczny sen
A łezką w oku zakręci od moll opowieść

Splash opowiada, jak godzić się ze złem
Głos Khana zaszepce szumem wielkich drzew
I Erwino parę zmyślnych linijek skreśli

Przycupnę sobie po chichu obok, tuż-tuż
Swawolnie posnuję swe opowieści
Bo przecież to nie jest żaden konkurs
(...Prawda?)

#zafirewallem #tworczoscwlasna

Pierunów dostałem więcej niż płci,
i za to zwycięstwo przypadło mi!
Wobec tego, moje Misie
dam zadanie Wam na dzisiej:

rymy: pacha - róże - macha - dłużej
temat: pisanie sonetu

Doskonałej zabawy życzę, a i na efekt uboczny liczę.

#naczteryrymy
#zafirewallem
#poezja
#tworczoscwlasna

#diriposta do najnowszej edycji bitwy #nasonety .

***

Modlitwa

Gdy nie było mnie to zmienił się sonetów świat:
@Dziwen udział wziął - a nie stałem nad nim jak kat
I Smok, choć od zeszłego jego minął czasu szmat
Podpuścić dała się też pewna Pani z kadr
A nawet swój ślad pozostawił @RogerThat

Błagam wszak by nie przestano!

Boże! Wenę Doktora Doom w opiece swej miej!
Pisze niech częściej! Bo talent ma i wcale nie kpię!
Pomysłowość zwycięzców Ty weź proszę wznieś!
By mącili w zasadach też jak niegdyś @Dziwen !
Nie gardź @entropy_ też! Choć pisze regułom wbrew!

O Pachę Cię nie proszę - bo znowu coś wymyśli:
"Nie napiszę cóż, bo muszę liczyć płatki róż"
O resztę też nie proszę - nie wynika to z zawiści:
Szefu i @Wrzoo dobrze pchają ten sonetów wóz

***

Wystąpili również: @CzosnkowySmok @moll @ErwinoRommelo @UmytaPacha @George_Stark
Parę osób nie zmieściłem bo mi się sonet skończył, sorry
#zafirewallem #tworczoscwlasna

Dobra, starałem się, żeby miało sens, ale może nie mieć, bom @Dziwen . 
To piosenka nawiązująca do Hejto Detective Squad, w ramach zabawy #nasonety .

To taka seria trochę noir, którą piszę, choć nie zawsze sam, w której hejto City jest przejęte, przez złą Owcę. Obecnie @DiscoKhan zaginął, dlatego jest w zwrotce dodatkowej, która nadal (chyba) trzyma wielokrotność zadanego sonetu. Chciałem sprawdzić, czy uda mi się jakoś zamknąć tematykę HDS w ograniczeniach rymowych i rytmicznych.

No i nie mam na tyle tokenów, by zrobić jakąś lepszą piosenkę. 
Jak coś jest źle, to mam licencję. xD

---------

HEJTO CITY

Miasto, jak usychający kwiat,
Tajemnice skrywające jad,
W świetle neonowych watr,
I serenadzie kłamstw i zdrad,
Blask pustych oczu bladł.

Zatarte ślady w mgłach kniej,
Ulewny deszcz smutne cienie rwie,
Wietrze, słowo nadziei nieś,
Niczym płomień w ruinach Aten,
Budzony jest odwagi zew. 

Niech los nowe historie kreśli,
Ma nas w opiece anioł stróż,
Uwolni z twardego uścisku pięści,
Życiu ktoś przybędzie w sukurs.

----------
Dodatkowe zwrotki:

W labiryncie ulic i zjaw,
Zatrutej nadziei, smutnych dram,
Cichego szeptu uliczny teatr,
Odbite w szybach cienie szarad,
Biada temu, kto owcy podpadł.

Uchowaj ofiary od doli okrutnej,
Wrogie powietrze duchy bechce,
W złamane piwnicą serca wmieś,
światła ratunek, najmilszy sen,
Niech zabrzmi znów Mongoła śpiew.

---------
Jak coś jest nie tak, to po prostu uznajemy, że nie umiem w język polski. xD
#nasonety
#zafirewallem
#poezja
#tworczoscwlasna
#diproposta

ZASADY I ZADANIE

Ehhh... Gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść i do czego rymować xD

Ponieważ panowie się wykruszyli, dzisiejsze zadanie:

Temat: bez jaj!
Rymy: ona - woda - kłoda - ona

#naczteryrymy #zafirewallem #poezja #tworczoscwlasna

Zasady nie uległy zmianie, pamiętaj o społeczności!

#naopowiesci

Jak opowiadanie obyczajowe, to romans. Jak koza, to szatan. Jasne? Jasne.

***

Przepychacze i podgrzewacze

Mijając wczoraj drzwi do mieszkania sąsiadki zobaczyłem przywiązaną do ich klamki kozę. Może zdziwiłoby mnie to, gdyby nie to, że ledwie półtora miesiąca temu przeżyłem porwanie, ukartowane przez czczące piekielne siły norweskie nastolatki. Od tamtej pory zacząłem jednak bardziej szanować zwierzęta (R.I.P., łosiu), dlatego choć wczorajszego wieczoru śpiąca koza wywołała we mnie wyłącznie rozczulenie, to zobaczywszy ją dziś rano, przyjrzałem się jej nieco dokładniej.

Tak, zdecydowanie koza była zadbana i należycie zabezpieczona. Nie była przywiązana byle jakim jutowym sznurkiem czy łańcuchem: z klamką łączyła ją markowa skórzana smycz ze złotymi okuciami. U jej szyi, na pasującej do smyczy obróżki, dyndała adresówka z numerem telefonu i imieniem - Józefina - która cicho pobrzękiwała, gdy kózka ruszała głową. Jej białe futerko było zadbane i błyszczące, a prostokątne źrenice patrzyły wprost na mnie ze zwierzęcą mądrością.

Sąsiadki nie udało mi się, co prawda, jeszcze poznać; sprowadziła się niedawno, i widziałem wyłącznie zarys jej sylwetki, gdy tydzień temu wieczorem rozładowywała swoje klamoty z paki Traficara. Zastanawiałem się nawet przez chwilę, czy jej nie pomóc w ramach nawiązywania dobrych relacji sąsiedzkich, jednak dopiero co sam wróciłem do domu i wymagałem solidnej dezynfekcji po zleceniu (pan Zenek zawsze mi oddawał zatkane szamba mówiąc, że on już się w życiu nanurkował w Baj-kale).

Gdy wracałem z roboty popołudniu (to była ostatnia z 12 prac, które pan Zenek zlecił mi w ramach odpracowania grzechu wzięcia nieplanowanego wolnego z uwagi na sytuację norweską i zniechęcenia klienta, do którego nie zdążyłem dotrzeć na zaplanowane odtykanie kanalizy) i zobaczyłem, że koza dalej stoi, nie wytrzymałem i postanowiłem zapukać do sąsiadki. Jasne, mogłem pójść do siebie, ogarnąć się trochę, zostawić przepychacze i dopiero wtedy wrócić do sąsiadki, ale ta sytuacja trwała już trochę za długo. W końcu trzymanie kozy na klatce bez choćby miseczki wody przez tak długi czas podchodziło pod znęcanie się nad zwierzętami! 

Po chwili usłyszałem człapanie kapci za drzwiami, a następnie ciche przesunięcie klapki na wizjerze. Stanąłem prosto, żeby jak najlepiej się zaprezentować.
- Kto tam? - usłyszałem przytłumione pytanie zza drzwi.
- Dzień dobry, hydr… to znaczy, sąsiad z góry! - wyrzuciłem niepewnie. Sąsiadka widać równie niepewnie odebrała moje przywitanie, ale po chwili otworzyła drzwi.

Przed moimi oczami stanęła drobna dziewczyna mniej-więcej w moim wieku z farbowanymi czarnymi włosami, przypominającymi nieco hełm. Albo kask. Ewidentnie nie była gotowa na przyjęcie kogokolwiek, bo pod oczami miała przyklejone te takie śmieszne żelowe plasterki, które wyglądają z daleka jak limo, a na piżamę w batmana zarzuciła błękitny pluszowy szlafrok.

- Dzień doo..OOOOO! Co, do cholery?! CO TU ROBI TA KOZA?! - wrzasnęła sąsiadka, gdy tylko jej wzrok padł na Józefinę. - Skąd ją masz i dlaczego ją tu przyprowadziłeś?!
Zatkało mnie. Odsunąłem się nieco od drzwi i wskazałem palcem na smycz.
- A to nie jest pani koza? Od wczoraj siedzi tu, biedna, przywiązana do pani klamki… Nikt jej nie dał wody, siana… Nie wiedziała pani o niej?
- Nie, do diabła, nie wiedziałam! - sąsiadka wciąż była zdenerwowana, choć pierwszy szok już ewidentnie opadł. Wyglądała nawet trochę uroczo z tymi wybałuszonymi oczami i ciemnoczerwonymi plamami na policzkach. - Przecież… przecież miało jej już nie być! 
- Nie do końca rozumiem. To w końcu jest pani opiekunką tej kozy, czy nie? Bo ja nie mogę pozwolić na takie znęcanie się nad zwierzęciem, żeby stało ciągle…
- Nie! To znaczy… nie, to nie jest moja koza! Nie chcę jej! Mam już dość! Niech już zniknie, niech mi da spokój! - sąsiadka rozkleiła się, a łzy jak grochy popłynęły z jej oczu. Żelowe paski zaczęły spływać po policzkach, ale zdawała się tego nie zauważać. - Rytuał się znowu nie udał…
Usłyszawszy słowo rytuał, serce zaczęło mi walić. “Oooooo nie, znowu!”, krzyczało wszystko we mnie. Miałem po dziurki w nosie alternatywek kombinujących z nieczystymi siłami, które ściągają grzecznych polskich hydraulików w środek mroźnego lasu i przeprowadzają czary przy pomocy zwierząt.
- To ja może panią zostawię z tą kozą, bo to w sumie nie moja sprawa, jaką pani ma z nią relację… - wydukałem i zacząłem się wycofywać, jednak sąsiadka w jednej chwili przypadła mi do nóg i zakwiliła:
- Proszę… proszę mnie nie zostawiać z nią samej! Proszę mi pomóc! 
Serce zabiło mi szybciej, jednak tym razem nie z lęku przed powtórką z Norwegii, a z dziwnego, nieopisanego współczucia dla dziewczyny. Wydawała się być naprawdę zdesperowana, nie mogłem jej tak po prostu zostawić na pastwę rogatej bestii. Nawet, jeśli bestia nazywała się Józefina i była naprawdę uroczą kózką.

Sąsiadka otarła łzy widząc, że nie zamierzam uciec, i wstając z kolan, bezgłośnie zaprosiła mnie do mieszkania. Miało ono bliźniaczy układ do mojego - dwupokojowa klitka w PRL-owskim bloku, typowe kopiuj-wklej. Nosiło ono ślady świeżej wprowadzki: gdzieniegdzie stały kartony z rzeczami, ubrania leżały złożone w kosteczkę pod ścianą, obok nich na podłodze stały roślinki pokojowe, których nazw kompletnie nie pamiętałem, choć matka próbowała mi wpoić tę wiedzę latami (no, kojarzyłem paprotkę, gdy matka po powrocie z wczasów krzyczała: “Znowu mi paprotkę zabiłeś, łachudro!”). Barłóg z koca na kanapie z towarzyszącym mu laptopem i miską zupki chińskiej informował, że to z tego miejsca wyrwałem sąsiadkę swoją wizytą. 

Rozłożyła stojące w kącie składane krzesło i zaprosiła mnie gestem, żebym usiadł. Bez słowa poszła wstawić wodę w kuchni i po chwili wróciła z dwoma kubkami herbaty. Widząc jej podłamanie nie miałem serca mówić, że piję tylko słodzoną, więc z pokerową miną przełknąłem pierwsze łyki ewidentnie Sagi przeznaczanej zwykle dla gości. Pewnie została w tym mieszkaniu jeszcze po poprzednich lokatorach.

- Przepraszam pana strasznie. Może od tego zacznijmy. - powiedziała, wzdychając, gdy już usadowiła się w swoim gnieździe na kanapie. - mam na imię Mariola.
- Grzechu jestem, miło mi. - kiwnąłem głową, niepewny, czy powinienem wyciągnąć rękę, ale stwierdziłem, że wtedy na bank rozleję herbatę, której sąsiadka nalała po góralsku.
- To naprawdę nie jest moja koza. - zaczęła Mariola, zarzucając sobie na ramiona poły koca. Wyglądała przy tym trochę jak baby Yoda. - To znaczy… Może tak: to ja ją sprowadziłam na świat. …W sensie, nie urodziłam jej! Sprowadziłam ją chyba do naszego świata.
- Domyślam się, że rytuałem?
- Tak, ale ja naprawdę nie chciałam! Chciałam Kozę, Józka Kozę. To mój były. Ja… chciałam, żeby ze mną został. Znalazłam takie norweskie forum w internecie, na którym jakaś dziewczyna opisywała rytuał uwiązania mężczyzny. - Mariola poprawiła się trochę w swoim gnieździe i wzięła łyk herbaty. Nie patrząc mi w oczy, kontynuowała. - Był cały po norwesku, ale przetłumaczyłam sobie przepis Tłumaczem Google. Wiesz, jakieś tam pentagramy na podłodze, świece, takie tam. Tylko tekst trzeba było powiedzieć po norwesku. 

Pokiwałem głową, próbując nie okazywać po sobie, że sam mam złe doświadczenia z norweskimi forami okultystycznymi.
- Przepuściłam go sobie parę razy przez TTSa, żeby mniej-więcej ogarniać wymowę. Mówię Ci, norweski jest naprawdę dziwny w wymowie! I ponoć wystarczyło tylko podstawić imię i nazwisko faceta, no i chyba coś pomieszałam w tym wszystkim, bo pojawiła się ta koza. To było trzy miesiące temu. Ja już nawet nie chcę tego nieszczęsnego Józka! 
- I… ona ma jakieś szatańskie moce?
- No… nie. Ale ciągle za mną chodzi.
- Okej, ale to nie dlatego, że to w sumie czujące zwierzę, które potrzebuje opiekuna, i dodatkowo powiązałaś je ze sobą jakimś rytuałem, więc po prostu cię lubi? - zapytałem ze zwątpieniem, drapiąc się po głowie.
- Nie, nie rozumiesz! Ona pojawia się wszędzie tam, gdzie jestem ja. Szłam na uczelnię, po chwili ona też tam była. Wychodzę z supermarketu - znowu ona. Nawet, gdy poszłam do kumpeli, to z balkonu widziałam tę przeklętą kozę na trawniku pod blokiem!
- I nic nie pomogło? Zawsze cię odnajdywała?
- Niestety. - Mariola zwiesiła głowę i objęła rękoma kolana. - tydzień temu przeprowadziłam rytuał odpędzający, który wrzuciła na forum ta sama wiedźma. Myślałam, że się udało, bo koza zniknęła… Postanowiłam się przeprowadzić, żeby tym razem na pewno mnie nie odnalazła. I tydzień temu sprowadziłam się tu ze Szczecina. Miałam nadzieję, że to wystarczy, i przez tydzień był spokój, aż do teraz. 

Z oczu Marioli ciekły łzy, na widok których czułem dziwne drżenie serca. Chciałem pomóc tej uroczej dziewczynie, choć nie do końca wiedziałem jak.
- Masz gdzieś zapisany ten wątek z forum o rytuale odpędzenia? Może coś ci umknęło? - zapytałem, postanawiając zrobić to, co robił w takich sytuacjach pan Zenek - zacząć od źródła zatkania. 
Mariola chwyciła laptopa i po kilku kliknięciach pokazała mi stronę. Zrobiło mi się trochę słabo, bo było to forum “Heksegummistøvler” - to samo, na którym szukałem gumiaków, a znalazłem traumazol.
Przełknąłem gulę w gardle i przerzuciłem tekst zarówno do Tłumacza Google, jak i do ChataGPT, by mieć porównanie. 
- Bingo! - krzyknąłem i pokazałem palcem na linijkę, przetłumaczoną przez ChatGPT. - tu, zobacz! Jest napisane, by trzymać drugą osobę za rękę. Tłumacz przetłumaczył to jako “trzymać się za ręce”. Może to dlatego nie wyszło?
Mariola przysunęła się bliżej, a ja poczułem jej ciepły oddech z nutą krewetkowej tajskiej. 
- O cholera, rzeczywiście. Wtedy, podczas rytuału, po prostu złapałam się za rękę i tak stałam jak sierota.
Wiedziałem, co trzeba było zrobić. Nie uśmiechało mi się branie udziału w jakimkolwiek norweskim rytuale, tym bardziej z kimś, kogo ledwo znałem… Ale z drugiej strony, Mariola wydawała się bardzo zdesperowana i poczułem, że potrzebuje mojej pomocy. Kto wie, może to będzie początek czegoś piękniejszego?
Sąsiadka patrzyła na mnie z pełną smutku nadzieją, a ja poczułem, jak klata mi rośnie. Wziąłem duży łyk zerujący herbatę i bez krzywienia się powiedziałem:
- To co, wypędzamy kozę?

***

Na łazienkowej podłodze wyłożonej folią malarską wdzięczył się pentagram, namalowany przy pomocy czerwonej farby Dekoral o nazwie “Płachta na byka” (wykończenie satynowe), którą znaleźliśmy w pawlaczu. Łazienka była trochę mała, ale w razie, gdyby coś poszło nie tak, łatwiej będzie ją umyć. Musieliśmy trochę rozszerzyć pentagram o ustęp i kawałek brodzika, ale ostatecznie się pomieściliśmy.
 Na środku pentagramu leżał otwarty słoik, do którego - według przepisu rytuału - miała trafić koza, uwiązana obecnie do grzejnika. 
Mariola, okryta teraz czarną peleryną, stanęła niepewnie obok mnie u brzegu pentagramu, i zapytała:
- Jesteś gotowy?
Nie chciałem jej mówić, że normalny człowiek w życiu nie powiedziałby, że jest gotowy odwalać jakiś szajs z dopiero co poznaną kobietą po to, by wypędzić stworzenie ewidentnie zajumane samemu belzebubowi, ale ugryzłem się w język i tylko pokiwałem głową.

Gdy Mariola wyciągnęła z kieszeni peleryny kartkę z fonetycznym zapisem słów rytuału i chwyciła mnie za rękę, poczułem motylki w brzuchu. To wtedy zrozumiałem, że zaczyna mi zależeć na tej dziewczynie. Gdy na nią spojrzałem, zobaczyłem jej wpatrzone we mnie sarnie oczy. Ona chyba też poczuła to, co ja. Usłyszałem jej przyspieszony oddech, gdy z lekko rozchylonymi wargami zbliżała twarz w moją stronę…
Koza zameczała, a my odsunęliśmy się od siebie, wychodząc z transu. Musieliśmy skupić się na swoim zadaniu. Najpierw rytuały, potem przyjemności. 
Mariola odchrząknęła i zaczęła wymawiać słowa zaklęcia:
- Borte, mørk sjel, djevelen inkarnert!
Ścisnąłem ją za rękę, dodając otuchy.
- …Jeg, jomfruen, driver geiten din ut av dette badet…
Światło łazienki migało, przygasając co chwilę. Znikąd poczuliśmy chłodny powiew, który kręcił płomykami rozstawionych naokoło wierzchołków pentagramu podgrzewaczy.
- Gå bort, horndemon, forlat dette huset rent og geitfritt!
Z gardła kozy wydobył się piekielny ryk, gdy podniosła się w powietrze i kręciła w szumie wiatru. Naokoło niej wirowały ręczniki i papier toaletowy. 
Ściskając się mocno za ręce, patrzyliśmy, jak koza przeobraża się powoli w brązową maź, i kręcąc się, schodzi w dół, w dół…
- Kieruje się do kibla! - krzyknęła Mariola.
I rzeczywiście, niczym gówniane tornado, kozie pozostałości skierowały się wprost na taflę wody w otwartej toalecie. Było jej jednak za dużo… Zdecydowanie za dużo…
Niewiele myśląc, wychyliłem się z łazienki do przedpokoju, w którym stała moja torba z narzędziami, i chwyciłem przepychacz. Wciąż trzymając Mariolę za rękę, rzuciłem się do kibla i zacząłem go przetykać.
Szatańskie dźwięki przybrały na sile, gdy gumowym kielichem przepychacza wypędzałem kozie ekskrementy. W końcu głośne bulgotanie zastąpiło głos piekła, i cały brąz zniknął. Nacisnąłem spłuczkę i patrzyłem, jak resztki kozy zastępowała świeża, czysta woda.

Wraz z Mariolą opadliśmy na podłogę łazienki. Dziewczyna wtuliła się we mnie, a ja odrzuciłem przepychacz na bok.
- Mój bohaterze… - wyszeptała, zbliżając swoje usta do moich.

***

Twór na licencji kawiarenki #zafirewallem , gdzie #tworczoscwlasna pisze najlepsze scenariusze