Apaturia

@Astro Niektóre elementy wizualne lub słowne - np. The Simpsons może być zarejestrowane jako znak towary i to może ograniczać wykorzystanie. Są prawa autorskie np. do obrazka przedstawiającego postaci z serialu. Trzeba by mieć też zgodę na wykorzystanie wizerunków aktorów. To jakby się to chciało zrobić prawilnie...

@Astro W moim przypadku projekty podobne do tego powyżej to kategoria tak zwanego fanartu - polecam poczytać sobie o tym rodzaju twórczości.

Ogólna zasada jest taka, że fanart to taka trochę szara strefa. Fanarty z reguły wypełniają niszę, w której nie ma oficjalnego merchu marki w konkretnym typie lub jest on bardzo trudno dostępny. Każda marka podchodzi do tego zjawiska inaczej. Niektóre wręcz zachęcają do tworzenia i promowania fanartów, traktując je jako darmową reklamę i wyraz sympatii fanów. Większość dyplomatycznie przymyka oko na taki rodzaj twórczości i na jej sprzedaż, chyba że np. ktoś zaczyna produkować i sprzedawać fanarty na skalę masową, lub np. podrabia oficjalne produkty narażając markę na realne straty. Niektóre marki są z kolei całkowicie przeciwne fanartom w jakiejkolwiek formie.

Osobiście staram się podchodzić do tego na tyle uczciwie, na ile się da. Nie produkuję masówki i nie wypuszczam projektów fanartowych na masową skalę - ale jeśli ktoś ma życzenie, wykonuję skrzynki z określonymi motywami. Nie każda marka oferuje taki rodzaj oficjalnego merchu, jaki chciałoby się mieć, a na projekty spersonalizowane zwykle nie ma w ogóle co liczyć, więc to dość zrozumiałe, że fani muszą sobie jakoś radzić

Sprzedaż koszulek to już raczej pójście w typową masówkę i sprzedaż na szeroką skalę, więc takie przedsięwzięcie słusznie zostało znajomemu odradzone. Oczywiście, w sieci można natknąć się na mnóstwo przykładów, gdzie takie coś przechodzi, a już np. producenci w Chinach w ogóle nie przejmują się takimi kwestiami, jednak nikt nie może zagwarantować, że takie przedsięwzięcie się prześlizgnie.

@PontyfikatJP2 Dziękuję za dobre słowo

@tschecov Dzięki!

@CzosnkowySmok Dziękuję Dawno nie robiłam pudełek w smoczych klimatach, więc teraz wyżywam się twórczo.

@Opornik Heh, nigdy nawet nie miałam tego ustrojstwa w ręku, chociaż podobno ułatwia pracę. Detale maluję pędzelkami, do większych powierzchni używam też czasem gąbek. Pasty metaliczne z jakiegoś powodu najlepiej nakłada mi się palcami

@Naczelnyhejterkacapow nie no, używamy dostępnych środków i narzędzi. To już semantyka co uznamy za wymyślenie a co za kopię. Do tych samych rzeczy można dojść bez kopiowania a, że mamu takie same środki bo żyjemy w tym samym środowisku to nie dziwne, że dochodzimy do podobnych rozwiązań.

@Budo Ja zaczynałam w tym temacie od starych książek o akwarystyce, których mieliśmy w domu całkiem sporo, później przyszedł czas na typowo przyrodnicze książki i czasopisma Kiedyś samodzielne pozyskiwanie żywego pokarmu dla rybek akwariowych było bardzo powszechne, więc w książkach akwarystycznych były całe rozdziały poświęcone faunie stawów i bagienek - fajnie się to czytało.

Aczkolwiek nie taki diabeł straszny jako go malują ( ͡° ͜ʖ ͡°)

@zuchtomek Uwielbiam tę ilustrację

@CzosnkowySmok Noo super, iście demoniczny robal.

@Yossarian Ciem

@Apaturia kapciem.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

.

.

łeh, łeh, łeh

Najpierw ten motyl ewolucyjnie wykształcił trzecie oko, do obserwacji własnych skrzydeł. Potem kombinował z różnymi wzorami, a jak już wyszło dobrze, to oko zanikło...

@GrindFaterAnona Jak najbardziej jest możliwe - po prostu kiedyś któraś ćma dostała w pakiecie mutację, dzięki której wzór na jej skrzydłach przypominał trochę coś, co odstręcza drapieżniki. Przeżyła i przekazała swoje geny dalej, później jej potomstwo również przeżyło i się rozmnożyło... i tak to dalej poszło. Po drodze wzór przechodził zapewne dalsze przypadkowe mutacje i przeżywały głównie te ćmy, u których działał najskuteczniej (czyli u których okazywał się najbardziej podobny do ptasich odchodów i much). Tym sposobem, metodą prób i błędów, ewolucja wyprodukowała taki właśnie gatunek, jak na zdjęciu.

Miliardów wcześniejszych egzemplarzy, u których wzór zmutował w sposób mniej korzystny, nie możemy zobaczyć, ale też były częścią tego procesu.