Toyohiro Akiyama – japoński dziennikarz telewizyjny i astronauta.

[...]

17 sierpnia 1989 roku został wybrany do treningu kosmonauty jako dziennikarz-kosmonauta sponsorowany przez TBS. W grudniu 1990 roku poleciał w kosmos na pokładzie Sojuza TM-11 na stację kosmiczną Mir i powrócił na Ziemię na pokładzie Sojuza TM-10. W przestrzeni spędził 7 dni 21 godzin i 54 minuty. Był pierwszym Japończykiem w kosmosie, chociaż pierwszym zawodowym astronautą japońskiej agencji kosmicznej NASDA był Mamoru Mōri w 1992 roku.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Toyohiro_Akiyama

Akiyama nie był wykwalifikowanym astronautą, naukowcem ani inżynierem. Podczas pobytu na stacji Mir każdego dnia nadawał na żywo, dokumentując życie na pokładzie stacji, ale jego widoczny dyskomfort sprawił, że został opisany jako pierwszy „antybohater w kosmosie”. Opisywał swoje zmagania, takie jak choroba kosmiczna i silne pragnienie zapalenia papierosa. Podczas treningu rzucił palenie, mimo że wcześniej palił cztery paczki dziennie. Przed startem, zapytany, na co najbardziej czeka po powrocie na Ziemię, odpowiedział: „Nie mogę się doczekać, żeby zapalić papierosa”. Jego koledzy kosmonauci później relacjonowali, że jeśli chodzi o jego nudności, to „nigdy wcześniej nie widzieli, żeby ktoś aż tyle wymiotował”.

https://en.wikipedia.org/wiki/Toyohiro_Akiyama

Roger Boisjoly (ur. 25 kwietnia 1938, zm. 6 stycznia 2012) – amerykański inżynier, znany z tego, że próbował nie dopuścić do startu promu Challenger.

W latach 60. i 70. pracował przy systemach podtrzymywania życia w lądowniku księżycowym oraz przy konstrukcji łazika księżycowego[1]. W 1980 roku rozpoczął pracę w firmie Morton-Thiokol (obecnie ATK Launch Systems Group).

Pół roku przed katastrofą promu Challenger napisał notkę dla swoich przełożonych odnośnie do złego projektu pierścieni uszczelniających (o-ring) rakiet SRB. Zauważył, że O-Ringi nie były wystarczającym zabezpieczeniem w trakcie pracy SRB oraz jednocześnie traciły swoje właściwości uszczelniające przy niskich temperaturach[1]. Boisjoly powoływał się na wyniki analiz z poprzednich startów ze stycznia 1985 roku[1]. Pierwsza notatka została prawdopodobnie zignorowana przez Morton-Thiokol. Roger Boisjoly napisał później nowe notki, które przekazał przełożonym firmy. Przedsiębiorstwo zdecydowało się powołać specjalny zespół, który miał rozwiązać problem O-Ringów. Zespół uznał, że problem z O-Ringiem jest poważny, ale nie krytyczny dla bezpieczeństwa załogi[1].

Kilka dni przed startem Boisjoly wraz z innymi pracownikami Morton-Thiokol próbowali przekonać menedżerów o odwołanie lotu. Pomimo apelu Morton-Thiokol oraz NASA zdecydowały się przeprowadzić próby startu[1]. 28 stycznia 1986 roku, w momencie zapłonu rakiet SRB, O-ringi zawiodły. 73 sekundy po starcie promu prawa rakieta SRB (przepalona w miejscu O-Ringów) uderzyła w zbiornik zewnętrzny paliwa. W wyniku uderzenia zniszczył się wahadłowiec, zaś cała załoga zginęła.

Roger Boisjoly zeznawał później jako świadek w komisji, która badała przyczyny katastrofy[1]. W kolejnych latach Boisjoly stał się głównym orędownikiem kwestii etyki oraz zasad bezpieczeństwa w inżynierii. - https://pl.wikipedia.org/wiki/Roger_Boisjoly

Before the launch, one of the mission scientists took Laika home to play with his children. In a book chronicling the story of Soviet space medicine, Vladimir Yazdovsky wrote, "Laika was quiet and charming ... I wanted to do something nice for her: She had so little time left to live."[16]

[...]

One of the technicians preparing the capsule before final liftoff: "After placing Laika in the container and before closing the hatch, we kissed her nose and wished her bon voyage, knowing that she would not survive the flight."[17]

https://en.wikipedia.org/wiki/Laika