Społeczność
Wszystko czego szukasz na temat astronomii.
@Pouek "kalibracja montażu" w tym wypadku to pojęcie dwuznaczne
Ale domyślam się że chodzi o justowanie lunetki biegunowej: to się robi raz a dobrze, na jakimś oddalonym obiekcie typu komin/czubek wieży/anteny czy czegokolwiek wysokiego: p https://astropolis.pl/topic/18359-justowanie-lunetki-w-heq-5-syntrek/#findComment-276455
Czyli:
Ustawiasz montaż tak, by ten nieruchomy ziemski obiekt był na środku krzyża w lunetce, przesuwasz oś RA o 90 stopni i patrzysz, czy obiekt który wcześniej był w centrum nie przesunął się. Jeżeli się przesunął, to śrubkami na lunetce próbujesz go wycentrować ponownie - najlepiej o połowę dystansu w jakim się przesunął. Odkręcasz lekko jedną śrubkę, dokręcasz dwie pozostałe. I tak w kółko przesuwasz oś o te 90 stopni i wprowadzasz korekty, aż obraz w centralnej części w końcu przestanie się przesuwać względem krzyża
Przy okazji też zadbaj o to, by krzyż był równoległy do osi montażu, tj. montaż w ustawieniu "0" ma lunetkę z krzyżem wkazującym "góra/dół - prawo/lewo". W sumie to od tego powinno się zacząć, jak masz lekko odkręconą lunetkę to całą możesz przekręcić. Żeby przetestować czy jest dobrze:
Znajdź obiekt do testowania (ten sam co przy justowaniu), przesuń montaż "w górę", tj żeby obiekt był widziany w górnej krawędzi lunetki i zacznij przesuwać montaż w dół, sprawdzając czy obiekt cały czas idzie równo wzdłuż krzyża na lunetce. Jeżeli się przesuwa (np. w górnej krawędzi obiekt styka się z linią krzyża, a po przesunięciu w dół jest od niego odsunięty), musisz to skorygować przesuwając lunetkę, najlepiej o pół dystansu i tak w kółko, aż wszystko będzie równoległe.
Po korekcji położenia i wyjustowania (w tej kolejności!), śrubki od lunetki najlepiej posmarować lakierem do paznokci, żeby się nie luzowały. Jak zrobisz dobrze i nie będziesz rzucał montażem, to więcej nie będzie potrzeby
A ustawienie na gwiazdę polarną robisz za każdym razem. Polecam apkę na telefon 'polar alignment' która Ci pokaże, gdzie na lunetce biegunowej powinna znajdować się gwiazda polarna
A tu o ustawianiu lunetki z ksiażki Marka Substyka
@Oczk dzięki, na pewno skorzystam jak dokupię lunetkę, bo mój skywatcher przyszedł bez niej xD. Ależ to bydle ciężkie, kurier ledwo dotaśtał xP. Jak się z nim wstępnie pomacałem to już kumam jak działa, ale zastanawiam się jak go wyzerować bez lunetki przed zwizowaniem na Polaris?
Zaloguj się aby komentować
Pomimo tego, lądownik kontynuował pracę przez około pięć godzin po zachodzie Słońca, korzystając z energii zgromadzonej w akumulatorach. Podczas swojej misji Blue Ghost przesłał na Ziemię łącznie około 120 gigabajtów danych, a za jego najważniejsze osiągnięcia uznaje się odbiór najodleglejszego w historii sygnału GPS, pobranie próbek księżycowego pyłu za pomocą specjalnego odkurzacza i wykorzystanie wiertła do pomiaru temperatury gruntu.
Będę trwał w tym miejscu na Mare Crisium, obserwując dalszą podróż ludzkości do gwiazd. Przetrwam Wasze najpotężniejsze rzeki, najwyższe góry, a może nawet i Wasz gatunek, jaki znamy. Jednak to niezwykłe, że gatunek może zostać prześcignięty przez własny geniusz. Oto spoczywa Blue Ghost, świadectwo zespołu, który – przy wsparciu rodzin i przyjaciół – zbudował i obsługiwał ten statek oraz jego ładunek.
Jako post scriptum wspomnę, że za dwa tygodnie i tak będą próbowali go wywołać
Zaloguj się aby komentować
To jest jakaś reklama Apple? Już zjawiska astronomiczne zaangażowali do tego
Zaloguj się aby komentować
Chodzi o GW Orionis, czyli hierarchiczny system potrójnej gwiazdy typu T Tauri przed sekwencją główną. Obiekty znajdują się 1300 lat świetlnych od Ziemi. To bardzo mała odległość, jak na warunki kosmiczne. Najnowsze obserwacje z Europejskiego Obserwatorium Południowego i ALMA wykryły niestabilności grawitacyjne gwiazd i dysk protoplanetarny w układzie GW Orionis.
Chociaż istnienie planet nie zostało jeszcze potwierdzone na 100 procent, to jednak jest to tylko formalność, bo zgromadzone dane jak najbardziej na to wskazują. Dotychczas nie udało nam się odkryć tak intrygującej formacji we Wszechświecie.
Jeśli byśmy znaleźli się na jednej z planet tego układu, to moglibyśmy zobaczyć na nieboskłonie trzy gwiazdy. Dwie z nich w tangu, a trzecią okrążającą je po bliskiej orbicie. Niestety, naukowcy przyznali, że dwie gwiazdy dla nas zlewałyby się w jedną, ale z odpowiednim filtrem na oczach moglibyśmy zobaczyć trzy. Tak czy inaczej, trzeba przyznać, że byłby to widok zapierający dech w piersi.
GW Orionis związany jest z obszarem formowania gwiazd Lambda Orionis i wyróżnia się swoją niezwykłą strukturą, w szczególności rozległym dyskiem protoplanetarnym otaczającym wszystkie trzy gwiazdy. Ten dysk, w przeciwieństwie do płaskich dysków typowych dla wielu innych układów gwiezdnych, jest zdeformowany i podzielony na wyraźne, nachylone pierścienie pyłowe, co czyni GW Orionis obiektem wyjątkowym.
GW Orionis A i B tworzą ciasną parę spektroskopową, krążąc wokół siebie w odległości ok. 1 jednostki astronomicznej z okresem orbitalnym około 241 dni, natomiast GW Orionis C okrąża tę parę w odległości ok. 8 jednostek astronomicznych, z okresem ok. 11,5 roku. Dysk protoplanetarny rozciąga się na setki jednostek astronomicznych, a jego pyłowa część ma promień ok. 400 j.a., tymczasem gazowa sięga nawet 1300 j.a.
Naukowcy podejrzewają, że w luce między pierścieniami, ok. 100 j.a. od centrum, może istnieć planeta, być może o masie porównywalnej do Jowisza, która dodatkowo wpływa na kształt dysku. Jeśli ta hipoteza się potwierdzi, byłby to pierwszy znany przypadek planety krążącej wokół trzech gwiazd jednocześnie.
@damw 3 słońca, orbita ~100 j.a., masa jowisza, wszędzie pył...
@Cinkciarz może jest skalisty księżyć w okolicy. Ale wtedy masa planety chyba uniemożliwi obrót księżyca, więc to też utrudni życie
Czyli tak jak w serii "Wspomnienie o przeszłości Ziemi". Dobre książki, autor to taki chiński odpowiednik Andy'iego Weira, serial już gorszy ale mimo wszystko daje radę.
Na last minute można polecieć zobaczyć?
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Mgławica Kalifornia podobnie jak Układ Słoneczny znajduje się wewnątrz Ramienia Oriona, na granicy asocjacji gwiezdnej Perseusz OB2. Czerwone światło mgławicy pochodzi od atomów wodoru rekombinujących z dawno utraconymi elektronami, wybitymi w procesie jonizacji przez energetyczne światło gwiazd. Najbardziej prawdopodobnym źródłem światła jest jasna, gorąca oraz niebieskawa gwiazda uciekająca ξ Persei (XI Persei). Prawdopodobnie gwiazda ta powstała w asocjacji gwiezdnej Perseusz OB2 około 400 000 lat temu, a mgławicę napotkała na swojej drodze zaledwie 100 000 lat temu.
Znajduje się ona na prawo od mgławicy, w okolicy "tego niebieskiego" rejonu. Jeżeli dobrze rozumiem, odpowiada ona też właśnie za ten kolor, wynikający bezpośrednio ze światła odbijanego (mgławica refleksyjna?) - ale mogę się mylić, bo nigdzie nie mogę znaleźć z czego wynika to zabarwienie.
Mgławica Kalifornia przechodzi w zenicie w środkowej Kalifornii, gdyż szerokość geograficzna pokrywa się z deklinacją obiektu.Mówiąc po ludzku, deklinacja tej mgławicy (kąt pomiędzy kierunkiem poprowadzonym od obserwatora do obiektu a płaszczyzną równika niebieskiego, jedna ze współrzędnych określająca położenie obiektów na niebie) jest taka sama jak szerokość geograficzna środka stanu Kalifornia, czyli będąc w okolicy równonocy w stanie Kalifornia można spojrzeć bezpośrednio do góry i "zobaczyć" kosmiczne odbicie tego miejsca. No przypadek jak nic XD
Uuu tupac i kolorwe apodki ? Bardzo ladnie, bardzo.
Zaloguj się aby komentować
Haumea – planeta karłowata z Pasa Kuipera, należąca do grupy plutoidów, odkryta 7 marca 2003 roku.
Rozmiary i właściwości fizyczne
Ciało to nie ma kształtu sferycznego, choć jego rozmiary i masa (ponad 30% masy Plutona) pozwalały, by w przeszłości uformowało się w obiekt prawie kulisty. Jednak bardzo szybki ruch obrotowy wokół najkrótszej osi (niespełna 4 godziny – jeden z najkrótszych spośród wszystkich ciał Układu Słonecznego o średnicach przekraczających 100 km) spowodował rozciągnięcie planetoidy. Według pomiarów przeprowadzonych za pomocą teleskopu Kecka miał to być obiekt o kształcie grubego cygara o rozmiarach ~1960×1518×996 (średnio 1500) km. Nowsze oszacowania mówią jednak o średnicy około 1595 km[2].
Przypuszcza się, że w okresie kształtowania się planet ta planetoida transneptunowa mogła wziąć udział w jakiejś ogromnej kosmicznej kolizji z innym ciałem niebieskim. Wtedy właśnie doszło do przyśpieszenia ruchu obrotowego i utworzenia satelitów tego obiektu oraz innych jeszcze ciał, które nie są już powiązane grawitacyjnie z Haumeą. Wskazuje na to odkrycie pięciu planetoid o orbitach zbliżonych do orbity Haumei, których symulacje orbit prowadzą do wspólnego dla tych obiektów punktu. Byłaby to pierwsza znaleziona w Pasie Kuipera rodzina planetoid powstała w trakcie jednej kosmicznej katastrofy.
Około 75% powierzchni Haumei jest pokryte lodem[10][11].
https://pl.wikipedia.org/wiki/(136108)_Haumea
Zaćmienie gwiazdy zaobserwowane 21 stycznia 2017 roku i opisane w artykule w Nature z października 2017 roku wskazało na obecność pierścienia wokół 136108 Haumea. Jest to pierwszy odkryty system pierścieniowy dla obiektu transneptunowego (TNO). Pierścień ma promień około 2 287 km, szerokość ~70 km i nieprzezroczystość na poziomie 0,5. Znajduje się w granicach limitu Roche’a Haumei, który wynosiłby około 4 400 km, gdyby była ona sferyczna (jej niesferyczny kształt przesuwa ten limit jeszcze dalej).
https://simple.wikipedia.org/wiki/Haumea_%28dwarf_planet%29
Granica Roche’a (czasem promień Roche’a) – promień sfery wokół cięższego ciała w układzie dwóch ciał o znacznej różnicy mas, po przekroczeniu którego ciało o mniejszej masie może się rozpaść pod wpływem sił pływowych[1], gdyż sama siła grawitacji nie jest w stanie utrzymać mniejszego ciała w całości[2]. Granica Roche’a wynosi od 2 do 3 promieni ciała o dużej masie. Promień nie jest jednoznacznie określony dla danego ciała centralnego, zależy też od właściwości satelity[3].
Pojęcie nazwano na cześć francuskiego astronoma Édouarda Roche’a, który pierwszy obliczył tę teoretyczną granicę w 1848[4].
Zaloguj się aby komentować
Ja właśnie oglądam Merkurego. Chyba najlepszy czas w roku.
Trochę nieostre
@Gustawff to kwestia jakości projektora, nie aparatu
@Gwiezdny_Przewodnik klasa
Zaloguj się aby komentować
Niestety, mieszkańcy Polski nie będą mieli wówczas dobrych warunków obserwacyjnych. W okolicach zachodu Księżyca 14 marca około godziny 6:00, będziemy mogli obserwować jedynie fazę półcieniową, która poskutkuje nieznaczną zmianą jasności Srebrnego Globu. Należy zaznaczyć, że owa faza może być bardzo trudna do zauważenia, choć wprawieni obserwatorzy mogą dostrzec subtelne zmiany.
Na całkowite zaćmienie Księżyca w naszym kraju entuzjaści astronomii będą musieli poczekać do niedzieli 7 września. Właśnie wtedy możliwa będzie obserwacja satelity przybierającego krwawą barwę
Znacznie wcześniej, bo już 29 marca 2025 roku, będzie można obejrzeć częściowe zaćmienie Słońca. Warto jednak wówczas zadbać o odpowiednie zabezpieczenia – obserwacja zaćmienia Słońca wymaga zaopatrzenia się w specjalne okulary z filtrem ochronnym, które są zgodne z normą ISO 12312-2.
Jednak w Polsce nie będzie możliwe obserwowanie owego spektaklu w pełnej krasie. Ta przyjemność przypadnie mieszkańcom Ameryki Północnej i Południowej.
To co Pan d⁎⁎ę zawracasz
@Cekyo bo mając o tym info odpowiednio wcześniej, możesz sobie kupić przelot do ameryki i obejrzeć na miejscu w pełnej krasie
@damw wolę poczekać do września
Mowa o tak zwanym krwawym Księżycu.
To kolejny znak wskazujący na III Wojnę Światową.
@ZygoteNeverborn wg pewnych aspektów można powiedzieć, że ona już trwa
@damw "Blood moon is rising Link!"
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
@Oczk Ty miałeś więcej wrzucać po tym jak wyblakł Ci nick a nie tyle samo.
Zasłużony piorun ale zastanów się co robisz, oszukałeś użytkowników hejto.
Wszystkich 15 xD
@entropy_ jak nie postuję to 14, czyli nie pisząc nic mniej ludzi oszukuję :v
Zaloguj się aby komentować
@myoniwy wygląda jak animacja, to jest spisek, nie ma żadnego księżyca
@Felonious_Gru Jest wielki kawał sera.
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Nad Polską szykuje się prawdziwa uczta dla miłośników astronomii. To niezwykle rzadki układ planet. W piątek wieczorem po zachodzie Słońca na niebie pojawi się siedem planet, które ustawią się w jednym sektorze nieba
Parada planet to zjawisko, w którym kilka planet jest widocznych w jednym sektorze nieba z perspektywy Ziemi, często po jednej stronie Słońca. Z naukowego punktu widzenia nie oznacza to, że planety układają się w idealnie prostą linię – ich orbity są lekko nachylone względem płaszczyzny ekliptyki, czyli umownej płaszczyzny opartej na orbicie Ziemi wokół Słońca. Z tego powodu w przestrzeni trójwymiarowej ich położenie nie jest perfekcyjnie wyrównane, ale z naszej, ziemskiej perspektywy mogą wydawać się skupione w wąskim obszarze nieba.
Obserwację parady planet możemy zacząć w piątek 28 lutego po zmierzchu, gdy Słońce schowa się za horyzontem, a niebo przybierze głęboki granatowy odcień. Około godziny 17.26 światło dzienne ustąpi miejsca mrocznej głębi nocy, a planety zaczną się wyłaniać na tle spokojnego nieba.
Spoglądając na wschód, jako pierwszego zauważymy Marsa, który na niebie wygląda jak czerwona kropka. Przesuwając wzrok na południe, zobaczymy Jowisza i Urana. Następnie, patrząc na południowy zachód, dostrzeżemy Wenus, Neptuna i Merkurego. Całe widowisko zakończy Saturn, który pojawi się na niebie jako ostatni.
Naukowcy NASA podpowiadają, że przed rozpoczęciem obserwacji parady planet, musimy zwrócić szczególną uwagę na wysokość, na jakiej znajdą się one nad horyzontem. Jeśli chcemy dostrzec planetę gołym okiem, powinna ona znajdować się co najmniej kilka stopni nad linią horyzontu, a optymalnie – 10 stopni lub więcej.
Dlaczego jest to tak ważne? Ponieważ w pobliżu powierzchni Ziemi atmosfera działa jak filtr, który rozprasza i przyćmiewa światło obiektów niebieskich. W takich warunkach nawet najjaśniejsze planety mogą stać się trudne do zauważenia, a czasem wręcz niewidoczne. Ich światło zostanie rozproszone i pochłonięte, zanim dotrą do oczu obserwatora.
@damw To raz jeszcze XD
Za osiemnaście lat dokładnie...
@Rozpierpapierduchacz ale za 18 lat będzie kolejna parada (byle jakich planet) czy parada dokładnie tych samych planet?
@damw ty chuju TT^TT
Czyli już wiadomo jaka pogoda będzie wieczorem.
@myoniwy absolutnie klasyczna, jak to zwykle bywa podczas obserwowalnych zjawisk na niebie, które występują raz na miljon lat
Szkoda że pogoda ma inne plany
Zaloguj się aby komentować
@robochlop proszę pamiętać o tagowaniu wpisów, będą wtedy lepiej widoczne dla zainteresowanych
Tagi mają wyższy priorytet niż społeczności
@robochlop jutro będzie tak zwana parada planet. Oczywiście nic nie zobaczymy bo zachmurzenie duże, z miejscowymi przejaśnieniami xD
@Pouek Niestety ; (
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zoom na to soczewkowanie:
Zaloguj się aby komentować
