Co by się stało, gdyby sprowadzić na Ziemię łyżkę stołową gwiazdy neutronowej?

Gwiazdy neutronowe są jednymi z najbardziej niezwykłych obiektów we wszechświecie, a ich gęstość wymyka się pojmowaniu.

Mierzące zaledwie około 16 km średnicy, te pozostałości gwiezdne powstają, gdy masywne gwiazdy - o masie co najmniej 10 razy większej niż masa naszego Słońca - osiągają koniec swojego życia, zapadają się pod wpływem własnej grawitacji i ulegają eksplozji supernowej. W rezultacie powstaje bardzo gęsty obiekt składający się głównie z neutronów, utrzymywanych razem przez intensywne siły grawitacyjne.

Ekstremalna gęstość gwiazd neutronowych

Materiał wewnątrz gwiazdy neutronowej jest skompresowany do niewyobrażalnego stopnia. Typowa łyżka stołowa materii z gwiazdy neutronowej waży ponad 1 miliard ton (900 miliardów kg), co odpowiada masie Mount Everest. Wynika to z ogromnej kompresji grawitacyjnej, która zmusza protony i elektrony do łączenia się w neutrony, którym dalsze zapadanie się uniemożliwia jedynie ciśnienie degeneracji neutronów.

Aby spojrzeć na to z innej perspektywy, łyżka stołowa Słońca ważyłaby około 2 kg, czyli mniej więcej tyle, co stary laptop. Łyżka materii gwiazdy neutronowej jest jednak niewyobrażalnie cięższa, co czyni ją niemożliwą do fizycznego uniesienia lub utrzymania w normalnych warunkach ziemskich.
#kosmos #gwiazdyneutronowe #nauka #astronomia #slodkijezu

Sięgnijmy wzrokiem w odległy kosmos.
Co widzicie na tym zdjęciu?
Magnetar J1818.0-1607 to rodzaj gwiazdy neutronowej, niezwykle gęstego obiektu składającego się głównie z ciasno upakowanych neutronów. Te neutrony powstają gdy zapada się jądro masywnej gwiazdy — podczas supernowej.
Różnicą, dzięki której można odróżnić magnetary od innych gwiazd neutronowych, to fakt, że mają one najsilniejsze, znane astronomom pole magnetyczne we wszechświecie. Porównując siłę pola magnetycznego do naszej planety – około jednego Gaussa, to takie gwiazdy mają aż około miliona miliardów Gaussów.
Niesamowite, prawda?
Jak wykryto ten Magnetar?
W odkryciu pomógł teleskop o nazwie Niel Gehrels Swift – pokrótce, jest to satelita/ teleskop NASA wyniesiony na pokładzie rakiety Delta II 20 listopada 2004 roku.
Jak donoszą źródła, jest to 31 znany ludzkości magnetar spośród około 3000 znanych gwiazd neutronowych.
Podczas analizowania danych, naukowcy doszli do wniosku, że Magnetar J1818.0-1607 jest wyjątkowy pod względem wieku, którego wiek szacuje się na około 500 lat. Kolejny aspekt jego wyjątkowości polega na tym, że obraca się szybciej, niż każdy inny znany nam magnetar. Jego obrót trwa 1.4 sekund.
Kolejną ciekawostką jest to, że zdjęcie zostało wykonane za pomocą promieni rentgenowskich. Jak donoszą badania, J1818.0-160 otoczony jest rozproszoną emisją promieniowania rentgenowskiego, prawdopodobnie spowodowaną przez promieniowanie rentgenowskie odbijające się od pyłu znajdującego się w jego pobliżu.
A jak daleko znajduję się od nas ten Magnetar?
Około 21 000 lat świetlnych od Ziemi.
Źródła:
handra.harvard.edu
www.nasa.gov
X-ray: NASA/CXC/Univ. of West Virginia/H. Blumer; Infrared (Spitzer and Wise): NASA/JPL-CalTech/Spitzer