Za wiele tam napisane nie jest na temat tego co się dzieje przy zderzeniu. Poza tym jeśli chodzi o budowę to jest bardzo duże uproszczenie.
Taka gwiazda w całości nie jest bardzo gęsta, nie jest to też zmniejszona gwiazda.
Z wierzchu to po prostu żelazna kula. Im głębiej tym panuje w niej wyższe ciśnienie. Żelazo jest dość ciężkie, w połączeniu dużą siłą grawitacji powoduje, że ciśnienie rośnie szybko - gdy jest duże to zagęszcza ułożenie atomów w siatce krystalicznej - wraz z rosnącym ciśnieniem jądra atomów są coraz bliżej siebie, na odpowiedniej głębokości ciśnienie jest tak duże, że jądra atomów stykają się ze sobą, w takich warunkach mogą się ze sobą łączyć tworząc jądra cięższych pierwiastków niż żelazo, a jeszcze głębiej zlewają się razem tworząc jedno wielkie jądro superatomu (utrzymywane w kupie jedynie przez ciśnienie).
Aby sztucznie stworzyć gwiazdę neutronową nie trzeba niczego ściskać ani pomniejszać - wystarczy zgromadzić odpowiednio dużo żelaza (zamiast żelaza mogą być też inne ciężkie metale), gdy masa będzie odpowiednio duża metal sam uformuje się w kulę i ściśnie wnętrze tej kuli.
Gdy następuje zderzenie gwiazd neutronowych - część z tych skarbów z wnętrza gwiazdy zostaje wyrzucona w kosmos. Nietrwałe wielkie atomy pozbawione ciśnienia natychmiast rozpadają się na mniejsze bardziej stabilne.
W ten sposób cięższe od żelaza pierwiastki mają szanse wydostać się w kosmos i za jakiś czas stać się częścią planet takich jak Ziemia na której mamy np złoto i uran powstałe kiedyś we wnętrzu takiej gwizdy (proporcje w jakich występują poszczególne izotopy uranu w naturalnych złożach na ziemi są wszędzie takie same, nawet nie tylko na ziemi a w całym układzie słonecznym, a to oznacza że cały uran w układzie słonecznym powstał w tej samej chwili).
Zaloguj się aby komentować