Zdjęcie w tle
koniecswiata

koniecswiata

Kosmonauta
  • 141wpisy
  • 873komentarzy
Zapraszam na gruby odcinek Marty Niedźwiedzkiej "O zmierzchu", który poświęcony jest stracie.

Wobec straty jesteśmy demokratycznie przerażeni, bezradni, zagubieni i bardzo demokratycznie cierpimy

O zmierzchu - Robienie miejsca na nowe

Dla mnie najboleśniejszą stratą w moim życiu była utrata pewnych iluzji i zaakceptowanie, że życie jest jakie jest i nie będzie inne tylko dlatego, że ją mam jakieś poczucie braku, albo jakieś roszczenia w stosunku do niego.
Dosyć bolesne było też zrozumienie, że nie jestem nieśmiertelna[!], jak zachorowałam na przewlekłą chorobę (a uwierzcie mi, że miałam naprawdę końskie zdrowie do tamtego czasu).

#psychologia #niedzwiedzka #ozmierzchu #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent
Gepard_z_Libii

@koniecswiata Wiesz co jest najlepsze?

Ta pustka w twoim wnętrzu po stracie, uczucie nicości i tęsknota, to jesteś właśnie Ty.

Tak długo, jak się przed tym bronimy, tak długo czujemy w tej pustce nicość, brak, a kiedy już uda się to zaakceptować i ćwicząc wchodzenie w ta pustkę, ona zaczyna się rozrastać i pewnego razu eksploduje, tak silną energią, że się przestraszysz i zadrżysz z wrażenia i życie wejdzie na nowy poziom, a Ty staniesz się sobą i będziesz działać naturalnie, bez stresu, popłyniesz z prądem jak rzeka.

koniecswiata

@Gepard_z_Libii Dzięki za te wglądy i Twoją perspektywę - one naprawdę dużo mi pomagają.

Dopiero od niedawna umiem świadomie przeżywać cokolwiek, wcześniej żyłam oderwana od swojego ciała i swoich uczuć. Rozłupałam kilka zbroi, podejrzewam, że mam ich na sobie jeszcze... Tysiące. To wszystko jest takie proste, ale jednocześnie takie trudne

Gepard_z_Libii

@koniecswiata Nawet nie wiesz jak się cieszę, że mogę komuś pomóc i dzielić się swoim doświadczeniem i wiedzą.

To daje mi siłę do dalszego działania i nadaje jeszcze więcej sensu mojemu życiu.

I nie ma dla Mnie znaczenia ilość osób, a samo to że choćby jedna osoba poprawi swój byt, dzięki moim staraniom ma ogromne znaczenie.


Nie przejmuj się niczym.

Ta droga może być łatwa, lekka i przyjemna.

Trzeba tylko działać z wiarą, nadzieją i humorkiem.


Wyrobilem sobie nawyk myślowy, polegający na tym, że jak spotyka mnie coś złego, to traktuje to jako sprawdzian mojego nastawienia i staram się wszystko brać na klatę z uśmiechem i wdzięcznością.


Jesteś wielka i odważna, a przed sobą masz piękne życie.

Bądź dla siebie tak dobra, jak dla kogoś z kim chciałabyś spędzić resztę życia.


Bo tak właśnie jest.

Przed sobą nie uciekniesz

splash545

Faktycznie odcinek dobry i mocny. Temat dla mnie ciężki i bardzo aktualny. 

Poprzedni rok był dla mnie rewelacyjny, był moją przemianą. Zmieniłem się wewnętrznie, zacząłem od właściwej strony, od rzeczy ode mnie zależnych - moich wyobrażeń, wartości, przekonań. Przestałem żyć w sposób bezmyślny. Prowadzę teraz przemyślane, dużo lepsze życie niż kiedyś, niż do niedawna. No i właśnie, niedługo przyjdzie mi za to zapłacić. Bo przemyślane życie, w zgodzie z sobą to też obowiązki. A takim obowiązkiem, który mnie czeka jest uporządkowanie tych wszystkich rzeczy niezależnych, które się przez lata bezmyślnego życia nagromadziły, a których teraz już nie mogę tolerować, a tym bardziej przyjąć jako coś zgodnego z moim nowym życiem.

Czeka mnie robienie porządku w relacjach, które nawiązałem i decyzjach biznesowych, które podjąłem żyjąc na oślep. A do niektórych z tych rzeczy jestem mocno zakotwiczony, bo sam siebie oszukiwałem właśnie dlatego, żeby nie stracić. Łatwiej jest siebie oszukać i udawać, że jest dobrze, że będzie dobrze, że jeszcze się uda.

Z tym, że ja już nie mogę sobie na to pozwolić, bo kim bym się wtedy stał? Cała ta moja wewnętrzna przemiana stała by się ułudą i krótkim snem o życiu takim jakie bym chciał mieć. Mam, więc nadzieję, że gdy przyjdzie moment próby, gdy przyjdzie moment poświęcenia, będę wtedy silny i zrobię to co powinienem.

Nie wiem jeszcze ile stracę, lecz wiem, że dużo, wiem, że będzie boleć. To jest mój moment próby, przypieczętowanie mojej przemiany, bo bez tego to wszystko czym teraz żyje nie będzie znaczyć nic. I tak, boję się tego. No ale co z tego, takie jest życie. Chciałeś żyć dobrze, chciałeś żyć tak jak chcesz - to teraz płać.

koniecswiata

@splash545 Powodzenia, życzę Ci, żeby to było jak najmniej bolesne jak się da.

splash545

@koniecswiata Dziękuję i mam nadzieję, że Tobie też starczy sił na dalsze rozłupywanie kolejnych zbroi.

TuzZaRogiem

@koniecswiata uwielbiam Martę i to jak zabiera się za tematy. Wczoraj przesluchalem i to jest jeden z bardziej gęstych odcinkow

koniecswiata

@TuzZaRogiem Niedźwiedzka jest bardzo charyzmatyczna i przyjemnie jej się słucha, poza tym ma bardzo dużą wiedzę i doświadczenie - ja czerpię garściami z tych jej podcastów, chociaż są takie, które bardziej ze mną rezonują i takie, które mniej. Ten odcinek dotyka kwestii, które wolelibyśmy zamieść pod dywan i w ogóle się nimi nie zajmować. No ale to nie jest przepis na dobre życie.

Zaloguj się aby komentować

Zostań Patronem Hejto i odblokuj dodatkowe korzyści tylko dla Patronów

  • Włączona możliwość zarabiania na swoich treściach
  • Całkowity brak reklam na każdym urządzeniu
  • Oznaczenie w postaci rogala , który świadczy o Twoim wsparciu
  • Wcześniejszy dostęp, do wybranych funkcji na Hejto
Zostań Patronem
#psychologia #trauma #filozofia #ciekawostki
Często w internecie przewija mi się takie powiedzonko: „Trudne czasy tworzą silnych ludzi, silni ludzie tworzą dobre czasy, dobre czasy tworzą słabych ludzi i słabi ludzie tworzą trudne czasy”, ale im dłużej zagłębiam się w takie tematy jak przywiązanie, trauma, emocje, praca mózgu, tym bardziej nie mogę znaleźć potwierdzenia dla tych słów. Właściwie to nigdy nie trafiłam na jakikolwiek trop potwierdzający te słowa (choć nie twierdzę, że jestem alfą i omegą i wiem wszystko). Wszystko wskazuje na to, że jest zupełnie odwrotnie - trudne czasy tworzą słabych ludzi, a dobre czasy tworzą silnych ludzi. Poniżej zamieszczam ciekawy fragment książki Gabora i Daniela Maté „Mit normalności. Trauma, choroba i zdrowienie w toksycznej kulturze”

Doktor Szyf wraz ze swoim montrealskim zespołem przeprowadził jedno z najczęściej cytowanych badań epigenetycznych, które ma znaczące implikacje dla naszego postrzegania rozwoju, zachowania i zdrowia. Pracując ze szczurami laboratoryjnymi, naukowcy analizowali wpływ interakcji matki z młodymi w pierwszych dniach po urodzeniu na reakcje na stres potomstwa przez resztę jego życia – czy jest ona adekwatna i pewna, czy nadmierna i podszyta lękiem. Skupiono się na osi HPA, regulującej stres pętli sprzężenia zwrotnego obejmującej podwzgórze, przysadkę mózgową i nadnercza. W szczególności badacze przyjrzeli się tym molekułom receptorów w mózgu, których zadaniem jest modulowanie stresu, czyli wywoływanie odpowiedniego zachowania w sytuacji stresowej. Stworzenia, u których reakcje stresowe są słabo regulowane, będą bardziej niespokojne i mniej zdolne do stawiania czoła nawet zwykłym wyzwaniom środowiskowym, a przy tym nadmiernie zestresowane nawet w normalnych warunkach.
Badanie pokazało, że jakość wczesnej opieki matczynej ma wpływ na biochemiczną zdolność mózgu potomstwa do zdrowego reagowania na stres w dorosłości. Decydujące markery epigenetyczne – sposób ekspresji pewnych genów – w mózgach szczurów różniły się w zależności od ilości opiekuńczego kontaktu z matkami1. Co zdumiewające, potomstwo przeniosło na własne niemowlęta rodzaj macierzyństwa, jakim samo zostało otoczone. Szyf i jego współpracownicy wykazali również, że jakość opieki matczynej wpływa na aktywność receptora estrogenu – podstawowego hormonu żeńskiego – u szczurzyc, co rzutuje na wzorce macierzyństwa w następnych pokoleniach2. Dzięki niezwykle pomysłowym manipulacjom badanej populacji szczurów – zabiegom nie do pomyślenia w przypadku badań na ludziach – stwierdzono, że zarówno fizjologiczne, jak i behawioralne następstwa wczesnych wzorców opiekuńczych mają charakter niegenetyczny, czyli nie są przekazywane poprzez tak zwany kod genetyczny, który pozostał niezmieniony. Były one raczej epigenetyczne – innymi słowy, zdeterminowane przez wpływ różnych rodzajów matczynej opieki na aktywność genów w mózgach potomstwa. (Badacze przyglądali się konkretnie temu, z jaką „czułością” szczurze matki „myły” czy też lizały swe młode).
„Rozumiem, ale mówimy o gryzoniach laboratoryjnych – powiesz być może. – Co te odkrycia oznaczają dla ludzi żyjących w prawdziwym świecie?” Słuszne pytanie, na które natura udzieliła wymownej odpowiedzi w postaci niszczycielskiej burzy lodowej, która w styczniu 1998 roku nawiedziła prowincję, gdzie dr Szyf i jego zespół prowadzili badania3. Uznana za jedną z najtragiczniejszych w historii Kanady klęsk żywiołowych, burza pozostawiła wielu mieszkańców Quebecu bez ciepła i elektryczności. Na im więcej „obiektywnych stresów” narażone były ciężarne kobiety w ciągu tych trudnych dni – na przykład w postaci konkretnych, mierzalnych czynników, takich jak ciemność, zimno i szkody w gospodarstwie domowym – tym mocniej fizjologia ich dzieci była naznaczona skutkami tych przeciwności losu nawet w okresie dojrzewania. (Uczestniczki badania wywodziły się z podobnych środowisk społeczno-ekonomicznych, kulturowych i etnicznych i mieszkały w tym samym podmiejskim obszarze). „Obserwując dzieci na przestrzeni lat – powiedziała Suzanne King, profesor psychiatrii na Uniwersytecie McGilla – odkryliśmy, że ten obiektywny stres tłumaczy wiele dzielących je różnic: słownictwo, BMI [wskaźnik masy ciała] i otyłość, wydzielanie insuliny i działanie układu odpornościowego”4. Zmiany dotknęły nawet IQ. „Zaobserwowaliśmy też zwiększoną częstotliwość występowania astmy – dodał dr Szyf – a także wzrost liczby genów zapalnych i odpornościowych mających związek z autoimmunizacją”.
Powinienem podkreślić, że nie tylko matki przenoszą na potomstwo przewlekłe zaburzenia w działaniu mechanizmów stresu. W jednym z eksperymentów zdrowe samce myszy były drażnione różnymi stresorami: częstymi zmianami klatek, ciągłą ekspozycją na światło lub biały szum, zapachem lisa, trzymaniem w ciasnej rurce, i tak dalej. Następnie połączono je w pary z niezestresowanymi samicami, które otaczały młode znakomitą opieką. Mimo to ich potomstwo wykazywało zaburzone reakcje na stres i wzorce hormonów stresu. Innymi słowy, mimo najlepszych starań matek ojcowie niejako przenieśli niepokojące nieprawidłowości przez plemniki5. U ludzi stres ojcowski na wczesnym etapie życia dziecka również może mieć długofalowe następstwa, sięgające co najmniej wieku dojrzewania. Grupa badaczy stwierdziła, że przeciwności losu dotykające zarówno matki, jak i ojców mają „miarodajne powiązania” z epigenetycznymi profilami dzieci6.

Drugi cytat z książki Daniela Żyżniewskiego „Emocje i nastrój. Jak je zrozumieć i kształtować” - (wrzucam tu tylko cytaty, na które natrafiłam ostatnio, lecz to tylko wycinek, a nie całość literatury).

Neurony pod wpływem większej siły bodźców nie stają się bardziej wydolne. Jest dokładnie odwrotnie, tzn. im silniejszy bodziec, tym większe ryzyko śmierci komórki neuronalnej z tzw. przestymulowania. To jeden z powodów, dla których człowiek wychowywany w rodzinie, w której panuje przemoc słowna i fizyczna,ma istotnie mniej neuronów i mniej połączeń między nimi w całej korze mózgowej w porównaniu z człowiekiem wychowywanym w rodzinie bez przemocy. W rezultacie osoby, których emocjonalność kształtowała się w takich warunkach, mają większe trudności w panowaniu nad pobudzeniem i mniejsze poczucie wpływu na jakość swojego stanu psychicznego, więc i mniejszą odporność psychiczną w dorosłości. Uwidacznia się to w warunkach kłopotów życiowych a nie podczas względnie bezpiecznej rutyny dnia codziennego. A zatem ogólny potencjał sieci neuronalnych pozwalają zwiększyć nie coraz silniejsze bodźce, lecz coraz bardziej zróżnicowane.

[1] Moshe Szyf i in., Maternal Programming of Steroid Receptor Expression and Phenotype Through DNA Methylation in the Rat, „Frontiers in Neuroendocrinology 26”, nr 3–4 (październik–grudzień 2005), s. 139–162.
[2] Frances A. Champagne i in., Maternal Care Associated with Methylation of the Estrogen Receptor-1b Promoter and Estrogen Receptor-Alpha Expression in the Medial Preoptic Area of Female Offspring, „Endocrinology 147”, nr 6 (czerwiec 2006), s. 2909–2915.
[3]Lei Cao-Lei i in., DNA Methylation Signatures Triggered by Prenatal Maternal Stress Exposure to a Natural Disaster: Project Ice Storm, „PLoS ONE 9”, nr 9 (19 września 2014), https://doi.org/10.1371/journal.pone.0107653 .
[4]Wendy Leung, Pregnancy Stress During 1998 Ice Storm Linked to Genetic Changes in Children After Birth, Study Suggests, „Globe and Mail”, 30 września 2014.
[5]Ali B. Rodgers i in., Paternal Stress Exposure Alters Sperm MicroRNA Content and Reprograms Offspring HPA Stress Axis Regulation, „Journal of Neuroscience 33”, nr 21 (maj 2013), s. 9003–9012.
[6]Marilyn J. Essex i in., Epigenetic Vestiges of Developmental Adversity: Childhood Stress Exposure and DNA Methylation in Adolescence, „Childhood Development 84”, nr 1 (styczeń 2013), s. 58–57.
DNA Methylation Signatures Triggered by Prenatal Maternal Stress Exposure to a Natural Disaster: Project Ice Storm

DNA Methylation Signatures Triggered by Prenatal Maternal Stress Exposure to a Natural Disaster: Project Ice Storm

Background Prenatal maternal stress (PNMS) predicts a wide variety of behavioral and physical outcomes in the offspring. Although epigenetic processes may be responsible for PNMS effects, human research is hampered by the lack of experimental methods that parallel controlled animal studies. Disasters, however, provide natural experiments that can provide models of prenatal stress. Methods Five months after the 1998 Quebec ice storm we recruited women who had been pregnant during the disaster and assessed their degrees of objective hardship and subjective distress. Thirteen years later, we investigated DNA methylation profiling in T cells obtained from 36 of the children, and compared selected results with those from saliva samples obtained from the same children at age 8. Results Prenatal maternal objective hardship was correlated with DNA methylation levels in 1675 CGs affiliated with 957 genes predominantly related to immune function; maternal subjective distress was uncorrelated. DNA methylation changes in SCG5 and LTA, both highly correlated with maternal objective stress, were comparable in T cells, peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) and saliva cells. Conclusions These data provide first evidence in humans supporting the conclusion that PNMS results in a lasting, broad, and functionally organized DNA methylation signature in several tissues in offspring. By using a natural disaster model, we can infer that the epigenetic effects found in Project Ice Storm are due to objective levels of hardship experienced by the pregnant woman rather than to her level of sustained distress.

Plos
GtotheG

@koniecswiata zgodze się z tym, wystarczy popatrzeć na np. żony milionerów, one są wszystkie szczuplutkie i seksi. Czemu? Bo nie mają zmartwień, stary placi za zabiegi, za zdrowe jedzenie, za trenera personalnego. Zawsze najlepiej wyglądają ludzie, co mają nieograniczone zasoby życiowe i nie muszą ich sami zdobywać

ramzes

@GtotheG też muszą być szczupłe, bo milioner potrzebuje szczupłej. Grubej by długo nie potrzymał

GtotheG

@ramzes tak, ale kortyzol też sprawia, że puchniesz/żresz więcej. Słynny przykład z obozów koncentracyjnych - zawsze się pisze, że tam grubych nie było, ale nikt nie mówi o tym, że jak tych ludzi wypuszczali i dawali jedzenie, to ci ludzie się tak łapczywie na to jedzenie rzucali, że umierali z przejedzenia, bo nagle dostarczyli ogromną ilość jedzenia, a ogranizm odwykły od trawienia.

Co do milionerów to oglądałam ostatnio jakiś program o USA i pokazywali ceny - jakieś czipsy czy inne syfy - 90 centów, opakowanie papryki? 10 dolarów. W takich warunkach nie będziesz szczupły, chyba, że jesteś bogaty.

Jarem

@koniecswiata

Wybiórcza uwaga.

DexterFromLab

@koniecswiata to jest tak że kiedy przychodzi wojna to często najsilniejsi przeżywają. Potem Ci wszyscy ludzie po traumach mają po prostu przesunięty środek percepcji na ból. Z boku wygląda to tak jak by byli twardzi. Żeby nie być gołosłownym, przykład dziadka mojej żony który przeżył Auschwitz. Człowiek zamknięty w sobie do ostatniego dnia. Nigdy nie opowiadał co tam widział. Miał swojego przyjaciela z którym to przeżył. Siadali przy stole i w milczeniu spędzali czas. Patrząc z boku ktoś mógł pomyśleć że to oznaka siły tak milczeć i nie narzekać na nic. Ale gdyby zajrzeć w głąb jego umysłu to było tam cierpienie i rany tak głębokie że zwykłe problemy dnia codziennego bledły przy tym i wydawały się blachostką. To nie siła była w tych ludziach, to rany były zbyt głębokie, i nie było już łez które można było by wypłakać bo już wszystkie zostały wypłakane.

koniecswiata

@DexterFromLab Dziękuję za ten komentarz, w pełni się z tym zgadzam.

Zaloguj się aby komentować

Z okazji świąt podsyłam trochę dziwnej muzyki. Wesołych!

https://youtu.be/29B2ZyEk1CA?si=A6x-0wMUn3DyhQCJ

#swieta #zyczenia #muzyka #bozenarodzenie
splash545

To jeszcze raz życzę Ci spokojnych, radosnych Świąt i pamiętaj o tej medytacji przy wigilijnym stole

A muza zajebiaszcza

koniecswiata

@splash545 Haha dziękuję! Wesołych!

argonauta

żywiołak to tylko dwie pierwsze płyty. żadna późniejsza para wokalistek nie miała tyle haryzmy co babeczki z pierwszego składu

dsol17

tak przeglądam z okazji twojego dzisiejszego wpisu bo nie było mnie 2 dni temu.

Krótko :

Zaloguj się aby komentować

Jak rozmawiać przy wigilijnym stole?
Fundacja Polski Dialog wydała krótką publikację na ten temat, którą można pobrać ze strony:

https://polskidialog.pl/wigilia/#formularz

Za darmo? Nie, ceną jest zapisanie się do newslettera. Ale mimo wszystko polecam, są przykłady dialogów, moim zdaniem jest to dobrze zrobione, można się zapoznać. W załączniku próbka z publikacji.
6f1b52d8-275c-4db4-846d-ff90490e766b
d9ac1985-e116-4285-a56e-738a0b6d304a
4f4f87b9-21d5-4d2a-a54d-6972a54da758
tankowiec_lotus

I dzieciom jest trudno? Tylko mi się wydaje że tu jest jakiś błąd?

jimmy_gonzale

@tankowiec_lotus oprócz tego ludzie.

splash545

Mnie w tym roku czekają 2 wigilie 4 osobowe, o porze wcześniejszej niż ustawa przewiduje. Nie będę, więc musiał się komunikować z jakąś duża ilością osób. Później idę sobie na noc do pracy, dzięki czemu mnie te przyjemności ominą

koniecswiata

@splash545 Zazdroszczę, mnie czekają święta u rodziców, a w gości przychodzą jeszcze teściowie mojego brata Mam nadzieję, że ten czas spędzony na medytacji zaprocentuje XD

splash545

@koniecswiata Jak co to zaproponuj wspólną medytację xd

bernsteinka

@koniecswiata smutne to, że trzeba tworzyć poradniki jak kulturalnie rozmawiać z najbliższymi i że tak wielu osobom wigilia kojarzy się z kłótniami i niewygodnymi pytaniami

koniecswiata

@bernsteinka smutne, ale taka jest rzeczywistość w wielu rodzinach

Zaloguj się aby komentować