Odkryto nowe mozaiki w rzymskiej willi w Bibione

Rzymska willa Mutteron dei Frati, ukryta w lesie Valgrande w Bibione (północno-wchodnie Włochy), dostarcza cennych danych na temat tego złożonego kompleksu, który posiadał co najmniej dwie rezydencje. W marcu 2024 roku archeolodzy odkryli trzy nowe mozaiki, w tym jedną dużą wykonaną z czarno-białych płytek (tesserae).

Willa była prawdopodobnie budowlą nadmorską, zlokalizowaną między kanałem Nicesolo a rzeką Tagliamento. Na miejscu znaleziono ceramikę (pochodzącą z Afryki), monety i metalowe artefakty, które pozwoliły określić, że obiekt funkcjonował od I do V wieku n.e. Co więcej, odkryte obiekty związane z rybołówstwem (np. obciążniki do sieci) dowodzą, że gospodarstwo zajmowało się także połowem ryb.

https://imperiumromanum.pl/odkrycie-rzymskie/odkryto-nowe-mozaiki-w-rzymskiej-willi-w-bibione/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

Twarze Anny Perenny

Anna Perenna, staroitalska bogini czczona w Rzymie i utożsamiana z Nowym Rokiem. Jej imię pochodzi od łacińskich słów: annis – rok i perennis – wieczny. Pochodzenie pierwotnego kultu bogini pozostaje zagadką. Prawdopodobnie wywodziło się z ludności zamieszkującej Półwysep Iberyjski jeszcze przed Grekami i Latynami. Kult Anny został zatem przywłaszczony przez Rzymian, którzy dostosowali go do swojego języka. Starożytni Rzymianie posiadali przeróżne wersje o pochodzeniu Anny Perenny.
Relacja Owidiusza

Owidiusz w swoim dziele pod tytułem „Fasti” daje opis wielu świąt i uroczystości rzymskich. W Księdze III opisuje festyn ku czci Anny Perenny. Święto obchodzono 15 marca w idy marcowe, uznawane za dzień Nowego Roku. W starym kalendarzu rzymskim to marzec był uznawany za pierwszy miesiąc roku. Gdy wszedł kalendarz juliański (46 p.n.e.) Nowy Rok przesunięto na 1 stycznia. W owe święto lud rzymski organizował wesołe zabawy na błoniach przy via Flamina. Rozkładano namioty i pod gołym niebem popijano wino oraz śpiewano wesołe piosenki. Owidiusz sam był uczestnikiem tych świąt, za nim musiał opuścić Rzym. Poeta podaje 3 historie mające wyjaśnić pochodzenie Anny Perenny oraz dzieje jej święta.
Anna i Dydona

Pierwsza wersja przytacza historię Anny jako siostry słynnej królowej Dydony. Dydona była królową Kartaginy, nieszczęśliwie zakochaną w Eneaszu, który zagościł w jej progach. Dydona chciała zaskarbić sobie miłość przybysza. Eneasz musiał jednak odpłynąć wierny swojemu przeznaczeniu. Opuszczona królowa ze złamanym sercem popełniła samobójstwo. Po śmierci królowej Kartaginie groził najazd tubylców. Anna zmuszona do ucieczki dotarła na wybrzeża Lancjum. Tam przypadkowo spotkał ją Eneasz, który gościnnie przyjął Annę w swoim pałacu. Pojawienie się Anny wywołało niechęć jego zazdrosnej żony Lawinii. We śnie Annie objawiła się zjawa Dydony. Duch ostrzegł ją przed nadchodzącym zagrożeniem ze strony Lawinii. Anna posłuchała rady i zniknęła. Rzuciła się w nurt rzeki Numicus, gdzie przyjął ją bóg Numicjusz. Poszukujący jej słudzy Eneasza dotarli do rzeki. Udało im się usłyszeć głos zaginionej. Anna oznajmiła im, że została nimfą i nosi teraz imię Anna Perenna, ponieważ pozostaje w rzece na wieczność. Słudzy uradowani odnalezieniem zaginionej spędzili dzień na świętowaniu. Według tej wersji stąd pochodzi zwyczaj radosnego świętowania – z powodu odnalezienia zaginionej, a także rodowód bogini. W „Eneidzie” Wergiliusza także występuje Anna jako siostra Dydony.
Secesja plebejuszy

Druga wersja ma swoje miejsce w trakcie pierwszej secesji plebejuszy (494 p.n.e.), gdzie plebejusze walczyli z patrycjuszami o swoje prawa polityczne. Strajkujący plebejusze opuścili miasto i przybyli na Świętą Górę (Mons Sacer). Powodem opuszczenia miasta była niechęć patrycjuszy do poboru do wojska. Z czasem zagroził im głód. Głodujących wykarmiła staruszka Anna, piekąc ciasto i rozdając ludowi. Po śmierci staruszki, w podzięce urządzano corocznie wesoły festyn. Na pamiątkę jej dobrodziejstwa.
Podstęp Anny

Trzecia historia jest wyjaśnieniem istnienia tradycji śpiewania wesołych piosenek, często obscenicznych, które lud śpiewał w idy marcowe. Anna jako bogini w porównaniu do innych bogiń z czasem się zestarzała. Pewnego dnia do Anny zwrócił się Mars z prośbą o pomoc. Bóg chciał, aby bogini pomogła mu zdobyć serce nieprzystępnej i surowej Minerwy. Anna Perenna wiedząc, że nic nie zdziała, wciąż zwodziła Marsa obietnicami pomocy. Zapowiedziała mu, że jego ukochana zjawi się niebawem u niego. I tak się stało. Mars nie wiedział jednak, że przyszła do niego nie Minerwa, a Anna w przebraniu panny młodej. Mars nie zwlekając rzucił się do ucałowania ukochanej. Z przerażeniem odkrył, że nie jest to jego wybranka. Rozbawiona staruszka wyśmiała zszokowanego boga, stroniąc sobie z niego żarty.
Jeszcze o kulcie

Lud rzymski utożsamiał Anne Perenne niekiedy z boginią księżyca, która wyznaczała czas miesięcy w ciągu roku. Miejsca jej kultu są poświadczone w Buscemi na Sycylii i w Rzymie.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/twarze-anny-perenny/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

Sztuka leczenia w armii rzymskiej - jak antyczny Rzym dbał o rannych żołnierzy?

W starożytnym Rzymie wojna była nieodłączną częścią życia, a armia rzymska cieszyła się reputacją jednej z najlepiej zorganizowanych sił zbrojnych w historii. Aby utrzymać swoją potęgę na polu bitwy, Rzymianie musieli rozwijać również umiejętności medyczne, które pozwalały im skutecznie leczyć rannych żołnierzy i zapewnić szybki powrót do walki. Medycyna polowa w antycznym Rzymie była zatem kluczowym elementem ich strategii wojennej.

Organizacja medyczna w armii rzymskiej

Jednym z najważniejszych czynników, które przyczyniły się do skutecznego leczenia rannych, była starannie zorganizowana struktura medyczna w armii. Na czele tej struktury stali milites medici, czyli lekarze, których zadaniem było opatrywanie ran na polu bitwy oraz organizowanie szpitali polowych, zwanych valetudinaria. Valetudinaria powstawały w stałych obozach legionowych oraz w niektórych miastach. Wznoszono je w sposób przemyślany, z osobnymi pomieszczeniami dla chorych i rannych, co umożliwiało skuteczniejsze leczenie oraz izolację osób cierpiących na zakaźne choroby.

Valetudinaria były często dobrze zaopatrzone i posiadały oddzielne sekcje do leczenia różnych typów urazów, co pozwalało lekarzom na efektywniejsze działanie. Były to jedne z pierwszych instytucji medycznych o takiej skali w historii, a ich koncepcja wpłynęła na rozwój późniejszych szpitali w Europie. Co istotne, szpitale te służyły głównie żołnierzom, podkreślając wojskowy charakter medycyny rzymskiej.

Niektóre z większych obozów wojskowych miały stałe valetudinaria (l.poj. valetudinarium), które były w pełni wyposażone w odpowiednie narzędzia, jak również łóżka dla rannych. Valetudinaria były kluczowe dla opieki nad rannymi, ale na polu bitwy najważniejsi byli capsarii – sanitariusze, którzy byli odpowiedzialni za szybkie udzielanie pomocy, opatrywanie ran i transportowanie rannych do bezpieczniejszych miejsc.

Lekarze wojskowi byli dobrze wyszkoleni, z racji na zdobyte doświadczenia na wielu ranach, a ich wiedza medyczna często pochodziła zarówno z tradycji greckiej, jak i egipskiej.

Zabiegi, środki znieczulające i narzędzia medyczne

Już z racji stylu życia, ciągłych wojen, bitew i podbojów, opatrywanie rannych było u Rzymian niemal na porządku dziennym. Antyczny lekarz Galen nauczył się podobno pewnych zabiegów chirurgicznych, opiekując się rannymi gladiatorami. Każdy legion miał swój własny zespół medyczny wykwalifikowany w leczeniu ran i urazów, jakich doznaje się podczas służby w armii. Medycy potrafili postawić diagnozę o zagrożeniu, jakie niesie za sobą określona rana, kiedy zostawić grot w ciele, a kiedy próbować go usunąć. Legiony dysponowały również własnymi, dobrze wyposażonymi szpitalami. W jednym z nich, położonym w pobliżu granicy z Germanami, archeolodzy odkryli paleniska, w których sterylizowano instrumenty chirurgiczne.

Najpełniejszy obraz pracy rzymskich chirurgów daje nam traktat autorstwa Korneliusza Celsusa, dotyczący zabiegów medycznych. Wedle porad starożytnego medyka chirurg powinien być młody, mieć silną, sprawną i pewną rękę oraz wyśmienity wzrok oraz nigdy nie powinien się poddawać. Musi współczuć swoim pacjentom, ale jednocześnie zachowywać dystans, który pozwoli mu uodpornić się na jęki. W przeciwnym razie mógłby ulec presji, by pracować szybciej, a co za tym idzie, mniej precyzyjnie lub nie ciąć wystarczająco głęboko.

Rzymscy lekarze znali również środki znieczulające. Szczególnie zalecanymi ziołami były: lulek czarny i mak opiumowy. Niemniej jednak najważniejsze było jak najszybsze przeprowadzenie operacji, a nie uśmierzenie bólu pacjenta. Chirurg musiał mieć także dobrych i silnych asystentów, którzy mogli czasem być potrzebni by przytrzymać wyrywającego się chorego. Celsus wymienia ponad sto różnych instrumentów, którymi posługiwali się starożytni lekarze. Ciekawym jest to, że wiele spośród nich stosuje się we współczesnej medycynie, chociażby: skalpele, cewniki, sondy, szczypce, specjalne narzędzia zakończone haczykami używane do usuwania grotów, a także obcęgi do wyrywania zębów, a niektóre z nich np. cewnik i wziernik, przetrwały do dziś w niezmienionej postaci. Stosowano także haki do odsuwania ścięgien i naczyń krwionośnych w trakcie operacji. Narzędzia te projektowano z niezwykłą dbałością i przemyśleniem celu zastosowania – od usuwania katarakt po operowanie hemoroidów.

Często rzymscy lekarze stosowali też wyrafinowane metody tamowania krwawienia, takie jak kauteryzacja (przypalanie rany gorącym metalem). Narzędzia używane w starożytnym procesie kauteryzacji obejmowały rozgrzane lance i noże. Kawałek metalu był podgrzewany nad ogniem i przykładany do rany.

Najczęściej zalecanymi lekarstwami były różne mieszanki ziołowe i ćwiczenia fizyczne zgodnie z powiedzeniem, że „w zdrowym ciele, zdrowy duch”. Z kolei kapusta i wino służyły jako panaceum na wszystkie dolegliwości.

Dziedzictwo medycyny rzymskiej

Rzymska sztuka leczenia na polu bitwy, mimo że opierała się na pewnych prymitywnych technikach, była niezwykle zaawansowana jak na swoje czasy. Umiejętność organizacji opieki medycznej, rozwinięta wiedza chirurgiczna oraz zdolność skutecznego leczenia rannych żołnierzy przyczyniły się do siły militarnej Rzymu. Co ciekawe, wiele z technik i narzędzi stosowanych przez rzymskich lekarzy przetrwało wieki i wpłynęło na rozwój medycyny w średniowieczu i czasach nowożytnych.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/sztuka-leczenia-w-armii-rzymskiej-jak-antyczny-rzym-dbal-o-rannych-zolnierzy/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

Obrońca rzymskiej tradycji, który bał się kobiet na forum

Katon Starszy, nieustępliwy obrońca rzymskich wartości, zasłynął m.in. swoim sprzeciwem wobec uchylenia lex Oppia. To właśnie wtedy, w jednej z pierwszych masowych demonstracji kobiet w historii Rzymu, Rzymianki zebrały się na Kapitolu, aby domagać się zniesienia ograniczeń dotyczących luksusu. Katon, wierny starożytnym tradycjom, stał na czele obozu przeciwników.

W burzliwej historii starożytnego Rzymu rzadko pojawia się postać tak kontrowersyjna i nieugięta jak Katon Starszy, słynny obrońca tradycji i prawa, który swoim uporem zyskał przydomek „Cenzor”. Jednym z najbardziej znanych epizodów jego kariery politycznej była ostra walka przeciwko uchyleniu lex Oppia – prawa uchwalonego w 215 r. p.n.e., w szczytowym momencie II wojny punickiej. Prawo to miało na celu ograniczenie luksusu wśród rzymskich kobiet, zabraniając im m.in. posiadania więcej niż pół uncji złota oraz noszenia jaskrawych ubrań.

Gdy w 195 r. p.n.e. zaproponowano zniesienie lex Oppia, wybuchła jedna z najgorętszych debat w historii Rzymu. Kobiety, zdeterminowane, by odzyskać prawo do noszenia luksusowych strojów i biżuterii, masowo wyszły na ulice, zapełniając Kapitol i forum. Katon, będący wtedy konsulem, starał się stawić opór temu buntowi, argumentując, że Rzym nie może pozwolić kobietom na zbytnią wolność, która groziłaby upadkiem moralnym państwa. „Co to za zwyczaj, że ludzie biegają w miejscach publicznych, blokując ulice?” – pytał oburzony Katon, sugerując, że kobiety powinny pozostawać w domach i zajmować się swoimi sprawami.

Jego przemówienie nie powstrzymało jednak fali niezadowolenia. Kobiety, nie tylko z Rzymu, ale i z okolicznych miast, jeszcze liczniej oblegały urzędy, domagając się zniesienia ograniczeń. Przedstawiciele plebejuszy, początkowo sprzeciwiający się zniesieniu prawa, ugięli się pod presją. Ostatecznie, po dwudziestu latach od wprowadzenia lex Oppia, prawo to zostało uchylone.

Katon nie zrezygnował jednak ze swoich poglądów. Jego nieustępliwość w obronie starożytnych wartości, tzw. mos maiorum – tradycji ojców – stała się jednym z filarów jego dalszej działalności politycznej. Jako cenzor, wielokrotnie próbował przywrócić dawne zasady, ograniczając luksus i zbytek. Wprowadził prawo lex Orchia (181 r. p.n.e.), które ograniczało liczbę osób na bankietach, oraz lex Voconia (169 r. p.n.e.), zakazujące kobietom dziedziczenia wielkich majątków.

Katon, przeciwnik szerzącego się hellenizmu i zwolennik surowych rzymskich wartości, do końca swojego życia walczył o zachowanie tradycyjnych ról i ograniczeń. Jego działania, choć czasem uważane za anachroniczne, miały na celu ochronę rzymskiego społeczeństwa przed zmianami, które jego zdaniem groziły osłabieniem państwa.

Jednak to nie tylko sprawy wewnętrzne zaprzątały uwagę Katona. W 157 r. p.n.e., podczas misji w Kartaginie, dostrzegł potencjalne zagrożenie ze strony tego bogatego miasta. To właśnie wtedy narodziła się jego słynna maksyma: Ceterum censeo Carthaginem esse delendam – „A poza tym uważam, że Kartaginę należy zniszczyć”. Choć Katon nie doczekał upadku Kartaginy, jego wołania doprowadziły do wybuchu III wojny punickiej, a w 146 r. p.n.e. Rzymianie wreszcie spełnili jego proroctwo, niszcząc Kartaginę.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/obronca-rzymskiej-tradycji-ktory-bal-sie-kobiet-na-forum/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

Cornu - "róg legionowy"

Cornu, znane także jako "róg legionowy", to jeden z najbardziej charakterystycznych instrumentów muzycznych starożytnego Rzymu. Jego dźwięk rozbrzmiewał na polach bitew, podczas triumfalnych pochodów oraz w teatrze, symbolizując potęgę i dyscyplinę rzymskich legionów. Ten duży, zakrzywiony róg wykonany z brązu pełnił nie tylko funkcję muzyczną, ale także komunikacyjną.

Cornu miało kształt wydłużonego łuku, mierzącego około 3 metrów długości, z szeroką częścią ustnikową i dzwonkiem na końcu. Jego forma przypominała literę "G", dzięki czemu można było go łatwiej nosić na ramieniu. Muzyk, znany jako cornicen, dmuchał w ustnik, wydobywając donośne i głębokie tony. Co ciekawe, rogi te miały często dodatkowy wspornik, który pomagał w utrzymaniu ciężaru instrumentu.

Cornu odegrało kluczową rolę w armii rzymskiej, gdzie używano go do przekazywania sygnałów żołnierzom. Różne dźwięki informowały o manewrach, takich jak atak, wycofanie czy uformowanie szyku. Instrument ten służył także podczas ceremonii wojskowych, nadając im odpowiednią oprawę dźwiękową. Z tego powodu cornu często było uważane za symbol militarnej potęgi Rzymu.

Zachowane rzymskie reliefy, m.in. na Kolumnie Trajana, przedstawiają legionistów z cornu, co wskazuje na jego znaczenie w kulturze Rzymian. Choć instrument ten z czasem zanikł, jego dziedzictwo przetrwało w formie późniejszych instrumentów dętych, takich jak średniowieczne rogi wojskowe i sygnałówki.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/cornu-rog-legionowy/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

Atia Starsza - matka pierwszego cesarza Rzymu

Atia Starsza, znana przede wszystkim jako matka Oktawiana Augusta, pierwszego cesarza Rzymu. Urodzona w roku 85 p.n.e. jako córka Marka Atiusza Balbusa i Julii Młodszej, siostry Juliusza Cezara, Atia była częścią jednej z najbardziej wpływowych rodzin Rzymu. Jej życie to przykład typowej kobiety tamtych czasów, skupionej na dbaniu o dom, oddanej rodzinie i starającej się zadbać o rozwój dzieci.

Tacyt w dziele Dialogus de oratoribus, przedstawił Atię jako osobę religijną, niezwykle moralną oraz jako jedną z najbardziej szanowanych matron Republiki. Bazując na takiej opinii uznać możemy, że Atia wychowywała Oktawiana w duchu tradycyjnych rzymskich wartości, wpajając mu szacunek do dziedzictwa rodu Juliuszów. Co więcej, Juliusz Cezar, wielki krewny Oktawiana, finalnie zdecydował się wyznaczyć na swojego dziedzica właśnie Gajusza, co dowodzi że chłopak wykazywał cechy charakteru godne jego następcy, a te zawdzięczał zapewne swojej matce.

Jako wdowa po Gajuszu Oktawiuszu (zmarł w 58 roku p.n.e.), Atia samotnie dbała o przyszłość swojego syna, który w chwili śmierci ojca miał pięć lat. Z pewnością miała duży wpływ na rozwój swojego syna i umożliwiła mu, wraz z drugim mężem Lucjuszem Markiem Philippusem, zdobyć dobre wykształcenie, a dalej silną pozycję polityczną w społeczeństwie pełnym intryg i wojen domowych.

Atia Starsza jest postacią ciekawą i względnie znaną w świecie za sprawą serialu "Rzym", w którym twórcy dzieła przedstawili ją jako postać ambitną, skorą do manipulacji i amoralną. Nie jest to wizja zgodna ze znanymi nam przekazami źródłowymi; co więcej, w serialu wdała się w romans z Markiem Antoniuszem, co także nie jest prawdą.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/atia-starsza-matka-pierwszego-cesarza-rzymu/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

„O sztuce kulinarnej” Apicjusza - dzieło antycznego mistrza sztuki kulinarnej

Starożytność kojarzy się przede wszystkim z wielkimi filozofami, wojownikami i architekturą, ale jednym z najciekawszych aspektów antycznego życia jest sztuka kulinarna. Wśród zachowanych dzieł starożytnego Rzymu szczególne miejsce zajmuje „O sztuce kulinarnej” (De re coquinaria) autorstwa Apicjusza, uważanego za jednego z pierwszych gastronomów w historii.

Apicjusz – kim był?

Apicjusz, o którym mowa, to postać dość tajemnicza. Prawdopodobnie żył w I wieku n.e., prawdopodobnie w czasach panowania cesarza Tyberiusza (14-37 n.e.). Skąd wiemy, że autorem dzieła jest osoba o imieniu Apicjusz? Teoria ta pojawiła się za sprawą faktu, że dwa zachowane manuskrypty dzieła poprzedzone są zapisem "API CAE". Naukowcy Apicjusza utożsamiają z nieznanym Caeliuszem Apicjuszem lub Markiem Gawiuszem Apicjuszem, który był rzymskim znawcą dobrego smaku w I wieku n.e.

Jeżeli przyjmiemy autorstwo dzieła Markowi Gawiuszowi Apicjuszowi to warto napisać kilka słów o tej postaci. Słynął on z hedonistycznego podejścia do życia i wyrafinowanego smaku. Wśród Rzymian cieszył się sławą miłośnika luksusowej kuchni, a jego imię stało się synonimem kulinarnych ekscesów i ekstrawagancji.

Mimo że trudno jednoznacznie przypisać autorstwo całego dzieła, to z pewnością „De re coquinaria” to pierwsza znana książka kucharska.

„De re coquinaria” – co znajdziemy w dziele?

„De re coquinaria” to zbiór przepisów, które rzucają światło na rzymską kuchnię i codzienne życie arystokracji tamtych czasów. Składa się z dziesięciu ksiąg, które obejmują różnorodne tematy kulinarne – od przepisów na sosy, pieczywo, mięso, ryby, aż po dania z egzotycznych składników, takich jak flamingi czy dzikie zwierzęta. Znajdziemy tam także porady dotyczące konserwowania jedzenia, przyprawiania potraw oraz sugestie dotyczące serwowania posiłków.

Warto zwrócić uwagę na różnorodność składników – wiele z nich było bardzo kosztownych, np. pieprz, egzotyczne owoce, miód czy drogie wina. Rzymska kuchnia była pełna intensywnych smaków, a sama sztuka kulinarna uchodziła za prawdziwą sztukę, której celem było nie tylko zaspokojenie głodu, ale także wywołanie przyjemności.

Wyrafinowanie i luksus na talerzu

Dzieło Apicjusza odzwierciedla wyjątkowe upodobanie Rzymian do wystawnych uczt i wyrafinowanych smaków. Kuchnia ta była pełna różnorodnych technik gotowania, jak pieczenie, duszenie czy grillowanie, a także nieznanych dzisiaj połączeń smakowych, jak np. mięso przyprawiane miodem i pieprzem czy owoce podawane z winem.

Wielu historyków podkreśla, że „De re coquinaria” pokazuje także, jak kuchnia rzymska była otwarta na wpływy innych kultur, zwłaszcza greckiej i wschodniej. To właśnie z tych regionów importowano przyprawy, oliwy, wina i inne luksusowe produkty, które sprawiały, że kuchnia Apicjusza była tak zróżnicowana.

Wpływ na współczesną kuchnię

Chociaż niektóre z przepisów Apicjusza mogą dzisiaj wydawać się egzotyczne lub wręcz dziwaczne, to wiele z nich miało duży wpływ na rozwój europejskiej sztuki kulinarnej. Apicjusz stawiał na wyrafinowane kompozycje smaków i techniki, które przetrwały wieki, przekształcając się w to, co dziś nazywamy haute cuisine.

„O sztuce kulinarnej” pozostaje jednym z najważniejszych źródeł wiedzy o kuchni starożytnego Rzymu, a jego przepisy wciąż inspirują kucharzy na całym świecie, szukających nowych pomysłów i sposobów na połączenie nowoczesnych technik z tradycją.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/o-sztuce-kulinarnej-apicjusza-dzielo-antycznego-mistrza-sztuki-kulinarnej/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

Na twitterze ostatnio osoby z KO rozpętały aferę, że Błaszczak złożył zamówienie na samoloty do których nie produkują już uzbrojenia. Mój znajomy który dość mocno siedzi w temacie lotnictwa (szkoli się na pilota myśliwca) stwierdził że to fake. Czy ktoś jest w stanie to zweryfikować?
Chodzi konkretnie o tą sprawę https://www.wnp.pl/przemysl-obronny/nowe-samoloty-dla-wojska-sa-zagrozone-nie-ma-uzbrojenia-sprawe-zbada-nik,872417.html

Za znajomym:
głównym zadaniem bojowym FA-50 jest CAS (Close Air Support) dlatego głównym uzbrojeniem dla FA-50 jest działo maszynowe, z pociskami 20mm, Targetting Pod "Sniper" i Pociski naprowadzane AGM-65 Maverick
dodatkowo w wersji PL będą miały nowy radar AESA lepszy od tych które mamy aktualnie w F-16.
Obecnie posiadamy 12 sztuk FA-50 w wersji GF, która ma o wiele gorszy radar przez co nie są przeznaczone do walki powietrznej.
Zamówienie dotyczy 36 sztuk FA-50 w wersji PL które dostosowane do pocisków AIM-9X i AIM-120D, czyli najnowsze pociski powietrze-powietrze.

Problem w tym że wersja GF którą mamy nie wspiera AIM-9X i AIM-120C/D, tylko AIM-9L/M które nie są już produkowane bo są przestarzałe. Dodatkowo te pociski to tylko jeden z rodzajów uzbrojenia (pociski powietrze-powietrze krótkiego dystansu). Mogą mimo tego ciągle używać działka, targetting podów, i pocisków naprowadzających powietrze-ziemia. Dlatego obecnie posiadane samoloty w wersji GF są używane do zadań powietrze-ziemia. Nowe samoloty których dotyczy zamówienie, nie będą miały takich problemów. Dodatkowo w raz z dostarczeniem nowych samolotów w wersji PL, wersja GF ma zostać zmodernizowana co pozwoli na używanie nowych pocisków.

Koalicja rządząca wydaje się nakręcać fałszywą informację która ma poskutkować anulowaniem zamówienia na nowe myśliwce, ale jednocześnie tematem zainteresował się NIK, więc jestem ciekawy czy ktoś tutaj potwierdzi/obali to twierdzenie
#polityka #wiadomoscipolska #lotnictwo #wojsko
EDIT:
A pociski które nie są produkowane, podobno w przyszłości będą produkowane u nas.
chodzi o modernizację pocisku AGM-88 HARM (rakiety naprowadzanej na emisję radiową przeznaczoną do niszczenia stacji radiolokalizacyjnych) bo obgadywaliśmy umowę na produkowanie takich, i będą używane z F-35

Oliwa z oliwek - złoty skarb antycznego Rzymu

Oliwa z oliwek była nie tylko kluczowym produktem w codziennym życiu antycznych Rzymian, ale także symbolem statusu, bogactwa i cywilizacji. Jej zastosowanie wykraczało daleko poza kulinaria – w Rzymie oliwa miała szerokie zastosowanie w medycynie, religii, kosmetyce i gospodarstwie domowym.

Oliwa z oliwek stanowiła podstawę rzymskiej diety. Używano jej do gotowania i jako dodatek do jedzenia. Była ceniona nie tylko za walory smakowe, ale również za właściwości zdrowotne – już wtedy Rzymianie wierzyli, że oliwa poprawia trawienie, a także działa leczniczo na skórę i rany. W medycynie stosowano ją również jako bazę do maści i mikstur, co świadczy o jej wszechstronności.

W świecie antycznym oliwa była ściśle związana z rytuałami religijnymi. Używano jej do namaszczania ciał zmarłych, a także podczas ceremonii ofiarnych. W świątyniach palono oliwne lampy, które symbolizowały światło i obecność boską. Wierzenia te ukazują, jak wielkie znaczenie miała oliwa nie tylko jako produkt codziennego użytku, ale także jako przedmiot święty.

Oliwa z oliwek była także podstawowym składnikiem w kosmetyce. Starożytni Rzymianie używali jej do nawilżania skóry, jako bazę do perfum, a także jako środek do pielęgnacji włosów. W łaźniach publicznych oliwa była częścią rytuału oczyszczania – smarowano nią ciało przed kąpielą, a następnie usuwano specjalnym narzędziem zwanym strigilem, co pomagało w usunięciu zanieczyszczeń i martwego naskórka.

Produkcja oliwy z oliwek była jednym z filarów gospodarki rzymskiej. Plantacje oliwek rozciągały się na całym obszarze Imperium, od Hiszpanii, przez Półwysep Apeniński, aż po Afrykę Północną. Oliwa była towarem luksusowym, którym handlowano na szeroką skalę. Amfory wypełnione oliwą z oliwek stanowiły ważną część ówczesnego handlu i były przewożone przez Morze Śródziemne do najdalszych zakątków imperium.

Oliwa z oliwek, choć znana od tysięcy lat, do dziś pozostaje symbolem zdrowia, luksusu i jakości. Współczesna dieta śródziemnomorska czerpie z tradycji antycznego Rzymu, a produkcja oliwy na południu Europy kontynuuje dziedzictwo rzymskich plantatorów. Oliwa z oliwek to nie tylko składnik kuchenny, ale także nieodłączny element kultury śródziemnomorskiej, który swą historią sięga głęboko w czasy antyczne.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/oliwa-z-oliwek-zloty-skarb-antycznego-rzymu/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

"Rozmyślania" Marka Aureliusza: filozofia stoicyzmu w codziennym życiu cesarza

Marek Aureliusz, rzymski cesarz panujący w latach 161-180 n.e., nie tylko zapisał się w historii jako sprawiedliwy władca, ale także jako jeden z najwybitniejszych filozofów starożytności. Jego dzieło Rozmyślania (Meditationes) to zbiór refleksji, które napisał głównie dla siebie, aby pielęgnować swoje wewnętrzne życie. Jest to niezwykle intymny zapis myśli, które odnoszą się do codziennych zmagań, rozważań nad naturą człowieka i świata oraz nad sensem życia. Rozmyślania są głęboko zakorzenione w filozofii stoickiej, a zarazem stanowią praktyczny przewodnik po etyce i moralności.

(więcej pod linkiem)

https://imperiumromanum.pl/artykul/rozmyslania-marka-aureliusza-filozofia-stoicyzmu-w-codziennym-zyciu-cesarza/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/

Złoty rzymski pierścień odkryto na północy Polski

Jak informuje Pruszczańskie Stowarzyszenie Historyczno-Poszukiwawcze Faktoria, pewnemu poszukiwaczowi skarbów udało się znaleźć na polu w województwie pomorskim złoty pierścień, który jak się okazało pochodzi z antycznego Rzymu. Czerwony jaspis ukazuje kozicę oraz dwie gałązki oliwne.

https://imperiumromanum.pl/odkrycie-rzymskie/zloty-rzymski-pierscien-odkryto-na-polnocy-polski/

#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/