czy tu można też tostowac pastę o serwerowni bez obaw o konsekwencję? ง(͡ ͡° ͜ つ ͡͡°)
#heheszki #pasta

Michał Biōłtek kōńczōł nocnõ wachã w serwerowni wykopu. Za ôknym zadłużonej wile poznańske koziołki ocierały sie tajlami, co Biōłtek woloł by nigdy niy mieć. Spōmnioł sie ô żōnie, co widowoł z wiynksza w niedzelne rania.
Stękanie ćwiczōncego lewicã Kinera dobiygało zza regyrōnku wykopowych mōnitorōw. Biōłtek autōmatycznie podłożył ociekające potym klangi pod ôbrŏz żōny ôsadzōnyj na knadze Kinera. Intuicyjŏ podpowiadała mu, iże leko zabrany kamrat z roboty przebiera palcami po nojkrōtszyj czynści ciała bez ôglōndanie fotografije białkowej połowicy na fejsbuku. Niy mylił sie. Czuł jednak dziwucznõ hyrã połōnczōnõ z rozbawieniem, kere prziniosła mu owŏ wizyjŏ.
,,Puk puk".
Piyrszŏ myśl - Elfik32. Kurwiszcze, kere zrobiyło by wszyjsko za status moderatora w zerwisie.
Biōłtek poczuł sie ważny. Myśl ô wyzdradzie żōny przerodziła sie w istość, iże w tã sobotnią noc powstŏwŏ dziecko, co na które po podszukowaniach DNA niy musioł by wyłożyć ani grosza. Zatliła sie w jego biydnym usōndku pragliwość pōmsty. Ocknąwszy sie wstoł i nonszalancko ôtwar dźwiyrze.
Elfik32. Czŏrnŏ ôwca rodu Steckich stała w proga ôpartŏ ô framugę ze swojim kurewskim ôśmiyszkym woźnej. Baletki, krōtkŏ kecka i motzno zarysowany dekolt jaśniały kontrastującą z nocnym landszaftym biylōm. - wstawiōnŏ jak porzōnd - pōmyśloł Biōłtek.
Elfik położyła palec na ustach. Biōłtek dōmyślōł sie, iże odseparowany ôd świata zewnyntrznego Kiner niy usłyszoł klupaniŏ aktywnyj wykopowiczki, kerŏ prawie prziniosła im klapsznity. Spod granice niymieckij.
Elfik ôbrotnie zzuła szuł i figlarnie bez mruganie ruszyła we strōnã Kinera. Biōłtek podōnżoł zdrokym za opalonymi stópkami zmierzajōncymi we strōnã McKinera, niy mogōnc strzimać wnōntrznego rozbawienia. Za chwilã mioł wyjść na jaw fakt, co żŏdyn z prŏcownikōw wykopu ôsobiście niy widzioł, choć bōł świadom jego istniyniŏ. Fakt, co mioł zburzyć pokōj Kinera na dycki.
Elfik wczołgała sie pod biōrko i ôbrotnie wyskoczyła po drugij stonie. Kiner wybałuszył ôczy i odskoczył w zadek z naprężonym kutasym w ręku. - Ale...
Wejzdrzyniŏ Biōłtka i Kinera trefiyły sie. Kiner bōł zażenowany cołkõ sytuacyjōm, ô czym świadczōł klarowny rumieniec na jego aryjskiej twŏrzi.
Śmiych Elfika rozniósł sie po pōmieszczyniu.
- Małŏ palica jak na administratora. - pedziała Elfik, ledwa bez strzimowanie śmiych. Kiner spąsowiał barzij. Rynce machinalnie powędrowały we strōnã rozporka, kej podchmielona Elfik ciepła sie w tã samã strōnã.
- Ôstŏw. - pedziała ôpowŏżnie.
Udziwniōny Kiner wypuściōł pytonga z rynki. Dziesięciocentymetrowy ôrgan bezwładnie ôpŏd leko bez kolybanie sie na boki, kej Elfik doskoczyła do sparaliżowanego grubaska niczym wygłodniała kura i stanowczym ruchym ôpuściyła niyco za sroge galŏty. Ôd czasu niypodarzōnego eksperymyntu z rułkami Kiner wrōciōł sie pōniywŏż do starych zwykōw, co uleksziło wykopowiczce zŏdanie.
- Je żeś ôżartŏ. - wystękał, kej Elfik chyciyła go za leko przywiędniętą palicã i chichocząc zaczła kludzić we strōnã Biōłtka, co ôbserwowoł sytuacyjõ z zaciekawieniem. Programista niy protestowoł jednak za wiela zaciekle. Bōł to piyrszy rŏz, kedy babskŏ rynka spoczęła na jego wypustce. Było to na zicher ciekawe doznanie, bo sōm Kiner zdŏwoł sie zapōmnieć ô dziwackich ôkolicznościach, w jakich doszło do tego przełomowego mōmyntu.
Biōłtek niy mōg już strzimać rozbawienia, ôbserwujōnc zesztywniałego Kinera kroczōncego za dzierżącą jego orzeszek Elfikiem. Wybuchnōł szczyrym śmiychym, mimowolnie bez puszczanie krōtkigo bōnka ô doś wysokij tōnacyje.
- Wybŏczcie, - rzeknōł Biōłtek bez płaczki - ale niy barzo rozumiã sytuacyjõ.
Elfik puściyła kinerowe przyrodzenie i bez kolybanie biedrami poleku podeszła do administratora ô podkrążonych ôd pracoholizmu ôczach, zalotnie kryńcōnc loczek wydłubany spod natapirowanej burze blōnd wosōw.
- Niy planowałach tego. Dycki byłach spōntanicznŏ. - wyszkamrała prowokacyjnie, gmerając już terŏz palcami w ôkolice knefli lilowyj hymdy Biōłtka.
Kiner zastygł jak statua w cyntrum serwerowni. Niy zdŏwoł sie sprawy, jak kōmicznie wyglōndoł z ôpuszczōnymi do kobli galŏtami kupiōnymi bez mamę w second-handzie, z wosami łonowymi w krōmie i zaczerwienioną ôd uścisku knagą smętnie wiszōncõ miyndzy otłuszczonymi udami. Poczuł ukłucie zŏwiści bez widzynie piyrszõ kobiytã, co przizwolōł sie tyknōńć, z ôbmiyłowaniym liżōncõ opalony tors Biōłtka. To ôn winiyn być na jeji placowi.
Biōłtek zawar ôczy, bez czucie wilgotnego pociōngniyńciŏ elfikowego gŏdki po swojij klacie. Niy była to wyzdrada, bōł to gwołt. Stōnd tyż, bez dōmyślanie sie dalszego ciōngu sytuacyje, niy mioł żŏdnych wyrzutōw sumiyniŏ. Coby jednak im zapobiyc, wyforsztelowoł sie iże jego żōna je prawie pōnkanŏ bez murzyna. ,,Co za motyka" - pōmyślała. Czuł sie cołkowicie wysnŏżōny z przeciepek.
Elfik przeszła do lizaniŏ twŏrzi, by w kōńcu zbliżyć sie do ucha Biōłtka.
- Wiysz, do czego tasował twōj kamrat? - szeptnęła, po kurewsku bez przenoszynie zdrok na jego twŏrz. - Do fotografiji twojich przeróbek zrobiōnych bez...
- Niy kōńcz. - przerwoł jeji Biōłtek. Niy chcioł by słowo dziynnie ôdmiyniane bez cufale w placowi jego roboty ostudziło napŏlynie. Na mōmynt jednak otrzeźwiał i odepchnął rozpaloną Stecką ôd siebie.
- Czego tak właściwie chcesz, hm? - spytoł, badawczo bez spoziyranie na Elfika. Niy doczkoł jednak ôdpowiedzi, bo Kiner niyspodzianie zwinnie, bez branie pod uwŏgã jego warōnki fizyczne, chyciōł durkarkã Samsunga i ogłuszył Elfika cylnym szlagym w zadek gowy. Elfik bezwładnie osunęła sie na ziymie, bez potwiyrdzanie swojã renomę kobiyty upadłej. W sekundã
niyskorzij Kiner stanōł z roznegliżowanym Biōłtkym twŏrzōm we twŏrz, ôko w ôko. Jejich ciule równiez były cołkym blisko. Zszokowany Biōłtek niy poznŏwoł gańbiatego dotela kamrata. Coś w nim uzdanie pynkło, a w wejzdrzyniu programisty była niywidzialnŏ dotela determinacyjŏ.
- Zerżnij mie. - wycedził Kiner. - Zerżnij mie motzno w ôdbyt. - powtōrzōł. Powiyka nawet niy dyrgła w czasie wypadaniŏ tych słōw.
Biōłtek we swojim udziwiyniu wydał niezidentyfikowany klang, atoli Kiner niyzawodnie położōł mu palec na ustach.
- Żŏdyn sie niy przewiy. Ta motyka Elfik i tak ci już pedziała. Niy mōm nic do stracyniŏ. - pedzioł. Niy bez czekanie na reakcyjõ Biōłtka, przeszoł ôd słōw do czynōw.
Świat Biōłtka wywrócił sie do gōry nogami, staroł sie jednak chłōdno kalkulować, jak moc niyôczekowanŏ przigoda gejowska mogła zmiynić w imidżu samca alfa, co na którego tak ciynżko robiōł. A Kiner niy szpasowoł. Bōł siylniyjszy ôd niego, co potwiyrdziōł brutalnie atakyrujōnc Elfika pŏrãnŏście sekund wczaśnij. Setki podobnych myśli przelatywały mu bez gowã, kej rudawy programista delikatnie rozchylił mu wargi, by wrazić mięciutki palec do ust i wymusić odruch cyckaniŏ.
Bez patrzynie ôpowŏżnie w ôczy Biōłtka, Kiner zrobiōł pŏrã krokōw w zadek i symnōł t-shirt jednym pewnym ruchym. Biołŏ delikatnŏ skōra i puchate sutki Kinera były dziwacznie atrakcyjne, choć jeszcze pŏrã minut wczaśnij podobnŏ myśl niy miała szans ukŏzać sie w usōndku Biōłtka.
- Maciek, ty tak na seryjo? Ôddŏsz mi sie? - spytoł z niedowierzaniem. Kiner kiwnōł gowōm i oswobodził sie z galŏt, co aże do tyj chwile pętały mu kobla. Ôdwrōciōł sie i ułożōł w pozycyje zadnij, kerŏ była by dlŏ wiynkszości chopōw upokarzająca. Sztram zbyrka programisty zachęcająco przezierała bez rōżdzie delikatnych włosków, aże bez proszynie sie ô rozepchanie. Pynis Biōłtka zaryagowoł na tyn widok zarŏz, ciekawo wynurzając sie z rozpiętych jeszcze bez Elfika galŏt. - Rŏz sie żyje - pōmyśloł Biōłtek. Wyruchanie kamrata z roboty mogło sie pokŏzać barzij mynske, aniżeli trufoł. To ôn mioł przecã być strōnōm dōminujōncõ.
Biōłtek pozbył sie ôstatkōw odzienia i pewnym krokym podeszoł do wypiętego Kinera. Postanowiōł napaś znienacka. Napluł na rynkã i jednym ruchym wbiōł naprężonego kutasa w miynki ôdbyt programisty. Siōngnōł rynkōm do podbrzusza, by przekōnać sie, iże i ciul Kinera bōł tak nabrzmiały, choby mioł eksplodyrować. Dodało mu to siyły i istości siebie. Poczuł sie atrakcyjny.
Piyrsze ruchy były jeszcze doś powolne, atoli Kiner staroł sie przijmnōńć jak nojwiyncyj ôprōcz słabego nawilżenia. Dalsze cyntymetry napiętej palice Biōłtka znikały w czeluściach jego ôdbytu, a zwierzynce sapanie Kinera ino napŏlało posiedziciela doś srogij jak na polske warōnki kutangi. Biōłtek chyciōł Kinera za biedra i prziciōngnōł do siebie. - Chciołś rzniyńciŏ? To mŏsz. - wycedził i zaczōn miarowo, cołkim wŏgōm napierać na ciciate ciałko kamrata. - Pierdol mie, Michał! - krziknōł ôstatkami siył Kiner, uginając sie do samego zŏla, a brzinki nojsrogszego rzniyńciŏ w historyje fyrmy ocuciły omdlałego Elfika, leżōncego ôd dwa metry dalij.
Elfik wstoła i zataczając sie podeszła do sapiącego Biōłtka. - Te, chłopakii... - z ust dziouchy wychodziōł pijacki bełkot, kery ciynżko było ôzszyfrować. - mogã sie prziłōnczyć?
- Wypierdalaj stōnd! - wrzasnōł Biōłtek i odtrącił rynkã Elfika, kerŏ zaczła mierzwić jego wosy.
Elfik prychnęła i ôdeszła na pŏrã krokōw. Udŏwała ôbrażono, choć ciekawo zerkała na Biōłtka, co bez opamiętania pierdolōł Kinera jak maszina. Sōm Kiner ôdwrōciōł sie w jeji strōnã i złośliwie wystawiōł gŏdka na wiyrch. Wygroł tã partyjõ.
Poszukowaniŏ piersiówki w taśce w panterkę pokŏzały sie plymne. Elfik pociōngła ôstatek alymbika dlŏ kurażu i postanowiyła niy rezygnować ze szansy ôstaniŏ moderatorką swojigo ôblubiōnego zerwisu. Stanyła na wysokości ôczōw Biōłtka i ostentacyjnie napoczła striptiz. Na piyrszy ôgyń poszoł kecka. Dopiyro w tym świetle znac było szlaki mylki i wymiocin, kere pokrywały jasnŏ materyjŏ. Elfik zaplątała sie w bluzkã, atoli niezrażona tym faktym durch starała sie wyglōndać seksi. Bydōnc już w samymu prŏdłu ôdwrōciyła sie i wypięła prosto przed twŏrzōm Kinera, kery małowiela myśląc splunął prosto na naddarty materyjŏ elfikowych batkōw. Elfik wybuchła śmiychym. Po fotografiji lajbika ułożyła sie na zŏlowi i uchylyła batki, bez pokŏzanie niyco zarośniętą cipkę ô klarownie zarysowanych wargach. - Mierzi mi sie. - pedziała. - Dugo jeszcze bydziecie sie pierdolić?. Biōłtek jednak niy ôdpedzioł, za wiela zaaferowany stanym przedorgazmicznym, kery sie zafundował.
Nojsrogszŏ kurewna wykopu postanowiyła zabawić sie sama. Siōngła rynkōm po trzōnek ôd hercōwy, co była maskotką zerwisu i zaczła nim jeździć po wargach sromowych. Śluz gynsto skapywał na zŏl, a Elfik pociōngała sie za sutki, wijąc sie jak piskorz po tōnich panelach. Trzōnek weszoł we frajnõ duczã Elfika jak w masło. Prŏwdopodobnie niy czułŏ niczego, a choć starała sie swrōcić na siebie uwŏgã bez zwuki i udŏwane napŏlynie, Biōłtek i Kiner byli zajynci sobōm. Spojeni w jedność dochodzilo prawie razym, ô czym obwieścił światowi pierwotny ryk rudego programisty. Zmachany m__b zarŏz wyszoł z Kinera, racząc sie widokym ciepłego jeszcze kyjksa z krymōm. Na rozestanie przitulyło sie do mięciutkiego tyłeczka kamrata, co dolifrowoł mu moc satysfakcyje. I - jak podpowiadała mu intuicyjŏ - miała dolifrować jeszcze niyrŏz. Kutas Biōłtka pokryty bōł leko aportowniōm, atoli Kiner ôbrotnie sie z tym doradziōł, naprędce zlizując brōnŏtnõ maź z mięknącego już ciula administratora wykopu. - Bōłś zajebisty, żŏdyn mie jeszcze tak niy jeboł. - powtŏrzoł zmynczōnym głosym Kiner. - Symnij fuzekle, chcã ci podziyńkować jeszcze barzij.
Udziwiōny Biōłtek zsunął biołe dapki z nōg, po czym Kiner ciep sie do cyckaniŏ srogigo palca. Znudzona Elfik naprędce znŏdła sie kole niego, prōbujōnc zmieścić w ustach jeszcze wiyncyj palcōw, by zyskać sie przychylność Biōłtka. Tyn za to bōł w siōdmym niebie. Niy uwijało mu sie już do dōm ja, jak pŏrã godzin wczaśnij. Kiner spotrzebowoł rozmarzenie kamrata, by na kōniec siednōńć mu na twŏrzi i zmusić go do cyckaniŏ swojich baliczek. W ôczach Biōłtka ukŏzały sie piyrsze szlaki przipantaniŏ, co barzo Maćka wzruszylo. Niy zepsuło tyj chwile nawet faux-pas Elfika, kerŏ odepchnięta wōniōm stóp Biōłtka zwymiotowała na jego nogi. Życie w zerwisie już nigdy niy miało być take samo.
#wykop #pasta #pastaposlonsku #pastaoserwerowni #heheszki #humor

Michał Białek kończył nocną wartę w serwerowni wykopu. Za oknem zadłużonej willi poznańskie koziołki ocierały się częściami, których Białek wolałby nigdy nie mieć. Przypomniał sobie o żonie, którą widywał głównie w niedzelne poranki. 
Stękanie ćwiczącego lewicę Kinera dobiegało zza rzędu wykopowych monitorów. Białek automatycznie podłożył ociekające potem dźwięki pod obraz żony osadzonej na knadze Kinera. Intuicja podpowiadała mu, że lekko otyły kolega z pracy przebiera palcami po najkrótszej części ciała oglądając zdjęcia białkowej połowicy na fejsbuku. Nie mylił się. Czuł jednak dziwaczną dumę połączoną z rozbawieniem, które przyniosła mu owa wizja. 
,,Puk puk". 
Pierwsza myśl - Elfik32. Kurwiszcze, które zrobiłoby wszystko za status moderatora w serwisie. 
Białek poczuł się ważny. Myśl o zdradzie żony przerodziła się w pewność, że w tę sobotnią noc powstaje dziecko, na które po badaniach DNA nie musiałby wyłożyć ani grosza. Zatliła się w jego biednym umyśle żądza zemsty. Ocknąwszy się wstał i nonszalancko otworzył drzwi. 
Elfik32. Czarna owca rodu Steckich stała w progu oparta o framugę ze swoim kurewskim uśmieszkiem woźnej. Baletki, krótka spódniczka i motzno zarysowany dekolt jaśniały kontrastującą z nocnym krajobrazem bielą. - wstawiona jak zwykle - pomyślał Białek. 
Elfik położyła palec na ustach. Białek domyślił się, że odseparowany od świata zewnętrznego Kiner nie usłyszał pukania aktywnej wykopowiczki, która właśnie przyniosła im kanapki. Spod granicy niemieckiej. 
Elfik sprawnie zzuła obuwie i figlarnie mrugając ruszyła w stronę Kinera. Białek podążał wzrokiem za opalonymi stópkami zmierzającymi w stronę McKinera, nie mogąc powstrzymać wewnętrznego rozbawienia. Za chwilę miał wyjść na jaw fakt, którego nikt z pracowników wykopu osobiście nie widział, choć był świadom jego istnienia. Fakt, który miał zburzyć spokój Kinera na zawsze. 
Elfik wczołgała się pod biurko i sprawnie wyskoczyła po drugiej stonie. Kiner wybałuszył oczy i odskoczył w tył z naprężonym kutasem w ręku. - Ale... 
Spojrzenia Białka i Kinera spotkały się. Kiner był zażenowany całą sytuacją, o czym świadczył wyraźny rumieniec na jego aryjskiej twarzy. 
Śmiech Elfika rozniósł się po pomieszczeniu. 
- Mała pała jak na administratora. - powiedziała Elfik, ledwie powstrzymując śmiech. Kiner spąsowiał bardziej. Ręce machinalnie powędrowały w stronę rozporka, gdy podchmielona Elfik rzuciła się w tę samą stronę. 
- Zostaw. - powiedziała stanowczo. 
Zaskoczony Kiner wypuścił pytonga z ręki. Dziesięciocentymetrowy organ bezwładnie opadł lekko kołysząc się na boki, gdy Elfik doskoczyła do sparaliżowanego grubaska niczym wygłodniała kura i stanowczym ruchem opuściła nieco za duże spodnie. Od czasu nieudanego eksperymentu z rurkami Kiner powrócił bowiem do starych nawyków, co ułatwiło wykopowiczce zadanie. 
- Jesteś pijana. - wystękał, gdy Elfik chwyciła go za lekko przywiędniętą pałę i chichocząc zaczęła prowadzić w stronę Białka, który obserwował sytuację z zaciekawieniem. Programista nie protestował jednak zbyt zaciekle. Był to pierwszy raz, kiedy kobieca ręka spoczęła na jego wypustce. Było to niewątpliwie ciekawe doznanie, gdyż sam Kiner zdawał się zapomnieć o dziwnych okolicznościach, w jakich doszło do tego przełomowego momentu. 
Białek nie mógł już powstrzymać rozbawienia, obserwując zesztywniałego Kinera kroczącego za dzierżącą jego orzeszek Elfikiem. Wybuchnął serdecznym śmiechem, mimowolnie puszczając krótkiego bąka o dosyć wysokiej tonacji. 
- Przepraszam, - rzekł Białek przez łzy - ale nie bardzo rozumiem sytuację. 
Elfik puściła kinerowe przyrodzenie i kołysząc biodrami powoli podeszła do administratora o podkrążonych od pracoholizmu oczach, zalotnie kręcąc loczek wydłubany spod natapirowanej burzy blond włosów. 
- Nie planowałam tego. Zawsze byłam spontaniczna. - wyszeptała prowokacyjnie, gmerając już teraz palcami w okolicy guzików różowej koszuli Białka. 
Kiner zastygł jak posąg w centrum serwerowni. Nie zdawał sobie sprawy, jak komicznie wyglądał z opuszczonymi do kostek spodniami kupionymi przez mamę w second-handzie, z włosami łonowymi w nieładzie i zaczerwienioną od uścisku knagą smętnie zwisającą między otłuszczonymi udami. Poczuł ukłucie zazdrości widząc pierwszą kobietę, której pozwolił się dotknąć, z zapałem liżącą opalony tors Białka. To on powinien być na jej miejscu. 
Białek zamknął oczy, czując wilgotne pociągnięcia elfikowego języka po swojej klacie. Nie była to zdrada, był to gwałt. Stąd też, domyślając się dalszego przebiegu sytuacji, nie miał żadnych wyrzutów sumienia. Aby jednak im zapobiec, wyobraził sobie że jego żona jest właśnie posuwana przez murzyna. ,,Co za kurwa" - pomyślał. Czuł się całkowicie oczyszczony z zarzutów. 
Elfik przeszła do lizania twarzy, by w końcu zbliżyć się do ucha Białka. 
- Wiesz, do czego tasował twój kolega? - szeptnęła, po kurewsku przenosząc wzrok na jego twarz. - Do zdjęć twoich przeróbek zrobionych przez... 
- Nie kończ. - przerwał jej Białek. Nie chciał by słowo codziennie odmieniane przez przypadki w miejscu jego pracy ostudziło podniecenie. Na moment jednak otrzeźwiał i odepchnął rozpaloną Stecką od siebie. 
- Czego tak właściwie chcesz, hm? - zapytał, badawczo spoglądając na Elfika. Nie doczekał jednak odpowiedzi, gdyż Kiner niespodziewanie zwinnie, biorąc pod uwagę jego warunki fizyczne, chwycił drukarkę Samsunga i ogłuszył Elfika celnym uderzeniem w tył głowy. Elfik bezwładnie osunęła się na ziemie, potwierdzając swoją renomę kobiety upadłej. W sekundę 
później Kiner stanął z roznegliżowanym Białkiem twarzą w twarz, oko w oko. Ich chuje równiez były całkiem blisko. Zszokowany Białek nie rozpoznawał nieśmiałego dotąd kolegi. Coś w nim zdecydowanie pękło, a w spojrzeniu programisty była niewidoczna dotąd determinacja. 
- Zerżnij mnie. - wycedził Kiner. - Zerżnij mnie motzno w odbyt. - powtórzył. Powieka nawet nie drgnęła podczas wypowiadania tych słów. 
Białek w swoim zaskoczeniu wydał niezidentyfikowany dźwięk, lecz Kiner natychmiast położył mu palec na ustach. 
- Nikt się nie dowie. Ta kurwa Elfik i tak ci już powiedziała. Nie mam nic do stracenia. - powiedział. Nie czekając na reakcję Białka, przeszedł od słów do czynów. 
Świat Białka wywrócił się do góry nogami, starał się jednak chłodno kalkulować, jak wiele nieoczekiwana przygoda gejowska mogła zmienić w imidżu samca alfa, na który tak ciężko pracował. A Kiner nie żartował. Był silniejszy od niego, co potwierdził brutalnie atakując Elfika kilkanaście sekund wcześniej. Setki podobnych myśli przelatywały mu przez głowę, gdy rudawy programista delikatnie rozchylił mu wargi, by włożyć mięciutki palec do ust i wymusić odruch ssania. 
Patrząc odważnie w oczy Białka, Kiner zrobił kilka kroków w tył i zdjął t-shirt jednym pewnym ruchem. Biała delikatna skóra i puchate sutki Kinera były dziwacznie atrakcyjne, choć jeszcze kilka minut wcześniej podobna myśl nie miała szans pojawić się w umyśle Białka. 
- Maciek, ty tak na serio? Oddasz mi się? - zapytał z niedowierzaniem. Kiner skinął głową i oswobodził się ze spodni, które aż do tej chwili pętały mu kostki. Odwrócił się i ułożył w pozycji tylnej, która byłaby dla większości mężczyzn upokarzająca. Ciasna dziurka programisty zachęcająco przezierała przez gąszcz delikatnych włosków, aż prosząc się o rozepchanie. Penis Białka zareagował na ten widok od razu, ciekawie wynurzając się z rozpiętych jeszcze przez Elfika spodni. - Raz się żyje - pomyślał Białek. Wyruchanie kolegi z pracy mogło się okazać bardziej męskie, niż przypuszczał. To on miał przecież być stroną dominującą. 
Białek pozbył się resztek odzienia i pewnym krokiem podszedł do wypiętego Kinera. Postanowił zaatakować znienacka. Napluł na rękę i jednym ruchem wbił naprężonego kutasa w miękki odbyt programisty. Sięgnął ręką do podbrzusza, by przekonać się, że i chuj Kinera był tak nabrzmiały, jakby miał eksplodować. Dodało mu to siły i pewności siebie. Poczuł sie atrakcyjny. 
Pierwsze ruchy były jeszcze dość powolne, lecz Kiner starał się przyjąć jak najwięcej pomimo słabego nawilżenia. Kolejne centymetry napiętej pały Białka znikały w czeluściach jego odbytu, a zwierzęce sapanie Kinera tylko podniecało właściciela dość dużej jak na polskie warunki kutangi. Białek złapał Kinera za biodra i przyciągnął do siebie. - Chciałeś rżnięcia? To masz. - wycedził i zaczął miarowo, całym ciężarem napierać na puszyste ciałko kolegi. - Pierdol mnie, Michał! - krzyknął resztkami sił Kiner, uginając się do samej podłogi, a odgłosy największego rżnięcia w historii firmy ocuciły omdlałego Elfika, leżącego od dwa metry dalej. 
Elfik wstała i zataczając się podeszła do sapiącego Białka. - Hej, chłopakii... - z ust dziewczyny wychodził pijacki bełkot, który trudno było rozszyfrować. - mogę się przyłączyć? 
- Wypierdalaj stąd! - wrzasnął Białek i odtrącił rękę Elfika, która zaczęła mierzwić jego włosy. 
Elfik prychnęła i odeszła na kilka kroków. Udawała obrażoną, choć ciekawie zerkała na Białka, który bez opamiętania pierdolił Kinera jak maszyna. Sam Kiner odwrócił się w jej stronę i złośliwie wystawił język na wierzch. Wygrał tę partię. 
Poszukiwania piersiówki w torebce w panterkę okazały się owocne. Elfik pociągnęła resztkę bimbru dla kurażu i postanowiła nie rezygnować z szansy zostania moderatorką swojego ulubionego serwisu. Stanęła na wysokości oczu Białka i ostentacyjnie rozpoczęła striptiz. Na pierwszy ogień poszła spódniczka. Dopiero w tym świetle znac było ślady spermy i wymiocin, które pokrywały jasny materiał. Elfik zaplątała się w bluzkę, lecz niezrażona tym faktem wciąż starała się wyglądać seksi. Będąc już w samej bieliźnie odwróciła się i wypięła prosto przed twarzą Kinera, który niewiele myśląc splunął prosto na naddarty materiał elfikowych majtek. Elfik wybuchnęła śmiechem. Po zdjęciu stanika ułożyła się na podłodze i uchyliła majtki, pokazując nieco zarośniętą cipkę o wyraźnie zarysowanych wargach. - Nudzi mi się. - powiedziała. - Długo jeszcze będziecie się pierdolić?. Białek jednak nie odpowiedział, zbyt zaaferowany stanem przedorgazmicznym, który sobie zafundował. 
Największa kurewna wykopu postanowiła zabawić się sama. Sięgnęła ręką po trzonek od łopaty, która była maskotką serwisu i zaczęła nim jeździć po wargach sromowych. Śluz gęsto skapywał na podłogę, a Elfik pociągała się za sutki, wijąc się jak piskorz po tanich panelach. Trzonek wszedł w luźną jamę Elfika jak w masło. Prawdopodobnie nie czuła niczego, a choć starała się zwrócić na siebie uwagę przez jęki i udawane podniecenie, Białek i Kiner byli zajęci sobą. Spojeni w jedność dochodzili właśnie razem, o czym obwieścił światu pierwotny ryk rudego programisty. Zmęczony m__b od razu wyszedł z Kinera, racząc się widokiem ciepłego jeszcze ciasteczka z kremem. Na pożegnanie przytulił się do mięciutkiego tyłeczka kolegi, który dostarczył mu wiele satysfakcji. I - jak podpowiadała mu intuicja - miał dostarczyć jeszcze nieraz. Kutas Białka pokryty był lekko kałem, lecz Kiner sprawnie sobie z tym poradził, naprędce zlizując brązową maź z mięknącego już chuja administratora wykopu. - Byłeś zajebisty, nikt mnie jeszcze tak nie jebał. - powtarzał zmęczonym głosem Kiner. - Zdejmij skarpetki, chcę ci podziękować jeszcze bardziej. 
Zdziwiony Białek zsunął białe stopki z nóg, po czym Kiner rzucił się do ssania dużego palca. Znudzona Elfik naprędce znalazła się obok niego, próbując zmieścić w ustach jeszcze więcej palców, by zyskać sobie przychylność Białka. Ten zaś był w siódmym niebie. Nie spieszyło mu się już do domu tak, jak kilka godzin wcześniej. Kiner wykorzystał rozmarzenie kolegi, by na koniec usiąść mu na twarzy i zmusić go do ssania swoich kulek. W oczach Białka pojawiły się pierwsze ślady przywiązania, co bardzo Maćka wzruszylo. Nie zepsuło tej chwili nawet faux-pas Elfika, która odepchnięta zapachem stóp Białka zwymiotowała na jego nogi. Życie w serwisie już nigdy nie miało być takie samo.
Bedzie czy nie będzie ?
#pasta #wykop #heheszki #michalbialekniemajajek #elfik #ban

Michał Białek kończył nocną wartę w serwerowni wykopu. Za oknem zadłużonej willi poznańskie koziołki ocierały się częściami, których Białek wolałby nigdy nie mieć. Przypomniał sobie o żonie, którą widywał głównie w niedzelne poranki.
Stękanie ćwiczącego lewicę Kinera dobiegało zza rzędu wykopowych monitorów. Białek automatycznie podłożył ociekające potem dźwięki pod obraz żony osadzonej na knadze Kinera. Intuicja podpowiadała mu, że lekko otyły kolega z pracy przebiera palcami po najkrótszej części ciała oglądając zdjęcia białkowej połowicy na fejsbuku. Nie mylił się. Czuł jednak dziwaczną dumę połączoną z rozbawieniem, które przyniosła mu owa wizja.
,,Puk puk".
Pierwsza myśl - Elfik32. Kurwiszcze, które zrobiłoby wszystko za status moderatora w serwisie.
Białek poczuł się ważny. Myśl o zdradzie żony przerodziła się w pewność, że w tę sobotnią noc powstaje dziecko, na które po badaniach DNA nie musiałby wyłożyć ani grosza. Zatliła się w jego biednym umyśle żądza zemsty. Ocknąwszy się wstał i nonszalancko otworzył drzwi.
Elfik32. Czarna owca rodu Steckich stała w progu oparta o framugę ze swoim kurewskim uśmieszkiem woźnej. Baletki, krótka spódniczka i motzno zarysowany dekolt jaśniały kontrastującą z nocnym krajobrazem bielą. - wstawiona jak zwykle - pomyślał Białek.
Elfik położyła palec na ustach. Białek domyślił się, że odseparowany od świata zewnętrznego Kiner nie usłyszał pukania aktywnej wykopowiczki, która właśnie przyniosła im kanapki. Spod granicy niemieckiej.
Elfik sprawnie zzuła obuwie i figlarnie mrugając ruszyła w stronę Kinera. Białek podążał wzrokiem za opalonymi stópkami zmierzającymi w stronę McKinera, nie mogąc powstrzymać wewnętrznego rozbawienia. Za chwilę miał wyjść na jaw fakt, którego nikt z pracowników wykopu osobiście nie widział, choć był świadom jego istnienia. Fakt, który miał zburzyć spokój Kinera na zawsze.
Elfik wczołgała się pod biurko i sprawnie wyskoczyła po drugiej stonie. Kiner wybałuszył oczy i odskoczył w tył z naprężonym kutasem w ręku. - Ale...
Spojrzenia Białka i Kinera spotkały się. Kiner był zażenowany całą sytuacją, o czym świadczył wyraźny rumieniec na jego aryjskiej twarzy.
Śmiech Elfika rozniósł się po pomieszczeniu.
- Mała pała jak na administratora. - powiedziała Elfik, ledwie powstrzymując śmiech. Kiner spąsowiał bardziej. Ręce machinalnie powędrowały w stronę rozporka, gdy podchmielona Elfik rzuciła się w tę samą stronę.
- Zostaw. - powiedziała stanowczo.
Zaskoczony Kiner wypuścił pytonga z ręki. Dziesięciocentymetrowy organ bezwładnie opadł lekko kołysząc się na boki, gdy Elfik doskoczyła do sparaliżowanego grubaska niczym wygłodniała kura i stanowczym ruchem opuściła nieco za duże spodnie. Od czasu nieudanego eksperymentu z rurkami Kiner powrócił bowiem do starych nawyków, co ułatwiło wykopowiczce zadanie.
- Jesteś pijana. - wystękał, gdy Elfik chwyciła go za lekko przywiędniętą pałę i chichocząc zaczęła prowadzić w stronę Białka, który obserwował sytuację z zaciekawieniem. Programista nie protestował jednak zbyt zaciekle. Był to pierwszy raz, kiedy kobieca ręka spoczęła na jego wypustce. Było to niewątpliwie ciekawe doznanie, gdyż sam Kiner zdawał się zapomnieć o dziwnych okolicznościach, w jakich doszło do tego przełomowego momentu.
Białek nie mógł już powstrzymać rozbawienia, obserwując zesztywniałego Kinera kroczącego za dzierżącą jego orzeszek Elfikiem. Wybuchnął serdecznym śmiechem, mimowolnie puszczając krótkiego bąka o dosyć wysokiej tonacji.
- Przepraszam, - rzekł Białek przez łzy - ale nie bardzo rozumiem sytuację.
Elfik puściła kinerowe przyrodzenie i kołysząc biodrami powoli podeszła do administratora o podkrążonych od pracoholizmu oczach, zalotnie kręcąc loczek wydłubany spod natapirowanej burzy blond włosów.
- Nie planowałam tego. Zawsze byłam spontaniczna. - wyszeptała prowokacyjnie, gmerając już teraz palcami w okolicy guzików różowej koszuli Białka.
Kiner zastygł jak posąg w centrum serwerowni. Nie zdawał sobie sprawy, jak komicznie wyglądał z opuszczonymi do kostek spodniami kupionymi przez mamę w second-handzie, z włosami łonowymi w nieładzie i zaczerwienioną od uścisku knagą smętnie zwisającą między otłuszczonymi udami. Poczuł ukłucie zazdrości widząc pierwszą kobietę, której pozwolił się dotknąć, z zapałem liżącą opalony tors Białka. To on powinien być na jej miejscu.
Białek zamknął oczy, czując wilgotne pociągnięcia elfikowego języka po swojej klacie. Nie była to zdrada, był to gwałt. Stąd też, domyślając się dalszego przebiegu sytuacji, nie miał żadnych wyrzutów sumienia. Aby jednak im zapobiec, wyobraził sobie że jego żona jest właśnie posuwana przez murzyna. ,,Co za kurwa" - pomyślał. Czuł się całkowicie oczyszczony z zarzutów.
Elfik przeszła do lizania twarzy, by w końcu zbliżyć się do ucha Białka.
- Wiesz, do czego tasował twój kolega? - szeptnęła, po kurewsku przenosząc wzrok na jego twarz. - Do zdjęć twoich przeróbek zrobionych przez...
- Nie kończ. - przerwał jej Białek. Nie chciał by słowo codziennie odmieniane przez przypadki w miejscu jego pracy ostudziło podniecenie. Na moment jednak otrzeźwiał i odepchnął rozpaloną Stecką od siebie.
- Czego tak właściwie chcesz, hm? - zapytał, badawczo spoglądając na Elfika. Nie doczekał jednak odpowiedzi, gdyż Kiner niespodziewanie zwinnie, biorąc pod uwagę jego warunki fizyczne, chwycił drukarkę Samsunga i ogłuszył Elfika celnym uderzeniem w tył głowy. Elfik bezwładnie osunęła się na ziemie, potwierdzając swoją renomę kobiety upadłej. W sekundę
później Kiner stanął z roznegliżowanym Białkiem twarzą w twarz, oko w oko. Ich chuje równiez były całkiem blisko. Zszokowany Białek nie rozpoznawał nieśmiałego dotąd kolegi. Coś w nim zdecydowanie pękło, a w spojrzeniu programisty była niewidoczna dotąd determinacja.
- Zerżnij mnie. - wycedził Kiner. - Zerżnij mnie motzno w odbyt. - powtórzył. Powieka nawet nie drgnęła podczas wypowiadania tych słów.
Białek w swoim zaskoczeniu wydał niezidentyfikowany dźwięk, lecz Kiner natychmiast położył mu palec na ustach.
- Nikt się nie dowie. Ta kurwa Elfik i tak ci już powiedziała. Nie mam nic do stracenia. - powiedział. Nie czekając na reakcję Białka, przeszedł od słów do czynów.
Świat Białka wywrócił się do góry nogami, starał się jednak chłodno kalkulować, jak wiele nieoczekiwana przygoda gejowska mogła zmienić w imidżu samca alfa, na który tak ciężko pracował. A Kiner nie żartował. Był silniejszy od niego, co potwierdził brutalnie atakując Elfika kilkanaście sekund wcześniej. Setki podobnych myśli przelatywały mu przez głowę, gdy rudawy programista delikatnie rozchylił mu wargi, by włożyć mięciutki palec do ust i wymusić odruch ssania.
Patrząc odważnie w oczy Białka, Kiner zrobił kilka kroków w tył i zdjął t-shirt jednym pewnym ruchem. Biała delikatna skóra i puchate sutki Kinera były dziwacznie atrakcyjne, choć jeszcze kilka minut wcześniej podobna myśl nie miała szans pojawić się w umyśle Białka.
- Maciek, ty tak na serio? Oddasz mi się? - zapytał z niedowierzaniem. Kiner skinął głową i oswobodził się ze spodni, które aż do tej chwili pętały mu kostki. Odwrócił się i ułożył w pozycji tylnej, która byłaby dla większości mężczyzn upokarzająca. Ciasna dziurka programisty zachęcająco przezierała przez gąszcz delikatnych włosków, aż prosząc się o rozepchanie. Penis Białka zareagował na ten widok od razu, ciekawie wynurzając się z rozpiętych jeszcze przez Elfika spodni. - Raz się żyje - pomyślał Białek. Wyruchanie kolegi z pracy mogło się okazać bardziej męskie, niż przypuszczał. To on miał przecież być stroną dominującą.
Białek pozbył się resztek odzienia i pewnym krokiem podszedł do wypiętego Kinera. Postanowił zaatakować znienacka. Napluł na rękę i jednym ruchem wbił naprężonego kutasa w miękki odbyt programisty. Sięgnął ręką do podbrzusza, by przekonać się, że i chuj Kinera był tak nabrzmiały, jakby miał eksplodować. Dodało mu to siły i pewności siebie. Poczuł sie atrakcyjny.
Pierwsze ruchy były jeszcze dość powolne, lecz Kiner starał się przyjąć jak najwięcej pomimo słabego nawilżenia. Kolejne centymetry napiętej pały Białka znikały w czeluściach jego odbytu, a zwierzęce sapanie Kinera tylko podniecało właściciela dość dużej jak na polskie warunki kutangi. Białek złapał Kinera za biodra i przyciągnął do siebie. - Chciałeś rżnięcia? To masz. - wycedził i zaczął miarowo, całym ciężarem napierać na puszyste ciałko kolegi. - Pierdol mnie, Michał! - krzyknął resztkami sił Kiner, uginając się do samej podłogi, a odgłosy największego rżnięcia w historii firmy ocuciły omdlałego Elfika, leżącego od dwa metry dalej.
Elfik wstała i zataczając się podeszła do sapiącego Białka. - Hej, chłopakii... - z ust dziewczyny wychodził pijacki bełkot, który trudno było rozszyfrować. - mogę się przyłączyć?
- Wypierdalaj stąd! - wrzasnął Białek i odtrącił rękę Elfika, która zaczęła mierzwić jego włosy.
Elfik prychnęła i odeszła na kilka kroków. Udawała obrażoną, choć ciekawie zerkała na Białka, który bez opamiętania pierdolił Kinera jak maszyna. Sam Kiner odwrócił się w jej stronę i złośliwie wystawił język na wierzch. Wygrał tę partię.
Poszukiwania piersiówki w torebce w panterkę okazały się owocne. Elfik pociągnęła resztkę bimbru dla kurażu i postanowiła nie rezygnować z szansy zostania moderatorką swojego ulubionego serwisu. Stanęła na wysokości oczu Białka i ostentacyjnie rozpoczęła striptiz. Na pierwszy ogień poszła spódniczka. Dopiero w tym świetle znac było ślady spermy i wymiocin, które pokrywały jasny materiał. Elfik zaplątała się w bluzkę, lecz niezrażona tym faktem wciąż starała się wyglądać seksi. Będąc już w samej bieliźnie odwróciła się i wypięła prosto przed twarzą Kinera, który niewiele myśląc splunął prosto na naddarty materiał elfikowych majtek. Elfik wybuchnęła śmiechem. Po zdjęciu stanika ułożyła się na podłodze i uchyliła majtki, pokazując nieco zarośniętą cipkę o wyraźnie zarysowanych wargach. - Nudzi mi się. - powiedziała. - Długo jeszcze będziecie się pierdolić?. Białek jednak nie odpowiedział, zbyt zaaferowany stanem przedorgazmicznym, który sobie zafundował.
Największa kurewna wykopu postanowiła zabawić się sama. Sięgnęła ręką po trzonek od łopaty, która była maskotką serwisu i zaczęła nim jeździć po wargach sromowych. Śluz gęsto skapywał na podłogę, a Elfik pociągała się za sutki, wijąc się jak piskorz po tanich panelach. Trzonek wszedł w luźną jamę Elfika jak w masło. Prawdopodobnie nie czuła niczego, a choć starała się zwrócić na siebie uwagę przez jęki i udawane podniecenie, Białek i Kiner byli zajęci sobą. Spojeni w jedność dochodzili właśnie razem, o czym obwieścił światu pierwotny ryk rudego programisty. Zmęczony m__b od razu wyszedł z Kinera, racząc się widokiem ciepłego jeszcze ciasteczka z kremem. Na pożegnanie przytulił się do mięciutkiego tyłeczka kolegi, który dostarczył mu wiele satysfakcji. I - jak podpowiadała mu intuicja - miał dostarczyć jeszcze nieraz. Kutas Białka pokryty był lekko kałem, lecz Kiner sprawnie sobie z tym poradził, naprędce zlizując brązową maź z mięknącego już chuja administratora wykopu. - Byłeś zajebisty, nikt mnie jeszcze tak nie jebał. - powtarzał zmęczonym głosem Kiner. - Zdejmij skarpetki, chcę ci podziękować jeszcze bardziej.
Zdziwiony Białek zsunął białe stopki z nóg, po czym Kiner rzucił się do ssania dużego palca. Znudzona Elfik naprędce znalazła się obok niego, próbując zmieścić w ustach jeszcze więcej palców, by zyskać sobie przychylność Białka. Ten zaś był w siódmym niebie. Nie spieszyło mu się już do domu tak, jak kilka godzin wcześniej. Kiner wykorzystał rozmarzenie kolegi, by na koniec usiąść mu na twarzy i zmusić go do ssania swoich kulek. W oczach Białka pojawiły się pierwsze ślady przywiązania, co bardzo Maćka wzruszylo. Nie zepsuło tej chwili nawet faux-pas Elfika, która odepchnięta zapachem stóp Białka zwymiotowała na jego nogi. Życie w serwisie już nigdy nie miało być takie samo.
#pasta #wykop #heheszki

-Kurwaaa mać... No zobacz co
kurwa narobiliście!
-To ja tego nie zrobiłem...
-A KTO INFORMATYKIEM KURWA JEST?!
-Mówiłem że ja tego nie chce ten...
-A kto przeprowadzał aktualizację?
-Ania! Bo powiedziała tak...
-Z jakiej racji kurwa dajecie kodować! Ile razy tłumaczyłem: jest informatykiem kurwa ty i żaden chuj nie ma bez mojej wiedzy dostawać!
-Panie Białku, ja powiedziałem tak: pan Białek mi nie kazał i nie będę oddawał... I mnie wywaliła...
-Jak mnie wywaliła?! To trzeba było kurwa wziąć i przylecieć do mnie i nigdzie się nie ruszać! Jakim kurwa... Zobacz co narobiłeś! Portal 40 milionów odsłon, zobacz co narobiłeś! Po chuja się rwiesz jak nie twoje!
-Michale nie denerwuj się...
-Jak mam się nie denerwować!
-Zaraz odzyskamy...
-Na pewno już nie odzyskasz kurwa!
-No to zrobimy nowy backend i damy tobie.
-Takiego backendu już nie dostanę!
-To zrobimy rewert i będziemy przywracać!
-Ta kurwa rewert... Czemu się rwiecie co nie wasze! Żaden informatyk nie siedzi za was i nie kodzi! Kurwa powiedziałem że nie ma! Tłumaczyłem tysiąc razy! Kurwa człowiek dba bardziej jak o żonę kurwa o ten portal a kurwa przyjdzie on tego... KURWA MAĆ TŁUMACZĘ!!! Jest programista ten i ten! Żaden kurwa nie koduje! Jakim prawem kurwa tyle razy wam tłumaczyłem!
#heheszki #pasta #bekazwykopu #wykop #chorąży

#pasta #wiedzmin #klasyki
Białowłosy mężczyzna wszedł do izby. Przy drewnianym, bogato zdobionym stole siedział radca miejski, przenikliwie zaczytany w dokumentach.
- Przychodzę w sprawię ogłoszenia – rzekł przybysz, demonstrując kawałek skórzanego pergaminu.
- Witam Panie, witam. Tyś no ino wiedźmak tak? – radca wywnioskował to po medalionie w kształcie wilczej głowy, kołyszącym się przybyszowi na szyi.
- Tak.
-Usiądźcie Panie, usiądźcie! Bo widzi Pan – nieopodal zadomowił się chyba troll. Paskudne to stworzenie, oj paskudne. Początkowo nie wadził nam, jednak z czasem leśniczy zaginął. Później jego żona i grupka wieśniaków. My ino żeśmy zbrojnych posłali, cały tuzin. Jednakowoż żaden z nich nie wrócił. Po niespełna tygodniu bagna ludzie zaczęli omijać szerokim łukiem. Wielmożny grododzierżca, władca Dul’oqu wyznaczył zatem nagrodę za stwora.
- Ile?- odparł wiedźmin, poprawiając pas nośny.
- 800 Nowigradzkich koron. Nasz król, słynący ze swojej szczodrości i dobroci dba o swój lud, zatem nagrodę za ubicie pokraki wyznaczył sowitą. Sam dzielnie wyruszył na wyprawę zbrojną przeciwko zamorskim najeźdźcom, dlatego więcej zbrojnych przysłać nie może.
- Coś więcej możesz powiedzieć o tym stworze, jakieś szczegóły?
- Nic więcej poza tym, że no strasznie śmierdzi i groźny jest.
- Daj 1000 i biorę to zlecenie. Zanim rozpoczniesz nawałnice pretensji i pytań pozwól, że ci to wyjaśnię – okryty złą sławą stwór to nie jakiś tam leszy, mantikora lub bies. Dwunastu ludzi, zaprawionych w bojach watażków i weteranów nie było w stanie ubić tej paskudy. Każdy z nich zapewne miał jakąś rodzinę: jak nie żonę, babę lub dzieci to na pewno ojca i matkę. Dwunastu ludzi nie wróciło z tej wyprawy i uwierz mi człowieku – niebawem zacznie nie wracać ich znacznie więcej. Zima niebawem, a bez drewna ludzie pomarzną na śmierć, chyba że chcecie je przywozić z importu albo palić meble. Zatem decyduj – dobijamy targu, czy też ten twój Lord nie jest aż tak szczodry?
- Dobrze Panie, dobrze! Niech będzie 1000! Tylko błagam ubijcie tą zarazę! Zapłata natychmiastowo po wykonaniu zadania za okazaniem głowy stwora.
- Wyruszę jutro, muszę się przygotować. – odparł, zamykając za sobą bogato zdobione wrota izby.
Następnego ranka wiedźmin szykował się do wyprawy. Do pasa przymocował kilka osobliwych flakonów z przezroczystymi cieczami, miecz nasmarował śmierdzącym i tłustym smarowidłem. Upewniwszy się, że niczego nie zapomniał opuścił noclegownię i wyruszył w stronę mokradeł. Już wielokrotnie zabijał potwory tego świata za pieniądze, każda wyprawa nie budziła najmniejszych lęków czy nawet wątpliwości. Cięcie, odskok, parada i pchnięcie czubem głowni prosto w tętnice szyjną – wszystkie te ruchy były całkowicie intuicyjne, wyuczone niczym umiejętność chodzenia. Jednak mimo świetnego wyszkolenia wojownik czuł niepewność. Niepewność tak przenikliwą i obsesyjną, iż zaczął się zastanawiać czy wróci z tej wyprawy cało. Jednak musiał wyruszyć, gdyż takie było jego przeznaczenie.
Krocząc coraz głębiej, w stronę epicentrum wydarzeń napotkał coraz więcej znaków obecności stwora. Podążając krwawym szlakiem spostrzegł coraz więcej ciał. Niektóre były zalewie fragmentami silnie zbudowanych mężczyzn. W okolicy leżały rozrzucone miecze, buzdygany, pawęże oraz kusze. Część ciał miała na sobie kirysy i elementy zbroi kolczej – musiało to świadczyć o doświadczeniu i umiejętnościach zbrojnych. Nie każdy mógł sobie pozwolić na luksus pełnowartościowego rynsztunku. Jedynie wojacy walczący regularnie i wychodzący ze starć zwycięsko z czasem mogli uzbierać wystarczające środki na tego typu sprzęt. Wiedźmin miał już pewność, że zażądał za małego wynagrodzenia. Jednak nie miał wyboru – słowo się rzekło.
Podążając w głąb bagien poprzez ślady i truchła poprzedników zbliżał się do legowiska potwora. Z każdym krokiem narastał smród cebuli i zgnilizny. Wiedźmin wiedział już, że jest blisko i należy się odpowiednio przygotować. Otworzył trzy flakoniki ze wcześniej sporządzonymi miksturami i szybkim łykiem opróżniał zawartość każdej buteleczki.
Jego skóra zaczęła szarzeć, żyły i mięśnie uwidoczniły się, a oczy wypełniły się czarnym zabarwieniem. Trzeci z eliksirów całkowicie tłumił zdolność słuchu, jednak po kilkakroć zwiększał siłę, wytrzymałość i szybkość. Krótkotrwała utrata słuchu okazała się w przyszłości wysoką ceną. Po zakończeniu bolesnej i paskudnej transformacji był gotów na spotkanie z oprawcą.
Za krzaków, porastających jaskrawe poszycie polany wyłonił się zielony stwór. Wysoki na jeden sążeń, ważył co najmniej 2 centnary. Z impetem ruszył na zabójcę potworów. Wiedźmin z nadludzką prędkością uniknął zamaszystego uderzenia i ciął precyzyjnie sinistrem od lewej, przecinając kawałek barku . Potwór ryknął i szykował się do kolejnego wymachu, jednak wiedźmin był szybszy. Obszedł stwora od prawej, ciął dexterem od prawej w przeciwległy bark i ucho, następnie zmienił ułożenie miecza na fintę i pchnął z całą siłą w szyje. Potwór momentalnie padł na ziemie, która zatrzęsła się z podobnym hukiem, jaki następuje po szarży konnych. Ze strony lasu wyłoniły się kolejne stwory, jednak mniejsze od poprzednika. Wiedźmin nie zwracając uwagi na przewagę liczebną przeciwników ruszył do przodu, z mieczem trzymanym za głową. Unik, zwód, finta, pchnięcie w szyję, piruet z lewej zakończony sinistrem – wszystkie ruchy były wykonywane naturalnie, instynktownie i bezbłędnie. Po wielokrotnej powtórce wariacji uprzednio wymienionych ruchów trzeci także w końcu poległ. Wiedźmin wiedział, że na pewno jest ich więcej, jednak szedł dalej, w gęstwinę porastających dębów i sosen.
Gigant zaszarżował z ostrzem na Wiedźmina. Bloki i uniki niewiele dawały, ponieważ potwór cały czas atakował, bez wytchnienia. Nie musiał nawet parować, po prostu atakował. Wiedźmin przygnieciony nawałnicą ciosów próbował wykonać cięcie, jednak każda taka próba powodowała celny cios wroga, krwawo rozcinający zbroję i skórę. Wiedźmin skulił się i po wykonaniu bloku błyskawicznie kopnął przeciwnika w brzuch – to był błąd. Stwór na skutek kopnięcia wyrzucił z siebie pokaźną dawkę toksycznych wymiocin, które zaczęły palić nie tylko skórzane rzemyki zbroi, ale także stalowe kółka kolczugi. Potwór kopnął wiedźmina w ramach rewanżu, jednak chybił. Wiedźmin błyskawicznie ściągnął z pasa na plecach małą kuszę i wystrzelił bełt w stronę potwora. Gromada błyszczących iskier wydobyła się z bełtu wbitego w korpus rozpalając trujące opary wydobywające się z paszczy. Wiedźmin wykorzystał chwilę konsternacji i ciął od lewej sinistrem, odcinając nogę ogra, przyklęknął i koziołkując ciął w wiązadło krzyżowe w drugiej nodze. Potwór zamachnął się tasakiem i rozciął wiedźminowi kurtę pozostawiając paskudną ranę. Wiedźmin jednak nie zważał na nią – był zły.
Ciął olbrzyma od pleców do karku, następnie ciął jeszcze raz od góry odcinając kawałek policzka i ucho. Moloch chwycił wiedźmina w muskularne łapska próbując go rozerwać jak zabawkę. Wiedźmin splótł ręce w znak ignii i wydobył z nich potężną fale ognia. Ogień wleciał prosto do paszczy potwora, wzniecając się od coraz bardziej od rzygowin. Potwór puścił wiedźmina i począł pełznąć w stronę pobliskiego oczka wodnego, aby ugasić palący ogień w jego wnętrzu. Wiedźmin jednak mu nie odpuścił, pobiegł za nim i przeraźliwym cięciem odrąbał głowę stworzeniu. Eliksiry przestawały działać i ból na skutek rozcięć i złamań zaczął się nasilać. Odrąbał głowy wcześniej pokonanym mniejszym stworzeniom – zapewne młodym i wrzucił je do worka, gdzie znajdowały już się głowy ich rodziców.
Przed wyruszeniem po nagrodę zajrzał to chatki, którą monstra zamieszkiwały. Pomyślał, że w spiżarni mogą znajdować się żywi ludzie, których bestie więziły . Nie znalazł jednak nic wartego uwagi oprócz dokumentu zatytułowanego „Akt własności ziemi”.
Z dokumentu wynikało, że stwory zamieszkujące te tereny robiły to w świetle prawa legalnie. Mord na ludziach był obroną konieczną. Wiedźmin zdał sobie sprawę, że przyczynił się do zabicia rozumnych istot, które do tego były niewinne. Pozory mylą, takimi jakie wydają się być, rzeczy są rzadko. Wyruszył czym prędzej w stronę miasta, zażywając po drodze kolejne eliksiry zmniejszające ból. Szedł odebrać nagrodę. Mimo, że nie chciał tych pieniędzy bardzo ich potrzebował. Życia niesłusznie zabitym ogrom, przecież nie mógł zwrócić.
Niebawem o Geralcie z Rivii zaczęło być głośno po tym, jak odczarował Addę, księżniczkę przemienioną w krwiożerczą strzygę. Jednak wiedźmin nigdy nie zapomniał tego, co wydarzyło się przed jego podróżą do Wyzimy. Nie zapomniał, że niegdyś, w Dul’oqu mieszkał wraz z rodziną niesłusznie skazany na śmierć "potwór".

Pamiętam to jak dziś, zimny listopad 1963 roku, Dallas. Dziadek jeszcze w latach 50, za życia Stalina, uciekł do Stanów z rodziną. Mieliśmy dużo szczęścia, Stalin zmarł, zimna wojna przeszła drobną odwilż, a kiedy w 1961 na czele rządu USA stanął John F. Kennedy, wszystko wydawało się iść ku lepszemu. Wszyscy go kochali. Ciepły, a jednocześnie pewny siebie i konkretny młody człowiek, który zdawał się znać rozwiązanie każdego problemu. Nic dziwnego, że dziadek zabrał mnie na wiec, żebym mógł na niego popatrzeć. Prezydencka limuzyna mknęła ulicą, a Kennedy machał do wszystkich gapiów, którzy przyszli go zobaczyć. Ludzie stali po obu stronach drogi smiejąc się, #!$%@?ąc, nawet bijąc brawo. Niektórzy otwarcie płakali - tak ważną dla nich postacią był ten uśmiechnięty gentleman przejeżdżający właśnie ulicami ich miasta wspólnie z małżonką. Wtem ciszę przerwał dźwięk puzonu. Takie przeciągłe TUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUT Zamarłem, usłyszałem krzyki, tłum ludzi przepychał się, jak najszybciej próbując oddalić od głównej drogi. Pisk opon. Zobaczyłem, jak prezydencka limuzyna nabiera pręskości. Dogonił ją agent secret service i próbował zakryć swoim ciałem prezydenta i jego żonę. Ale prezydent miał opuszczoną głowę, która bezwiednie podrygiwała, kiedy samochód trząsł się na wybojach w swojej pospiesznej ucieczce. W spanikowanym tłumie zgubiłem dziadka. Odbijałem się od uciekających ludzi starając zachować równowage, aż zostałem wepchnięty na wysokiego blondyna z kucykiem, który...właśnie chował puzon do futerału! Strach mnie sparaliżował. Ale postać przede mną nie zwróciła najmniejszej uwagi na przyglądającego się jej dzieciaka. Pewnie wiedziała, że i tak nikt mi nie uwierzy. Zamiast tego była wyraźnie skupiona na szukaniu kogoś w tłumie. Tak! Nagle z motłochu wyłonił się drugi, dokładnie taki sam blondyn z kucykiem i futerałem w ręce. Z uśmiechem zaczął zbliżać się do swojego lustrzanego odbicia - ten wyszedł mu naprzód. Wtedy z tłumu zaczęły się przebijać okrzyki: 'FREEZE! FBI!' i wszędzie pojawili się faceci w czapeczkach z daszkiem i okularach, celujący z pistoletów do dwóch identycznych postaci, które nie, mówiąc to amerykansku, gave 0 fucks about it, tylko zbliżały się do siebie z coraz szerszym uśmiechem śpiewając na cały głos "CREEEEEEEEEJZIIII, CREEEEEEEEEEJZIIII, CREJZI IS MAJ LAJF!!!"! Padły strzały ale żaden z nich nie trafił. Dwaj puzoniści podbiegli do siebie i zderzyli się głowami, a potem...znikneli. POP! - rozległ się dźwięk powietrza gwałtownie wypełniającego miejsce, gdzie jeszcze niedawno dwóch rosłych facetów krzyżowało puzony. FBI mnie zgarnęło i pierwsze 5 lat na zmianę kazało mówić, co widziałem, jednocześnie wmawiając mi, że nic takiego się nie wydarzyło. Ale nie udało im się. Żadne terapie i żadne prochy nie były w stanie usunąć z mojej głowy tego tubalnego dźwięku puzonu, tego dudniącego śpiewu. Jak gdyby lawina schodziła na dolinę, po której grasuje halny. Kiedy 40 lat później rodzina z Polski przysłała mi na święta góralskie kolędy i kiedy spojrzałem na okładkę, rozpoznałem ich od razu. Wiem, kto zabił prezydenta Kennediego, ale wiem też, że prawda nie wyjdzie na jaw. Umrze razem ze mną. Za oknem rozległ się głuchy dźwięk puzonu. Przyszli po mnie, wiem to. Bracia #!$%@?, jak ja ich #!$%@? nienawidzę
#pasta

Coś się... coś się popsuło i nie można było mnie przeczytać, to powtórzę jeszcze raz. Wykop 2.0 Michaua Biauka to jest jakaś porażka, ja myślę że te polskie, kuwa głupie programisty, te kuwa banda imbecyli która pisała kod na tę nową wersję wypoku to jest jakieś kuwa nieporozumienie. Jeśli tyle dla was znaczy... jeśli tyle dla was znaczy, ludzie takie zaangażowanie mirkowe, jak moje gdzie postawiłem mój wolny czas, moje życie prywatne, biznes, wszystko inne i dla was tylko znaczyło te naprawianie tagów przez 10 lat i wypuszczenie gównianej wersji portalu to brak mi słów na to. Was to tylko na forum php by Przemo wysłać, ustawić baner aż was kukle będą swędziały
#wykop #pasta #heheszki

Co by było, gdyby rozdrabnianie dzielnicowe Śląska nie ustało....
>bądź mno
>Henryk CCCV, książę śląski
>budzisz się w swoim wielkim łożu
>rozglądasz się po swoim księstwie, pokój 6x6 metrów
>tylko dwa metry od okna zaczyna się księstwo brata
>stary lubił cię bardziej, więc dał sukinsynowi tylko pasek pod ścianą
>nawet do drzwi nie może iść bez twojego pozwolenia
>xD
>chwilę patrzysz, z nieukrywaną satysfakcją na wściekłego brata siedzącego na glebie pod ścianą
>o chuj zaczyna ci się chcieć srać
>próbujesz wstrzymać ale nie możesz
>no trudno
>po cichu wychodzisz na korytarz
>już myślisz, że udało cię wymknąć, ale wyskakuje kuzyn Henryk
>jebaniutki książę korytarza
>i cię naskakuje, że co granicę przekraczasz bez pozwolenia i że zaraz wojnę wywołasz
>skurwysyn domaga się hajsu za przejście przez jego ksiąstewko
>z trudem zbierz ze swoich monet piątaka
>skurwysyn ma już pewnie z pięć dych, jak tak dalej pójdzie to jeszcze zjednoczy wasze pięterko
>dobra idziesz do kibla
>w kiblu ani widu ani słychu wuja Ottona
>dobra nasza, przynajmniej za sracza nie zapłacisz
>otwierasz kabinę a tam wujowski synek, kuzyn Henio
>i mówi ci żebyś wypierdalał
>okazuje się, że wuj Otto kopnął w kalendarz i każdy z synalków ma teraz po kabinie
>poza najstarszym, on ma resztę kibla
>"To gdzie ja mam srać?"
>"No u siebie w księstwie, piętro niżej wujo Bolko nikogo nie wpuszcza na korytarz i nikt nie narzeka"
>kurwa jebany szczyl
>ugadaj się ze zjebem z korytarza
>złapcie chłopaka i każcie go zawlec do lochów
>a tak, książę klatki schodowej was nie wpuści
>może i dobrze, bo gość od piwnicy nawet szczyla lubił
>podpisujecie z jaśnie panującym księciem kabiny w kiblu traktat
>że da wam się wysrać i wy puścicie go wolno
>wracasz do siebie
>brat dalej łypie spod okna
>przynajmniej twoje księstwo jest w budynku, mogło być gorzej
#heheszki #pasta #historia #slask

Mam konto na Hejto od 5 minut
Boże, życie jest piękne. Rano o 3:40, po starannym wyczyszczeniu butów szczoteczką i ścierką z mikrofibry (miałem to zrobić wieczorem, jednak kompletnie się zagubiłem w natłoku spraw), udałem się na siłownię, gdzie przerzuciłem łączny wolumen 6 ton żelastwa. Potem przyszedłem do pracy, wypiłem kawkę, zjadłem owsiankę z serkiem wiejskim i bananem. I wszedłem na wykop. To nie było to samo miejsce. Pierwsze skojarzenie-stroną opiekowali się przez noc inżynierzy z polskiej odpowiedzi na Facebooka, czyli Albicli. Drugie skojarzenie- gówno. Poszedłem się wysrać, wchodzę na aplikację w telefonie- nie działa.
W głowie mówię sobie "Dzięki Bogu". I wtedy ktoś przypomniał o Hejto. Wchodzę niepewnie, lecz szata graficzna od razu trafia w me serce. Wszystko chodzi płynnie jak spuszczana właśnie woda, która zwalcza gigakloca jakim jest wykop.
Zakładam konto.
Jestem szczęśliwy.
Jesteśmy uratowani.
Wykop niech płonie.
#wykop #pasta

Nie zapomniałem Karolu…
Wojtyła zbudził się z krzykiem. To one… Sny z jego przeszłości znów go nawiedzały. Wiedział, że zawiódł zarówno Płetvonurkowa, jak i całą Polskę Ludową… Wiedział, że czeka go za to kara.
Czuł, że Płetvonurkow się zbliża, psiakrew, psiakrew… Choć minęło już czternaście lat odkąd uciekł od kary śmierci w Oświęcimiu, to wciąż czuł na swych plecach dyszenie z jego skafandra, wciąż czuł zapach mułu. To było nie do wytrzymania, nieprzerwana presja, nieprzerwana ucieczka - ale co mógł zrobić? Płetvonurkow tamtego feralnego dnia zrobił to, czego Karol nie mógł zaakceptować, więc oczywista była jego reakcja. Nieważne co to było, to pozostawało tajemnicą, którą przyszły papież nie dzielił się nawet z najbardziej zaufanymi czterolatkami jakie znał, ważne było to, że podwodna kreatura przeżyła upadek z przeszło dwudziestu metrów na twarde skały. On nie był człowiekiem, nie mógł nim być.
"Pierdolony Übermensch" - pomyślał zwijając śpiwór. Noc była rześka, a kutas twardy, na Uralu w najlepsze trwała zima, śniegu było co najmniej ze dwa metry. Mógł się spodziewać, że nim dotrze na Kamczatkę do letniego doku O.R.P. Popiełusznika zdąży już nazbierać przebiśniegów, ale póki co… Póki co czeka go ciężka wyprawa.
Naprędce spakowawszy śpiwór do plecaka wyciągnął garnek, by ugotować sobie zupę. Karol Wojtyła gotuje zupę pod Chołotczachlem, kto by pomyślał. A jeszcze niedawno miał szanse na zostanie kimś wielkim… Wszystko zaprzepaszczone.
Karolu!
Ryk przeszył powietrze, z drzew poderwały się sójki. Trzeszczący, wibrujący dźwięk postronnemu słuchaczowi mógł co najwyżej skojarzyć się z Generatorem Magrava działającym na pełnych obrotach, ale dla przyszłego papieża był on wręcz codziennością.
Nikt nie mógł wyjaśnić dlaczego codziennie wczesnym rankiem Płetvonurkow wykrzykuje ów imię. Sam Wojtyła uważał, że jego arcywróg, niczym nietoperz, wyszukuje go po wibracjach fal dźwiękowych, choć chodziły po świecie również inne teorie.
To okrzyk uruchamiający potężny orgonit skryty przedniej kieszeni jego stroju - stwierdził wybitny foliarz Klod Klodkiejewicz Monetkin, zapytany o to w trakcie jednej ze swoich audycji. Ile było w tym prawdy? Trudno powiedzieć.
Mało kto zdołał zbliżyć się do Płetvonurkowa na tyle, by wykonać zdjęcie w lepszej jakości, a tym bardziej zadać mu jakiekolwiek pytanie.
Ale dziś… Ten okrzyk zdawał się inny. Jakby przepełniony tryumfem. Dziwnie to brzmi, by można było przepełnić tryumfem warkotliwy ryk, ale coś było nie tak.
To coś skłoniło Wojtyłę, by jednak obszedł się smakiem z białym barszczem i ruszył szybkim krokiem w kierunku góry. Było ciemno, a dojmujący chłód zdawał się przechodzić przez wszystkie warstwy ubrania kując nieprzyjemnie Karola w skórę. Brakowało do tego…
…Śniegu. No kurwa, wykrakałeś Wojtyła, stary capie - zaklął pod nosem.
- Stój, kto idzie! - rosyjski okrzyk przerwał nocną ciszę
- P-podróżnik, alpinista! - odkrzyknął przyszły papież
- Myśmy myśleli, że to niedźwiedzie! Igor mi jest.
- Karol… - rozejrzał się
Było to skromne obozowisko alpinistów, dookoła były porozstawiane namioty, zaś na warcie stał tylko Igor wraz z innym mężczyzną.
- Macie tu jakieś dzieci? - rozejrzał się ksiądz
- Niestety, żadnych - Igor uśmiechnął się cwaniacko
KAROLU!
Kolejny ryk przeszył powietrze. Jeszcze tylko jedno spojrzenie wstecz…
Błękitna aura odbijała się od śniegu naokoło miejsca gdzie stała wielka postać bóstwa Płetvonurkowa. Karol nie czekał - rzucił się biegiem w mrok.
Długo słyszał później wrzaski i przeraźliwe krzyki innych alpinistów. Nie spodziewał się takiego zakończenia, było mu przykro za los jaki zgotował wyprawie studentów, ale cóż… Co miał począć? Ruszył powoli wgłąb Syberii. Przed nim była daleka droga.
https://gfycat.com/dishonestlimpantbear
#pasta #2137

wyobrazacie sobie program telewizyjny, takiego architektonicznego Makłowicza?
„jestem tu w tej chorwackiej wiosce. jak widzimy, eeeee okiennice przy chałupach mają nieco bardziej zaokrąglone yyyyyy krawędzie niż w Prowansji, gdzie yyyyy byliśmy w zeszłym tygodniu, kamień eeeee na elewacji kościoła przy yyyyy rynku ma też delikatnie eeeee bielszy odcień.
wejdziemy sobie do środka tej oto chaty: mamy meble z okresu komuny z FMD z Belgradu, proszę zwrócić uwagę na przyciski włączania światła – wszystkie są poziomo. co ciekawe, drzwi wewnętrzne mają tutaj w standardzie 105cm szerokości! [...]
dzisiaj zbudujemy sobie typowy chorwacki dom mieszkalny. mamy tu wszystkie skladniki: bloczki ytong, słoweńskie blachy dachowe i kamień z lokalnych kamieniołomów na podmurowanie. do wykończenia mamy też serbski styropian i tynk. zaczynamy budowanie, tutaj stoi eee yyy ee yyy dźwig. [...]
[siedzi na leżaku przed domem na tle klifu i morza, popijając wino] tak wygląda skończony chorwacki dom, wlasciciel Zlatko juz sie wprowadza [Chorwat w tle macha do kamery, nosząc toboły]. Do widzenia państwu, w następnym odcinku pojedziemy do Rosji obejrzeć, jak mieszkają Niemcy nadwołżańscy.”
#maklowicz #heheszki #pasta #architektura

-wchodzi użytkownik na hejto
-DZIEŃ DOBRY
-DZIEŃ DOBRY KURWA PO POLSKU NIE ROZUMIESZ?
-DAJ MI TĘ APKĘ
-NO DAJ
-PROSZĘ PAŃSTWA TO JEST MODERATOR
-HEHE PATRZCIE JAKI GŁUPI
-DOBRA IDZIEMY DALEJ
-O! A TU MAMY APKĘ. KOJARZĄ PAŃSTWO NA PEWNO APLIKACJĘ WYKOPU? MA Z 10 LAT A WYGLĄDA NA 20.
-A TU APKA HEJTO. PO GODZINACH TO ROBIĄ. ZAPIERDALAJĄ NA ETAT, KAŻDY JEDEN, A POTEM, PAN SIĘ PRZESUNIE, SIADAJĄ PO GODZINACH I, UWAGA STOPIEŃ, I ROBIĄ APKĘ.
-I TO SIĘ PROSZĘ PAŃSTWA TRZYMA. JEST SOLIDNE, NIE WYGLĄDA JAK GÓWNO I CO NAJWAŻNIEJSZE! SPEŁNIA SWOJĄ FUNKCJĘ. A NA WYKOPIE? NO NA WYKOPIE JAK W LESIE.
a wykopek, kurwa
-chlip chlip jaka ta apka chujowa
-to pewnie przez te p0lki kurwy
-ehhh tak bym sobie chciał korzystać z wygodnej aplikacji
-a nie mogę
-dajcie wzruszającą muzykę
-trzymaj się michau
-będę do ciebie pisać
-kocham cię ehhh
Ze specjalną dedykacją dla @hejto co to do nich napisałem, że mam problem z apką i już kurwa nie mam problem z apką.
A na wykopie?
No na wykopie jak w lesie.
#heheszki #pasta #hejto #wykop #jebacwykop

My, urodzeni w przeszłości, z nostalgią wspominamy tamten czas. Nikt nie narzekał.
Było nas jedenaścioro, mieszkaliśmy w jeziorze... na śniadanie matka kroiła wiatr, ojca nie znałem, bo umarł na raka wątroby, kiedy zginął w tragicznym wypadku samochodowym, po samospaleniu się na imieninach u wujka Eugeniusza. Wujka Eugeniusza zabrało NKWD w 59. Nikt nie narzekał.
Wszyscy należeliśmy do hord i łupiliśmy okolicę. Konin, Szczecin i Oslo stały w płomieniach. Bawiliśmy się też na budowach. Czasem kogoś przywaliła zbrojona płyta, a czasem nie. Gdy w stopę wbił się gwóźdź, matka odcinała stopę i mówiła z uśmiechem, "masz, kurna, drugą, nie"? Nie drżała ze strachu, że się pozabijamy. Wiedziała, że wszyscy zginiemy. Nikt nie narzekał.
Z chorobami sezonowymi walczyła babcia. Do walki z gruźlicą, szkorbutem, nowotworem i polio służył mocz i mech. Lekarz u nas nie bywał. Chyba że u babci – po mocz i mech. Do lasu szliśmy, gdy mieliśmy na to ochotę. Jedliśmy jagody, na które wcześniej nasikały lisy i sarny. Jedliśmy muchomory sromotnikowe, na które defekowały chore na wściekliznę żubry i kuny. Nie mieliśmy hamburgerów – jedliśmy wilki. Nie mieliśmy czipsów – jedliśmy mrówki. Nie było wtedy coca-coli, była ślina niedźwiedzi. Była miesiączka żab. Nikt nie narzekał.
Gdy sąsiad złapał nas na kradzieży jabłek, sam wymierzał karę. Dół z wapnem, nóż, myśliwska flinta – różnie. Sąsiad nie obrażał się o skradzione jabłka, a ojciec o zastąpienie go w obowiązkach wychowawczych. Ojciec z sąsiadem wypijali wieczorem piwo — jak zwykle. Potem ojciec wracał do domu, a po drodze brał sobie nowe dziecko. Dzieci wtedy leżały wszędzie. Na trawnikach, w rowach melioracyjnych, obok przystanków, pod drzewami. Tak jak dzisiaj leżą papierki po batonach. Nie było wtedy batonów, dzieci leżały za to wszędzie. Nikt nie narzekał.
Latem wchodziliśmy na dachy wieżowców, nie pilnowali nas dorośli. Skakaliśmy. Nikt jednak nie rozbił się o chodnik. Każdy potrafił latać i nikt nie potrzebował specjalnych lekcji, aby się tej sztuki nauczyć. Nikt też nie narzekał.
Zimą któryś ojciec urządzał nam kulig starym fiatem, zawsze przyspieszał na zakrętach. Czasami sanki zahaczyły o drzewo lub płot. Wtedy spadaliśmy. Czasem akurat wtedy nadjeżdżał jelcz lub star. Wtedy zdychaliśmy. Nikt nie narzekał.
Siniaki i zadrapania były normalnym zjawiskiem. Podobnie jak wybite zęby, rozprute brzuchy, nagły brak oka czy amatorskie amputacje. Szkolny pedagog nie wysyłał nas z tego powodu do psychologa rodzinnego. Nikt nas nie poinformował jak wybrać numer na policję (wtedy MO), żeby zakablować rodziców. Pasek był wtedy pomocą dydaktyczną, a od pomocy, to jeszcze nikt nie umarł. Ciocia Janinka powtarzała, "lepiej lanie niż śniadanie". Nikt nie narzekał.
Gotowaliśmy sobie zupy z mazutu, azbestu i Ludwika. Jedliśmy też koks, paznokcie obcych osób, truchła zwierząt, papier ścierny, nawozy sztuczne, oset, mszyce, płody krów, odchody ryb, kogel-mogel. Jak kogoś użarła pszczoła, to pił 2 szklanki mleka i przykładał sobie zimną patelnię. Jak ktoś się zadławił, to pił 3 szklanki mleka i przykładał sobie rozgrzaną patelnię. Nikt nie narzekał.
Nikt nie latał co miesiąc do dentysty. Próchnica jest smaczna. Kiedy ktoś spuchł od bolącego zęba, graliśmy jego głową w piłkę. Mieliśmy jedną plombę na jedenaścioro. Każdy ją nosił po 2-3 dni w miesiącu. Nikt nie narzekał.
Byliśmy młodzi i twardzi. Odmawialiśmy jazdy autem. Po prostu za nim biegliśmy. Nasz pies, MURZYN, był przywiązany linką stalową do haka i biegł obok nas. I nikomu to nie przeszkadzało. Nikt nie narzekał.
Wychowywali nas gajowi, stare wiedźmy, zbiegli więźniowie, koledzy z poprawczaka, woźne i księża. Nasze matki rodziły nasze rodzeństwo normalnie – w pracy, szuwarach albo na balkonie. Prawie wszyscy przeżyliśmy, niektórzy tylko nie trafili do więzienia. Nikt nie skończył studiów, ale każdy zaznał zawodu. Niektórzy pozakładali rodziny i wychowują swoje dzieci według zaleceń psychologów. To przykre. Obecnie jest więcej batonów niż dzieci.
My, dzieci z naszego jeziora, kochamy rodziców za to, że wtedy jeszcze nie wiedzieli jak nas należy „dobrze" wychować. To dzięki nim spędziliśmy dzieciństwo bez słodyczy, szacunku, ciepłego obiadu, sensu, a niektórzy – kończyn.
Nikt nie narzekał.
#pasta #heheszki

Jak ja kocham życie. Właśnie piję sobie drinka w domu, oglądam The Office najedzony własnoręcznie zrobionymi zapiekankami. Nic mi więcej nie potrzeba. Oglądam ten śmieszny serial na Amazon Prime Video, kotek siedzi mi na łóżku. Przypominam, oglądam The Office, więc zero potrzeb/testosteronu. Nie muszę z nikim walczyć, bo nie mam o co. Mam hajsy, jedzenie i bezpieczeństwo oraz oglądam The Office. Pozdrawiam.
#theoffice #pasta #pdk

Co za inba się odwaliła to ja nawet nie.
Mój brat, lvl 25, zamknął się w pokoju i nie chce wyjść. Próbowałem z nim pogadać przez drzwi, to krzyknął tylko, że śmierdzimy mainstreamem i z nikim nie będzie gadał, bo popsikał się niszą w swoim pokoju.
Ok, mówię, powiem mamie, że wyzywasz. Więc lecę do matki na skargę, no nie, i ona mówi, że z nim pogada. To idę z nią podsłuchać rozmowę. A ten krzyczy znowu przez drzwi, że mama jest p0lką, psika się jakąś Krupą z Rossmana i nie chce z nią siedzieć przy wigilijnym stole. Ponadto, że pewnie i tak największe jej marzenie to dostać jakieś La Vie Est Belle i nawet nie wie co to znaczy po polsku. Krzyczał tak głośno, że tate przyszedł i zapytał co się dzieje. Po streszczeniu całej sytuacji ojciec tak się wku$wił, że wywalił drzwi z kopa i wlazł do jego pokoju. Powiedział do brata, że jak śmie się tak odzywać do matki i że natychmiast ma ją przeprosić. A ten debil z ryjem do ojca i gada coś od rzeczy, że jakiś arabski książę, że Latafa enjoyer, że CDNIM to nawet obok Aventusa nie stał xD Ryczy w niebogłosy, że to niesprawiedliwe, że notino i tak anuluje, że lulua robi promocję tylko raz w roku i w ogóle życie jest do dupy. Zaczął ojca wyzywać, że mógłby drugi etat wziąć, to by chociaż kupił jemu Amouage najtańszy na święta, a tak to pewnie Zino od niego dostanie xD Matka w płacz i histeria, bo debil oszalał i trzeba dzwonić po czubków, niech go zabierają do szpitala. Ojciec powiedział debilowi, że zepsuł nam święta. Przytulił matkę i zaczął ją pocieszać, a ten debil do ojca, że nawet nie wie jak batcha sprawdzić i najlepiej to siadają mu rozwodnione dekanty z olx, a w szpitalu to chociaż bandażami będzie pachnieć jak Baccarat Rouge 540. Ojciec nie zdzierżył i przypi%rdolił mu w jape, teraz czekamy na karetkę xD
Wesołych Świąt ( ͡° ͜ʖ ͡°)

To uczucie, gdy wypok chciał zarobić na pisowkim orlenie xD portal przez cenzurę tak bardzo rozjebany, a społeczność też tak bardzo zbanowana xD Żałuję trochę, bo spoko serwis był do czasu, a rozjebali przypadkiem, bo im mało było rogali xD Śmiecham, bo Białek płacze, a ja wale konia na hejto i lurkuję jeszcze czasem, a Anka go pociesza, chociaż sama musi codziennie usuwać filmy rumuna, a ja se siedzę za ścianą i kurwa jestem śmieszkiem spierdoliną poza kontrolą, pasożytem zawadiakom, maskotką domową i strażnikiem internetowego ogniska. Siedzę za ścianą i kurwa jestem w innym świecie, problemy z orlenem i pisem są tam, a ja tu jestem i kurwa jestem też grubasem i mam skarpety góralskie zajebiście grube w święta i kurwa nie mam koszulki i same majtki i się śmieje, w szafce mam czipsy i batony xD xD

Dziady cz. 2137 "Kremówkarz wojtyła"
GUŚLARZ
Czarne z gara płyną buchy
Leca geste kłęby pary
Wzywam was, najcięższe duchy
Te bez czci i ten bez wiary
CHÓR
Pierzchaj ten kto w Boga wierzy
Swąd kremowek czuć nieswieży
Wchodzi DUCH
Duch piekielny w szacie białej
Papież Polak, Biskup Rzymu
W lewej dloni z pastorałem
W prawej akt aneksji Krymu
DUCH
Imię moje jest Jan Paweł
Jam pół człowiek jest, pół diabeł
Jam jest bestia straszna sroga
Jam jest szatan, śmierć i trwoga
Jam dowodził na Wolyniu
Jam pociągał spust w Katyniu
Prowadziłem Tupolewa
Celowałem prosto w drzewa
Jam jest święty
Co uderzyl w World Trade Center
Strącił Łuszcza z ośmiu pięter
A najbardziej na tym świecie
Lubił gwałcić małe dzieci
DUCH POLAKA
Ty Janie Pawle, ty bestio zapchlona
Na wieki wieków bądźże potępiona
Zapewniałeś ześ ty prawy jest katolik
A pisałeś - do Mossadu - wszystkich gojów rozpierdolić
Powiem ja i twą najskrytszą tajemnice
Tys Żydowi sprzedawał polskie kamienicy
Śmierć byś napotkał i rychły pochowek
Za te kamienice dla pięciu kremówek
GUŚLARZ
Czego pragniesz Ojcze Święty
Jeśli dziecka, bądź przeklęty
DUCH
Dobrze mnie Polaczki znacie
Małe dzieci mi tu dacie
Chcę duszyczki Józia, Rózi
Chętnie włożę im do buzi
Wchodzą JÓZIO I RÓZIA
JÓZIO I RÓZIA
Witaj papo, ojcze święty
Chcemy dać ci te podarki
Zapalniczka, tytoń, skręty
Byś mógł kopcić w rytmie "Barki"
PAPIEŻ
Schylcie o dziatki małe swe główeczki
Karol da wam kremóweczki
W nich rohypnol jest - dachówka
Byście nie pisnęły słówka
GUŚLARZ
Pomóc tobie się staramy
Ale dzieci ci nie damy
PAPIEŻ
Posłuchajcie choć chwile
Bracia, księża pedofile
Bo kto małe dzieci jebie
Ten nie będzie nigdy niebie
CHÓR
Słusznie dziś Jan Paweł prawi
Jednak duszy swej nie zbawi
Bo kto małe dzieci jebie
Ten nie będzie nigdy w niebie

Kurwa tylko niech nikt mi się nie waży pojechać na święta do mamusi z plastikowymi pojemnikami z kurczakiem i ryżem. Matka cały dzień napierdala w kuchni a tu przyjeżdża wielki kafar co mówi, że nie spróbuje serniczka bo on trzyma formę i będzie żarł styropian z sosem 0kcal.
Chociażbyście mieli kolejny dzień napierdalać martwe ciągi aby zrzucić te makowce, serniki, jajka i galarety, to macie się zajadać aby matce przykro nie było i jeszcze pochwalić, że pyszne a nie kurwa, że gluten czy inny biały cukier.
I nic nie gadać o siłowni tylko ładnie się ubrać i siedzieć cicho. Nikogo nie interesuje twój nowy trening pod siłę i hipertofię i każdy też wie, że kreatyna 5g dziennie.
W ten dzień nie róbcie też przykrości matce i jak mówi, że białko to chemia i sterydy, to nie kłócicie się tylko przytakujecie i mówicie, że nie bierzecie tego świństwa.