Kto pamięta? Jest ktoś w stanie zanucić to z pamięci?
#komputery #atari #nostalgia #historia #ciekawostki

Zdolność nr 2 była, że tak powiem, bezsensowna, przy takiej mocy startowej. Być może po dopakowaniu się przydawała, nie wiem, nigdy nie pożyłem na tyle długo, by się przekonać ¯\_(ツ)_/¯. Wolałbym zamiast tego np. zdolność rozbrojenia, którą dysponował Szermierz albo sekretne pchnięcie, czyli bardzo przydatną umiejętność Ninji.
To by było na tyle, jeśli chodzi o poszukiwaczy, właśnie się skończyli. Dla porządku, bo Kolega @glebogryzka wyraził takie życzenie, wrzucam tych, którzy się pojawili na "tamtym" serwisie w ramach tagu. Kolejność taka, w jakiej mi się wylosowali, od najstarszego:
Szaman, Wróżka, Upiór, Kupiec, Krasnolud, Leśny Duszek, Tropiciel, Amazonka, Złodziej, Nekromancer, Rycerz, Ork, Inkwizytor, Minstrel, Barbarzyńca, Cyborg, Zwiadowca, Hobgoblin, Czarownica, Gladiator, Kosmiczny Pirat, Pielgrzym, Elf, Kobold, Czarnoksiężnik, Mnich, Zawadiaka, Astronauta, Góral, Zabójca, Szpieg, Wojownik, Ciemny Elf, Kosmiczny Wojownik, Żołnierz (przy czym ten ostatni pojawił się też tu, tylko nie na tagu).
Od jutra lecimy z kartami alternatywnych zakończeń, które pojawiły się w dodatku "Podziemia", potem, jak się skończą, top X (nie zdecydowałem czy 30, czy 50, nic na siłę) rozmaitych kart z grafikami, które szczególnie sobie upodobałem.
#poszukiwaczzmagiiimiecza #nostalgia #grybezpradu

Rok 2009: idę na powiatowy dworzec PKS wsiąść do autobusu na Rzeszów by pojechać do dziewczyny poznanej przez portal Sympatia. To czasy pionierskie, kiedy o Tinderze jeszcze nikt nie słyszał.
Rok 2023: a my wciąż razem
Pomyśleć, że wszystko zaczęło się m.in. dzięki temu, że mogliśmy na początku tym PKS-em do siebie dojeżdżać jako nastolatki. I wiele bym wybaczył PiSowi gdyby ratowali PKSy tak jak obiecywali...
#zwiazki #autobusy #polityka #nostalgia

Znalazłem w odmętach szuflady takie dwa Ipody (° ͜ʖ °)
Większy Ipod Nano 3gen 4GB w srebrnym kolorze. Bateria w bardzo dobrym stanie. Trochę obudowa i ekran porysowane, ale myślę, że do wypolerowania. Znalazłem u chińczyka nawet przystawkę bluetooth do słuchawek.
Mniejszy to Ipod Shuffle 4gen w zielonym kolorze 2GB. Ten jest w doskonałym stanie. Zarówno bateria jak i wygląd.
Do tego shuffle można używać na basenie.
Co najważniejsze, obydwa maleństwa grają doskonale. Aż sobie Nano wziąłem na spacer (° ͜ʖ °)
Najpierw pomyślałem, że sprzedam, ale w sumie po co? Dużo to warte nie jest, a jak przytrzymam, to może kiedyś będzie kolekcjonerskie.
#apple #ipod #technologia #nostalgia #fotografia #tworczoscwlasna

Przedostatni zawodnik. Imho bez żadnych rewelacji. Kiedy zdarzało mi się go wylosować, starałem się jak najszybciej zginąć ¯\_(ツ)_/¯
#poszukiwaczzmagiiimiecza #grybezpradu #nostalgia

a by się pograło teraz w takiego nid for spida andergranda na premierę (oczywiście ściągniętego przez wujka, bo w domu net tylko 128kbps), piło kolkę i miało wyjebane jajca, zamiast mieć głowę pełną zmartwień i niepewności.
https://www.youtube.com/watch?v=vMCbJB4yNXo
#muzyka #nostalgia #gownowpis #staticx

Ciekawostka - twórcy Tibii zapożyczyli niektóre grafiki z jeszcze starszej gry Ultima VI. Poznajecie które?
#gry #staregry #nostalgia #tibia

https://youtu.be/OjoUwdu3Y0A?t=1
#nostalgia #telewizja #teknoman

Zdolności 1 i 3 zapamiętałem jako niezwykle przydatne
#poszukiwaczzmagiiimiecza #nostalgia #grybezpradu

Hej, 30-latki, macie jeszcze swoje segregatorki z karteczkami? Ciekawe co się stało z moim... ( ͡° ʖ̯ ͡°)
#nostalgia #hejto30plus #lata90 #kolekcje

Smak dzieciństwa
#nostalgia

Kasety magnetofonowe. To nawet nie są one
#nostalgia

W dzisiejszym wpisie przedstawię grę, która na długo zagościła w moim sercu i do dzisiaj ma tam swój bezpieczny zakamarek. Przed Wami Prince of Persia 3D, wydana w 1999 roku przez studio Red Orb Entertainment. 
Skąd ten sentyment? Pierwsza cześć przygód księcia była nieodzowną częścią dzieciństwa wielu z Was. Mojego również (choć ja nie grałem na PC, a na Pegasusie ). O wersji trójwymiarowej dowiedziałem się z CD-Action 11/99, był to pierwszy numer (i jedyny w najbliższym czasie, nie było mnie na pismo stać, a rodzice nie dostrzegali walorów edukacyjnych „głupich gierek”), jaki kiedykolwiek kupiłem i akurat w nim była recenzja. Gra otrzymała ocenę 8, a wśród wad nie wymieniono w zasadzie nic. Po tej recenzji i obejrzeniu screenshotów zakochałem się w tytule po raz pierwszy, choć nigdy w niego nie grałem.
Minął jakiś czas, pojechaliśmy z rodzicami do dużego miasta na zakupy do Reala. Zawsze spędzałem tam czas na sekcji z grami. Przeglądałem jedynie tanie gry (innych bym nie dostał). Znalazłem grę War Wind. Nie interesowała mnie totalnie, ale z tylu była informacja, że na płycie jest demo Prince of Persia 3D. Tatę udało się namówić na 25zl i tak Książę pojechał ze mną do domu (btw. War Wind było nędzne ). 
Demo zawierało fragment levelu Palace 2. Akurat taki, w którym można było poznać wszystko to, co w oryginalnym Księciu uwielbialiśmy: walkę, kolce, zapadnie, kleszcze, huśtanie na linie w perskich sceneriach. 
Jakiś czas później pojechaliśmy z rodzicami na zakupy do Niemiec. Tam w markecie była duża sekcja z grami i po raz kolejny spędziłem tam większość czasu. Było tam kilka starszych gier w niższych cenach, w tym właśnie pudełkowe wydanie Prince of Persia 3D za 20 niemieckich marek. W tamtych czasach były to wciąż spore pieniądze, ale tato dał się namówić
Jak się okazało, gra była po niemiecku (tragiczny dubbing) oraz strasznie haczyła na moim Celeronie 300Mhz, 32MB RAM bez akceleratora :) ale komu to wtedy przeszkadzało? Po kilku latach w końcu moja randka z Księciem mogła się rozpocząć na dobre. A była to bardzo dobra randka!!
Ok, po sentymentalnej wstawce czas na trochę konkretów. Fabularnie po raz kolejny Książę nie ma łatwego życia. W pierwszej części prosty uliczny chłopak ratuje księżniczkę z rąk uzurpatorskiego wezyra Jaffara, który jednak nie daje za wygraną i przy pomocy magii zmienia świeżo upieczonego księcia w żebraka, samemu zajmując jego miejsce u boku księżniczki (cześć druga). I tu ponownie książę wychodzi zwycięsko. 
Jednak show must go on, nowa cześć w trójwymiarze potrzebuje uprzykrzyć księciu trochę życia. I tak bohater razem z małżonką i teściem Sułtanem Persji przebywają z wizytą u sułtańskiego brata Assana. Gości zabawia perska tancerka, wykonująca imponujący taniec z mieczem (naprawdę imponujący jak na rok 1999! Intro do gry było dobre!). I nagle ten miecz przebija jednego ze strażników orszaku, a królewska rodzina zostaje pojmana. Jak się okazało dziadek Sultan obiecał niegdyś rękę księżniczki synowi swojego brata - pół człowiekowi pół tygrysowi - Rugnarowi (bardzo klimatyczny antagonista btw.). I tak Księżniczka po raz kolejny zostaje uwięziona, a Książę ląduje w lochu. 
Technicznie gra jest zbliżona do pierwszych odsłon Tomb Raidera - ruchami księcia sterujemy z widokiem zza pleców. Podczas podróży skaczemy, wspominamy się, pływamy, przesuwamy kamienne bloki i skrzynki, wspinamy po słupach, huśtały na linie, uruchamiamy różnorakie mechanizmy, unikamy niezliczonych, czasami bardzo finezyjnych pułapek oraz oczywiście walczymy. Wśród dostępnych broni mamy miecz, podwójne ostrza oraz kij, a na dłuższy dystans możemy posługiwać się łukiem. Wśród dostępnych strzał mamy bardzo szeroki wybór - od tradycyjnych, przez zamrażające, wybuchowe, trujące, kradnące życie lub wypuszczającą przy zerknięciu z wrogiem chmary szerszeni. Każdą broń zdobywamy oczywiście wraz z postępem fabuły. Sama walka zrealizowana została całkiem dynamicznie, wrogów jest sporo, ale nie z każdym musimy walczyć, czasami warto uciec. Bywają związane z walką zwroty akcji, są elementy zaskoczenia, a pierwsze spotkanie z Rugnarem było dla mnie bardzo niespodziewane, efektowne i spowodowało ciarki na plecach. 
Nie byłoby również Księcia bez znajdowanych tu i ówdzie eliksirów. Poza znanymi z poprzednich części eliksirów ustawiających, wydłużających żucie i trucizn, mamy również mikstury specjalne - dające niewidzialność, zmieniające wygląd, dające super skok itd. 
W trakcie podróży mamy kilkanaście lokacji, bardzo zróżnicowanych pod względem wyglądu i klimatu. Od więzienia, przez pałacowe korytarze, rybacką wioskę, statek powietrzny (!!), wysokogórskie sanktuarium, po krainę w chmurach. Lokacje są fajnie zaprojektowane, bardzo różnorodne i w swoich czasach zrobiły na mnie ogromne wrażenie. W niektórych miejscach potrafiłem stać i rozglądać się tylko po to, by złapać malowniczy zrzut ekranu. Jest ładnie, kolorowo, klimatycznie.
Co natomiast zrobiło na mnie największe wrażenie - oprawa muzyczna! Linia melodyczna jest świetna i wspaniałe oddaje klimat gry. Arabskie melodie przeplatane kobiecym śpiewem. Do dzisiaj jest to dla mnie jedna z lepszych ścieżek dźwiękowych z gier i zdarzało się, że puszczałem ją na słuchawkach podczas pracy. Prawie każda lokacja miała swój utwór przewodni.
Gry nigdy nie udało mi się ukończyć. Byłem prawdopodobnie na przedostatnim levelu, nie potrafiłem go przejść. Przygotowując ten wpis postanowiłem grę odpalić i zacząć od nowa. Do wspomnianego levelu jeszcze nie dotarłem, ale mam taki plan na najbliższe dni (o ile uda mi się przeskoczyć jeden moment na planszy w statku powietrznym - platforma która powinna być ruchoma z jakiegoś powodu taka nie jest. Podobno to bug, który często znika po wczytaniu wcześniejszego save’a. A ze cały czas gram na quick save, musiałbym przechodzić poziom od nowa. Na razie odpuściłem
Póki co dziękuje jeśli dotarliście aż tutaj. Na osłodę przydługiego wpisu kilka screenów mojego autorstwa oraz link do wspomnianego wyżej intro. Enjoy!
https://youtu.be/DI6xUkMJOvk
PS. dajcie znała w komentarzach czy te wpisy mają sens i powinienem kontynuować. Jeśli się podoba, chętnie przyjmę symbolicznego grzmota
#staregry #gry #nostalgia #tegiewspomina

Pograłbym z kolegami w Little Fighter 2, w 4 osoby na jednej klawiaturze, ale te czasy już nie wrócą (╥_╥)
#gry #retrogaming #nostalgia

Kiedy waszym zdaniem zakończyła się era dobrych kanałów czy programów dla dzieci i młodzieży? Według mnie do 2009 roku jeszcze ciągnęli jakoś na kanałach Disney Channel czy Cartoon Network, potem to zaczęli wycofywać programy i bajki, i zaczęli robić gówno bajki których nie dało się oglądać i z roku na rok im oglądalność spadała... A Cartoon Network poszedł w ślady Mini Mini... Pamiętam jeszcze Jetix, Zig Zap! #telewizja #bajki #polska #nostalgia #lata90

Wyskakuj z pioruna kolego.
Ech, ale to były magiczne chwile z tą grą
#gry #nostalgia #maxpayne
"Szczęście okazało się dziwką, a ja klientem bez portfela"

Uśpione wspomnienie zostało przebudzone #staregry #gry #nostalgia #starealejare

Umiejętność nr 2 bywała satysfakcjonująca ("odkładasz świętą lancę, kolego"), z kolei zdolność nr 3 nie raz i nie dwa pozwalała wyjść z poważnych tarapatów. Przydałby się jeszcze punkt do siły na start.
To już prawie końcówka, zostało bardzo niewielu poszukiwaczy. Uważam, że wrzucanie tych, którzy byli na analogicznym tagu na wykopie kompletnie moja się z celem. Ale szkoda byłoby już kończyć tę nostalgiczną serię. Kiedy nasi bohaterowie się skończą, wrzucę alternatywne zakończenia z "Podziemi" wraz z ich opisami i przemyśleniami na ich temat, a potem wybiorę tak z 50 kart z ulubionymi grafikami i polecimy dalej.
#poszukiwaczzmagiiimiecza #nostalgia #grybezpradu

Kurła no, podałem się do ojca. Autentycznie. Pamiętam gdy byłem dzieciakiem jak mi suszył łeb opowieściami ze swoich nastoletnich lat i pokazywał foty. Tera sam co najmniej od kilkunastu dni oglądam i wspominam swoje czasy 🥹
#feels #nostalgia #kiedystobylo