Bitwa i masakra w Shar al-Shatt ( arab . شارع الشط Shār' ash-Shaṭ ; po włosku Sciara Sciat ) miały miejsce 23 października 1911 r. we wsi Shar al-Shatt na obrzeżach Trypolisu w Libii podczas wojny włosko-tureckiej.
W Shar al-Shatt zginęło 503 Włochów, z czego 125 w wyniku masakry żołnierzy, którzy się poddali.
Poniżej relacja z pierwszej ręki od francuskiego dziennikarza, który był świadkiem następstw masakry.
Gaston Leroux, korespondent „Matin-Journal”.
Dziennikarz poinformował również, że wielu miejscowych cywilów podeszło do linii Włochów od tyłu, początkowo okazując przyjaźń, by następnie rzucić się na nich z nożami. Napisał, że trzej ocalali z 4. batalionu oskarżyli arabską ludność cywilną z oazy Shar al-Shatt o „tdimento” (zdradę).
W 1932 roku Mussolini odsłonił pomnik Bersaglieri w Rzymie , upamiętniając szczególnie tych, którzy zginęli w Shar al-Shatt.
#historia #wojna #ciekawostki #historiajednejfotografii
W Shar al-Shatt zginęło 503 Włochów, z czego 125 w wyniku masakry żołnierzy, którzy się poddali.
Poniżej relacja z pierwszej ręki od francuskiego dziennikarza, który był świadkiem następstw masakry.
Miało to miejsce podczas często zapomnianej wojny włosko-osmańskiej. Niektóre raporty wskazują, że Włosi zostali oskarżeni o napaść na tle seksualnym wobec miejscowych, choć nie zostało to udowodnione. IV batalion 11. pułku Bersaglieri pułkownika Gustavo Fary został rozmieszczony w małej wiosce-oazie jako część obrony Trypolisu. 23 października siły około 500 włoskich żołnierzy zostały zaatakowane przez Turków i Arabów i szybko zostały opanowane i zdziesiątkowane. Około 290 „bersaglieri”, którzy przeżyli pierwszy atak, poddało się iihadystom na miejscowym cmentarzu, ale wszyscy zostali torturowani i zabici.
„Widziałem (w Sciara Sciat) w jednym meczecie siedemnastu Włochów ukrzyżowanych z ciałami zredukowanymi do rangi zakrwawionych szmat i kości, ale których twarze zachowały ślady piekielnej agonii. Przez szyje tych nieszczęsnych ludzi włożono długie pręty, a ich ramiona spoczęły na tych prętach. Następnie przybito ich do ściany i powoli umierali w niewypowiedzianych cierpieniach. Nie jesteśmy w stanie namalować obrazu tego okropnego zgniłego mięsa wiszącego żałośnie na zakrwawionej ścianie. W kącie ukrzyżowano inne ciało, lecz jako oficer został on wybrany, aby doświadczyć wyrafinowanych cierpień. Oczy miał zaszyte. Wszystkie ciała zostały okaleczone i wykastrowane; tak nie do opisania była ta scena, a ciała wyglądały na spuchnięte jak bezkształtna padlina. Ale to nie wszystko! Na cmentarzu w Chui, który służył jako schronienie przed Turkami i skąd z daleka uciekali żołnierze, mogliśmy zobaczyć kolejne widowisko. Przed jednymi drzwiami pochowano po ramiona pięciu żołnierzy, ich głowy wyłaniały się z czarnego piasku poplamionego ich krwią: głowy okropne, a tam można było odczytać wszystkie męki głodu i pragnienia.
Gaston Leroux, korespondent „Matin-Journal”.
Dziennikarz poinformował również, że wielu miejscowych cywilów podeszło do linii Włochów od tyłu, początkowo okazując przyjaźń, by następnie rzucić się na nich z nożami. Napisał, że trzej ocalali z 4. batalionu oskarżyli arabską ludność cywilną z oazy Shar al-Shatt o „tdimento” (zdradę).
W 1932 roku Mussolini odsłonił pomnik Bersaglieri w Rzymie , upamiętniając szczególnie tych, którzy zginęli w Shar al-Shatt.
#historia #wojna #ciekawostki #historiajednejfotografii
Zaloguj się aby komentować
