#nostalgia #cholernysmutek
@RockmanZMorrowind e tam mordo, ja mam w sierpniu w przyszłym roku
spoko mam 35 lat i oddalbym obie nerki zeby znow miec 30 lat
@RockmanZMorrowind Mi też blisko do 30 i powiem tak... Wiesz... jak wskoczy ci 3 z przodu, to nie wydarzy się nic niesamowitego.
Z tym raczej jest tak, że twoje nastawienie/samopoczucie zależy od tego, kim jesteś i co robisz ze swoim życiem. Jeśli rozwijasz swoje pasje, robisz to, co lubisz, zdrowo się odżywiasz, ruszasz się, nie popadasz w rutynę, to możesz żyć i życiem pracującego nastolatka/studenta i do 60tki.
Staram się zdrowo odżywiać, ruszać (chociażby chodząc na nocne, długie spacery), jeździć gdzieś na wakacje tak, żeby i odpocząć i zawsze coś pozwiedzać (niezależnie od tego czy w Polsce czy za granicą), mam wąskie grono znajomych podobnych mi, z którymi mogę przesiadywać do nocy, rozwijam swoją pasję po godzinach (teatr) i kto wie, może stanie się ona moją pracą kiedyś, mam zwierzaka, zamiast oglądania telewizji (nawet nie mam telewizora :D) piszę muzykę i robię często wiele rzeczy spontanicznie, mimo że mam pracę, kredyt na mieszkanie i guza w mózgu. I czuję się... młodo, tak jak zawsze wcześniej. Bo tak powinien czuć się ktoś w tym wieku.
Tymczasem wielu moich znajomych, gdy tylko przekroczyło tę magiczną liczbę, zaczęło zachowywać się jak emeryci. DOSŁOWNIE.
Narzekają, że nic ciekawego się nie dzieje, ale nie wyjdą z domu - nie wyciągniesz ich na kręgle, do teatru, kina, na planszówki, na imprezę, nawet zapraszając z dużym wyprzedzeniem. Część z nich ma dzieci, część nie. Ci, którzy je mają, winę za całe swoje nieszczęście zwalają na nie, w tym swój (świadomie) zaniedbany wygląd. Ludzie nigdy rzekomo nie mają czasu na nic, a siedzą przed telewizorem po pracy i na tym kończy się ich dzień. Na konsumpcji.
Wyjście w góry? -> "No, wiesz, ja nie mam takiego zdrowia JAK TY, JA JESTEM STARY!" (a jesteśmy w tym samym wieku, a ja jeszcze wybieram się niedługo na onkologię). Nie ruszają się i nawet zwykły spacer ich przerasta. Do tego zajadają się byle czym i o 18:00 już nie mają na nic energii.
Niedawno jedna osoba wręcz powiedziała mi, że jest jej dobrze, jak inni wzajemnie poklepują się z nią po plecach i potwierdzają, że są starzy. xD
Często też spotykam się z tym, że ludzie nie ćwiczą mózgu żadnymi książkami, grami, mądrymi filmami czy spektaklami i po prostu... tak jakby tracą zdolności poznawcze - nie łapią żartów, nie potrafią czegoś szybko policzyć itd., zapamiętać.
I co jest w ty wszystkim najlepsze? Tacy ludzie, jak ci opisani wyżej, będą cię zawsze ciągnąć w dół.
"Po co to robisz? Po co tworzysz teatr/książkę/rysunek/muzykę/spędzasz kreatywnie czas? Chce ci się gotować takie wymyślne dania? Ja to nie mam czasu na takie rzeczy jak ty!" "W tym wieku to już chyba za późno na naukę gry na instrumencie/programowania/jazdy na łyżwach"
Oprócz tego warto nastawić się na ich głupią krytykę:
"Po co to robisz, jak w zwykłej pracy zarabiasz lepiej?" "Po co grasz na instrumencie, jak nie jesteś i tak w orkiestrze?" "Ten spektakl, co wystawiacie, to tak hobbystycznie, to takie jasełka?" "Po co chcesz tak dziwnie umeblować mieszkanie? Umebluj na szaro jak wszyscy." "Ale wybrzydzasz z tym jedzeniem." "Ale to strata czasu."
Tymczasem mam u siebie w teatrze kobietę 75+, która potrafi się w mig nauczyć kilku tysięcy wyrazów tekstu na pamięć, tańczy na scenie, korzysta z bankowości elektronicznej, jeździ sama na wakacje i jest aktywna na Facebooku. I nie czuje się stara. Stara się spędzać czas z młodymi ludźmi, bo mówi, że jej rówieśnicy zachowują się jak stare grzyby. xD
To właśnie dbanie o siebie i podejście decydują o tym czy jest się starym czy nie.
Zaloguj się aby komentować
