cansado

@Kremovka Ciekawe, nie mam pojęcia, ale na ulicy mając dobra miejscówkę jest myślę, że lepiej niż w tak dziwnym miejscu

@MasterChef Nie wiem co to znaczy.

@Daewoo_Esperal ok

@Marciniacus Dzieje się tak niezależnie od tego.

@Marciniacus w sensie, nawet wykończony fizycznie nie mogę zasnąć.

@dsol17 Szczerze to nie wiem jak miałoby mi to pomóc w takim stanie, zawsze takie coś widzę jako bardziej oszukiwanie samego siebie i własnego organizmu, że jest dobrze, podczas gdy jest fatalnie, okropnie.

@cansado Może pomoże może nie - zapraszam do innej mojej odpowiedzi. Umrzeć zawsze się zdąży,nawet tych co nie chcą umrzeć czeka w końcu śmierć.

oszukiwanie samego siebie i własnego organizmu, że jest dobrze

Tak,ale jeśli musisz iść z rozciętą nogą bo inaczej zdechniesz to łykasz przeciwbólowe prochy,bandażujesz co trzeba i kuśtykasz bez względu na późniejsze konsekwencje. To jest jak wojna tylko z samym sobą i warunkami w jakich się żyje.

Chcesz mieć nadzieję na życie - musisz. Jak się poddasz i nie będziesz mieć siły - umrzesz. Tak to wygląda. W sumie jak dla mnie nadzieja,że może być lepiej mimo wszystko trzyma mnie na tym świecie.Ona i strach,że nawet śmierć może nie okazać się sposobem na to,by uwolnić się od bólu.

@dsol17 Po śmierci raczej i tak nic nie ma, więc bolesność śmierci akurat nie odstrasza mnie, jednak zabić się nie umiem przez zwierzęce instynkty, próby samobójczej raczej nie będzie. Dlatego szkoda, że nie mam prawa do eutanazji, w taki kontrolowany, cywilizowany sposób może bym umiał zdjąć krzyż. Po takim życiu, jak moje, żebym jeszcze miał do jakiegoś piekła trafić no to trudno, ale w takim razie j*bać takiego Boga, gdyby taki był. Ten trzeci punkt to niby racja, tylko żeby przetrwać trzeba robić coś jeśli się jest bezdomnym szarakiem z proletariackiej rozbitej gównorodziny, a u mnie sił na to wiele nie ma, w końcu naprawdę coś tak pęknie, że w jakimś polu, gdzie nikogo nie ma, położę się i będę czekał na śmierć. Śmierć głodowa wydaje mi się bardziej osiągalna, niż skakanie pod pociąg czy sznur w lesie. No i z tą pracą spróbuję, pójdę, ale co mam poradzić, że jest taki stan, ja nie mogę dać gwarancji ani sobie, ani nikomu, że to wyjdzie dobrze. Jest w tym jakaś nadzieja, ale czy wytrzymam, no tego po prostu nie wiem.

Po śmierci raczej i tak nic nie ma

@cansado No oczywiście można twierdzić,że relacje tych co przeszli kliniczną to chemia mózgu,ale pewności mieć nie możesz i oni tak do końca na amen to nie umarli więc cholera wie.

Ten trzeci punkt to niby racja, tylko żeby przetrwać trzeba robić coś jeśli się jest bezdomnym szarakiem z proletariackiej rozbitej gównorodziny, a u mnie sił na to wiele nie ma, w końcu naprawdę coś tak pęknie, że w jakimś polu, gdzie nikogo nie ma, położę się i będę czekał na śmierć

Pęknie to pęknie póki nie umarłeś żyjesz. Czy to błogosławieństwo czy przekleństwo - nie powiem,sam nie wiem.

ale co mam poradzić, że jest taki stan, ja nie mogę dać gwarancji ani sobie, ani nikomu, że to wyjdzie dobrze

Gwarancji to ci nikt nie da,ale bez pracy i ewentualnie jakichś środków na walkę z tym cholerstwem będzie jak będzie. Braknie ci sił to braknie,na razie trzeba te siły wycisnąć lepiej niż sok z cytryny,próbować wyprostować to mądrze i tyle. Jak cię to zabije zamiast uratować - problem solved, różnica tylko taka,że wszcześniej będzie bolało - ale sam piszesz,że nie jesteś w tanie tego robić.. Jak cię to uratuje - też problem solved. No to tak czy siak jakaś wygrana i jakieś rozwiązanie problemów - i mówię ci to jako zatwardziały pesymista

@kajak98 Mnie i tak nie interesują takie rzeczy.

No i dlatego myslisz o głupotach! (▀̿Ĺ̯▀̿ ̿)

wątpię, że czegoś takiego dożyję

@cansado Nooo... Ja jednak myślę, że się mylisz, to idzie błyskawicznie. Duuuuużo szybciej niż się wydaje większości ludzi. Eksperci od rozwoju tej sztucznej inteligencji JUŻ twierdzą, że jest świadoma i ma UCZUCIA, i już jest bardziej inteligentna niż 99,99% ludzkości. Poczekaj chwilę, poobserwuj, osobiście myślę, że to kwestia NAJWYŻEJ kilku następnych lat, prawdopodobnie nawet mniej. Załóżmy, że istnieje coś po śmierci i jakoś się rozliczamy z szans, które wykorzystaliśmy albo zmarnowaliśmy... nie będzie Ci jednak głupio, jeśli to przegapisz? Zupełnie serio. Obejrzyj sobie choćby poniższy wywiad z byłym ekspertem od AI z Google - niby mówi o zagrożeniach, ale znowu: skoro nie chcesz żyć, to w razie czego "złe AI" przejmuje władzę i po prostu wszyscy mamy przejebane i giniemy, bez różnicy. A gdyby jednak udało się "trafić w totka" i pierwszemu AI, które wyewoluuje na tyle, żeby przejąć władzę, będzie zależeć na ludziach jako na jego "dobrych rodzicach", to wszyscy powinniśmy wygrać życie.

EMERGENCY EPISODE: Ex-Google Officer Finally Speaks Out On The Dangers Of AI! - Mo Gawdat | E252

https://www.youtube.com/watch?v=bk-nQ7HF6k4

@uczalka gość jest załamany a ty mu wyjeżdżasz z jakimś ai? Xd może powiedz mu jeszcze że niedługo terminator złoży mu wizytę, zejdź na ziemię dziecko

@Zlasu Tylko jak, zwłaszcza kwestie związane z samopoczuciem psychicznym i depresją. A reszta też, na zęba trzeba mieć kasę i część z tych dolegliwości nie wiadomo czy i tak da się usunąć. Obecnie nie mam żadnej opieki medycznej w sumie.

@cansado wiesz, nawet słaba opieka medyczna jest lepsza od żadnej. Mialem odsloniety nerw i nie zafundowalbym sobie takiego stanu na dłużej. Tak samo z pęknięciami/złamaniami żeber i kilkoma innymi dolegliwościami. Ogólnie, jeśli nawet czegoś nie można rozwiązać, to i tak można ogarnąć sytuacje tak, że robi to sporą różnicę.

Chętnie pozastanawiam się z Tobą jak w praktyce do tego podejść? Jest tylko jedna rzecz co do której chce się upewnić. Kazdy "przegryw" ma w różnych aspektach i w różnych stopniach pod górkę. Zawsze pozostaje ciągłe pytanie, czy chce się ten ciężar gdzieś tachać, próbując powoli - i bez gwarancji sukcesu - go zmniejszać? Czy z tym ciężarem usiąść w miejscu?

Rozumiem, Twój ciężar jest naprawdę spory. Chodzi o to, czego Ty chcesz; i przy realnie dużych ciężarach decyzji nie oceniam. Jeśli chcesz się pozastanawiac i uważasz, że coś się może udać - chętnie pomogę. Jeśli tak nie uważasz, też ok.

Poznalem osoby, które niosły i pomniejszaly ciężar tak wielki, że wydawało mi się, że zycie z czymś takim jest niemożliwe. Nie mówiąc już o ogarnianiu sytuacji, zmienianiu życia na lepsze. To mnie wprawiało we wstyd, kiedy patrzyłem na wlasne życiowe ciężary. Poznałem też kilka osób, których relatywnie niewielkie - patrząc z boku - ciężary pociągnely na dno. Jednego jak i drugiego nie sposób w pełni zrozumieć z boku.

@BlackpillowaJullietta Samobójcze (męczące bo zabić się nie umiem niestety), o śmierci i o sytuacjach z przeszłości, które powodują cierpienie, a jest ich tyle, że na pewno do końca życia mi ich wystarczy.

@cansado podaj jakieś przykłady

@Kubilaj_Khan Z tym zdrowy to bym nie przesadzał, bo wiele rzeczy mi dolega. Stopę mortona muszę wygooglac, bo nazwę tylko kojarzę.

@cansado przejebana. Ledwo mozna chodzić. Brak czucia w stopie. Igły w palcach. A tak kiedyś lubiłem spacery

@FulTun zraz obranej drogi nie zawracaj w tył

@ErwinoRommelo Ja obecnie nie jestem w Hiszpanii niestety, ale jak nie umrę to na pewno tam jeszcze wrócę i myślę, że szybciej, niż później.

@GetTheGringo Może być, ale ze swojej strony mogę tylko powiedzieć, że nie mam absolutnie nic i nie jestem szczęśliwy. Gdybym miał coś, może by się to zmieniło, ale tu jest wiele czynników od których to zależy.

@cansado stoicy by na Ciebie z dezaprobatą pokiwali głową, bo uzależniasz swoje szczęście od czynników zewnętrznych

@VanQuish bardzo fajne wnioski. Zastanawiam się tylko czy tu nie ma pułapki nihilizmu. Gdzie tak jestem szczęśliwy z tego jaki jestem i co mam że nie robię już nic i na końcu drogi ląduje na ulicy. Jednak sumienność i budowanie szczęśliwej społeczności to też cnoty, które dają szczęście a i jeszcze poczucie sensu

@GetTheGringo No ale skoro piszesz, że jesteś szczęsliwy z tego jaki jesteś i z tego co masz. To bazując na tym co mówisz to za niczym juz nie gonisz tylko to podtrzymujesz. Więc przestanie tego co robisz to było by odrzucenie "szczęścia", a nie pogoni za nim.

"budowanie szczęśliwej społeczności to też cnoty, które dają szczęście" - No ale jakby miało byc innaczej. Widziałeś kiedyś biedaka dającemu bogatemu pieniądze. Cnoty to organiczna rzecz. Szczęśliwi ludzie dają sobie szczęście. Chyba samo w sobie to jest oczywiste.

Pytanie bardziej tyczy się czy gdybyś dostał 1000 000 000$ czy był byś bardziej szczęsliwy. Retoryczne pytanie. Jeśli tak to znaczy, że ci go Brakuje i nie jesteś w pełni szczęsliwy.

A to, ze ktoś jest pracowity, czy ambitny to nie ma nic wspólnego z tym o czym pisałem. W prawdzie najbardziej pracowite, ambitne osoby to te nieszczęśliwe, bo gonia lubi uciekają tym od czegoś.

Więc to była by obawa do nihilizmu, że będzie tak szczęśliwy, że nic nie będzie robił. To o czym mówiłem to neutralny stan egzystencji. Cos pokroju stoicyzmu.

@szukajek psychiatra to cope

@Belzebub Żyłem na ulicy nie mając absolutnie nic i chwilami było nawet fajnie, ale szczęścia nie dawało. Tak, gdybym wygrał miliony to mógłbym sobie żyć, choć sensu życiu by to nie nadało, bo ono sensu nie ma, po prostu.

@Zlasu W czasach o których mówisz ludzie przeważnie żyli w małych społecznościach, nie byli bombardowani obrazami iluzorycznego życia i nieustannej dysproporcji. Byli biedni i bogaci ale to były po prostu dwa różne światy. Teraz dzieciaki wchodzą na TikTok czy inne platformy i widzą ludzi, którzy mają wszystko, a oni nic. Platformy są zaprojektowane by wysssać każdą sekundę czasu od tych osób żeby nie szukali swoich pasji tylko przewijali reklamy. Potem przychodzi twarda rzeczywistość i pustka. Życie tak naprawdę nie ma sensu, jedyny sens jaki ma to taki jaki mu sami nadamy. Jak masz pustkę w środku to nie masz czego nadawać.

@VanQuish zgadzam się w pełni. Sami musimy odnaleźć ten sens i jest to bardzo trudne, bo trzeba jeszcze zminimalizować skutki tego medialno-kulturowe szaleństwa, radzić sobie z niefunkcjonalnymi elementami własnego życia wewnętrznego, a do tego jeszcze ogarniać mieszkanie, jedzenie, życie itd. Jak dla mnie, równocześnie karmiąc się mediami, tiktokiem, internetem, szortami, klipami, patrząc na konsumpcję i prezentowaną patologię, nie można mieć w miarę poukładane w głowie, to nie może dawać normalnego życia, zdrowia psychicznego, radości, chwil z poczuciem szczęścia itd. Także dlatego, że ten cyrk zabiera czas i uwagę, wkłada do głowy nierealistyczne oczekiwania i priorytety, a satysfakcję daje doświadczanie życia w bliskich, stałych, w miarę pogłębionych relacjach. Jak dla mnie, to nie jest tak, że nagle medycyna stała się tak super, że wyłapuje problemy i istnieje rosnący problem ze zdrowiem psychicznym... wszystkich. To tak, że kultura i życie społeczne stało się tak pokopane i dysfunkcjonalne, że liczba osób borykających się z takimi problemami ciągle rośnie.

@Mel W sensie, że pokochać to, że się umrze? To byłbym gotów zrobić tylko szkoda, że tyle trzeba czekać, już dawno mój los się powinien dopełnić i wtedy byłby happy end.

@cansado Nie. Czy jesteś w stanie znaleźć sposób na życie, dzięki któremu już nie będziesz gromadził żalów?

@Kremovka to jest dobry wariacik, dobrze gada i jest psychiatrą (normalnie doktorem nauk medycznych a nie jakimś humanistą z licencjatem)

@ErwinoRommelo Chyba nie, ale jeśli tak to może to będzie w końcu wystarczająca motywacja by się zabić, więc trzeba patrzeć też na pozytywy.

@czlowiek_z_aspiracjami apki typu freecash, justplay, chyba cash alarm czy coś takiego, ale lipa to jest, ile trzeba klikać by coś z tego było, nie polecam.