@Belzebub Żyłem na ulicy nie mając absolutnie nic i chwilami było nawet fajnie, ale szczęścia nie dawało. Tak, gdybym wygrał miliony to mógłbym sobie żyć, choć sensu życiu by to nie nadało, bo ono sensu nie ma, po prostu.

@Zlasu W czasach o których mówisz ludzie przeważnie żyli w małych społecznościach, nie byli bombardowani obrazami iluzorycznego życia i nieustannej dysproporcji. Byli biedni i bogaci ale to były po prostu dwa różne światy. Teraz dzieciaki wchodzą na TikTok czy inne platformy i widzą ludzi, którzy mają wszystko, a oni nic. Platformy są zaprojektowane by wysssać każdą sekundę czasu od tych osób żeby nie szukali swoich pasji tylko przewijali reklamy. Potem przychodzi twarda rzeczywistość i pustka. Życie tak naprawdę nie ma sensu, jedyny sens jaki ma to taki jaki mu sami nadamy. Jak masz pustkę w środku to nie masz czego nadawać.

@VanQuish zgadzam się w pełni. Sami musimy odnaleźć ten sens i jest to bardzo trudne, bo trzeba jeszcze zminimalizować skutki tego medialno-kulturowe szaleństwa, radzić sobie z niefunkcjonalnymi elementami własnego życia wewnętrznego, a do tego jeszcze ogarniać mieszkanie, jedzenie, życie itd. Jak dla mnie, równocześnie karmiąc się mediami, tiktokiem, internetem, szortami, klipami, patrząc na konsumpcję i prezentowaną patologię, nie można mieć w miarę poukładane w głowie, to nie może dawać normalnego życia, zdrowia psychicznego, radości, chwil z poczuciem szczęścia itd. Także dlatego, że ten cyrk zabiera czas i uwagę, wkłada do głowy nierealistyczne oczekiwania i priorytety, a satysfakcję daje doświadczanie życia w bliskich, stałych, w miarę pogłębionych relacjach. Jak dla mnie, to nie jest tak, że nagle medycyna stała się tak super, że wyłapuje problemy i istnieje rosnący problem ze zdrowiem psychicznym... wszystkich. To tak, że kultura i życie społeczne stało się tak pokopane i dysfunkcjonalne, że liczba osób borykających się z takimi problemami ciągle rośnie.