Merenbast

Składane łóżko obozowe faraona Tutanchamona.

Dzisiaj obchodzimy bardzo smutną rocznicę. Dokładnie 7 lat temu, 18.08.2015 roku syryjski archeolog Khaled al-Asaad został brutalnie zamordowany przez islamistów z ISIS.
Khaled al-Asaad urodził się w Palmyrze, i to jej właśnie poświęcił całe swoje życie, prowadząc pracę archeologiczne, tłumacząc starożytne teksty oraz dbając o zachowanie dziedzictwa starożytnej Palmyry.
W 1998 roku został nawet odznaczony przez polskiego ambasadora w Syrii Orderem Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej za swe wybitne osiągnięcia naukowe oraz współpracę z polskimi naukowcami.
Niestety, 21 maja 2015 Palmyra została zajęta przez terrorystów Państwa Islamskiego, systematycznie niszcząc starożytne dziedzictwo, nie będące tylko dziedzictwem Syrii, ale i całego świata, magicznego miejsca gdzie przez wieki mieszały się, i wspólnie żyły kultury Zachodu i Wschodu, wspaniałych budowli wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Żołnierze ISIS systematycznie rozbijali młotami posągi, a to, czego nie dało się rozbić, wysadzali w powietrze. Niestety, ich ofiarami nie były tylko zabytki. Niespełna trzy miesiące po zajęciu Palmyry przez ścięcie został zamordowany Khaled al-Asaad. Jego zwłoki zostały zawieszone na latarni przy głównej ulicy Palmyry. Głowa została rzucona obok słupa, zaś na ciele terroryści zwiesili listę występków przez które al-Assad stracił życie, znajdowały sie tam między innymi frazy wspominające o tłumaczeniu "pogańskich" tekstów oraz apostazja. Żołnierze ISIS pojmali również, Walida, syna Khaleda, jednak jego los do dzisiaj pozostaje nieznany, chociaż najprawdopodobniej również został zamordowany.
Dzisiaj, jedyne co możemy zrobić to pamiętać o ofierze którą poniósł Khaled al-Assad oraz wielu jemu podobnych. Oraz pamiętać o Palmyrze, której mury, pomimo że zrównane z ziemią, to w naszych sercach będą się wznosić już na zawsze.

Portrety Fajumskie z mumii Egipcjanek i kolczyki znalezione przy tychże mumiach.

Jakiś czas temu Egipskie Ministerstwo Turystyki i Starożytności iż w najbliższy czwartek (25 listopada 2021) odbędzie się oficjalne otwarcie Alei Sfinksów (tzw. drogi Kebash) w Luksorze, łączącej świątynie Amona z okręgiem jego boskiej małżonki Mut.
W starożytności odbywały się tam procesje z udziałem złotych barek w których przenoszono posągi bóstw wyciągnięte z sanktuariów. Więcej o owych procesjach opowiedziałem w filmie o kalendarzu egipskim. Z okazji otwarcia owej drogi zrekonstruowano starożytne barki aby jeszcze raz, po prawie 2000 latach, przenieść posągi bogów.
Aleja Sfinksów rozciąga się na 2700 metrów między starożytnymi świątyniami Karnaku i Luksoru z setkami posągów z głowami barana i posągami sfinksów po obu stronach.
Władze przeprowadziły w ostatnich miesiącach poważne prace renowacyjne na drodze i świątyniach Karnaku i Luksoru.
Według doniesień medialnych Ministerstwo Turystyki i Starożytności zaprosiło ambasadorów zagranicznych w Egipcie i wiele osób publicznych do udziału w ceremonii.
Ponowne otwarcie Alei Sfinksów następuje, gdy Egipt rozpoczyna różne duże projekty mające na celu odrestaurowanie zabytków i promowanie turystyki.
W zeszłym roku Egipt zainaugurował Narodowe Muzeum Cywilizacji Egipskiej spektakularną Złotą Paradą Faraonów, która przeniosła 22 mumie z Muzeum Egipskiego w Tahrir do ich nowego domu.
Prezydent Abdel-Fattah El-Sisi niedawno polecił urzędnikom wykorzystać planowaną ceremonię ponownego otwarcia do promowania siły kraju na arenie międzynarodowej.
El-Sisi podkreślił, że Luksor – często nazywany największym na świecie skansenem – odzwierciedla bogactwo i chwałę starożytnej cywilizacji Egiptu.
Jeśli się uda to nagram i udostępnię Wam nagranie z procesji, podobnie jak zrobiłem to ze Złotą Paradą Faraonów.
Na zdjęciu: Złote barki tebańskich bogów stojące na Alei Sfinksów i czekające na procesję, po kolei barka: Amona, Mut i Chonsu.

Bransoletka królowej Ahhotep z XVIII dynastii.
Grób królowej Ahhotep został odkryty w 1859 roku w Tebach Zachodnich.
Ta bransoletka, znaleziona w jej trumnie, nosi na zapięciu imię jej syna: „Syn Re, Ahmose, ukochany [przez] Re”. Bransoletka składa się z 30 rzędów maleńkich koralików w kształcie trójkąta, po 15 koralików na każdy trójkąt. Liczby te były najprawdopodobniej zamierzone, wybrane tak, aby reprezentowały skojarzenie z księżycem i kalendarzem księżycowym. Jest wykonana ze złota, turkusu (jasnoniebieski), lapisu lazuli (ciemnoniebieski) i karneolu (czerwony)
Innym cudownym odkryciem jest to, że na zapince jest wyryta najstarsza pisemna forma (znakiem hieroglificznym) księżyca. Dokładnie chodzi o trzeci znak od góry, okrąg na półkole, który jest częścią imienia jej syna. Samo słowo "Ah" oznacza księżyc. Imię królowej Ahhotep oznacza "Księżyc jest zadowolony" natomiast imię jej syna Ahmose oznacza "Zrodzony z księżyca".
Bransoletę datuje się na między ok. 1560, a ok. 1530 p.n.e., obecnie znajduje się z resztą zachowanego skarbu Ahhotep I w Muzeum Kairskim.
Film o życiu wojowniczej królowej Ahhotep oraz o burzliwej historii odkrycia jej grobowca możecie obejrzeć na moim kanale YT.

Równo 1629 lat temu, 8 listopada 392 roku cesarz Teodozjusz ogłosił chrześcijaństwo oficjalną religią Cesarstwa Rzymskiego i zakazał innych religii. Ucierpiał na tym cały antyczny świat, jednak zakaz ten najbardziej krwawe żniwo zebrał w Egipcie. Nie ucierpieli jedynie wyznawcy starych religii, ale również zwierzęta uznawane ze święte oraz większość starożytnych tekstów, nie koniecznie religijnych, przez pierwszych chrześcijan uważanych za herezję.
Na zdjęciu scena z filmu Agora z 2009 roku.

Najwyższy czas ogłosić zwycięzcę #konkursegipski w którym do wygrania była wersja elektroniczna książki "Nauki mędrców Starożytnego Egiptu", będąca zbiorem filozofii czołowych myślicieli Starożytnego Egiptu.
Tak więc zwyciężczynią konkursu zostaje @mala_mi ze swoim lovecraftowskim cytatem. Gratulujemy wygranej, link do pobrania książki prześlemy przez prywatną wiadomość.

Wspaniała kultowa rzeźba przedstawiająca boga Horusa wykonana z litego srebra i pokrytego elektrum, czyli stopem złota i srebra.
Horus został tutaj przedstawiony pod postacią swojego świętego zwierzęcia, czyli sokoła. Na głowie ma koronę Górnego i Dolnego Egiptu, ozdobioną Ureuszem - kobrą królewską, która miała pluć jadem na wrogów Egiptu.
Rzeźba mierzy 27cm, pochodzi z tzw. Okresu Późnego, jest datowana na między 525 a 404r. p.n.e. i jest własnością niemieckiego banku BayernLB, obecnie wystawiana jest w Staatliches Museum Ägyptischer Kunst w Monachium, w Niemczech.

Dnia wczorajszego (20.10.2021) doszło do zamachu na starożytną rzeźbę sfinksa w Kairze!
Fanatyk będący obywatelem Algierii rzucił się z młotkiem na jednego ze starożytnych sfinksów, z głową barana symbolizującą Amona, stojącego na Placu Tahirskim w Kairze pod obeliskiem Ramzesa II. Na szczęście algierskiemu szaleńcowi nie udało się wyrządzić dużych szkód, ponieważ szybko został powstrzymany przez Egipcjan, co widać na zdjęciu.
Teraz czekamy na wyrok Egipskiego sądu, jednak możemy się spodziewać że będzie on surowy.
Dziękuje za informacje Mohammedowi Mohie, Egipskiemu anglojęzycznemu przewodnikowi turystycznemu oraz administratorowi strony KMTology - تاريخ مصر القديم

Kamienny sarkofag Ta-Miu, kotki księcia Totmesa, syna faraona Amenhotepa III.
Sarkofag kota jest w całości ozdobiony scenami, a wieko jest pokryte hieroglifami.
Tył sarkofagu (widoczny na zdjęciu) przedstawia kota przy stole zastawionym ofiarami i kwiatem lotosu, znakiem zmartwychwstania i odrodzenia. Przód zdobi podobna scena z tą różnicą że za kotką widnieje wyobrażenie jej mumii.
Imię Ta-Miu oznacza "Pani Kotka".
Jedna z inskrypcji na sarkofagu, na tylnej jego ścianie po prawej stronie (linijka biegnąca z góry na dół, widoczna na zdjęciu) mówi że kotka Ta-Miu i jej opiekun Totmes spotkają się ponownie w krainie Ozyrysa, Polach Trzcin, czyli zaświatach.
Nowe Państwo, koniec XVIII dynastii, panowanie faraona Amenhotepa III, ok. 1391-1353 pne. Wapień z Memphis. Obecnie w Muzeum Egipskim w Kairze. Nr. katalogowy: JE 30172

Dzisiaj historia dwóch "rzeźb ogrodowych" z Wielkiej Brytanii.
Posągi zostały sprzedane przez rodzinę z Clare koło Sudbury po tym, jak zdecydowali się na przeprowadzkę. Wcześniej owa rodzina kupiła je za 200 funtów za stukę, 15 lat temu.
Licytatorzy ustalili cenę orientacyjną od 300 do 500 funtów za parę, ale sprzedali je na aukcji za 195 000 funtów! Co spowodowało taki wzrost ceny? Otóż okazało się że są to oryginale starożytne posągi mogące mieć nawet 4000 lat! Nie jest do końca jasne jak sfinksy trafiły na wyspy brytyjskie, jednak najpewniej zostały przywiezione w XIX wieku jako "pamiątka" z podróży do Egiptu. Oba mają 1m wysokości, jeden przedstawia kobietę a drugi mężczyznę. Niestety przez angielski klimat kamień mocno zwietrzał, co widać na zdjęciu.
Historia jednak nie będzie miała szczęśliwego zakończenia, ponieważ rzeźby nie wrócą do ojczyzny, a trafią do prywatnej kolekcji. Na razie statuetki kupił międzynarodowy dom aukcyjny.

Model z grobu Mesehti w Asyut przedstawiający nubijskich żołnierzy w służbie Egiptu. Pomimo iż starożytni mieszkańcy Kemet odnosili się raczej z niechęcią do mieszkańców Nubii, tak jednak ci byli uważani za najlepszych łuczników świata starożytnego, przez co byli bardzo pożądani w Egipskiej armii, gdzie najczęściej służyli jako najemnicy.
Obecnie model znajduje się w Muzeum Kairskim.

Ruszamy z nowym konkursem hejto.pl!
Tym razem do wygrania jest książka „Nauki mędrców Starożytnego Egiptu” w formie ebook.
Zasady są bardzo proste: W dowolnej społeczności napisz post z tagiem #konkursegipski , a w poście napisz cytat lub mądrość życiową która odmieniła Twoje życie lub którą kierujesz się w swoim codziennym życiu. Konkurs trwa do 01.11.2021 roku, a wygra ta osoba której wpis zostanie najbardziej spiorunowany!
Powodzenia!
„Nauki mędrców Starożytnego Egiptu” – to zbiór nauk czterech czołowych myślicieli Starożytnego Egiptu: wezyra Ptahhotepa, Kagemiego, faraona Amenemhata I oraz kapłana Amenemope. Wszystkie teksty które zawarte są w publikacji były swego rodzaju lekturami szkolnymi w starożytnym Kemet i miały moralizować mieszkańców Doliny Nilu. Pomimo iż najstarszy z tekstów ma blisko 4000 lat, to żaden z nich do dnia dzisiejszego nie stracił na wartości. Książka jest pierwszym polskim pełnym tłumaczeniem tych tekstów. Tłumaczenie wykonał Maurycy Kędzior z kanału YT „Kemet – Starożytny Egipt bez tajemnic” znany na portalu hejto.pl jako @Merenbast
https://youtu.be/yyX3AhTheIY

Pewnie większość z Was kojarzy symbol zwany Uroboros (znany także jako Ouroboros lub urobor). Jest to słynny w średniowieczu i w czasach nowożytnych symbol magiczny i alchemiczny. Wielu ludzi myśli że pochodzi on ze Starożytnej Grecji (stgr. οὐροβόρος), jednak Grecy zapożyczyli go od Starożytnych Egipcjan. Najstarsze znane przedstawienie Uroborosa pochodzi ze złotej kaplicy Tutenchamona, i możecie je zobaczyć na zdjęciu poniżej. Bardzo często pojawia się także w staroegipskich tekstach magicznych oraz "Księdze wychodzenia za dnia".
Jest to symbol nieskończoności, wiecznego powrotu i zjednoczenia przeciwieństw, coś jak azjatycki jing-jang. Gryzący własny ogon wąż wskazuje, że koniec w procesie wiecznego powtarzania odpowiada początkowi. Mamy tu do czynienia z symboliką cyklicznego powtarzania – obiegu czasu, odnawiania się świata i światów, śmierci i odrodzenia, czyli wieczności.
W symbolice alchemicznej Urobor to symbol zamkniętego, stale się powtarzającego procesu przemiany materii – procesu, który w formie faz podgrzewania, parowania, chłodzenia i kondensacji cieczy ma prowadzić do sublimacji substancji. Urobor to odpowiednik kamienia filozoficznego, który, swoją drogą, też wywodzi się ze starożytnego Kemet, ale o tym może innym razem

GALEA MARKA ANTONIUSZA
Legenda o egipsko-rzymskiej Galei Antoniusza
Zaczęło się od wizji. W 34 roku p.n.e. królowa Egiptu błagała Izydę, by broniła w bitwie swojego małżonka, rzymskiego generała Marka Antoniusza. Odziana w złote szaty i ubrana w niebieską koronę wojny, Kleopatra VII poprowadziła ogromnego byka do ołtarza bogini na ofiarę.
Kiedy kapłan poderżnął gardło bestii, bogowie obdarzyli Kleopatrę wizją: we krwi ujrzała Antoniusza walczącego z furią Herkulesa. Kiedy ścinał partyjskiego wojownika, w polu widzenia pojawił się kolejny miecz – zakrzywiony i obcy, kierujący się łukiem w stronę odsłoniętej szyi generała.
„Nie”, zawołała królowa i wizja zamarła. – Ratuj go, ratuj Egipt – błagała Kleopatra.
„Ocalić jednego, to ocalić drugiego”, powtórzył tajemniczy głos bogini. „Odsłonisz własną szyję, aby ocalić oboje?”
– Tak– obiecała królowa.
W tym momencie wizja się zmieniła. Horus w postaci sokoła rozłożył skrzydła po bokach hełmu generała, blokując śmiertelny cios. Błysk światła, tak przenikliwy jak spojrzenie prosto w słońce, oślepił wroga. Wielu naocznych świadków później przysięgało, że słyszeli ryk lwa, syczenie węży i ​​dźwięk wielkiej bestii kopytnej przemierzającej pola wojny.
Kiedy wizja wyparowała, a ofiarny byk wydał ostatnie tchnienie, Kleopatra wiedziała dwie rzeczy: Antoniusz zwycięży w Partii, a ona odda cześć bogom, tworząc dla niego nowy hełm. Bogini wyjaśniła, że ​​los Egiptu jest nierozerwalnie związany z życiem Antoniusza.
Królowa powierzyła to zadanie najlepszym kowalom, metalurgom i jubilerom w Egipcie. Jej rzemieślnicy wykuli podstawę z polerowanej stali, a następnie pokryli ją złotem. Powiesili sokołe skrzydła Horusa – lśniące lapisem lazuli, granatem i turkusem – nad każdą płytką policzkową, tak jak pojawił się w wizji Kleopatry. Własny symbol Izydy – słoneczny dysk w rogach Hathor – pokrywał czoło. Amon w postaci wielkiego barana z rogami chronił plecy. Skrzydlate lwy zdobiły boki i potężnego sfinksa z twarzą królowej, balansującą przed rzymskim herbem z końskiego włosia o jaskrawej czerwieni.
Wreszcie egipskie symbole monarchii — malachitowy sęp i kobra z karneolu — wznosiły się majestatycznie nad lśniącym słonecznym dyskiem. Rzemieślnicy nawet wyściełali wnętrze hełmu skórą krokodyla nilowego.
Kiedy Antoniusz wrócił do Aleksandrii, królowa podarowała mu wspaniały hełm przed jego zwycięską paradą przez miasto. Mówiono, że później Antoniusz przyznał się, że poczuł, jak unosi go dziwna moc, gdy nasuwa na głowę ozdobny hełm.<br /> Na widok rzymskiego generała chronionego przez najpotężniejszych bogów Egiptu Egipcjanie ryczeli z aprobatą. Hełm stał się symbolem przyszłości, w której Egipt i Rzym – wschód i zachód – zjednoczyły się, aby stworzyć bardziej stabilne imperium.
Na zakończenie parady Antoniusz podarował królowej Cypr, Libię i Syrię. Swoim trojgu dzieciom z Kleopatrą — dwóm synom i jednej córce — dał terytoria w Armenii, Medii, Fenicji i Syrii.
Egipcjanie byli zachwyceni ekspansją terytoriów egipskich. Ale Rzymianie byli przerażeni.
Rywal Antoniusza, Oktawian, potępił „zdradę” rzymskiego postępowania generała: Jak on śmie odnosić rzymski triumf na obcej ziemi? Jak śmie oddawać rzymskie ziemie obcej królowej i ich nieślubnemu potomstwu? Jak śmie nosić egipski hełm wznoszący wizerunek królowej ponad rzymski symbol wojny? Z pewnością to był dowód, że egipska faraon całkowicie owinęła sobie go wokół palca.!
Gdy rozeszła się wieść o jego tak zwanej nielojalności, Antoniusz odłożył hełm. Niedługo potem Oktawian wypowiedział wojnę Kleopatrze.
Trzy lata po stworzeniu hełmu marynarka Antoniusza i Kleopatry zmierzyła się z Oktawianem w Akcjum w Grecji. Ale ciągła kampania Oktawiana przeciwko Antoniuszowi za „wybranie królowej Egiptu zamiast rzymskiego obowiązku” zebrała swoje żniwo. Wielu sojuszników i oficerów generała zwróciło się przeciwko niemu.
W dniu bitwy Kleopatra wezwała Antoniusza do założenia hełmu. On odmówił. Słyszał szepty własnych ludzi kwestionujących jego lojalność.
Według legendy był to moment, w którym egipscy bogowie opuścili Antoniusza. Smutne zakończenie tej historii chyba każdy z Was zna...
Artefakt na poniższym zdjęciu jest współczesną rekonstrukcją wykonaną na drukarce 3D przez Vicky Alvear Shecter na konkrus druku 3D z metalu!