Jeśli chcecie wiedzieć skąd wiemy, jaka jest najbardziej prawdopodobna wymowa języka, którym mówili starożytni Egipcjanie, to obejrzyjcie poniższy film. Wygląda trochę nienaturalnie, bo jest dubbingowany po angielsku.
https://youtu.be/QWEsWafaftw

Jakiś czas temu Egipskie Ministerstwo Turystyki i Starożytności iż w najbliższy czwartek (25 listopada 2021) odbędzie się oficjalne otwarcie Alei Sfinksów (tzw. drogi Kebash) w Luksorze, łączącej świątynie Amona z okręgiem jego boskiej małżonki Mut.
W starożytności odbywały się tam procesje z udziałem złotych barek w których przenoszono posągi bóstw wyciągnięte z sanktuariów. Więcej o owych procesjach opowiedziałem w filmie o kalendarzu egipskim. Z okazji otwarcia owej drogi zrekonstruowano starożytne barki aby jeszcze raz, po prawie 2000 latach, przenieść posągi bogów.
Aleja Sfinksów rozciąga się na 2700 metrów między starożytnymi świątyniami Karnaku i Luksoru z setkami posągów z głowami barana i posągami sfinksów po obu stronach.
Władze przeprowadziły w ostatnich miesiącach poważne prace renowacyjne na drodze i świątyniach Karnaku i Luksoru.
Według doniesień medialnych Ministerstwo Turystyki i Starożytności zaprosiło ambasadorów zagranicznych w Egipcie i wiele osób publicznych do udziału w ceremonii.
Ponowne otwarcie Alei Sfinksów następuje, gdy Egipt rozpoczyna różne duże projekty mające na celu odrestaurowanie zabytków i promowanie turystyki.
W zeszłym roku Egipt zainaugurował Narodowe Muzeum Cywilizacji Egipskiej spektakularną Złotą Paradą Faraonów, która przeniosła 22 mumie z Muzeum Egipskiego w Tahrir do ich nowego domu.
Prezydent Abdel-Fattah El-Sisi niedawno polecił urzędnikom wykorzystać planowaną ceremonię ponownego otwarcia do promowania siły kraju na arenie międzynarodowej.
El-Sisi podkreślił, że Luksor – często nazywany największym na świecie skansenem – odzwierciedla bogactwo i chwałę starożytnej cywilizacji Egiptu.
Jeśli się uda to nagram i udostępnię Wam nagranie z procesji, podobnie jak zrobiłem to ze Złotą Paradą Faraonów.
Na zdjęciu: Złote barki tebańskich bogów stojące na Alei Sfinksów i czekające na procesję, po kolei barka: Amona, Mut i Chonsu.

Bransoletka królowej Ahhotep z XVIII dynastii.
Grób królowej Ahhotep został odkryty w 1859 roku w Tebach Zachodnich.
Ta bransoletka, znaleziona w jej trumnie, nosi na zapięciu imię jej syna: „Syn Re, Ahmose, ukochany [przez] Re”. Bransoletka składa się z 30 rzędów maleńkich koralików w kształcie trójkąta, po 15 koralików na każdy trójkąt. Liczby te były najprawdopodobniej zamierzone, wybrane tak, aby reprezentowały skojarzenie z księżycem i kalendarzem księżycowym. Jest wykonana ze złota, turkusu (jasnoniebieski), lapisu lazuli (ciemnoniebieski) i karneolu (czerwony)
Innym cudownym odkryciem jest to, że na zapince jest wyryta najstarsza pisemna forma (znakiem hieroglificznym) księżyca. Dokładnie chodzi o trzeci znak od góry, okrąg na półkole, który jest częścią imienia jej syna. Samo słowo "Ah" oznacza księżyc. Imię królowej Ahhotep oznacza "Księżyc jest zadowolony" natomiast imię jej syna Ahmose oznacza "Zrodzony z księżyca".
Bransoletę datuje się na między ok. 1560, a ok. 1530 p.n.e., obecnie znajduje się z resztą zachowanego skarbu Ahhotep I w Muzeum Kairskim.
Film o życiu wojowniczej królowej Ahhotep oraz o burzliwej historii odkrycia jej grobowca możecie obejrzeć na moim kanale YT.

Równo 1629 lat temu, 8 listopada 392 roku cesarz Teodozjusz ogłosił chrześcijaństwo oficjalną religią Cesarstwa Rzymskiego i zakazał innych religii. Ucierpiał na tym cały antyczny świat, jednak zakaz ten najbardziej krwawe żniwo zebrał w Egipcie. Nie ucierpieli jedynie wyznawcy starych religii, ale również zwierzęta uznawane ze święte oraz większość starożytnych tekstów, nie koniecznie religijnych, przez pierwszych chrześcijan uważanych za herezję.
Na zdjęciu scena z filmu Agora z 2009 roku.

Wspaniała kultowa rzeźba przedstawiająca boga Horusa wykonana z litego srebra i pokrytego elektrum, czyli stopem złota i srebra.
Horus został tutaj przedstawiony pod postacią swojego świętego zwierzęcia, czyli sokoła. Na głowie ma koronę Górnego i Dolnego Egiptu, ozdobioną Ureuszem - kobrą królewską, która miała pluć jadem na wrogów Egiptu.
Rzeźba mierzy 27cm, pochodzi z tzw. Okresu Późnego, jest datowana na między 525 a 404r. p.n.e. i jest własnością niemieckiego banku BayernLB, obecnie wystawiana jest w Staatliches Museum Ägyptischer Kunst w Monachium, w Niemczech.

Dnia wczorajszego (20.10.2021) doszło do zamachu na starożytną rzeźbę sfinksa w Kairze!
Fanatyk będący obywatelem Algierii rzucił się z młotkiem na jednego ze starożytnych sfinksów, z głową barana symbolizującą Amona, stojącego na Placu Tahirskim w Kairze pod obeliskiem Ramzesa II. Na szczęście algierskiemu szaleńcowi nie udało się wyrządzić dużych szkód, ponieważ szybko został powstrzymany przez Egipcjan, co widać na zdjęciu.
Teraz czekamy na wyrok Egipskiego sądu, jednak możemy się spodziewać że będzie on surowy.
Dziękuje za informacje Mohammedowi Mohie, Egipskiemu anglojęzycznemu przewodnikowi turystycznemu oraz administratorowi strony KMTology - تاريخ مصر القديم

Kamienny sarkofag Ta-Miu, kotki księcia Totmesa, syna faraona Amenhotepa III.
Sarkofag kota jest w całości ozdobiony scenami, a wieko jest pokryte hieroglifami.
Tył sarkofagu (widoczny na zdjęciu) przedstawia kota przy stole zastawionym ofiarami i kwiatem lotosu, znakiem zmartwychwstania i odrodzenia. Przód zdobi podobna scena z tą różnicą że za kotką widnieje wyobrażenie jej mumii.
Imię Ta-Miu oznacza "Pani Kotka".
Jedna z inskrypcji na sarkofagu, na tylnej jego ścianie po prawej stronie (linijka biegnąca z góry na dół, widoczna na zdjęciu) mówi że kotka Ta-Miu i jej opiekun Totmes spotkają się ponownie w krainie Ozyrysa, Polach Trzcin, czyli zaświatach.
Nowe Państwo, koniec XVIII dynastii, panowanie faraona Amenhotepa III, ok. 1391-1353 pne. Wapień z Memphis. Obecnie w Muzeum Egipskim w Kairze. Nr. katalogowy: JE 30172

Dzisiaj historia dwóch "rzeźb ogrodowych" z Wielkiej Brytanii.
Posągi zostały sprzedane przez rodzinę z Clare koło Sudbury po tym, jak zdecydowali się na przeprowadzkę. Wcześniej owa rodzina kupiła je za 200 funtów za stukę, 15 lat temu.
Licytatorzy ustalili cenę orientacyjną od 300 do 500 funtów za parę, ale sprzedali je na aukcji za 195 000 funtów! Co spowodowało taki wzrost ceny? Otóż okazało się że są to oryginale starożytne posągi mogące mieć nawet 4000 lat! Nie jest do końca jasne jak sfinksy trafiły na wyspy brytyjskie, jednak najpewniej zostały przywiezione w XIX wieku jako "pamiątka" z podróży do Egiptu. Oba mają 1m wysokości, jeden przedstawia kobietę a drugi mężczyznę. Niestety przez angielski klimat kamień mocno zwietrzał, co widać na zdjęciu.
Historia jednak nie będzie miała szczęśliwego zakończenia, ponieważ rzeźby nie wrócą do ojczyzny, a trafią do prywatnej kolekcji. Na razie statuetki kupił międzynarodowy dom aukcyjny.

Model z grobu Mesehti w Asyut przedstawiający nubijskich żołnierzy w służbie Egiptu. Pomimo iż starożytni mieszkańcy Kemet odnosili się raczej z niechęcią do mieszkańców Nubii, tak jednak ci byli uważani za najlepszych łuczników świata starożytnego, przez co byli bardzo pożądani w Egipskiej armii, gdzie najczęściej służyli jako najemnicy.
Obecnie model znajduje się w Muzeum Kairskim.

Ruszamy z nowym konkursem hejto.pl!
Tym razem do wygrania jest książka „Nauki mędrców Starożytnego Egiptu” w formie ebook.
Zasady są bardzo proste: W dowolnej społeczności napisz post z tagiem #konkursegipski , a w poście napisz cytat lub mądrość życiową która odmieniła Twoje życie lub którą kierujesz się w swoim codziennym życiu. Konkurs trwa do 01.11.2021 roku, a wygra ta osoba której wpis zostanie najbardziej spiorunowany!
Powodzenia!
„Nauki mędrców Starożytnego Egiptu” – to zbiór nauk czterech czołowych myślicieli Starożytnego Egiptu: wezyra Ptahhotepa, Kagemiego, faraona Amenemhata I oraz kapłana Amenemope. Wszystkie teksty które zawarte są w publikacji były swego rodzaju lekturami szkolnymi w starożytnym Kemet i miały moralizować mieszkańców Doliny Nilu. Pomimo iż najstarszy z tekstów ma blisko 4000 lat, to żaden z nich do dnia dzisiejszego nie stracił na wartości. Książka jest pierwszym polskim pełnym tłumaczeniem tych tekstów. Tłumaczenie wykonał Maurycy Kędzior z kanału YT „Kemet – Starożytny Egipt bez tajemnic” znany na portalu hejto.pl jako @Merenbast
https://youtu.be/yyX3AhTheIY

Pewnie większość z Was kojarzy symbol zwany Uroboros (znany także jako Ouroboros lub urobor). Jest to słynny w średniowieczu i w czasach nowożytnych symbol magiczny i alchemiczny. Wielu ludzi myśli że pochodzi on ze Starożytnej Grecji (stgr. οὐροβόρος), jednak Grecy zapożyczyli go od Starożytnych Egipcjan. Najstarsze znane przedstawienie Uroborosa pochodzi ze złotej kaplicy Tutenchamona, i możecie je zobaczyć na zdjęciu poniżej. Bardzo często pojawia się także w staroegipskich tekstach magicznych oraz "Księdze wychodzenia za dnia".
Jest to symbol nieskończoności, wiecznego powrotu i zjednoczenia przeciwieństw, coś jak azjatycki jing-jang. Gryzący własny ogon wąż wskazuje, że koniec w procesie wiecznego powtarzania odpowiada początkowi. Mamy tu do czynienia z symboliką cyklicznego powtarzania – obiegu czasu, odnawiania się świata i światów, śmierci i odrodzenia, czyli wieczności.
W symbolice alchemicznej Urobor to symbol zamkniętego, stale się powtarzającego procesu przemiany materii – procesu, który w formie faz podgrzewania, parowania, chłodzenia i kondensacji cieczy ma prowadzić do sublimacji substancji. Urobor to odpowiednik kamienia filozoficznego, który, swoją drogą, też wywodzi się ze starożytnego Kemet, ale o tym może innym razem

Kompilacja inkrustacji ze szkła i fajansu przedstawiająca tradycyjnych wrogów Starożytnego Egiptu, znaleziona w pałacu królewskim przylegającym do świątyni Medinet Habu, z czasów panowania Ramzesa III (1182-1151 p.n.e.). Przedstawia ona czarnoskórych Nubijczyków oraz Azjatów i Semitów. Prawdopodobnie była ona elementem podłogi, tak aby każdy przechodzący mógł deptać po ludach zagrażających Kemet. Owe panele obecnie znajdują się w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie.

Dwóch amerykańskich badaczy, profesora fizjologii i egiptologi Boba Braier'a (po lewej) oraz dyrektora Maryland State Anatomy Board Rohna Wayd'a (po prawej) bardzo fascynowało to czy zachowane w źródłach opisy procesu mumifikacji są prawdziwe. Postanowili oni więc w 1994 roku przeprowadzić pierwszą współczesną udokumentowaną mumifikacje zwłok ludzkich na wzór tej z zachowanych źródeł pisemnych. Obiektem badań stały się zwłoki 76 letniego mężczyzny który zmarł na zawał jednak wcześniej postanowił oddać swe ciało do celów naukowych.
(w tym momencie osoby wrażliwe powinny przestać czytać)
Najsłynniejszy zachowany opis egipskiego procesu konserwacji zwłok pochodzi od Herodota. Według niego kapłani-balsamiści mieli usuwać mózg przez nos żelaznym drutem, a następnie wyciągać wnętrzności robiąc nacię w podbrzuszu "kamiennym nożem etiopskim".
Podczas badań okazało się jednak że zakrzywionym drutem z można co najwyżej przebić tkanki, dlatego postanowili użyć haczyka przypominającego kształtem bat, po czym rozdrabniali nim mózg tak długo aż zrobił się rzadki i po przewróceniu zwłok na bok mógł wypłynąć przez nos.
Jak się okazało przy dalszej części badania, tzw. nóż etiopski, czyli taki z obsydianowym ostrzem spisał się idealnie, jako że próba użycia powszechnego w Kemet miedzianego noża nie wypadła najlepiej. Krwi nie spuszczano.
Po usunięciu wszystkich organów oprócz serca naukowcy zasypali zwłoki natronem na 35 dni pozostawiając w pomieszczeniu o warunkach przypominających temperature egipską (42-51*C). Wnętrzności umieścili w urnach kanopskich i również zasypali natronem. Kiedy po 35 dniach wyciągnęli zwłoki okazało się że skóra iż stwardniała, jest wciąż elastyczna, a kończyny można zginać, podczas kiedy w staroegipskich mumiach są one twarde i kruche. Ponadto ciało utraciło połowę wagi (za mało) i nie zostało całkowicie wysuszone.
Braier i Wayd stanęli przed dylematem: zasypać ciało znów natronem czy tak jak Egipcjanie, a przynajmniej jak pisał Herodot, po prostu je pozostawić? Naukowcy wybrali drugą opcję.
Kiedy nadszedł czas owinięcia zwłok w płótno, okazało się że było ono całkowicie zmumifikowane i nie wykazywało żadnych oznak rozkładu! Dzięki temu badacze zrozumieli również dlaczego po 35 z 70 dni ciało było wyciągane z natronu, otóż gdyby tego nie zrobiono, nie można by było ustawić odpowiednio rąk oraz dłoni denatów.
Ten eksperyment pokazał że mumifikacja jaką opisał Herodot jest jak najbardziej prawdopodobna. Chociaż do dzisiejszego dnia wciąż nie znamy wszystkich staroegipskich technik mumifikacji.
Dzisiaj zmumifikowane w 1994 roku zwłoki mężczyzny spoczywają trzy pomieszczenia dalej od biura Rohna Wayd'a, w "egipskiej temperaturze" i co roku poddaje się je badaniom, czy nie zaszły jakieś zmiany lub nie zaczął się proces rozkładu. Jak do tej pory stan nowoczesnej mumii, po 27 latach, jest idealny. Wciąż można poznać bardzo dobrze rysy twarzy zmarłego.

Relief w podziemiach piramidy Dżesera przedstawiający owego władcę podczas obchodów święta Sed w trakcie rytualnych biegów. Co ciekawe większość późniejszych władców odprawiała swoje święto Sed właśnie na dziedzińcu grobowca Dżesera.
W przeciwieństwie do innych późniejszych piramid wnętrze piramidy Dżesera jest w większości wyłożone fajansowymi płytkami, i o ile większość z nich przetrwała do naszych czasów, tak niestety znaczna ich część nie jest na swoim miejscu, a w różnych muzeach na świecie.
Kilka miesięcy temu piramida Dżesera, czyli najstarsza piramida na świecie i pierwszy tego typu monument w dziejach ludzkości, została ponownie otworzona dla zwiedzających po blisko 14 latach zamknięcia.

Twarze trzech starożytnych Egipcjan ożywili naukowcy z Niemiec, wykorzystując DNA sprzed ponad 2000 lat.
Uważa się, że po raz pierwszy zastosowano nowoczesne techniki na ludzkim DNA w tym wieku, z trzema próbkami szacowanymi na od 2023 do 2797 lat.
Trzej mężczyźni nazywani są jako JK2134, datowany na 776-569 p.n.e., JK2888, szacowany na około 97-2 p.n.e. i JK2911, uważany za żyjącego około 769-560 p.n.e.
Cechy starożytnych egipskich mumii zostały ujawnione przez Parabon NanoLabs, który wykorzystał najnowocześniejszą technologię i artystykę medycyny sądowej, aby odtworzyć wygląd mężczyzn w wieku około 25 lat.
Dr Ellen Greytak, dyrektor ds. bioinformatyki Parabon, powiedziała: „Wspaniale jest zobaczyć, jak sekwencjonowanie genomu i zaawansowaną bioinformatykę można zastosować do starożytnych próbek DNA.
Podobnie jak w przypadku organów ścigania Parabon, techniki te rewolucjonizują starożytną analizę DNA, ponieważ działają na fragmentarycznym DNA i wykazano, że są czułe do zaledwie 10 pikogramów DNA”.
Wyniki mają zostać zaprezentowane na 32. Międzynarodowym Sympozjum Identyfikacji Człowieka (ISHI), które odbędzie się w tym tygodniu w Orlando.
Próbki zostały przetworzone przez naukowców z Instytutu Nauki o Historii Człowieka im. Maxa Plancka oraz Uniwersytetu w Tybindze w Niemczech.

Na pewno wielu z Was spotkało się kiedyś z symbolem nazywanym "Kwiatem Życia", w nauce nazywanym Gwiazdą heksapentalną. Występował on w różnych kulturach oraz kontynentach. Jednak pewnie nie każdy wie że jego najstarsze przedstawienie, przynajmniej w formie mnogiej pochodzi z sanktuarium Ozyrysa w Abydos. Dlatego często kwiat życia złożony z większej ilości płatków niz 6 jest nazywany "Egipskim kwiatem życia" lub "Kwiatem życia Ozyrysa".
Niestety, część świątyni w Abydos gdzie znajduje się kilka owych symboli (widoczne na zdjęciu) jest obecnie pod wodą.
Natomiast nie jest prawdą iż Kwiat życia jest symbolem równie starym co swastyka, gdyż najstarsze datowane przedstawienie kwiatu pojedynczego (tj. sześć płatków) pochodzi z późnej epoki brązu, i są to złote płatki z Szybu grobowego nr.3 w Mykenach datowane na XVIw. p.n.e.
W przeszłości w Polsce gwiazda heksapentalna była używana w kulturze przeworskiej jako element zdobniczy pasów i klamer. Od czasów średniowiecznych motyw ten używany był na drzwiach, sosrębach, krzyżach, elementach gzymsów i kapiteli, herbach, przedmiotach domowego użytku, częściach garderoby oraz na wycinankach i pisankach.
Do dnia dzisiejszego kwiat przetrwał dosyć mocno w kulturze Węgierskiej i Polskiej podhalańskiej, gdzie znany jest jako rozeta karpacka. Chociaż oczywiście występuje raczej w formie 6-płatkowej, nie zwielokrotnionej, jak ta egipska wersja. Poza tym jest używany w ezoteryce i współczesnym kemetyźmie jako silny symbol chroniący przed złem i zapewniający witalność.
Drugie zdjęcie to z Myken.
A Wy spotkaliście gdzieś Kwiat Życia?
A może chcielibyście na jego temat osobny odcinek?