Mahjong

#kinozmahjongiem #filmy #kino
Dawno mnie nie było, bo wkręciłam się mocno w seriale i trochę mniej oglądałam filmów. Ale coś tam udało się popatrzeć.
Zaułek koszmarów - reż. Guillermo del Toro. Bardzo mi się podobał ten film. Lubię takie historie o wzlotach i upadkach i o tym jak marzenia z czasem zamieniają się w brutalną rzeczywistość. Polecam, o ile różnie oceniam Bradleya Coopera, to w tym filmie muszę przyznać, że zagrał znakomicie.
Następstwa - trauma dzieciaków po szkolnej strzelaninie. Film z Jenny Ortegą. Nie wiem co więcej napisać. Film solidny, ale poza clue filmu - czyli o owej traumie - niewiele znajdziemy.
Duchy Insherin - historia pewnej przyjaźni. Jednak pewnego dnia jeden z przyjaciół postawia odsunąć swojego kumpla na bok, bo jak twierdzi, szkoda czasu na bezsensowne rozmowy skoro życie ucieka, a można jeszcze jakoś zapisać się w historii. Owe bezsensowne rozmowy więc zamieniają się w rozmowy z sensem, a konfliktem byłych przyjaciół żyje cała wyspa, zresztą skutki zerwania przyjaźni przybierają przeróżne formy. Dla kinomanów podejrzewam rzecz obowiązkowa, bo to po prostu dobre kino!
Porzucona córka - lata 70. we Włoszech. 13-letnia dziewczynka zostaje odwieziona przez swojego ojca do prawdziwej rodziny, od której została adoptowania. Dziewczynka z klasy średniej trafia do biedoty, musi funkcjonować w nowej rodzinie, gdzie praktycznie są to dla niej obcy ludzie. Do tego boryka się z syndromem porzucenia, chce odkryć czemu rodzice, którzy ją wychowywali postanowili nagle ją oddać z powrotem. Bardzo dosadne kino, ogląda się z szeroko otwartymi oczami. To adaptacja książki autorstwa Donatella Di Pietrantonio, kolejna pisarka po Elenie Ferrante (uznanej w sumie już na całym świecie, autorka "Genialnej przyjaciółki" między innymi), która sięga w przeszłość Włoch, gdzie światy klasy średniej i biedoty czasem się mieszają, i jak młodzi ludzie o wielkich aspiracjach muszą sobie radzić w tym świecie. Mnie film zachęcił i chyba sięgnę po drugą książkę pani Di Pietrantonio. Polecam mocno!
Ten film dostaje mój znak jakości - czymkolwiek ten znak jest

Ogień i krew Martina - lepiej #ebook czy papierowa #ksiazka ?
#fantasy #ksiazki

#kinozmahjongiem #kino #film #filmy
Spoilers included.
Zagłada - no niestety, trochę się zawiodłam, bo film jest po prostu średni. Jednak muszę przyznać, że plotwist rzucony w środku akcji spodobał mi się - pewnie dlatego, że zazwyczaj jestem dość czujna i szybko zgaduję o co chodzi, ale nie w tym przypadku. Nie uważam jednak seansu za stracony. Wciąż to jest ciekawa koncepcja SF - taka wojna sinusoidalna, oraz koncept rozwoju sztucznej inteligencji, choć dość "bambinistyczny" rodzi ciepłe uczucia w widzu. Gdyby aktorsko ten film nie leżał poniżej średniej to mógłby być całkiem solidny sajensfikszyn, niestety moim zdaniem poziom aktorski najbardziej obniża wartość tego filmu.
Zwrotnik przemocy - opowieść o ogromnym zwrocie w życiu pewnego 13-latka. Gdy był niemowlęciem trafił na Majottę, tam został przygarnięty przez francuską pielęgniarkę. To dało mu bardzo dużo - szansę na lepszą przyszłość, edukację ale przede wszystkim matczyną miłość w komfortowych warunkach. Jednak duża tragedia wywraca życie chłopaka do góry nogami. Trafia do slumsów, gdzie staje się zarazem pupilkiem jak i największym wrogiem młodego szefa młodocianych gangusów. Chłopak ma w pewnym momencie dość i chce wydostać się z tego patologicznego środowiska, bo wie że tam nie pasuje. Czy to mu się uda, czy w ogóle jest to możliwe? Można zapłakać nad losem takich niczyich dzieci, które za przetrwanie są zdolne oddać swoją duszę. Ogólnie z tych trzech dziś przedstawionych filmów ten poleciłabym najbardziej
Pośrednik - koleś zostaje pośrednikiem. Ma przekazywać złe wieści w miasteczku Kormack. Ta praca zmienia naszego głównego bohatera na zawsze i wpływa mocno na jego losy. Dość specyficzny klimat filmu, ale ostatecznie film nie wbija w fotel. Ot, miły do obejrzenia średniak. Trochę szkoda zmarnowanego potencjału moim zdaniem, wydawało się, że będzie to całkiem fajne niezależne kino amerykańskie.

#kinozmahjongiem #kino #filmy #film
Niestety w weekend udało mi się obejrzeć zaledwie dwa filmy, nie zawsze jest możliwość by przesiedzieć pół nocy przed TV.
Spoilery included!
Czekając na barbarzyńców - w odległych zakątkach nienazwanego Imperium urzęduje starszy sędzia. Nie ma zbyt wiele do roboty, ot, czasem musi rozstrzygnąć jakiś spór. Ale pewnego dnia wszystko się zmienia gdy do fortu przyjeżdża pułkownik Joll (w tej roli genialny Johnny Depp). Pułkownik wygląda jak ichniejszy hitlerek, w nieskazitelnym mundurze i w okrągłych ciemnych okularach, za którymi skrywa psychopatę. Jest tu by zbadać teren przed atakiem "mitycznych" barbarzyńców Jego metody są nieludzkie, bo to zwykłe tortury, co bardzo nie podoba się sędziemu. Pułkownik zostawia po sobie ból i cierpienie ludzi. Sędzia jak może próbuje naprawić szkody, np. pomagając okrutnie potraktowanej dziewczynie, które uczynił pułkownik, ale czy to jest w ogóle możliwe? Ostatecznie przecież barbarzyńcy już przybyli: ci sami w mundurach, którzy niby przyjechali tu szukać wrogów.
Film ma różne oceny i różne recenzje. Mi bardzo się podobał, może nie tak jak wcześniejszy film tego reżysera "Sny wędrownych ptaków", ale wystarczająco by wgapiać się w ekran z napięciem i smutkiem.
Niewinni czarodzieje - podobno Wajda nie przepadał za tym filmem, i nawet trochę rozumiem dlaczego. Główni bohaterowie nie są niewinni, choć bardzo starają się być - w końcu to po prostu kolejna przyjemna randka z zaskoczenia. On, lekarz, lubiący kobiety - czego możemy się domyśleć od razu - wydaje się już zmęczony tym, że przyciąga bez problemu płeć żeńską (w tej roli Tadeusz Łomnicki), nawet namowy kolegi w klubie na "łapanie" świeżego mięsa nie działają. A jednak po raz kolejny kończy noc zabierając ze sobą do mieszkania poznaną w klubie dziewczynę. Cały film opiera się właśnie na tym jednym dniu, gdy oboje skaczą wobec siebie, próbując rozgryźć na czym siedzą. Czarują się, można powiedzieć. Ale czy jest w tym wszystkim miłość? Albo jakiś zalążek uczucia?
Na pewno są lepsze filmy Wajdy, ale nie uważam czasu spędzonego na tym seansie za stracony. To jest wciąż dobrze zrealizowany film, pełen elementów, które łapie się z przyjemnością - jakby np. Sława Przybylska śpiewająca w klubie, jazzowa muzyka i banda rozwrzeszczanych kumpli głównego bohatera.

#kinozmahjongiem #kino #horror #filmy #film
Tym razem opuszczamy rejony polskiego starszego kina i wyruszamy na podbój horrorów.
Ciężko jest znaleźć dobry horror ale mi się udało coś tam obejrzeć.
Polowanie na czarownice - najmniej horrowaty z zestawu. Dziwi niska ocena na filmwebie, przynajmniej mnie. Raczej ciekawa koncepcja alternatywnej rzeczywistości - czasy dzisiejsze w USA, w której czarownice istnieją i muszą się ukrywać, bo za czary grozi śmierć. Najpewniej okrutna, na stosie. Matka głównej bohaterki pomaga w takim "undergroundzie", gdzie zwykli ludzie ukrywają czarownice i pomagają im przedostać się do Meksyku. Nastoletnia Claire patrzy na te działania matki dość sceptycznie dopóki nie muszą przechowywać w domu dwóch sióstr, z czego jedna jest w wieku Claire. Ciekawostka: w tym obrazie jest wystawiona wyraźna laurka dla pewnego kultowego filmu.
Poroże - dosyć ciekawy horror, bo splata w sobie różne elementy. Nauczycielka zaczyna coraz bardziej się martwić o jednego ze swoich uczniów, z pozoru wydaje się, że to typowa sprawa molestowanego dzieciaka, żyjącego w patologicznych warunkach, ale prawda okazuje się być jeszcze bardziej przerażająca. Ciekawa koncepcja, ale sam horror niestety nie wybija się ponad coś więcej. Pewnie, podobnie jak ja, obejrzycie z zapartym tchem, a po dwóch dniach zapomnicie.
Piękna i rzeźnik - slasher z lekkimi elementami komedii. Ogólnie rzeźnia zaczyna się właściwe po kilku minutach od rozpoczęcia, więc krew zaczyna się lać dość szybko, co mi akurat pasowało, bo miałam ochotę na slashera ale nie wiedziałam czego po tym filmie się spodziewać. Dobra, lekka rozrywka podbita hektolitrami krwi.
Ty jesteś następna - w sumie dwa razy zabierałam się do tego horroru, ale "kliknął" mi właśnie za drugim razem. Elitarna szkoła dla dziewcząt, zabójstwo, duchy. Też taki jakby slasher. Dobrze mi się to oglądało, laseczki są mega wkurwiające i nie jest nam ich żal, natomiast kibicujemy głównej bohaterce. Myślałam, że będzie totalne gówno, ale wszedł film jak złoto.

#kinozmahjongiem #kino #filmy #film
--oczywiście kopia z mirko - zobaczymy gdzie więcej atencji dostaną starsze polskie filmy ---
Znowu zestaw typu: starsze polskie kino + horrory. Ale, że sporo tego nazbierało się przez kilka dni to na razie tylko polskie filmy, a w kolejnym wpisie horrory, które udało mi się zobaczyć.
Uwaga! Mogą być spoilery!
Potop - ekranizacja powieści Henryka Sienkiewicza była moim podstawowym seansem w weekend. Prawie 5 h zajebistej rozrywki na bardzo wysokim poziomie. Niesamowite jak ten film po latach wygląda - spokojnie może przetrwać jeszcze wiele lat i nie postarzeć się ani chwili. Oczywiście był to seans-odnowienie, bo chyba każdy na jakimś tam etapie swego życia zetknął się z tym tytułem. Daniel Olbrychski szaleje w roli Kmicica i zabiera cały ekran za każdym razem gdy się pojawi. Wiele już widziałam filmów z tym aktorem i nawet się mówi, że Kmicic trochę zajebał atencji i tak się kojarzy czasem tego aktora z tej roli, ale nic dziwnego - Olbrychski jest idealnym Kmicicem! O kultowych już scenach jak solo Kmicica z Wołodyjowskim, Roch Kowalski czy onelinery Zagłoby to chyba nie ma co się rozpisywać. Kto filmu nie zna, tak dobrze, a nie z łapanki czy skróconą wersję do kotleta, polecam mocno nadrobić.
Gdzie jest trzeci król - krótki kryminał na podstawie tekstu Joe Alexa. Para milicjantów zostaje wysłana do muzeum w Borach by zapobiec kradzieży cennego obrazu. Do obejrzenia, postacie fajne, pełnokrwiste, typowy kryminał, nie wiem co więcej napisać, ale odebrałam ten czas spędzony na oglądanie pozytywnie.
Ewa chce spać - o boże jaki to jest zajebisty film! Czemu ja nie widziałam tego wcześniej! Ludzie znają Rejs czy inne misie a tak mi się wydaje, że Ewa chce spać jest nieco bardziej z boku, a przecież to tak samo wysoki poziom komedii. Gorąco polecam, tym co nie widzieli. Chyba najbardziej mi się podobało jak Ewa jebie prawie przez cały film milicję
Hrabina Cosel - w sumie nie wiem jak ocenić ten film, bo były momenty gdy nie mogłam przykuć uwagi. Typowy film, który jest dość średni ale jego oceny podwyższa rola ciągnąca cały obraz jak koń pociągowy. Jadwiga Barańska w roli Hrabiny Cosel to po prostu sztos. Niesamowita aktorka, może to nie jest tak posągowa rola jak w Nocach i Dniach, ale bardzo blisko. Możliwe, że na świeżo po seansie Potopu ten film mógł od razu mieć u mnie minusa z powodu porównania, ale i tak obecność Barańskiej wiele wynagradza.
Zakazane piosenki - chodziło za mną odświeżenie tego seansu i dobrze, bo niewiele pamiętałam. Nie wiem co więcej napisać o tym filmie, chyba tyle, że podczas seansu zrozumiałam, że mam powoli małą manię na oglądanie Warszawy w trakcie wojny lub zaraz po. Ogólnie nie lubię tego miasta i nie znam za dobrze i nie za bardzo chcę. Ale widoki tego miasta sprzed wielu lat tworzą we mnie dużo zainteresowania - w sensie oglądania, a nie sprawdzania historii.
Zamach - akcja dzieje się w czasie okupacji Polski. Planuje się zamach na kata Warszawy. Masa młodych ludzi, którzy walczą w mieście -ich najnowsza misją jest wykonanie wyroku ma brutalnego dowódcę SS. Poznajemy ich przed akcją i w trakcie akcji. Jeśli ktoś lubi takiego rodzaju filmy to się nie rozczaruje. Ogląda się bardzo dobrze, motywacje i zapał ludzi, ogromny stres gdy niemieckie patrole spotykają naszych bohaterów, ich zauroczenia, chęć walki, to wszystko sprawia, że chce się oglądać ten film minuta za minutą.

Co dziś obejrzeć? Polecacie jakiś #film #filmy z poniższych?
#filmnawieczor

No tak, wszystko fajnie #hejto ale widzę, że złe zwyczaje skopiowane z #wykop . Znów krótkotrwały limit edycji. Jakoś na reddicie to edycja działa normalnie. Po co te limity? Czasem widzę rzeczy do poprawki we wpisie po kilku godzinach a nawet dniach, ale nie ma możliwości poprawienia bo... bo co? Nie można ufać użytkownikom czy co?

Nominacje do Oscarów już znamy, więc postanowiłam na to spojrzeć ze swojej perspektywy - czyli tego, co widziałam:
#filmy #filmy #kino #oscary
Najlepszy film:
-Elvis no fajny film, ale nie wybrałabym go najlepszym filmem roku.
-Na zachodzie bez zmian - każdy antywojenny film na specjalne miejsce w moim serduszku. Film świetnie zrealizowany, czuć o co chodzi, wchłania człowieka i wypluwa resztki.
-Tar - powrót Fieldsa trzeba było zanotować. Film ciągnie Cate Blanchett, dla której powstał scenariusz. Historia o władzy, metoo, ale przede wszystkim o tym, że dzieło i jego twórca w dzisiejszych czasach są nierozłączni. Dla mnie mógłby wygrać, ale pewnie nie wygra.
-W trójkącie - Ostlund lubi nagrody, parę lat temu The Square ładował statuetki do taczki. W sumie typowy Ostlund, niektórzy uważają, że film jest tak ostlundadzki, że już teraz wiadomo co nakręci kolejnego. Ja tam nie wiem, a na Trójkącie bawiłam się równie dobrze jak na The Square.
-Wszystko wszędzie na raz - nie do końca rozumiem jak pojechany film akcji robi taką furorę. Dobra zabawa i tyle.
Najlepszy aktor pierwszoplanowy:
-Paul Mescal - koleś będzie gwiazdą. To już wiadomo odkąd wiadomo, że zagra główną rolę w nowym Gladiatorze. Tutaj nominowany za Aftersun. Szkoda, że mocna konkurencja. Warto obserwować typa, z mojego punktu widzenia rola w Aftersun to jedno z największych aktorskich zaskoczeń roku. A sam film Afrtersun gorąco polecam.
-Austin Butler - poprawna rola, ale nic niezwykłego.
-Brendan Fraser - chyba murowany kandydat i zgadzam się z tym. Najlepsza rola Frasera, dopiero trud życia wyciągnął z niego to, co najlepsze. Brawurowa rola. Godna wielu nagród.
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa:
-Cate Blanchett - że Kaśka jest najlepsza wiadomo od lat. Gra postać bardzo niejednoznaczną i chyba tylko Cate potrafi sprawić byśmy lubili tę postać a za pięć minut jej nienawidzili. Chyba rola życia.
-Michelle Yeoh - fajna aktorka, ale bez przesady by akurat za ten film
Najlepszy film międzynarodowy:
-IO - polski kandydat dobry, wart pokazania, jeden z filmów który mną wstrząsnął bardzo mocno, ale...
-... nie wstrząsnął tak jak Blisko. Emocjonalna podróż przez perypetie przyjaźni dwóch chłopców, która zostanie wystawiona na wielką próbę. Jak sobie obaj z tym poradzą? Dla mnie jeden z filmów roku zdecydowanie.

Jeżeli lubicie komentować "na żywo" albo dyskutować ogólnie o tenisie to zapraszam na nasz czat discordowy na kanał Tenisowo-to-tutaj. Już trochę nas jest, więc w sumie prawie o każdej godzinie można z kimś pogadać
https://discord.gg/htvX3uB
#tenis #discord

#kinozmahjongiem #kino #filmy #film
---Zazwyczaj pisałam wiadomo-gdzie, ale będę teraz kopiować wpisy i tu, zobaczymy, może zainteresowanie będzie większe. Trochę o mnie w sensie filmów - oglądam dużo, prawie wszystko, staram się nadrabiać klasyki, ambitniejsze kino, a także być na bieżąco. Ostatnimi miesiącami mam zajawkę na starsze polskie kino, odkąd można je legalnie i za darmo oglądać zrekonstruowane cyfrowo. ---
UWAGA - spoilery!
Dziś dwa starsze polskie filmy (jeden aż z 1948 roku!) i dwa horrory raczej nowe.
Ulica Graniczna - reż. Aleksander Ford (ten od Krzyżaków), rok produkcji 1948.
Końcówka lata 1939 roku, tam na jednej z wielu warszawskich ulic poznamy bohaterów filmu. To głównie zbieranina dzieci, z różnych klas społecznych, w każdym domu takiego dziecka jest inaczej, co też skrupulatnie jest pokazane. Jadzia, Władek, Bronek, Fredek oraz Dawidek za chwilę utracą ostatnie chwile niewinności, a my będziemy obserwować jak na te dzieci wpływa wojna i jak potoczą się ich losy.
Film nie etapuje dramaturgią w sposób taki, że oglądamy cierpienia Żydów pod niemiecką okupacją. Raczej jak wszystko się zmienia, perspektywa, zapewne właśnie z punktu widzenia Jadzi, która gdy wraca od ciotki do Warszawy w trakcie wojny i dowiaduje się, że jej ojciec ukrywał przed światem i przed nią żydowskie pochodzenie.
Ogląda się wybornie. Zbieranina młodych bohaterów, do tego fajnie nakreślone postacie dorosłych. Film czasami przypomina zwykłą przygodówkę, a czasami daje do zrozumienia, że te dzieci są świadkami wielkiej niesprawiedliwości na którą nie mają wpływu, ale mają wpływ na to co mogą zrobić, choćby pomóc swojej koleżance lub kolegom. Polecam gorąco, na takie filmy warto zwrócić uwagę, jak kino mimo, że naciski rządowe już wtedy mocno działały, potrafiło po trzech latach od zakończenia wojny pokazać ten świat nie z punktu widzenia żołnierzy, powstańców, Żydów a właśnie po prostu zwykłej podwórkowej dzieciarni.
Popiół i diament - reż. Andrzej Wajda. Dużo pisać o tym filmie nie będę, ponieważ to tytuł bezwzględnie obowiązkowy dla miłośników polskiego kina. Brawurowa rola Cybulskiego, kultowe już sceny w zrujnowanym kościele czy w knajpie z podpalaniem kieliszków. Muszę przyznać, że po powtórce seansu ten film stracił dla mnie trochę serca, ale zdjęcia, aktorstwo i sama historia wystarczająco trzymają w ryzach, by nigdy nie przestać wywyższać tego obrazu.
Biegnij! - horror z 2020 roku. Szybka, sprawna i dość krótka opowiastka o nadopiekuńczej mamie (motyw stary jak świat - matka specjalnie czyni swą córkę "chorą" by się nią opiekować). W roli matki profeska aktorka czyli Sarah Paulson. Ogólnie film jest taką survivalówką, więc ciągle coś się dzieje, aż ma się czasem wrażenie, że film był cięty pod skrajne elementy i ma się wrażenie, że trwa bardzo krótko. Do obejrzenia dla dobrej zabawy, film sprawnie zrealizowany, więc raczej nie będzie to stracony czas.
Czarny telefon - oglądając ten film miałam wrażenie, że widziałam już coś takiego w wielu książkach Stephena Kinga. I nic dziwnego bo film powstał na podstawie opowiadania syna Kinga, Joe Hilla. Same zdjęcia, i historia działa tak byśmy zdołali się zaangażować. Niby naprawdę nie tam nic wyjątkowego, ot straszna historia plus wątki nadprzyrodzone i jakoś to leci. A jednak Czarny Telefon jest na tyle dobrze zrobiony, że film ogląda się wybornie. Na niewiele rzeczy mogłabym tam narzekać. Na taki wieczorny, niezobowiązujący seans wpadł ten horror mi jak złoto.