Zaloguj się aby komentować
AndzelaBomba
Gruba ryba
- 363wpisy
- 1035komentarzy
Zaloguj się aby komentować
Ahhh od dzisiaj urlop
@AndzelaBomba ja już czuje jak kurwi zimnem rano a ciemno jest o 9, grał bym wczoraj w kosza i do 23 gdyby nie to że się nie dało z ciemni xD
@Sweet_acc_pr0sa tak zimno to jeszcze nie ma niestety 😛
słoneczko coraz niżej, dni już tylko coraz krótsze (╯_╰ )
Zaloguj się aby komentować
Zostań Patronem Hejto i tylko dla Patronów
- Włączona możliwość zarabiania na swoich treściach
- Całkowity brak reklam na każdym urządzeniu
- Oznaczenie w postaci rogala , który świadczy o Twoim wsparciu
- Wcześniejszy dostęp, do wybranych funkcji na Hejto
743 + 1 = 744
Tytuł: Buszujący w zbożu
Autor: J.D. Salinger
Kategoria: literatura młodzieżowa
Wydawnictwo: Albatros
ISBN: 9788379859115
Liczba stron: 304
Ocena: 5/10
USA, lata 50. 16-letni Holden Caulfield zostaje wydalony z kolejnej już prywatnej szkoły. Kilka dni, które pozostały mu do momentu, gdy będzie musiał wrócić do domu na ferie świąteczne i wyjawić rodzicom prawdę, postanawia spędzić krążąc po Nowym Jorku.
Lubię Szklany klosz Sylvii Plath i sięgając po Buszującego w zbożu liczyłam na bardzo podobną powieść, tylko pisaną z perspektywy płci przeciwnej. W teorii tak właśnie było – konserwatywna powojenna Ameryka widziana oczami osoby młodej, dość cynicznej, obdarzonej doskonałym zmysłem obserwacji i poczuciem czarnego humoru. Jednak w praktyce opowieść Holdena zrobiła na mnie miałkiej, wymuszonej i bez polotu, przez co lektura szła mi jak po grudzie. Główna bohaterka Szklanego klosza miała liczne trafne uwagi na temat swojego otoczenia i amerykańskiego społeczeństwa lat 50., a u Holdena wszystko można sprowadzić do stwierdzenia „dorośli to banda kretynów i hipokrytów”. Po takim uznanym i głośnym klasyku oczekiwałam głębszych refleksji. Może myśli Holdena wydają się odkrywcze jak się czyta Buszującego w podbazie, ale w późniejszym wieku to doskonała ilustracja mema „I’m 14 and this is deep”.
Kontrowersyjny, bezpruderyjny obraz młodzieży lat 50., z którego ta książka zasłynęła, nie robi już dzisiaj żadnego wrażenia. Ba, gdyby Holdena przenieść z lat 50. do współczesnej amerykańskiej szkoły, padłby chyba trupem widząc wszechobecną degenerację młodzieży
Z jednej strony klasyk literatury, którego nie wypada nie polecić. Z drugiej strony, to w kategorii „opowieść o dorastaniu osadzona w latach 50. w USA” lepszy jest wspomniany wyżej Szklany klosz i film Ostatni seans filmowy.
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter
Tytuł: Buszujący w zbożu
Autor: J.D. Salinger
Kategoria: literatura młodzieżowa
Wydawnictwo: Albatros
ISBN: 9788379859115
Liczba stron: 304
Ocena: 5/10
USA, lata 50. 16-letni Holden Caulfield zostaje wydalony z kolejnej już prywatnej szkoły. Kilka dni, które pozostały mu do momentu, gdy będzie musiał wrócić do domu na ferie świąteczne i wyjawić rodzicom prawdę, postanawia spędzić krążąc po Nowym Jorku.
Lubię Szklany klosz Sylvii Plath i sięgając po Buszującego w zbożu liczyłam na bardzo podobną powieść, tylko pisaną z perspektywy płci przeciwnej. W teorii tak właśnie było – konserwatywna powojenna Ameryka widziana oczami osoby młodej, dość cynicznej, obdarzonej doskonałym zmysłem obserwacji i poczuciem czarnego humoru. Jednak w praktyce opowieść Holdena zrobiła na mnie miałkiej, wymuszonej i bez polotu, przez co lektura szła mi jak po grudzie. Główna bohaterka Szklanego klosza miała liczne trafne uwagi na temat swojego otoczenia i amerykańskiego społeczeństwa lat 50., a u Holdena wszystko można sprowadzić do stwierdzenia „dorośli to banda kretynów i hipokrytów”. Po takim uznanym i głośnym klasyku oczekiwałam głębszych refleksji. Może myśli Holdena wydają się odkrywcze jak się czyta Buszującego w podbazie, ale w późniejszym wieku to doskonała ilustracja mema „I’m 14 and this is deep”.
Kontrowersyjny, bezpruderyjny obraz młodzieży lat 50., z którego ta książka zasłynęła, nie robi już dzisiaj żadnego wrażenia. Ba, gdyby Holdena przenieść z lat 50. do współczesnej amerykańskiej szkoły, padłby chyba trupem widząc wszechobecną degenerację młodzieży
Z jednej strony klasyk literatury, którego nie wypada nie polecić. Z drugiej strony, to w kategorii „opowieść o dorastaniu osadzona w latach 50. w USA” lepszy jest wspomniany wyżej Szklany klosz i film Ostatni seans filmowy.
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter
Niezła lektura. Ale ulubiona książka morderców.
@burt trochę mnie to dziwi szczerze mówiąc. Jakby American Psycho kogoś zainspirowało do zamachu, to mogłabym to zrozumieć, ale Buszujący to bardziej taki przydługi wpis na tagu zalesie.
@burt jak płatki z mlekiem
Jednak w praktyce opowieść Holdena zrobiła na mnie miałkiej, wymuszonej i bez polotu, przez co lektura szła mi jak po grudzie.
Ale co zrobiła na Tobie - miałkiej, wymuszonej i bez polotu?
A tak serio, to wydaje mi się, że z Buszującym w zbożu jest trochę jak z Rokiem 1984 pana Orwella. Obie te książki literacko nie są wybitne i właśnie może w tym tkwi ich siła? Że w dość jasny i prosty sposób podnoszą tematykę, która z jednej strony jest istotna, a z drugiej nośna i w jakiś tam sposób dotyka lub może dotknąć każdego.
@George_Stark zrobiła wrażenie, zjadłam słowo 😛
Hmm, jak dla mnie sława Buszującego tkwi w tym, że w latach 50. wzbudzał kontrowersje, przez co z kolei przez pokolenie rewolucji '68 został uznany za classico subito. Jak sporo pionierskich książek, kiepsko zniósł upływ czasu i czytany dzisiaj w celach czysto rozrywkowych (czyli w takich, w jakich książka była wydana - wątpię, że Salinger myślał, że jego dzieło stanie się kiedyś lekturą obowiązkową) nie zachwyca. I jak pisałam wyżej, w moim odczuciu kontynuatorzy tego stylu opowiadania o dorastaniu, czyli Plath i Bogdanovich, stworzyli lepsze dzieła.
@AndzelaBomba Mi się przez te nastoletnie wynurzenia kompletnie nie udało przebrnąć przez tę książkę, cringe był solidny. Podziwiam, że pocisnęłaś do końca.
@Wrzoo łatwo nie było, ale odkąd wrzucam książki na bookmeter staram się nie uciekać w DNF 😀
Zaloguj się aby komentować
#memy #heheszki #humorobrazkowy #koty #kuchniaazjatycka
Zaloguj się aby komentować
#memy #czarnyhumor #humorobrazkowy #heheszki
Tanio się liczy ten Ku KluX Klan...
@Fly_agaric ceny dostosowane do lokalnego rynku
Zaloguj się aby komentować
Cóż za groźnie ubarwienie, godne dzikiego drapieżcy z afrykańskiej dżungli.
Prawie jak żbik
@AndzelaBomba - ależ przystojny kawaler
Zaloguj się aby komentować
721 + 1 = 722
Tytuł: Królestwo z tego świata
Autor: Alejo Carpentier
Kategoria: literatura piękna
Wydawnictwo: Państwowy Instytut Wydawniczy
ISBN: 9788306034608
Liczba stron: 152
Ocena: 6/10
Akcja tej powieści rozgrywa się na Haiti w drugiej połowie XVIII w. oraz na początku XIX w. Oczami niewolnika Ti Noela śledzimy przełomowe dla wyspy wydarzenia – bunt czarnoskórych pod wodzą Mackandala, wojnę z Francuzami, wyzwolenie się kolonii, zakończone tragedią panowanie Henriego Christophe’a i początki republiki.
Mocno specyficzna książka, która pomimo niewielkiej objętości może okazać się dość nieprzystępna w odbiorze. Powód? Fragmentaryczna fabuła opisująca wydarzenia historyczne i postacie w sposób bardzo, bardzo pobieżny. Przed lekturą polecam przeczytać na Wikipedii o początkach Haiti, bo inaczej trochę ciężko się połapać w wydarzeniach.
Pobieżność fabuły rekompensują opisy, czuć klimat Karaibów. Mamy też tu sporą dawkę karaibskiego folkloru, co będzie gratką dla fanów wątków dotyczących wierzeń ludowych.
A, i uprzedzając – niestety nie ma wzmianki o polskich legionistach.
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter
Tytuł: Królestwo z tego świata
Autor: Alejo Carpentier
Kategoria: literatura piękna
Wydawnictwo: Państwowy Instytut Wydawniczy
ISBN: 9788306034608
Liczba stron: 152
Ocena: 6/10
Akcja tej powieści rozgrywa się na Haiti w drugiej połowie XVIII w. oraz na początku XIX w. Oczami niewolnika Ti Noela śledzimy przełomowe dla wyspy wydarzenia – bunt czarnoskórych pod wodzą Mackandala, wojnę z Francuzami, wyzwolenie się kolonii, zakończone tragedią panowanie Henriego Christophe’a i początki republiki.
Mocno specyficzna książka, która pomimo niewielkiej objętości może okazać się dość nieprzystępna w odbiorze. Powód? Fragmentaryczna fabuła opisująca wydarzenia historyczne i postacie w sposób bardzo, bardzo pobieżny. Przed lekturą polecam przeczytać na Wikipedii o początkach Haiti, bo inaczej trochę ciężko się połapać w wydarzeniach.
Pobieżność fabuły rekompensują opisy, czuć klimat Karaibów. Mamy też tu sporą dawkę karaibskiego folkloru, co będzie gratką dla fanów wątków dotyczących wierzeń ludowych.
A, i uprzedzając – niestety nie ma wzmianki o polskich legionistach.
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
715 + 1 = 716
Tytuł: Portret pani Charbuque. Asystentka pisarza fantasy
Autor: Jeffrey Ford
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Mag
ISBN: 9788374802864
Liczba stron: 528
Ocena: 6/10
Niniejsza książka dzieli się na dwie części: zbiór opowiadań z tytułowym Asystentka pisarza fantasy oraz powieść Portret pani Charbuque.
Powieść Portret pani Charbuque rozgrywa się w Nowym Jorku na początku ubiegłego wieku. Jej główny bohater, rozchwytywany portrecista Piero Piambo, otrzymuje zlecenie namalowania portretu tytułowej pani Charbuque. Byłaby to robota jak każda inna, gdyby nie fakt, że zleceniodawczyni nie zamierza pokazywać się malarzowi na oczy, a jedynymi informacjami, na których Piambo ma się opierać tworząc swoje dzieło, są opowieści bogaczki o jej dzieciństwie i młodości.
Jak dla mnie ta część to solidne 7/10, dobra, intrygująca historia z wiarygodnymi bohaterami.
Niestety, zbiór opowiadań już nie osiąga tego poziomu, gdybym miała oceniać go jako odrębną całość, to dałabym 5/10. Historie są nierówne, od słabych do dobrych, ale żadna nie sprawia większego wrażenia. Gdybym miała oceniać każde z opowiadań pojedynczo, to oceny prezentowałyby się następująco:
Całą książkę oceniam na 6/10. Szczerze, to Mag mógłby sobie darować to łączenie w jednym wydaniu powieści i opowiadań (ktoś mi wyjaśni, skąd wgl taka polityka?), wolałabym przeczytać Portret pani Charbuque bez dodatków
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter
Tytuł: Portret pani Charbuque. Asystentka pisarza fantasy
Autor: Jeffrey Ford
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Mag
ISBN: 9788374802864
Liczba stron: 528
Ocena: 6/10
Niniejsza książka dzieli się na dwie części: zbiór opowiadań z tytułowym Asystentka pisarza fantasy oraz powieść Portret pani Charbuque.
Powieść Portret pani Charbuque rozgrywa się w Nowym Jorku na początku ubiegłego wieku. Jej główny bohater, rozchwytywany portrecista Piero Piambo, otrzymuje zlecenie namalowania portretu tytułowej pani Charbuque. Byłaby to robota jak każda inna, gdyby nie fakt, że zleceniodawczyni nie zamierza pokazywać się malarzowi na oczy, a jedynymi informacjami, na których Piambo ma się opierać tworząc swoje dzieło, są opowieści bogaczki o jej dzieciństwie i młodości.
Jak dla mnie ta część to solidne 7/10, dobra, intrygująca historia z wiarygodnymi bohaterami.
Niestety, zbiór opowiadań już nie osiąga tego poziomu, gdybym miała oceniać go jako odrębną całość, to dałabym 5/10. Historie są nierówne, od słabych do dobrych, ale żadna nie sprawia większego wrażenia. Gdybym miała oceniać każde z opowiadań pojedynczo, to oceny prezentowałyby się następująco:
-
Stworzenie - 5;
-
Z głębi kanionu – 5,5 (ta historia miała potencjał, który imho zostałby lepiej rozwinięty i spożytkowany w formie powieści);
-
Asystentka pisarza fantasy – 6;
-
Daleka oaza – 6;
-
Kobieta, która liczy swoje oddechy – 5;
-
Reparata – 6;
-
Pansolapia – 4;
-
Miasto egzoszkieletów – 6;
-
Słodki węzeł – 5,5;
-
Coś nad morzem – 4;
-
Delikatny – 3;
-
Zombie Malthusiana – 6;
-
W drodze do Nowego Egiptu – 5 (to historia w stylu uniwersum GF Darwin);
-
Pływanie w Lindrethool – 6 (to z kolei historia z vibem filmu Ona);
-
Podwieczorek z Juliuszem Vernem – 3;
-
Jasny poranek – 6.
Całą książkę oceniam na 6/10. Szczerze, to Mag mógłby sobie darować to łączenie w jednym wydaniu powieści i opowiadań (ktoś mi wyjaśni, skąd wgl taka polityka?), wolałabym przeczytać Portret pani Charbuque bez dodatków
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter
Tytuły opowiadań fajne. Jakieś takie oldschoolowe
Zaloguj się aby komentować
To w końcu jaka będzie pogoda?
#heheszki #pogoda
#heheszki #pogoda
@AndzelaBomba może tym razem coś trafią.
Zaloguj się aby komentować
@AndzelaBomba Instructions unclear.
@MostlyRenegade however butt is clear
@AndzelaBomba
Zaloguj się aby komentować
#memy #heheszki #humorobrazkowy #bekazwegan
Zaloguj się aby komentować
#memy #heheszki #humorobrazkowy #mapporn #australia #austria
Jakby się ktoś zastanawiał dlatego ktoś nazwał Australię jak Austrię to chodzi o "Terra Australis Incognita"
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Terra_Australis
Nazwa Australia, odnosząca się do kontynentu, pochodzi od określenia Terra Australis, czyli Ziemia Południowa po łacinie. W dawnej Europie wierzono, że na półkuli południowej znajduje się naprawdę duży kontynent. Ostatecznie nazwa przypadła o wiele mniejszemu, niż zakładano.
@cebulaZrosolu lend dałn anderrr. Austria ma nazwę od Ost - wschód, östlich - wschodni. östlerreich - wschodnia rzesza.
@maximilianan nazwa to jest jeszcze ze staro-wysoko-niemieckiego i na polski to się tłumaczyła jako wschodnia marchia, a nie resza. Austria to był sporo mniejszy region niż obecny kraj i nie zrzeszał paru krain chociaż po ekspansji austriackiej taka interpretacja technicznie rzecz biorąc też pasuje.
Zaloguj się aby komentować
Ideal match
#heheszki #humorobrazkowy #disney
#heheszki #humorobrazkowy #disney
@AndzelaBomba no nie bardzo, z takimi dystansami to sobie głeboko w oczy nie popatrzą
Zaloguj się aby komentować
Nie żyje Alain Delon. Aktor, który zapisał się w historii kina za sprawą takich filmów jak "Lampart", "Rocco i jego bracia" Luchino Viscontiego, "Zaćmienie" Michelangelo Antonioniego czy "Samuraj" i "W kręgu zła" Jeana-Pierre'a Melville'a, miał 88 lat.
Źródło: https://www.filmweb.pl/news/Nie+%C5%BCyje+Alain+Delon.+Aktor+znany+z+film%C3%B3w+Luchino+Viscontiego+mia%C5%82+88+lat-143863
#kino #filmy #wiadomosciswiat #francja
Źródło: https://www.filmweb.pl/news/Nie+%C5%BCyje+Alain+Delon.+Aktor+znany+z+film%C3%B3w+Luchino+Viscontiego+mia%C5%82+88+lat-143863
#kino #filmy #wiadomosciswiat #francja
Kilka podpowiedzi, dlaczego nasze babki/matki do niego wzdychały
Zaloguj się aby komentować
#memy #heheszki #humorobrazkowy #pasjonaciubogiegozartu
Dla tych co nie kumajo - stable to z angielskiego stajnia
@bartek555 jego kondycja to stajnia? Nadal nie rozumiem. I w ogóle o co chodzi z kondycją skoro nie biegał?
@conradowl chodzi o air condition, czyli kondycje powietrza w odbycie
Pewnie upadł i stąd się tam wzięły
@ZohanTSW a może wsadził sobie siano i same weszły?
@viollu szanse są niezerowe
@AndzelaBomba konia se niech zwali
Zaloguj się aby komentować
#memy #heheszki #humorobrazkowy #pasjonaciubogiegozartu
Zaloguj się aby komentować
@AndzelaBomba 80085 dla zwykłych ludzi, a 5318008 dla koneserów. XD
To ma związek z kalkulatorem, jak coś.
@Dziwen OO vs. oo
@Dziwen hooray for boobies
Zaloguj się aby komentować