#mitologiajaponska

45
317
Encyklopedia mitologii japońskiej

364/1000- Suiko

Suiko to yokai będący krewnym innego wodnego stworka, kappy, od którego jest uważany za dużo bardziej niebezpiecznego. Byt ten rozmiarami jest zbliżony do ludzkiego dziecka, a jego ciało pokrywają niezwykle twarde łuski. Na jego kolanach można dostrzec narośla przypominające z wyglądu pazury tygrysa. Żyje tuż przy rzekach oraz w pobliżu zbiorników wodnych.

Te istoty, które mieszkają w pobliżu osad ludzkich, uwielbiają płatać różnego rodzaju psikusy okolicznym mieszkańcom. Nie poprzestają jednak tylko na tym, mogą się bowiem posunąć do opętania losowej osoby, którą następnie zmuszają do wykonywania różnych wymyślnych zadań. Gdy odezwie się w nich ich mordercza natura, suiko wykorzystują swoją ogromną siłę do wciągania ludzi w wodną toń i topienia ich. Karmią się ludzką krwią, którą do cna wysysają z ciała ofiary, mówi się też, że potrafią "skonsumować" duszę danej osoby. Gdy już zakończą ucztę, pozostawiają wysuszone zwłoki w pobliżu wody.

By utrzymać stwora z daleka od domu, dawne przesądy radziły, by postawić przy wejściu sierp, a także rozsypać nasiona lnu bądź grochu tuż przed owym wejściem.

Suiko jest możliwy do uśmiercenia, jednak jest do tego potrzebne ciało osoby zabitej przez stwora. W pierwszej kolejności należy zbudować małą chatkę z trawy oraz słomy, a następnie w jej wnętrzu umieścić trupa złożonego na przygotowanej wcześniej desce. Nieznana siła przyciągnie w końcu tego suiko, który odpowiadał za śmierć wystawionego nieboszczyka. Istota zacznie biegać wokół chatki, a jej ciało ulegać powolnemu rozkładowi podobnie jak ciało w chacie(w tym czasie będzie on niewidzialny dla ludzkiego oka, suiko wykorzystują ową przydatną zdolność, by nie przyciągać niepotrzebnej uwagi). W końcu rozkład stanie się na tyle zaawansowany, by uśmiercić stwora, który utraci przy tej okazji swój niewidzialny kamuflaż. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
8aac9e1c-057c-46fb-9192-86ec457a73e4

Znaczy argonianin? 🤠

a2521889-618e-43ab-8fbb-2485179595a0

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

362-363/1000- Sori no kanmushi/Subakuchu

Sori no kanmushi to ludzki pasożyt przedstawiany na ilustracjach jako biało-niebieskie stworzenie z płetwami oraz szczotkowatym ogonem. Po wniknięciu do organizmu yokai ów wybiera sobie za swój dom wątrobę. Jego ulubionym jedzeniem są podobno pikantne potrawy.

Sori no kanmushi lubi podgryzać plecy swojego żywiciela wywołując silne bóle w tamtej części ciała. Dodatkowo mogą się pojawić różne wady kręgosłupa wywołane obecnością pasożyta. Tamtejsza medycyna w celu jego zwalczenia polecała przyjmowanie preparatów na bazie dwóch roślin: Saussurea costus oraz Atractylodes japonica.
***********************
Subakuchu to urastające do wielu metrów długości pasożyty wyglądające niczym małe smoki posiadające rozwidlający się ogon. W ciele człowieka nie mają jednego ulubionego miejsca wciąż kursując między brzuchem i moszną. Moszna to ich ulubione miejsce szczególnie w chwilach, kiedy ciało żywiciela notuje spadek temperatury, w takich momentach ukrywają się tam i wyczekują "ocieplenia".

Ludzie zarażeni tym pasożytem cierpią na niezwykle bolesne bóle brzucha, które pojawiają się u nich 1-2 razy w ciągu roku. Im dłużej subakuchu rozwija się w ciele, tym gorsze rokowania. Jeśli yokai osiągnie około 15 metrów długości, oznacza to pewną śmierć dla jego żywiciela.

Subakuchu można się pozbyć wyłącznie poprzez zabieg akupunktury. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
869293dd-c10b-486d-914d-2a8b8c187629
15142662-16fd-438f-9a3a-7138d13bdf30

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

360-361/1000- Shussebora/Sogenbi

Charonia tritonis to gatunek morskiego ślimaka, który jest kolejnym zwierzątkiem uznawanym w mitologii japońskiej za zdolne do transformacji w yokai. Jednak proces ten trwa podobno kilka tysięcy lat, zanim nastąpi przemiana w smokopodobne stworzenie.

Dawne legendy mówią, że trytonki żyły kiedyś głęboko w górach, gdzie przebywały zagrzebane w ziemi. Po trzech tysiącach lat osunięcia ziemi przeniosły je w doliny, a następnie po kolejnych trzech tysiącach trafiły one do morza.

Jako że swoje życie spędzają na dnie mórz, shussebora bardzo rzadko ukazują się ludziom. Według przekazów ten, który skonsumuje mięso istoty, znacząco przedłuży swoje życie.
************************
Sogenbi to nazwa dla otoczonej płomieniami latającej głowy należącej dawniej do złego mnicha ze świątyni Mibu-dera.

Sogen to duchowny, który miał w przeszłości mieszkać na terenie Kioto i służyć w tutejszej świątyni znanej jako Mibu-dera. Był on wyjątkowo łasym na pieniądze człowiekiem, który nie wahał się podbierać części pieniędzy przekazywanych przez wiernych na rzecz przybytku. Innym złym nawykiem Sogena było sprzedawanie wykradanych ze świątyni dóbr, które następnie sprzedawał. Gdy w końcu po wielu latach mężczyzna zmarł, był dla niego otwarty tylko jeden kierunek podróży: piekielna otchłań, gdzie też ostatecznie trafił. Krótko po jego śmierci pojawiły się plotki, jakoby płonąca głowa starego mnicha unosiła się w pobliżu świątyni Mibu-dera. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
d55fc57f-77a2-4ba1-ba26-c37722b6c652
5596d4bb-d223-4b92-8de2-a32eb1eb3c83

Zaloguj się aby komentować

Zostań Patronem Hejto i odblokuj dodatkowe korzyści tylko dla Patronów

  • Włączona możliwość zarabiania na swoich treściach
  • Całkowity brak reklam na każdym urządzeniu
  • Oznaczenie w postaci rogala , który świadczy o Twoim wsparciu
  • Wcześniejszy dostęp, do wybranych funkcji na Hejto
Zostań Patronem
Encyklopedia mitologii japońskiej

359/1000- Shunobon

Shunobon to demon pochodzący z górskich rejonów w pobliżu miast Niigata i Fukuoka. Ten czerwonoskóry stwór posiada tylko jedno spore oko oraz potężne usta rozciągające się od ucha do ucha. Jest wzrostu bardzo wysokiego mężczyzny i nosi ubiór typowego mnicha.

Shunobon uwielbia straszyć ludzi kryjąc się pod postacią zwykłego człowieka i nagle odsłaniając swoje prawdziwe oblicze. Ofiary spotykające owego demona często mdleją, a nawet umierają ze strachu.

Shunobon najczęściej działa w pojedynkę, ale zdarza mu się od czasu do czasu współpraca z innymi yokai takimi jak shitanaga uba, której pomaga on zdobyć ludzkie pożywienie.

Legenda: Dawno temu gdzieś w regionie Aizu podróż swoją odbywał pewien młody samuraj. W jego głowie wciąż błąkała się myśl o legendzie mówiącej o stworze grasującym w tych okolicach, podróż ta nie była więc dla niego przyjemnym doświadczeniem. Wielką więc radość odczuł on, gdy w pewnej odległości przed sobą dostrzegł innego młodego wędrowca. Podkręcił więc tempo i szybciutko dogonił nowego towarzysza podróży, by razem z nim wędrować nocą przez teoretycznie nawiedzone rejony.

Obaj mężczyźni porozmawiali sobie o różnych drobnostkach, aż w końcu młody samuraj postanowił poruszyć temat lokalnej legendy. "Słyszałem, że w tych okolicach nocą pokazuje się stwór, którego nazywają Shunobon. Słyszałeś coś o nim?". Nieznajomy odwrócił się w jego stronę i odpowiedział: "Czy przypadkiem nie wygląda on tak?". W chwili, gdy jeszcze wypowiadał te słowa, jego skóra zaczęła zmieniać kolor na czerwony, a włosy upodobniły się do igieł. Z jego oczu wydobył się potężny blask, a usta rozwarły się na całą szerokość twarzy. Przemiana ta była na tyle przerażająca, by pozbawić mężczyznę przytomności.

Gdy po pewnym czasie samuraj ocknął się na pustej drodze, po potworze nie było śladu. Wędrowiec rzucił się do biegu i po pewnym czasie dopadł pierwszej ujrzanej chaty, gdzie postanowił poprosić o schronienie. Po wpuszczeniu do środka i uspokojeniu się opowiedział wszystko mieszkającej tam kobiecie.

"Mój ty biedaczku, to musiał być naprawdę straszny widok. A swoją drogą czy ten stwór nie wyglądał w ten sposób?" W tym miejscu historia przemiany powtórzyła się po raz kolejny.

Samuraj wybiegł z domostwa krzycząc wniebogłosy. Postanowił nie zatrzymywać się i dostać się do swojego domu, gdzie czekało bezpieczne łóżko. Mężczyznę od tej pory opanował tak wielki strach, że nie potrafił opuścić owej strefy komfortu. Po stu dniach od spotkania z demonem ostatecznie zmarł. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
893fbeaf-219d-4765-8e7c-969f09ca1419

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

357-358/1000- Shumoku musume/Shoroshoro gitsune

Shumoku musume to istota o głowie, której kształt jest porównywany do głowy ryby-młota albo też ślimaka. Jej ubiór stanowi furisode kimono, które w Japonii uznawano za strój odpowiedni dla niezamężnych młodych niewiast.

Wizerunek shumoku stał się dość popularny w Japonii po tym jak umieszczono go na specjalnej talii kart do gry znanej jako obake karuta. Mimo owej popularności istota nie doczekała się jakiegokolwiek interesującego opisu na swój temat, pozostaje więc tylko gdybanie.

Słowo shumoku nawiązuje do młoteczków używanych do uderzania świątynnych dzwonów. Na tej podstawie powstała teoria, że istota może być tsukumogami, duchem owego przedmiotu. Z drugiej strony może to być po prostu nawiązanie do przypominającej młotek głowy stworka. 
*****************
Shoroshoro gitsune to kitsune, który miał nawiedzać drogę pomiędzy Tanegaike oraz górą Shichi. Stał się on znany z uwodzenia przechodzących podróżników będąc w tym czasie pod postacią pięknej kobiety. Słowo shoroshoro nawiązuje do dźwięku wody płynącej u stóp góry Shichi. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
09f3edc9-f809-4036-bf9b-88147b3e6431
d70b03e5-2bcb-4a7b-9c9c-1ae86595bb60

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

356/1000- Shokuin

Shokuin to potężny bóg posiadający smocze ciało w kolorze czerwonym i twarz istoty ludzkiej. Jego ciało mierzy 1000 ri(stara jednostka miary), jest to długość ciężka do określenia nowoczesnymi metodami, pozostaje więc po prostu rzec, że jest on nieprawdopodobnie długi. Żyje podobno w okolicy mitycznej góry Sho. Oczy istoty są niczym potężne źródła światła, jego oddech zaś potrafi zmieniać pory roku. 

Według przekazów otwarcie oczu przez Shokuina sprawia, że na ziemi nastaje dzień, zaś zamknięcie ich przywołuje noc. Gdy zrobi wdech, nastaje lato, wydech przynosi zimę. Bóstwo nie musi jeść, pić, spać czy też oddychać, jeśli jednak wykona ostatnią czynność, powoduje to potężne porywy wiatru.

Shokuin został stworzony w Chinach, gdzie nazwano go Zhuyin. Z czasem do grona swoich mitologicznych bytów przyjęli go także Japończycy, jego opis zamieścił choćby Toriyama Sekien, który dodał od siebie informację, jakoby bóstwo to żyło w pobliżu Oceanu Arktycznego.

Shokuin mógł być w starożytnych Chinach personifikacją Słońca, na co mogą wskazywać jego zdolności. Inna teoria rzecze, że jego powstanie jest powiązane z aurora borealis, zorzą polarną. Na tamtych terenach dawniej określano owo zjawisko jako "czerwony duch", a miejscowi ludzie mogli wyobrażać sobie światła zorzy jako gigantycznego smoka ciągnącego się na długość setek kilometrów. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
aa9035b3-1b14-4fe0-a5ea-0e331abf3287

„Jego oddech zaś potrafi zmieniać pory roku.” To sobie zapamiętam. Piękne :)

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

355/1000- Shokera

Jakieś pół roku temu miałem okazję opisywać sanshi, trzy małe "robaki" będące elementem religii znanej jako koshin, która to wywodzi się od taoizmu. Sanshi są uznawane za rodzaj ludzkich pasożytów, które co 60 nocy wymykają się do najwyższego, by zdać mu relację z wszystkich grzeszków popełnionych przez ich "żywiciela", a ten następnie zostaje ukarany poprzez skrócenie pozostałego okresu życia.

Przypominam to wszystko, ponieważ omawiany dzisiaj byt jest mocno powiązany z praktykami religijnymi koshinowców.

Shokera to rodzaj demona, który pojawia się na ziemi tylko i wyłącznie w noce, kiedy to sanshi wymykają się, by stanąć przed najwyższym. Poluje na tych, którzy pragną, że tak to ujmę, "oszukać" system.

Kolejne przypomnienie: w noc "spowiedzi" trzy małe stwory mogą opuścić ciało osoby tylko w czasie, kiedy ta znajduje się w objęciach snu. Jeśli ta odmówi sobie tej przyjemności, a zamiast tego całą noc spędzi na modłach, uchroni się przed ewentualnymi konsekwencjami w przypadku, jeśli nadmiernie nagrzeszyła. 

W tym momencie na scenę wkracza shokera, który jest rodzajem "pożeracza" rozglądającego się za takimi właśnie nocnymi markami. W noc spowiedzi przerażający stwór krąży od domu do domu wypatrując modlących się koshinowców, którzy następnie zostają przez niego odpowiednio ukarani. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
b0726c2e-ac7b-433c-8aeb-ea647931d1c9

Bardziej interesujące jest to że w starożytnej Japoni mieli okna dachowe🤔

Zaloguj się aby komentować

Wrzucam wczorajszy wpis jeszcze raz, ponieważ musiałem nanieść kilka drobnych poprawek do tekstu, opis i legenda nie uległy zmianom, także jeśli ktoś czytał wczoraj o Shokim, może zignorować ową wrzutkę.

Encyklopedia mitologii japońskiej

354/1000- Shoki

Shoki to legendarny pogromca demonów oryginalnie pochodzący z Chin, gdzie jest znany jako Zhong Kui. Jest on mało urodziwym, a także potężnym fizycznie mężczyzną dzierżącym w ręku solidny miecz. W świecie oni jego imię budzi powszechny strach, nie ma bowiem istoty, która miałaby przeciwko niemu jakiekolwiek szanse. Shoki nie tylko zabija demoniczną rasę, pewną część "szczęśliwców" oszczędza tworząc z nich prywatną armię, według przekazów ma pod sobą co najmniej 80 tysięcy rogatych bestii.

Pierwsze wzmianki na temat pogromcy demonów pochodzą z około 700-800 roku. W samej Japonii po raz pierwszy usłyszano o nim w okresie Heian, a największą popularność zdobył w okresie Edo. Figurki i podobizny chińskiego bohatera podobno mają przynosić szczęście ich posiadaczom. Japończycy oddają mu cześć jako bóstwu z mocą ochrony przed złymi siłami jak i chorobami.

Legenda: Shoki urodził się w chińskiej prowincji Shanxi podczas rządów dynastii Tang. Marzeniem dorastającego chłopaka było zostanie lekarzem i służba na dworze cesarza Xuanzonga. Nauka szła mu wyśmienicie, a on sam bez problemu zdał wszystkie wymagane egzaminy. Gdy w końcu złożył papiery na dworze cesarskim, okazało się, że jest najlepszym kandydatem na upragnione stanowisko. 

Wydawało się, że nic nie może stanąć Shokiemu na drodze do osiągnięcia celu, stało się jednak inaczej. Problematyczny okazał się być wygląd mężczyzny, który był nieprawdopodobnie brzydki. Gdy tylko zjawił się przed chińskim władcą, ten widząc go natychmiast postanowił odrzucić jego kandydaturę, nawet jeśli tym samym odrzucał najlepszego kandydata. 

Marzenia Shokiego rozsypały się niczym domek z kart. Złamany psychicznie uznał, że jego dalsze życie nie ma sensu i odebrał sobie życie na schodach prowadzących do pałacu cesarskiego. Władca poczuł się poruszony takim obrotem spraw, ogarnęło go także poczucie winy po śmierci tak utalentowanego młodego człowieka, którego odrzucił tylko z powodu wyglądu. Postanowił chociaż w pewnym stopniu odkupić swoje winy urządzając zmarłemu uroczysty pogrzeb normalnie zarezerwowany tylko dla członków rodziny cesarskiej oraz przyznać mu tytuł "doktora z Zhongnanshan". 

Minęły lata, a władca zapadł na wyjątkowo ciężką chorobę. W tym czasie przyśniły mu się dwa demony, z których jeden nosił oficjalne szaty cesarskiego dworu. Był on dużo większy od drugiego oni, który został przez niego z łatwością złapany, zabity i pożarty. Po uczcie "demon" odwrócił się do cesarza i przedstawił się jako Shoki, a także zapewnił go, że będzie chronić jego osobę przed złem. Po obudzeniu się władca odkrył, że objawy choroby całkowicie zniknęły. 

W ten oto sposób na podstawie owego snu powstały portrety nowego bóstwa, a on sam stał się sławny w całych Chinach, a później także w Japonii. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
a54c97d1-9bfd-4121-a629-24322ce8aaa0

Piszę na podstawie angielskich źródeł, najczęściej yokai.com bo to taka najbardziej obszerna strona z info na temat mitologii japońskiej.

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

352-353/1000- Shogoro/Shojo

Shogo to rodzaj dzwonu użytkowanego w buddyzmie przy okazji religijnych rytuałów. Gdy w końcu straci swój czysty dźwięk, trafia do schowka lub w inne odosobnione miejsce, gdzie zapomniany przez człowieka może przemienić się w byt znany jako shogoro.

Shogoro wędruje nocami niczym żółw wydając głośne dźwięki przy pomocy posiadanego młoteczka i niepokojąc mieszkańców domostwa. Szczęśliwie jest to bardzo łagodny byt, tak więc poza problemami ze snem nie grozi im żadne niebezpieczeństwo.
*×*×*×*×**×**×**×*****‡**;"
Shojo to podobno bardzo inteligentne istoty zasiedlające głównie wybrzeża w okolicach gór. Są wielkości człowieka i przypominają małpy z długimi włosami w kolorze rudym. Jeśli posiadają jakiś ubiór, to jest on wykonany z pozyskanych wodorostów.

Shojo spędzają czas głównie bawiąc się i pijąc duże ilości alkoholu. Uwielbiają sake jak i inne trunki, w tym tworzone przez siebie wino, które posiada niezwykłe właściwości. Smak owego wina różni się w zależności od osoby i prowadzonego przez nią żywota. Dla kogoś o dobrym sercu alkohol ten będzie smakować niczym najprawdziwsza ambrozja. Zły człowiek wyczuje w tym zatrute nuty, a winny napój może spowodować nawet jego śmierć.

W stosunku do ludzi shojo pozostają zwykle bardzo pokojowo nastawione, oczywiście dzieje się tak, jeśli i druga strona jest nastawiona na porozumienie. Potrafią także w pewnym stopniu zrozumieć ludzką mowę. Jeśli jednak jest taka możliwość, istoty te wolą żyć z daleka od świata ludzi. Od czasu do czasu zdarza się, że mogą one próbować przegonić statki i łodzie, które nadmiernie zbliżają się do zamieszkiwanych przez nie plaż, przy okazji może się zdarzyć, że jednostki zaopatrzone w zapasy sake po jakimś czasie odkrywają zniknięcie kilku beczułek.

Podobieństwo owej istoty do orangutana spowodowało, że nazwa przyjęła się w Japonii jako określenie dla owego zwierzęcia. Oprócz tego shojo określane są osoby, które bardzo, ale to bardzo lubią zaglądać do kieliszka. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
49cb3451-f853-4bb8-b26e-d0107fb4c24e
6c38362e-6644-469d-aac3-6b3bc6798d79

@AbenoKyerto wygląda na pierwszym obrazku jak potwór robót odkurzacz, ta technika u Japońców to jednak zawsze była do przodu

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

351/1000- Shitanaga uba

Shitanaga uba to rodzaj stworów przypominających stare wiedźmy, spotkać je można w lichych chatkach znajdujących się na terenie gór. Najpotworniejszym elementem ich ciała jest ich język mający nawet ponad półtora metra długości. Polują na zagubionych wędrowców, którzy następnie stają się częścią ich jadłospisu.

Shitanaga uba lubi współpracować z innymi żyjącymi w okolicy yokai, czasami oddaje się też pod służbę potężniejszym od niej istotom.

Legenda: Działo się to jesienią w bliżej nieznanym roku, wtedy to dwójka mężczyzn wędrujących do stolicy z miejscowości Echigo straciła orientację i zgubiła się podczas przeprawy przez góry. Zbliżała się noc i zdecydowanie nie byli oni chętni spędzać jej w dziczy bez dachu nad głowami. 

Ku ich uciesze na ich drodze ukazała się nędzna chatka, w której mieszkała na oko siedemdziesięcioletnia starowinka. Kobieta przystała na ich prośbę o gościnę, przyszykowała im kąt do spania i podała skromny poczęstunek. Po pewnym czasie mężczyźni ułożyli się do snu.

Jakiś czas później jeden z podróżników przebudził się z niejasnym poczuciem zagrożenia. Wokół panowały ciemności, tak więc miał on problem z dostrzeżeniem czegokolwiek. Wydawało mu się jednak, że widzi staruszkę pochylającą się nad jego towarzyszem i liżącą jego twarz za pomocą nienaturalnie długiego języka. Mężczyzna zakaszlał, a postać nagle szybko usadowiła się obok paleniska, by ponownie zajmować się tam przędzeniem.

Jednak nie był to koniec atrakcji tej nocy. Dosłownie chwilę później z okna dobiegł potężny głos "Uba, tu shunobon. Co ci schodzi tak długo? Pozwól, że ci pomogę". Zaraz po tych słowach do chaty wkroczył dwumetrowy stwór o wściekle czerwonej facjacie.

Rozbudzony wędrowiec wyciągnął swój miecz i skoczył na potwora. Cięcie bronią spowodowało, że ten rozpłynął się w powietrzu. W tym czasie starucha chwyciła drugiego mężczyznę i uciekła z chaty. Domostwo po chwili zniknęło ukazując puste wertepy. Kompletnie skołowany i wystraszony ostatnimi wydarzeniami wędrowiec numer jeden postanowił poczekać do rana przy najbliższym drzewie.

Gdy w końcu wzeszło słońce, nie było śladu wskazującego na to, że kiedykolwiek stał w tej okolicy dom mieszkalny. Po krótkich poszukiwaniach ostatecznie wyjaśniły się losy towarzysza podróży, który odnalazł się w położonych niedaleko gęstwinach. Konkretnie to odnalazł się jego szkielet, który lśnił czystością po porządnym wylizaniu przez jęzor potwora. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
603c57ba-0296-4e42-9ed5-913d69a3edfc

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

350/1000- Shisa

Shisa to lwopsy znane głównie na terenie Okinawy. Pod wieloma względami są one niezwykle podobne do omawianych już w przeszłości koma inu.

Shisa jest z pewnością odrobinę mniejszy od swojego krewniaka. Łączy je za to fakt bycia bóstwami strażniczymi, jednak bronią one zupełnie różnych obiektów. Różnica w tym wypadku jest taka, że koma inu stawiany jest na straży świątyń, tymczasem mniejszy lwopies chroni pojedyncze domostwa lub całe wsie. Shisa zajmuje zwykle odpowiednio eksponowane stanowisko na dachach domów, wioskowych bramach czy też na cmentarzach. 

Zarówno shisa jak i koma inu posiadają tego samego przodka, chińskie lwy strażnicze. Koma inu przebył dłuższą drogę do kraju kwitnącej wiśni przechodząc najpierw przez Koreę. Podróż Shisy była dużo krótsza, co doskonale widać po podobieństwie jego nazwy do Shishi, określenia stosowanego dla chińskiego odpowiednika. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
e7bebc51-41ae-4e70-999b-c0642a730115

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

348-349/1000- Shiro uneri/Shiryo

Shiro uneri to duch przedmiotu narodzony z kuchennego ręczniczka, który spędził zdecydowanie zbyt wiele lat na swojej "służbie". Byt upodobał sobie formę smoka, za pomocą której atakuje ludzi.

"Ciało" istoty po wielu latach wykorzystywania podczas pracy w kuchni wydziela bardzo intensywny smród, który shiro uneri wykorzystuje podczas ataku. Zwykle owija się wokół twarzy atakowanej osoby, która mdleje od nadmiaru wrażeń zapachowych. Zdarza się to zdecydowanie rzadziej, ale jest też możliwe, że "smok" posunie się do zabójstwa poprzez uduszenie.
×*×*×*×*×*×*×*×*×*
Shiryo to duchy zmarłych osób ukazujące się krótko po śmierci, aby pożegnać się z bliskimi krewnymi lub przyjaciółmi, zanim przejdą na drugą stronę. Ten sposób jest pozytywny, jednak nie każdy duch ma wyłącznie dobre intencje. Czasami niektóre zjawy ukazują się, by ostatecznie zabrać dodatkowego towarzysza podróży do krainy umarłych.

Wiara w shiryo sięga w Japonii jeszcze czasów przedpiśmiennych i przetrwała całe wieki stając się jednym z podstawowych ludowych przekonań dotyczących życia po śmierci. Jedna z bardziej znanych opowiastek na ten temat mówi o pewnej dziewczynie oraz jej ojcu. Po śmierci mężczyzny jego duch ukazał się przed młodą kobietą, którą próbował zabrać ze sobą w ostatnią podróż. Dziewczyna wybiegła z domu wołając o pomoc. Każdej kolejnej nocy wartę nad nią obejmowali kolejni członkowie z bliższej i dalszej rodziny, tak samo też każdej nocy pojawiał się duch ojca, który próbował "połączyć się" z córką. Dopiero po miesiącu przerażających nocnych wrażeń zjawa odpuściła i zostawiła dziewczynę w spokoju. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
fd979020-a41b-4d3d-a1f5-557d92c1e5f1
8166e840-38ad-49b3-98ba-6db67a36e697

Shiro uneri to duch przedmiotu narodzony z kuchennego ręczniczka, który spędził zdecydowanie zbyt wiele lat na swojej "służbie". Byt upodobał sobie formę smoka, za pomocą której atakuje ludzi.

@AbenoKyerto Coś czuję, że jakiegoś Japończyka wkurzało, że obsesyjnie oszczędna małżonka nie potrafiła rozstać się z używaną o 2 lata za długo szmatką, i wymyślił taką legendę aby ją do tego zachęcić. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

346-347/1000- Shiro ukari/Shiranui

Shiro ukari to biały duch z wielkimi oczami, który zdaje się wędrować kompletnie bez celu po ziemskim wymiarze.

Byt ten stworzony został w okresie Edo przez nieznanego artystę, który niestety wysilił się tylko na tyle, by narysować istotę oraz nadać jej imię, poza tym nie wiadomo o nim nic więcej.

Według domysłów opartych na owym imieniu duszek ten jest skazany na bezcelową ziemską wędrówkę z powodu własnych grzechów, które blokują jego dalszą podróż do kolejnego etapu życia pozagrobowego.
×*×*×*×*×*×*×*×*×*×
Shiranui to rodzaj tajemniczych ogników widywanych nocą na wodach otaczających japońską wyspę Kiusiu. Pojawiają się około 8 kilometrów od brzegu i można je ujrzeć tylko z wyżej położonych miejsc na wybrzeżu.

Shiranui na początku pojawia się jako jedna kula, która następnie mnoży się do momentu, gdy nad powierzchnią wody unoszą się setki, a czasami nawet tysiące kul rozciągające się na przestrzeni wielu kilometrów.

Wierzono, że za powstawaniem tych zjawiskowych ogników stał smoczy bóg morza. Zwykle w owe dni rybacy nie wypływali na połów. Ci, którzy jednak odważyli się, donosili następnie, że nie mogli zbliżyć się do kul, które mimo wysiłków śmiałków pozostawały poza zasięgiem ich łodzi. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
caeb36b1-03cb-40b2-a5d9-b7d41663d7ec

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

345/1000- Legenda o mężczyźnie, który połykał konia

Dawno temu w Oshio no Ura w prowincji Kaga miał żyć wyjątkowo zamożny człek o imieniu Chojiro. Chojiro niezwykle lubił mięso, a trzeba tutaj dodać, że jedzenie mięsa było w dawnej Japonii praktyką bardzo niemile widzianą. Dla mężczyzny nie było jednak rzeczy zakazanych, a mięsa zwykle miał pod dostatkiem ze względu na posiadanie w swoich włościach koni, łącznie 300 sztuk.

Za każdym razem, gdy któryś z koni wyzionął ducha, Chojiro oprawiał jego mięso, by następnie z radością rozkoszować się jego smakiem. Dzięki temu zakazanego pokarmu zawsze miał pod dostatkiem.

Liczba koni należących do mężczyzny zaczęła się w końcu mocno kurczyć, a wraz z tym skurczeniu uległy zapasy mięsa w jego spiżarni. W dniu, w którym zapasy zniknęły całkowicie, Chojiro postanowił zabić najsłabszego konia, który ze względu na wiek stawał się powoli niezdolny do pracy. Dzień, w którym ubił zwierzę, stał się dla niego początkiem koszmaru, bowiem od tej pory miał nawiedzać go żądny zemsty duch zwierzęcia.

Każdej nocy zjawa nawiedzała Chojiro w jego śnie, gdzie ściskała jego gardło. Dodatkowo każdego wieczoru dokładnie w czasie, kiedy doszło do zaszlachtowania zwierzęcia, przed mężczyzną ukazywał się duch, który siłą wciskał się w jego gardło torując sobie drogę aż do żołądka, gdzie dodatkowo męczył swojego oprawcę gwałtownym wierzganiem.

Cierpienie mężczyzny nie miało końca, po pewnym czasie z powodu tych ciężkich przeżyć dostał silnej gorączki oraz halucynacji. Pogrążał się stopniowo w szaleństwie krzycząc i wyznając wszystkie popełnione grzechy. Lekarze rozkładali ręce nie potrafiąc pomóc Chojiro, tak samo też nie pomogły modlitwy duchownych. W końcu stan chorego po 100 dniach niewymownych cierpień uległ pogorszeniu, a Chojiro umarł. W całej okolicy rozeszły się plotki na temat stanu ciała mężczyzny, które było powyginane przypominając to u starego konia mającego za sobą zbyt wiele ciężkiej pracy.

Legenda ta jest jedną z popularniejszych w Japonii, prawdopodobnie najbardziej znana jej wersja ukazała się w "Ehon Hyakumonogatari", zbiorze ilustrowanych opowieści wydanym w okresie Edo. Pewne źródła głoszą, że może być ona inspirowana w pewnym stopniu inną legendą o XVII-wiecznym magiku, Shioya Chojiro. Magik ów potrafił m.in. połykać miecze, ale jego najbardziej spektakularnym trikiem miało być donbajutsu(technika połykania konia), podczas którego potrafił on pochłonąć całe żywe zwierzę w obecności widzów. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
0c60dc21-10a8-44f2-9c30-d569badfdad3

@ten_kapuczino Żeby nie jeść mięsa, a już koniny szczególnie.

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

343-344/1000- Shinshaku/Shiofuki

Shinshaku to pasożyt-yokai, który po wniknięciu do ciała człowieka przemieszcza się w rejon pomiędzy pępkiem i sercem i tam spokojnie sobie rośnie. 

Żywiciel istoty zaczyna rozwijać w sobie miłość do gorzkich rzeczy i zapachu spalenizny. Do tego jego wola i sfera emocjonalna ulegają dużemu osłabieniu. 

Stare zapiski mówią o dużej skuteczności akupunktury, jednak jest to dobry sposób tylko i wyłącznie w okresie, gdy pasożyt dopiero dojrzewa. Po osiągnięciu dorosłości stworek jest dużo trudniejszy do usunięcia. 
**********************
Shiofuki to wodny yokai, który pewnymi cechami fizycznymi przypomina słonia, szczególnie uszami i posiadaną trąbą. 

Stworzenie żyje podobno daleko od wybrzeży, przez co jest bardzo mało znane. Wynurza się na powierzchnię tylko po to, by wyrzucić w powietrze strumień wody przy pomocy trąby. 

Jedyna wzmianka na temat istoty znajduje się w "Bakemono zukushi emaki", zwoju z 1820 roku stworzonym przez anonimowego autora, który zamieścił w nim wizerunki różnych fantastycznych potworków. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
84c85fab-dec4-4093-b331-6be031bbd3a7
17819fbd-8c59-4f5b-abf2-bcc73c136a66

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

342/1000- Shinkiro

Shinkiro to fenomen ukazujący się w oddali w postaci niezwykłego miasta z wieżami oraz pagodami. Miał się on objawiać wyłącznie marynarzom jako cel widoczny daleko na horyzoncie i pozostawał absolutnie niemożliwy do osiągnięcia. 

Ta niesamowita iluzja miała być dziełem gigantycznych małży, które tworzyły ją za pomocą swojego oddechu. Były one uznawane za święte stworzenia znane jako shin. Wierzono, że obraz "przesyłany" przez oddech stworzeń miał ukazywać legendarne podwodne królestwo Ryugu i siedzibę tamtejszego władcy. 

Dzisiaj znamy oczywiście to zjawisko jako miraż(który w Japonii nadal jest znany pod określeniem shinkiro). 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
7673afb3-aba3-4205-93f0-a74037324bfb

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

341/1000- Shinigami

Jeśli chodzi o motyw śmierci w japońskiej mitologii, jednym z najczęściej kojarzonych z tym tematem bytów jest shinigami, wyjątkowo mroczny duch o z grubsza ludzkim wyglądzie.

Śmierć jest dla shinigami potężnym magnesem, szczególnie mocno przyciągają je miejsca, w których doszło do makabrycznego morderstwa bądź też samobójstwa. Jeśli napotkają tam kogoś żyjącego, jest szansa, że dojdzie do opętania.

Shinigami, który przyczepi się do osoby żywej, całkowicie zmienia jej sposób myślenia. Ofiara zaczyna obsesyjnie rozmyślać o śmierci, a także rozważać możliwość ewentualnego samobójstwa. Większe szanse na opętanie przez shinigami mają osoby na wskroś złe. Samo ujrzenie shinigami jest już jednak niebezpieczne dla każdego, kto będzie miał pecha go spotkać. Taka osoba z pewnością nie umrze z przyczyn naturalnych, a jej śmierć będzie wyjątkowo okrutna. 

Według legend shinigami mogą odpowiadać za serię zgonów powtarzających się przez pewien okres czasu. Jeśli w jednym obszarze dojdzie do zbrodni lub samobójstwa, miejsce zostanie zbrukane, a zła energia przyciągnie kolejne negatywne wydarzenie. Przyczyni się do tego też pomoc złych duchów, które przywołają na ten obszar osobę o równie splamionej złem duszy. W przetrwaniu cyklu kolejnych śmierci pomóc może tylko oczyszczający egzorcyzm, który przywróci wszystko do normalności.

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
f302a7e0-f60a-49f6-9ce9-6a36badc64e8
Encyklopedia mitologii japońskiej

340/1000- Shinchu

Shinchu to rodzaj owadzich bóstw o rozmiarach, które według legend przewyższają te osiągane przez słonie.

Shinchu uznaje się za sprzymierzeńców ludzi i zaciekłych wrogów wszelkich demonów i złych duchów, szczególnie tych związanych z rozprzestrzenianiem chorób. Przy kontakcie z nieczystą istotą shinchu dosłownie rozrywa ją na strzępy pozostawiając za sobą szlak pokryty mnóstwem krwi i kawałków ciał. Mówi się, że ich apetyt zmusza je do pożerania trzech tysięcy wrogów każdego ranka i kolejnych trzech tysięcy wieczorem.

Shinchu żyją na mitycznym kontynencie znanym jako Enbutai, gdzie pełnią rolę obrońców zamieszkujących ów świat ludzi.

Słowo shinchu odnosi się też do jedwabników, owadów bardzo poważanych we wschodnim kręgu kulturowym. 

#necrobook #mitologiajaponska #demonologiajaponska
cad292b4-dbb8-4bfd-90b2-94b69dccb75f

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

339/1000- Shikome

Shikome to słówko odnoszące się do kijo, żeńskich demonów wyglądających jak przeraźliwie brzydkie kobiety. Wyróżnia je nie tylko ich "piękno", ale także pewne fizyczne cechy upodabniające je do zwierząt takie jak pazury, łapy, sterczące uszy czy też sierść. Posiadają długie, czarne włosy, paskudnie wyglądające piersi i równie paskudny uśmiech.

Shikome próbują cały czas ukrywać mankamenty swojego wyglądu używając makijażu oraz odpowiedniego stroju, jednak wszystkie ich wysiłki idą na marne, a nawet powodują, że ich brzydota jest jeszcze bardziej widoczna.

Stwory te uznaje się za pełniące funkcję strażniczek w krainie umarłych. Według legend są groźne i szybkie, tylko jednym skokiem są podobno w stanie pokonać 4 tysiące kilometrów. Są również potwornie żarłoczne pochłaniając każde zdobyte jedzenie w mgnieniu oka.

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
74f5a128-9576-42d8-b1c5-0a291aa0a13d

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej

338/1000- Shikigami

Shikigami to rodzaj duchowych przyzwańców przywoływanych do ziemskiego wymiaru przez onmyoji, osoby parające się magią. Mogą być one ściągnięte dla ochrony czy też, aby wykonać określone zadanie. Przyzwanie może dotyczyć bóstwa, demona czy też zwykłego ducha.

Shikigami potrafią być niezwykle niebezpieczne. Mogą być zaklęte w przedmiotach takich jak skrawki papieru lub amulety, ale też wykorzystywać ciała zwierząt, np. kury, krowy czy psa. Najgroźniejsze byty przybierają formę człowieka czy też demona.

Chociaż ich moc może być wyjątkowo potężna, nigdy nie robią czegokolwiek z własnej woli. Po przyzwaniu stają się bowiem całkowicie zależne od widzimisię przyzywającego je onmyoji. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook
c404a4df-5669-47ae-bc86-6b7cb7ec90df
Następna