Hej Torunianie! Piękne macie miasto!
#torun #polska #zwiedzanie #historia
#torun #polska #zwiedzanie #historia
I piękne kobiety
Zaloguj się aby komentować
Społeczność
Zwiedzamy Polskę!
Dla wszystkich, którzy lubią odkrywać nasz kraj!
Od czasu do czasu przewija się #pasta o wyprawie maluchem z rodzicami nad morze. A czemu by nie odwrócić ról? Może nie nad morze ale zabieram jutro rodziców do Torunia, na wycieczkę załapała się też moja siostrzenica. Jedziemy ze świętokrzyskiego więc do pokonania jest 400km a pierwszy przystanek to bunkier kolejowy w Konewce, potem jakiś zamek i skansen olenderski. Drugi dzień to Toruń, na trzeci nie ma jeszcze pełnego planu ale na pewno go nie zmarnujemy. Mam nadzieję, że stary baleron dojedzie.
#polska #zwiedzanie #torun #podroze #zamki
#polska #zwiedzanie #torun #podroze #zamki
Olenderski park to część toruńskiego muzeum etnograficznego, do którego bardzo zachęcam wstąpić. Sam park jest ciekawy, pięknie położony, ale niestety niezbyt duży. I szerokiej drogi i miłego pobytu.
@FulTun coś się wykluło ostatnio czy ogólnie mamy brudno? xD
@HerrJacuch małe jest piękne:)
@HerrJacuch Plaga brudnych z owsikami i ich jajami pod paznokciami. A tak to luz i spoko
@pol-scot to może Chełmno albo Świecie?
@moll myślałem o tym, zobaczymy najpierw czy wyrobimy się z Toruniem w jeden dzień
@moll Chełmno? To tam jest najlepszy widok na Świecie? Ba dum tssss....
A serio to co polecasz zobaczyć w Świeciu?
@pol-scot
@ciszej już jutro:)
Zaloguj się aby komentować
Historia zamku w Baranowie Sandomierskim (woj. podkarpackie) sięga XV wieku, kiedy to starosta łęczycki Jan Baranowski zlecił wzniesienie obronnej wieży mieszkalnej. Kolejny właściciel dóbr, Rafał Leszczyński, w okresie 1569-1583 zdecydował się na budowę okazałej siedziby, wykorzystując prawdopodobnie fragmenty starej gotyckiej budowli i nadając jej renesansowy charakter. W latach 1591-1606 budynek został rozbudowany przez Andrzeja Leszczyńskiego, który do istniejących skrzydeł zachodnich dodał jeszcze dwa kolejne skrzydła na północ i wschód, połączone krużgankami. Wówczas zamek nabrał wyglądu zbliżonego do dzisiejszego. Jego architektura i detale wskazują na związek z twórczością manierystycznego architekta i rzeźbiarza Santi Gucci, który działał głównie w Krakowie i Pińczowie.
W 1620 roku zamek został wzmocniony czworobocznymi fortyfikacjami bastionowymi. Po 1682 roku, staraniem Józefa Karola Lubomirskiego, obiekt został przekształcony w stylu barokowym. W trakcie prac prowadzonych pod kierunkiem Tylmana z Gameren dodano galerię w kondygnacji piętra, pomiędzy dwiema wieżami na zachodniej elewacji, a także wprowadzono dekoracje stiukowe.
W 1849 roku zamek został dotknięty pożarem. Usuwanie zniszczeń rozpoczęto dopiero po 1867 roku.
W latach 1944-1956 budynek zamku został zaadaptowany na stajnie i magazyn GS. Kolejna renowacja obiektu rozpoczęła się po 1956 roku, dzięki funduszom kombinatu „Siarkopol”, a następnie Agencji Rozwoju Przemysłu. Od lat 60. XX wieku prowadzono prace przy zagospodarowaniu terenu wokół zamku. Zmodyfikowano układ dróg, a budynki gospodarcze przekształcono na hotel. Wprowadzono także nową kompozycję parkową według projektów profesora Gerarda Ciołka i Alfreda Majewskiego. W zdegradowanym drzewostanie dokonano wielu nowych nasadzeń.
Zamek w Baranowie Sandomierskim uważany jest za jeden z najwybitniejszych przykładów architektury późnego renesansu w Polsce, przez co dość często określa się go mianem "Małego Wawelu".
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #zwiedzanie #podkarpackie
W 1620 roku zamek został wzmocniony czworobocznymi fortyfikacjami bastionowymi. Po 1682 roku, staraniem Józefa Karola Lubomirskiego, obiekt został przekształcony w stylu barokowym. W trakcie prac prowadzonych pod kierunkiem Tylmana z Gameren dodano galerię w kondygnacji piętra, pomiędzy dwiema wieżami na zachodniej elewacji, a także wprowadzono dekoracje stiukowe.
W 1849 roku zamek został dotknięty pożarem. Usuwanie zniszczeń rozpoczęto dopiero po 1867 roku.
W latach 1944-1956 budynek zamku został zaadaptowany na stajnie i magazyn GS. Kolejna renowacja obiektu rozpoczęła się po 1956 roku, dzięki funduszom kombinatu „Siarkopol”, a następnie Agencji Rozwoju Przemysłu. Od lat 60. XX wieku prowadzono prace przy zagospodarowaniu terenu wokół zamku. Zmodyfikowano układ dróg, a budynki gospodarcze przekształcono na hotel. Wprowadzono także nową kompozycję parkową według projektów profesora Gerarda Ciołka i Alfreda Majewskiego. W zdegradowanym drzewostanie dokonano wielu nowych nasadzeń.
Zamek w Baranowie Sandomierskim uważany jest za jeden z najwybitniejszych przykładów architektury późnego renesansu w Polsce, przez co dość często określa się go mianem "Małego Wawelu".
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #zwiedzanie #podkarpackie
Ciekawe.
Od siebie dodam, że część oryginalnej drewnianej podłogi (parkietu) została zerwana i spalona przez stacjonujących tam bolszewików, ponieważ postanowili zrobić sobie ognisko w środku.
Sam zamek jest znacznie podwyższony, ze względu na powodzie, które często zalewały te tereny. Na jednym z boków znajduje się tabliczka, na której jest napisany najwyższy poziom wody, do którego dotarła. Niestety nie pamiętam roku, w którym wystąpiła powódź, ani na jakiej wysokości była, ale wydaje mi się, że powyżej 2m.
Osobiście polecam pojechać, tak samo jak do sandomierza.
@Roche Rosyjska swołocz podobnie postąpiła z zamkiem w Krasiczynie koło Przemyśla. A co do powodzi, fakt, tam często Wisła wylewała, dlatego właśnie dziedziniec zamku podniesiono do poziomu pierwszej kondygnacji.
Zaloguj się aby komentować
Zostań Patronem Hejto i tylko dla Patronów
- Włączona możliwość zarabiania na swoich treściach
- Całkowity brak reklam na każdym urządzeniu
- Oznaczenie w postaci rogala , który świadczy o Twoim wsparciu
- Wcześniejszy dostęp, do wybranych funkcji na Hejto
Dziś udamy się do wsi Sucha w gminie Leśna w województwie dolnośląskim, by odwiedzić tamtejszy zamek Czocha (niem. Tzschocha). Zdjęcia jeszcze świeżutkie, bo wczorajsze. Jakoś ciągle było mi tam nie po drodze, ale wreszcie się zmobilizowałem i stwierdziwszy, że pewnie nigdy mi tam po drodze nie będzie, ruszyłem swoje cztery kółka i odhaczyłem na liście kolejny nietuzinkowy obiekt. A że pogoda sprzyjała, postanowienie zostało zrealizowane w 100% pomyślnie.
Zamek Czocha został zbudowany w drugiej połowie XIII wieku jako warownia obronna na północnej granicy Czech z inicjatywy króla czeskiego Wacława II. W roku 1315 książę piastowski Henryk Jaworski poślubił Agnieszkę, córkę Wacława II, w wyniku czego otrzymał zamek wraz z przyległymi ziemiami jako wiano. Niestety, Henryk nie miał potomstwa, dlatego 1 lipca 1345 roku zawarł porozumienie z siostrzeńcem Bolkiem II Świdnickim, które umożliwiło mu przejęcie księstwa Jaworskiego i zamku Czocha rok później.
Po śmierci Bolka II w 1368 roku i żony Agnieszki w 1392 roku, księstwo wraz z zamkiem zostały włączone do królestwa Czech. Zamek stracił wówczas swoje strategiczne znaczenie jako warownia graniczna i stał się siedzibą rodów rycerskich. Od 1420 roku zamek był w posiadaniu możnowładcy i radcy cesarskiego Hartunga von Klüks. W czasie jego nieobecności zamek został opanowany przez husytów pod wodzą Czirina. Jednak na wiosnę następnego roku Hartung wrócił z Bazylei, zgromadziwszy oddziały wojskowe odzyskał zamek krwawo rozprawiając się z husytami.
W 1453 roku zamek został przejęty przez Kaspera von Nostitza, którego to ród sprawował władzę nad obiektem przez 250 lat. W XVI wieku, zwłaszcza za panowania Abrahama Nostitza, zamek został gruntownie przebudowany w stylu renesansowym. Wówczas to zostaje wyposażony w dzieła sztuki oraz przystosowany do skutecznego operowania w nim bronią palną.
Następna przebudowa miała miejsce około roku 1611. Po zakończeniu wojny trzydziestoletniej zamek został przekształcony w okazałą rezydencję, a głęboką fosę zamieniono na zwierzyniec. Niestety, w 1793 roku wielki pożar zamienił zamek w ruiny, pozbawiając go dawnej świetności oraz niszcząc jego bogate zbiory. Właściciele jednak podjęli się odbudowy rok później.
Kolejną rekonstrukcję przeprowadzono w latach 1909-1914 po zakupie zamku przez Ernsta Gütschowa, drezdeńskiego przemysłowca i zarazem dyrektora Jasmatzi Werke w Dreźnie. Prace te były nadzorowane przez samego Bodo Ebchardta - znanego z rekonstrukcji zamku Haut-Kœnigsbourg niedaleko alzackiej Orschwiller - o którym swego czasu pisałem.
Po II wojnie światowej zamek przeszedł pod tzw. polską jurysdykcję doświadczając różnych kolei losu. Był wielokrotnie okradany przez Sowietów, którzy wywozili meble oraz inne cenne wyposażenie. Część zbiorów bibliofilskich została zabrana do Wrocławia w ramach akcji rewindykacyjnych.
Od 1952 roku zamek przekształcono w Wojskowy Dom Wczasowy - w związku z tym budowla została utajniona i próżno było znaleźć ją wówczas na mapach. Od września 1996 roku zamek jest dostępny dla wszystkich jako ośrodek hotelowo-konferencyjny.
Polecam wizytę w okolicach godziny 9:00, ponieważ o tak wczesnej porze jest tam pusto - zarówno wokół zamku jak i na parkingu. Dzięki czemu można na spokojnie obejść cały obiekt bez zbędnych tłumów oraz bezproblemowo zaparkować samochód. Zwiedzanie z przewodnikiem zaczyna się zaś od godziny 10:00.
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #dolnoslaskie
Zamek Czocha został zbudowany w drugiej połowie XIII wieku jako warownia obronna na północnej granicy Czech z inicjatywy króla czeskiego Wacława II. W roku 1315 książę piastowski Henryk Jaworski poślubił Agnieszkę, córkę Wacława II, w wyniku czego otrzymał zamek wraz z przyległymi ziemiami jako wiano. Niestety, Henryk nie miał potomstwa, dlatego 1 lipca 1345 roku zawarł porozumienie z siostrzeńcem Bolkiem II Świdnickim, które umożliwiło mu przejęcie księstwa Jaworskiego i zamku Czocha rok później.
Po śmierci Bolka II w 1368 roku i żony Agnieszki w 1392 roku, księstwo wraz z zamkiem zostały włączone do królestwa Czech. Zamek stracił wówczas swoje strategiczne znaczenie jako warownia graniczna i stał się siedzibą rodów rycerskich. Od 1420 roku zamek był w posiadaniu możnowładcy i radcy cesarskiego Hartunga von Klüks. W czasie jego nieobecności zamek został opanowany przez husytów pod wodzą Czirina. Jednak na wiosnę następnego roku Hartung wrócił z Bazylei, zgromadziwszy oddziały wojskowe odzyskał zamek krwawo rozprawiając się z husytami.
W 1453 roku zamek został przejęty przez Kaspera von Nostitza, którego to ród sprawował władzę nad obiektem przez 250 lat. W XVI wieku, zwłaszcza za panowania Abrahama Nostitza, zamek został gruntownie przebudowany w stylu renesansowym. Wówczas to zostaje wyposażony w dzieła sztuki oraz przystosowany do skutecznego operowania w nim bronią palną.
Następna przebudowa miała miejsce około roku 1611. Po zakończeniu wojny trzydziestoletniej zamek został przekształcony w okazałą rezydencję, a głęboką fosę zamieniono na zwierzyniec. Niestety, w 1793 roku wielki pożar zamienił zamek w ruiny, pozbawiając go dawnej świetności oraz niszcząc jego bogate zbiory. Właściciele jednak podjęli się odbudowy rok później.
Kolejną rekonstrukcję przeprowadzono w latach 1909-1914 po zakupie zamku przez Ernsta Gütschowa, drezdeńskiego przemysłowca i zarazem dyrektora Jasmatzi Werke w Dreźnie. Prace te były nadzorowane przez samego Bodo Ebchardta - znanego z rekonstrukcji zamku Haut-Kœnigsbourg niedaleko alzackiej Orschwiller - o którym swego czasu pisałem.
Po II wojnie światowej zamek przeszedł pod tzw. polską jurysdykcję doświadczając różnych kolei losu. Był wielokrotnie okradany przez Sowietów, którzy wywozili meble oraz inne cenne wyposażenie. Część zbiorów bibliofilskich została zabrana do Wrocławia w ramach akcji rewindykacyjnych.
Od 1952 roku zamek przekształcono w Wojskowy Dom Wczasowy - w związku z tym budowla została utajniona i próżno było znaleźć ją wówczas na mapach. Od września 1996 roku zamek jest dostępny dla wszystkich jako ośrodek hotelowo-konferencyjny.
Polecam wizytę w okolicach godziny 9:00, ponieważ o tak wczesnej porze jest tam pusto - zarówno wokół zamku jak i na parkingu. Dzięki czemu można na spokojnie obejść cały obiekt bez zbędnych tłumów oraz bezproblemowo zaparkować samochód. Zwiedzanie z przewodnikiem zaczyna się zaś od godziny 10:00.
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #dolnoslaskie
@Yossarian Tak, oglądałem, między innymi dlatego też odwiedziłem ten zamek
@4Sfor Jebaniutki, ciągle tam siedzi. Nie powiedzieli mu, że wojna się skończyła?
@4Sfor kiedyś będąc na delegacji w Lubaniu klepnąłem sobie nocleg w tym zamku i byłem jedynym gościem:) siedziałem sobie w nocy w jednym z głównych pomieszczeń z drewnianymi ścianami, balkonikami i kominkiem i oglądałem film na laptopie. Jeszcze zadzwoniłem do kumpla na wideo rozmowie udawałem że to mój pokój hehe. Liczyłem na jakieś duchy, ale nic nie straszyło
@kuba-brylka Opis pasuje do Sali Rycerskiej. No to się wstrzeliłeś mając cały zamek dla siebie
@4Sfor tak to pewnie ta sala
@4Sfor taką ciekawostkę dorzucę od siebie że był tam nagrywany teledysk do utworu Sylwii Grzeszczak "Księżniczka"
@Tytanowy-Owsik A tak, zgadza się, wspominał o tym przewodnik.
@Tytanowy-Owsik Tak mi się teraz jeszcze przypomniało, że przewodnik wspomniał także o tym, iż telewizja kręciła tam ostatnio spektakl "Opowieść Wigilijna", tak więc będzie okazja do obejrzenia zamku i jego wnętrz na małym ekranie.
Zaloguj się aby komentować
Niemcy mają swój Neuschwanstein - a Polska słynną Mosznę
Historia tego miejsca sięga XVIII wieku, gdy istniało tu skromne założenie pałacowo-ogrodowe. Pierwsze wzmianki o barokowym pałacu pojawiły się w 1845 roku w pracy Johanna Georga Knie. Istnieje teoria, że ponoć rezydowali tu templariusze - aczkolwiek raczej jest to mit niż prawda. Chociaż, kto wie. Przez wiele lat Moszna była rezydencją rodziny Tiele-Wincklerów, którzy nabyli posiadłość w 1866 roku.
W 1896 roku doszło do tragicznego pożaru, który częściowo zniszczył pałac. Franz Hubert, ówczesny właściciel, podjął się jego odbudowy. Obecny wygląd pałacu został zrealizowany w dwóch fazach. Pierwsza miała miejsce w latach 1896-1900 i obejmowała odbudowę spalonej części oraz skrzydła wschodniego w stylu neogotyckim. Druga faza, datowana na lata 1913-1914, to dobudowa skrzydła zachodniego w stylu neorenesansowym.
Obecnie obiekt posiada około 8 000 metrów kwadratowych powierzchni, a jego kubatura wynosi 65 000 metrów sześciennych. Składa się z 365 pomieszczeń i 99 wieżyczek.
Pałac w Mosznej musiał zrobić spore wrażenie na cesarzu pruskim Wilhelmie II, który w latach 1904, 1911 i 1912 - trzykrotnie przyjeżdżał tu na polowania.
Podczas II wojny światowej część pałacu została przystosowana na filię lazaretu w Prudniku. Najprawdopodobniej dzięki temu budynek nie ucierpiał w czasie działań wojennych. Po wojnie pałac pełnił różne funkcje. W 1972 roku stał się siedzibą sanatorium, a od 1996 roku Centrum Terapii Nerwic.
W 2013 roku pałac został przekształcony w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i od tego czasu funkcjonuje jako hotel oraz restauracja.
W latach 2021-2022 przeprowadzono prace renowacyjne przy elewacji pałacu, które były finansowane przez Województwo Opolskie w ramach unijnych funduszy z polsko-czeskiego programu Interreg V-A.
Obok pałacu znajduje się ponad stuhektarowy park stanowiący miejsce o niezwykłej urodzie, z cennym drzewostanem, w tym trzystuletnimi dębami oraz rzadkimi skupiskami rododendronów. Główna oś parku ma charakter geometryczny i prowadzi do alei lipowej, gdzie na końcu znajduje się marmurowy cokół - pozostałość po pomniku Huberta von Tiele-Wincklera. Wzdłuż alei zachowały się również historyczne kanały wodne w stylu holenderskim i francuskim, a także malownicze stawy, które dodają uroku temu miejscu.
#zamkipalace4sfor #podroze #zwiedzanie #opolskie
Historia tego miejsca sięga XVIII wieku, gdy istniało tu skromne założenie pałacowo-ogrodowe. Pierwsze wzmianki o barokowym pałacu pojawiły się w 1845 roku w pracy Johanna Georga Knie. Istnieje teoria, że ponoć rezydowali tu templariusze - aczkolwiek raczej jest to mit niż prawda. Chociaż, kto wie. Przez wiele lat Moszna była rezydencją rodziny Tiele-Wincklerów, którzy nabyli posiadłość w 1866 roku.
W 1896 roku doszło do tragicznego pożaru, który częściowo zniszczył pałac. Franz Hubert, ówczesny właściciel, podjął się jego odbudowy. Obecny wygląd pałacu został zrealizowany w dwóch fazach. Pierwsza miała miejsce w latach 1896-1900 i obejmowała odbudowę spalonej części oraz skrzydła wschodniego w stylu neogotyckim. Druga faza, datowana na lata 1913-1914, to dobudowa skrzydła zachodniego w stylu neorenesansowym.
Obecnie obiekt posiada około 8 000 metrów kwadratowych powierzchni, a jego kubatura wynosi 65 000 metrów sześciennych. Składa się z 365 pomieszczeń i 99 wieżyczek.
Pałac w Mosznej musiał zrobić spore wrażenie na cesarzu pruskim Wilhelmie II, który w latach 1904, 1911 i 1912 - trzykrotnie przyjeżdżał tu na polowania.
Podczas II wojny światowej część pałacu została przystosowana na filię lazaretu w Prudniku. Najprawdopodobniej dzięki temu budynek nie ucierpiał w czasie działań wojennych. Po wojnie pałac pełnił różne funkcje. W 1972 roku stał się siedzibą sanatorium, a od 1996 roku Centrum Terapii Nerwic.
W 2013 roku pałac został przekształcony w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i od tego czasu funkcjonuje jako hotel oraz restauracja.
W latach 2021-2022 przeprowadzono prace renowacyjne przy elewacji pałacu, które były finansowane przez Województwo Opolskie w ramach unijnych funduszy z polsko-czeskiego programu Interreg V-A.
Obok pałacu znajduje się ponad stuhektarowy park stanowiący miejsce o niezwykłej urodzie, z cennym drzewostanem, w tym trzystuletnimi dębami oraz rzadkimi skupiskami rododendronów. Główna oś parku ma charakter geometryczny i prowadzi do alei lipowej, gdzie na końcu znajduje się marmurowy cokół - pozostałość po pomniku Huberta von Tiele-Wincklera. Wzdłuż alei zachowały się również historyczne kanały wodne w stylu holenderskim i francuskim, a także malownicze stawy, które dodają uroku temu miejscu.
#zamkipalace4sfor #podroze #zwiedzanie #opolskie
Namówiłeś :)
@4Sfor 99 wieżyczek.
Mają rozmach skurwysyny.
Gx
Niemcy mają swój Neuschwanstein - a Polska słynną Mosznę
@4Sfor zbudowaną przez Niemcow xD
@GrindFaterAnona Zgadza się, ale przez zasiedzenie stała się już nasza
@4Sfor tak, teraz się możemy chwalić naszym dziedzictwem narodowym xD
Zaloguj się aby komentować
Wznoszący się dumnie na wzgórzu nad malowniczym przełomem doliny Nysy Szalonej, Zamek w Bolkowie (miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim), stanowi imponujące świadectwo historii. Jego korzenie sięgają drugiej połowy XIII wieku, a prawdopodobnym fundatorem był książę legnicki Bolesław Rogatka, znany również jako Łysy. Jednakże, zamek szybko przeszedł w ręce książąt świdnickich (a później świdnicko-jaworskich) - Bolka I i Bolka II, którzy zlecili rozbudowę fortyfikacji.
W pierwszej połowie XVI wieku zamek przeszedł gruntowną przebudowę, w wyniku której zyskał zewnętrzne mury z zaokrąglonymi basztami. Niestety, w XVIII wieku obiekt został opuszczony i popadł w ruinę. Na szczęście, w XIX wieku ruiny zostały udostępnione zwiedzającym, a w 1900 roku otwarto tu niewielkie muzeum. Obecnie zamek w Bolkowie jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc tego typu w Sudetach.
Twierdza składa się z kilku części, z których każda skrywa swoje unikalne atrakcje. Na najwyższym punkcie wzgórza znajduje się najstarsza część zamku, pochodząca z XIII wieku. Wyłaniająca się dumnie ku niebu wieża obronna o wysokości 25 metrów góruje nad okolicą. Między zamkiem górnym a zewnętrznymi murami znajduje się rozległy dziedziniec turniejowy, który od wieków był miejscem niezliczonych rycerskich pojedynków. Dzisiaj, ten rozległy plac stanowi idealne miejsce do organizacji imprez plenerowych, w tym corocznego Castle Party - spotkania miłośników muzyki gotyckiej.
W trakcie zwiedzania nie można przegapić Domu Niewiast, dobrze zachowanego budynku pochodzącego z XVI wieku. Wewnątrz znajduje się muzeum, którego zbiory zajmują aż trzy kondygnacje. Zabudowę wokół dziedzińca zwieńczono attyką, która została dobudowana zarówno do wieży głównej, jak i otaczających go zabudowań.
#zamkipalace4sfor #zamki #zwiedzanie #dolnoslaskie #podroze
W pierwszej połowie XVI wieku zamek przeszedł gruntowną przebudowę, w wyniku której zyskał zewnętrzne mury z zaokrąglonymi basztami. Niestety, w XVIII wieku obiekt został opuszczony i popadł w ruinę. Na szczęście, w XIX wieku ruiny zostały udostępnione zwiedzającym, a w 1900 roku otwarto tu niewielkie muzeum. Obecnie zamek w Bolkowie jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc tego typu w Sudetach.
Twierdza składa się z kilku części, z których każda skrywa swoje unikalne atrakcje. Na najwyższym punkcie wzgórza znajduje się najstarsza część zamku, pochodząca z XIII wieku. Wyłaniająca się dumnie ku niebu wieża obronna o wysokości 25 metrów góruje nad okolicą. Między zamkiem górnym a zewnętrznymi murami znajduje się rozległy dziedziniec turniejowy, który od wieków był miejscem niezliczonych rycerskich pojedynków. Dzisiaj, ten rozległy plac stanowi idealne miejsce do organizacji imprez plenerowych, w tym corocznego Castle Party - spotkania miłośników muzyki gotyckiej.
W trakcie zwiedzania nie można przegapić Domu Niewiast, dobrze zachowanego budynku pochodzącego z XVI wieku. Wewnątrz znajduje się muzeum, którego zbiory zajmują aż trzy kondygnacje. Zabudowę wokół dziedzińca zwieńczono attyką, która została dobudowana zarówno do wieży głównej, jak i otaczających go zabudowań.
#zamkipalace4sfor #zamki #zwiedzanie #dolnoslaskie #podroze
@4Sfor Nie wystrychniesz nas na dudka. Wszyscy wiedzą, że to Blaviken z Wiedźmina: https://www.youtube.com/watch?v=R6bidTGtuhw
@Konto_serwisowe Haha, a już myślałem, że mi się uda
Zaloguj się aby komentować
Rzucewo (wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim) to osada położona na krawędzi klifu Zatoki Puckiej. Początkowo była to malutka wieś rycerska, która w 1590 roku została zakupiona przez Ernesta Wejhera, starostę puckiego, i włączona do klucza wejherowskiego, który był częścią dużego kompleksu dóbr magnackich na Pomorzu Gdańskim. W 1676 roku majątek rzucewsko-wejherowski przeszedł w ręce rodu Radziwiłłów poprzez koligację rodzin.
W 1685 roku wdowa po Michale Radziwiłle podarowała posiadłość swojemu bratu, królowi Janowi III Sobieskiemu. Po śmierci króla, majątek odziedziczyła królowa, a następnie jej synowie - Aleksander i Jakub. W 1720 roku majątek został sprzedany rodzinie Przebendowskich i przez kolejne sto lat miał wielu różnych właścicieli.
W 1827 roku dobra rzucewskie zostały oddzielone od wejherowskich i przeszły w posiadanie rodziny von Below, która posiadała je aż do 1945 roku. Po II wojnie światowej pałac został przekształcony w szkołę rolniczą, ale od 1975 roku budynek stał pusty i niszczał. W latach 90. XX w. obiekt trafił w prywatne ręce, został odrestaurowany i przekształcony w hotel oraz restaurację.
Przypominający zamek, pałac stanowi przykład stylu neogotyckiego. Posiada dwie wieże, arkadowy ostrołukowy portyk, pozorne sterczynowe wieżyczki oraz krenelaż na wszystkich elewacjach. Wewnątrz zachowały się sieciowe sklepienia w sieni i niektórych pomieszczeniach parteru, podtrzymywane przez kolumny lub wsporniki.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #podroze #pomorskie
W 1685 roku wdowa po Michale Radziwiłle podarowała posiadłość swojemu bratu, królowi Janowi III Sobieskiemu. Po śmierci króla, majątek odziedziczyła królowa, a następnie jej synowie - Aleksander i Jakub. W 1720 roku majątek został sprzedany rodzinie Przebendowskich i przez kolejne sto lat miał wielu różnych właścicieli.
W 1827 roku dobra rzucewskie zostały oddzielone od wejherowskich i przeszły w posiadanie rodziny von Below, która posiadała je aż do 1945 roku. Po II wojnie światowej pałac został przekształcony w szkołę rolniczą, ale od 1975 roku budynek stał pusty i niszczał. W latach 90. XX w. obiekt trafił w prywatne ręce, został odrestaurowany i przekształcony w hotel oraz restaurację.
Przypominający zamek, pałac stanowi przykład stylu neogotyckiego. Posiada dwie wieże, arkadowy ostrołukowy portyk, pozorne sterczynowe wieżyczki oraz krenelaż na wszystkich elewacjach. Wewnątrz zachowały się sieciowe sklepienia w sieni i niektórych pomieszczeniach parteru, podtrzymywane przez kolumny lub wsporniki.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #podroze #pomorskie
Zaloguj się aby komentować
Zamek w Wiśniczu położony jest na zalesionym wzgórzu nieopodal rzeki Leksandrówki we wsi Stary Wiśnicz, w województwie małopolskim w powiecie bocheńskim.
Obiekt został zbudowany w drugiej połowie XIV wieku przez Jana Kmitę, starostę sieradzkiego, ruskiego i krakowskiego, pełnił funkcję obronnej rezydencji właściciela.
Zamek wzniesiony na planie czworoboku, był pierwotnie otoczony jednym, a później dwoma wieżami. Dom mieszkalny wraz z wieżą tworzyły dziedziniec od strony południowo-zachodniej, druga baszta chroniła z kolei narożnik południowo-wschodni. Powierzchnia zamku wynosiła około 1500 m².
W XVI wieku przeprowadzono modernizację i rozbudowę, dodając dwie cylindryczne baszty narożne ("Bona" na narożniku zachodnim i "Nad Fontanną" na narożniku północnym), pomiędzy którymi znajdował się wjazd.
Obiekt przez wiele lat należał do rodu Kmitów, aż do śmierci Piotra, wojewody krakowskiego, w 1553 roku. Następnie przechodził w posiadanie Barzów, Stadnickich, a w 1593 roku klucz wiśnicki został nabyty przez Sebastiana Lubomirskiego.
W latach 1615-1621 dokonano gruntownej przebudowy, tworząc niewielki dziedziniec wewnętrzny z piętrową loggią i trzykondygnacyjnymi budynkami mieszkalnymi. Wnętrza ozdobiono marmurowymi i piaskowcowymi portalami, belkami stropowymi, polichromią, boazerią i marmurowymi podłogami. Dodano także bramę wjazdową, podwyższono baszty narożne, zbudowano kaplicę i wieżę prostokątną. Fortyfikacje bastionowe o kształcie pięcioboku (bok o długości 98 m) otaczały zamek, wokół zaś znajdował się park ze zwierzyńcem i ogrodami. Zmodernizowany zamek reprezentował nowoczesny styl twierdzy typu "palazzo in fortezza".
Niestety, w czasie potopu Szwedzi zdewastowali i obrabowali zamek. Mimo to, pozostał w rękach Lubomirskich aż do połowy XVIII wieku.
Po tragicznym pożarze w 1831 roku, zamek został opuszczony i popadł w ruinę. Jednak dzięki remontom podjętym przez Zjednoczenie Rodowe Lubomirskich, które odkupiło go w 1901 roku, udało się ocalić go przed całkowitym zniszczeniem.
Po II wojnie światowej zamek przeszedł na własność państwa, a od 1949 roku prowadzone są prace restauratorskie mające na celu przywrócenie mu dawną świetność. Dzięki tym staraniom, dzisiaj możemy podziwiać wspaniały zamek, będący świadectwem bogatej historii regionu.
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #zwiedzanie #malopolskie
Obiekt został zbudowany w drugiej połowie XIV wieku przez Jana Kmitę, starostę sieradzkiego, ruskiego i krakowskiego, pełnił funkcję obronnej rezydencji właściciela.
Zamek wzniesiony na planie czworoboku, był pierwotnie otoczony jednym, a później dwoma wieżami. Dom mieszkalny wraz z wieżą tworzyły dziedziniec od strony południowo-zachodniej, druga baszta chroniła z kolei narożnik południowo-wschodni. Powierzchnia zamku wynosiła około 1500 m².
W XVI wieku przeprowadzono modernizację i rozbudowę, dodając dwie cylindryczne baszty narożne ("Bona" na narożniku zachodnim i "Nad Fontanną" na narożniku północnym), pomiędzy którymi znajdował się wjazd.
Obiekt przez wiele lat należał do rodu Kmitów, aż do śmierci Piotra, wojewody krakowskiego, w 1553 roku. Następnie przechodził w posiadanie Barzów, Stadnickich, a w 1593 roku klucz wiśnicki został nabyty przez Sebastiana Lubomirskiego.
W latach 1615-1621 dokonano gruntownej przebudowy, tworząc niewielki dziedziniec wewnętrzny z piętrową loggią i trzykondygnacyjnymi budynkami mieszkalnymi. Wnętrza ozdobiono marmurowymi i piaskowcowymi portalami, belkami stropowymi, polichromią, boazerią i marmurowymi podłogami. Dodano także bramę wjazdową, podwyższono baszty narożne, zbudowano kaplicę i wieżę prostokątną. Fortyfikacje bastionowe o kształcie pięcioboku (bok o długości 98 m) otaczały zamek, wokół zaś znajdował się park ze zwierzyńcem i ogrodami. Zmodernizowany zamek reprezentował nowoczesny styl twierdzy typu "palazzo in fortezza".
Niestety, w czasie potopu Szwedzi zdewastowali i obrabowali zamek. Mimo to, pozostał w rękach Lubomirskich aż do połowy XVIII wieku.
Po tragicznym pożarze w 1831 roku, zamek został opuszczony i popadł w ruinę. Jednak dzięki remontom podjętym przez Zjednoczenie Rodowe Lubomirskich, które odkupiło go w 1901 roku, udało się ocalić go przed całkowitym zniszczeniem.
Po II wojnie światowej zamek przeszedł na własność państwa, a od 1949 roku prowadzone są prace restauratorskie mające na celu przywrócenie mu dawną świetność. Dzięki tym staraniom, dzisiaj możemy podziwiać wspaniały zamek, będący świadectwem bogatej historii regionu.
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #zwiedzanie #malopolskie
Lubię to !
Zaloguj się aby komentować
Tematem dzisiejszego wpisu będzie zamek, a właściwie jego ruiny, położone na terenie gminy Rytro (województwo małopolskie, powiat nowosądecki).
Zamek usytuowany był na wysokim wzniesieniu wznoszącym się na prawym brzegu Popradu. Najwcześniejszym elementem był cylindryczny stołp z piaskowca o średnicy 9,5 metra. Jego mury u podstawy miały 3 metry grubości, a otwór wejściowy znajdował się prawie 6 metrów ponad poziomem dziedzińca. Pierwotnie można było się do niego dostać po drabinie, a później z drewnianego ganku na murze obronnym.
W drugiej fazie wzdłuż krawędzi wzgórza zbudowano mur obwodowy. Przy kurtynie zachodniej stał natomiast dom mieszkalny o dwutraktowym wnętrzu. Wieża bramna wzmocniona była od południa trzema potężnymi przyporami i poprzedzona głębokim przekopem, nad którym przerzucono most zwodzony. Wschodnia część zamku, zamknięta zaokrąglonym murem, flankowała drogę wjazdową do warowni.
Zamek powstał prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku, ale nie wiadomo kto był jego fundatorem. W czasach Władysława Łokietka należał do domeny królewskiej i chronił komorę celną na Popradzie.
Od początku XV wieku znajdował się w rękach tenutariuszy: Jakusza z Boturzyna herbu Czewoja, a po nim przedstawicieli rodu Toporczyków. W XVI wieku zamkiem zarządzał Piotr Kmita, jeden z najbogatszych i najbardziej wpływowych ludzi w Polsce. Prawdopodobnie jeszcze za jego rządów, około połowy XVI wieku, zamek spłonął w niewyjaśnionych okolicznościach.
Ostatni tenutariusz, Stanisław Garnysz, urzędnik dworski króla Zygmunta Augusta, nie podjął próby odbudowy warowni, która wkrótce popadła w całkowitą ruinę.
Obecnie z samego zamku zachowały się jedynie ruiny wieży i resztki muru, zapewne budynku mieszkalnego.
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #zwiedzanie #malopolskie
Zamek usytuowany był na wysokim wzniesieniu wznoszącym się na prawym brzegu Popradu. Najwcześniejszym elementem był cylindryczny stołp z piaskowca o średnicy 9,5 metra. Jego mury u podstawy miały 3 metry grubości, a otwór wejściowy znajdował się prawie 6 metrów ponad poziomem dziedzińca. Pierwotnie można było się do niego dostać po drabinie, a później z drewnianego ganku na murze obronnym.
W drugiej fazie wzdłuż krawędzi wzgórza zbudowano mur obwodowy. Przy kurtynie zachodniej stał natomiast dom mieszkalny o dwutraktowym wnętrzu. Wieża bramna wzmocniona była od południa trzema potężnymi przyporami i poprzedzona głębokim przekopem, nad którym przerzucono most zwodzony. Wschodnia część zamku, zamknięta zaokrąglonym murem, flankowała drogę wjazdową do warowni.
Zamek powstał prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku, ale nie wiadomo kto był jego fundatorem. W czasach Władysława Łokietka należał do domeny królewskiej i chronił komorę celną na Popradzie.
Od początku XV wieku znajdował się w rękach tenutariuszy: Jakusza z Boturzyna herbu Czewoja, a po nim przedstawicieli rodu Toporczyków. W XVI wieku zamkiem zarządzał Piotr Kmita, jeden z najbogatszych i najbardziej wpływowych ludzi w Polsce. Prawdopodobnie jeszcze za jego rządów, około połowy XVI wieku, zamek spłonął w niewyjaśnionych okolicznościach.
Ostatni tenutariusz, Stanisław Garnysz, urzędnik dworski króla Zygmunta Augusta, nie podjął próby odbudowy warowni, która wkrótce popadła w całkowitą ruinę.
Obecnie z samego zamku zachowały się jedynie ruiny wieży i resztki muru, zapewne budynku mieszkalnego.
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #zwiedzanie #malopolskie
@4Sfor nawet nieźle zachowany jak na buydowlę, która stoi w ruinie od kilkuset lat.
@Budo Doprowadzili to do ładu w ostatnim czasie. Wcześniej tak to nie wyglądało. Zarośnięte chaszczami itp. Teraz to się nazwa trwała ruina.
@4Sfor No czaję, ale chodzi mi o sam stan murów.
Zaloguj się aby komentować
Czas wrócić na Jurę Krakowsko-Częstochowską. Dziś udamy się do Bydlina, niewielkiej wsi położonej w województwie małopolskim w gminie Klucze. Na tamtejszym wzgórzu św. Krzyża znajdziemy ruiny zamku-kościoła. Może nie zachwycają wyglądem, ale mimo wszystko warto je odwiedzić.
Historia zamku nie jest zbyt dobrze udokumentowana. Prawdę powiedziawszy do dziś nie wiadomo, kto go zbudował i czy w ogóle był to zamek sensu stricte. Istnieje bowiem teoria, że była to budowla o charakterze czysto sakralnym. Wiadomo jednak, że pierwsze wzmianki na jej temat pochodzą z końca XIV wieku, z roku 1398. Wtedy to na wysokim, skalistym wzgórzu została zbudowana warownia w postaci wieży obronnej. Przez około dwieście lat pełniła ona swoją pierwotną funkcję. Według niektórych badaczy, przez pewien okres fortyfikacja należała także do jednego z nieślubnych synów króla Kazimierza Wielkiego i kobiety o imieniu Cudka.
Do momentu, gdy w XVI wieku obiekt przeszedł na własność Bonerów, a później Firlejów, miał on około dwudziestu różnych właścicieli. Na początku XVI wieku Firlejowie przekształcili mury zamku w kościół. W okresie reformacji, około 1570 roku, Jan Firlej, wówczas właściciel Bydlina, na krótki czas przekształcił kościół w zbór kalwiński. W 1594 roku jego syn Mikołaj ponownie przekształcił świątynię w katolicki kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża, od którego wzgórze obecnie nosi nazwę. Kościół został zniszczony przez Szwedów w 1655 roku podczas ich marszu na Częstochowę. Kilka dziesięcioleci później został odbudowany przez Męcińskich. Pod koniec XVIII wieku stopniowo pustoszał i popadał w ruinę. Niestety częste grabieże doprowadziły go do ostatecznego upadku. W 1800 roku nieznany autor wspominał o istnieniu w ruinach wysokiej wieży, dominującej nad okolicą.
W 1989 roku, podczas prowadzonych tu prac archeologicznych, dokonano kilku interesujących odkryć. Jednym z nich było odnalezienie fundamentów wieży bramnej oraz krypty grobowej z dwoma pojedynczymi grobami wyrąbanymi w skale. Niestety, poza kilkoma fragmentami kości, krypta nie zawierała niczego więcej, co mogłoby wskazywać na jej wcześniejsze splądrowanie. W pobliżu murów znaleziono także średniowieczne monety, w tym solidy Zygmunta III z mennicy w Rydze, a także denar Ludwika Węgierskiego datowany na mniej więcej rok 1370.
Warto nadmienić, że w dniach 17-18 listopada 1914 roku doszło do bitwy nieopodal wsi Krzywopłoty - znajdującej się między Bydlinem a Załężem. Wówczas to powstańcy okopali się na terenie wzgórza zamkowego. Do dziś znajdują się tam okopy z tego okresu, które można przy okazji zwiedzić. W samym Bydlinie, przy szkole podstawowej, znajdziemy także gablotę z miniaturą upamiętniającą bitwę. Oprócz tego, przy wjeździe do samego Bydlina (przy skrzyżowaniu ulic Legionów i Zawadka) jest dość duży parking wraz z wiatą umożliwiającą odpoczynek na szlaku.
#zamkipalace4sfor #zmakijury4sfor #zamki #podroze #jurakrakowskoczestochowska
Historia zamku nie jest zbyt dobrze udokumentowana. Prawdę powiedziawszy do dziś nie wiadomo, kto go zbudował i czy w ogóle był to zamek sensu stricte. Istnieje bowiem teoria, że była to budowla o charakterze czysto sakralnym. Wiadomo jednak, że pierwsze wzmianki na jej temat pochodzą z końca XIV wieku, z roku 1398. Wtedy to na wysokim, skalistym wzgórzu została zbudowana warownia w postaci wieży obronnej. Przez około dwieście lat pełniła ona swoją pierwotną funkcję. Według niektórych badaczy, przez pewien okres fortyfikacja należała także do jednego z nieślubnych synów króla Kazimierza Wielkiego i kobiety o imieniu Cudka.
Do momentu, gdy w XVI wieku obiekt przeszedł na własność Bonerów, a później Firlejów, miał on około dwudziestu różnych właścicieli. Na początku XVI wieku Firlejowie przekształcili mury zamku w kościół. W okresie reformacji, około 1570 roku, Jan Firlej, wówczas właściciel Bydlina, na krótki czas przekształcił kościół w zbór kalwiński. W 1594 roku jego syn Mikołaj ponownie przekształcił świątynię w katolicki kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża, od którego wzgórze obecnie nosi nazwę. Kościół został zniszczony przez Szwedów w 1655 roku podczas ich marszu na Częstochowę. Kilka dziesięcioleci później został odbudowany przez Męcińskich. Pod koniec XVIII wieku stopniowo pustoszał i popadał w ruinę. Niestety częste grabieże doprowadziły go do ostatecznego upadku. W 1800 roku nieznany autor wspominał o istnieniu w ruinach wysokiej wieży, dominującej nad okolicą.
W 1989 roku, podczas prowadzonych tu prac archeologicznych, dokonano kilku interesujących odkryć. Jednym z nich było odnalezienie fundamentów wieży bramnej oraz krypty grobowej z dwoma pojedynczymi grobami wyrąbanymi w skale. Niestety, poza kilkoma fragmentami kości, krypta nie zawierała niczego więcej, co mogłoby wskazywać na jej wcześniejsze splądrowanie. W pobliżu murów znaleziono także średniowieczne monety, w tym solidy Zygmunta III z mennicy w Rydze, a także denar Ludwika Węgierskiego datowany na mniej więcej rok 1370.
Warto nadmienić, że w dniach 17-18 listopada 1914 roku doszło do bitwy nieopodal wsi Krzywopłoty - znajdującej się między Bydlinem a Załężem. Wówczas to powstańcy okopali się na terenie wzgórza zamkowego. Do dziś znajdują się tam okopy z tego okresu, które można przy okazji zwiedzić. W samym Bydlinie, przy szkole podstawowej, znajdziemy także gablotę z miniaturą upamiętniającą bitwę. Oprócz tego, przy wjeździe do samego Bydlina (przy skrzyżowaniu ulic Legionów i Zawadka) jest dość duży parking wraz z wiatą umożliwiającą odpoczynek na szlaku.
#zamkipalace4sfor #zmakijury4sfor #zamki #podroze #jurakrakowskoczestochowska
Zaloguj się aby komentować
Jeśli będziecie wybierać się w okolice Grunwaldu, warto przy okazji odwiedzić niewielką wieś - Pacółtowo. W Pacółtowie konie kują
Wieś Pacółtowo (województwo warmińsko-mazurskie, powiat ostródzki, gmina Grunwald) może poszczycić się historią sięgającą początków XIV wieku. W roku 1325 Prusowie, Glabune i Kunike, otrzymali tutaj nadania ziemskie, które stanowiły początek osadnictwa w tym regionie. Przez kolejne stulecia majątek Pacółtowa przechodził z rąk do rąk, zmieniając swoich właścicieli.
Ważnym okresem w historii był przełom XVIII i XIX wieku, gdy ówczesny posiadacz, Ahasverus von Brandt, dokonał znaczącego rozwoju majątku. Von Brandt powiększył obszar Pacółtowa do 600 hektarów i zdecydował się na budowę pałacu, który do dziś jest jednym z charakterystycznych elementów krajobrazu tego miejsca.
Do zakończenia II wojny światowej członkowie rodziny Volprecht kontynuowali działalność von Brandta, dbając o rozwój i utrzymanie majątku. Jednakże, po wojnie, w wyniku zmian politycznych i społecznych, Państwowe Gospodarstwo Rolne przejęło zarządzanie majątkiem i pałacem, co przyczyniło się do niezbyt korzystnych zmian w jego funkcjonowaniu.
Gospodarstwo wraz z pałacem w roku 2008 zostało zakupione przez obecnego właściciela, który to będąc pod wrażeniem całej okolicy postanowił odrestaurować wszystkie obiekty. W wyniku gruntownych prac restauratorskich wnętrza pałacu przekształciły się w kameralny, komfortowy i ekskluzywny ośrodek konferencyjno-koncertowy. Dodatkowo, kompleks został wzbogacony o nowoczesne udogodnienia takie jak centrum Wellness & Beauty, baseny oraz kompletnie wyposażony ośrodek jeździecki.
Wraz z odnową pałacu, obszar gospodarstwa został również powiększony do imponujących 1000 hektarów. Cały teren przeznaczono na łąki i pastwiska, które podniosły wartość rekreacyjną tego miejsca. Tereny te idealnie nadają się do uprawiania jazdy konnej, wędrówek pieszych, biegów narciarskich oraz wycieczek rowerowych.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #podroze #warminskomazurskie
Wieś Pacółtowo (województwo warmińsko-mazurskie, powiat ostródzki, gmina Grunwald) może poszczycić się historią sięgającą początków XIV wieku. W roku 1325 Prusowie, Glabune i Kunike, otrzymali tutaj nadania ziemskie, które stanowiły początek osadnictwa w tym regionie. Przez kolejne stulecia majątek Pacółtowa przechodził z rąk do rąk, zmieniając swoich właścicieli.
Ważnym okresem w historii był przełom XVIII i XIX wieku, gdy ówczesny posiadacz, Ahasverus von Brandt, dokonał znaczącego rozwoju majątku. Von Brandt powiększył obszar Pacółtowa do 600 hektarów i zdecydował się na budowę pałacu, który do dziś jest jednym z charakterystycznych elementów krajobrazu tego miejsca.
Do zakończenia II wojny światowej członkowie rodziny Volprecht kontynuowali działalność von Brandta, dbając o rozwój i utrzymanie majątku. Jednakże, po wojnie, w wyniku zmian politycznych i społecznych, Państwowe Gospodarstwo Rolne przejęło zarządzanie majątkiem i pałacem, co przyczyniło się do niezbyt korzystnych zmian w jego funkcjonowaniu.
Gospodarstwo wraz z pałacem w roku 2008 zostało zakupione przez obecnego właściciela, który to będąc pod wrażeniem całej okolicy postanowił odrestaurować wszystkie obiekty. W wyniku gruntownych prac restauratorskich wnętrza pałacu przekształciły się w kameralny, komfortowy i ekskluzywny ośrodek konferencyjno-koncertowy. Dodatkowo, kompleks został wzbogacony o nowoczesne udogodnienia takie jak centrum Wellness & Beauty, baseny oraz kompletnie wyposażony ośrodek jeździecki.
Wraz z odnową pałacu, obszar gospodarstwa został również powiększony do imponujących 1000 hektarów. Cały teren przeznaczono na łąki i pastwiska, które podniosły wartość rekreacyjną tego miejsca. Tereny te idealnie nadają się do uprawiania jazdy konnej, wędrówek pieszych, biegów narciarskich oraz wycieczek rowerowych.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #podroze #warminskomazurskie
Zaloguj się aby komentować
Najgorsze jest to, że oglądałem to za młodego gnoja i po latach wyszło, że głównemu bohaterowi (w życiu realnym), peron mocno odjechał. Zaczął chlac i skończył z amputowaną nogą i chlał dalej...nie wiem czy jeszcze żyje.
@razALgul Nie żyje. Zmarł w 2019 r.
Uwielbiam te klimaty
@ZielonkaUno. Moja młodość Panie!
Haha pamietam jak po odcinku dzwoniliśmy do siebie z ziomkiem z ulicy na telefon stacjonarny i komentowaliśmy co sie działo xD
@LewisHaumilton W latach 80' miał telefon stacjonarny? Uuuuu... elita
@4Sfor airwolf lecial w latach okolo 1994-2000 na rtl7
Zaloguj się aby komentować
Mając za sobą wizytę na zamku Tropsztyn, warto skorzystać z okazji i udać się do oddalonego o nieco ponad 6 km Czchowa - miasta w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim - w którym znajdziemy kolejny zabytek. Jest nim częściowo zrekonstruowany zamek królewski pochodzący z przełomu XIII i XIV wieku.
Czchów to niewielkie miasteczko położone nad Dunajcem. Jednym z najciekawszych zabytków i atrakcji turystycznych tego miejsca jest cylindryczna wieża, która stanowi pozostałość po średniowiecznym zamku obronnym. Przypuszcza się, że pierwsza warownia została wzniesiona na tym miejscu już na przełomie XII i XIII wieku. Głównym celem zamku było chronienie istotnego szlaku handlowego, który przebiegał wzdłuż Dunajca. Ponadto, pełnił on funkcję komory celnej dla towarów sprowadzanych z Węgier.
W XIV i XV wieku zamek często gościł króla Polski oraz najwyższego księcia litewskiego, Władysława Jagiełłę. W tamtym okresie warownia była również wielokrotnie przebudowywana. Choć nie jest znana dokładna historia zamku, przypuszcza się, że został zniszczony i opuszczony około połowy XVII wieku. Przez pewien czas w jego murach znajdowało się miejscowe więzienie, które zostało zlikwidowane po I rozbiorze Polski.
W 2018 roku, dzięki wysiłkom władz Czchowa, przeprowadzono rewitalizację wzgórza zamkowego. Podczas prac przywrócono m.in. bramną basztę w jej historycznym kształcie, odbudowano część piwnic budynku mieszkalnego oraz nadbudowano fragmenty murów obronnych. Na terenie całego wzgórza znajdują się również repliki obiektów militarnej oraz ich repliki z trzech różnych okresów historycznych, sięgających od średniowiecza do XX wieku.
Nie wiem jak sytuacja ma się obecnie, ale w ubiegłym roku proces zwiedzania baszty wyglądał dosyć kuriozalnie. Pokrótce - zwiedzanie całego terenu oprócz baszty jest darmowe. Natomiast aby wejść do obiektu i móc podziwiać roztaczającą się z jego tarasu widokowego panoramę, należy wykupić bilet, który to można nabyć - nie, jak logika nakazuje niedaleko zamku ale - w rynku Czchowa, w centrum informacji turystycznej. (Dobrze, że nie wpadli na pomysł, by podnieść rangę zamku poprzez wprowadzenie możliwości zakupu biletu np. w Krakowie - wszak stolYca województwa to już jest coś, a nie jakiś tam rynek Czchowa.) Następnie trzeba umówić się z osobą sprzedającą ów bilet aby poinformowała kogoś, by ten ktoś pofatygował się otworzyć dla nas wejście do baszty. Ale to jeszcze nie jest wszystko. Domyślnie informacja turystyczna jest zamknięta - tak, cmokniecie klamkę w godzinach jej rzekomego funkcjonowania. Trzeba zatem dzwonić dzwonkiem do drzwi i czekać aż dostąpimy zaszczytu, że zostaniemy obsłużeni.
Piszę o tym, bo z taką abstrakcją jeszcze się nie spotkałem zwiedzając liczne obiekty tego typu - pomijając samo dzwonienie. Kiedyś bowiem, przejeżdżając rowerem przez pewną malutką wieś, również używałem dzwonka. Wówczas dotyczyło to jednak sklepu spożywczego, który to mieścił się w domu jednorodzinnym - i to akurat rozumiem, mały ruch, nie ma zatem sensu, by właściciel cały dzień spędzał przy ladzie. No ale bez przesady - zamek, centrum informacji turystycznej, heloł?
Wracając - przypominam, że idziecie na wzgórze zamkowe z wykupionym biletem nie mając pojęcia, czy ktoś tam w ogóle będzie i Wam basztę udostępni. Jeśli ta osoba po Waszym przybyciu się nie pojawi, zawsze możecie wrócić ponownie do informacji turystycznej i dzwoniąc raz jeszcze, próbować zainicjować wszystko od nowa - za wyjątkiem kupna biletu
Spekuluję - być może wynika to z faktu, że mało osób odwiedza pozostałości zamku i wszystko oprócz baszty jest dostępne za darmo. Lokalne władze doszły więc do wniosku, że taki model obsługi turystów jest w zupełności wystarczający - dla mnie stanowi to jednak odbicie tego kraju memu w pigułce. Czchów rulez!
#zamkipalace4sfor #zamki #zwiedzanie #malopolskie #podroze
Czchów to niewielkie miasteczko położone nad Dunajcem. Jednym z najciekawszych zabytków i atrakcji turystycznych tego miejsca jest cylindryczna wieża, która stanowi pozostałość po średniowiecznym zamku obronnym. Przypuszcza się, że pierwsza warownia została wzniesiona na tym miejscu już na przełomie XII i XIII wieku. Głównym celem zamku było chronienie istotnego szlaku handlowego, który przebiegał wzdłuż Dunajca. Ponadto, pełnił on funkcję komory celnej dla towarów sprowadzanych z Węgier.
W XIV i XV wieku zamek często gościł króla Polski oraz najwyższego księcia litewskiego, Władysława Jagiełłę. W tamtym okresie warownia była również wielokrotnie przebudowywana. Choć nie jest znana dokładna historia zamku, przypuszcza się, że został zniszczony i opuszczony około połowy XVII wieku. Przez pewien czas w jego murach znajdowało się miejscowe więzienie, które zostało zlikwidowane po I rozbiorze Polski.
W 2018 roku, dzięki wysiłkom władz Czchowa, przeprowadzono rewitalizację wzgórza zamkowego. Podczas prac przywrócono m.in. bramną basztę w jej historycznym kształcie, odbudowano część piwnic budynku mieszkalnego oraz nadbudowano fragmenty murów obronnych. Na terenie całego wzgórza znajdują się również repliki obiektów militarnej oraz ich repliki z trzech różnych okresów historycznych, sięgających od średniowiecza do XX wieku.
Nie wiem jak sytuacja ma się obecnie, ale w ubiegłym roku proces zwiedzania baszty wyglądał dosyć kuriozalnie. Pokrótce - zwiedzanie całego terenu oprócz baszty jest darmowe. Natomiast aby wejść do obiektu i móc podziwiać roztaczającą się z jego tarasu widokowego panoramę, należy wykupić bilet, który to można nabyć - nie, jak logika nakazuje niedaleko zamku ale - w rynku Czchowa, w centrum informacji turystycznej. (Dobrze, że nie wpadli na pomysł, by podnieść rangę zamku poprzez wprowadzenie możliwości zakupu biletu np. w Krakowie - wszak stolYca województwa to już jest coś, a nie jakiś tam rynek Czchowa.) Następnie trzeba umówić się z osobą sprzedającą ów bilet aby poinformowała kogoś, by ten ktoś pofatygował się otworzyć dla nas wejście do baszty. Ale to jeszcze nie jest wszystko. Domyślnie informacja turystyczna jest zamknięta - tak, cmokniecie klamkę w godzinach jej rzekomego funkcjonowania. Trzeba zatem dzwonić dzwonkiem do drzwi i czekać aż dostąpimy zaszczytu, że zostaniemy obsłużeni.
Piszę o tym, bo z taką abstrakcją jeszcze się nie spotkałem zwiedzając liczne obiekty tego typu - pomijając samo dzwonienie. Kiedyś bowiem, przejeżdżając rowerem przez pewną malutką wieś, również używałem dzwonka. Wówczas dotyczyło to jednak sklepu spożywczego, który to mieścił się w domu jednorodzinnym - i to akurat rozumiem, mały ruch, nie ma zatem sensu, by właściciel cały dzień spędzał przy ladzie. No ale bez przesady - zamek, centrum informacji turystycznej, heloł?
Wracając - przypominam, że idziecie na wzgórze zamkowe z wykupionym biletem nie mając pojęcia, czy ktoś tam w ogóle będzie i Wam basztę udostępni. Jeśli ta osoba po Waszym przybyciu się nie pojawi, zawsze możecie wrócić ponownie do informacji turystycznej i dzwoniąc raz jeszcze, próbować zainicjować wszystko od nowa - za wyjątkiem kupna biletu
Spekuluję - być może wynika to z faktu, że mało osób odwiedza pozostałości zamku i wszystko oprócz baszty jest dostępne za darmo. Lokalne władze doszły więc do wniosku, że taki model obsługi turystów jest w zupełności wystarczający - dla mnie stanowi to jednak odbicie tego kraju memu w pigułce. Czchów rulez!
#zamkipalace4sfor #zamki #zwiedzanie #malopolskie #podroze
Dorzucam jeszcze kilka fotek eksponatów.
Zaloguj się aby komentować
Tak było, nie ściemniam
https://www.youtube.com/watch?v=rmySknC9fuQ
Axely F - lata 80 XX w - info dla plemników zutylizowanych w waginach w/po roku 84' tegoż XX wieku. Kiedyś tak się grało.
#muzyka #muzykafilmowa #lata80
https://www.youtube.com/watch?v=rmySknC9fuQ
Axely F - lata 80 XX w - info dla plemników zutylizowanych w waginach w/po roku 84' tegoż XX wieku. Kiedyś tak się grało.
#muzyka #muzykafilmowa #lata80
Uwielbiam! Rewelacyjne filmy. Mam nadzieję że powstanie czwarta część.
@deafone Oby
Zaloguj się aby komentować
Pamiętacie? Lata 80, krążyła wówczas taka składanka pod nazwą Formula 1 - bodajże (przynajmniej pod taka nazwą to znalazłem, ale to jest dokładnie to). Nostalgia mi się odpaliła
https://www.youtube.com/watch?v=LUSzcccg0B0
#muzyka #lata80
https://www.youtube.com/watch?v=LUSzcccg0B0
#muzyka #lata80
Zaloguj się aby komentować
Dzisiaj wybierzemy się, w naszej podróży szlakiem zamków i pałaców, do zamku Tropsztyn, znajdującego się niedaleko wsi Tropie w gminie Czchów, w województwie małopolskim.
Pierwsza wzmianka o zamku Tropsztyn pochodzi z dokumentu z 1390 roku, który wymienia się niejakiego Chebdę z Tropsztyna jako właściciela. Jednak badania archeologiczne wykazały, że zamek powstał już na przełomie XIII i XIV wieku jako warownia broniąca wówczas biegnącego tamtędy szlaku handlowego naWęgry. Budowla pozostawała w rękach rodu Chebdów aż do 1535 roku, kiedy to Prokop Chebda sprzedał ją kasztelanowi sandomierskiemu, Piotrowi Kmicie. Wkrótce potem obiekt przeszedł pod władanie Rodków i później Gabanów, którzy prawdopodobnie odbudowali zniszczoną twierdzę. Jednak na początku XVII wieku Tropsztyn był już całkowicie w ruinie.
Zamek wzniesiono na skalistym wzniesieniu, dominującym nad lewym brzegiem Dunajca. Posiadał on nieregularny owalny kształt, z bramą wjazdową umieszczoną w północno-wschodniej części. Mur obwodowy, wykonany z miejscowego piaskowca, miał grubość około 1,9 metra. Jego górna część była ozdobiona gankiem strażniczym, powyżej którego znajdowało się przedpiersie z krenelażem i strzelnicami. Wewnątrz zamku znajdowały się drewniane budynki mieszkalne. W drugiej fazie, z końca XIV wieku, przy południowym odcinku muru został wzniesiony murowany budynek mieszkalny o nieregularnym prostokątnym planie. Prawdopodobnie miał dwie kondygnacje i piwnice.
W kolejnej fazie, przypadającej na XV wiek, system obronny zamku został wzmocniony przez wzniesienie wieży na planie kwadratu, zlokalizowanej w północno-zachodnim narożniku. Wieża ta była oparta na masywnej narożnej skarpie i miała pięć kondygnacji, włączając w to piwnicę oraz drewnianą nadbudówkę z hurdycjami. W tym czasie zburzono zachodni odcinek muru obwodowego, a nowy został przesunięty ku zachodowi. W XV wieku powstał również parterowy budynek przy wschodnim odcinku muru, prawdopodobnie pełniący funkcję gospodarczą. W XVI wieku rozpoczęto budowę skrzydła północnego z dziedzińcem od strony zachodniej. Stara brama została zamurowana, a nowa została wykonana w murze przy wieży.
Zamek nie dotrwał do współczesności, aż do lat 90. XX w. Na wzgórzu zamkowym pozostały jedynie ruiny jego fundamentów. W latach 90. przeszedł on w prywatne ręce . Nowy właściciel, Andrzej Benesz, przeprowadził jego odbudowę, a właściwie wzniósł całkowicie nową strukturę, korzystając z nowoczesnych metod i materiałów.
Z ciekawostek można wspomnieć o ukrytym na zamku rzekomym skarbie Inków. Badania radiestetów wskazują na istnienie dużej komnaty, położonej 14-15 metrów pod ziemią, oraz obecność metali w tym miejscu. Według legendy, może to być skarb Inków, którzy podczas najazdu Hiszpanów uciekli z Ameryki Południowej do Europy, zabierając ze sobą znaczną jego część. Istnieje przekonanie, że na tym skarbie ciąży klątwa, i każda osoba, która spróbuje go odnaleźć, może nawet zostać pozbawiona życia.
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #zwiedzanie #malopolskie
Pierwsza wzmianka o zamku Tropsztyn pochodzi z dokumentu z 1390 roku, który wymienia się niejakiego Chebdę z Tropsztyna jako właściciela. Jednak badania archeologiczne wykazały, że zamek powstał już na przełomie XIII i XIV wieku jako warownia broniąca wówczas biegnącego tamtędy szlaku handlowego naWęgry. Budowla pozostawała w rękach rodu Chebdów aż do 1535 roku, kiedy to Prokop Chebda sprzedał ją kasztelanowi sandomierskiemu, Piotrowi Kmicie. Wkrótce potem obiekt przeszedł pod władanie Rodków i później Gabanów, którzy prawdopodobnie odbudowali zniszczoną twierdzę. Jednak na początku XVII wieku Tropsztyn był już całkowicie w ruinie.
Zamek wzniesiono na skalistym wzniesieniu, dominującym nad lewym brzegiem Dunajca. Posiadał on nieregularny owalny kształt, z bramą wjazdową umieszczoną w północno-wschodniej części. Mur obwodowy, wykonany z miejscowego piaskowca, miał grubość około 1,9 metra. Jego górna część była ozdobiona gankiem strażniczym, powyżej którego znajdowało się przedpiersie z krenelażem i strzelnicami. Wewnątrz zamku znajdowały się drewniane budynki mieszkalne. W drugiej fazie, z końca XIV wieku, przy południowym odcinku muru został wzniesiony murowany budynek mieszkalny o nieregularnym prostokątnym planie. Prawdopodobnie miał dwie kondygnacje i piwnice.
W kolejnej fazie, przypadającej na XV wiek, system obronny zamku został wzmocniony przez wzniesienie wieży na planie kwadratu, zlokalizowanej w północno-zachodnim narożniku. Wieża ta była oparta na masywnej narożnej skarpie i miała pięć kondygnacji, włączając w to piwnicę oraz drewnianą nadbudówkę z hurdycjami. W tym czasie zburzono zachodni odcinek muru obwodowego, a nowy został przesunięty ku zachodowi. W XV wieku powstał również parterowy budynek przy wschodnim odcinku muru, prawdopodobnie pełniący funkcję gospodarczą. W XVI wieku rozpoczęto budowę skrzydła północnego z dziedzińcem od strony zachodniej. Stara brama została zamurowana, a nowa została wykonana w murze przy wieży.
Zamek nie dotrwał do współczesności, aż do lat 90. XX w. Na wzgórzu zamkowym pozostały jedynie ruiny jego fundamentów. W latach 90. przeszedł on w prywatne ręce . Nowy właściciel, Andrzej Benesz, przeprowadził jego odbudowę, a właściwie wzniósł całkowicie nową strukturę, korzystając z nowoczesnych metod i materiałów.
Z ciekawostek można wspomnieć o ukrytym na zamku rzekomym skarbie Inków. Badania radiestetów wskazują na istnienie dużej komnaty, położonej 14-15 metrów pod ziemią, oraz obecność metali w tym miejscu. Według legendy, może to być skarb Inków, którzy podczas najazdu Hiszpanów uciekli z Ameryki Południowej do Europy, zabierając ze sobą znaczną jego część. Istnieje przekonanie, że na tym skarbie ciąży klątwa, i każda osoba, która spróbuje go odnaleźć, może nawet zostać pozbawiona życia.
#zamkipalace4sfor #zamki #podroze #zwiedzanie #malopolskie
@4Sfor byłem tam kiedyś ale pocałowałem klamkę... zobaczyłem tylko basztę w pobliskim Czchowie i to tylko z zewnątrz bo babce nie chciało się iść i jej otworzyć i zjadłem bardzo dobry placek po węgiersku w barze, był wtedy dzień przyjaźni polsko-węgierskiej
@pol-scot Tak bo Tropsztyn jest otwarty tylko w sezonie letnim. O Czchowię zrobię następny wpis. Tam to jest cyrk z tym zwiedzaniem. Bilety kupuje się w informacji turystycznej, a nie na miejscu, a poza tym właśnie trzeba ekstra się dogadywać, żeby ktoś tam raczył otworzyć basztę. Idealnie podejście dla zwiększenia ruchu turystycznego
@4Sfor no dokładnie, miała tylko baba szczęscie, że jeszcze nie wiedziałem że Tropsztyn jest zamknięty, na szczescie jest kilka eksponatów militarnych na wzgórzu
Zaloguj się aby komentować
Dziś wybierzemy się do Krobielowic, niewielkiej wsi oddalonej około dwudziestu kilometrów od Wrocławia, by zwiedzić tamtejszy pałac. Warto dodać, że same Krobielowice znajdują się na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Bystrzycy, tak więc oprócz samego pałacu można tu podziwiać także piękno przyrody.
Początków pałacu szukać należy w XIV wieku, kiedy to powstał ufortyfikowany dwór należący do rodu von Sitten. Później wieś trafiła w ręce klasztoru minorytów, a od 1529 roku stała się własnością klasztoru premonstratensów.
Podczas rządów premonstratensów budowla przeszła znaczącą przebudowę. Trzy skrzydła w stylu renesansowym zostały dodane nadając jej wygląd pałacu. W późniejszym czasie fasada i trzy wieże zostały dobudowane zachowując styl barokowy. Opat wrocławskich norbertanów, Karl Keller, w latach 1699-1704 przeprowadził generalną rozbudowę dworu, nadając mu obecny kształt rezydencji typu pałacowego.
Jednakże, w 1810 roku, podczas sekularyzacji dóbr zakonnych w Prusach, pałac został skonfiskowany przez króla pruskiego. Cztery lata później, wraz ze wsią Krobielowice, został przekazany feldmarszałkowi G. L. von Blücherowi jako wyraz uznania za jego zasługi i zwycięstwa nad wojskami napoleońskimi. Marszałek Blücher spędził swoje ostatnie lata w pałacu, gdzie zmarł 12 września 1819 roku. Jego grobowiec został zbudowany 34 lata później, niedaleko wsi.
W 1878 roku, w duchu eklektycznym, pałac został rozbudowany o trzy narożne wieże z ceglanymi hełmami, taras od południa oraz werandę z arkadami. W okresie panowania rodziny Blücherów zburzono stary budynek bramny na wschód od pałacu. Wzniesiono także nową gorzelnię, browar oraz karczmę.
W czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej pałac został upaństwowiony, a następnie wykupiony przez Chrisa Vaile, potomka angielskiej gałęzi rodziny marszałka Blüchera i obywatela Nowej Zelandii. Po zakupie Vaile przeprowadził gruntowny remont pałacu, który został zakończony w 1993 roku.
Obecnie w pałacu mieści się hotel.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #dolnoslaskie #podroze
Początków pałacu szukać należy w XIV wieku, kiedy to powstał ufortyfikowany dwór należący do rodu von Sitten. Później wieś trafiła w ręce klasztoru minorytów, a od 1529 roku stała się własnością klasztoru premonstratensów.
Podczas rządów premonstratensów budowla przeszła znaczącą przebudowę. Trzy skrzydła w stylu renesansowym zostały dodane nadając jej wygląd pałacu. W późniejszym czasie fasada i trzy wieże zostały dobudowane zachowując styl barokowy. Opat wrocławskich norbertanów, Karl Keller, w latach 1699-1704 przeprowadził generalną rozbudowę dworu, nadając mu obecny kształt rezydencji typu pałacowego.
Jednakże, w 1810 roku, podczas sekularyzacji dóbr zakonnych w Prusach, pałac został skonfiskowany przez króla pruskiego. Cztery lata później, wraz ze wsią Krobielowice, został przekazany feldmarszałkowi G. L. von Blücherowi jako wyraz uznania za jego zasługi i zwycięstwa nad wojskami napoleońskimi. Marszałek Blücher spędził swoje ostatnie lata w pałacu, gdzie zmarł 12 września 1819 roku. Jego grobowiec został zbudowany 34 lata później, niedaleko wsi.
W 1878 roku, w duchu eklektycznym, pałac został rozbudowany o trzy narożne wieże z ceglanymi hełmami, taras od południa oraz werandę z arkadami. W okresie panowania rodziny Blücherów zburzono stary budynek bramny na wschód od pałacu. Wzniesiono także nową gorzelnię, browar oraz karczmę.
W czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej pałac został upaństwowiony, a następnie wykupiony przez Chrisa Vaile, potomka angielskiej gałęzi rodziny marszałka Blüchera i obywatela Nowej Zelandii. Po zakupie Vaile przeprowadził gruntowny remont pałacu, który został zakończony w 1993 roku.
Obecnie w pałacu mieści się hotel.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #dolnoslaskie #podroze
@4Sfor Raz będąc na wycieczce rowerowej i przedzierając się przez knieje wzdłuż Bystrzycy, jakież było moje zdziwienie kiedy przypadkowo na niego natrafiłem. Pałac w środku lasu.
@inskpektor Warto zatem wybierać się na wycieczki rowerowe poprzez knieje wszelakie, bo nigdy nie wiadomo na jaki płac, czy zamek się trafi
Zaloguj się aby komentować
Dzisiaj wybierzemy się do Pałacu Starzeńskich we wsi Płaza - położonej w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Chrzanów.
Ten uroczy pałac został wzniesiony przed 1832 rokiem, ale to właśnie przebudowa dokonana w latach 1900-1901, według projektu Zygmunta Hendla dla Adama Starzeńskiego, nadała mu dzisiejszy sznyt. Niestety, zwiedzanie wnętrza pałacu nie jest możliwe, ponieważ obecnie jest on siedzibą Domu Pomocy Społecznej. Niemniej jednak z zewnątrz prezentuje się całkiem zacnie i już dlatego warto się tam wybrać.
Pałac otacza park o barokowym założeniu, który został przekształcony w XIX wieku. Warto nadmienić, że rosną tam pomniki przyrody takie jak tulipanowiec, lipy i jesion. Ich piękno i wiek dodają całości jeszcze większej atrakcyjności.
#zamkipalace4sfor #palace #zwiedzanie #podroze #malopolskie
Ten uroczy pałac został wzniesiony przed 1832 rokiem, ale to właśnie przebudowa dokonana w latach 1900-1901, według projektu Zygmunta Hendla dla Adama Starzeńskiego, nadała mu dzisiejszy sznyt. Niestety, zwiedzanie wnętrza pałacu nie jest możliwe, ponieważ obecnie jest on siedzibą Domu Pomocy Społecznej. Niemniej jednak z zewnątrz prezentuje się całkiem zacnie i już dlatego warto się tam wybrać.
Pałac otacza park o barokowym założeniu, który został przekształcony w XIX wieku. Warto nadmienić, że rosną tam pomniki przyrody takie jak tulipanowiec, lipy i jesion. Ich piękno i wiek dodają całości jeszcze większej atrakcyjności.
#zamkipalace4sfor #palace #zwiedzanie #podroze #malopolskie
@4Sfor Ciekawa jest plebania na skrzyżowaniu naprzeciwko pałacu. Wisi tam zegar z tabliczką: "jedna z tych godzin będzie twą ostatnią"
Zaloguj się aby komentować
Kolejnym zamkiem, który powstał z inicjatywy Kazimierza Wielkiego, jest Zamek Królewski w Nowym Sączu (woj. małopolskie).
Zamek został zbudowany w XIV wieku w północno-zachodnim narożniku miasta jako część systemu obronnego murów miejskich. Oddzielony od miasta fosą i prawdopodobnie murem z bramą, pełnił funkcje kasztelanii, urzędu grodzkiego i starosty grodowego.
W 1370 roku Ludwik Węgierski, zmierzając do Krakowa, był gościem zamku. Jesienią 1384 roku przyszła królowa Jadwiga Andegaweńska, pretendentka do tronu, odwiedziła Nowy Sącz, gdzie 16 października tego samego roku została koronowana na królową Polski w Krakowie przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Bodzantę. Król Władysław Jagiełło był częstym gościem zamku. W kwietniu 1410 roku odbyły się tu narady między królem a wielkim księciem litewskim Witoldem przed wojną z zakonem krzyżackim. W kolejnych wiekach zamek rzadziej gościł polskich monarchów i był głównie siedzibą starosty.
Zniszczenia spowodowane potopem szwedzkim, pożarami i kryzysem gospodarczym w XVII wieku doprowadziły do upadku zamku. W 1768 roku kolejny pożar, wywołany przez konfederatów barskich, zniszczył go niemal całkowicie.
W czasach zaborów austriackie władze, które przejęły majątki królewskie, częściowo odrestaurowały zamek, wykorzystując go jako biura policji. W 1813 roku potężna powódź uszkodziła skarpę zamkową, powodując zawalenie się zachodniego skrzydła do Dunajca. Pozostałą część zamku przekształcono w 1838 roku na koszary i magazyny wojskowe, a w 1846 roku na więzienie. W 1848 roku zamek został sprzedany miastu, które wynajęło go wojsku austriackiemu jako magazyny mundurów i broni z powodu braku funduszy na remont.
Częściowa odbudowa ruin zamku, wraz z restauracją baszty, miała miejsce w 1905 roku. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę przeprowadzono dalsze prace konserwatorskie, które zakończono w 1938 roku, otwierając Muzeum Ziemi Sądeckiej w murach zamku.
Podczas okupacji Niemcy zamienili zamek w koszary i skład amunicji. W 1945 roku żołnierze Batalionów Chłopskich pod dowództwem Tadeusza Dymela wysadzili niemiecki skład amunicji zmagazynowanej na zamku, co spowodowało prawie całkowite zniszczenie tego zabytku.
W latach 50. przeprowadzono renowację renesansowej Baszty Kowalskiej oraz fragmentu murów obwodowych z attykami.
Zwiedziwszy zamek warto udać się też do znajdującego się w sąsiedztwie Nowego - Starego Sącza, by zwiedzić tamtejszy urokliwy rynek oraz ścieżkę przyrodniczą zakończoną molem pośród koron drzew (ostatnie zdjęcie).
#zamkipalace4sfor #zamki #zwiedzanie #podroze #malopolskie
Zamek został zbudowany w XIV wieku w północno-zachodnim narożniku miasta jako część systemu obronnego murów miejskich. Oddzielony od miasta fosą i prawdopodobnie murem z bramą, pełnił funkcje kasztelanii, urzędu grodzkiego i starosty grodowego.
W 1370 roku Ludwik Węgierski, zmierzając do Krakowa, był gościem zamku. Jesienią 1384 roku przyszła królowa Jadwiga Andegaweńska, pretendentka do tronu, odwiedziła Nowy Sącz, gdzie 16 października tego samego roku została koronowana na królową Polski w Krakowie przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Bodzantę. Król Władysław Jagiełło był częstym gościem zamku. W kwietniu 1410 roku odbyły się tu narady między królem a wielkim księciem litewskim Witoldem przed wojną z zakonem krzyżackim. W kolejnych wiekach zamek rzadziej gościł polskich monarchów i był głównie siedzibą starosty.
Zniszczenia spowodowane potopem szwedzkim, pożarami i kryzysem gospodarczym w XVII wieku doprowadziły do upadku zamku. W 1768 roku kolejny pożar, wywołany przez konfederatów barskich, zniszczył go niemal całkowicie.
W czasach zaborów austriackie władze, które przejęły majątki królewskie, częściowo odrestaurowały zamek, wykorzystując go jako biura policji. W 1813 roku potężna powódź uszkodziła skarpę zamkową, powodując zawalenie się zachodniego skrzydła do Dunajca. Pozostałą część zamku przekształcono w 1838 roku na koszary i magazyny wojskowe, a w 1846 roku na więzienie. W 1848 roku zamek został sprzedany miastu, które wynajęło go wojsku austriackiemu jako magazyny mundurów i broni z powodu braku funduszy na remont.
Częściowa odbudowa ruin zamku, wraz z restauracją baszty, miała miejsce w 1905 roku. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę przeprowadzono dalsze prace konserwatorskie, które zakończono w 1938 roku, otwierając Muzeum Ziemi Sądeckiej w murach zamku.
Podczas okupacji Niemcy zamienili zamek w koszary i skład amunicji. W 1945 roku żołnierze Batalionów Chłopskich pod dowództwem Tadeusza Dymela wysadzili niemiecki skład amunicji zmagazynowanej na zamku, co spowodowało prawie całkowite zniszczenie tego zabytku.
W latach 50. przeprowadzono renowację renesansowej Baszty Kowalskiej oraz fragmentu murów obwodowych z attykami.
Zwiedziwszy zamek warto udać się też do znajdującego się w sąsiedztwie Nowego - Starego Sącza, by zwiedzić tamtejszy urokliwy rynek oraz ścieżkę przyrodniczą zakończoną molem pośród koron drzew (ostatnie zdjęcie).
#zamkipalace4sfor #zamki #zwiedzanie #podroze #malopolskie
@4Sfor Jo w Chicago ty w New Sączu chyba wrócę w tym miesiącu
Wrócę bo mi powiadają że psy w chacie wciąż szczekają
@4Sfor myslalem ze to troche dalej a to tylko 2,5h jazdy ode mnie, trzeba bedzie sie wybrac podczas kolejnego urlopu
@pol-scot W Nowym Sączu całkiem niczego sobie jest także budynek tamtejszego ratusza.
Dorzucę dwa grosze, jako, że pochodzę z NS.
Dalszy fragment zachowanych murów znajduje się nieopodal bazyliki św. Małgorzaty. Ten kościół, wraz z pobliskim kościołem oo. Jezuitów także warto odwiedzić, zwiedzając Nowy Sącz. Rynek + ulica Jagiellońska (deptak), planty, ewentualnie park strzelecki. Będąc w centrum warto skoczyć na lody (popularny Argasiński, osobiście jednak polecam Orawianka, wygooglajcie), ewentualnie do Coctailbaru na Lwowskiej. Nowy Sącz jest ładnym miastem, w sam raz na weekendowy wypad na spacery/rowery. Dla rowerzystów znajdzie się sporo tras rowerowych, a i pobiegać da się w przyzwoitych warunkach.
@czomik team Orawianka! Zdecydowanie najlepsze
Zaloguj się aby komentować
Dziś nie będzie zamku ani pałacu lecz dwór w Świdniku - wsi położonej w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Łukowica.
Obiekt wybudowany został w 1752 roku przez ówczesnych właścicieli wsi - Wielogłowskich. Stanowi on doskonały przykład późnobarokowego drewnianego dworu wiejskiego, należącego do odmiany alkierzowej. Charakteryzuje się kwadratowymi dobudówkami wysuniętymi przed elewacje. Całość skierowana jest frontem na północ i wykonana głównie z modrzewiowych drewnianych elementów, wzbogaconych o murowane fragmenty. Ściany konstrukcji zrębowej są pokryte tynkiem i bielone. Obiekt jest parterowy, a z tyłu znajduje się facjatka, której trójkątny szczyt ma ślepą, półkolistą arkadę. Dachy dworu są namiotowe, pokryte gontem. Wejście do dworu poprzedza ganek z trójkątnym szczytem opartym na kolumnach.
Główny korpus składa się z sześciu pomieszczeń z sienią i salonem na osi. W części zachodniej wprowadzono dodatkowe wejście dla służby, co łamie regularność układu. W części wschodniej, na belce stropowej, znajduje się napis fundacyjny z datą budowy. Wnętrza dworu zawierają dwa dwukondygnacyjne kominki w stylu rokoko oraz częściowo zachowaną stolarkę z profilowanymi płycinami, okładzinami futryn drzwi i obramieniami okien, a także ozdobnymi okuciami.
Po roku 1945, w wyniku reformy rolnej, ostatnia właścicielka dworu, Marianna z Walterów Śmiałowska, została wysiedlona, a dwór stał się siedzibą lokalnych władz, szkoły, ośrodkiem wypoczynkowym dla Akademii Medycznej w Krakowie oraz ośrodkiem wczasowym Mieleckiego Przedsiębiorstwa Budowlanego.
Po roku 1989 dwór wraz z parkiem został zwrócony prawowitemu spadkobiercy. W 2002 roku sprzedał on jednak nieruchomość, a nowi właściciele przeprowadzili remont obiektu, dostosowując go do funkcji restauracyjno-eventowych.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #malopolskie #zabytki #podroze
Obiekt wybudowany został w 1752 roku przez ówczesnych właścicieli wsi - Wielogłowskich. Stanowi on doskonały przykład późnobarokowego drewnianego dworu wiejskiego, należącego do odmiany alkierzowej. Charakteryzuje się kwadratowymi dobudówkami wysuniętymi przed elewacje. Całość skierowana jest frontem na północ i wykonana głównie z modrzewiowych drewnianych elementów, wzbogaconych o murowane fragmenty. Ściany konstrukcji zrębowej są pokryte tynkiem i bielone. Obiekt jest parterowy, a z tyłu znajduje się facjatka, której trójkątny szczyt ma ślepą, półkolistą arkadę. Dachy dworu są namiotowe, pokryte gontem. Wejście do dworu poprzedza ganek z trójkątnym szczytem opartym na kolumnach.
Główny korpus składa się z sześciu pomieszczeń z sienią i salonem na osi. W części zachodniej wprowadzono dodatkowe wejście dla służby, co łamie regularność układu. W części wschodniej, na belce stropowej, znajduje się napis fundacyjny z datą budowy. Wnętrza dworu zawierają dwa dwukondygnacyjne kominki w stylu rokoko oraz częściowo zachowaną stolarkę z profilowanymi płycinami, okładzinami futryn drzwi i obramieniami okien, a także ozdobnymi okuciami.
Po roku 1945, w wyniku reformy rolnej, ostatnia właścicielka dworu, Marianna z Walterów Śmiałowska, została wysiedlona, a dwór stał się siedzibą lokalnych władz, szkoły, ośrodkiem wypoczynkowym dla Akademii Medycznej w Krakowie oraz ośrodkiem wczasowym Mieleckiego Przedsiębiorstwa Budowlanego.
Po roku 1989 dwór wraz z parkiem został zwrócony prawowitemu spadkobiercy. W 2002 roku sprzedał on jednak nieruchomość, a nowi właściciele przeprowadzili remont obiektu, dostosowując go do funkcji restauracyjno-eventowych.
#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #malopolskie #zabytki #podroze
Ciut podobny do tego z "rancza".
@fiveoglock Fakt, ale temu z Rancza brakuje tych charakterystycznych alkierzy. Generalnie duża grupa dworków jest do siebie podobna.
Zaloguj się aby komentować