Mam nadzieję, że się stęskniliście za comiesięcznym codziennym #apod

A jak nie, to patrzcie co straciliście
https://www.astrobin.com/9m9hpa/

Dzisiejszy obrazek z dedykacją dla @Dziwen bo mgławica przypomina mi sowę w locie. Może to wina dopiero co przeczytanej historii z Sowiego Uniwersum, ale jestem przekonany że mieści się ono właśnie w środku tego oto kosmicznego ptaka.

A z naszego ziemskiego punktu widzenia, w centrum kadru mamy gwiazdę zmienną R Aquarii. Jak nazwa może wskazywać, i to robi, znajduje się ona w gwiazdozbiorze Wodnika (byłby to mój znak zodiaku gdybym wierzył w zabobony i magię zamiast w kosmitów).
R Aquarii jest gwiazdą symbiotyczną https://pl.wikipedia.org/wiki/Gwiazda_symbiotyczna
Czyli najkrócej mówiąc, gwiazdą podwójną która świeci i nie świeci w bardzo konkretnych długościach fali. Mamy tutaj białego karła i czerwonego olbrzyma. Biały czasem kradnie czerwonemu ziem... znaczy materię, z której część czasami odrzuca tworząc rezerw... znaczy mgławicę.

W tle oczywiście widzimy spore ilości nienazwanych galaktyk (a przynajmniej nie przez dostępne dla amatorów katalogi). Im dłużej się przyglądamy, tym więcej gwiazd traci swój okrągły wygląd na rzecz malutkich dysków. Piękny widok.

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Zorzy nie ma, ale też jest zajebiście. Seeing gorszy niż w niedzielę po deszczach, ale coś tam było widać. Zdjęcia robione kalkulatorem, M92 w Herkulesie techniką afokalną. Jak się zastanowić to taki mądro brzmiący eufemizm maskujący fakt, że jest się jebanym biedakiem przystawiającym smartfon do okularu, który żydzi na aparat pod wyciąg do astrofoto xD

A z ciekawszych rzeczy: jak sobie siedziałem na zydelku czekając na zmrok to przyatakowała mnie sowa xD. Wgapiając się w Stellarium, kątem oka dostrzegłem nad sobą spory cień. Podniosłem głowę a ta cwaniara w absolutnej ciszy zrobiła zwrot przez skrzydło i podeszła drugi raz, po czym zrezygnowała. Niesamowite wrażenie

#astronomia #astrofotografia #zorza

IC 5068 - mgławica znajdująca się pod Ameryką i pelikanem.
Mało ma w necie zdjęć, więc stwierdziłem że spróbuję, i zobaczę co mi z tego wyjdzie.

12h po 3 minuty / gain 252 offset 15 matryca kręciła się z okolicy -10 do -15C
Askar fma230 | asi585mc mod | sv220 | heq5pro | nina

#astrofotografia #astronomia

Dzisiejsza fotka może dupy nie urywa, ale wrzucam na zachętę dla wszystkich, którzy wahają się, czy mają warunki do tej zabawy.

Mgławica Welon (Veil Nebula) w Łabędziu. Foto wykonane w paśmie wodoru (Hydrogen alpha).
Czas ekspozycji to zaledwie 25 minut (5 x 300s).
I co najistotniejsze w tym przypadku - foto wykonane z balkonu bloku w centrum Wrocławia.

Stackowanie: Siril
Obróbka: Photoshop, Starnet++, RC Astro NoiseXterminator

#astrofotografia #astronomia #fotografia

Materiał swoje odleżał (bo od maja tak sobie czekał), gdzieś w międzyczasie starałem się obrobić fotę, ale efekt mnie nie zadowalał. Na paletę kolorystyczną HOO nadal sygnału za mało, za to w naturalnych barwach jest nawet git. Ogarnąłem nowe narzędzia w Pixie, dzięki czemu łatwiej mi zapanować np. nad kolorem gwiazd z duo banda. Ostatni miesiąc to 1-2 godzinne okienka w nocy, więc na raty męczę sobie tyranozaura (zaraz pod pelikanem).
Ogólnie od ostatniej sesji sporo w setupie się zmieniło, i to raczej będzie ostatnie zdjęcie z Nikkora
W planie budka i automatyzacja.

NGC7000 - Americano pelicano
6 godzin po 240sek
Nikkor ED 2,8/80-200
f5,6@135mm
filtr sv220
ASI 585MC mod

#astrofotografia #astrodiykamera

Jest i on.
Pierwsze spojrzenie na Saturna w 2024 roku. W sumie to za nim tęskniłem
Jak widać pierścienie są ułożone względem nas już niemal krawędzią. Stanie się to w marcu przyszłego roku. Planeta będzie wtedy zbyt blisko Słońca jeśli chodzi o obserwacje z Ziemi, ale gdybyśmy na nią spojrzeli to wydawałaby się pozbawiona swoich pierścieni. Chociaż ich rozpiętość wynosi 250 tysięcy kilometrów to są one niesamowicie cienkie - ich grubość to zaledwie kilkanaście metrów
A i oczywiście nie są litą strukturą, tylko składają się z drobin lodu i pyłu, ale chyba każdy już o tym wie
Teleskop Sky Watcher 150/750 na montażu EQ3-2
Soczewka barlowa x3
Kamera ZWO ASI 585 z filtrem UV/IR cut
Stack 10% z około 3000 klatek, obróbka w PIPP, AutoStakkert, Sirilu i GIMPie

#saturn #astronomia #kosmos #astrofotografia

Droga Mleczna. Fotka zrobiona pod niebem Bortle 4, telefonem Samsung Galaxy S21 Ultra.

Tryb pro, ISO 3200, 30s ekspozycji
Obróbka: Adobe Photoshop, RC Astro NoiseXTerminator

#astrofotografia #fotografia #astronomia

W nocy leje, to przynajmniej za dnia coś można złapać.

Dzisiejsze słońce z nowego nabytku. Askara 230 sobie sprawiłem.
Mały, zgrabny. Do tego nie znalazłem plastikowych elementów w konstrukcji. Nawet zaślepki są metalowe i z gwintem.
W najbliższym czasie dotrze motofocuser z sterownikiem, więc wizyty przy sprzęcie spadną do minimum.
Ciekawe jak się będzie sprawdzał w nocy.
#astrofotografia #słońce

Takie #ufo zaobserwowałem na niebie
#astronomia #astrofotografia #kosmos

Przesuwało się z zachodu na wschód

Jakaś rakieta od #spacex ?

Nie interesuj się bo kociej mordy dostaniesz
a przynajmniej je fragment

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/3rakdf/
Autorzy: Nicola Beltraminelli, LAndré
https://www.astrobin.com/users/NBeltraminelli/
https://www.astrobin.com/users/LAndr%C3%A9/

Mgławica Kocie oko, NGC 6543 to mgławica planetarna. Czym jest taka mgławica, bardzo dobrze podsumowuje fragment z Wikipedii:

obłok gazu i pyłu powstałego z zewnętrznych warstw gwiazdy kończącej etap syntezy jądrowej we wnętrzu. W centrum takiego obiektu odkrywane są zwykle białe karły, w które zamieniają się gwiazdy po utracie otoczki.

Mgławice planetarne powstają z gwiazd o masach między 1 a 8 mas Słońca wskutek nagłej ekspansji zewnętrznych warstw gwiazdy. Wnętrze gwiazdy zapada się zamieniając w białego karła (bez względu na początkową masę) o masie do około 1,4 masy Słońca. Większość materii gwiazda traci podczas takiego zdarzenia, a ta zasila ośrodek międzygwiazdowy.

Widoczna tu kompozycja to obraz powstały w wyniku zebrania 69 godzin materiału wąskopasmowego (wodoru i tlenu) oraz kolorowego, o czasie naświetlania 3-10 minut oraz z 44000 (44 tysięcy) klatek luminacji po 0.2 i 0.25 sekundy, celem zdobycia możliwie najostrzejszego obrazu środka mgławicy. Ogniskowa użyta przy fotografii krótkich zdjęć to 9750mm, kolorowe i wąskopasmowe robione w 3910mm.

W kadrze złapała się jeszcze galaktyka spiralna z poprzeczką NGC 6552, lewy dolny róg.

Sprzęt niesamowity, obróbka także. W moim sprzęcie do astrofoto byłaby to kropeczka nierozróżnialana w zasadzie od gwiazdy... :d

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Merkury w teleskopie amatorskim, w obiektywie sondy sprzed kilkunastu lat i wyostrzony w komputerowej symulacji

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/bx8nea/
Autor: https://www.astrobin.com/users/Luigi_morrone_1979/

Na pierwszy rzut oka nie widać tu nic ekscytującego, ale jednak chłop swoim teleskopem zrobił zdjęcie na takim poziomie, jak dedykowana do badania powierzchni Merkurego sonda
A obserwacje Merkurego do łatwych nie należą, biorąc pod uwagę jego bliskość względem słońca i bardzo krótkie okna obserwacyjne (w porównaniu do innych planet)

Po prawej obraz zasymulowany z oprogramowania WinJupos

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Motyl w Łabędziu w palecie Hubble'a
#apod na dziś
https://www.astrobin.com/kkew3p/
Autor: Miguel T.

Jest to chyba najpiękniejsze zdjęcie jakiejkolwiek mgławicy, jakie kiedykolwiek widziałem. Przecudna kompozycja ukazująca Mgławicę Motyl znajdującą się w konstelacji Łabędzia. Oba skrzydła motyla to tak naprawdę jedna chmura gazu, "przecięta" optycznie z naszej perspektywy ciemną mgławicą (chmurą chłodnego pyłu).

Niesamowita ekspozycja kolorów, idealna ostrość i - już nie chyba, a na pewno - moja ulubiona paleta SHO, zwana też paletą Hubble'a - czyli obrazy przedstawiające osobno Wodór, Tlen i Siarkę połączone w jeden, każdy pierwiastek przypisany jako inny kanał w tym wypadku: Czerwony - Siarka, Zielony - Wodór, Niebieski - Tlen. W tej samej kolorystyce dostajemy zdjęcia wykonywane przez Teleskop Hubble'a
Jak kiedyś dorobię się już kamerki mono, to też będę bawił się tą paletą

Sama mgławica znajduje się obok jasnej (lekko na prawo od centrum) gwiazdy Sadr i jest częścią kompleksu mgławic Łabędzia. Ogólnie bardzo ciekawy obszar dla amatorów astrofoto, lekko przesuwając kadr możemy złapać mgławicę Rożek/Tulipan/Mózg/Ziemniaczek/Fasolka (#pdk), Mgławicę Tulipan, Amerykę północną i Pelikana czy Welon (jak coś pominąłem to przepraszam, piszę z pamięci).

No i mam już nową tapetę na komputer :v

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Obrazowanie Słońca wychodzi mi coraz lepiej #chwalesie
Sprzęt:
Teleskop Słoneczny Lunt LS50THa/B600 CPT
Soczewka Barlowa 2x
Kamera ZWO ASI 585

Stack 5% najostrzejszych z około 2000 klatek.

Na drugim zdjęciu nałożyłem skalę pokazującą rozmiary słonecznych struktur.

#astronomia #kosmos #astrofotografia #fotografia

Galaktyczne lektury odcinek 5033

czyli #apod na dziś
https://www.astrobin.com/yk0wok/
Autor: Brian Diaz

Galaktyka NGC 5033 to leżąca w gwiazdozbiorze Psów Gończych (okolice Wielkiej Niedźwiedzicy) Galaktyka Seyferta, czyli rodzaj galaktyki o bardzo jasnym jądrze, które posiada mniej jak rok świetlny średnicy, a swoją jasnością potrafi zdominować cały obraz galaktyki. Za taką ilość promieniowania odpowiada materia opadająca na centralną czarną dziurę. O maksymalnym rozmiarze jądra tego typu galaktyk wiemy dlatego, że jego jasność zmienia się z częstotliwością mniejszą niż rok.

5033 znajduje się ok 40 mln lat świetlnych od nas i ma średnicę ok 100 000 ly, porównywalną z Drogą Mleczną. Częsty obiekt badań profesjonalnych astronomów z uwagi na aktywne jądro i względnie duży rozmiar na niebie (10,7' X 5', niewiele mniejsza od wspomnianego wcześniej Wiru)

#astrofotografia #astronomia #oczkcontent

Słaba pozostałość po supernowej mocno wyeksponowana

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/84qfsq/
Praca zbiorowa użytkowników astrobin: Tim Schaeffer, Antoine Grelin, Palmito, James, Steeve Body,Florent Herrbach, Bray Falls, Lumotori, Kevin Trillsam, lokisastro, Jens Unger (linki do profili na stronie zdjęcia)

Kompozycja przedstawia pozostałość po supernowej S(uper)N(ova)R(emnant) G156.2+5.7, w skrócie SNR156. Jest to obiekt w gwiazdozbiorze Woźnicy, leży ok. 5500 lat świetlnych od nas, rozciąga się na jakieś 200, wybuch nastąpił ok 10000 lat temu.
Rzadko fotografowany ze względu na bardzo słabą widoczność w paśmie widzialnym. Z tego też powodu autorzy, by uchwycić to co widać poniżej, musieli podjąć się karkołomnego zadania zebrania naprawdę pokaźnej ilości materiału, zarówno w kolorach (monochromatyczna kamerka z filtrami LRGB) + wąskopasmowo dla wodoru i tlenu.
Na obrazku nr 2 możemy zobaczyć jak wygląda ten region nieba w paśmie widzialnym - sam materiał LRGB. Biorąc pod uwagę dużą czułość użytych w projekcie kamer i ogólnie dobry sprzęt, materiału nie jest mało - niemalże 16.5 godziny (6h5m na kolor niebieski, 4h45m na zielony, 5h30m na czerwony). I jak widać, mgławicy tam za bardzo nie widać Mamy za to pięknie ukazane obłoki chłodnego pyłu i ciemne mgławice dryfujące w przestrzeni międzygwiezdnej.

Dopiero zebranie materiału wąskopasmowego (163h wodoru i 205h tlenu!) pozwoliło wychwycić strukturę tej rozszerzającej się bańki - uważam że to naprawdę niesamowity wyczyn i prawdopodobnie najbardziej szczegółowe zdjęcie tego obiektu, jakie kiedykolwiek zostało wykonane

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Mam nadzieję, że tęskniliście za kometami, bo znowu wracamy z tym tematem

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/ljsnvn/
autor: Niall MacNeill

Za opis zdjęcia niech posłuży szczegółowy tekst napisany przez autora. Oryginał w języku angielskim dostępny pod linkiem wyżej, tu wklejam tłumaczenie:

3. czerwca miałem kolejną okazję, aby sfotografować tę piękną kometę. Mam około 30-50 minut od momentu, gdy zrobi się wystarczająco ciemno, do momentu, kiedy kometa zniknie za drzewami. Tym razem zdecydowałem się uchwycić więcej Luminacji dla struktury i sygnału, a mniej RGB. Dało to mniej zaszumiony obraz niż ten z 29 maja. Uważam również, że lepiej jest rotować filtry w trakcie, więc oto sekwencja:

Godzina Filtr Czas
18:04 L 10 x 30 sec
18:12      R 5 x 30 sec
18:17     G 5 x 30 sec
18:21      B 5 x 30 sec
Autofocus na L
18:28      L 10 x 30 sec
18:36      R 5 x 30 secs
18:40      G 5 x 30 secs
18:45      B 5 x 30 secs
Autofocus na Lum
18:51     L 4 x 30 sec
18:53.......drzewa

Antyogon jest nadal bardzo widoczny i wykracza poza pole widzenia. Założyłem zbyt dużą długość ogona jonowego, chociaż rozciąga się on w kierunku krawędzi pola widzenia po drugiej stronie. Warkocz jonowy zanika w miarę oddalania się komety od Słońca. Trajektorie Ziemi i komety powodują, że nasza perspektywa stopniowo przesuwa się bardziej za pyłowy warkocz komety.

Moje zdjęcie z 29 maja pokazało większość pyłowego warkocza rozchodzącego się wachlarzowato poniżej komety na zdjęciu, jednak niewielką część warkocza można było zobaczyć nad kometą. Tutaj, jak widać na zdjęciu, może jedna czwarta jest powyżej i trzy czwarte poniżej. Teraz wyobrażam sobie, że będziemy dość dobrze ustawieni bezpośrednio za kometą, chociaż chmury uniemożliwiają mi sprawdzenie tego.
Przypuszczam, że antywarkocz jest najjaśniejszy, gdy jesteśmy bezpośrednio w linii i przecinamy płaszczyznę orbity komety.
Kometa wyraźnie zrzuca cząsteczki o szerokim zakresie rozmiarów. Naprawdę drobny materiał jest rozdmuchiwany przez wiatr słoneczny, ale cięższy materiał jest w dużej mierze nienaruszony i pozostaje blisko miejsca, w którym został wyrzucony przez kometę. Myślę, że utrzymuje prędkość tego wyrzutu, dlatego nie podąża za kometą, zwłaszcza że ta, będąc silnie przyciągana przez grawitację Słońca, utrzymuje zakrzywioną (eliptyczną) trajektorię. I tak, za miejscem, w którym była kometa, znajduje się zakrzywiona linia grubych cząstek, utrzymująca poprzednią pozycję komety lub być może dryfująca na stosunkowo niewielką odległość.
Gdy Ziemia przechodzi przez płaszczyznę ścieżki komety, ten grubszy pas cząstek zmienia się z rozproszonej krzywej, nie tak łatwo widocznej, w grubą linię, gdzie obszary o większej gęstości są wyrównane ze sobą. W ten sposób widzimy jasną, grubszą linię, otoczoną znacznie bardziej rozproszonymi mniejszymi cząsteczkami. Dlatego anty-ogon jest złudzeniem optycznym. Najpewniej skierowany w stronę Słońca, ponieważ widzimy, gdzie kometa wcześniej podążała, a linia ta znajduje się między obecną pozycją jądra a kierunkiem Słońca.

Piękna galaktyka widoczna poniżej komety to NGC 2124. Nie mogłem znaleźć zbyt wielu informacji na jej temat, ale na podstawie jej przesunięcia ku czerwieni szacuję, że jest oddalona o ~140 Mly i ma średnicę 120 000 ly. Uzyskanie małych galaktyk w tle jest trudne, ponieważ mają one tendencję do znikania wraz z rozmazanym obrazem bezgwiazdowej komety po użyciu StarXTerminator. Zachowałem ten obraz, aby po przetworzeniu komety i dodaniu gwiazd RGB móc przywrócić te małe galaktyki za pomocą maski w Photoshopie.

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Zbierałem się do napisania posta post-wakacyjnego, no i się tak zbieram już ponad tydzień, więc po prostu wrócę do normalnej aktywności XD

Przed państwem #apod
Kompleks Rho Ophiuchi po 32-godzinnym maratonie zdjęciowym (i redsie malinowym)
https://www.astrobin.com/fo8e1b/

Duża i bardzo kolorowa chmura, mekka polskiej astrofotografii. Mamy tutaj chłodny żółty pył kosmiczny, rozgrzany do czerwoności wodór, wystudzoną ciemną mgławicę no i niebieskie refleksy od jasnych gwiazd. Obiekt kompletny.

Położony w gwiazdozbiorze Wężownika, więc widoczny tylko w okolicy przesilenia letniego i to nisko nad horyzontem, jest nie lada wzywaniem dla amatorów kosmicznej fotografii. W bieszczady organizowane są całe ekspedycje mające na celu fotografię tej mgławicy.

Rozmiarów kątowych obiektu nie podam, bo ciężko powiedzieć co dokładnie jest uznawane za właściwą "Mgławicę Rho Ophiuchi" a co dodatkiem do niej - przynajmniej na moim poziomie wiedzy. Dodatkowo identyfikację utrudnia mi fakt, że każdy kadr tej mgławicy jest inny, każdy skupia się na innym fragmencie A jest tam w czym wybierać.

Muszę przyznać, robi wrażenie

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

#codziennynicholson #aktorzy #astrofotografia
To najprawdopodobniej najsłynniejszy fotos Jacka