Astronomia

Częściowe zaćmienie Słońca nastąpi we wtorek, 25 października, kiedy Księżyc znajdzie się pomiędzy Słońcem, a Ziemią, częściowo zasłaniając tarczę naszej życiodajnej gwiazdy. Zaćmienie Słońca 25 października 2022 r. będzie widoczne w Europie, Północno–Wschodniej Afryce i Południowo–Zachodniej Azji.
https://www.youtube.com/watch?v=0sx_vuKEGlY

Bardziej jako ciekawostkę niż chwalenie się efektami:
Tak wyglądają zdjęcia nocnego nieba zrobione telefonem Google Pixel 6 w trybie astrofotografii.
Czas naświetlania o ile dobrze pamiętam 4:05 minuty, zdjęciom z aparatu nie podskoczy, ale dla kogoś kto się w fotografię nie bawi - mała rzecz i ciszy

Hej,
Ładnie wczoraj mroziło wieczorkiem
Kiedyś wrzucałem takie zdjęcie, jak telefonem udało mi się uchwycić galaktykę Andromedy i Plejady (zaznaczone na czerwono).
No i właśnie wczoraj wieczorem do tych plejad wróciłem, tylko już z nieco lepszym sprzętem
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plejady
Aparat: Canon eos 1100D mod (chociaż w tym wypadku to modyfikacja nic nie dała)
Obiektyw Jupiter 37a 135mm, f.4
Montaż eq3-2 z napędem w jednej osi
Zebrany materiał to 15x150s, 30 dark, 30 bias, 0 flat - mam ostatnio jakieś problemy z robieniem flatów i przy dodawaniu praktycznie całkowicie wygłusza mi dół zdjęcia.
Zdjęcie przycięte do ok 1/5 całości. Bez flatów wyszła potworna kaszana na rogach. Samego materiału też raczej mało, co odbija się na ilości szumu. Może dziś jeszcze dozbieram tak z 1h (wczoraj zawiesił mi się soft do robienia zdjęć i ok. pół godziny aparat stał bezczynnie). Albo spróbuję ustrzelić Galaktykę Trójkąta, zobaczymy
A i dla jasności - gwiazdy w centrum kadru nie są prześwietlone, to mgławica
Miłego weekendu!

Takie niebo będę kiedyś miał nad domkiem na naszym zadupiu :3

Dobry wieczór :)
Dzisiaj chciałem się z Wami podzielić zdjęciem komety NEOWISE która stała się widoczna dla gołego oka podczas osiągania peryhelium na początku lipca 2020 roku.
Zdjęcie to pojedyncza klatka, zostało wykonane na Hałdzie Skalny w woj. Śląskim. Nie było to najciemniejsze miejsce co zresztą widać po zabudowaniach i źródłach światła a mimo to kometa była widoczna na tle zachodu Słońca.
14-ty lipca 2020 roku.
Link do zdjęcia w HQ - https://drive.google.com/file/d/1hStqvwp-QOROhD37e7o_OH6rtPHhEqAa/view?usp=sharing

No. Mogę iść spać
Mozaika z avikowania (po 500 klatek, z tego użyte 30% najlepszej jakości).
Z programów to Sharpcap -> Autostakkert2 -> microsoftowy ICE do panoram.
Mozaika ma prawie 4000x4000, może się nada na tapetę (o ile serwer nie zje jakości).
Gdyby było zainteresowanie to mogę wytłumaczyć w wolnej chwili co i jak. Szczerze mówiąc nie potrzeba do tego kamerki za x tysięcy, a efekt zwala z nóg.
HEQ5|SW150/750|barlow x2|ASI120MC

Dzieje się

Startrails i księżyc 12.10.2022
Folder z dzisiejszymi zdjęciami "startrails + księżyc" https://drive.google.com/drive/folders/1lMeXO4amRdGBXnc_gmBLGajIt9Bp3u9V
***
Hej,
Wczoraj trafiła się nie najgorsza pogoda, miałem chwilę wieczorem, a dodatkowo dzień wcześniej przyszedł mi statyw Camrock cp-530, zwykły składany statyw pod aparat z głowicą 360 za 90 zł. Póki co jestem zadowolony
Od dłuższego czasu chodziło mi po głowie zrobienie Star trails - czyli zdjęcia ukazującego ruch gwiazd, najlepiej na tle nieruchomego obiektu. Ponad pół godziny chodziłem z aparatem po podwórku i wybierałem odpowiedni kadr, w końcu zdecydowałem się wycelować ponad dom somsiada, prosto w Gwiazdę Polarną. Rozstawiłem też teleskop, żeby przy okazji spojrzeć sobie na księżyc i Jowisza.
**
No więc o godzinie 19:10 zamocowałem aparat w statyw, załączyłem kitowy obiektyw z:

• ogniskową ustawioną na 18mm,
  
• przesłoną f/4,
  
• ekspozycją 30 sekund,
  
• iso 1600.
  
• Ostrość ustawiłem sobie jeszcze jak było widno i skleiłem pokrętło ostrości przy pomocy taśmy izolacyjnej, tak żeby przy ściąganiu/zakładaniu wieczka nie przestawić ostrości. Było to też istotne do klatek kalibracyjnych, które powinny być zrobione na takich samych parametrach jak zdjęcie główne, włączając w to ostrość.
  

**
Zostawiłem zamknięty aparat na robienie darków, sam poszedłem załatwiać inne sprawy aż się totalnie ściemniło, efektem czego było aż 58 zdjęć kalibracyjnych. Nie wiem, czy aż tyle było potrzebnych, ale skoro już zrobiłem to nie zaszkodziły. Następnie ustawiłem robienie zwykłych zdjęć i wróciłem do domu. Nie przewidziałem jednak strasznej rzeczy, która jak w pierwszej chwili myślałem, zniszczyła mi całą sesję - rosa
Obiektyw szybko zaparował, efektem czego z 75 minut nagranego materiału, do stackowania nadało się raptem 17
No trudno, dorobiłem jeszcze flaty świecąc telefonem bezpośrednio w obiektyw i poszedłem do stanowiska nr 2, gdzie zamontowany był teleskop.
**
Z pomocą t-ringa podpiąłem aparat prosto pod tubę teleskopu, ustawiłem

• ekspozycję na 1/640s,
  
• iso 800,
  
• przysłona mojego teleskopu to domyślnie f/10
  

i efektem było drugie widoczne zdjęcie. Trochę cierpiałem przez brak załączonego silniczka do montażu, bo silnik zajmuje miejsce pokrętła na mikroruchy, więc musiałem "odblokowywać" hamulec w montażu żeby celować w uciekający księżyc, a że nie wyważyłem odpowiednio całego zestawu za pomocą przeciewwagi, to było nieco problemów ze złapaniem Łysego :v
Jakość zdjęcia i ilość szczegółów bez porównania na korzyść apratu (canon 1100D), względem tego co robiłem telefonem.
Co bym poprawił?
Jakbym skupił się tylko na jednym obiekcie, to zestackowałbym księżyc zamiast jednej klatki.
**
Dziś rano złączyłem zdjęcia gwiazd za pomocą programu Sequator. Bardzo prosty w obsłudze, załącza się zdjęcia, wybiera opcję "star trails", zaznacza się gdzie niebo a gdzie stały ląd, innych opcji nie włączałem i tyle. Potem mała obróbka w Lightroomie i voila - efekt widzicie
Co bym poprawił?
Na ten moment ciężko mi powiedzieć, bo nigdy nie robiłem wcześniej star trailsów i uważam że wyszło całkiem OK. Dłuższa sesja byłaby bardziej widowiskowa, ale to do tego potrzebowałbym odrośnika na obiektyw, a tego typu kitowy chyba nie ma możliwości założenia odrośnika, albo opaska grzewcza, ale to jest też kolejny wydatek, a z wydatkami na astro obiecałem sobie wstrzymać się do końca roku. No, może do świąt :v
Pozdrawiam!

Hejo!
Przypominam/informuję, że 25.10.2022 mamy zaćmienie słońca.
Warto wcześniej załatwić sobie folię np. ND5 Baader w formie kawałka folii, lub bajeranckich okularów Lepiej wydać 20-30 złotych i nie martwić się o oczy, niż bawić się w dyskietki lub inne wynalazki.
Wrzucam linka do strony gdzie znajdziecie m.in. godzinową rozpiskę.
https://www.astromat.pl/czesciowe-zacmienie-slonca-25-10-2022/
EDIT: Kurde, linka nie wrzuciłem

Dobry wieczór pierony
Dzisiaj wyciągam dla was z archiwum NASA zdjęcie promu kosmicznego Endeavour. Statek zbliża się do ISS aby zadokować podczas misji STS-130. Wahadłowiec został sfotografowany przez członka załogi na stacji kosmicznej.
9 lutego 2010 roku.
Źródło na stronie NASA - https://www.nasa.gov/multimedia/imagegallery/image_feature_1592.html

Po pół roku od startu misja Mars 2020 wchodzi w swoją decydującą fazę, ludzie na całym świecie nie mogli się doczekać informacji o przebiegu lądowania i losie łazika który wprowadzi badania Marsa na zupełnie nowy poziom.
Zdjęcie dzięki któremu wielu odetchnęło, łazik Perseverance podchodzi do lądowania w kraterze Jezero na Marsie, 18-ty lutego 2021 roku.
https://mars.nasa.gov/resources/25609/high-resolution-still-image-of-perseverances-landing/

Zakup montażu paralaktycznego, aparatu i pierwsze próby DSO
***
Folder ze zdjęciami (będzie aktualizowany przy okazji następnych wpisów) "pierwsze próby aparatu": https://drive.google.com/drive/folders/1lMeXO4amRdGBXnc_gmBLGajIt9Bp3u9V?usp=sharing
***
Hej,
Mam chwilę czasu, a więc podzielę się kolejnymi efektami nauki astrofotografii
W poprzednim poście opisałem ekwipunek jaki dokupiłem do samego teleskopu, łączna wartość ok. 450zł, co razem z teleskopem daje już 1000pln wydane na "zabawki". Następnym krokiem było podwojenie tej wartości i zakup używanego montażu paralaktycznego klasy eq3-2, na stalowych nogach, z lunetką biegunową i napędem w jednej osi, 1k zł.
Montaż paralaktyczny działa tak, że z po wypoziomowaniu i wycelowaniu lunetką biegunową w gwiazdę polarną, jedna z osi montażu (RA) podąża "po ruchu obrotowym Ziemi", a druga (DEC) prostopadle do niej. Czyli po założeniu odpowiedniego silniczka na oś RA, montaż może automatycznie podążać za obiektami w tempie gwiazdowym - nic nie ucieka nam z kadru. Przydatne przy obserwacjach, kluczowe przy fotografiach DSO.
Level Up od napędu w jednej osi jest napęd GOTO, czyli napęd w dwóch osiach sterowany pilotem/aplikacją, który sam namierza wskazany obiekt. Mimo że miałem możliwość dopłacić 400 zł za takie cudo, zdecydowałem się na jedną oś żeby nie zabierać sobie od razu całej zabawy z wyszukiwaniem obiektów
**
Z pomocą szyny dovetail i obejm do rur spustowych z castoramy xD (całość ok 150zł) udało mi się zamocować teleskop na montażu. Niestety żadnych zdjęć w ten sposób nie zrobiłem, bo uchwyt telefonu nie trzymał nieruchomo przy okularze, tylko powoli zjeżdżał, więc zdjęcia z dłuższą ekspozycją z pomocą telefonu i teleskopu nie przechodziły. Zdecydowałem się więc na kolejny zakup.
Trochę poczytałem o różnych aparatach i uznałem, że dla początkującego astrofotografa wystarczy Canon EOS 1100D. Stary aparat ze średniej półki, ale bardzo spoko na początek astroprzygody, bo dobry crop i mało szumi (tak przeczytałem :P). Udało mi się znaleźć używkę na Allegro z jakiegoś lombardu za 600zł. Stan idealny, a do tego przebieg raptem 3600 zdjęć, czyli praktycznie zerowy (na fejsbukowej grupie "Giełda sprzętu astronomicznego" aparaty z przebiegiem 20-30k uznawane są za "prawie nowe"). W zestawie był jeszcze kitowy obiektyw 18-55mm i jakaś tam karta pamięci 4gb. Do zamocowania aparatu kupiłem szynę dovetail L z obrotową głowicą i od razu adapter T-2 i pierścień do zamocowania aparatu bezpośrednio w teleskop. Dodatkowe 270zł.
Obiektyw kitowy całkiem spoko do szerokich kadrów, robi bez porównania lepsze jakościowo zdjęcia niż telefon, jednak niestety szerokie kadry próbowałem do tej pory robić raz i bardzo średnio ustawiłem ostrość + zabrakło mi baterii na dłuższą sesję (zapomniałem naładować). Na dysk wrzucam pojedynczą klatkę zrobioną na szybko, czas naświetlania 60 sekund - mimo wspomnianego braku ostrości na gwiazdach, widać od razu że potencjał bez porównania większy niż smartfon
**
Na drugi dzień podjąłem próbę podłączenia aparatu pod teleskop i ustrzelenia Słońca. Jedna klatka, nie stackowałem bo robiłem zdjęcie na szybko, a przyjąłem zasadę żeby w krótkich odstępach czasu nie fotografować dwa razy tego samego obiektu, a za każdym razem coś innego, żeby przy ponownyc próbach zobaczyć progres Więc póki co lepszego Słońca nie będzie. Tak czy inaczej, porównując z telefonem, jakość zdecydowanie lepsza i granulacja powierzchni też bardziej widoczna.
**
W przeciągu tygodnia od zakupu aparatu, zaopatrzyłem się w wysłużony, jeszcze radziecki, obiektyw Jupiter 37A, ogniskowa 135mm, światłosiła f/3.5 i ostrzenie na nieskończoność (działające!). Jasny obiektyw, jednak wymaga przymykania tak do 4.5 co najmniej, bo aberracja chromatyczna na maksymalnym otwarciu jest gigantyczna. Za ten "made in USSR" sprzęt dałem 190zł.
W międzyczasie zainstalowałem na Canonie oprogramowanie magicLantern, które pozwala ustawić strzelanie serii zdjęć z dowolnie zaprogramowanym czasem naświetlania, a nie maksymalnym systemowym 30s.
***
No więc takim oto sprzętem, montażem z napędem, canonen 1100D i Jupiterem przymkniętym do 5.6 udało mi się zrobić pierwsze poważne zdjęcie DSO - galatykę Andromedy Kiedy po zestackowaniu zdjęć i wrzuceniu do GIMPa zobaczyłem, co właśnie wyłapał mój aparat, zaniemówiłem na jakieś 10 minut XD Nie mogłem się nacieszyć tym widokiem, bo spełniłem swoje marzenie o zrobieniu tego właśnie zdjęcia!
Parametry zdjęcia:
27x120s, 1600iso, stack z 80%
14 dark, 30 flat, 30 bias
Co wiem że zrobiłem źle?

• Więcej zdjęć, same klatki też mogłem wydłużyć do 3 minut zamiast 2;
  
• Mniej przymknąć obiektyw - jak wspomniałem, 4.5 byłoby wystarczające, a efekt końcowy wymagałby ok. 20% mniej zdjęć
  
• Więcej klatek kalibracyjnych, zwłaszcza darków. Powinno być tak ze 20, ale nie chciało mi się już na nie czekać, bo późno było XD I nie mialem pewności czy w ogóle coś z tego zdjęcia wyjdzie.
  
• Obróbkę też muszę poprawić, tzn. najlepiej byłoby ją zminimalizować kosztem jakości samych zdjęć, ale jednak potem też trzeba coś poprawiać, wyciągać, przyciemniać etc.
  

***
Potem przyszedł czas brzydkiej pogody i mojego wyjazdu w delegację, więc wysłałem aparat na modyfikację do pana Michała Kałużnego http://astrofotografia.pl/?p=3687
Za 300zł wyciął on filtr podczerwienii sprzed matrycy, co pozwala zbierać więcej czerwonego światła z nieba Tak w skrócie, w linku powyżej dużo więcej rzeczowych informacji.
***
Z modyfikacji z powodu brzydkiej pogody i wyjazdu na wakacje miałem okazję skorzystać raptem raz, przy fotografowaniu mgławicy Ameryka Północna
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mg%C5%82awica_Ameryka_P%C3%B3%C5%82nocna
Niestety, byłem wtedy lekko pijany a i gości miałem, więc kard ustawiony na odpierdol i zapomniałem przymknąć obiektywu, przez co większe gwiazdy (Deneb zwłaszcza) wyszły fatalnie. Mimo to efekt końcowy nie jest tragiczny, widać czemu mgławica nazywana jest Ameryką Północną Kiedyś się to poprawi. Wrzucam ku przestrodze, jak bardzo aberracja może zniszczyć zdjęcie. Wrzucam też screena ze Stellarium, żeby było odniesienie jak duży obszar nieba sfotografowałem. Kółko "C20" to właśnie ten czerwony obszar mgławicy.
25 x 150s, 1600iso, stack z 80%
Co wiem że zrobiłem źle?

• Nie zostawiać więcej obiektywu otwartego na 3.5;
  
• Lepiej wykadrować zdjęcie;
  
• Więcej klatek kalibracyjnych - przy robieniu darków (po 7....) padła mi bateria i zdjęcie jest mało odszumione;
  
• Dłuższy czas naświetlania by nie zaszkodził;
  

***
Na ten moment dotarłem do "teraz" swojej przygody z astrofoto. Czekam na dobrą pogodę żeby uchwycić piękno nocnego nieba (Orionie, patrzę na Ciebie) i na pewno będę się dzielił swoimi fotkami. A lista "co robię źle" za każdym razem będzie coraz krótsza
Miłego dnia!

Bry o7
Chciałbym się poradzić odnośnie zmiany tuby, i może akurat ktoś z Was był w podobnej sytuacji lub ma MAKa.
Więc tak... Mam od początku swojej przygody z astro 150/750 Newtona. Więcej czasu spędzam na kalibracji toru optycznego, aniżeli na obserwacjach. Dlatego od jakiegoś czasu chodzi mi po głowie pozbycie się newtona i zakup MAKa. Interesują mnie planety i w sumie księżyc (z DSów newton mnie skutecznie wyleczył), więc teoretycznie MAK by był idealnym wyborem (oprócz planet z racji światłosiły).
Taki MAK już samą mobilnością wygrywa z tubą, czy może to tylko takie mylne wrażenie?
Ma ktoś tutaj doświadczenie odnośnie tej konstrukcji?
Tego się raczej nie kalibruje?
Jak to jest z tą mityczną ostrością MAKów?
Nie chcę znowu wywalić kasy na coś, co będzie tylko zbierało kurz bo zdążyło mi napsuć krwi :v

Jak dla mnie Jedno z bardziej spektakularnych zdjęć wykonanych przez sondy kosmiczne, na zdjęciu nasz kumpel Saturn fotografowany 18-go lipca 2013 roku przez sondę Cassini po tym jak statek minął planetę przelatując między jej atmosferą a pierścieniami.
Na zdjęciu w tle są też planety Układu Słonecznego, księżyce Saturna i....my Jesteśmy jedną z tych małych kropek pod pierścieniami po prawej stronie zdjęcia.
Szczegółowy opis na stronie NASA - https://solarsystem.nasa.gov/resources/15917/the-day-the-earth-smiled-contrast-enhanced/

Obserwacje teleskopem, mini-recenzja i zdjęcia z Układu Słonecznego
Folder ze zdjęciami (będzie aktualizowany przy okazji następnych wpisów) "telefon + teleskop": https://drive.google.com/drive/folders/1lMeXO4amRdGBXnc_gmBLGajIt9Bp3u9V?usp=sharing
Hej,
Fajna ta aktywność w Astrospołeczności
Kontynuując swój pamiętniko-wpis, dziś opowiem o początkach obserwacji teleskopowych. Po raz kolejny wyszła mi ściana tekstu, a patrząc po ilości błyskawic ktoś to czyta, mam nadzieję że do końca xD Jeżeli jednak zbyt leję wodę albo moje rozciąganie tematu jest zbyt męczące, będę naprawdę wdzięczny za skomentowanie tego, to na przyszłość może w jakiś ciekawszy sposób będę zamieszczał treści.
Pierwszy (i póki co jedyny) teleskop dostałem jako prezent od żony, mniej więcej rok temu. Był to SkyWatcher BK707 na montażu az2
https://deltaoptical.pl/teleskop-sky-watcher-bk-707-az2-70-700
Był to prezent, przy wyborze którego miałem coś do powiedzenia :v Jest to teleskop z niskiej półki, nawet na stronie DeltaOptical piszą że raczej dla dzieci. Gdzie bym o nim nie czytał przed zakupem, wszędzie był zjechany od góry do dołu "jakość zła, montaż chujowy, duża aberracja, w tym budżecie to bym ciut dołożył i kupił <teleskop za 2k>", jak to bywa na forach miłośników-amatorów XD
Generalnie nie nastawiałem się na super doznania, ale już nie raz obserwowałem niebo przez lornetkę, miałem trochę pojęcia co tam gdzie widać i strasznie chciałem to zobaczyć jakkolwiek lepiej. Poza tym nie miałem zamiaru naciągać żony na prezent za kilka tysięcy, który mógł być użyty kilka razy, a potem stać w kącie.
SW 707 to refraktor, czyli prosta luneta obserwacyjna. O typach teleskopów możecie poczytać tutaj: https://www.astroshop.pl/magazyn/wiedza/co-nalezy-wiedziec-o-teleskopach/typy-teleskopow/i,1055
Klasyczne refraktory mają prostą konstrukcję, zbierają więcej światła niż reflektory o tej samej średnicy lustra (ale nikt chyba nie robi tak małych reflektorów ;)), dają lepszy kontrast, ale posiadają też mankament, jakim jest aberracja chromatyczna - niebieska poświata wokół obiektów. Oczywiście nie jest to pełny opis różnic w typach teleskopów, tylko bardzo ogólne informacje z czym w ogóle mamy tu do czynienia.
Z racji, że jest to tania konstrukcja, aberracja faktycznie występuje i przy obserwacjach obiektów Układu Słonecznego bywała czasem mocno widoczna. Chociaż bardziej wychodzi to na zdjęciach, niż przy wizualu.
707 posiada lustro o średnicy 70mm i ogniskową 700mm. Lustro odpowiada za rozdzielczość obrazu i maksymalne użyteczne powiększenie (2*średnia lustra), w tym wypadku x140. Ogniskowa odpowiada za uzyskiwane powiększenie przy użyciu konkretnych okularów, tj. ogniskowa w mm/okular w mm. Stosunek ogniskowej do apertury (średnicy lustra) daje nam światłosiłę, w tym wypadku f/10. Swiatłosiła to zdolność teleskopu do zbierania światła, im jest niższa, tym więcej światła wpada -> więcej jesteśmy w stanie dostrzec. Bardzo istotny parametr przy obserwacjach DSO a także astrofotografii. Większa światłosiła wymaga wydłużenia czasu naświetlania zdjęć wg wzoru (f1 / f2) ^2, czyli jeżeli mielibyśmy drugi teleskop o tej samej aperturze ale połowę krótszej ogniskowej, 450mm i f/5, to czas potrzebny do zebrania przez aparat tej samej ilości światła jest 4x krótszy!
W zestawie był jeszcze:

•  montaż azymutalny AZ2, czyli typowy statyw z możliwością dowolnego obracania teleskopu góra/dół/prawo/lewo.
  
•  szukacz 6x24 - taka mała lunetka celownicza mocowana na teleskopie, ustawia się ją żeby wskazywała to samo miejsce co teleskop główny, a potem dzięki lekkiemu powiększeniu pomaga wycelować w konkretne obiekty na niebie.
  
•  dwa okulary Super, 25 i 10mm, dające powiększenie 28x i 70x
  
•  soczewka Barlowa x2 - instrument wydłużający dwukrotnie ogniskową, czyli pozwalający uzyskać 2x większe powiększenie z okularów, kosztem światłosiły.
  

 Montaż
 Bardzo prosty w obsłudze, po pierwszym złożeniu teleskop był gotowy do użycia w każdej chwili. Aluminiowy, a więc lekka konstrukcja, ale przez to też bardzo niestabilna. Z czasem zacząłem dociążać go dowiązaną tuż nad ziemią 2l butelką z wodą. Praktycznie niemożliwy do skręcenia tak, żeby teleskop nie dygotał. Przy przymocowaniu telefonu do obiektywu, zaczynał powoli przeważać, uciekając obrazem. Miał jedno pokrętło z mikro-ruchem góra/dół, które działało różnie, bo czasem kręciłem i kręciłem, i nic się nie działo, poluzowałem śrubę żeby zaczął chodzić, to cały teleskop zaczynał latać pod wpływem przyłożenia oka xD Nie był jakiś strasznie zły, w końcu całkiem sporo przez niego obserwowałem, ale przy wietrznej pogodzie obraz bardzo latał i zwiększała się aberracja. W bezwietrzną noc wystarczający do wizualnych obserwacji, mając na uwadze że co jakiś czas trzeba korygować pozycję obiektu w okularze.
 Szukacz
 Zdecydowanie najgorsza i najbardziej upierdliwa część zestawu. Szukacz kalibrowany za pomocą trzech pokręteł,tj. wsadzało się lunetkę w obudowę i tymi trzema śrubkami ustawiało się jego pozycję i próbowało wycelować w to samo, co w głównym lustrze. Nigdy nie udało mi się wycelować w sam środek xD Raczej zapamiętywałem sobie ile od środka szukacza jest oddalony mój obiekt i tak próbowałem celować. Praktycznie przy każdym przestawieniu teleskopu musiałem ustawiać szukacz na nowo, taki wrażliwy był. Do tego krzyż celowniczy zrobiony z bardzo cienkich drucików, które którejś zimowej nocy po prostu mi się powyginały xD i musiałem go rozkręcać żeby jakkolwiek działał. Wymiana szukacza to był pierwszy upgrade jaki przeprowadziłem.
 Okulary
 Podobno całkiem spoko, nie wiem nie korzystałem z innych, ale na to co widziałem nie narzekałem. Szerszego okularu używam do obserwacji DSO, mniejszego do planet i szczegółów na księżycu.
 Soczewka Barlowa
 Praktycznie nie używam, bardzo niszczy jakość obrazu, rozmywa, przyciemnia, zmniejsza kontrast. Lepiej mi było oglądać w przybliżeniu x70 aniżeli z soczewką na x140. Oczywiście nie wszystkie Barlowy są takie, ale ta konkretna kitowa jest bardzo słaba.
 Sam teleskop
 Lekki i prosty w obsłudze, dobre pokrętło do ustawiania ostrości. Da radę przeprowadzać obserwacje naziemne. Pomijając mankamenty wspomniane przy okazji poszczególnych akcesorów, lunetę uważam za wartą swojej ceny i na pewno jeszcze mi trochę posłuży. Istnieje takie powiedzenie, żeby nigdy nie pozbywać się swojego pierwszego teleskopu, więc planuję zostawić go dla dzieciaka kiedy podrośnie, a w międzyczasie może da radę się użyć przy guidingu
***
 Na takim oto zestawie udało mi się przeprowadzić kilkanaście niezwykle emocjonujących obserwacji. Obserwowałem:

• Wenus w fazie rogalika, wyglądała jak bardzo mały księżyc
  
• Jowisza z księżycami galileuszowymi i dwoma pasami w atmosferze (jeden był zawsze widoczny, drugi przy bardzo dobrej widoczności). Niestety za mały sprzęt na ujrzenie Wielkiej Plamy czy tranzytów księżyców. Tak czy inaczej bardzo przyjemne obserwacje.
  
• Saturna, który u wszystkich znajomych budził największy zachwyt. Ze swoimi pierścieniami wyglądał jak narysowany z kreskówki, bardzo przyjemny widok. Pasy raczej optycznie nie do rozdzielenia.
  
• Księżyc, w każdym możliwym przybliżeniu i fazie. Masa szczegółów na planecie, niekończące się możliwości obserwacji. Nic tylko siedzieć i oglądać całe noce. SW 707 pozwala oglądać szczegóły o średnicy powyżej 4km.
  

 To tyle w układzie słonecznym. A poza układem... rzeczy które musisz wiedzieć, że oglądasz, żeby je dostrzec i docenić
<obserwacje spoza US w osobnym poście>
***
 Upgrade sprzętu
 Oczywiście jak to z hobby bywa, zainteresuj się czymś na poważnie, a nigdy nie będziesz miał pieniędzy na narkotyki :v
**
Po około dwóch miesiącach do teleskopu dokupiłem szukacz typu red-dot. Bez żadnego przybliżenia, wyświetlał na szkiełku czerwoną kropkę którą kalibrowało się dwoma pokrętłami. Dużo stabilniejszy i łatwiejszy w ustawieniu, bardzo rzadko musiałem go przestawiać. Cena w dniu zakupu: 160zł https://deltaoptical.pl/szukacz-sky-surfer-iii
**
 Do robienia zdjęć przydał się całkiem adapter pozwalający przymocować telefon tuż nad okularem https://www.mediaexpert.pl/foto-i-kamery/optyka/pozostale-akcesoria-z-optyki/adapter-redleaf-som-1-do-montazu-smartfonow-na-lunetach-teleskopach-i-mikroskopach
 Jednak ten konkretny średnio pasuje do mojego telefonu, bo przyciski nawigacyjne znajdowały się na wysokości chwytaka, więc przy mocniejszym dokręceniu, żeby telefon się nie osuwał, potrafł się zresetować.
**
 Kolorowe filtry do okularów - jasnożółty, jasnoczerwony i zielono-żółty, każdy po 60zł
 https://www.astrozakupy.pl/p/filtr-planetarny-11-zoltozielony-125-explore-scientific/
 https://www.astrozakupy.pl/p/filtr-planetarny-8-jasnozolty-125-explore-scientific/
 https://www.astrozakupy.pl/p/filtr-planetarny-23a-jasnoczerwony-125-explore-scientific/
 Zółto-zielonego używałem do księżyca, trochę przyciemniał obraz i wzmacniał kontrast
 Jasnożółtego próbowałem do Jowisza, ale robił małą różnicę albo prawie żadną, niestety za mały teleskop
 Jasnoczerwonego używałem do wycinania aberracji chromatycznej przy zdjęciach Słońca i do mocniejszego kontrastu na księżycu, ale czerwone zabarwienie średnio mi pasowało do obserwacji
 Z filtrów mam nadzieję więcej skorzystać po zakupie większego teleskopu, póki co średnio przydatne.
**
 Obrotowa mapa nieba za 15 zł
 https://www.astrozakupy.pl/p/obrotowa-mapa-nieba-3/
 Mała rzecz, a cieszy. Bardzo przyjemne wyszukiwanie obiektów w terenie bez psucia sobie widoczności jasnym światłem.
**
 Latarka z czerwonym światłem, cena w dniu zakupu 70zł
 https://www.astrozakupy.pl/p/latarka-explore-scientific-astro-r-lite-czerwone-swiatlo/
 Teraz myślę, że czołówka byłaby lepsza. Czerwone światło nie jest takie ostre i nie psuje aż tak naszej adaptacji do ciemności, więc jest bardzo przydatne przy nocnym rozstawianiu sprzętu czy w ogóle obserwacjach.
**
 Tak więc wydałem prawie równowartość teleskopu na same pierdoły O poważniejszych zakupach napiszę przy następnej okazji, bo zostały zrobione później, niż poniższe zdjęcia.
***
 No i teraz pora właśnie na zdjęcia. Po lepszą jakość zapraszam do folderu "telefon + teleskop" na dysku Google, link na górze posta. Wszystkie zdjęcia wykonane poprzez przyłożenie telefonu do okularu teleskopu, część z użyciem adaptera.
<zdjęcia zamieszczam w osobnych komentarzach>
 Chyba więcej z telefonu nie udało mi się wyciągnąć, a przynajmniej nie przypominam sobie o niczym więcej. Poza księżycem, który w pełni wygląda nie najgorzej na wydruku 13x18, reszta wyszła jako-tako, ale był to moje początki i sprzętu do robienia zdjęć przez telefon nie miałem. Uważam, że dużo lepiej z użyciem smartfona wychodzą kadry terenowe. W następnym wpisie podzielę się już fotkami z aparatu Będę wdzięczny za feedback.
Pozdrawiam!

Leonidy - rój meteorytów.
12 listopada 1833 roku nad niebem Ameryki Północnej miał miejsce deszcz meteorytów tak intensywny, że można było zobaczyć do 100 000 meteorów przecinających niebo w ciągu godziny. W tamtym czasie wielu myślało, że to koniec świata, do tego stopnia, że zainspirowało to drzeworyt Adolfa Vollmy'ego. To wydarzenie miało duży wpływ na rozwój naukowego badania meteorów, które wcześniej uważano za zjawiska atmosferyczne.
Leonidy w tamtym okresie miały także znaczenie symboliczne.
Amerykańska społeczność mormońskich uchodźców obserwowała deszcz meteorytów na brzegu rzeki Missouri, po tym jak została wypędzona ze swoich domów przez lokalnych osadników. [Joseph Smith, założyciel i pierwszy przywódca mormonizmu, zanotował w swoim dzienniku z listopada 1833 roku swoje przekonanie, że to wydarzenie było "literalnym wypełnieniem Słowa Bożego" i zwiastunem rychłego powtórnego przyjścia Chrystusa. Choć odnotowano go na środkowym zachodzie i na wschodzie kraju, został również zauważony w Far West w Missouri.
Najtrafniej wydarzenie to wyjaśnił Denison Olmsted. Po spędzeniu ostatnich tygodni 1833 r. na zbieraniu informacji, przedstawił swoje ustalenia w styczniu 1834 r. w American Journal of Science and Arts, opublikowane w styczniu-kwietniu 1834 r., i styczniu 1836 r. Zauważył, że deszcz był krótkotrwały i nie był widoczny w Europie, a meteory promieniowały z punktu w gwiazdozbiorze Leo i spekulował, że meteory pochodziły z chmury cząstek w przestrzeni. Relacje z powtórzenia Leonidów w 1866 roku liczyły w Europie setki na minutę/kilka tysięcy na godzinę. Leonidy były ponownie widoczne w 1867 roku, kiedy światło księżyca zmniejszyło wskaźniki do 1000 meteorów na godzinę. Kolejne silne pojawienie się Leonidów w 1868 roku osiągnęło intensywność 1000 meteorów na godzinę na ciemnym niebie. To właśnie w latach 1866-67 zebrano informacje o Komecie Tempel-Tuttle, wskazując ją jako źródło deszczu meteorów i burz meteorowych. Gdy w 1899 roku burze nie powróciły, powszechnie sądzono, że pył przemieścił się dalej, a burze należą do przeszłości.

Cześć,
ogromnie się cieszę, że tak pięknie rozwija się nam społeczność Astronomia Przyjście na ten portal było świetną decyzją.
W moich wcześniejszych wpisach mówiłem, że postaram się zrobić porównanie widoku przez okulary w moim teleskopie. Zrobiłem zdjęcia Księżyca. Robione były telefonem (Redmi Note 8 Pro) z przyłożenia do okularu. Zdjęcia, tak na oko, mają może 30-40 % szczegółów jakie widać bezpośrednio. Więc dość mocno odbiegają.
Będę dodawał w komentarzach wraz z opisem jaki okular był wtedy zamontowany, jakie jest powiększenie i jakie pole widzenia.
EDIT: krótke wyjaśnienie - soczewka Barlowa jest soczewką dwuwklęsła (rozpraszającą) i wydłuża ona ogniskową teleskopu. Najczęściej używa się soczewek 2x i 3x. Soczewka 2x pozwala wydłużyć ogniskową 2x, przez co rónież dwukrotnie wzmocnić powiększenie. Analogicznie 3x.

Hej,
Bardzo miło mi się zrobiło, widząc pozytywną reakcję na moje zdjęcie i poczułem że naprawdę nie jestem kompetentny, żeby udzielać komukolwiek rad w temacie, w którym sam raczkuję xD No ale słowo się rzekło, obiecałem. Podzielę się najpierw swoimi pierwszymi zdjęciami ever i co z perspektywy czasu widzę, że bym poprawił - zachęcam was tym samym do spróbowania własnoręcznej fotografii Drogi Mlecznej! A przy okazji może uchronię kogoś od popełniania tych samych błędów Generalnie całkiem niedawno, dwa miesiące temu powstało cudowne dzieło, jakim jest Poradnik Astrofotograficzny od Hevelianum https://hevelianum.pl/newsy/poradnik-astrofotograficzny-do-pobrania/?fbclid=IwAR0kcdGpJg1K7usD83QRvCqpiepp2FnEdwdgGyqGjBuSsxCFIrouDOjAhlE
Autorzy to profesjonaliści i jest to naprawdę skarbnica wiedzy z której sam obecnie czerpię. Szkoda, że nie ukazał się tak z rok wcześniej
***
Jak już wspomniałem, swoją przygodę z astrofotografią rozpocząłem w momencie, kiedy nabyłem Xiaomi Redmi Note 10 pro, okolice sierpnia 2021. Nie ukrywam, że przy wyborze kierowałem się jakością aparatu, i ta jak na moje oko jest przyzwoita. Nigdy wcześniej nie miałem styczności z jakąkolwiek formą fotografii bardziej zaawansowanej niż telefon. Mieszkam na wsi 15km w linii prostej od miasta wojewódzkiego, więc niebo też mam całkiem spoko, coś pomiędzy 3 i 4 w skali Bortle'a https://pl.wikipedia.org/wiki/Skala_Bortle%E2%80%99a
Inną opcją niż wikipedia do sprawdzenia, jakie niebo jest w waszej okolicy, jest skorzystanie z light pollution map - niestety jeżeli dobrze się orientuję, opierają się one na danych z 2015 roku, co czyni je trochę nieaktualnymi w okolicach silnie rozbudowujących się.
***
Tak więc skrótowo od czego zaczynałem

• Smartfon z:
  

1. możliwością nastawienia długiego czasu naświetlania;
   
2.  ręcznym ustawianiem ostrości;
   
3.  zapisem zdjęć do formatu RAW;
   

• Darmową aplikacją Star Tracker - pokazuje w czasie rzeczywistym niebo i ciekawsze obiekty, z czasem przesiadłem się na Star Chart ale po aktualizacji miui przestało mi działać, obecnie używam Stellarium+ (Wersja darmowa też bardzo spoko);
  
• Darmowym mobilnym adobe lightroom do obróbki zdjęć;
  

***
Tak więc wiedziałem, że bezpośrednio nade mną będzie widoczna droga mleczna w konstelacji Łabędzia - położyłem telefon na murku, ustawiłem samowyzwalacz, najdalszą możliwą ostrość, iso też na maxa, 6400 (im większe tym jaśniej, ale też ziarnistość obrazu się zwiększa) i czas naświetlania także maksymalny możliwy, 30 sekund. Czym to poskutkowało, widzicie w załączonym zdjęciu Potem wrzuciłem to do lightrooma i metodą prób i błędów, bawiąc się suwakami i krzywymi światła, wyskrobałem coś takiego jak na drugim zdjęciu.
Inne zapisane zdjęcie, które jeszcze na tamtym etapie uznałem za warte zachowania, wykonałem prawie równo rok temu, 8.10.21 o godzinie 21:03
Było to zdjęcie z plenerem i widoczną delikatnie galatyką Andromedy oraz Plejadami, pierwszy raz kiedy sfotografowałem jakikolwiek DSO (Deep Sky Object, obiekt głębokiego nieba, czyli struktura spoza naszego układu słonecznego) niebędący gwiazdą. Załapało się też kilka innych obiektów, w tym gromady kuliste, ale wtedy nawet nie wiedziałem zbytnio co to XD Generalnie byłem pod mega wrażeniem, że telefonem udało mi się zobaczyć coś takiego. Próbowałałem to "obrabiać" na przeróżne sposoby, żeby jak najbardziej uwidoczność tą Andromedę, jednak wciąż było to jedno 20-sekundowe zdjęcie, a z ... bicza nie ukręcisz.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Galaktyka_Andromedy
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plejady
I ostatnie którym jako tako mogę się "pochwalić", wykonałem 1.11 z użyciem pobliskiego wiejskiego cmentarza. Tutaj siłą rzeczy musiałem skrócić czas naświetlania do 15 sekund (duża ilość światła), ale gwiazdy dalej rozmazane. Nad cmentarzem wschodziła akurat moja ulubiona konstelacja jesienno-zimowego nieba, Orion i widoczna w nim mgławica Messier 42, którą nawet udało się uchwycić.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_Mg%C5%82awica_w_Orionie
***
Co już wiem że zrobiłem źle i mogłem zrobić dużo lepiej?

• zmniejszyłbym iso (pewnie do 3200 albo niżej ) żeby było mniej szumu
  
• skróciłbym czas naświetlania metodą prób i błędów, żeby zachować optymalną ostrość gwiazd. Generalnie do ustawienia max czasu naświetlania w aparacie, warto się posłużyć regułą 600 https://www.lightstalking.com/600-rule/ jednak w przypadku smartfona jest to trudniejsze, bo nie znam wszystkich parametrów aparatu.
  
• zrobiłbym stackowanie, de facto podstawowy proces w astrofotografii - wiele takich samych zdjęć, te same parametry, najlepiej jak najmniej ruszony telefon żeby zachować najszerszy kadr (z czasem robiąc zdjęcia telefonem ustawiałem sobie samowyzwalacz pod przyciskiem głośności, dzięki czemu minimalnie poruszałem telefonem przy robieniu kolejnego zdjęcia i obraz mógł się ustabilizować przez te kilka sekund sekund). Do stackowania za chwilę wrócę.
  
• a skoro stackowanie, to i klatki kalibracyjne! Nawet na telefonie robią ogromną robotę.
  
• poprawiłbym obróbkę, zaczynając od gimpa zamiast ligtrooma. Nie chciałem jeszcze wydawać kasy na lepsze oprogramowaie, a jak się okazało GIMP póki co całkowicie zaspokaja moje oczekiwania.
  

***
Stackowanie
Do stackowania używam programu DeepSkyStacker. Potężne narzędzie pozwalające nałożyć na siebie nasze zdjęcia i co za tym idzie, wydobyć z nich więcej światła, a z klatkami kalibracyjnymi także pomaga pozbyć się sporej ilości szumów i mankamentów obiektywu typu ciemniejsze rogi itp. Generalnie złożenie 3 zdjęć po 10 sekund dałoby efekt taki jak jedno zdjęcie 30 sekund, ale bez ruchomego statywu pozwoliłoby zachować większą ostrość gwiazd.
https://astrobackyard.com/deep-sky-stacker-settings/
***
Klatki kalibracyjne
Coś o czym dowiedziałem się stosunkowo późno, a także jest podstawą do tworzenia dobrej astrofotografi. Klatki kalibracyjne to w skrócie "wzorce" jak aparat reaguje w danej sytuacji, czyli pozwalają wyłapać jaśniejsze/ciemniejsze plamy na matrycy czy szum aparatu. W efekcie oczyszczają zdjęcie i bardzo poprawiają jego jakość, pozwalając przy tym na lepszą obróbkę.
https://www.youtube.com/watch?v=hz7ryk4qDrg
Ja osobiście robiłem takie klatki:

1. darki - te same parametry co do normalnych zdjęć, z tym że kładłem telefon ekranem do ziemi i nakrywałem bluzą, żeby żadne światło się tam nie dostało. Istotne, żeby klatki były robione tuż po albo w trakcie normalnej sesji zdjęciowej - aparat szumi różnie w różnych temperaturach i na różnych ustawieniach Darki wykonane w innych warunkach przysporzą nam tylko problemów, tworząc ciemne plamy na zdjęciu finalnym. Powinno ich być tak z minimum 20.
   
2. flaty - wszystkie parametry oprócz czasu naświetlania te same, a czas naświetlania w telefonie ustawiałem minimalny (na aparacie ustawiam tryb AV). Flaty robiłem poprzed świecenie latarką bezpośrednio w aparat. Około 50 zdjęć.
   
3. Bias - parametry jak przy normalnym zdjęciu, ale czas naświetlania minimalny i aparat zakryty jak przy darkach. Też robiłęm tak ze 40-50.
   

Z początku jest z nimi trochę zabawy, zwłaszcza darki są męczące przy długich czasach naświetlania, ale naprawdę warto poświęcić na to czas. Ja nie zawsze to robiłem i teraz żałuję
***
Obróbka
Tak jak wspomniałem, moimi podstawowymi narzędziami są GIMP i mobilny Adobe Lightroom (pozwala też na korzystanie na pc z wersji webowej, ale nie wiem czy to nie jest wyłącznie usługa premium, bo dość szybko zakupiłem subskrypcję). Początkowo używałem tylko Lightrooma i sam próbowałem różnych rzeczy, sprawdzajć co wpływa korzystniej, a co mniej. Z GIMPa nauczyłem się korzystać przy okazji przygotowywania się do obróbki Andromedy
https://www.youtube.com/watch?v=hz7ryk4qDrg
https://www.youtube.com/watch?v=K5b9PVwSB6Q
Chodzi głównie o rozciąganie kolorów i krzywych. Nigdy wcześniej nie miałem styczności z obróbką graficzną, więc była to dla mnie istotna lekcja
Jest to ogromne pole do popisu i praktycznie nieskończona możliwość poprawiania swoich umiejętności. No ale wiadomo, nikt się mistrzem nie rodzi.
***
To chyba wszystko, czym chciałbym się podzelić na początek - i tak masa tekstu, a zdjęcia wątpliwej jakości Myślę że będę tu postował w formie "pamiętnika", co zmieniało się z czasem w moich zdjęciach przy aktualizacji sprzętu i wiedzy. Będę wdzięczny za feedback jeżeli ktoś dotrwa do końca i szczerze zachęcam do próbowania własnych sił przy amatorskiej astrofotografi!
Pozdrawiam!

Hej!
A też się pochwalę swoim zdjęciem. Zawsze miałem problemy z ustawianiem ostrości, osiowości toru optycznego itd. (tuba newtona chyba nie jest dla mnie), i finalnie obróbką materiału. Mimo wszystko z tego ujęcia jestem najbardziej zadowolony
Czasami mam ochotę wrócić do tego hobby. Do momentu kiedy sobie przypominam ile rzeczy trzeba wynieść, ile kabelków podpiąć, ile różnych pierdół ustawić, by finalnie po godzinie zwinąć sprzęt bo chmury przybyły.
Mgławica hantle M27, NGC 6853.
SW 150/750 + HEQ5 + Canon 350D z wywalonym filtrem IR.
W sumie 1g 30m naświetlania.
Lipiec 2015