Takie ładne halo dzisiaj 🙂
#niebo #ksiezyc
#niebo #ksiezyc
Społeczność
Astrofotografia
Halo? Halo!!!
Zaloguj się aby komentować
Amatorsko rzut okiem telefonu na niebo.
Astrofotografia w Pixelu 7.
Trochę szwendanie się wczoraj przed snem.
#astrofotografia
Astrofotografia w Pixelu 7.
Trochę szwendanie się wczoraj przed snem.
#astrofotografia
Zaloguj się aby komentować
Hej,
Dziś wracamy z #apod
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Przez weekend byłem mniej dostępny, a i zdjęcia średnie żeby mi się chciało bawić z opisem. Dlatego też, żeby zawsze regularnie dostarczać coś na tag, rezygnuję z tłumaczenia opisów przy zdjęciach typu dzisiejsze - kiedy każdy widzi co widać, szkoda lać wodę
Tak więc
Samolot przecinający księżycowy rogalik
źródło i prawa autorskie: Juned Patel
Wykonane w Bolton, UK.
Nie ma się tu co rozpisywać i mi się nie chce przy takich zdjęciach
#astrofotografia #fotografia #oczkcontent
Dziś wracamy z #apod
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Przez weekend byłem mniej dostępny, a i zdjęcia średnie żeby mi się chciało bawić z opisem. Dlatego też, żeby zawsze regularnie dostarczać coś na tag, rezygnuję z tłumaczenia opisów przy zdjęciach typu dzisiejsze - kiedy każdy widzi co widać, szkoda lać wodę
Tak więc
Samolot przecinający księżycowy rogalik
źródło i prawa autorskie: Juned Patel
Wykonane w Bolton, UK.
Nie ma się tu co rozpisywać i mi się nie chce przy takich zdjęciach
#astrofotografia #fotografia #oczkcontent
A 2.12 startrailsy nad starożytnym obserwatorium w Beijing
@Oczk to zdjęcie to wygląda jakby je Musk opłacił dla firmy SkyX xD
Zaloguj się aby komentować
Zostań Patronem Hejto i tylko dla Patronów
- Włączona możliwość zarabiania na swoich treściach
- Całkowity brak reklam na każdym urządzeniu
- Oznaczenie w postaci rogala , który świadczy o Twoim wsparciu
- Wcześniejszy dostęp, do wybranych funkcji na Hejto
Hej,
Wypadałoby w końcu wrócić do #apod
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Sorki za taką przerwę we wrzutkach, ale jak raz nie miałem czasu się zebrać i ogarnąć opis, to już poleciało i potem było ciężko wrócić na właściwe tory
Przynajmniej wracamy z dobrym kadrem, a w komentarzach powrzucam wszystkie zaległe zdjęcia - już bez tłumaczonego opisu, same kadry.
I postaram się to robić regularnie, albo chociaż przy co ciekawszych wrzutach
Wschód Drogi Mlecznej
Źródło i prawa autorskie: José Rodrigues
Centrum Drogi Mlecznej wschodzi za chilijskim obserwaturium La Silla. Na lewo od znajdującego się w konstelacji Wodnika centrum naszej galatyki, wznosi się New Technology Telescope, należący do Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). NTT jest pionierskim rozwiązaniem w zastosowaniu aktywnej optyki do dokładnego kontrolowania kształtu zwierciadeł dużych teleskopów.
Z kolei po prawej stronie znajduje się 3,6-metrowy Teleskop ESO, siedziba spektrografów HARPS i NIRPS polujących na egzoplanety. Po środku, w centralnym zgrubieniu galatyki, widzimy obłoki pyłu międzygwiazdowego, jasnymi gwiazdy, gromady i mgławice. A wśród tych ostatnich, nalepiej widoczna emisyjna mgławica Laguna, M8. Mgławica Trójlistna Koniczyna, M20, na lewo od Laguny, łączy w sobie niebieskie światło pyłowej mgławicy refleksyjnej z czerwonawą emisyjną. Oba te obiekty są popularnymi celami teleskopów.
Przedstawione zdjęcie to stack oddzielnych ekspozycji ziemi i nieba wykonanych w kwietniu 2023 r., wszystkie wykonane przy użyciu tego samego kadru i tego samego sprzętu fotograficznego.
#astrofotografia #astronomia #fotografia #oczkcontent
Wypadałoby w końcu wrócić do #apod
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Sorki za taką przerwę we wrzutkach, ale jak raz nie miałem czasu się zebrać i ogarnąć opis, to już poleciało i potem było ciężko wrócić na właściwe tory
Przynajmniej wracamy z dobrym kadrem, a w komentarzach powrzucam wszystkie zaległe zdjęcia - już bez tłumaczonego opisu, same kadry.
I postaram się to robić regularnie, albo chociaż przy co ciekawszych wrzutach
Wschód Drogi Mlecznej
Źródło i prawa autorskie: José Rodrigues
Centrum Drogi Mlecznej wschodzi za chilijskim obserwaturium La Silla. Na lewo od znajdującego się w konstelacji Wodnika centrum naszej galatyki, wznosi się New Technology Telescope, należący do Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). NTT jest pionierskim rozwiązaniem w zastosowaniu aktywnej optyki do dokładnego kontrolowania kształtu zwierciadeł dużych teleskopów.
Z kolei po prawej stronie znajduje się 3,6-metrowy Teleskop ESO, siedziba spektrografów HARPS i NIRPS polujących na egzoplanety. Po środku, w centralnym zgrubieniu galatyki, widzimy obłoki pyłu międzygwiazdowego, jasnymi gwiazdy, gromady i mgławice. A wśród tych ostatnich, nalepiej widoczna emisyjna mgławica Laguna, M8. Mgławica Trójlistna Koniczyna, M20, na lewo od Laguny, łączy w sobie niebieskie światło pyłowej mgławicy refleksyjnej z czerwonawą emisyjną. Oba te obiekty są popularnymi celami teleskopów.
Przedstawione zdjęcie to stack oddzielnych ekspozycji ziemi i nieba wykonanych w kwietniu 2023 r., wszystkie wykonane przy użyciu tego samego kadru i tego samego sprzętu fotograficznego.
#astrofotografia #astronomia #fotografia #oczkcontent
I ostatni zaległy
24.11 Stereoskopowy Jowisz blisko opozycji
@Oczk tak się dopytam, jak mieszkam na obrzeżach metropolii Warszawskiej to jak wyjdę na okoliczne pola to będę miał szansę zobaczyć zorzę polarną jak zachmurzenie nie będzie zbyt mocne czy mam marne szanse na to?
Zaloguj się aby komentować
Wybaczcie brak contentu w ostatnim czasie, zabiegany trochę jestem
Wczoraj, po naprawdę długiej przerwie, pojawiło się trochę czystego nieba. Udało mi się na godzinkę wystawić sprzet na ogródek. Chciałem Wam pokazać, jak wygląda roboczy materiał, z którego powstają astrofotki.
Obiekt: Mgławica Kalifornia (NGC 1499) https://pl.wikipedia.org/wiki/Mg%C5%82awica_Kalifornia
Fotka pierwsza: pojedyncza klatka z wczoraj, 600 sekund naświetlania, filtr Hydrogen-alpha
Fotka druga: stack z zeszłego roku, w (niezbyt udanej) palecie HSO (wodór+siarka+tlen), łącznie 24h ekspozycji
#astrofotografia #astronomia #fotografia
Wczoraj, po naprawdę długiej przerwie, pojawiło się trochę czystego nieba. Udało mi się na godzinkę wystawić sprzet na ogródek. Chciałem Wam pokazać, jak wygląda roboczy materiał, z którego powstają astrofotki.
Obiekt: Mgławica Kalifornia (NGC 1499) https://pl.wikipedia.org/wiki/Mg%C5%82awica_Kalifornia
Fotka pierwsza: pojedyncza klatka z wczoraj, 600 sekund naświetlania, filtr Hydrogen-alpha
Fotka druga: stack z zeszłego roku, w (niezbyt udanej) palecie HSO (wodór+siarka+tlen), łącznie 24h ekspozycji
#astrofotografia #astronomia #fotografia
Wysyłam żniwiarkę Ogame.
Zaloguj się aby komentować
Hej
kolejny #apod
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Dziś ciekawy obiekt, wymagający trochę więcej skilla do sfotografowania
Wzdłuż obłoku molekularnego Byka
Źródło i prawa autorskie: Yuexiao Shen, Joe Hua
Maźnięcie kosmicznym pędzlem skomponowało to emisyjno-pyłowo-ciemno mgławicowe płótno. Mozaika o szerokości 5 stopni przedstawia obszar na północ od jasnej gwiazdy Aldebaran, wzdłuż jednej ze ścian chmury mokelularnej Byka. W lewym dolnym rogu, mgławica emisyjna skatalogowana jako Sh2-239 wskazuje na aktywność gwiazdotwórczą. Znajdujące się w regionie obiekty Herbiga-Haro, mgławice powiązane z nowo narodzonymi gwiazdami, są oznaczone charakterystycznymi czerwonawymi strumieniami wodoru. Powyżej i w prawo od T Tauri, znajduje się żółtawa mgławica historycznie znana jako Zmienna(Czy raczej Niestała? variable) Mgławica Hinda, NGC1555. Gwiazdy typu T Tauri są obecnie powszechnie uznawane za młode, mające mniej niż kilka milionów lat, gwiazdy podobne do Słońca, znajdujące się wciąż na wczesnym etapie formowania.
#astronomia #astrofotografia #oczkcontent
kolejny #apod
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Dziś ciekawy obiekt, wymagający trochę więcej skilla do sfotografowania
Wzdłuż obłoku molekularnego Byka
Źródło i prawa autorskie: Yuexiao Shen, Joe Hua
Maźnięcie kosmicznym pędzlem skomponowało to emisyjno-pyłowo-ciemno mgławicowe płótno. Mozaika o szerokości 5 stopni przedstawia obszar na północ od jasnej gwiazdy Aldebaran, wzdłuż jednej ze ścian chmury mokelularnej Byka. W lewym dolnym rogu, mgławica emisyjna skatalogowana jako Sh2-239 wskazuje na aktywność gwiazdotwórczą. Znajdujące się w regionie obiekty Herbiga-Haro, mgławice powiązane z nowo narodzonymi gwiazdami, są oznaczone charakterystycznymi czerwonawymi strumieniami wodoru. Powyżej i w prawo od T Tauri, znajduje się żółtawa mgławica historycznie znana jako Zmienna(Czy raczej Niestała? variable) Mgławica Hinda, NGC1555. Gwiazdy typu T Tauri są obecnie powszechnie uznawane za młode, mające mniej niż kilka milionów lat, gwiazdy podobne do Słońca, znajdujące się wciąż na wczesnym etapie formowania.
#astronomia #astrofotografia #oczkcontent
jakieś szczałki psze pan by siem pszydały
@Oczk Genialne są te pyły kosmiczne. Wszędzie ich pełno, ale ciężko się je fotografuje.
Zaloguj się aby komentować
Hej,
#apod na dziś
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Po raz kolejny obiekt głębokiego nieba, tym razem nawet taki trochę ukryty. Ciekawe ile podobnych, a nawet większych obiektów zasłania nam Droga Mleczna
IC 342: Galaktyka ukryta w Żyrafie
Źródło i prawa autorskie: Steve Cannistra
Podobna rozmiarami do dużych galaktyk spiralnych w naszym sąsiedztwie(m.in. do Galaktyki Wiatraczek), IC 342 znajduje się zaledwie 10 milionów lat świetlnych od nas, w gwiazdozbiorze nieba północnego, Żyrafie. Mogłaby dzięki swoim rozmiarom być wyraźnie widocznym obiektem na naszym niebie, ale niestety jest ukryta za zasłoną gwiazd, obłoków gazu i pyłu wzdłuż płaszczyzny naszej własnej galaktyki - Drogi Mlecznej. Mimo że światło IC 342 jest przyćmione i zaczerwienione, to prezentowane zdjęcie przedstawia pył własny owej galaktyki, młode gromady i świecące obszary formowania się gwiazd wzdłuż ramion spiralnych, wijących się daleko od jądra. IC 342 przeszła niedawno gwałtowny wybuch aktywności gwiazdotwórczej i znajduje się na tyle blisko, że grawitacyjnie wpłynęła na ewolucję lokalnej grupy galaktyk i Drogi Mlecznej.
#astronomia #astrofotografia #oczkcontent
#apod na dziś
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Po raz kolejny obiekt głębokiego nieba, tym razem nawet taki trochę ukryty. Ciekawe ile podobnych, a nawet większych obiektów zasłania nam Droga Mleczna
IC 342: Galaktyka ukryta w Żyrafie
Źródło i prawa autorskie: Steve Cannistra
Podobna rozmiarami do dużych galaktyk spiralnych w naszym sąsiedztwie(m.in. do Galaktyki Wiatraczek), IC 342 znajduje się zaledwie 10 milionów lat świetlnych od nas, w gwiazdozbiorze nieba północnego, Żyrafie. Mogłaby dzięki swoim rozmiarom być wyraźnie widocznym obiektem na naszym niebie, ale niestety jest ukryta za zasłoną gwiazd, obłoków gazu i pyłu wzdłuż płaszczyzny naszej własnej galaktyki - Drogi Mlecznej. Mimo że światło IC 342 jest przyćmione i zaczerwienione, to prezentowane zdjęcie przedstawia pył własny owej galaktyki, młode gromady i świecące obszary formowania się gwiazd wzdłuż ramion spiralnych, wijących się daleko od jądra. IC 342 przeszła niedawno gwałtowny wybuch aktywności gwiazdotwórczej i znajduje się na tyle blisko, że grawitacyjnie wpłynęła na ewolucję lokalnej grupy galaktyk i Drogi Mlecznej.
#astronomia #astrofotografia #oczkcontent
@Oczk jakie w sumie są średnie odległości zaobserwowanych galaktyk od naszej?
I do jakich odległości domowy sprzęt ma szansę coś wyłapać?
Jak słyszę, że "zaledwie" 10 milionów lat świetlnych to trochę dla mnie zbyt abstrakcyjne xd
Zaloguj się aby komentować
Cześć Hejto!
Obiecałem w którymś komentarzu pokazać, że telefonem też się da
Przy okazji ostatniego wyjazdu nad polskie morze, wybrałem się w nocy na tereny niskiego zanieczyszczenia świetlnego (Bortle 3). Fotki wykonane Samsungiem S21 w apce Expert RAW - tryb Astrofoto, naświetlanie 4-7 minut. Obróbka również w telefonie - Photoshopem Express (ekspozycja, kontrast, balans bieli).
Telefon po prostu położyłem na dachu auta i schowałem się na te parę minut do środka, bo było cholernie zimno
#astrofotografia #astronomia #fotografia
Obiecałem w którymś komentarzu pokazać, że telefonem też się da
Przy okazji ostatniego wyjazdu nad polskie morze, wybrałem się w nocy na tereny niskiego zanieczyszczenia świetlnego (Bortle 3). Fotki wykonane Samsungiem S21 w apce Expert RAW - tryb Astrofoto, naświetlanie 4-7 minut. Obróbka również w telefonie - Photoshopem Express (ekspozycja, kontrast, balans bieli).
Telefon po prostu położyłem na dachu auta i schowałem się na te parę minut do środka, bo było cholernie zimno
#astrofotografia #astronomia #fotografia
@m-q Wrzuć je na jakiś dysk, czy hosting, bo tutaj są już kompresowane i nie da się ocenić jakości.
@m-q jak się identyfikuje zanieczyszczenia świetlne w danym obszarze?
@m-q 4-7 min, na ststywie z prowadzeniem?
Zaloguj się aby komentować
Hej,
Dziś #apod to obiekt, który sam miałem okazję tu zamieszczać, ale w zdecydowanie gorszej jakości
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Przed Wami
Trójkąt Fleming
Źródło i prawa autorskie: Cristiano Gualco
Te splątane włókna świecącego gazu rozprzestrzeniają się po niebie w kierunku gwiazdozbioru Łabędzia, jako część Mgławicy Welon. Sam Welon jest pozostałością po supernowej, rozszerzającym się obłokiem powstałym w wyniku śmiercionośnej eksplozji masywnej gwiazdy. Światło z pierwotnej eksplozji prawdopodobnie dotarło do Ziemi ponad 5000 lat temu. Znana również jako Pętla Łabędzia i skatalogowana jako NGC 6979, Mgławica Welon rozciąga się obecnie na około 6 razy większą średnicę Księżyca w pełni. Rozpiętość pętli to około 30 lat świetlnych, biorąc pod uwagę jego szacunkową odległość wynoszącą 2400 lat świetlnych. Często nazywany Trójkątem Pickeringa, od nazwiska dyrektora Obserwatorium Harvard College, w którym doszło do odkrycia - zgodnie z ówczesnym zwyczajem - być może lepiej będzie go nazwać na cześć swojej odkrywczyni, astronom Williaminy Fleming, Trójkątnym Fleming.
#astronomia #astrofotografia #oczkcontent
Dziś #apod to obiekt, który sam miałem okazję tu zamieszczać, ale w zdecydowanie gorszej jakości
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Przed Wami
Trójkąt Fleming
Źródło i prawa autorskie: Cristiano Gualco
Te splątane włókna świecącego gazu rozprzestrzeniają się po niebie w kierunku gwiazdozbioru Łabędzia, jako część Mgławicy Welon. Sam Welon jest pozostałością po supernowej, rozszerzającym się obłokiem powstałym w wyniku śmiercionośnej eksplozji masywnej gwiazdy. Światło z pierwotnej eksplozji prawdopodobnie dotarło do Ziemi ponad 5000 lat temu. Znana również jako Pętla Łabędzia i skatalogowana jako NGC 6979, Mgławica Welon rozciąga się obecnie na około 6 razy większą średnicę Księżyca w pełni. Rozpiętość pętli to około 30 lat świetlnych, biorąc pod uwagę jego szacunkową odległość wynoszącą 2400 lat świetlnych. Często nazywany Trójkątem Pickeringa, od nazwiska dyrektora Obserwatorium Harvard College, w którym doszło do odkrycia - zgodnie z ówczesnym zwyczajem - być może lepiej będzie go nazwać na cześć swojej odkrywczyni, astronom Williaminy Fleming, Trójkątnym Fleming.
#astronomia #astrofotografia #oczkcontent
gdybym mógł widzieć takie niebo gołym okiem, spałbym na dworze.
Zaloguj się aby komentować
Po pierwsze witamy w astrospołeczności @m-q - jak ktoś jakimś cudem nie widział, to polecam zajrzeć na jego profil
Po drugie, #apod na dziś to mój ulubiony obiekt i nie mogę się doczekać czystego nieba, żeby samemu spróbować na nim sił.
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Mgławica Koński Łeb
Źródło i Prawa Autorskie: Mark Hanson & Martin Pugh, SSRO, PROMPT, CTIO, NSF
Wyrzeźbiony gwiezdnym wiatrem i promieniowaniem, ten obłok pyłu międzygwiezdnego przyjął niezwykły i znajomy kształt. Mgławica Koński Łeb znajduje się w odległości około 1500 lat świetlnych i jest osadzona w rozległym kompleksie skarbów Oriona. „Wysoki” na około pięć lat świetlnych ciemny obłok jest skatalogowany jako Barnard 33 i jest widoczny tylko dlatego, że w tle znajduje się świecąca mgławica emisyjna IC 434. W ciemnym obłoku tworzą się gwiazdy. W lewym dolnym rogu zdjęcia znajduje się niebieska mgławica refleksyjna NGC 2023, otaczająca gorącą, młodą gwiazdę. Prezentowane zdjęcie łączy w sobie obrazy wąskopasmowe i szerokopasmowe zarejestrowane przy użyciu kilku różnych teleskopów.
#astronomia #astrofotografia #fotografia #oczkcontent
Po drugie, #apod na dziś to mój ulubiony obiekt i nie mogę się doczekać czystego nieba, żeby samemu spróbować na nim sił.
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Mgławica Koński Łeb
Źródło i Prawa Autorskie: Mark Hanson & Martin Pugh, SSRO, PROMPT, CTIO, NSF
Wyrzeźbiony gwiezdnym wiatrem i promieniowaniem, ten obłok pyłu międzygwiezdnego przyjął niezwykły i znajomy kształt. Mgławica Koński Łeb znajduje się w odległości około 1500 lat świetlnych i jest osadzona w rozległym kompleksie skarbów Oriona. „Wysoki” na około pięć lat świetlnych ciemny obłok jest skatalogowany jako Barnard 33 i jest widoczny tylko dlatego, że w tle znajduje się świecąca mgławica emisyjna IC 434. W ciemnym obłoku tworzą się gwiazdy. W lewym dolnym rogu zdjęcia znajduje się niebieska mgławica refleksyjna NGC 2023, otaczająca gorącą, młodą gwiazdę. Prezentowane zdjęcie łączy w sobie obrazy wąskopasmowe i szerokopasmowe zarejestrowane przy użyciu kilku różnych teleskopów.
#astronomia #astrofotografia #fotografia #oczkcontent
@Oczk wygląda jak jakiś belzebub
To fantazja grafika, że jedna gwiazda rozświetla całą mgławicę? Jaki ona ma rozmiar?
Witam, witam wszystkich astromaniaków
Piękna fotka, w ogóle Orion i okolice to moja ulubiona kopalnia kosmicznych skarbów, szkoda że taka trudna w obsłudze (głównie przez warunki pogodowe w miesiącach występowania Oriona na naszym niebie). Ale wykorzystuję teraz każdą okazję, żeby złapać trochę fotonów, albo po prostu usiąść, patrzeć i podziwiać tego pana w pełnej krasie.
Ten Koński Łeb na tle innych mgławic tego regionu wydaje się malutki, musiała tu być zastosowana ogromna ogniskowa aby wydobyć tyle detali. Ale niech wyobraźnię oglądających dodatkowo pobudzi fakt, że sam ten "malutki" łeb ma kilka lat świetlnych długości. Nasz cały układ słoneczny mógłby być ziarnkiem piasku w oku tego konika.
Zaloguj się aby komentować
Cześć,
Jako stały czytelnik Hejto, od początku istnienia (tak, również uciekłem z portalu na W.) postanowiłem się w końcu ujawnić. A ponieważ jedynym contentem, jaki mogę zaoferować, jest astrofotografia oraz gównowpisy, to zaczynam od tego pierwszego (chociaż podobno prawdziwego mężczyznę poznaje się po tym, jak kończy).
Foto galaktyki Andromeda (M31) wykonane w ciągu 2 nocy - 8 i 10 października 2023.
Kamera mono, filtry RGB oraz wodór (Hα), łącznie 10 h ekspozycji.
#astrofotografia #astronomia #fotografia
Jako stały czytelnik Hejto, od początku istnienia (tak, również uciekłem z portalu na W.) postanowiłem się w końcu ujawnić. A ponieważ jedynym contentem, jaki mogę zaoferować, jest astrofotografia oraz gównowpisy, to zaczynam od tego pierwszego (chociaż podobno prawdziwego mężczyznę poznaje się po tym, jak kończy).
Foto galaktyki Andromeda (M31) wykonane w ciągu 2 nocy - 8 i 10 października 2023.
Kamera mono, filtry RGB oraz wodór (Hα), łącznie 10 h ekspozycji.
#astrofotografia #astronomia #fotografia
@m-q mega, fajnie, że jesteś!
@m-q głupi jesteś. Andromeda leci w naszym kierunku z prędkością 110km/s, więc jakbyś poczekał z tydzień, to mialbyś lepszy obraz ( ͡° ͜ʖ ͡°)
@m-q
Wow, świetne. Dzięki, że się z nami tym podzieliłeś!
Zaloguj się aby komentować
Hej,
#apod na niedzielny wieczór
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
ISS, Słoneczne perturbacje, Słońce
To nie jest plama słoneczna. To Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) przyłapana na przelocie przed Słońcem. Plamy słoneczne mają ciemne centrum, jaśniejszy półcień otaczający i nie mają przyczepionych kapsuł typu Dragon. Natomiast ISS to złożony mechanizm o wielu iglicach, będący jednym z największych i najbardziej skomplikowanych statków kosmicznych, jakie kiedykolwiek stworzyła ludzkość. Ponadto plamy słoneczne pojawiają się na powierzchni Słońca, podczas gdy ISS krąży wokół Ziemi. Tranzyt na tle Słońca nie jest czymś niezwykłym w przypadku ISS, która okrąża Ziemię mniej więcej co 90 minut, ale ustalenie właściwej lokalizacji, czasu i sprzętu w celu uzyskania świetnego kadru jest rzadkością. Przedstawione zdjęcie stanowi połączenie trzech zdjęć zrobionych w 2021 roku z tego samego miejsca i niemal w tym samym czasie. Jedno zdjęcie – prześwietlone – uchwyciło słabe wypukłości widoczne na szczycie Słońca, drugie zdjęcie – niedoświetlone – uchwyciło złożoną teksturę chromosfery Słońca, podczas gdy trzecie zdjęcie – najtrudniejsze do uzyskania – uchwyciło stację kosmiczną, która w ułamku sekundy przeleciała przez Słońce. Dokładna inspekcja sylwetki stacji kosmicznej ujawnia nawet zadokowaną kapsułę Dragon Crew.
#astrofotografia #astronomia #fotografia #oczkcontent
#apod na niedzielny wieczór
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
ISS, Słoneczne perturbacje, Słońce
To nie jest plama słoneczna. To Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) przyłapana na przelocie przed Słońcem. Plamy słoneczne mają ciemne centrum, jaśniejszy półcień otaczający i nie mają przyczepionych kapsuł typu Dragon. Natomiast ISS to złożony mechanizm o wielu iglicach, będący jednym z największych i najbardziej skomplikowanych statków kosmicznych, jakie kiedykolwiek stworzyła ludzkość. Ponadto plamy słoneczne pojawiają się na powierzchni Słońca, podczas gdy ISS krąży wokół Ziemi. Tranzyt na tle Słońca nie jest czymś niezwykłym w przypadku ISS, która okrąża Ziemię mniej więcej co 90 minut, ale ustalenie właściwej lokalizacji, czasu i sprzętu w celu uzyskania świetnego kadru jest rzadkością. Przedstawione zdjęcie stanowi połączenie trzech zdjęć zrobionych w 2021 roku z tego samego miejsca i niemal w tym samym czasie. Jedno zdjęcie – prześwietlone – uchwyciło słabe wypukłości widoczne na szczycie Słońca, drugie zdjęcie – niedoświetlone – uchwyciło złożoną teksturę chromosfery Słońca, podczas gdy trzecie zdjęcie – najtrudniejsze do uzyskania – uchwyciło stację kosmiczną, która w ułamku sekundy przeleciała przez Słońce. Dokładna inspekcja sylwetki stacji kosmicznej ujawnia nawet zadokowaną kapsułę Dragon Crew.
#astrofotografia #astronomia #fotografia #oczkcontent
Zaloguj się aby komentować
Hej,
Dziś #apod trochę wcześniej
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Tym razem zdjęcie wykonane na makiecie mającej dać rzekomy dowód na kulistość Ziemii :v
Planeta Ziemia z Oriona
Rok temu, 16 listopada 2022 r. o godzinie 1:47 czasu wschodnioamerykańskiego, rakieta Space Launch System opuściła Ziemię niosąc statek kosmiczny Orion w ramach misji Artemis I, będącej pierwszym zintegrowanym testem systemów eksploracji kosmosu NASA. Ponad godzinę po starcie z kompleksu startowego 39B w Centrum Kosmicznym im. Kennedy'ego, jedna z zewnętrznych kamer Oriona uchwyciła ten widok. Na pierwszym planie silnik Orbitalnego Systemu Manewrowego oraz silniki pomocnicze, na dole Europejski Moduł Serwisowy. Za jednym z 7-metrowych skrzydeł modułu słonecznego widać nasz piękny świat macierzysty. Wykonując bliskie przeloty obok powierzchni Księżyca i osiągając wsteczną orbitę 70 000 kilometrów za Księżycem, bezzałogowa misja Artemis I trwała ponad 25 dni, testując możliwości do załogowej eksploracji Księżyca i Marsa. Bazując na sukcesie Artemis I, nie wcześniej niż w listopadzie 2024 r. misja Artemis II z czteroosobową załogą wyruszy na orbitę Księżyca i z powrotem.
#astrofotografia #astronomia #fotografia #kosmos #oczkcontent
Dziś #apod trochę wcześniej
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
Tym razem zdjęcie wykonane na makiecie mającej dać rzekomy dowód na kulistość Ziemii :v
Planeta Ziemia z Oriona
Rok temu, 16 listopada 2022 r. o godzinie 1:47 czasu wschodnioamerykańskiego, rakieta Space Launch System opuściła Ziemię niosąc statek kosmiczny Orion w ramach misji Artemis I, będącej pierwszym zintegrowanym testem systemów eksploracji kosmosu NASA. Ponad godzinę po starcie z kompleksu startowego 39B w Centrum Kosmicznym im. Kennedy'ego, jedna z zewnętrznych kamer Oriona uchwyciła ten widok. Na pierwszym planie silnik Orbitalnego Systemu Manewrowego oraz silniki pomocnicze, na dole Europejski Moduł Serwisowy. Za jednym z 7-metrowych skrzydeł modułu słonecznego widać nasz piękny świat macierzysty. Wykonując bliskie przeloty obok powierzchni Księżyca i osiągając wsteczną orbitę 70 000 kilometrów za Księżycem, bezzałogowa misja Artemis I trwała ponad 25 dni, testując możliwości do załogowej eksploracji Księżyca i Marsa. Bazując na sukcesie Artemis I, nie wcześniej niż w listopadzie 2024 r. misja Artemis II z czteroosobową załogą wyruszy na orbitę Księżyca i z powrotem.
#astrofotografia #astronomia #fotografia #kosmos #oczkcontent
@Oczk czyli jednak jest płaska!
@moll Wydało się.
@UncleFester tyle dekad w kłamstwie...
Zaloguj się aby komentować
Hej,
#apod na dziś
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
#oczkcontent - tag dla tych którzy nie chcą widzieć moich wpisów a nie mogą mnie zablokować.
Nocne światła w Qeqertaq na Grenlandii
Źródło i Prawa autorskie: Dennis Lehtonen
Zanieczyszczenie światłem zwykle nie stanowi problemu w Qeqertaq. Ta odległa nadmorska wioska w zachodniej Grenlandii liczyła w 2020 roku raptem 114 mieszkańców. Mimo to, nawet na tak ciemnym niebie możemy w nocy zobaczyć światło.
6 listopada b.r., podczas intensywnej burzy geomagnetycznej, zasłony zorzy polarnej opadły na arktyczną krainę. W przeddzień nadchodzącej nocy polarnej, na 70 stopniach północnej szerokości geograficznej, inspirujący pokaz zorzy odbija się w wodach Zatoki Disko. Na zdjęciu wykonanym z odizolowanej osady, samotna góra lodowa dryfująca po lodowatym morzu jest oświetlona światłami brzegu.
#astrofotografia #astronomia #zorza
#fotografia
#apod na dziś
https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
#oczkcontent - tag dla tych którzy nie chcą widzieć moich wpisów a nie mogą mnie zablokować.
Nocne światła w Qeqertaq na Grenlandii
Źródło i Prawa autorskie: Dennis Lehtonen
Zanieczyszczenie światłem zwykle nie stanowi problemu w Qeqertaq. Ta odległa nadmorska wioska w zachodniej Grenlandii liczyła w 2020 roku raptem 114 mieszkańców. Mimo to, nawet na tak ciemnym niebie możemy w nocy zobaczyć światło.
6 listopada b.r., podczas intensywnej burzy geomagnetycznej, zasłony zorzy polarnej opadły na arktyczną krainę. W przeddzień nadchodzącej nocy polarnej, na 70 stopniach północnej szerokości geograficznej, inspirujący pokaz zorzy odbija się w wodach Zatoki Disko. Na zdjęciu wykonanym z odizolowanej osady, samotna góra lodowa dryfująca po lodowatym morzu jest oświetlona światłami brzegu.
#astrofotografia #astronomia #zorza
#fotografia
Zaloguj się aby komentować
Hej,
#apod na dziś
Zupełnie inna tematyka i kadr, ale za to autorstwa pani Katarzyny Kaczmarczyk, osoby znanej i cenionej w środowisku
Poranny Księżyc spotyka Poranną Gwiazdę
Wenus pojawia się teraz jako jasna gwiazda poranna, świecąca na południowym wschodzie przed świtem. W czwartek, 9 listopada o poranku, niebiańska latarnia znalazła się w bliskim połączeniu ze słabnącym sierpem Księżyca. Z dużej części Europy zakrycie Księżyca można było obserwować na dziennym niebie.
Złożone obrazy przedstawiają zbliżenie Księżyca i gwiazdy porannej na warszawskim niebem. Sekwencja ośmiu ostrych zdjęć teleskopowych, wykonanych pomiędzy godziną 10:56 a 10:58, biegnie od lewej do prawej, gdy Wenus znikła za jasną krawędzią Księżyca.
Źródło i Prawa autorskie: Katarzyna Kaczmarczyk
#oczkcontent
#astrofotografia #astronomia #ksiezyc
#apod na dziś
Zupełnie inna tematyka i kadr, ale za to autorstwa pani Katarzyny Kaczmarczyk, osoby znanej i cenionej w środowisku
Poranny Księżyc spotyka Poranną Gwiazdę
Wenus pojawia się teraz jako jasna gwiazda poranna, świecąca na południowym wschodzie przed świtem. W czwartek, 9 listopada o poranku, niebiańska latarnia znalazła się w bliskim połączeniu ze słabnącym sierpem Księżyca. Z dużej części Europy zakrycie Księżyca można było obserwować na dziennym niebie.
Złożone obrazy przedstawiają zbliżenie Księżyca i gwiazdy porannej na warszawskim niebem. Sekwencja ośmiu ostrych zdjęć teleskopowych, wykonanych pomiędzy godziną 10:56 a 10:58, biegnie od lewej do prawej, gdy Wenus znikła za jasną krawędzią Księżyca.
Źródło i Prawa autorskie: Katarzyna Kaczmarczyk
#oczkcontent
#astrofotografia #astronomia #ksiezyc
@Oczk Czy mi się zdaje, czy terminator na Wenus widać?
Piękne ujęcie
Zaloguj się aby komentować
Hej,
Pogoda nie dopisuje, ale może by trochę rozruszać społeczność?
Kojarzycie https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html ? To taka stronka, gdzie NASA prezentuje astronomiczne zdjęcie dnia, w skrócie APOD + krótkie objaśnienie od profesjonalnego astronoma, co my tam w ogóle widzimy.
Pomyślałem, że w celu zachowania ruchu w naszej społeczności, można by wrzucać to zdjęcie tutaj z przetłumaczonym (jako-tako, luźno) opisem.
Zawsze jedna strona do odwiedzenia mniej
No więc, poczynając od dziś, 15.11.2023 mamy:
Mgławica Krab
Skatalogowana jako M1, Mgławica Kraba otwiera słynną listę nie-komet utworzoną przez Charlesa Messiera . Obecnie wiemy, że to pozostałość po supernowej, czyli rozszerzająca się chmura gazów powstała w wyniku eksplozji masywnej gwiazdy.
Gwałtowne narodziny Kraba były obserwowane przez astronomów w roku 1054 . Z obecną średnicą mniej-więcej 10 lat świetlnych, mgławica rozszerza się z prędkością 1500 kilometrów na sekundę (!).
Możemy nawet zobaczyć to rozszerzanie porównując zdjęcia wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a i Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba.
https://webbtelescope.org/contents/media/images/2023/137/01HBVBFT0VVMN8EP3TQVFMSPEQ
Hubble uchwycił włókna Kraba w świetle widzialnym w 2005 roku, zaś Web w podczerwieni w 2023.
Kosmiczny skorupiak znajduje się ok. 6500 lat świetlnych od nas, w konstelacji Byka.
Mam nadzieję, że pomysł się spodoba
#apod - pod tym tagiem będę wrzucał zdjęcia
#oczkcontent #astrofotografia #astronomia
Pogoda nie dopisuje, ale może by trochę rozruszać społeczność?
Kojarzycie https://apod.nasa.gov/apod/astropix.html ? To taka stronka, gdzie NASA prezentuje astronomiczne zdjęcie dnia, w skrócie APOD + krótkie objaśnienie od profesjonalnego astronoma, co my tam w ogóle widzimy.
Pomyślałem, że w celu zachowania ruchu w naszej społeczności, można by wrzucać to zdjęcie tutaj z przetłumaczonym (jako-tako, luźno) opisem.
Zawsze jedna strona do odwiedzenia mniej
No więc, poczynając od dziś, 15.11.2023 mamy:
Mgławica Krab
Skatalogowana jako M1, Mgławica Kraba otwiera słynną listę nie-komet utworzoną przez Charlesa Messiera . Obecnie wiemy, że to pozostałość po supernowej, czyli rozszerzająca się chmura gazów powstała w wyniku eksplozji masywnej gwiazdy.
Gwałtowne narodziny Kraba były obserwowane przez astronomów w roku 1054 . Z obecną średnicą mniej-więcej 10 lat świetlnych, mgławica rozszerza się z prędkością 1500 kilometrów na sekundę (!).
Możemy nawet zobaczyć to rozszerzanie porównując zdjęcia wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a i Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba.
https://webbtelescope.org/contents/media/images/2023/137/01HBVBFT0VVMN8EP3TQVFMSPEQ
Hubble uchwycił włókna Kraba w świetle widzialnym w 2005 roku, zaś Web w podczerwieni w 2023.
Kosmiczny skorupiak znajduje się ok. 6500 lat świetlnych od nas, w konstelacji Byka.
Mam nadzieję, że pomysł się spodoba
#apod - pod tym tagiem będę wrzucał zdjęcia
#oczkcontent #astrofotografia #astronomia
@Oczk wyraźnie widać powiększanie się tej mgławicy gdy porównamy zdjęcia na przestrzeni 10 lat. W centrum znajduje się pulsar. Takie ciekawostki ode mnie.
@dzangyl no widać widać, aż zdumiewające - ciekawe jak będzie wyglądać za następne 20 lat
Mgławice i inne tego typu zawsze mnie zastanawiały.
Chodzi mi o to, że Słońce powstało z mgławicy, która była pozostałością jakiejś supernowej (poprawiające mnie jakbym plótł głupoty). To jak wielką była ta poprzednia gwiazda, że starczyło na naszą i jeszcze resztę układu słonecznego?! Czy możliwe jest by tamta gwiazda miała planety, które sobie gdzieś w "okolicy" ciągle wędrują?
@sireplama https://pl.wikipedia.org/wiki/Powstanie_i_ewolucja_Uk%C5%82adu_S%C5%82onecznego
A w skrócie:
Chodzi mi o to, że Słońce powstało z mgławicy, która była pozostałością jakiejś supernowej
Nie do końca, Słońce powstało z obłoku molekularnego, złożonego głównie z wodoru i helu, który częściowo mógł być materiałem "pierwotnym" we Wszechświecie (wodór) a częściowo składał się raczej z materii z wielu wybuchów
Gazy wędrujące sobie swobodnie po przestrzeni w końcu się zaczynają przyciągać, tworzą coraz większe chmury, rozgrzewają się i dalej nie będę mówił bo będę plótł głupoty, odsyłam do Wiki
Więc jeżeli już, to było to wiele gwiazd, i oprócz naszego Słońca najpewniej z tej samej chmury powstało też "wiele innych gwiazd", w tym np. https://pl.wikipedia.org/wiki/HD_162826 - na ten moment oddalona o 110 lat świetlnych od nas
Czy możliwe jest by tamta gwiazda miała planety, które sobie gdzieś w "okolicy" ciągle wędrują?
Zdarzają się przypadki wędrujących planet bez własnego układu słonecznego, ale to raczej wynik wylecenia z orbity. Wybuch supernowej byłby tak potężny, że rozerwałby na strzępy wszystkie swoje planety.
Skąd to wiem? Bredzę, ale póki ktoś mądrzejszy tego nie naprostuje, to masz jakieśtam pobieżne wyjaśnienie
@sireplama a no i jeszcze doprecyzuję:
Wybuch supernowej mógł się przyczynić do powstania Słońca, ale nie tylko w postaci przekazania materiału
Sugeruje to, że podczas powstawania Słońca w jego pobliżu mogły mieć miejsce supernowe. Fala uderzeniowa pochodząca z jednego z takich wybuchów mogła utworzyć w chmurze gazu i pyłu regiony o zwiększonej gęstości, powodując ich grawitacyjne zapadanie się i dając w ten sposób początek powstaniu Słońca.
@Oczk Jeden z najlepszych filmów SkyFana jest o tej mgławicy i historii jej odkrywania:
Zaloguj się aby komentować
Dzisiejszy księżyc.
Chwilowa przerwa w chmurach się trafiła
A akurat wczoraj była Międzynarodowa Noc Obserwacji Księżyca. Jak wiadomo pogoda miała swoje plany.
Oświetlenie 56,5%
Wiek 8.1 dni
Czas potrzebny na dotarcie światła z księżyca 1,2 sek ( ͡° ͜ʖ ͡°)
AS!3: 250 z 1000kl. Następnie PIX: DynamicCrop > ChannelExtraction > linearfit > ChannelCombination > ColorSaturation > CurvesTransformation > UnsharpMask
ED72x0,85 + 585MC + statyw
#astrofotografia #ksiezyc #astrodiykamera
Chwilowa przerwa w chmurach się trafiła
A akurat wczoraj była Międzynarodowa Noc Obserwacji Księżyca. Jak wiadomo pogoda miała swoje plany.
Oświetlenie 56,5%
Wiek 8.1 dni
Czas potrzebny na dotarcie światła z księżyca 1,2 sek ( ͡° ͜ʖ ͡°)
AS!3: 250 z 1000kl. Następnie PIX: DynamicCrop > ChannelExtraction > linearfit > ChannelCombination > ColorSaturation > CurvesTransformation > UnsharpMask
ED72x0,85 + 585MC + statyw
#astrofotografia #ksiezyc #astrodiykamera
Po kraterach widać, że asteroidy go nie oszczędzały
@spawaczatomowy Taka ciekawostka. Przy dużej dozie szczęścia można osobiście zobaczyć moment uderzenia meteorytu. Objawia się to krótkim rozbłyskiem na powierzchni księżyca. Raz na jakiś czas pojawiają się w necie filmiki takich uderzeń. Tutaj przykład https://www.youtube.com/watch?v=Bx74Xhq-NLU&ab_channel=NASASpaceNews
nie widać zaborów, dziwne
@em-te jak kurwa nie widać. Na połowie czarno jakby światła nie mieli
@TymczasowyNick66 creepy
Zaloguj się aby komentować
Hej,
Wreszcie trafiła się jakaś pogodna noc i wycelowałem teleskop w niebo - i akurat tak się złożyło, że ten sam obiekt fotografowałem prawie równo rok temu, a dokładniej 20.10.22
Setupu przez ostatni czas wcale nie aktualizowałem, dołożyłem tylko wcześniej zakupioną opaskę grzewczą na guider, bo nie jest on wyposażony w odrośnik.
Do tego obiektu musiałem także zdjąć filtr wąskopasmowy, z racji że mgławice refleksyjne to trochę szersze spektrum.
Materiału wyszło łącznie 4h i więcej zbierać nie będę, bo fanem tego obiektu nie jestem, a efekt jak dla mnie już jest zadowalający - zwłaszcza porównując ze zdjęciem z zeszłego roku :v
Przed Wami - Plejady, Siedem Sióstr, Baby, Kurki, mały duży wóz, jak zwał tak zwał. Ja preferuję wersję z mitologii greckiej.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plejady
Młoda gromada otwarta w gwiazdozbiorze Byka, widoczna bez problemu gołym okiem. Nazwę zawdzięcza nimfom, które ścigał Orion celem lubieżnego ubogacenia, aż w końcu Zeus się zlitował i zmienił je w gwiazdy. Problem w tym, że Orion też jest gwiazdozbiorem, i to całkiem bliskim XD Teraz jednak na straży sióstr stoi wielki Byk gotowy zaszarżować na zbereźnego myśliwego.
Gromadę otacza mgławica refleksyjna (świecąca światłem odbitym od sąsiednich gwiazd), pozostałość po "gwiezdnym żłobku" z którego wyszły Plejady. Rozrzucone są na odległość ok. 12 lat świetlnych, a więc całkiem blisko siebie.
I ostatnia ciekawostka z Wikipedii: XIX-wieczny niemiecki obserwator Heinrich Louis d’Arrest zaobserwował, że mgławica otulająca Plejady jest niewidoczna (lub ledwie dostrzegalna) w wielkich teleskopach, podczas gdy można ją zaobserwować w ich szukaczach.
I potwierdzam to obserwacjami z zeszłego roku, gdzie przez lornetkę plejady robiły lepsze wrażenie, niż gdy obserwowałem je przez teleskop
Parametry zdjęcia:
1600 iso
243 klatki x 1 minuta
30 dark
20 flat
100 bias
Sprzęt:
Canon eos 1100D astromod
SkyWatcher 72ED + flattener, 350mm f4.9
Montaż HEQ5 pro
Guiding 60/160 + asi 120mini
Astroberry
Dithering
Obróbka DeepSkyStacker, Photoshop, GraXpert, Starnet++
#astronomia #astrofotografia #fotografia #tworczoscwlasna #oczkcontent
Wreszcie trafiła się jakaś pogodna noc i wycelowałem teleskop w niebo - i akurat tak się złożyło, że ten sam obiekt fotografowałem prawie równo rok temu, a dokładniej 20.10.22
Setupu przez ostatni czas wcale nie aktualizowałem, dołożyłem tylko wcześniej zakupioną opaskę grzewczą na guider, bo nie jest on wyposażony w odrośnik.
Do tego obiektu musiałem także zdjąć filtr wąskopasmowy, z racji że mgławice refleksyjne to trochę szersze spektrum.
Materiału wyszło łącznie 4h i więcej zbierać nie będę, bo fanem tego obiektu nie jestem, a efekt jak dla mnie już jest zadowalający - zwłaszcza porównując ze zdjęciem z zeszłego roku :v
Przed Wami - Plejady, Siedem Sióstr, Baby, Kurki, mały duży wóz, jak zwał tak zwał. Ja preferuję wersję z mitologii greckiej.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plejady
Młoda gromada otwarta w gwiazdozbiorze Byka, widoczna bez problemu gołym okiem. Nazwę zawdzięcza nimfom, które ścigał Orion celem lubieżnego ubogacenia, aż w końcu Zeus się zlitował i zmienił je w gwiazdy. Problem w tym, że Orion też jest gwiazdozbiorem, i to całkiem bliskim XD Teraz jednak na straży sióstr stoi wielki Byk gotowy zaszarżować na zbereźnego myśliwego.
Gromadę otacza mgławica refleksyjna (świecąca światłem odbitym od sąsiednich gwiazd), pozostałość po "gwiezdnym żłobku" z którego wyszły Plejady. Rozrzucone są na odległość ok. 12 lat świetlnych, a więc całkiem blisko siebie.
I ostatnia ciekawostka z Wikipedii: XIX-wieczny niemiecki obserwator Heinrich Louis d’Arrest zaobserwował, że mgławica otulająca Plejady jest niewidoczna (lub ledwie dostrzegalna) w wielkich teleskopach, podczas gdy można ją zaobserwować w ich szukaczach.
I potwierdzam to obserwacjami z zeszłego roku, gdzie przez lornetkę plejady robiły lepsze wrażenie, niż gdy obserwowałem je przez teleskop
Parametry zdjęcia:
1600 iso
243 klatki x 1 minuta
30 dark
20 flat
100 bias
Sprzęt:
Canon eos 1100D astromod
SkyWatcher 72ED + flattener, 350mm f4.9
Montaż HEQ5 pro
Guiding 60/160 + asi 120mini
Astroberry
Dithering
Obróbka DeepSkyStacker, Photoshop, GraXpert, Starnet++
#astronomia #astrofotografia #fotografia #tworczoscwlasna #oczkcontent
"mgławica otulająca Plejady jest niewidoczna (lub ledwie dostrzegalna) w wielkich teleskopach, podczas gdy można ją zaobserwować w ich szukaczach" - ktoś wie dlaczego tak jest? To trochę nielogiczne bo jednak większy teleskop zbiera więcej światła, więc mgławica powinna być lepiej widoczna niż na małym czy tak jak kolega @Oczk napisał przez szukacz.
@konto_na_wykop_pl zapewne chodzi o kontrast z niebem, gdzie nie ma tej mgławicy
Kurde, konkurencja nie śpi
Fajnie widać strukturę
Mi to chyba nigdy się nie uda sesja z tym obiektem. Zawsze coś. Albo LP, albo pogoda
@Oczk Plejady to był duszki leśne, które napastował niewyżyty seksualnie heros Orion. Plejady poskarżyły się Afrodycie, że Orion nie daje im spokoju i poprosiły o pomoc. Afrodyta pomogła, ale jak to bogini musiała dodać swoje trzy grosze. Afrodytę ukłuło to, że Orion ugania się za Plejadami, a nie za nią i zazdrosne bóstwo zamieniło Plejady i Oriona w gwiazdy chroniąc duszki przed agresywnym Orionem, a jednocześnie karząc i herosa i Plejady z zazdrości. Ament.
Zaloguj się aby komentować
Dla jednych to rogalik, dla drugich półksiężyc, a dla jeszcze innej grupy rożek. Dla mnie to jest mózg
Ostatnio @Oczk wyruszył za głosem serca. Ja jednak wybrałem rozum ( ͡° ͜ʖ ͡°)
W katalogu można mgławicę szukać pod oznaczeniem NGC 6888, a szukamy jej w konstelacji łabędzia. Załączam na końcu fragment mapki nieba
Widać że to tylko niecałe 3 godziny (2:51), bo wychodzą plamy od nadmiernego wyciągania materiału.
Co ciekawe, DSS nie potrafił mi tego złożyć bez dziwnych artefaktów. W PIXie zero problemów (kosztem czasu stackowania, który jest... no absurdalnie długi).
Więcej nie kręcę krzywymi, bo za dużo wycinam
57x180s 3 nocki, z czego ostatnia to kiepskie warunki
ED72 x 0,85 | Filtr svbony sv220 | ASI585MC PRO
#astrofotografia
#astrodiykamera
Ostatnio @Oczk wyruszył za głosem serca. Ja jednak wybrałem rozum ( ͡° ͜ʖ ͡°)
W katalogu można mgławicę szukać pod oznaczeniem NGC 6888, a szukamy jej w konstelacji łabędzia. Załączam na końcu fragment mapki nieba
Widać że to tylko niecałe 3 godziny (2:51), bo wychodzą plamy od nadmiernego wyciągania materiału.
Co ciekawe, DSS nie potrafił mi tego złożyć bez dziwnych artefaktów. W PIXie zero problemów (kosztem czasu stackowania, który jest... no absurdalnie długi).
Więcej nie kręcę krzywymi, bo za dużo wycinam
57x180s 3 nocki, z czego ostatnia to kiepskie warunki
ED72 x 0,85 | Filtr svbony sv220 | ASI585MC PRO
#astrofotografia
#astrodiykamera
@TymczasowyNick66 kosmiczny ziemniaczek
@moll A może kosmiczna pyra?
@TymczasowyNick66 tylko jeśli foto robione w poznańskiem
@TymczasowyNick66 kamień nerkowy
@TymczasowyNick66 piękny kadr, ta głębia jest niesamowita!
Zaloguj się aby komentować
Hej,
W końcu udało mi się znaleźć chwilę czasu na obróbkę materiału, który zbierałem przez 3 noce - 25, 26 i 28.09
Mimo, że księżyc wtedy mocno dawał się we znaki, filtr l-enhance mnie nie zawiódł i pozwolił zebrać całkiem przyzwoity materiał. Choć przyznam po raz kolejny, że jeszcze długa droga zanim nauczę się poprawie obrabiać takie mgławice. Poprzedni obiekt, Serce był nieporównywalnie łatwiejszy do wyciągnięcia kształtu i detali, bez nadmiernego szumu.
Tutaj metodą wielu prób i błędów (i wielokrotnym stackowaniu, odrzucając coraz więcej klatek), otrzymałem w końcu coś, co ma imo ręce i nogi. Ostatecznie użyłem 8h materiału w 3-minutowych klatkach.
Przed Wami:
IC1848 Mgławica Dusza https://pl.wikipedia.org/wiki/Mg%C5%82awica_Dusza
Czyli mgławica emisyjna znajdująca się w konstelacji Kasjopei, powiązana z sąsiadującą mgławicą Serce z mojej ostatniej wrzutki, oddalona ok 6000 lat świetlnych od nas.
Materiał zbierany całkiem przyjemnie, bo pogoda pozwoliła mi nie chować teleskopu na dzień, więc omijał mnie żmudny proces ustawiania montażu na Gwiazdę Polarną, musiałem jedynie poprawiać ostrość. Odrzuciłem ok.1/3 klatek, z powodu jakiegoś delikatnego zachmurzenia czy innych dziwnych czynników, które powodowały że mgławica na zdjęciach była niewidoczna
Niestety wkradł się też spory gradient, zapewne od księżyca (ale też po stronie, w której ów występuje, znajduje się tuż za kadrem Serce, więc trochę chmury wodorowej też podbiło jasność)
No i przy wkładaniu filtra w aparat oczywiście musiałem go ubrudzić swoim paluchem i niestety było to bardzo widoczne na zdjęciu XD ale udało mi się to jakoś zamazać, mam nadzieję że nie widać.
Stack ok. 160 klatek x 3 minuty, total 8h
SkyWatcher 72ed + flattener, 350mm f 4.9
Filtr optolong l-enhance
Canon eos 1100D astromod
Montaż Heq5
+Guiding
Astroberry
Obróbka: DSS, Photoshop, Starnet++
#astronomia #astrofotografia #tworczoscwlasna #fotografia #oczkcontent
W końcu udało mi się znaleźć chwilę czasu na obróbkę materiału, który zbierałem przez 3 noce - 25, 26 i 28.09
Mimo, że księżyc wtedy mocno dawał się we znaki, filtr l-enhance mnie nie zawiódł i pozwolił zebrać całkiem przyzwoity materiał. Choć przyznam po raz kolejny, że jeszcze długa droga zanim nauczę się poprawie obrabiać takie mgławice. Poprzedni obiekt, Serce był nieporównywalnie łatwiejszy do wyciągnięcia kształtu i detali, bez nadmiernego szumu.
Tutaj metodą wielu prób i błędów (i wielokrotnym stackowaniu, odrzucając coraz więcej klatek), otrzymałem w końcu coś, co ma imo ręce i nogi. Ostatecznie użyłem 8h materiału w 3-minutowych klatkach.
Przed Wami:
IC1848 Mgławica Dusza https://pl.wikipedia.org/wiki/Mg%C5%82awica_Dusza
Czyli mgławica emisyjna znajdująca się w konstelacji Kasjopei, powiązana z sąsiadującą mgławicą Serce z mojej ostatniej wrzutki, oddalona ok 6000 lat świetlnych od nas.
Materiał zbierany całkiem przyjemnie, bo pogoda pozwoliła mi nie chować teleskopu na dzień, więc omijał mnie żmudny proces ustawiania montażu na Gwiazdę Polarną, musiałem jedynie poprawiać ostrość. Odrzuciłem ok.1/3 klatek, z powodu jakiegoś delikatnego zachmurzenia czy innych dziwnych czynników, które powodowały że mgławica na zdjęciach była niewidoczna
Niestety wkradł się też spory gradient, zapewne od księżyca (ale też po stronie, w której ów występuje, znajduje się tuż za kadrem Serce, więc trochę chmury wodorowej też podbiło jasność)
No i przy wkładaniu filtra w aparat oczywiście musiałem go ubrudzić swoim paluchem i niestety było to bardzo widoczne na zdjęciu XD ale udało mi się to jakoś zamazać, mam nadzieję że nie widać.
Stack ok. 160 klatek x 3 minuty, total 8h
SkyWatcher 72ed + flattener, 350mm f 4.9
Filtr optolong l-enhance
Canon eos 1100D astromod
Montaż Heq5
+Guiding
Astroberry
Obróbka: DSS, Photoshop, Starnet++
#astronomia #astrofotografia #tworczoscwlasna #fotografia #oczkcontent
O kurde. To ja, miękka faja odpuściłem sesje właśnie z powodu księżyca :v
@TymczasowyNick66 ja stwierdziłem, że przetestuję czy faktycznie l-enhance tak dobrze wycina blask księżyca. Wycina ale niestety nie idealnie, stąd właśnie ten gradient
@Oczk A zobacz czy na samym czerwonym kanale masz taki duży gradient, bo zauważyłem że najbardziej po tyłku dostaje tlen przy księżycu
Zaloguj się aby komentować