@splash545 ja chcę wrócić do tej manii. Teraz jest mi tak źle ze sobą.

@Fafalala wiem, rozumiem to bo pewnie z tej manii bolało by zejście do normalnego stanu a co dopiero do takiego dołka. To musi być bardzo ciężkie..

@Fafalala No ale to nie Twój pierwszy raz, dasz radę, przecież wiesz, że to minie.

@splash545 jestem już tak tym zmęczona, wiem że muszę wytrwać, ale to tak męczy ta walka by utrzymać się nad powierzchnia wody, jak czujesz jak coś ciągnie Cię w dół.

@Fafalala Wiem o tym, już się nacierpiałaś dosyć w swoim życiu. Ale ja wierzę, że to może ostatni raz taki dramatyczny. Diagnozę już masz, teraz dopasować leki i czekać na efekty. Dobrze, że jesteś tam gdzie jesteś i może też uda im się Ciebie szybciej postawić na nogi niż zazwyczaj

@splash545 dziękuję Ci za te słowa.

@Fafalala Nie ma za co. Chociaż tak, dobrym słowem mogłem Cię wesprzeć. Będzie dobrze zobaczysz (づ•﹏•)づ

@burt dziękuję, spróbuję popchnąć dalej. Ale jest ciężko, tak strasznie ciężko.

@bojowonastawionaowca dziękuję że Wy we mnie wierzycie, bo ja sama już nie bardzo. :(

@Fafalala skoro jesteś na obserwacji to doraźne leki Ci nie pomagają?

@sireplama no niestety nie.

@ErwinoRommelo lepiej bym tego nie opisała. Ja teraz większość czasu próbuje przespać, nie zawsze się udaje i wtedy pozostaje się męczyć z myślami. Piszesz ze trzeba walczyć, ale o co powiedz mi, jeżeli sam nie widzisz nadzieji w swoim istnieniu?

@Fafalala Bo wiem ze nic niewiem, i skyrcie licze ze ta nadzieja kiedys wroci, moze za rok moze za dwa moze za 30. Wiem ze to bez sensu ale caly ten smutek personifkuje jako samego siebie tylko w czerni, jak w opowiadaniu Gautier, "Le Chevalier double" gdzie rycerz walczy z samym soba w czerni. Tego zlego strasznie wkurwia moje uparcie i to ze nie chce odpuscic, a ja bardzo lubie go wkurwiac. Moze zgasil we mnie plomien szczescia i nadzieji, ale ostatnia iskierka jest niesmiertelna. Mimo ze wydaje mi sie ze dawno juz jej niema, to czasami przy ladnej pogodzie, zapominam o tym wszystkim na pare chwil i sie usmiecham, cieplo na twarzy moze nie jest tym wewnetrznym, ale przypomina mi ze tak dlugo jak stoje to moge dalej walczyc.

@ErwinoRommelo ja jestem tak przyzwyczajona do swojej czerni, że dziwnie się czuje poza nią. I też mam te iskierki szczęścia, które przeplatają się z tym pasmem bólu i cierpienia samego istnienia.

@Fafalala wiem jak jest, ale pamietaj ze nawet najmniejsza czasteczka swiatla potrafi zniwelowac ocean ciemnosci.

@Fafalala hmm... A to co pisałaś? Że masz dla kogo żyć. To nie jest "nadzieja w istnieniu"?

@sireplama nie to logiczna dedukcja i świadomość, że moje odejście ich bardzo zrani.

@UbogiKrewny ta depresja boli nad wyraz. Żałuję że jednak dzisiaj nie umarłam, a zarazem cieszę się bo dostarczyła bym przeogromną ilość bólu i to nie zawinionego przez innych. Ja nie umiem być chyba szczęśliwa tak na stałe.

Spokojnie, nauczysz się tego jeszcze. Każdy z nas się tego uczy na nowo. Wszystko jest straszne z początku i boimy się zmian. A u Ciebie te zmiany są ciągle i Ci współczuję i jednocześnie podziwiam bo umiesz sobie z tym radzić.

@Dzemik_Skrytozerca pisze do Was, to zawsze przynosi mi ulgę. Ostatni tydzień tańczyłam, bawiłam się, a teraz marzę o unicestwieniu się. Na obiedzie prawie zemdlałam. Nie widzę szczęścia u siebie. Czuję się jak kłaoouchy. A co do pisania myśli to nawet mi długopis zabrali.

@Fafalala

To co już robisz jest świetne. Każdy post się liczy.

Masz chociaż co czytać? Sorry, maniak książkowy jestem, i bez książek życia sobie nie wyobrażam.

@Dzemik_Skrytozerca dziękuję za wiarę we mnie.

Mam książki, ale nie mam chęci ich czytać.

@Fafalala

Spoko, przyjdzie czas, że się przydadzą. Jesteś nasza hrabina Monte Christo.

@Piesek dziękuję, próbuje.

@winet dziękuję. :)

@wombatDaiquiri dziękuję za każde dobre słowa od Was.

@Pan_Buk dzięki. 😊

@tosiu no ja właśnie zauważyłam (i nie tylko ja, bo nawet ludzie z oddziału, że jestem spokojniejsza jak coś maluję, rysuje, lepię i tak dalej. Myślę że to dobra droga dla mnie na przetrwanie.

@Fafalala Mnie też pomagało, tylko musiałam rysować coś z natury albo ze zdjęcia, starając się to wiernie odwzorować. Wtedy po prostu nie zostawało żadne miejsce na myśli, wszystko było skupione na współpracy ręka-oko.

Pomaga też mindfulness - trochę można w ten sposób uciec od myśli. No i akceptacja własnego stanu: ktoś nie ma ręki i przecież mu nie odrośnie, musi z tym żyć, ja miewam doła i też muszę z tym żyć. Może i bywam w czarnej dupie, ale skoro już tam jestem, to chociaż się w miarę wygodnie urządzę. Oby i Tobie się udało! :*

@adam-bca ale ja już brałam grzyby na własną rękę i mega mnie ustawiały do pionu. Jakby mnie ozdrowiły.

@Fafalala skoro na własną rękę podziałało pozytywnie to pod okiem specjalisty jest spora szansa na sukces - powodzenia!

@adam-bca no, jak mi to nie pomoże to będę próbować.

@Sofie dziękuję, bardzo, bardzo. ❤

@GrindFaterAnona dziękuję.