Zaloguj się aby komentować
l__p
Osobistość
- 924wpisy
- 609komentarzy
Mieszkam w Niemczech, pracuję w IT, a w wolnym czasie uwielbiam czytać książki i piec chleb. Dodatkowo codziennie medytuję. 📚🍞🧘
Pierwsza cyfrę masz błędną ale w swoim wpisie wprowadziłem już prawidlowo
@TuzZaRogiem oj dzięki 🙏 odejmowanie mi nie wychodzi od lat, a mimo to skończyłem matematykę na polibudzie xD
Zaloguj się aby komentować
l__p
Osobistość
Patrzcie jaki zajebisty #smiesznypatyk znaleźliśmy na spacerze 😁będziemy walic po krzakach, strzelać i pewnie coś jeszcze wymyślimy 🤣
#spacer #patyk #tatacontent
#spacer #patyk #tatacontent
Kiedyś to były patyki…
Mam lepszy
Zaloguj się aby komentować
Zostań Patronem Hejto i tylko dla Patronów
- Włączona możliwość zarabiania na swoich treściach
- Całkowity brak reklam na każdym urządzeniu
- Oznaczenie w postaci rogala , który świadczy o Twoim wsparciu
- Wcześniejszy dostęp, do wybranych funkcji na Hejto
l__p
Osobistość
Młody ostatnio wkręcił się w serial „Just add Magic”, gdzie dziewczynki mają magiczną książkę kucharską i czarują poprzez gotowanie.
W szkole w piątki ma czas „wolny”, który może sobie zagospodarować na różnego rodzaju projekty i uczyć się o czym chce. Ostatnio wykombinował, że zrobi sobie projekt o pizzy. Nauczycielka co zajmuje się kuchnią, gdzie dzieciaki mogą sobie gotować i piec, jest chora i młody nie miał mozliwosci zrobienia pizzy w szkole.
Wczoraj przed spaniem tak z dupy postanowiliśmy, że tą pizzę zrobi w domu i będzie miał materia do opisania w szkole. No to nakręciliśmy zaczyn z tego co było. Dziś młody dokończył. Przy okazji robienia obiadu zrobiliśmy sos na pizzę, skleciliśmy wszystko i do piekarnika.
Czy była to najsmaczniejsza pizza jaką zrobiłem? Nie, ale była to najlepsza pizza na świecie 🥰
#pizza #hejtopizza #gotujzhejto #jedzenie #tatacontent #dzieci #hejto30plus
W szkole w piątki ma czas „wolny”, który może sobie zagospodarować na różnego rodzaju projekty i uczyć się o czym chce. Ostatnio wykombinował, że zrobi sobie projekt o pizzy. Nauczycielka co zajmuje się kuchnią, gdzie dzieciaki mogą sobie gotować i piec, jest chora i młody nie miał mozliwosci zrobienia pizzy w szkole.
Wczoraj przed spaniem tak z dupy postanowiliśmy, że tą pizzę zrobi w domu i będzie miał materia do opisania w szkole. No to nakręciliśmy zaczyn z tego co było. Dziś młody dokończył. Przy okazji robienia obiadu zrobiliśmy sos na pizzę, skleciliśmy wszystko i do piekarnika.
Czy była to najsmaczniejsza pizza jaką zrobiłem? Nie, ale była to najlepsza pizza na świecie 🥰
#pizza #hejtopizza #gotujzhejto #jedzenie #tatacontent #dzieci #hejto30plus
co to za czaserska szkoła, gdzie w piątki można piec pizzę?
@slawek-borowy taka nowocześniejsza podstawówka z 4 które mamy na naszym osiedlu w Dortmundzie 🙄
@l__p czyli nie dla Polaka to :(
@l__p no i swietnie, imo samo ciasto wypieczone wygląda bardzo w porządku;)
@l__p wujo chcesz picce? #pdk
Zaloguj się aby komentować
l__p
Osobistość
To chyba zasługa @moll i jej dopingu
@alaMAkota raczej dobrej atmosfery. Tutaj nie widziałam jeszcze żeby ktoś oceniał cudzy dobór lektur, jako grafomanię i inne takie. A to ludzi pozytywnie nastraja do dzielenia się
@alaMAkota tak jak @moll pisze. Nasza społeczność tworzy super atmosferę! Chociaż nie powiem, wyzwanie @moll #dwanascieksiazek też się do jej powiększenia przyczyniło 😁
Zaloguj się aby komentować
l__p
Osobistość
98 + 1 = 99
Tytuł: Księga cmentarna
Autor: Neil Gaiman
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Wydawnictwo MAG
ISBN: 978-83-7480-832-3
Ocena: 8/10
Prywatny licznik: 6/52 (4 książki / 2 komiksy)
Gaimana czytam w ciemno. Tak było również z tą pozycją, i bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałem się czegoś innego, a dostałem cudowną młodzieżówkę.
Rodzina półtorarocznego dziecka zostaje zamordowana, a maluch cudem trafia na cmentarz. Tam zostaje przyjęty pod opiekę przez duchy, zjawy i inne istoty. Mieszkańcy obejmują małego Nika "swobodą cmentarza". Przeżywa on tam przygody bardziej lub mniej niebezpieczne.
Bardzo podobał mi się pomysł i przedstawiony świat. Przygody Nika są przyjemne, a większość z nich sprawdziłaby się nawet jako odrębne opowiadania. Nie jest wprost powiedziane od samego początku, kim są Silas i Pani Lupescu, i dopiero po jakimś czasie kliknęło mi, co to za „stwory”. Nauka nowych umiejętności przypominała mi zdobywanie nowych skilli w grze
Świetnie się bawiłem i polecam :)
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #czytamponocach #fantasy #neilgaiman
Tytuł: Księga cmentarna
Autor: Neil Gaiman
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Wydawnictwo MAG
ISBN: 978-83-7480-832-3
Ocena: 8/10
Prywatny licznik: 6/52 (4 książki / 2 komiksy)
Gaimana czytam w ciemno. Tak było również z tą pozycją, i bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałem się czegoś innego, a dostałem cudowną młodzieżówkę.
Rodzina półtorarocznego dziecka zostaje zamordowana, a maluch cudem trafia na cmentarz. Tam zostaje przyjęty pod opiekę przez duchy, zjawy i inne istoty. Mieszkańcy obejmują małego Nika "swobodą cmentarza". Przeżywa on tam przygody bardziej lub mniej niebezpieczne.
Bardzo podobał mi się pomysł i przedstawiony świat. Przygody Nika są przyjemne, a większość z nich sprawdziłaby się nawet jako odrębne opowiadania. Nie jest wprost powiedziane od samego początku, kim są Silas i Pani Lupescu, i dopiero po jakimś czasie kliknęło mi, co to za „stwory”. Nauka nowych umiejętności przypominała mi zdobywanie nowych skilli w grze
Świetnie się bawiłem i polecam :)
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #czytamponocach #fantasy #neilgaiman
Zaloguj się aby komentować
@l__p w dwóch słowach (wiem, że mogę wyszukać, ale lepiej opisze użytkownik niż reklama): co to jest Daily Trip?
@Statyczny_Stefek w appce Calm, której używam do medytacji, jest kilka codziennych praktyk w tym Daily Trip, prowadzony przez Jeffa Warena. Najbardziej mi ona odpowiada i tak sobie codziennie medytuję 🙄
@l__p Calm jest tylko w wersji pay to play, prawda? Po próbnym okresie płacisz albo do widzenia?
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
l__p
Osobistość
82 + 1 = 83
Tytuł: Mgły Avalonu
Autor: Marion Zimmer Bradley
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
ISBN: 978-83-8116-434-4
Ocena: 5/10
Prywatny licznik: 5/52 (3 książki / 2 komiksy)
Na sam początek. Autorka zasługuje na potępienie, ale nie znaczy to że utwór również.
Kim jest Król Artur każdy wie i ja też tam niby wiedziałem: że niby Lancelot, Ginewra, Merlin i jakiś okrągły stół, i ten Graal. Tak na prawdę to nigdy się w legendy arturiańskie nie zagłębiałem i postanowiłem to zmienić. A że Sapkowski w "Rękopisie znalezionym w smoczej jaskini" napisał o tej pozycji: "obok 'Był sobie raz na zawsze Król' White'a bezsprzecznie najlepszy tetelling legendy aruriańskiej", no to postanowiłem przeczytać. Wszedłem na LubimyCzytać by się czegoś jeszcze o tym dowiedzieć i czytam "Magiczna legenda Króla Artura, opowiedziana z perspektywy kobiet, które dzierżyły władzę zza tronu." - OK zapowiada się ciekawie i pewnie będzie super lektura.
I się przejechałem. O Bogini! Cóż żesz mi uczyniła?! Pomysł i historia sama w sobie - klasunia, ale mam zastrzeżenia do samego wykonania. Dostajemy bardzo powolną opowieść, która jest niepotrzebnie rozwleczona na ponad 1100 stron! W większości rozterki naszych bohaterek na kartach histori są podobne:
* Irgiany (początek histori, matka Artura): Chciałabym być z Utherem, ale jestem żoną Garloisa. Kocham Uthera, ale jestem żoną Garloisa i tu mi dobrze. Ale jesteśmy sobie przeznaczeni, ale nie będę słuchać się Viviany itd.
* Morgiany: No kocham Lancelota, ale on mnie nie chce. Miałam mu się oddać, a nie Królowi Bykowi. Albo: zdradziłam Boginię, ale bym chciała wrócić do Avalonu. Jestem niegodna, ale tak bym chciała do Avalonu, itd. Jedno muszę przyznać, postać Morgiany jest najbardziej skomplikowaną w tej książce i najwięcej się rozwija i zmienia w trakcie trwania historii.
* Gwenifer (Ginewra): kocham Lancelota, ale jestem żoną Artura. Nie mogę grzeszyć, bo Bóg mnie ukarze i nie urodzę potomka Arturowi. Ale tak bardzo chciałabym z Lancelotem, ale nie mogę itd.
Po pewnym czasie staje się to męczące i sprawia, że postacie w moim odczuciu stają się jednowymiarowe. Jedynie u Morgiany dzieje się trochę więcej. Co można powiedzieć o postaciach męskich? Niewiele, bo są one tylko tłem, tak jak tłem jest również tendencyjna wojna starych religii z chrześcijaństwem.
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #czytamponocach #fantasy #krolartur
Tytuł: Mgły Avalonu
Autor: Marion Zimmer Bradley
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
ISBN: 978-83-8116-434-4
Ocena: 5/10
Prywatny licznik: 5/52 (3 książki / 2 komiksy)
Na sam początek. Autorka zasługuje na potępienie, ale nie znaczy to że utwór również.
Kim jest Król Artur każdy wie i ja też tam niby wiedziałem: że niby Lancelot, Ginewra, Merlin i jakiś okrągły stół, i ten Graal. Tak na prawdę to nigdy się w legendy arturiańskie nie zagłębiałem i postanowiłem to zmienić. A że Sapkowski w "Rękopisie znalezionym w smoczej jaskini" napisał o tej pozycji: "obok 'Był sobie raz na zawsze Król' White'a bezsprzecznie najlepszy tetelling legendy aruriańskiej", no to postanowiłem przeczytać. Wszedłem na LubimyCzytać by się czegoś jeszcze o tym dowiedzieć i czytam "Magiczna legenda Króla Artura, opowiedziana z perspektywy kobiet, które dzierżyły władzę zza tronu." - OK zapowiada się ciekawie i pewnie będzie super lektura.
I się przejechałem. O Bogini! Cóż żesz mi uczyniła?! Pomysł i historia sama w sobie - klasunia, ale mam zastrzeżenia do samego wykonania. Dostajemy bardzo powolną opowieść, która jest niepotrzebnie rozwleczona na ponad 1100 stron! W większości rozterki naszych bohaterek na kartach histori są podobne:
* Irgiany (początek histori, matka Artura): Chciałabym być z Utherem, ale jestem żoną Garloisa. Kocham Uthera, ale jestem żoną Garloisa i tu mi dobrze. Ale jesteśmy sobie przeznaczeni, ale nie będę słuchać się Viviany itd.
* Morgiany: No kocham Lancelota, ale on mnie nie chce. Miałam mu się oddać, a nie Królowi Bykowi. Albo: zdradziłam Boginię, ale bym chciała wrócić do Avalonu. Jestem niegodna, ale tak bym chciała do Avalonu, itd. Jedno muszę przyznać, postać Morgiany jest najbardziej skomplikowaną w tej książce i najwięcej się rozwija i zmienia w trakcie trwania historii.
* Gwenifer (Ginewra): kocham Lancelota, ale jestem żoną Artura. Nie mogę grzeszyć, bo Bóg mnie ukarze i nie urodzę potomka Arturowi. Ale tak bardzo chciałabym z Lancelotem, ale nie mogę itd.
Po pewnym czasie staje się to męczące i sprawia, że postacie w moim odczuciu stają się jednowymiarowe. Jedynie u Morgiany dzieje się trochę więcej. Co można powiedzieć o postaciach męskich? Niewiele, bo są one tylko tłem, tak jak tłem jest również tendencyjna wojna starych religii z chrześcijaństwem.
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #czytamponocach #fantasy #krolartur
@l__p Szczerze Ci polecam przeczytać trylogię arturiańską Bernarda Cornwella, nie powinieneś się czuć zawiedziony
@JarlSkyr wrzuciłem na TBR 😁
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
@l__p lubię te wrzutki z dailytrip od ciebie bo można angielski podszkolic
@TuzZaRogiem polecam się na przyszłość 😁
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
l__p
Osobistość
73 + 1 = 74
Tytuł: Kwiaty dla Algernona
Autor: Daniel Keyes
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis
Ocena: 8/10
ISBN: 978-83-8188-450-1
Prywatny licznik: 4/52 (2 książki / 2 komiksy)
Dostałem tę książkę pod choinkę i nie planowałem jej czytać tak szybko
Nie jest to klasyczna powieść S-F i trochę mi to przeszkadzało. Sam pomysł zwiększenia inteligencji głównego bohatera mi się podobał, jednakże czuję niedosyt.
Trochę o treści. Charlie jest osobą o obniżonym IQ. W trakcie eksperymentu naukowego zostaje odblokowany jego iloraz inteligencji, przez co Charlie w przeciągu kilku tygodni staje się geniuszem. Obserwujemy jego rozwój i radzenie sobie z emocjami jakie mu towarzyszą poprzez czytanie jego pamiętnika. Aż dochodzimy do jego upadku, gwałtownego obniżenia inteligencji do poziomu sprzed eksperymentu.
Forma tej książki - dziennik - pozwoliła mi wczuć się w emocje bohatera. Szczególnie podobały mi się fragmenty autoterapii i opowiadanie traum jakich Charlie doznał wcześniej. Byłem pełen empatii dla małego Charliego, a posiadanie 7-letniego szkraba w domu na pewno spotęgowało moje odczucia.
Tak jak forma dziennika mi się podobała, to uważam że poprzedzielanie historii innymi punktami widzenia dałoby lepszy efekt. Mielibyśmy trochę wytchnienia od narracji tylu "ja vs reszta świata". Wydaje mi się również, że przedstawienie dehumanizacji głównego bohatera było odrobinę przesadzone, w szczególności w postaciach naukowców przeprowadzających eksperyment.
Ogólnie bardzo dobra książka!
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #sciencefiction #czytamponocach
Tytuł: Kwiaty dla Algernona
Autor: Daniel Keyes
Kategoria: fantasy, science fiction
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis
Ocena: 8/10
ISBN: 978-83-8188-450-1
Prywatny licznik: 4/52 (2 książki / 2 komiksy)
Dostałem tę książkę pod choinkę i nie planowałem jej czytać tak szybko
Nie jest to klasyczna powieść S-F i trochę mi to przeszkadzało. Sam pomysł zwiększenia inteligencji głównego bohatera mi się podobał, jednakże czuję niedosyt.
Trochę o treści. Charlie jest osobą o obniżonym IQ. W trakcie eksperymentu naukowego zostaje odblokowany jego iloraz inteligencji, przez co Charlie w przeciągu kilku tygodni staje się geniuszem. Obserwujemy jego rozwój i radzenie sobie z emocjami jakie mu towarzyszą poprzez czytanie jego pamiętnika. Aż dochodzimy do jego upadku, gwałtownego obniżenia inteligencji do poziomu sprzed eksperymentu.
Forma tej książki - dziennik - pozwoliła mi wczuć się w emocje bohatera. Szczególnie podobały mi się fragmenty autoterapii i opowiadanie traum jakich Charlie doznał wcześniej. Byłem pełen empatii dla małego Charliego, a posiadanie 7-letniego szkraba w domu na pewno spotęgowało moje odczucia.
Tak jak forma dziennika mi się podobała, to uważam że poprzedzielanie historii innymi punktami widzenia dałoby lepszy efekt. Mielibyśmy trochę wytchnienia od narracji tylu "ja vs reszta świata". Wydaje mi się również, że przedstawienie dehumanizacji głównego bohatera było odrobinę przesadzone, w szczególności w postaciach naukowców przeprowadzających eksperyment.
Ogólnie bardzo dobra książka!
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz
#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #sciencefiction #czytamponocach
Też się podpisuję rękami i nogami. Bardzo dobra książka.
@l__p świetna pozycja.
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować