Cyber_Horns

#wilki

Wczoraj po zmroku spacerowałem samotnie po lesie w okolicznych górach. Od czasu do czasu tak lubię, znam moje rejony bardzo dobrze. Była dziwna atmosfera, zazwyczaj widzę jakieś sarenki, spotykam ludzi a wczoraj nic. Widziałem najpierw jednego lisa, potem wydawało mi się że drugiego ale wyjątkowo szybko zniknęły mi jego oczy z objęć latarki i miałem wrażenie że coś za duży jak na lisa. Od tego "drugiego" cały czas miałem odczucie że nie jestem sam a las był wyjątkowo cichy, bardziej niż zwykle. Po kilku kilometrach dochodziłem do przełęczy, gdzie zazwyczaj są ludzie, jakieś kilometr przed przełęczą poczułem się bardziej pewnie, tak jak zazwyczaj, zapaliłem czerwone światło w latarce, puściłem muzykę na słuchawkach.

I tak dosłownie 100m przed parkingiem na przełęczy podnoszę wzrok i widzę w niewielkiej odległości, prosto w miejsce gdzie idę, dosłownie z 20, 30 metrów ode mnie 7 albo 8 par czerwonych oczu patrzących prosto na mnie (czerwone od latarki). Zdążyłem powiedzieć tylko głośne o kur*a, przełączyłem światło na białe i zobaczyłem ostatnie dwa jak znikały w zaroślach. Może minęło z 5 sekund odkąd je zobaczyłem i ściągnąłem sluchawki a i tak nie było w ogóle ich słychać jak się oddalały, niesamowite jak cicho i szybko się przemieszczały. Próbowałem znaleźć je światłem latarki bo mam bardzo mocną ale już ich nie widziałem.

Przyznam szczerze że tak mnie zaskoczyły, że "obsrałem zbroje" i żałuję że krzyknąłem. Może gdybym się nie odezwał to zdążyłbym zrobić zdjęcie... Za to 5 kilometrów dalej blisko zabudowań pokaźna grupka sarenek. Wstawiam foto

Ale tam siedzą dzbany.
Chwile temu dodali oświadczenie że dalej popierają brak zbiorników retencyjnych argumentując że i tak nie zdążyli by ich wybudować do dzisiaj a kolejna powódź za 30 lat a w dodatku te zbiorniki i tak pękają xDDdd^2. W momencie ludzie zaczęli jechać ich w komentarzach. Może ktoś zrobił screena tego oświadczenia bo już spadło z rowerka

Przypominam kto stoi za tymi działaniami:

Viola i Piotr Krajewscy (WRO Art. Center)

Ewa Grochowska-Maszewska i Tadeusz Maszewski (Towarzystwo Górskie Róża Kłodzka)

Zbigniew Tyczyński (Bystrzyckie Towarzystwo Górskie)

dr inż. arch. Artur Kwaśniewski (Zakład Kształtowania Środowiska, Politechnika Wrocławska)

Marta Kwaśniewska (Polskie Towarzystwo Psychoterapii Gestalt)

Martin M. Sobczyk (Fundacja Odbudowy Dworu Sarny)

prof. dr hab. inż. Ryszard Kacprzyk (Katedra Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii, Politechnika Wrocławska)

Jolanta Piecuch

#pech

1. Zaczęło się niewinnie. Wstałem i okazało się że pompa basenowa się zepsuła. Niestety paragonu nie mogę znaleźć mimo iż wszystkie ważne skrupulatnie zbieram i kseruje.
2. Za chwilę okazało się że materac basenowy jest przebity -błachostka
3. Dziewczyna mówi mi że mam gniazdo os pod nowym tarasem - jakoś ogarnę.
4. Za chwilę kran w kuchni wystrzelił po odkręceniu który miał 3 miesiące.
5. Pakuje się do samochodu żeby kupić nowy kran w Castoramie. Wsiadam, świeci się rezerwa, jadę zatankować. Po tankowaniu awaria silnika, na szczęście check engine i mogę jeździć (ciekawe co to).
6. Wracam i cieknie z pieca. Zeszło ciśnienie w zbironiku wyrownawczym. Nie mogę dopompować bo wentyl się zaciął (k*wa jak).
7. Myślę co jeszcze... Bardzo bliska mi osoba w średnim wieku dostała udaru i leży sparaliżowana w szpitalu.

Jakąś klątwa...

Internetowa rezerwacja na oddawanie krwi właśnie przechodzi atak "DDoS". Od północy można było umawiać się na oddawanie krwi na poniedziałek przed majówką.

#cyberbezpieczenstwo

#kulinaria #kuchnia

Hmm. Ryzykować czy nie ryzykować?
50 pierunów i kosztuje.

Współtowarzysze podróży i ich zakochanie

Podróżując, spotkałem kilka osób, które zapamiętam na całe życie. To bratnie dusze, które trafiają się tylko podczas samotnych wypraw i z którymi łatwo się porozumieć. Początkowo nie rozumiałem tej specjalnej więzi, ale z czasem zrozumiałem, że wniosła ona wiele do mojego życia. Chciałbym spędzić więcej czasu z tymi osobami i móc pielęgnować te znajomości na dłużej. Mimo iż nasze drogi są połączone to zdaję sobie sprawę, że wkrótce zmierzają w przeciwnych kierunkach a nasze rozstanie jest nieuchronne. Gdyby tylko można było zatrzymać czas i być razem dłużej, z pewnością byśmy to zrobili – oboje to czujemy. Rozstając się, łapiemy jeszcze wzajemne spojrzenia, wymieniamy uśmiechy z iskrami w oczach. Prawdopodobnie nigdy się nie spotkamy ponownie, ale pozostaje nadzieja. Byliśmy razem tylko kilka godzin, ale to był cudowny czas. Połączyła nas miłość podróżnika – za krótka, by się zepsuć, ale zbyt długa, by o niej zapomnieć. Idealna. Czasem, w chwilach rozpaczy, wymieniamy się numerami telefonów czy profilami na mediach społecznościowych, lecz to tylko artefakty przeszłości, która nie powróci, momenty w czasoprzestrzeni, gdzie czas biegnie wyjątkowo szybko. 

#blogCyberHorns #podroze