Wojna
Kontrowersyjna
Treść dla dorosłych lub kontrowersyjna
#wojsko
15
obserwujących
1944
wpisów
Najnowsze badania DNA z Pompejów ujawniają nowe fakty
Najnowsze badania DNA w Pompejach, opublikowane w Current Biology, podważają dotychczasowe interpretacje na temat osób zmarłych w wyniku wybuchu Wezuwiusza. Dzięki analizie DNA odkryto, że wiele tradycyjnych przypuszczeń dotyczących płci i relacji rodzinnych było błędnych.
Na przykład, postać uznawana za matkę z dzieckiem okazała się dorosłym mężczyzną niespokrewnionym z dzieckiem. Inny przykład to para leżąca obok siebie, dotychczas uważana za siostrę lub matkę i córkę – jak się okazuje jedna z osób była mężczyzną.
https://imperiumromanum.pl/odkrycie-rzymskie/najnowsze-badania-dna-z-pompejow-ujawniaja-nowe-fakty/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Najnowsze badania DNA w Pompejach, opublikowane w Current Biology, podważają dotychczasowe interpretacje na temat osób zmarłych w wyniku wybuchu Wezuwiusza. Dzięki analizie DNA odkryto, że wiele tradycyjnych przypuszczeń dotyczących płci i relacji rodzinnych było błędnych.
Na przykład, postać uznawana za matkę z dzieckiem okazała się dorosłym mężczyzną niespokrewnionym z dzieckiem. Inny przykład to para leżąca obok siebie, dotychczas uważana za siostrę lub matkę i córkę – jak się okazuje jedna z osób była mężczyzną.
https://imperiumromanum.pl/odkrycie-rzymskie/najnowsze-badania-dna-z-pompejow-ujawniaja-nowe-fakty/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
@imperiumromanum co to zmienia ?
@GrindFaterAnona wszystkie ckliwe historie chodzące po necie jak memy na ten temat trzeba usunąć lub zaktualizować
Zaloguj się aby komentować
Rzymianie znali ryż
Ryż był znany w czasach antycznych. Antyczny Rzym importował tzw. ryż siewny (Oryza sativa) z Indii, jako produkt luksusowy dodawany do potraw lub stosowany jako medykament. Wzmianki o nim można znaleźć w tekstach autorów, takich jak Pliniusz Starszy, który opisywał ryż jako cenny i rzadki składnik, używany także w celach leczniczych.
Rzymianie przypisywali ryżowi właściwości łagodzące problemy żołądkowe i wchłaniające nadmiar wilgoci. Był również składnikiem niektórych preparatów kosmetycznych, używanych przez rzymskie kobiety do pielęgnacji skóry.
Co interesujące, archeolodzy odkryli spore zapasy ryżu z I wieku n.e. w rzymskich obozach w Niemczech, co dowodzi że Rzymianie mogli wzbogacać swoją dietę tym produktem.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/rzymianie-znali-ryz/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Ryż był znany w czasach antycznych. Antyczny Rzym importował tzw. ryż siewny (Oryza sativa) z Indii, jako produkt luksusowy dodawany do potraw lub stosowany jako medykament. Wzmianki o nim można znaleźć w tekstach autorów, takich jak Pliniusz Starszy, który opisywał ryż jako cenny i rzadki składnik, używany także w celach leczniczych.
Rzymianie przypisywali ryżowi właściwości łagodzące problemy żołądkowe i wchłaniające nadmiar wilgoci. Był również składnikiem niektórych preparatów kosmetycznych, używanych przez rzymskie kobiety do pielęgnacji skóry.
Co interesujące, archeolodzy odkryli spore zapasy ryżu z I wieku n.e. w rzymskich obozach w Niemczech, co dowodzi że Rzymianie mogli wzbogacać swoją dietę tym produktem.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/rzymianie-znali-ryz/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Ryż jest dobry…. Chińczycy nie mogą się mylić
Zaloguj się aby komentować
Zostań Patronem Hejto i tylko dla Patronów
- Włączona możliwość zarabiania na swoich treściach
- Całkowity brak reklam na każdym urządzeniu
- Oznaczenie w postaci rogala , który świadczy o Twoim wsparciu
- Wcześniejszy dostęp, do wybranych funkcji na Hejto
Medicamina Faciei Femineae – kosmetyka w starożytności według Owidiusza
Medicamina Faciei Femineae, czyli „O kosmetyce twarzy pań”, to fascynujący traktat napisany przez Owidiusza, jednego z najsłynniejszych poetów starożytnego Rzymu. To dzieło, które odzwierciedla antyczne podejście do kobiecej urody. Stanowi ono poetycką instrukcję pielęgnacji twarzy. Ciekawostką jest, że tekst ten można uznać za jedno z pierwszych pism kosmetologicznych w literaturze.
Owidiusz (43 p.n.e. - 18 n.e.), znany przede wszystkim ze „Sztuki kochania” (Ars Amatoria), tutaj również odnosi się do tematu piękna, choć w nieco inny sposób. W Medicamina Faciei Femineae zawarł nie tylko opisy kosmetyków, ale i konkretne przepisy na kremy oraz mikstury do pielęgnacji twarzy. Używane wówczas składniki to między innymi mąka jęczmienna, kozie mleko i mielony róg jelenia, które były uznawane za luksusowe i wyjątkowo skuteczne produkty.
Owidiusz podchodził do urody z humorem, ale i głęboką refleksją. Wierzył, że dbanie o wygląd jest nie tylko przywilejem, lecz także obowiązkiem. Co ciekawe, autor porusza w dziele temat naturalności, zalecając umiar i rezygnację z nadmiaru kosmetyków, co na tamte czasy było nietypowym podejściem.
Dzieło zachowało się jedynie częściowo - 100 wersów, kiedy naukowcy estymują, że mogło ono mieć nawet 800 wersów.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/medicamina-faciei-femineae-kosmetyka-w-starozytnosci-wedlug-owidiusza/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Medicamina Faciei Femineae, czyli „O kosmetyce twarzy pań”, to fascynujący traktat napisany przez Owidiusza, jednego z najsłynniejszych poetów starożytnego Rzymu. To dzieło, które odzwierciedla antyczne podejście do kobiecej urody. Stanowi ono poetycką instrukcję pielęgnacji twarzy. Ciekawostką jest, że tekst ten można uznać za jedno z pierwszych pism kosmetologicznych w literaturze.
Owidiusz (43 p.n.e. - 18 n.e.), znany przede wszystkim ze „Sztuki kochania” (Ars Amatoria), tutaj również odnosi się do tematu piękna, choć w nieco inny sposób. W Medicamina Faciei Femineae zawarł nie tylko opisy kosmetyków, ale i konkretne przepisy na kremy oraz mikstury do pielęgnacji twarzy. Używane wówczas składniki to między innymi mąka jęczmienna, kozie mleko i mielony róg jelenia, które były uznawane za luksusowe i wyjątkowo skuteczne produkty.
Owidiusz podchodził do urody z humorem, ale i głęboką refleksją. Wierzył, że dbanie o wygląd jest nie tylko przywilejem, lecz także obowiązkiem. Co ciekawe, autor porusza w dziele temat naturalności, zalecając umiar i rezygnację z nadmiaru kosmetyków, co na tamte czasy było nietypowym podejściem.
Dzieło zachowało się jedynie częściowo - 100 wersów, kiedy naukowcy estymują, że mogło ono mieć nawet 800 wersów.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/medicamina-faciei-femineae-kosmetyka-w-starozytnosci-wedlug-owidiusza/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Recenzja: "O szczęściu czy dzielności Aleksandra"
Wszechstronny pisarz ze słynnej Cheronei, tworzący w języku greckim, czyli Plutarch napisał (a może także i wygłosił do pewnej publiczności) swojego czasu krótką rozprawę o Aleksandrze Wielkim, która jest nam znana obecnie pod tytułem „O szczęściu czy dzielności Aleksandra”. Dziełko tutaj omawiane składa się z dwóch oddzielnych mów i filologowie klasyczni zajmujący się pracą nad zachowanymi starogreckimi manuskryptami zaliczają je do plutarchowych „Moraliów”.
W mowach tych wielki zdobywca z górzysto-lesistej Macedonii jest przedstawiony jako filozof-praktyk, który wciela pewne ideały, głoszone przez innych filozofów, w życie swoim postępowaniem. Dla niektórych, którzy jeszcze nie czytali tego dzieła wielkiego, chociaż ze sprawami wojska niezbyt obytego, erudyty rodem z Cheronei, takie przedstawienie Aleksandra Wielkiego może wydać się nieco zaskakujące. Niemniej jednak, jak wykazuje Plutarch, takie spojrzenie na największego z Macedończyków ma pewne podstawy, których nie można w swoich rozważaniach na jego temat zignorować.
W pierwszej części (właściwie pierwszej mowie) tego wyjątkowego dziełka, którego tytuł tradycyjnie tłumaczy się zgodnie z jego wersją łacińską, Plutarch z Cheronei udowadnia bogini Tyche, że nie ona stworzyła Aleksandra, tak jak poprzez hojny los tworzy ona chociażby dziedzicznych władców bogatych imperiów orientalnych. Wyliczając wiele przeciwieństw, z którymi nasz wielki zdobywca i filozof praktyk się zmierzył nasz moralista z Cheronei udowadnia, że Aleksander przerósł wszystkich swoich poprzedników, zarówno władców, jak i myślicieli. W drugiej części tej pracy (także właściwie drugiej oddzielnej mowie) czytelnik otrzymuje wykaz przymiotów Aleksandra, jako człowieka i wodza, które pomogły mu skutecznie zmierzyć się z przeciwnościami, które napotkał w swoim krótko, ale brzemiennym w skutki życiu za sprawą samej Tyche (według wierzeń samego Plutarcha i wielu mu współczesnych). Konkludując, można stwierdzić, że według recenzowanej książeczki, czynnikiem decydującym w przypadku Aleksandra o jego wielkich życiowych powodzeniach była zdecydowanie cnota, a nie samo szczęście, za którym miałaby stać potężna Tyche.
Omawiana książka o niewielkich gabarytach stanowi świetny punkt wyjściowy na temat relacji między cnotami danej osoby, a szczęściem, które to ona posiada w swoim życiu bądź nie. Zdradliwy Talleyrand zawsze chciał pracować tylko z ludźmi mającymi szczęście w życiu i jak ognia unikał pechowców, albowiem był przekonany o znaczeniu szczęścia w życiu – ten daleki od cnót biskup-apostata. Ja osobiście przychylam się do opinii, która zdaje się wyłaniać także z pism plutachowych (także z jego pracy tutaj omawianej), że do powodzenia naszych planów w życiu jest potrzebna zarówno cnota, jak i szczęście, które jeśli współdziałają, to świetnie się uzupełniają.
W wyśmienitym opracowaniu (i także tłumaczeniu) pana Krzysztofa Nawotki, książka ta stanowi dobry przykład na sposób wydania źródeł historycznych wraz z ich opracowaniem, w formie dostępnej dla każdego zainteresowanego czytelnika.
https://imperiumromanum.pl/recenzje/recenzja-o-szczesciu-czy-dzielnosci-aleksandra/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia #ksiazki #recenzja
Wszechstronny pisarz ze słynnej Cheronei, tworzący w języku greckim, czyli Plutarch napisał (a może także i wygłosił do pewnej publiczności) swojego czasu krótką rozprawę o Aleksandrze Wielkim, która jest nam znana obecnie pod tytułem „O szczęściu czy dzielności Aleksandra”. Dziełko tutaj omawiane składa się z dwóch oddzielnych mów i filologowie klasyczni zajmujący się pracą nad zachowanymi starogreckimi manuskryptami zaliczają je do plutarchowych „Moraliów”.
W mowach tych wielki zdobywca z górzysto-lesistej Macedonii jest przedstawiony jako filozof-praktyk, który wciela pewne ideały, głoszone przez innych filozofów, w życie swoim postępowaniem. Dla niektórych, którzy jeszcze nie czytali tego dzieła wielkiego, chociaż ze sprawami wojska niezbyt obytego, erudyty rodem z Cheronei, takie przedstawienie Aleksandra Wielkiego może wydać się nieco zaskakujące. Niemniej jednak, jak wykazuje Plutarch, takie spojrzenie na największego z Macedończyków ma pewne podstawy, których nie można w swoich rozważaniach na jego temat zignorować.
W pierwszej części (właściwie pierwszej mowie) tego wyjątkowego dziełka, którego tytuł tradycyjnie tłumaczy się zgodnie z jego wersją łacińską, Plutarch z Cheronei udowadnia bogini Tyche, że nie ona stworzyła Aleksandra, tak jak poprzez hojny los tworzy ona chociażby dziedzicznych władców bogatych imperiów orientalnych. Wyliczając wiele przeciwieństw, z którymi nasz wielki zdobywca i filozof praktyk się zmierzył nasz moralista z Cheronei udowadnia, że Aleksander przerósł wszystkich swoich poprzedników, zarówno władców, jak i myślicieli. W drugiej części tej pracy (także właściwie drugiej oddzielnej mowie) czytelnik otrzymuje wykaz przymiotów Aleksandra, jako człowieka i wodza, które pomogły mu skutecznie zmierzyć się z przeciwnościami, które napotkał w swoim krótko, ale brzemiennym w skutki życiu za sprawą samej Tyche (według wierzeń samego Plutarcha i wielu mu współczesnych). Konkludując, można stwierdzić, że według recenzowanej książeczki, czynnikiem decydującym w przypadku Aleksandra o jego wielkich życiowych powodzeniach była zdecydowanie cnota, a nie samo szczęście, za którym miałaby stać potężna Tyche.
Omawiana książka o niewielkich gabarytach stanowi świetny punkt wyjściowy na temat relacji między cnotami danej osoby, a szczęściem, które to ona posiada w swoim życiu bądź nie. Zdradliwy Talleyrand zawsze chciał pracować tylko z ludźmi mającymi szczęście w życiu i jak ognia unikał pechowców, albowiem był przekonany o znaczeniu szczęścia w życiu – ten daleki od cnót biskup-apostata. Ja osobiście przychylam się do opinii, która zdaje się wyłaniać także z pism plutachowych (także z jego pracy tutaj omawianej), że do powodzenia naszych planów w życiu jest potrzebna zarówno cnota, jak i szczęście, które jeśli współdziałają, to świetnie się uzupełniają.
W wyśmienitym opracowaniu (i także tłumaczeniu) pana Krzysztofa Nawotki, książka ta stanowi dobry przykład na sposób wydania źródeł historycznych wraz z ich opracowaniem, w formie dostępnej dla każdego zainteresowanego czytelnika.
https://imperiumromanum.pl/recenzje/recenzja-o-szczesciu-czy-dzielnosci-aleksandra/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia #ksiazki #recenzja
Zaloguj się aby komentować
Jak odnajdywano się na ulicach antycznego Rzymu?
W dzisiejszych czasach do określania miejsca zamieszkania stosowane są nazwy ulic oraz numery domów. Jest to prosty i efektywny system, który jednak nie był wykorzystywany przez starożytnych Rzymian. W małych miastach znalezienie danego domu przez obcego mogło nie być dużym wyzwaniem. Z pewnością takiej osobie pomagali lokalni mieszkańcy i odpowiednio go kierowali.
Jednak w dużych miastach, jak chociażby w Rzymie, osiągnięcie celu mogło być znacznie poważniejszym wyzwaniem. W Rzymie niektóre większe i ważniejsze ulice miały nazwy, jednak większość nie posiadała takowych. Stąd Rzymianie określali położenie swoich domów, poprzez podawanie charakterystycznych miejsc, przy jakich znajdowała się ich budowla np. statuy, termy, świątyni, nawet pojedynczych drzew.
Czasami domy na ulicach bez nazw lokalizowano jako te, które znajdowały się np. na drodze do obiektów charakterystycznych. Nawet, kiedy ulice posiadały nazwę wypadało podać odwiedzającemu charakterystyczne punkty, tak aby mógł się odnaleźć w mieście.
Dobrą wskazówką było także podawanie miejsca zamieszkania znanych i ważnych figur życia polityczno-kulturalnego miasta. Podkreślić należy jednak, że najlepszą drogą do odnalezienia danego domu było pytanie przechodniów.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/jak-odnajdywano-sie-na-ulicach-antycznego-rzymu/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
W dzisiejszych czasach do określania miejsca zamieszkania stosowane są nazwy ulic oraz numery domów. Jest to prosty i efektywny system, który jednak nie był wykorzystywany przez starożytnych Rzymian. W małych miastach znalezienie danego domu przez obcego mogło nie być dużym wyzwaniem. Z pewnością takiej osobie pomagali lokalni mieszkańcy i odpowiednio go kierowali.
Jednak w dużych miastach, jak chociażby w Rzymie, osiągnięcie celu mogło być znacznie poważniejszym wyzwaniem. W Rzymie niektóre większe i ważniejsze ulice miały nazwy, jednak większość nie posiadała takowych. Stąd Rzymianie określali położenie swoich domów, poprzez podawanie charakterystycznych miejsc, przy jakich znajdowała się ich budowla np. statuy, termy, świątyni, nawet pojedynczych drzew.
Czasami domy na ulicach bez nazw lokalizowano jako te, które znajdowały się np. na drodze do obiektów charakterystycznych. Nawet, kiedy ulice posiadały nazwę wypadało podać odwiedzającemu charakterystyczne punkty, tak aby mógł się odnaleźć w mieście.
Dobrą wskazówką było także podawanie miejsca zamieszkania znanych i ważnych figur życia polityczno-kulturalnego miasta. Podkreślić należy jednak, że najlepszą drogą do odnalezienia danego domu było pytanie przechodniów.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/jak-odnajdywano-sie-na-ulicach-antycznego-rzymu/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Most Fabrycjusza w Rzymie
Most Fabrycjusza (Pons Fabricius), usytuowany w Rzymie, to najstarszy zachowany most nad Tybrem, a także jeden z najstarszych nieprzerwanie użytkowanych mostów na świecie. Wzniesiony w 62 roku p.n.e. przez Lucjusza Fabrycjusza, łączy Wyspę Tyberyjską z lewym brzegiem rzeki i przetrwał niemal nietknięty przez ponad dwa tysiące lat.
Jego kamienna konstrukcja o długości 62 metrów i szerokości 5,5 metra składa się z dwóch łuków i solidnych filarów, które niejednokrotnie opierały się wodom Tybru. Ciekawostką jest, że most zwany jest także „Mostem Czterech Głów” (Ponte Quattro Capi), co nawiązuje do kamiennych rzeźb głów ustawionych na jego balustradach; miały to być głowy Janusa, boga początków i przejść, o dwóch twarzach.
W bliskiej odległości od mostu znajduje się Teatr Marcellusa oraz Forum Holitorium.
https://imperiumromanum.pl/kultura/architektura-rzymska/budowle-rzymskie/most-fabrycjusza-w-rzymie/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Most Fabrycjusza (Pons Fabricius), usytuowany w Rzymie, to najstarszy zachowany most nad Tybrem, a także jeden z najstarszych nieprzerwanie użytkowanych mostów na świecie. Wzniesiony w 62 roku p.n.e. przez Lucjusza Fabrycjusza, łączy Wyspę Tyberyjską z lewym brzegiem rzeki i przetrwał niemal nietknięty przez ponad dwa tysiące lat.
Jego kamienna konstrukcja o długości 62 metrów i szerokości 5,5 metra składa się z dwóch łuków i solidnych filarów, które niejednokrotnie opierały się wodom Tybru. Ciekawostką jest, że most zwany jest także „Mostem Czterech Głów” (Ponte Quattro Capi), co nawiązuje do kamiennych rzeźb głów ustawionych na jego balustradach; miały to być głowy Janusa, boga początków i przejść, o dwóch twarzach.
W bliskiej odległości od mostu znajduje się Teatr Marcellusa oraz Forum Holitorium.
https://imperiumromanum.pl/kultura/architektura-rzymska/budowle-rzymskie/most-fabrycjusza-w-rzymie/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Ehh każdy, kto wystawi cokolwiek poza ten płot powinien mieć to cokolwiek odstrzelone. Szkoda chłopa
PS. Nie mam do czynienia z bronią poza strzelnicą ale opieranie lufy o ziemie to chyba nie jest najlepszy pomysł co?
@Trawienny no nie jest.
Zaloguj się aby komentować
Kolumella - rzymski autor na temat rolnictwa
Kolumella, czyli Lucius Junius Moderatus Columella, był rzymskim pisarzem agronomicznym, który żył w I wieku n.e. i jest jednym z najważniejszych autorów antycznych tekstów na temat rolnictwa. Jego dzieło De re rustica (O rolnictwie), składające się z dwunastu ksiąg, stanowi kompleksowy podręcznik rolniczy, który opisuje wszystkie aspekty zarządzania gospodarstwem – od uprawy roślin, przez hodowlę zwierząt, po sposoby przechowywania plonów. Kolumella pisał także o roli zarządcy w gospodarstwie, a jego porady były adresowane zarówno do właścicieli ziemskich, jak i do zwykłych rolników. Dzieło Kolumelli przetrwało w całości i do dziś jest ważnym źródłem wiedzy o rolnictwie antycznym oraz stosunku człowieka do ziemi.
De re rustica to dzieło nie tylko agronomiczne, lecz także filozoficzne, w którym Kolumella podkreśla związek człowieka z naturą i ziemią, uznając rolnictwo za godne i szlachetne zajęcie. Pisał o tym, że gospodarstwo powinno być prowadzone w sposób zrównoważony, z poszanowaniem przyrody i zgodnie z jej rytmem. W jednej z ksiąg zawarł szczegółowe wskazówki dotyczące sadzenia winorośli, podkreślając znaczenie odpowiedniego klimatu i gleby dla jakości wina. Kolumella zalecał również stosowanie płodozmianu, aby zapewnić glebie odpowiedni odpoczynek i zapobiec jej wyjałowieniu – zasada ta stanowiła jedną z podstaw późniejszej agronomii.
Dzieło Kolumelli wywarło duży wpływ na późniejszych autorów rolnictwa. Kolumella, obok innych autorów takich jak Katon Starszy i Warron, uważany jest za fundament myśli agronomicznej.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/kolumella-rzymski-autor-na-temat-rolnictwa/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Kolumella, czyli Lucius Junius Moderatus Columella, był rzymskim pisarzem agronomicznym, który żył w I wieku n.e. i jest jednym z najważniejszych autorów antycznych tekstów na temat rolnictwa. Jego dzieło De re rustica (O rolnictwie), składające się z dwunastu ksiąg, stanowi kompleksowy podręcznik rolniczy, który opisuje wszystkie aspekty zarządzania gospodarstwem – od uprawy roślin, przez hodowlę zwierząt, po sposoby przechowywania plonów. Kolumella pisał także o roli zarządcy w gospodarstwie, a jego porady były adresowane zarówno do właścicieli ziemskich, jak i do zwykłych rolników. Dzieło Kolumelli przetrwało w całości i do dziś jest ważnym źródłem wiedzy o rolnictwie antycznym oraz stosunku człowieka do ziemi.
De re rustica to dzieło nie tylko agronomiczne, lecz także filozoficzne, w którym Kolumella podkreśla związek człowieka z naturą i ziemią, uznając rolnictwo za godne i szlachetne zajęcie. Pisał o tym, że gospodarstwo powinno być prowadzone w sposób zrównoważony, z poszanowaniem przyrody i zgodnie z jej rytmem. W jednej z ksiąg zawarł szczegółowe wskazówki dotyczące sadzenia winorośli, podkreślając znaczenie odpowiedniego klimatu i gleby dla jakości wina. Kolumella zalecał również stosowanie płodozmianu, aby zapewnić glebie odpowiedni odpoczynek i zapobiec jej wyjałowieniu – zasada ta stanowiła jedną z podstaw późniejszej agronomii.
Dzieło Kolumelli wywarło duży wpływ na późniejszych autorów rolnictwa. Kolumella, obok innych autorów takich jak Katon Starszy i Warron, uważany jest za fundament myśli agronomicznej.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/kolumella-rzymski-autor-na-temat-rolnictwa/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Diades z Pelli – geniusz konstruktor machin wojennych Aleksandra Wielkiego
Diades z Pelli był starożytnym inżynierem wojskowym i jednym z najbliższych doradców Aleksandra Wielkiego, uważanym za prawdziwego innowatora w dziedzinie machin wojennych. Choć wiele aspektów jego życia pozostaje tajemnicą, jego wkład w sztukę wojenną jest niezaprzeczalny. Diades pochodził z Pelli, stolicy Macedonii, i prawdopodobnie szkolił się pod okiem Polydusa z Tessalii, jednego z najbardziej szanowanych inżynierów tamtych czasów.
Diades był odpowiedzialny za projektowanie i budowę potężnych machin wojennych, które umożliwiły Aleksandrowi zdobycie kluczowych miast na trasie jego podbojów. Jego wynalazki to m.in. ulepszone katapulty, które zwiększały zasięg i skuteczność pocisków, oraz wieże oblężnicze, pozwalające żołnierzom szturmować mury obronne. Najbardziej znane były jego „helepolisy” – ruchome wieże oblężnicze.
Jednym z ważniejszych momentów w karierze Diadesa było oblężenie miasta Tyru w 332 roku p.n.e. Miasto, położone na wyspie, stanowiło kluczową fortecę i wyzwanie strategiczne. Diades zaprojektował tam most, który umożliwił armii Aleksandra przemieszczenie wież oblężniczych na wyspę. Przy pomocy machin Diadesa, w tym ogromnych katapult, wkrótce udało się zdobyć miasto, co stanowiło jedno z największych osiągnięć w czasie całej kampanii azjatyckiej.
O osiągnięciach w dziedzinie inżynierii Diadesa wspomina Witruwiusz.
(…) wynalazł ruchome wieże, które rozłożone na części wiódł ze sobą wraz z wojskiem. Prócz tego wynalazł machinę do przewiercania murów i machinę do wspinania się, za pomocą której można było po równym poziomie dostać się ma mury. On również wynalazł burzącego mury kruka, zwanego przez niektórych żurawiem. Używał również taranu na kółkach.
– Marek Witruwiusz, O architekturze ksiąg dziesięć, X, 13, 3-4.
Po śmierci Aleksandra, Diades kontynuował działalność inżynierską, lecz jego dalsze losy pozostają nieznane. Historycy uważają go za jednego z prekursorów inżynierii wojskowej i mistrzów konstrukcji, których rozwiązania były używane przez kolejne pokolenia.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/diades-z-pelli-geniusz-konstruktor-machin-wojennych-aleksandra-wielkiego/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Diades z Pelli był starożytnym inżynierem wojskowym i jednym z najbliższych doradców Aleksandra Wielkiego, uważanym za prawdziwego innowatora w dziedzinie machin wojennych. Choć wiele aspektów jego życia pozostaje tajemnicą, jego wkład w sztukę wojenną jest niezaprzeczalny. Diades pochodził z Pelli, stolicy Macedonii, i prawdopodobnie szkolił się pod okiem Polydusa z Tessalii, jednego z najbardziej szanowanych inżynierów tamtych czasów.
Diades był odpowiedzialny za projektowanie i budowę potężnych machin wojennych, które umożliwiły Aleksandrowi zdobycie kluczowych miast na trasie jego podbojów. Jego wynalazki to m.in. ulepszone katapulty, które zwiększały zasięg i skuteczność pocisków, oraz wieże oblężnicze, pozwalające żołnierzom szturmować mury obronne. Najbardziej znane były jego „helepolisy” – ruchome wieże oblężnicze.
Jednym z ważniejszych momentów w karierze Diadesa było oblężenie miasta Tyru w 332 roku p.n.e. Miasto, położone na wyspie, stanowiło kluczową fortecę i wyzwanie strategiczne. Diades zaprojektował tam most, który umożliwił armii Aleksandra przemieszczenie wież oblężniczych na wyspę. Przy pomocy machin Diadesa, w tym ogromnych katapult, wkrótce udało się zdobyć miasto, co stanowiło jedno z największych osiągnięć w czasie całej kampanii azjatyckiej.
O osiągnięciach w dziedzinie inżynierii Diadesa wspomina Witruwiusz.
(…) wynalazł ruchome wieże, które rozłożone na części wiódł ze sobą wraz z wojskiem. Prócz tego wynalazł machinę do przewiercania murów i machinę do wspinania się, za pomocą której można było po równym poziomie dostać się ma mury. On również wynalazł burzącego mury kruka, zwanego przez niektórych żurawiem. Używał również taranu na kółkach.
– Marek Witruwiusz, O architekturze ksiąg dziesięć, X, 13, 3-4.
Po śmierci Aleksandra, Diades kontynuował działalność inżynierską, lecz jego dalsze losy pozostają nieznane. Historycy uważają go za jednego z prekursorów inżynierii wojskowej i mistrzów konstrukcji, których rozwiązania były używane przez kolejne pokolenia.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/diades-z-pelli-geniusz-konstruktor-machin-wojennych-aleksandra-wielkiego/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Czy w Koloseum dochodziło do ukrzyżowań chrześcijan?
Koloseum, monumentalny amfiteatr w centrum starożytnego Rzymu, jest nie tylko symbolem potęgi imperium, ale również miejscem owianym legendą cierpień chrześcijan. Powszechne wyobrażenie o ukrzyżowaniach, które miałyby się tam odbywać, budzi wiele emocji – jednak czy rzeczywiście miało to miejsce?
Rzymianie rzeczywiście prześladowali chrześcijan, zwłaszcza podczas rządów cesarza Nerona (54-68 n.e.) czy Domicjana (81-96 n.e.); jednak to nie Koloseum, a inne miejsca w Rzymie były świadkami tych form egzekucji. Rzymska praktyka ukrzyżowania polegała na wykonywaniu jej publicznie, najczęściej poza murami miast, w miejscach dobrze widocznych (np. przy drogach), by pełniły rolę odstraszającą np. jak to miało w przypadku ukrzyżowania masy pojmanych niewolników po zdławieniu powstania Spartakusa (73-71 p.n.e.). W Rzymie, do ukrzyżowań dochodziło także na Wzgórzach Watykańskich, które w starożytności znajdowały się poza granicami miasta.
Koloseum zostało oddane do użytku około 80 roku n.e., już po największych falach prześladowań chrześcijan za rządów Nerona. Wewnątrz areny odbywały się brutalne igrzyska, takie jak walki gladiatorów, polowania na dzikie zwierzęta i publiczne egzekucje. Niewykluczonym jest, że chrześcijanie ginęli na arenie Koloseum, jednak form egzekucji mogło być wiele: od bycia pożartym przez dzikie bestie, poprzez ukrzyżowania. Z pewnością jednak, jeżeli ukrzyżowania chrześcijan miały miejsca, nie miały one formy masowej, gdyż źródła z pewnością by o tym wspomniały.
Skąd więc wzięło się przekonanie o ukrzyżowaniach chrześcijan w Koloseum? Możliwe, że jest to wynik średniowiecznych przekazów i legend. Mimo braku historycznych dowodów na to, że w Koloseum miały miejsce ukrzyżowania chrześcijan, z czasem Koloseum stało się symbolem męczeństwa i cierpienia chrześcijan, co "upamiętniono" krzyżem w budowli.
Do dziś Koloseum pozostaje jednym z ważnych symboli chrześcijaństwa i co roku, zwłaszcza w Wielki Piątek, jest miejscem procesji Drogi Krzyżowej prowadzonej przez papieża. Upamiętnia ono los męczenników, mimo że nie mamy potwierdzenia w źródłach o ukrzyżowaniach chrześcijan w Koloseum.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/czy-w-koloseum-dochodzilo-do-ukrzyzowan-chrzescijan/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Koloseum, monumentalny amfiteatr w centrum starożytnego Rzymu, jest nie tylko symbolem potęgi imperium, ale również miejscem owianym legendą cierpień chrześcijan. Powszechne wyobrażenie o ukrzyżowaniach, które miałyby się tam odbywać, budzi wiele emocji – jednak czy rzeczywiście miało to miejsce?
Rzymianie rzeczywiście prześladowali chrześcijan, zwłaszcza podczas rządów cesarza Nerona (54-68 n.e.) czy Domicjana (81-96 n.e.); jednak to nie Koloseum, a inne miejsca w Rzymie były świadkami tych form egzekucji. Rzymska praktyka ukrzyżowania polegała na wykonywaniu jej publicznie, najczęściej poza murami miast, w miejscach dobrze widocznych (np. przy drogach), by pełniły rolę odstraszającą np. jak to miało w przypadku ukrzyżowania masy pojmanych niewolników po zdławieniu powstania Spartakusa (73-71 p.n.e.). W Rzymie, do ukrzyżowań dochodziło także na Wzgórzach Watykańskich, które w starożytności znajdowały się poza granicami miasta.
Koloseum zostało oddane do użytku około 80 roku n.e., już po największych falach prześladowań chrześcijan za rządów Nerona. Wewnątrz areny odbywały się brutalne igrzyska, takie jak walki gladiatorów, polowania na dzikie zwierzęta i publiczne egzekucje. Niewykluczonym jest, że chrześcijanie ginęli na arenie Koloseum, jednak form egzekucji mogło być wiele: od bycia pożartym przez dzikie bestie, poprzez ukrzyżowania. Z pewnością jednak, jeżeli ukrzyżowania chrześcijan miały miejsca, nie miały one formy masowej, gdyż źródła z pewnością by o tym wspomniały.
Skąd więc wzięło się przekonanie o ukrzyżowaniach chrześcijan w Koloseum? Możliwe, że jest to wynik średniowiecznych przekazów i legend. Mimo braku historycznych dowodów na to, że w Koloseum miały miejsce ukrzyżowania chrześcijan, z czasem Koloseum stało się symbolem męczeństwa i cierpienia chrześcijan, co "upamiętniono" krzyżem w budowli.
Do dziś Koloseum pozostaje jednym z ważnych symboli chrześcijaństwa i co roku, zwłaszcza w Wielki Piątek, jest miejscem procesji Drogi Krzyżowej prowadzonej przez papieża. Upamiętnia ono los męczenników, mimo że nie mamy potwierdzenia w źródłach o ukrzyżowaniach chrześcijan w Koloseum.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/czy-w-koloseum-dochodzilo-do-ukrzyzowan-chrzescijan/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Publikanie - rzymscy dzierżawcy publicznych dochodów
Publikanie (publicani) w antycznym Rzymie byli przedsiębiorcami, którzy zarządzali podatkami oraz brali udział w lukratywnych kontraktach na dostawy żywności i wyposażenia dla legionów oraz prowadzili wielkie projekty budowlane.
Publicani wywodzili się z warstwy ekwitów – bogatej klasy rzymskich przedsiębiorców i kupców. Ich działalność związana była z pozyskiwaniem kontraktów publicznych oferowanych przez państwo. Rzym nie posiadał własnego systemu poboru podatków, dlatego publicani pełnili funkcję poborców, zapewniając regularne wpływy do skarbu państwa.
Ich głównym zadaniem było „wydzierżawianie” podatków od Rzymu. Publicani składali oferty na kontrakty podczas licytacji, po czym za odpowiednią sumę mogli zbierać podatki w prowincjach. Jeśli potrafili zebrać więcej, niż zapłacili, zatrzymywali nadwyżkę jako zysk. Oznaczało to jednak, że byli często oskarżani o nadużycia i nieuczciwe praktyki, szczególnie w odległych prowincjach. Cyceron wspominał o ich roli, czasami zarzucając im chciwość i korupcję, innym razem podkreślając ich znaczenie dla stabilności finansowej państwa. W tekstach Plutarcha publicani ukazani są jako symbol chciwości, ale jednocześnie jako nieodłączny element funkcjonowania administracji rzymskiej.
Oprócz zbierania podatków publicani byli także odpowiedzialni za kluczowe dostawy dla legionów. Zawierali umowy na dostarczanie prowiantu, sprzętu wojskowego i budowanie fortyfikacji oraz dróg, niezbędnych dla utrzymania rozległego imperium.
Wraz z wprowadzeniem cesarstwa, wpływy i rola publikanów uległy zmniejszeniu. Cesarze, pragnąc mieć większą kontrolę nad finansami i eliminując wpływy bogatych rodów, przejęli wiele obowiązków publicani na rzecz biurokracji państwowej.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/publikanie-rzymscy-dzierzawcy-publicznych-dochodow/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Publikanie (publicani) w antycznym Rzymie byli przedsiębiorcami, którzy zarządzali podatkami oraz brali udział w lukratywnych kontraktach na dostawy żywności i wyposażenia dla legionów oraz prowadzili wielkie projekty budowlane.
Publicani wywodzili się z warstwy ekwitów – bogatej klasy rzymskich przedsiębiorców i kupców. Ich działalność związana była z pozyskiwaniem kontraktów publicznych oferowanych przez państwo. Rzym nie posiadał własnego systemu poboru podatków, dlatego publicani pełnili funkcję poborców, zapewniając regularne wpływy do skarbu państwa.
Ich głównym zadaniem było „wydzierżawianie” podatków od Rzymu. Publicani składali oferty na kontrakty podczas licytacji, po czym za odpowiednią sumę mogli zbierać podatki w prowincjach. Jeśli potrafili zebrać więcej, niż zapłacili, zatrzymywali nadwyżkę jako zysk. Oznaczało to jednak, że byli często oskarżani o nadużycia i nieuczciwe praktyki, szczególnie w odległych prowincjach. Cyceron wspominał o ich roli, czasami zarzucając im chciwość i korupcję, innym razem podkreślając ich znaczenie dla stabilności finansowej państwa. W tekstach Plutarcha publicani ukazani są jako symbol chciwości, ale jednocześnie jako nieodłączny element funkcjonowania administracji rzymskiej.
Oprócz zbierania podatków publicani byli także odpowiedzialni za kluczowe dostawy dla legionów. Zawierali umowy na dostarczanie prowiantu, sprzętu wojskowego i budowanie fortyfikacji oraz dróg, niezbędnych dla utrzymania rozległego imperium.
Wraz z wprowadzeniem cesarstwa, wpływy i rola publikanów uległy zmniejszeniu. Cesarze, pragnąc mieć większą kontrolę nad finansami i eliminując wpływy bogatych rodów, przejęli wiele obowiązków publicani na rzecz biurokracji państwowej.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/publikanie-rzymscy-dzierzawcy-publicznych-dochodow/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Marynarka USA. Koszt wystrzelenia różnego rodzaju pocisków.
Kto bogatemu zabroni, gdy budżet Marynarki na rok 2024 wynosi 255mld $.
#usa #wojsko
https://streamable.com/ptsdqk
Kto bogatemu zabroni, gdy budżet Marynarki na rok 2024 wynosi 255mld $.
#usa #wojsko
https://streamable.com/ptsdqk
Tak to jest drogie ale to wszystko są jakieś szacunki. Natomiast wojna jest horendalnie bardziej droga
Gdzieś widziałem ten filmik i ktoś w komentarzu wskazywał że te ceny to są z dupy. Faktycznie jest taniej
Zaloguj się aby komentować
Królestwo Kusz
Królestwo Kusz, zwane także Nubią, leżące na południe od Egiptu, było jednym z najpotężniejszych afrykańskich królestw starożytności, rozciągającym się na terenach współczesnego Sudanu. Jego historia sięga drugiego tysiąclecia p.n.e., a w 747 roku p.n.e. władcy Kuszu zdobyli nawet Egipt, tworząc tzw. Dwudziestą Piątą Dynastię, zwaną „dynastią nubijską”. Rzymianie przejęli kontrolę nad Egiptem po klęsce Kleopatry i Marka Antoniusza w 30 roku p.n.e., co oznaczało nowe wyzwania, ale i możliwości dla Kuszu, którego stosunki z Rzymem były złożone i burzliwe.
Początki relacji między Kusz a Rzymem
Po przejęciu Egiptu przez Rzymian, Kusz musiał na nowo wypracować swoje stosunki z nowym sąsiadem na północy. Pierwsze kontakty między Rzymem a Kuszem miały charakter napięty, a wojska rzymskie szybko napotkały na opór ze strony Nubijczyków. Konflikty o tereny przygraniczne nie były rzadkością – Rzymianie starali się utrzymać kontrolę nad północnym Egiptem, co wymagało od Kuszytów stałej czujności.
Bitwa pod Qasr Ibrim i ustalenie granic
Największym punktem spornym między Rzymem a Kuszem była Nubia Dolna, leżąca na granicy między oboma państwami. W 23 roku p.n.e. Nubijczycy zaatakowali rzymskie garnizony w regionie, co doprowadziło do starcia pod Qasr Ibrim. Chociaż początkowo Nubijczycy odnieśli sukces, Rzymianie szybko zareagowali, podbijając Meroe, ówczesną stolicę Kuszu. Jednakże, z powodu trudności logistycznych oraz gorącego klimatu, armia rzymska wycofała się, co doprowadziło do podpisania traktatu, który na długi czas ustabilizował granice i zakończył wojny między oboma krajami.
Królowa Amanirenas, która z powodzeniem stawiła czoło Rzymowi, jest uważana za symbol niezależności Kuszu. W Nubii silnie rozwinięty był kult Amona, a po zdobyciu Egiptu Kuszyci przeszczepili kult Amona do Górnego Egiptu. W zamian za to Rzym przyniósł wpływy kultury hellenistycznej, a dzięki relacjom handlowym wpływy rzymskie przeniknęły do życia codziennego Kuszu. Niemniej jednak Kusz pozostał wierny swojej kulturze, co było wyrazem jego unikalnej tożsamości.
Dyplomacja i wymiana handlowa
Po początkowych starciach relacje między Rzymem a Kuszem zaczęły się stabilizować. W miastach kuszyckich kwitł handel, w którym Rzym odegrał znaczącą rolę. Przez Nubijczyków przechodziły egzotyczne towary – kość słoniowa, złoto, egzotyczne drewno oraz niewolnicy – które trafiały na rzymski rynek. Rzymianie z kolei dostarczali Kuszytom dobra luksusowe, takie jak wyroby ze szkła czy biżuteria. Pomimo odmiennych kultur i języków, oba państwa potrafiły nawiązać korzystną współpracę, opartą na wymianie dóbr i doświadczeń.
https://imperiumromanum.pl/geografia/krainy-sasiednie-rzymu/krolestwo-kusz/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Królestwo Kusz, zwane także Nubią, leżące na południe od Egiptu, było jednym z najpotężniejszych afrykańskich królestw starożytności, rozciągającym się na terenach współczesnego Sudanu. Jego historia sięga drugiego tysiąclecia p.n.e., a w 747 roku p.n.e. władcy Kuszu zdobyli nawet Egipt, tworząc tzw. Dwudziestą Piątą Dynastię, zwaną „dynastią nubijską”. Rzymianie przejęli kontrolę nad Egiptem po klęsce Kleopatry i Marka Antoniusza w 30 roku p.n.e., co oznaczało nowe wyzwania, ale i możliwości dla Kuszu, którego stosunki z Rzymem były złożone i burzliwe.
Początki relacji między Kusz a Rzymem
Po przejęciu Egiptu przez Rzymian, Kusz musiał na nowo wypracować swoje stosunki z nowym sąsiadem na północy. Pierwsze kontakty między Rzymem a Kuszem miały charakter napięty, a wojska rzymskie szybko napotkały na opór ze strony Nubijczyków. Konflikty o tereny przygraniczne nie były rzadkością – Rzymianie starali się utrzymać kontrolę nad północnym Egiptem, co wymagało od Kuszytów stałej czujności.
Bitwa pod Qasr Ibrim i ustalenie granic
Największym punktem spornym między Rzymem a Kuszem była Nubia Dolna, leżąca na granicy między oboma państwami. W 23 roku p.n.e. Nubijczycy zaatakowali rzymskie garnizony w regionie, co doprowadziło do starcia pod Qasr Ibrim. Chociaż początkowo Nubijczycy odnieśli sukces, Rzymianie szybko zareagowali, podbijając Meroe, ówczesną stolicę Kuszu. Jednakże, z powodu trudności logistycznych oraz gorącego klimatu, armia rzymska wycofała się, co doprowadziło do podpisania traktatu, który na długi czas ustabilizował granice i zakończył wojny między oboma krajami.
Królowa Amanirenas, która z powodzeniem stawiła czoło Rzymowi, jest uważana za symbol niezależności Kuszu. W Nubii silnie rozwinięty był kult Amona, a po zdobyciu Egiptu Kuszyci przeszczepili kult Amona do Górnego Egiptu. W zamian za to Rzym przyniósł wpływy kultury hellenistycznej, a dzięki relacjom handlowym wpływy rzymskie przeniknęły do życia codziennego Kuszu. Niemniej jednak Kusz pozostał wierny swojej kulturze, co było wyrazem jego unikalnej tożsamości.
Dyplomacja i wymiana handlowa
Po początkowych starciach relacje między Rzymem a Kuszem zaczęły się stabilizować. W miastach kuszyckich kwitł handel, w którym Rzym odegrał znaczącą rolę. Przez Nubijczyków przechodziły egzotyczne towary – kość słoniowa, złoto, egzotyczne drewno oraz niewolnicy – które trafiały na rzymski rynek. Rzymianie z kolei dostarczali Kuszytom dobra luksusowe, takie jak wyroby ze szkła czy biżuteria. Pomimo odmiennych kultur i języków, oba państwa potrafiły nawiązać korzystną współpracę, opartą na wymianie dóbr i doświadczeń.
https://imperiumromanum.pl/geografia/krainy-sasiednie-rzymu/krolestwo-kusz/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
@imperiumromanum Czy używali tam kusz?
Zaloguj się aby komentować
Optymaci (Optimates)
Optymaci byli frakcją polityczną w późnej Republice Rzymskiej, która wyłoniła się z konfliktów między senatem a popularami, frakcją stojącą po stronie ludu. Termin "optymaci" pochodzi od łacińskiego optimates, co oznacza "najlepsi", "najznakomitsi", a ich celem było obrona tradycyjnych wartości i interesów senatu oraz arystokracji. Optymaci przeciwstawiali się reformom, które mogłyby zwiększyć wpływy szerokich mas ludności kosztem władzy i prestiżu rzymskich elit.
Optymaci uważali senat za bastion stabilności i moralności, a ich politycznym celem było utrzymanie tradycyjnego porządku (mos maiorum), co oznaczało przestrzeganie dawnych zwyczajów i hierarchii społecznej. Sprzeciwiali się szerokim reformom, które mogłyby osłabić ich kontrolę nad państwem, a szczególnym zagrożeniem dla ich pozycji byli wpływowi wodzowie, którzy zdobywali poparcie ludu, jak Gajusz Mariusz czy Gajusz Juliusz Cezar. To właśnie konflikty między optymatami a popularami były jednym z głównych czynników, które doprowadziły do serii wojen domowych i ostatecznego upadku republiki na rzecz cesarstwa.
Jednym z najsłynniejszych liderów optymatów był Lucjusz Korneliusz Sulla, który na początku I wieku p.n.e. przeprowadził zamach stanu i zmniejszył znaczenie popularów. Sulla zyskał szeroką władzę jako dyktator, a jego brutalne represje wobec zwolenników popularów, zwłaszcza podczas proskrypcji, miały na celu umocnienie pozycji senatu i elit. Późniejsi przedstawiciele tej frakcji, jak Marek Juniusz Brutus czy Cyceron, także uważali, że autorytet senatu należy chronić przed wpływami demagogów i jednostek dążących do nieograniczonej władzy.
Warto zaznaczyć, że optymaci, choć dążyli do utrzymania starych struktur, ostatecznie przegrali w konflikcie z popularami, co przypieczętowało zniszczenie republiki. Ostatnie dekady I wieku p.n.e. przyniosły triumf sił bardziej otwartych na reformy, co doprowadziło do przejęcia władzy przez Oktawiana Augusta i utworzenia Cesarstwa Rzymskiego.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/optymaci-optimates/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Optymaci byli frakcją polityczną w późnej Republice Rzymskiej, która wyłoniła się z konfliktów między senatem a popularami, frakcją stojącą po stronie ludu. Termin "optymaci" pochodzi od łacińskiego optimates, co oznacza "najlepsi", "najznakomitsi", a ich celem było obrona tradycyjnych wartości i interesów senatu oraz arystokracji. Optymaci przeciwstawiali się reformom, które mogłyby zwiększyć wpływy szerokich mas ludności kosztem władzy i prestiżu rzymskich elit.
Optymaci uważali senat za bastion stabilności i moralności, a ich politycznym celem było utrzymanie tradycyjnego porządku (mos maiorum), co oznaczało przestrzeganie dawnych zwyczajów i hierarchii społecznej. Sprzeciwiali się szerokim reformom, które mogłyby osłabić ich kontrolę nad państwem, a szczególnym zagrożeniem dla ich pozycji byli wpływowi wodzowie, którzy zdobywali poparcie ludu, jak Gajusz Mariusz czy Gajusz Juliusz Cezar. To właśnie konflikty między optymatami a popularami były jednym z głównych czynników, które doprowadziły do serii wojen domowych i ostatecznego upadku republiki na rzecz cesarstwa.
Jednym z najsłynniejszych liderów optymatów był Lucjusz Korneliusz Sulla, który na początku I wieku p.n.e. przeprowadził zamach stanu i zmniejszył znaczenie popularów. Sulla zyskał szeroką władzę jako dyktator, a jego brutalne represje wobec zwolenników popularów, zwłaszcza podczas proskrypcji, miały na celu umocnienie pozycji senatu i elit. Późniejsi przedstawiciele tej frakcji, jak Marek Juniusz Brutus czy Cyceron, także uważali, że autorytet senatu należy chronić przed wpływami demagogów i jednostek dążących do nieograniczonej władzy.
Warto zaznaczyć, że optymaci, choć dążyli do utrzymania starych struktur, ostatecznie przegrali w konflikcie z popularami, co przypieczętowało zniszczenie republiki. Ostatnie dekady I wieku p.n.e. przyniosły triumf sił bardziej otwartych na reformy, co doprowadziło do przejęcia władzy przez Oktawiana Augusta i utworzenia Cesarstwa Rzymskiego.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/optymaci-optimates/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Plutarch z Cheronei - słynny grecki biograf
Plutarch z Cheronei, żyjący na przełomie I i II wieku n.e., jest jednym z najbardziej znanych pisarzy, historyków i filozofów starożytnej Grecji. Jego słynne "Żywoty równoległe" (także znane jako "Żywoty sławnych mężów") to zbiór biografii, które zestawiają słynne postaci greckie i rzymskie – Aleksandra Wielkiego z Juliuszem Cezarem czy Demostenesa z Cyceronem. Plutarch stworzył te biografie, aby ukazać cechy charakteru, kładąc nacisk na ich cnoty i słabości. W czasach, kiedy Rzym zdominował kulturę, jego dzieła miały za zadanie łączyć wartości greckie z rzymskimi, tworząc jednocześnie inspirację dla przyszłych pokoleń.
Plutarch miał głęboką świadomość psychologii postaci, co wyróżnia jego prace spośród innych biografii starożytnych. W swoich dziełach nie ograniczał się jedynie do opisu faktów historycznych – jego celem była refleksja nad moralnością i charakterem. Wiele z jego tekstów koncentruje się na porównaniu cnót i wad opisywanych osób, co sprawia, że są one wciąż aktualne i inspirujące. Jego prace miały olbrzymi wpływ na myśl europejską przez kolejne wieki, inspirując takich pisarzy jak Szekspir, który oparł swoje dramaty na biografiach z „Żywotów” (np. "Juliusz Cezar" czy "Antoniusz i Kleopatra").
Plutarch wierzył, że przykład słynnych postaci może inspirować do szlachetnych działań. Co więcej, Plutarch zestawiał postaci, które niekoniecznie były historycznymi odpowiednikami, ale według niego miały podobne cechy moralne lub życiowe.
Plutarch urodził się w Cheronei, małym mieście w Beocji, które w jego czasach nie miało znaczącej roli politycznej. Służył jako kapłan w Delfach, co pozwoliło mu na kontakt z wieloma uczonymi i filozofami. Podróżował do Rzymu, gdzie zdobył uznanie wśród tamtejszej elity i mógł swobodnie badać historię imperium. Mimo fascynacji Rzymem, Plutarch był głęboko przywiązany do greckiego dziedzictwa i duchowości.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/plutarch-z-cheronei-slynny-grecki-biograf/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Plutarch z Cheronei, żyjący na przełomie I i II wieku n.e., jest jednym z najbardziej znanych pisarzy, historyków i filozofów starożytnej Grecji. Jego słynne "Żywoty równoległe" (także znane jako "Żywoty sławnych mężów") to zbiór biografii, które zestawiają słynne postaci greckie i rzymskie – Aleksandra Wielkiego z Juliuszem Cezarem czy Demostenesa z Cyceronem. Plutarch stworzył te biografie, aby ukazać cechy charakteru, kładąc nacisk na ich cnoty i słabości. W czasach, kiedy Rzym zdominował kulturę, jego dzieła miały za zadanie łączyć wartości greckie z rzymskimi, tworząc jednocześnie inspirację dla przyszłych pokoleń.
Plutarch miał głęboką świadomość psychologii postaci, co wyróżnia jego prace spośród innych biografii starożytnych. W swoich dziełach nie ograniczał się jedynie do opisu faktów historycznych – jego celem była refleksja nad moralnością i charakterem. Wiele z jego tekstów koncentruje się na porównaniu cnót i wad opisywanych osób, co sprawia, że są one wciąż aktualne i inspirujące. Jego prace miały olbrzymi wpływ na myśl europejską przez kolejne wieki, inspirując takich pisarzy jak Szekspir, który oparł swoje dramaty na biografiach z „Żywotów” (np. "Juliusz Cezar" czy "Antoniusz i Kleopatra").
Plutarch wierzył, że przykład słynnych postaci może inspirować do szlachetnych działań. Co więcej, Plutarch zestawiał postaci, które niekoniecznie były historycznymi odpowiednikami, ale według niego miały podobne cechy moralne lub życiowe.
Plutarch urodził się w Cheronei, małym mieście w Beocji, które w jego czasach nie miało znaczącej roli politycznej. Służył jako kapłan w Delfach, co pozwoliło mu na kontakt z wieloma uczonymi i filozofami. Podróżował do Rzymu, gdzie zdobył uznanie wśród tamtejszej elity i mógł swobodnie badać historię imperium. Mimo fascynacji Rzymem, Plutarch był głęboko przywiązany do greckiego dziedzictwa i duchowości.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/plutarch-z-cheronei-slynny-grecki-biograf/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
King of sniper!
(zawsze śmieszy)
https://streamable.com/bjyxbh
#strzelectwo #snajper #strzelectwowyborowe #heheszki #wojsko
(zawsze śmieszy)
https://streamable.com/bjyxbh
#strzelectwo #snajper #strzelectwowyborowe #heheszki #wojsko
co to za film?
@slynny_skorpion Niestety nie mam pojęcia. A pewnie mógł bym się wiele nauczyć, jak mierzyć siłę i kierunek wiatru trzymając trawkę w mordzie itd...
@slynny_skorpion @Opornik Przeróbka z chińskiego filmu "Wolf Warrior" (2015)
Zaloguj się aby komentować
Quintus Sulpicius Maximus – poeta o wielkim talencie, który skończył tragicznie
Quintus Sulpicius Maximus to niezwykła postać starożytnego Rzymu, której historia jest zarówno inspirująca, jak i tragiczna. W 94 roku n.e. młody chłopiec, zaledwie jedenastoletni, zadziwił Rzym swoją olbrzymią wiedzą i talentem poetyckim, biorąc udział w prestiżowym konkursie literackim organizowanym przez samego cesarza Domicjana (panował w latach 81-96 n.e.). Jego ciekawe utwory, pisane w języku greckim, były pełne dojrzałości i piękna, co wzbudziło podziw nawet wśród najważniejszych intelektualistów tamtych czasów.
Mimo że Quintus zdobył sławę, jego życie zakończyło się tragicznie, zaledwie kilka miesięcy po konkursie, prawdopodobnie z powodu wyczerpania spowodowanego intensywną pracą nad jego poezją. Jego epitafium, znajdujące się na marmurowej steli w Rzymie, pozostaje poruszającym świadectwem genialnego, ale krótkiego życia chłopca, którego talent nie miał szansy w pełni rozkwitnąć.
Mary Beard, angielska historyczka, podejrzewa że chłopak mógł być „przymuszany” przez rodziców do nadmiernej pracy nad swoim warsztatem, z racji na prawdopodobne wysokie dochody jakie zapewniał domowi.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/quintus-sulpicius-maximus-poeta-o-wielkim-talencie-ktory-skonczyl-tragicznie/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Quintus Sulpicius Maximus to niezwykła postać starożytnego Rzymu, której historia jest zarówno inspirująca, jak i tragiczna. W 94 roku n.e. młody chłopiec, zaledwie jedenastoletni, zadziwił Rzym swoją olbrzymią wiedzą i talentem poetyckim, biorąc udział w prestiżowym konkursie literackim organizowanym przez samego cesarza Domicjana (panował w latach 81-96 n.e.). Jego ciekawe utwory, pisane w języku greckim, były pełne dojrzałości i piękna, co wzbudziło podziw nawet wśród najważniejszych intelektualistów tamtych czasów.
Mimo że Quintus zdobył sławę, jego życie zakończyło się tragicznie, zaledwie kilka miesięcy po konkursie, prawdopodobnie z powodu wyczerpania spowodowanego intensywną pracą nad jego poezją. Jego epitafium, znajdujące się na marmurowej steli w Rzymie, pozostaje poruszającym świadectwem genialnego, ale krótkiego życia chłopca, którego talent nie miał szansy w pełni rozkwitnąć.
Mary Beard, angielska historyczka, podejrzewa że chłopak mógł być „przymuszany” przez rodziców do nadmiernej pracy nad swoim warsztatem, z racji na prawdopodobne wysokie dochody jakie zapewniał domowi.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/quintus-sulpicius-maximus-poeta-o-wielkim-talencie-ktory-skonczyl-tragicznie/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Zaloguj się aby komentować
Soranos z Efezu - ojciec nowoczesnej ginekologii i pediatrii
Soranos z Efezu (98-138 n.e.) to jeden z najwybitniejszych lekarzy starożytności, znany głównie jako pionier w dziedzinach ginekologii, położnictwa i pediatrii. Żył w czasach Cesarstwa Rzymskiego i działał w Aleksandrii oraz Rzymie, gdzie kontynuował nauki Hipokratesa i Galena. Jego osiągnięcia nie tylko wpłynęły na starożytną medycynę, ale również ukształtowały podwaliny współczesnych praktyk medycznych, zwłaszcza w opiece nad kobietami i dziećmi.
Soranos zasłynął z nowatorskiego podejścia do zdrowia kobiet. Jako jeden z pierwszych lekarzy szczegółowo opisał anatomię żeńskich narządów płciowych oraz cykl menstruacyjny, co w tamtych czasach było rzadkością. Jego prace dotyczące położnictwa, a zwłaszcza opieki nad ciężarnymi kobietami, stanowiły przełom. Zalecał m.in. przewidywanie powikłań porodowych i odpowiednie techniki przyjmowania porodu.
Najbardziej jednak znany jest ze swojej książki "Ginekologia", która obejmowała opis technik stosowanych podczas porodu, leczenia schorzeń kobiecych oraz praktyki antykoncepcyjne i aborcję, co było tematem kontrowersyjnym nawet w czasach starożytnych. Uważał, że lekarz powinien zawsze kierować się dobrem pacjentki, co stawiało go w opozycji do niektórych tradycji medycznych.
Soranos jako jeden z pierwszych lekarzy poświęcił dużo uwagi noworodkom i niemowlętom. Opisał techniki opieki nad noworodkami, takie jak karmienie, kąpiele i owijanie noworodka. Zauważał, jak ważne jest kształtowanie zdrowych nawyków od pierwszych dni życia dziecka. Co ciekawe, Soranos potrafił również przewidzieć niektóre problemy zdrowotne u noworodków, takie jak problemy z oddychaniem, i opracował podstawowe zasady resuscytacji.
Soranos wyznawał szkołę medyczną metodyków, która kładła nacisk na traktowanie pacjenta jako całości i dostosowanie terapii do objawów, a nie do sztywno ustalonych diagnoz. Dzięki temu miał bardziej indywidualne podejście do pacjentów, które przetrwało do dziś w nowoczesnej medycynie.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/soranos-z-efezu-ojciec-nowoczesnej-ginekologii-i-pediatrii/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Soranos z Efezu (98-138 n.e.) to jeden z najwybitniejszych lekarzy starożytności, znany głównie jako pionier w dziedzinach ginekologii, położnictwa i pediatrii. Żył w czasach Cesarstwa Rzymskiego i działał w Aleksandrii oraz Rzymie, gdzie kontynuował nauki Hipokratesa i Galena. Jego osiągnięcia nie tylko wpłynęły na starożytną medycynę, ale również ukształtowały podwaliny współczesnych praktyk medycznych, zwłaszcza w opiece nad kobietami i dziećmi.
Soranos zasłynął z nowatorskiego podejścia do zdrowia kobiet. Jako jeden z pierwszych lekarzy szczegółowo opisał anatomię żeńskich narządów płciowych oraz cykl menstruacyjny, co w tamtych czasach było rzadkością. Jego prace dotyczące położnictwa, a zwłaszcza opieki nad ciężarnymi kobietami, stanowiły przełom. Zalecał m.in. przewidywanie powikłań porodowych i odpowiednie techniki przyjmowania porodu.
Najbardziej jednak znany jest ze swojej książki "Ginekologia", która obejmowała opis technik stosowanych podczas porodu, leczenia schorzeń kobiecych oraz praktyki antykoncepcyjne i aborcję, co było tematem kontrowersyjnym nawet w czasach starożytnych. Uważał, że lekarz powinien zawsze kierować się dobrem pacjentki, co stawiało go w opozycji do niektórych tradycji medycznych.
Soranos jako jeden z pierwszych lekarzy poświęcił dużo uwagi noworodkom i niemowlętom. Opisał techniki opieki nad noworodkami, takie jak karmienie, kąpiele i owijanie noworodka. Zauważał, jak ważne jest kształtowanie zdrowych nawyków od pierwszych dni życia dziecka. Co ciekawe, Soranos potrafił również przewidzieć niektóre problemy zdrowotne u noworodków, takie jak problemy z oddychaniem, i opracował podstawowe zasady resuscytacji.
Soranos wyznawał szkołę medyczną metodyków, która kładła nacisk na traktowanie pacjenta jako całości i dostosowanie terapii do objawów, a nie do sztywno ustalonych diagnoz. Dzięki temu miał bardziej indywidualne podejście do pacjentów, które przetrwało do dziś w nowoczesnej medycynie.
https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/soranos-z-efezu-ojciec-nowoczesnej-ginekologii-i-pediatrii/
#imperiumromanum #ciekawostki #historia #rzym #antycznyrzym #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #wojsko #europa #swiat #militaria #qualitycontent #archeologia
-----------------------------------------------------------------------------
Jeżeli podobają Ci się treści, jakie gromadzę na portalu oraz, którymi dzielę się na social media, wdzięczny będę za jakiekolwiek wsparcie: https://imperiumromanum.pl/dotacje/
Pomyśleć jaki to był geniusz. Kamienie i patyki a ten tworzy z tego podwaliny medycyny.
@Boltzman Kamienie i patyki? W tym czasie już istniało Koloseum...
@madhouze a piramidy miały ponad 2000 lat. Ale to dalej kamienie i patyki.
Zaloguj się aby komentować