Jeśli praktykujecie przez siedem dni w ogóle nie mówiąc, lecz później zaspokajacie przez kilka miesięcy swoje zachcianki, to chociaż mogliście praktykować bardzo ciężko i rygorystycznie podczas tych siedmiu dni, nie odniesiecie z tej praktyki żadnej prawdziwej korzyści. Wiele ośrodków medytacyjnych tak właśnie działa. Zaiste, musicie prowadzić wasze życie konsekwentnie spokojnie i powściągliwie.

Ajahn Chah
#theravada #buddyzm

Jedno z opowiadań z książki Ajahna Brahm "Opowieści buddyjskiego mnicha":

"Kilka lat temu na ulicach doszło do zamieszek po tym, jak strażnik w więzieniu Guantanamo został oskarżony o spuszczenie świętej księgi w sedesie. Następnego dnia zadzwonił do mnie lokalny dziennikarz, który
powiedział, że pisze artykuł poświęcony tej zniewadze.

Na potrzeby swojej twórczości dzwonił do przedstawicieli wszystkich głównych religii
w Australii, by zadać kilka pytań, które zamierzał również zadać mi. – Ajahnie Brahm, co byś zrobił, gdyby ktoś spuścił świętą księgę buddystów w twojej toalecie? Bez wahania odparłem – Ależ proszę pana, gdyby ktoś spuścił świętą
księgę buddystów w mojej toalecie, pierwszą rzeczą, jaką bym zrobił, byłoby wezwanie hydraulika!

Kiedy dziennikarz przestał się już śmiać, wyznał mi, że jest to jedyna rozsądna odpowiedź, jaką dane mu było tego dnia usłyszeć. Wtedy ja zacząłem kontynuować wyjaśnienia. Wyjaśniłem, że ktoś może wysadzić w powietrze wiele posągów Buddy, spalić buddyjskie świątynie bądź wymordować buddyjskich mnichów oraz mniszki. Rzeczywiście, ktoś może dokonać tych wszystkich zniszczeń, ale nigdy nie pozwoliłbym na zniszczenie buddyzmu.

Możesz spuścić świętą księgę w toalecie, ale nigdy nie pozwolę ci spłukać w niej przebaczenia, spokoju i współczucia. Księga nie jest religią. Nie jest nią również żaden posąg, budynek ani kapłan. Oni wszyscy są zaledwie „pojemnikami”.
Czego może nauczyć nas księga? Co reprezentuje posąg? Jakie cechy powinni utożsamiać kapłani? Odpowiedzi na te wszystkie pytania ujawniają prawdziwą zawartość wspomnianych „pojemników”.

Kiedy zaczniemy dostrzegać różnicę pomiędzy pojemnikiem a jego zawartością, wszyscy będziemy w stanie zabezpieczać w sobie ową zawartość, nawet wtedy, gdy same pojemniki ulegną zniszczeniu.
Możemy wydrukować więcej książek, wybudować więcej świątyń i posągów, a nawet wyszkolić większą liczbę mnichów i mniszek, ale gdy stracimy swoją miłość i szacunek dla innych ludzi, jak również dla samych
siebie, a zastąpimy te wartości przemocą, wtedy cała religia zostanie przez nas spuszczona w toalecie.

#buddyzm #theravada

https://youtu.be/ptnSWSvbTdY

Dobra mowa dhammy w wykonaniu Ajahna Thanissaro na temat poglądów co do roli chwili obecnej w praktyce Buddyjskiej. Często możemy się spotkać z poglądami, że wystarczy tylko zaakceptować to co się dzieje w chwili obecnej lub żyć chwilą i że jest to sednem przesłania Buddyzmu, ale nie jest to zgodne z duchem kanonu palijskiego, ani nie jest najefektywniejszym sposobem radzenia sobie z umysłem.

#buddyzm #theravada

https://youtu.be/DlPbo9V8vqQ #buddyzm #theravada

https://www.youtube.com/shorts/O85sgMgCIdk?feature=share

W prostych słowach o nietrwałości i przywiązaniu do innych ludzi w tym własnej rodziny.

#buddyzm #theravada

Cześć. Wpadłem na pomysł żeby opisać w krótkim tekście mniej więcej czym jest uważność(sati). Uważność definiowana ściśle patrząc na kanon różni się znacząco od tego co jest traktowane jako uważność w mainstreamie.

   „A czym jest zdolność sati? Otóż tym, że mnich, uczeń szlachetnych, jest uważny, niezwykle skrupulatny, pamiętający i zdolny przypomnieć sobie nawet te rzeczy, które uczynił i wypowiedział dawno temu. (I tutaj zaczyna się formuła satipatthany:) Pozostaje skupiony na ciele jako ciele – pilny, czujny i uważny – odsuwając na bok pragnienia i zmartwienia związane ze światem. Pozostaje skupiony na uczuciach jako uczuciach… umyśle jako umyśle… właściwościach umysłu jako właściwościach umysłu – pilny, czujny i uważny – odsuwając na bok pragnienia i zmartwienia związane ze światem”.

   SN 48:10

W tym tekście pojawia się słowo "czujny"(sampajañña). Sampajañña oznacza bycie świadomym tego co się robi w trakcie poruszania ciałem, poruszania umysłem. To jest to co czasami można nazwać świadomością sytuacyjną, ale de facto nie oznacza to sati samego w sobie. Kiedy chce się zyskać wgląd w to, jak się powoduje cierpienie, podstawowym punktem skupienia zawsze będzie to, co się faktycznie robi. To dlatego uważność i czujność zawsze powinny iść ze sobą w parze kiedy się medytuje, ale dalej nie są jednym i tym samym.

W satipatthanie te właściwości są łączone również z atappą(wytrwałość/gorliwość). Oznacza to staranie się zrobić coś dobrze. Polega to na rozwijaniu korzystnych nawyków i porzucaniu szkodliwych, ale jednocześnie nie musi oznaczać jakiegoś wycięczającego wysiłku lecz fakt, że ciągle się próbuje działać w dobrym kierunku. Dlatego właściwy wysiłek jest połączony częściowo z właściwą uważnością. Uważność przypomina aby angażować się w zrecznę cechy, działania(ma to też pewne zastosowanie do części Buddyzmu dotyczącej zasad moralnych, pamiętanie o wskazaniach czy właściwej mowie również wymaga uważności).

To wszystko jest wzmacniane przez to co nazywa się yoniso manisikara(stosowne przyłożenie uwagi). W skrócie można powiedzieć, że jest to sposób patrzenia na rzeczy przy użyciu perspektywy ścieżki. Chodzi o to do jakich pytań się posuwamy w praktyce i co chcemy nią rozwiązać. Niewłaściwą uwagą w tym kontekście może być patrzenie na różne zjawiska pod względem tego "Czym jest moja jaźń?", "Kim jestem?". To jest przykład wnoszenia niepotrzebnych pytań do praktyki gdy już lepsze są "Czy odczuwam w tym momencie stres?", "Czy robię coś co powoduje stres", "Jeśli tak to po co robić to coś?", "Jeśli robię coś co prowadzi do zmniejszenia stresu to jak się w tym wyszkolić?".

Uważność jest tym, co utrzymuje perspektywę właściwej uwagi w umyśle. Jednak gdy spojrzymy na różnej maści książki czy inne źródła opisujące uważność sprowadzają ją często do czegoś czym nie jest. Tego typu pomieszanie definicji może być problematyczne bo może powodować zakłopotanie z niewiedzą jakiego dokładnie czynnika potrzebujemy w danym momencie.

Bywa i też tak, że uważność jest definiowana jako przykładowo otwieranie się na każdą chwilę i czerpanie przyjemności z małych rzeczy typu picie herbaty, jedzenie czegoś lub coś w ten deseń. To jest forma oddawania się przyjemnościom zmysłowym i zadowoleniu. Jako tako nie jest to coś złe w niektórych przypadkach gdy np. doświadcza się jakiś ciężkich problemów a nie ma się umiejętności by z nimi pracować, ale na ogół Budda w swoim podejściu stosował zasadę żeby nie zadowalać się czymś przyziemnym. Zawsze mierzył wysoko. Nie zadowalał się życiem w pałacu czy nawet wysokimi stanami medytacyjnymi których przyjemność jest bardzo silna.

Inną definicją uważności jest zrównanie jej z niereaktywną świadomością co też oczywiście nie jest do końca prawdziwe. W kanonie niereaktywna świadomość to bardziej forma zrównoważenia(uppekha) i cierpliwości. Jeśli rozwijamy coś takiego to kierujemy naszą uważność na pamiętanie o byciu zrównoważonym, ale jednocześnie sati nie jest równe uppekha. Podobnie w kanonie nie uważa się, że zrównoważenie jest w stanie pokonać wszystkie przyczyny stresu. Czasami są wymagane wytworzenia do jego pokonania, a czasami zrównoważenie. Zależy to od osobistego usposobienia. Też warto pamiętać, że zrównoważenie jako tako nie jest czymś nadzwyczajnym ale samo w sobie też jest wytworzone bo wymaga utrzymywania intencji aby je rozwijać.

#buddyzm #theravada

W Tajskiej Tradycji Leśnej nauczyciele często opisują praktykę Dhammy jako próbę przechytrzenia skażeń, aby zakończyć ich zaciemniający wpływ na umysł. Praktykować, jak mówią, to nauczyć się, jak mało można ufać popędom i ideom umysłu, ponieważ są one zaciemnione przez skażenie złudzenia, którego ciemność z kolei może pozwolić na rozwój chciwości, niechęci i wszystkich innych pochodnych skażeń. Tylko kwestionując popędy i idee umysłu, możesz uwolnić się od wpływu tych skażeń, pozostawiając umysł całkowicie czystym. Jednak wielu współczesnych zachodnich nauczycieli — przewidując, że ich słuchacze zareagują niekorzystnie, słysząc, że ich umysły są nazywane skalanymi — całkowicie porzuciło tę koncepcję.

Ajahn Thanissaro
#buddyzm #theravada

Choćby deszczem z nieba sypały się złote pieniądze,
Nie zdołałyby nasycić zmysłowej żądzy.
Nieprzyjemna ta żądza, a bolesna –
Jeno mędrzec to pozna.
Nawet gdy niebiańskie rozkoszowanie,
Zadowolenie nie jest osiągane.
Uczeń Doskonale Samoprzebudzonego
Rad jest tylko z pragnienia zniszczonego.
Dhammapada (Dhp.186–187 – Podstawy Dhammy)

#buddyzm #theravada

Nie wdawaj się w historie o tym, że „ta osoba zrobiła to, tamto lub coś innego”.

Nie rozpamiętuj historii o obwinianiu, żalu, życzeniach, zmartwieniach i tym podobnych.

Po prostu zauważ pierwotne percepcje — widzenie, słyszenie itd. — i rozpoznaj, że „słyszenie się dzieje, widzenie się dzieje” i to wszystko.

W idealnym przypadku nie mielibyśmy żadnej reakcji na takie zdarzenia. Nieumiejętne myśli o lubieniu, nielubieniu lub urojeniach dotyczących obiektów nie pojawiałyby się, a zamiast tego wiedzielibyśmy po prostu „widzenie jako widzenie… słyszenie jako słyszenie”.

Ale jeśli pojawi się pragnienie lub niechęć do obiektu, to nie jest to problem. Po prostu obserwuj pragnienie lub niechęć jako kolejny proces natury, który zachodzi i jest znany.

Jeśli widzisz, że pragnienie lub niechęć się dzieje, wprowadź właściwy pogląd i powiedz: „Pragnienie się dzieje” lub „Awersja się dzieje”, ale nie daj się wciągnąć w nurt. Nie uwikłaj się.

Nie wierz w historie opowiadane przez pożądanie lub niechęć. To po prostu procesy natury.

Niechęć i przywiązanie to wszechobecne cechy umysłu. Mają swoje własne unikalne charakterystyki. Twoim zadaniem jest ich obserwowanie i poznawanie ich natury. To jest twoja jedyna odpowiedzialność.

Powiedzmy, że jest hałas. Rozpoznajesz, że „słyszenie ma miejsce”. Taka jest natura tego, co się dzieje. Nie myślisz o historii ani kontekście: „To jest poza domem”, „Ktoś właśnie wszedł”, „Lubię ten dźwięk”, „Nie lubię tego hałasu” lub „Ten hałas musi zniknąć”.

Zamiast tego, dzięki właściwemu poglądowi rozpoznajesz: „To dźwięk, jest słyszenie, jest wiedza, to jest natura i tylko natura”. #buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Zbadaj swoje pragnienia i niechęci, czyli swoje nieprzeanalizowane nawyki lubienia i nielubienia.

Myślenie o chęci i niechęci, lubienie i nielubienie, osądy i strach – to nie jest problem. Staje się problemem dopiero wtedy, gdy te myśli stają się postawą, dzięki której odnosimy się do rzeczywistości.

Osądy, opinie, lubienie i nielubienie utrwalają się w nieumiejętne postawy, gdy się z nimi utożsamiamy, wierzymy w nie i reagujemy na nie kompulsywnie.

Możemy wybrać inny sposób odniesienia się do tych myśli, a mianowicie poprzez właściwy pogląd.

Gdy postrzegamy nasze nieumiejętne myśli z właściwym poglądem, nawet te nieumiejętne myśli mogą wspierać świadomość, stabilność umysłu i mądrość.

Aby postrzegać nieumiejętne myśli z właściwym poglądem, po prostu uznaj je za kolejny proces natury, który ma miejsce. Nie walcz z nimi, ponieważ to tylko je wzmocni. Widzisz je i uczysz się od nich, ale zostawiasz je w spokoju. Po prostu zobacz, że są naturą. To jest właściwy pogląd.

Różnica między medytującym a kimś, kto nie medytuje, polega na tym umiejętnym podejściu do doświadczenia. Kiedy medytujemy, wszystko, co widzimy, słyszymy i doświadczamy, jest obiektem, którego używamy do wspierania rozwoju świadomości, stabilności umysłu i mądrości.

Ktoś, kto ma właściwy pogląd, widzi wszystkie doświadczenia, w tym nieprzyjemne doświadczenia, jako kamienie milowe do rozwijania umysłu z pięcioma cechami — pewnością siebie, energią, uważnością, stabilnością umysłu i mądrością.

Więc kiedykolwiek zauważasz, widzisz i słyszysz, uznaj to i zobacz to z właściwym poglądem.

Nie uwikłaj się w to, zainteresuj się tym, bądź ciekawy, obserwuj to, aby się o tym dowiedzieć.

Widzenie po prostu się dzieje; słyszenie po prostu się dzieje. Rozpoznaj to.

Kiedy coś przestaje się dziać, rozpoznaj, że się zatrzymało. #buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Uważaj, aby zauważyć, czy próbujesz zmienić obiekty, które pojawiają się w świadomości, takie jak doznania fizyczne, myśli lub percepcje.

Na przykład możesz próbować delektować się lub przedłużać doświadczenie przyjemnych widoków, dźwięków lub smaków. Albo możesz próbować unikać, zaprzeczać lub tłumić nieprzyjemne doznania, lękliwe myśli lub głośne dźwięki.

Każde z tych działań byłoby próbą zmiany obiektów świadomości, a nie zmianą samej jakości świadomości.

Zmiana w chwili obecnej nigdy nie dotyczy obiektów ani doświadczeń. Zmiana zachodzi tylko w umyśle, który obserwuje.

Wszystko, czego doświadczamy w chwili obecnej, jest efektem nagromadzenia przeszłych przyczyn. Obecne obiekty i doświadczenia są zatem skutkami, a nie przyczynami i nie możemy zmienić skutków.

Możesz jednak zmienić jakość świadomości w chwili obecnej, będąc świadomym z właściwym poglądem. Stworzenie zdrowego umysłu w chwili obecnej przyczynia się do powstania przyszłego zdrowego umysłu.

Twoim pierwszym zadaniem jest wybranie sposobu, w jaki będziesz świadomy.

Wybierz bycie świadomym z właściwym poglądem. #buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Podczas praktykowania medytacji wszystkie obiekty powinny pozostać w swoim naturalnym stanie. Powinniśmy pozwolić, aby nasze doświadczenie rozwijało się naturalnie.

Co umysł wie teraz?
Czy świadomość jest obecna w umyśle?

Nie próbujemy zmienić obiektu ani doświadczenia. Próbujemy pracować z umysłem, który obserwuje.
Dlatego nasz wysiłek powinien być skierowany nie na obiekty, ale na świadomość: aby być świadomym, mieć właściwy pogląd i ciągle to utrzymywać.

Sprawdzaj, czy świadomość jest obecna tak często, jak potrafisz sobie przypomnieć. Jeśli jej nie ma, sam akt natychmiastowego sprawdzenia sprawi, że tak będzie.

Kiedy sprawdzasz, czy świadomość jest obecna, sprawdź również, czy w umyśle jest obecny właściwy pogląd.
Jeśli właściwy pogląd nie jest obecny, możesz go przywołać, przypominając: „To nie ja, nie moje. To tylko natura”.

Możesz powiedzieć „Nie ja, nie moje” o dowolnym znanym obiekcie.

„Nie ja, nie moje” to właściwy pogląd na wszystkie wrażenia, emocje, percepcje i myśli. W przypadku każdego takiego obiektu, który daje nam przyjemne uczucia, przypominanie sobie „nie ja, nie moje” pomaga nam uniknąć chwytania się i przywiązywania do tych przyjemnych doświadczeń.

Nadal doświadczamy przyjemności, oczywiście. Ale przypominanie sobie „nie ja, nie moje” pozwala nam dość łatwo odpuścić i w ten sposób pozostać wolnymi, aby wiedzieć i doświadczać tego, co wydarzy się dalej.

„Nie ja, nie moje” to również właściwy pogląd na nieprzyjemne doświadczenia, takie jak ból fizyczny oraz wszelkiego rodzaju emocjonalne i psychiczne cierpienie, w tym gniew, strach, żal, niepokój, obsesja i depresja.

Kiedy przypominamy sobie „nie ja, nie moje” w trakcie nieprzyjemnych doświadczeń, nie uwikłamy się w to, czyniąc je wszystkimi „sobą”.

Cokolwiek doświadczasz, zrozum to z tym właściwym poglądem.

Praktykując w ten sposób, ciągła świadomość z właściwym poglądem zbuduje swój własny pęd. Zacznie się dziać naturalnie, a wszystkie pozytywne cechy umysłu zostaną odżywione. #buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Pozostań zainteresowany, nie tyle obiektami, co świadomością, która je zna.

Często sprawdzaj: Czy umysł jest świadomy? Czy umysł jest zainteresowany?

Czy umysł pracuje z pewnością siebie, energią, uważnością, stabilnością umysłu i mądrością? Jeśli wszystkie te cechy są obecne i działają nieprzerwanie, umysł będzie stawał się coraz silniejszy. Te cechy będą się wzmacniać.

Nie bądź uważny tylko wtedy, gdy jesteś w medytacji siedzącej.

Bądź uważny we wszystkich czynnościach, pozycjach i ruchach. Bądź uważny, gdy jesz, chodzisz, czekasz lub pracujesz. Bądź świadomy, gdy czytasz, słuchasz, oglądasz lub patrzysz.

Jeśli umysł jest spokojny, wiedz, że jest spokojny. Uważaj jednak, aby nie pogrążyć się w spokoju. Jeśli zgubisz się w spokoju, ciągłość właściwego wysiłku zacznie się wymykać i zanikać.

Właściwy wysiłek to pamiętanie o ciągłej świadomości. To próbowanie bez chwytania lub dążenia, ale także bez zatrzymywania się.

Pamiętaj, aby robić wszystko ze świadomością o każdej porze dnia.

Praktykuj całym sercem i szczerze.

Przyłóż się do praktyki. #buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Utrzymuj ciało i umysł w stanie relaksu. Pozwól im się zrelaksować.

Sprawdź swoje nastawienie. Czy są myśli o chęci, preferencjach, lubieniu i nielubieniu? Czy są jakieś oczekiwania? Czy umysł myśli, że powinno być lepiej? Myśli są naturą. Myśli są procesem umysłu. Powinniśmy rozpoznawać myśli, uznawać je. Myśli nie są problemem. Ważne jest, aby nie zmagać się ze swoimi myślami.

Nasze myśli opowiadają historię. Ta historia jest tylko koncepcją. Nie jest tym, czym lub kim jesteśmy.
Myśli mogą dotyczyć przeszłości lub przyszłości. Ale to nie jest takie ważne. Umysł myśli. Jeśli o tym wiesz, to wystarczy. Są myśli. Jeśli o tym wiesz, to wystarczy. Myśli są po prostu kolejnym obiektem, który można poznać. To wszystko.

Nie możesz sprawić, aby umysł nie myślał. Jeśli próbujesz powstrzymać umysł przed myśleniem, próbujesz zrobić coś niemożliwego. Wtedy zaczynasz zużywać dużo energii.

Większość ludzi zużywa dużo energii podczas medytacji, ponieważ boi się swoich myśli lub chce ich uniknąć. Nie powinniśmy od razu zakładać, że umysł jest pobudzony, gdy widzimy myśli. Dopóki umysł jest świadomy myślenia, istnieje pewna stabilność. Tylko wtedy, gdy nie ma świadomości, możemy powiedzieć, że umysł nie jest spokojny.

Są przyjemne doznania i nieprzyjemne doznania; przyjemne emocje i nieprzyjemne emocje; przyjemne myśli i nieprzyjemne myśli. Wszystkie są po prostu obiektami. Są czymś, co wiemy, czymś, czego jesteśmy świadomi.

Cokolwiek się dzieje, czego jesteś świadomy, pozwól temu się wydarzyć. To, co chcesz rozpoznać, to to, że wiesz, że to się dzieje, ponieważ jesteś świadomy. Doceniaj obecność świadomości. Doceniaj świadomość, która umożliwia ci poznanie tego, co się dzieje.

Ceń świadomość ponad wszystko.

Nie zagłębiaj się tak bardzo w żadną myśl lub historię, że zapomnisz o świadomości, która umożliwia ci poznanie tej myśli lub historii. Możemy tak bardzo zbliżyć się do naszych myśli i naszych historii, że myślimy, że to wszystko, co jest do poznania. Nie daj się ponieść.

Nie zapomnij o świadomości! #buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Podczas wykonywania pracy polegającej na ciągłym byciu świadomym, nie musisz znać każdego szczegółu swojego doświadczenia. Po prostu bądź świadomy i wiedz, czego jesteś świadomy. Jakość umysłu, która staje się najbardziej widoczna dzięki praktyce w ten sposób, to sama świadomość. To właśnie staramy się kultywować.

Nie możemy skupić się na świadomości. Dlaczego? Nie ma ona lokalizacji. Więc gdy zrozumiesz świadomość, nie ma potrzeby się skupiać. Zamiast tego po prostu często pytaj: „Czego jestem świadomy?” „Jaki jest mój poziom świadomości?” To będzie wspierać i rozwijać ciągłość świadomości.

Gdy rozpoznajesz obecność świadomości, umysł nie skupia się na obiektach, ale po prostu lekko ich dotyka. Jest delikatny i zrelaksowany. Głównym problemem, jaki mają medytujący z praktykowaniem lekkiej i łagodnej świadomości, jest to, że nie mają cierpliwości. Po prostu jej nie ufają.

Wtedy wracają do wkładania dużego wysiłku. Ale to nie trwa długo, ponieważ nie mogą prawidłowo funkcjonować i zaczynają wątpić, jak będą żyć, jeśli potrzeba tak dużego wysiłku, aby być ciągle świadomym.

Ale z delikatną świadomością możesz z łatwością kontynuować funkcjonowanie. Możesz robić wszystkie rzeczy, które trzeba zrobić, tylko z lekkim rozpoznaniem z tyłu umysłu przez cały czas, od momentu, gdy budzisz się rano, do momentu, gdy zasypiasz wieczorem.

Z lekką świadomością nie skupiasz się, ale jesteś świadomy obiektów — wrażeń, percepcji, myśli, emocji — przy drzwiach zmysłów. Po prostu chcesz widzieć rzeczy takimi, jakie są.

Praktykując w ten sposób, umysł pozostaje świeży.

Chociaż na początku łagodna świadomość nie jest ciągła, wkrótce nabiera rozpędu, stając się naturalną i ciągłą. Naprawdę czujesz, że jesteś świadomy, robiąc wszystko. Tak naprawdę żyjesz w tej świadomości.

W młodości i później, kiedy doświadczałem ciężkiej depresji, nie praktykowałem lekkiej i łagodnej świadomości, ponieważ wiedziałem, że to zadziała. Robiłem to po prostu dlatego, że byłem wtedy bezradny i był to jedyny sposób, w jaki mogłem ćwiczyć. Umysł był zbyt zmęczony, aby zrobić coś więcej.

Więc po prostu robiłem, co mogłem. To była lekka świadomość, ale była ciągła i działała. Ciągłość była kluczem.

To wtedy zrozumiałem prawdziwą naturę medytacji wglądu i zacząłem wierzyć, że można stać się oświeconym w codziennym życiu.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Próba utrzymania ciągłej świadomości poprzez próbę utrzymania ciągłej uwagi na obiektach jest częstym błędem.

Ponieważ nie jesteśmy jeszcze w stanie zauważać świadomości, polegamy na naszym dobrze wyćwiczonym nawyku zauważania obiektów. Uważnie obserwujemy obiekty i staramy się, aby ich nie zabrakło. Staramy się upewnić, że obserwowane obiekty nie znikną.

Na przykład, jeśli spacerujemy po ogrodzie, możemy przechodzić od kwiatka do kwiatka, próbując stworzyć doświadczenie ciągłego cieszenia się przyjemnymi widokami i zapachami kwiatów.

Każdy widok lub zapach jest obiektem, więc tak naprawdę staramy się utrzymać ciągłe przyjemne obiekty zmysłowe zamiast utrzymywać ciągłą świadomość. Nie chcemy, aby zabrakło nam przyjemnych widoków lub zapachów, więc nieustannie staramy się doświadczać jednego obiektu zmysłowego po drugim.

Fiksując na obiektach w ten sposób, generujemy lubienie, niechęci, osądy i opinie na ich temat. Jest to nieumiejętne, ponieważ tworzymy pragnienie obiektów, które lubimy, i awersję do obiektów, których nie lubimy.

Zręcznym ruchem jest utrzymanie ciągłej świadomości, a nie obiektów. Sposób na utrzymanie ciągłej świadomości polega na ciągłym sprawdzaniu, czy świadomość jest obecna. Jeśli nie byliśmy świadomi przed sprawdzeniem, nagle stajemy się świadomi, gdy to zrobimy.

W ten sposób budujemy ciągłą świadomość i stajemy się bardziej biegli w rozumieniu cech świadomości i tego, jak ona działa. Na początku jest to wyzwanie, ponieważ umysł nie znajduje się nigdzie. Nie ma rozmiaru, kształtu, formy, tekstury ani koloru. Nie mamy sposobu, aby postrzegać umysł za pomocą naszych zmysłów fizycznych. Jak więc możemy obserwować umysł?

Obserwujemy umysł, obserwując, co robi.

Na przykład, gdy jest myślenie, możemy wiedzieć, że pojawiają się myśli, że myślenie ma miejsce. Gdy jesteśmy świadomi myśli, wiemy, że to właśnie robi umysł, że myśli.

Cokolwiek robisz, cały czas poznaj siebie i to, co robisz. Ciągle sprawdzaj: Czy jesteś świadomy? Jak jesteś świadomy?

Czy zauważasz obiekty czy świadomość?

Pozostań przy świadomości.
#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Pamiętaj, aby sprawdzić swoje nastawienie. Nie ćwiczysz, aby uzyskać coś takiego, jak myślisz, że powinno być lub jak chcesz, aby było.

To nie jest praktyka, aby sprawić, że rzeczy, których nie chciałbyś mieć, znikną. Praktyką jest po prostu rozpoznanie tego, co się dzieje, takie, jakie jest.
Tak, celem jest wygaszenie niezdrowych korzeni w umyśle. Ale sposobem na to nie jest wyparcie ich ze świadomości.

Zamiast tego po prostu wiedz i rozpoznaj, co wyczuwasz i postrzegasz w danym momencie. Wtedy dzięki mądrości możesz rozróżnić, co jest zdrowe, a co niezdrowe dla twojej praktyki i twojego życia.
Dlatego mądrość jest tak ważna. Im więcej ćwiczysz z cierpliwością, tym więcej mądrości przychodzi i tym lepiej potrafisz odróżnić zdrowe od niezdrowego, umiejętne od nieumiejętnego.

Medytacja obejmuje rozpoznawanie grubych i subtelnych form pragnienia, niechęci, złudzenia i wszystkich ich krewnych, które są obecne w umyśle, gdy obserwuje on obiekty.
Rozważ niechęć. Obserwujemy niechęć, ponieważ chcemy poznać jej prawdziwą naturę. Nie próbujemy usuwać niechęci, gdy się pojawia, ponieważ gdy tylko próbujemy odepchnąć niechęć, jest jej więcej!

Istnieją dwa sposoby, dzięki którym nieumiejętne cechy umysłu są wykorzeniane. Pierwszy polega na tym, że po prostu stajesz się ich świadomy, a one naturalnie znikają. W tym przypadku świadomość wykonuje pracę.
Drugi sposób polega na tym, że pojawia się zrozumienie dotyczące każdej nieumiejętnej, podstawowej cechy, która jest obecna. W tym przypadku mądrość wykonuje pracę.

W tym sposobie obserwowania nie ma preferencji, nie ma poszukiwania czegoś, co uważamy za dobre, przyjemne lub preferowane. Nie ma też odpychania tego, co uważamy za złe, nieprzyjemne lub niepożądane.
Jest tylko zainteresowanie obserwowaniem i nauką. Dlatego pozostajemy otwarci i dostępni dla wszystkich doświadczeń, przyjemnych lub nieprzyjemnych.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Czy jesteś świadomy, czy tylko myślisz?

Bycie świadomym to pozostawanie naturalnym i po prostu wiedza.
Nie zapomnij zawsze medytować, zawsze być w medytacji. Jest miejsce na świadomość w każdej chwili, nie tylko wtedy, gdy siedzisz.

Każda chwila, to jest krytyczne.
Ciągłość świadomości jest tak ważna. Bądź świadomy, na ile możesz. Świadomość, świadomość, świadomość.
Cokolwiek robisz, wiedz o tym, gdy to robisz.

Kiedy siedzisz, wiedz, że siedzisz. Kiedy wstajesz, wiedz, że stoisz. Kiedy idziesz, wiedz, że idziesz.
Kiedy otwierasz drzwi, trzymasz szklankę wody, czytasz książkę, siekasz marchewki, zamiatasz podłogę, idziesz do toalety, rozmawiasz z przyjacielem, wąchasz kwiat — wiedz każdą rzecz, którą robisz, kiedy to robisz.

Jaki jest nasz cel? Wiedzieć, być świadomym, przebudzić się.
Każda chwila, w której wprowadzamy świadomość do życia, osłabia ciemność złudzenia.

Podchodź do dhammy poważnie.
Praktykuj z poświęceniem.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Nie wysilaj się. Po prostu zwracaj uwagę na wszystkie obiekty pojawiające się w twojej świadomości — doznania fizyczne, percepcje zmysłowe, myśli, emocje, cokolwiek. Będziesz zauważał, co trzeba.

Jeśli nasze oczy są otwarte, widzenie się zdarza, nawet jeśli nie próbujemy widzieć. Podobnie, nie musimy słuchać — słyszenie nadal się zdarza.
Nawet bez koncentracji możemy wiedzieć, co się dzieje.
Bądź prosty i po prostu zauważ. To nie wymaga wysiłku. Jeśli widzisz dążenie lub niezadowolenie w tym, jak jesteś świadomy, puść to, jeśli możesz.

Świadomość może być cicha i spokojna, a jednocześnie czujna i zainteresowana tym, co wie. Czy masz jasność co do tego, czego jesteś świadomy? Czy istnieje wyraźne uczucie wiedzy?
Pozwól doświadczeniom przychodzić, jak mogą. Cokolwiek zauważasz w ciele i umyśle, niech będzie takie, jakie jest.

Zauważ różnicę między wiedzą, a znaniem. Zauważ, że mają one różne role i różną naturę. Świadomość wie; obiekty są znane. Obiekt nie może być niczym innym niż jest, ponieważ taka jest jego natura. Jego naturą jest bycie znanym. Nie musisz go kontrolować ani nim manipulować. Po prostu go obserwujesz.

Obserwowanie wymaga właściwego poglądu i wytrwałości. Właściwy pogląd jest taki, że wszystkie obiekty są po prostu naturą, że każde doświadczenie jest po prostu naturą. Właściwy wysiłek oznacza utrzymywanie świadomości tak ciągłej, jak to możliwe.

Nie narzekaj na doświadczenie; doceniaj, że można je poznać.
Doceniaj świadomość w każdej chwili.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Zrelaksuj się i bądź świadomy.

Wielu medytujących uważa, że bycie świadomym oznacza skupianie się na obiekcie z dużą ilością energii. W rzeczywistości taki wysiłek powoduje napięcie, ponieważ jest wynikiem usilnych starań, aby stworzyć pozytywny lub szczęśliwy stan umysłu, który w rzeczywistości jest niezdrowym korzeniem chciwości w pracy.

Zamiast tego, gdy utrzymujesz ciągłą świadomość tego, co się dzieje, znajdź równowagę między byciem zrelaksowanym a byciem zainteresowanym.

Kiedy jesteś zrelaksowany, łatwiej jest być świadomym, a staje się to przyjemnym, przyjemnym i interesującym doświadczeniem.
Kultywuj swoje zainteresowanie byciem świadomym, zauważając, kiedy zainteresowanie jest obecne, a kiedy nie. Wprowadź trochę zainteresowania, jeśli go brakuje.

Zainteresowanie wnosi energię do umysłu w sposób naturalny, bez wysiłku, koncentracji lub wysiłku. Nie wymaga indywidualnego wysiłku, więc możemy stale wzbudzać zainteresowanie, nie męcząc się. W rzeczywistości obserwowanie w ten sposób daje nam energię i radość.

Jeśli szukasz rezultatu lub chcesz, aby coś się wydarzyło, tylko się zmęczysz. Ważne jest, aby oszczędzać energię, aby móc praktykować nieprzerwanie. Więc pozostań zrelaksowany.

Medytujący umysł jest naturalnie zrelaksowany, spokojny i pełen pokoju. Więc kiedy pozostajesz z medytującym umysłem, naturalnie uczysz się nie skupiać, nie kontrolować, nie tworzyć, nie ograniczać ani nie ograniczać.
Medytacja to akceptowanie wszystkiego, co się pojawia, przyjemnego lub nieprzyjemnego, „dobrego” lub „złego” i obserwowanie tego w zrelaksowany sposób.

Więc praktykuj w zrelaksowany sposób, ale nie przestawaj ćwiczyć.
Często sprawdzaj siebie: Czy jesteś spięty czy zrelaksowany?
Sprawdź umysł i ciało.

Każde napięcie w umyśle lub ciele wskazuje, że prawdopodobnie czegoś chcesz, czegoś nie lubisz i chcesz, żeby to zniknęło lub czujesz się zdezorientowany czymś.
Zauważysz, że napięcie nigdy nie opanowuje tylko umysłu. Jeśli w umyśle występuje napięcie w wyniku niezdrowych korzeni, to odbije się ono napięciem gdzieś w ciele.

Świadome rozluźnianie tych fizycznych napięć jest rodzajem medytacji.
Świadomość, której szukamy, jest spontaniczna. Nie szukamy jej.
Po prostu żyjemy w przypływie i odpływie samej natury.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja