Podczas praktykowania medytacji wszystkie obiekty powinny pozostać w swoim naturalnym stanie. Powinniśmy pozwolić, aby nasze doświadczenie rozwijało się naturalnie.

Co umysł wie teraz?
Czy świadomość jest obecna w umyśle?

Nie próbujemy zmienić obiektu ani doświadczenia. Próbujemy pracować z umysłem, który obserwuje.
Dlatego nasz wysiłek powinien być skierowany nie na obiekty, ale na świadomość: aby być świadomym, mieć właściwy pogląd i ciągle to utrzymywać.

Sprawdzaj, czy świadomość jest obecna tak często, jak potrafisz sobie przypomnieć. Jeśli jej nie ma, sam akt natychmiastowego sprawdzenia sprawi, że tak będzie.

Kiedy sprawdzasz, czy świadomość jest obecna, sprawdź również, czy w umyśle jest obecny właściwy pogląd.
Jeśli właściwy pogląd nie jest obecny, możesz go przywołać, przypominając: „To nie ja, nie moje. To tylko natura”.

Możesz powiedzieć „Nie ja, nie moje” o dowolnym znanym obiekcie.

„Nie ja, nie moje” to właściwy pogląd na wszystkie wrażenia, emocje, percepcje i myśli. W przypadku każdego takiego obiektu, który daje nam przyjemne uczucia, przypominanie sobie „nie ja, nie moje” pomaga nam uniknąć chwytania się i przywiązywania do tych przyjemnych doświadczeń.

Nadal doświadczamy przyjemności, oczywiście. Ale przypominanie sobie „nie ja, nie moje” pozwala nam dość łatwo odpuścić i w ten sposób pozostać wolnymi, aby wiedzieć i doświadczać tego, co wydarzy się dalej.

„Nie ja, nie moje” to również właściwy pogląd na nieprzyjemne doświadczenia, takie jak ból fizyczny oraz wszelkiego rodzaju emocjonalne i psychiczne cierpienie, w tym gniew, strach, żal, niepokój, obsesja i depresja.

Kiedy przypominamy sobie „nie ja, nie moje” w trakcie nieprzyjemnych doświadczeń, nie uwikłamy się w to, czyniąc je wszystkimi „sobą”.

Cokolwiek doświadczasz, zrozum to z tym właściwym poglądem.

Praktykując w ten sposób, ciągła świadomość z właściwym poglądem zbuduje swój własny pęd. Zacznie się dziać naturalnie, a wszystkie pozytywne cechy umysłu zostaną odżywione. #buddyzm #theravada #codziennamedytacja