Nan

Jeśli na coś nie masz wpływu, choćby nie wiem co Twoje martwienie się niczego nie zmieni. Także moi drodzy wychodzimy z Krainy Martwienia się i Nieszczęśliwości jeśli w niej tkwimy i idziemy do przodu.
Miłego weekendu!

Stonehenge w latach 1877 i 2021. ciekawe czy taki układ autorzy mieli na myśli ^^

Długa nić w mikroskopijnie małej komórce – czyli jak zmieścić 2 metry DNA człowieka w komórce
Part II solenoid i zigzag
Zatrzymaliśmy się ostatnio na pierwszym poziomie upakowania DNA – włóknie nukleosomowym. Tytułem przypomnienia: DNA nawinięty jest na białka histonowe, co w mikroskopie elektronowym łudząco przypomina koraliki (DNA owinięty na 8 białek) na sznurku (DNA łącznikowy). Średnica nukleosomu wynosi ok 11 nm. Kolejne poziomy upakowania chromatyny są niestety w dużej mierze hipotetyczne. Na zdjęciu i schemacie możecie zaobserwować DNA w postaci tzw. włókna 30 nm – to kolejny poziom organizacji chromatyny (DNA, białka i RNA) w jądrze komórkowym. Włókno nukleosomowe ulega skręceniu, a na każdy skręt przypada 6 nukleosomów (czyli 6 koralików).
Mimo wieloletnich badań dokładna struktura włókna 30 nm nie jest znana. Dwa
konkurencyjne (a może współistniejące w jądrze komórkowym?) modele to solenoid i ‘zygzakowy’ (zigzag) układ nukleosomów. Oba modele obserwowano w tzw. warunkach in vitro (proces biologiczny obserwowany w warunkach laboratoryjnych, poza organizmem). Wiemy, że integralnym składnikiem włókna 30 nm jest kolejne białko histonowe – H1. Przyjmuje się, że białko to stabilizuje strukturę włókna 30 nm, przy czym nie jest ono niezbędne.
Oczywiście włókno 30 nm nie stanowi maksymalnego poziomu ‘zzipowania’ DNA w komórce, a więc…. CDN.

Może Was zainteresuje festiwal podróżniczy szczegóły na posterze.

Długa nić w mikroskopijnie małej komórce – czyli jak zmieścić 2 metry DNA człowieka w komórce
Part I
Wielkość genomu człowieka wyrażona w parach zasad to 3,079 miliardów - w przeliczeniu na jednostki długości -> całkowita długość DNA każdej komórki człowieka (która posiada jądro) wynosi 2 metry (!!!). Biorąc pod uwagę fakt, że przeciętna wielkość komórki eucaryotycznej (a właśnie z takich komórek jesteśmy zbudowani) wynosi 10 - 100 μm - nasz DNA musi ulegać pewnym modyfikacjom, aby zmieścił się w komórce. Należy też pamiętać, że DNA jest nie tylko 'magazynowany' w jądrze komórkowym, ale poszczególne sekwencje muszą być dostępne np. dla czynników transkrypcyjnych i DNA-zależnych polimeraz RNA, które przepisują informację genetyczną z DNA na mRNA. Później na bazie mRNA powstaje białko. Jak zatem DNA mieści się w naszych komórkach?
Odpowiedź jest prosta (i trudna zarazem). DNA musi być odpowiednio ‘upakowany’. Wiemy, że DNA tworzy kompleks z białkami histonowymi. Na osiem białek histonowych (po dwa białka histonowe: H2A, H2B, H3 i H4) nawinięty jest DNA o długości ok 146-147 par zasad. DNA nawinięty na białka histonowe nazwano nukleosomem – ta struktura uważana jest za podstawową jednostkę strukturalną chromatyny (kompleks DNA, białek i RNA) i zarazem pierwszy poziom upakowania DNA. Kolejne nukleosomy łączy tzw. DNA łącznikowy (linker DNA) o długości ok 70 par zasad. Jeśli jakimś cudem dotarliście do tego momentu (^^) możecie zobaczyć pierwsze zdjęcie nukleosomów (koraliki) na sznurku (DNA łącznikowy) w mikroskopie elektronowym.
Cdn.

Dawna biblioteka publiczna w Cincinatti w stanie Ohio. Placówka działała w latach 1874-1955. Autor fotografii nieznany.
To jest raj...utracony.

Gigantyczny Budda, Bamiyan, Afganistan, 1931 r. Już nie istnieje..
Został wysadzony przez Talibów w 2001r.
Olbrzymie posągi Buddy zostały wydrążone w VI w. n.e. Wewnątrz figur oraz w otaczającej je skale znajdowały się liczne korytarze. W VII n.e. opisał je buddyjski mnich i podróżnik z Chin, Xuanzang. Najwyższa figura miała 53 m i była największym na świecie wyobrażeniem Buddy, najmniejsza – 9 m.
W marcu 2001 rządzący większą częścią Afganistanu talibowie wysadzili w powietrze dwa największe posągi buddy, 53-metrowy z 554 roku n.e. oraz 36-metrowy z 507 roku n.e. Z punktu widzenia radykalnej ideologii istnienie posągów kłóciło się z głoszonym w islamie zakazem sztuki figuralnej oraz z kategorycznym zakazem oddawaniu czci symbolom wywodzącym się z innych religii.

Renowacja świątyni Abu Simbel, Aswan, Egipt 1968 rok
Zawsze mnie zastanawiało jak ludzie starożytni radzili sobie z budową bez współczesnych dźwigów, koparek etc....

Czasem żałuję, że zdjęcia nie pachną.. Zapach naturalnej świecy sojowej rozosi się w powietrzu nawet gdy ta jest jeszcze zamknięta w pudełku. I ekhm...jest genialny!
Dzięki @megaimperator ! Stałego klienta już macie!

Czy kiedykolwiek widzieliście podział komórki w czasie rzeczywistym?
Jeżeli nie - polecam poświęcić raptem minutę na film pokazujący podział jądra komórkowego na drodze mitozy u Lilii. Na filmie widoczna jest również nowo powstająca przegroda pierwotna pomiędzy komórkami potomnymi.
https://www.youtube.com/watch?v=P7IZdGq5XtU
Poniżej również mitoza, tym razem są to komórki zwierzęce w obiektywie mikroskopu epifluorescencyjnego. Na czerwono zobaczycie chromatynę (kompleks DNA, białek i RNA), na zielono wyznakowano wrzeciono podziałowe.
https://www.youtube.com/watch?v=NdJwFl8vnb0

Idąc za ciosem - kolejna fotografia, tym razem z planu filmowego.
"Szczęki", rok 1975, na zdjęciu 'Bruce'

'Weekendowe' fotografie historyczne
1965r. Wprowadzenie mini spódniczek na Litwie.

Wakacje w kapsułach hotelowych z widokiem - nowa propozycja spędzania wolnego czasu w dość nieszablonowy sposób. Samo dostanie się do swojego lokum wzbudza emocje
Święta Dolina Inków w Andach Peruwiańskich (Sacred Valley of the Incas) poleca się na wakacje ^^
https://mashable.com/video/skylodge-cliffside-hotel-suites/?europe=true&fbclid=IwAR3yEumat-eg4ZuxwhHL2lHY15J8_opOBUh16Bcd5sTRN-_bp_0KJYv60Xg

Grafika znaleziona przypadkiem w necie - doskonale podsumowuje moje przemyślenia z ostatniego tygodnia.

Rozwiązanie problemu transportu szczepionek wrażliwych na zmiany temperatury
https://cordis.europa.eu/article/id/429968-solving-the-problem-of-temperature-sensitive-vaccines/pl?fbclid=IwAR02Phw-9-PftSM8lwGmI-QOwQZ-9Pys1swlxGbPRw4qR3cO9FCP5epbxdQ
Link do oryginalnego artykułu:
https://www.nature.com/articles/s41467-021-22285-y

Welwitschia to rodzaj roślin nagonasiennych, obejmujący wyłącznie jeden gatunek - Welwitschia mirabilis (welwiczja przedziwna). Jest to gatunek endemiczny dla kamienistych równin północnej Namibii i południowej Angoli (wybrzeże Oceanu Atlantyckiego, pustynia Namib, Kaokoland). Nieformalne źródła często określają tę roślinę jako „żywą skamielinę”. Sam Karol Darwin uznał ją za „odpowiedź świata roślin na dziobaka”. Gatunek jest dwupienny (występują osobniki męskie i żeńskie), a wiek poszczególnych osobników jest trudny do oszacowania, ale wiele roślin może mieć ponad 1000 - 2000 lat (!).
Także drodzy hejtowicze – nie, nie jesteśmy i nigdy nie będziemy starzy/stare.
I tym pozytywnym akcentem – miłego weekendu!

Zdzisław Beksiński to jeden z tych malarzy/fotografów/artystów, którego twórczość albo się kocha albo nienawidzi. Nie sposób jednak przejść obojętnie. Co ciekawe, Beksiński nie nadawał tytułów swoim pracom. Gdyby sugerować się wypowiedziami samego autora należałoby poprzestać na dosłownym znaczeniu tego, co namalowane jest na obrazie. Człowiek to człowiek, kamień to kamień....nic poza tym.
A może po prostu interpretację zostawił odbiorcom swoich obrazów..? Osobiście mam wrażenie, że każdy znajduje na płótnach Beksińskiego coś innego.

Gruzja - kompletny kraj, w którym każdy znajdzie coś dla siebie.
Lubisz góry? Są.
Kochasz morze? Jest. I to ciepłe!
Jesteś miłośnikiem dobrego jedzenia i wybornego wina - checked.
Osoby zafascynowane historią znajdą w Gruzji starożytne, wykute w skale miasta oraz malowniczo położone klasztory.
Koszty życia są przeciętnie niższe niż w Polsce....
AND
Last but not least .... Gruzja ma balet Sukhishvili. Poniżej macie zajawkę tego cudu świata, w tle malownicza Gruzja.
https://www.youtube.com/watch?v=4FqxaGW_vSY

Najstarszy znany pochówek w Afryce!
Hominini (naczelne) to plemię ssaków z rodziny człowiekowatych należące do podrodziny Homininae, obejmujące rodzaje Homo i Pan oraz ich wymarłych przodków. Praktyki pogrzebowe homininów są wciąż niezbyt dobrze poznane. Dotychczasowe badania wskazują, że pochówki ludzkie w okresie środkowej epoki kamienia (MSA; ang. Middle Stone Age) były niezwykle rzadkie na terenie Afryki. W najnowszym artykule Torres i współautorów (2021) opisano częściowy szkielet dziecka w wieku od około 2,5 do 3,0 lat, datowany na 78,3 ± 4,1 tys. lat temu, który został odnaleziony w warstwach MSA Panga ya Saidi (PYS, jaskinia na tropikalnym wybrzeżu wyżynnym Kenii). Analizy geochemiczne, granulometryczne i mikromorfologiczne zawartości dołu grobowego i otaczających go warstw archeologicznych wskazują na celowe wykopanie dołu. Dowody, takie jak prawidłowe połączenie anatomiczne elementów szkieletu i histologiczne dowody gnicia, potwierdzają rozkład świeżego ciała na miejscu. Obecność niewielkiego lub żadnego przemieszczenia niestabilnych stawów podczas rozkładu wskazuje na pochówek w wypełnionej przestrzeni (ziemia grobowa), co sprawia, że PYS stanowi najstarszy znany pochówek ludzki w Afryce. Ocena morfologiczna częściowego szkieletu jest zgodna z przypisaniem go do gatunku Homo sapiens.
Artykuł ukazał się z czasopiśmie Nature.
https://www.nature.com/articles/s41586-021-03457-8
Jeżeli jesteście zainteresowani pełna treścią publikacji to ten ...;)

Postanowiłam przedstawić Wam autora, którego paradoksalnie przedstawiać nie trzeba. Sam określa się mianem ‘Wielkiego Grafomana’, a wśród fanów polskiej fantastyki uchodzi za spoko gościa z potężną siłą imaginacji, który skrupulatnie karmi grono swoich czytelników kolejnymi pomysłami. Bohaterów wychodzących spod pióra tego jegomościa szablonowymi określić nie można. Na kartach jego książek poznajemy m. in. bimbrownika – egzorcystę o nieco mściwej naturze, alchemików, wampiry z okresu PRL niezgodne z linią Partii czy kosmicznych nomadów mających ciągotki do porywania… bibliotek. Poza permanentnym zaskoczeniem, które towarzyszy przerzucaniu kolejnych kart jego książek, zachwyca warsztat autora. Umiejętnie utkane litery przenoszą czytelnika w czasie i przestrzeni pozwalając na chwilę oderwać się od rzeczywistości, jakakolwiek by ona nie była. Przedstawiam Wam archeologa, łowcę meteorów i pisarza w jednym – Andrzeja Pilipiuka. W mojej opinii, Pilipiuk jest mistrzem krótkich form literackich, dlatego też dziś pochylimy się nad jedną z antologii jego autorstwa.
Zbiór opowiadań „2586 kroków” został wydany przez Fabrykę Słów w 2005 roku. Obejmuje 14 krótkich form, przy czym tylko w dwóch („2586 kroków” i „Wieczorne dzwony”) znajdujemy wspólny mianownik w postaci głównego bohatera, doktora Pawła Skórzewskiego. To właśnie na pierwszy z tych tytułów będzie zogniskowana niniejsza recenzja. Autor przenosi nas do jednego z największych i najbardziej ruchliwych miast Norwegii. Jest rok 1876, siarczysta, norweska zima. Nasz bohater udaje się do Bergen, w którym szaleje epidemia trądu. Tutaj napotykamy na pierwszy smaczek, tak typowy dla książek Pilipiuka. W miejscowym szpitalu dr Skórzewski rozpoczyna pracę z niejakim Armauerem Hansenem, lekarzem i naukowcem. Bardziej wtajemniczonym nazwisko to może wydać się znajome – nieprzypadkowo. Otóż Hansen nie jest postacią fikcyjną. Faktycznie, żył i pracował w szpitalu w Bergen, które w XIX wieku było znanym, europejskim ośrodkiem badań nad trądem. Co ciekawe, to właśnie Hansena uznaje się za odkrywcę prątka trądu (Mycobacterium leprae). Wróćmy jednak do naszego bohatera. Dr Skórzewski wraz ze swoim naukowym towarzyszem rozpoczyna oględziny pacjentów. Tutaj Pilipiuk znowu jawi się jako autor klasowy, dogłębnie zapoznający się ze zwyczajami typowymi dla epoki, włączając w to tajniki sztuki lekarskiej czy metodologię naukową. Autor nie tylko zręcznie przedstawia czytelnikowi symptomy choroby czy ówczesne metody leczenia, ale również detalicznie opisuje warsztat naukowca. Najlepszym przykładem zdaje się być opis stosunku ówczesnych badaczy do dopiero raczkujących wówczas barwień preparatów histologicznych. W XIX w. podbarwianie skrawków uznawane było za metodę nienaukową. Opowieść byłaby klasyczną historią o heroicznych lekarzach próbujących dotrzeć do źródła nękającej mieszkańców choroby gdyby nie kilka budzących poważne wątpliwości faktów z perspektywy racjonalnego umysłu. Czy liczyliście kiedyś swoje kroki? Po lekturze tego opowiadania jest wielce prawdopodobne, że zaczniecie. Nasz bohater szybko orientuje się, że niezależnie od miejsca rozpoczęcia przechadzki w Bergen przekracza bramę szpitala ZAWSZE po 2586 krokach… Jak się później okazuje, nie on jeden. Od przyjazdu Paweł Skórzewski widuje również w oddali niską, lekko zgarbioną postać nieznajomego jegomościa. Pikanterii dodają lokalne przesądy o demonie choroby…
„2586 kroków” to opowiadanie o trzeźwo patrzących na świat ludziach nauki, którzy zmuszeni są zmierzyć się z siłami, których racjonalnym umysłem objąć się nie da. Czytelnik wraz z bohaterami docieka prawdy, a dzięki doskonałemu warsztatowi Pilipiuka przenosi się do smaganego wiatrem, mrocznego Bergen i rozgrzewa gardło choćby na chwilę petersburską wódką. A czy Ty poświęcisz chwilę na spacer po wąskich uliczkach dzielnicy Bryggen z doktorem Pawłem Skórzewskim? Ja już policzyłam z nim kroki i nie żałuję.