#motocykle #112 #ratownictwomedyczne #fjs #ciekawostki

Świeży materiał od Fundacji Jednym Śladem!

https://youtu.be/BB20PqFIT8Y

Jak uratować się samemu od zadławienia gdy nikogo nie ma w pobliżu.
Mam nadzieję, że nikomu się nie przyda, ale każdy powinien oglądnąć krótki film instruktażowy.
#ciekawostki #ratownictwomedyczne #waznesprawy
https://youtu.be/Op2TjTQs7X0

Ostatni wypadek lodzi podwodnej z turystami w srodku wywolal niemale poruszenie wsrod ludzi. Pomijajac cala fale bolu dupy i hejtu wylewana na uczestnikow (w sumie nie ma sie co dziwic) wiele osob przezywa jak straszna musiala byc to smierc i co czuli ci biedni ludzie. Warto wiec przyblizyc pewien temat, ktory poniekad zwiazany jest z moja ostatnia wrzutka o “confined spaces”. Mowilismy, ze jednym z zagrozen jest hipoksja, czyli niedotlenie organizmu. Spadajaca zawartosc tlenu w powietrzu powoduje swego rodzaju oglupienie, nie jestesmy w stanie wykonac najprostszych zadan, nie rozumiemy co sie do nas mowi, jestesmy uposledzeni, pozniej zmeczeni i zwyczajnie zasypiamy. Takze ci ludzie oprocz panicznego strachu, poki jeszcze bylo 19-21% tlenu w powietrzu, pozniej za wiele nie rozumieli i nie czuli. Zeby to bardziej zobrazowac zalaczam filmik, ktory zawsze pokazuje kursantom. Obejrzyjcie do konca, ostatnia minuta powoduje ciarki.
https://youtu.be/XcvkjfG4A_M
#barteknamorzu #ciekawostki #podroze #nurkowanie #technologia #ratownictwomedyczne

Wczoraj o 15:30 zawiozłem Babcie na wizytę u kardiologa, po krótkim badaniu ten stwierdził, że Babcia ma zapalenie płuc i na cito do szpitala na SOR - prześwietlenie płuc + badania krwi. No myślę spoko, damy radę ...
O 16 byliśmy w kolejce oczekujących na SOR,
O 18 kolejka zaczeła się przesuwać,
O 20 weszliśmy na SOR i zostaliśmy zarejestrowani - zbadali ciśnienie, puls, saturacje
O 22 kupiłem babci bułkę(kanapkę) i wodę - pojechałem do domu.
O 7 zadzwoniłem co dalej ? - zrobili inhalacje - czekać na lekarza
Do tej pory (prawie 10) ponoć dostali coś do jedzenia. Czekać na lekarza
Prawie 90 letnia osoba z zapaleniem płuc spędza noc na krześle na SORze.
Nie mam pretensji do Lekarzy, Ratowników to nie ich wina że jest ich za mało, mimo że są na pierwszej linii. Winny jest zarządzający i Ci którzy ich wybrali.
Pamiętajcie o tym, kiedy będziecie jesienią wybierać. Wy też kiedyś możecie trafić na SOR.
#polska #zdrowie #sor #ratownictwomedyczne #zalesie

#ratownictwomedyczne
https://streamable.com/wsf3du

Moja walka o poprawę komfortu życia, wyjście z #depresja , pewnie jakieś historie #ratownictwomedyczne i luźne przemyślenia bede wrzucał pod tagiem #ratollogada więc proszę śmiało czarnolistować/obserwować
Cieżko jednoznacznie stwierdzić kiedy zacząłem mieć problemy z samym soba, z poczuciem bezsensu, smutkiem, złością. Wydaje mi sie, ze będzie to okres końcówki studiów-początku pracy na pełen etat czyli okolice 2018 roku. Od tamtej pory moj stan psychiczny to sinusoida, bardzo kiepskie tygodnie przeplatane znośnymi, czasami dobrymi. Najlepiej wspominam okres ostrego treningu na siłowni który trwal 1.5 roku, regularny trening 3-4x w tygodniu, liczenie kalorii itd. Pomimo odbytej przerwy jednak nigdy nie udało mi się złapać tego samego rytmu i teraz jak już sie zmuszę, żeby wyjsc na siłownię to nie czerpie z tego żadnej frajdy. 
Mocno dojechał mnie czas pandemii, jak każdego z resztą. Z tym okresem mam jednak duży problem, z racji pracy w pogotowiu ratunkowym, a w czasie samej pandemii tez na oit covidowym mialem stały kontakt z ciężko chorymi, duszącymi sie ludźmi. Ale to nie to mnie dojeżdżało, najgorsze były i są wszechobecne posty ludzi w internecie negujące fakt istnienia pandemii, porównywanie covid do przeziębienia, nazywanie medyków zbrodniarzami i inne cyrki. Najpierw brałem udzial w dyskusjach, potem poblokowalem tagi na wykopie ale nadal raz za czas przeczytam jakiś „oświecony” wysryw, często na facebook i realnie mnie to złości. Nigdy wcześniej nie sądziłem, ze internetowy hejt jakkolwiek jest w stanie mnie dotknąć. 
W ostatnim czasie moim ratunkiem od totalnej nudy i stagnacji jest nauka gry na gitarze. 
Mam spoko nauczyciela, aczkolwiek wymaga ode mnie trochę nauki teorii muzyki, kiepsko mi to idzie i jestem na siebie wściekły, ze mimo poświęconego czasu nadal nie ogarniam np. nazywania dźwięków na gryfie.
Zdemotywowany po dzisiejszej lekcji poszedłem pobiegać z psem. Tu niestety porażka, psiak bardzo nie chciał współpracować, wkurzyłem się i do rozpoczęcia dyżuru nocnego na którym właśnie jestem wegetowałem. Próbowałem pograć albo poczytać ale nie mogłem sie skupić dłużej niż 5 min.
Kiepski dzień, trochę takie „chce ale nie mogę”.
No nic, nie poddaje się-to dopiero drugi dzień od mocnego postanowienia poprawy jakości życia:) Może coś pożytecznego zrobię dzisiaj w pracy to trochę uratuje cały dzień, zobaczymy.
Tak w ogóle dziwnie się pisze o swoim życiu, dniu. Ciekawe jak to będzie mówić o tym w 4 oczy terapeutce, ale podchodzę do tego na chillu. W sumie do pierwszej wizyty jeszcze 3 tygodnie:P

110 + 1 = 111
Prywatny licznik: 9+1=10
Tytuł: Pogo
Autor: Jakub Sieczko
Kategoria: reportaż
Wydawnictwo: Dowody na Istnienie
ISBN: 9788365970015
Liczba stron: 120
Ocena: 9/10
Na kolejny rzut książka krótka, ale rewelacyjna. Autor jest lekarzem ze specjalizacją w anestezjologii oraz intensywnej terapii, przez 6 lat był także ratownikiem medycznym pracującym przede wszystkim na warszawskim Grochowie. Opowieść (bo nie do końca reportaż, choć tak go finalnie kategoryzuję na górze) moim zdaniem rewelacyjnie pokazuje codzienność osób pracujących w tym nieszczęsnym zawodzie (od razu przepraszam wszystkie osoby się tym zajmujące, jeśli czują się tym zwrotem urażone).
Bo pogo (pogotowie ratunkowe, dla jasności :P) nie wybiera, pogo po prostu jedzie. Nie ważne czy do osoby w podeszłym wieku, która wie, jak "wymusić" przyjazd ratowników, czy do małej nagle umierającej dziewczynki, do ludzi bardzo majętnych, jak i do śmierdzących żuli, do osób z pierwszych stron gazet, jak i do osób znanych właściwie tylko ratownikom. I nie ważne, czy (wbrew medialnej "rzeczywistości") jest to setna tego dnia "rutynowa" wizyta, czy zdarzenie, o którym będzie się pamiętało latami — zgłoszenie jest, trzeba jechać. Komuś powiedzieć o tym, że ukochana osoba właśnie umarła, a komuś innemu wytłumaczyć, że tego typu zgłoszenia po prostu blokują możliwość dojechania ratownikom tam, gdzie ich obecność jest zdecydowanie niezbędna. A w międzyczasie rozwinąć setki bandaży, przeprowadzić dziesiątki wkłuć, wyczuć parę rozkładających się od dni/tygodni zwłok, etc. I z tym wszystkim ratownicy najczęściej niestety zostaną sami, bo system takimi rzeczami jak zdrowie psychiczne się nie zajmie. A to jak łatwo się domyślić często skazuje na alkohol, depresję, innego rodzaju problemy — nawet od takich kwestii autor nie stroni, za co bardzo głęboko się kłaniam
I właśnie też z takich względów książka nie jest do końca reportażem — jest to bardziej coś w rodzaju autoterapii, gdzie autor z jednej strony opisuje swoje przypadki, ale stara się patrzeć również na swoje wnętrze i emocje, używając przy tym nieraz wręcz literackiego(?) języka, przez co książkę, mimo bardzo dużej ciężkości faktów, po prostu dobrze się czyta. Duża polecajka ode mnie leci
Może ktoś z tutejszych ratowników książkę czytał i będzie chciał się na jej temat wypowiedzieć? Będę bardzo wdzięczny
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.vercel.app/
#bookmeter #ksiazki #hejtoczyta #ratownictwomedyczne #medycyna

Od lat słyszę tubalne głosy pielęgniarek, ratowników medycznych itd. narzekające, że tak mało zarabiają.
A przecież muszą mieć studia skończone. Ratownicy jeszcze niedawno nie musieli, pielęgniarki troszkę dawniej.
Studia trudne, w sumie niewiele się różniące od lekarskich. Dużo materiału, pamięciówka itd.
W dodatku przeciążenie pracą, bo niedobory kadrowe, bo chętnych do pracy brak.
Wszystko powyższe to prawda.
Nie dziwię się im, że przy takich wymaganiach im stawianym, chcą lepszego wynagrodzenia.
Zastanawiam się jednak nad czymś innym, a mianowicie, kto lobbuje za tym, żeby studia pielęgniarskie/ratownicze były obowiązkowe do wykonywania tych zawodów? Domyślam się, że tylko uczelniom jest to na rękę. Robią przy tym krzywdę dosłownie wszystkim pozostałym.
A zastanawia mnie to, bo do wykonywania tych zawodów absolutnie, w żadnym wypadku studia nie są potrzebne. To są normalne zawody rzemieślnicze. Powinny być szkoły zawodowe (kiedyś były) lub co najwyżej technika (jeszcze niedawno były), które kształcą w takich kierunkach. I od razu rozwiązałyby się dwa problemy: niskich płac oraz deficytu chętnych do pracy.

• Czym zajmuje się pielęgniarka? Opieką nad chorym. Mycie, wymiana kroplówek, opatrunków, zastrzyki, podawanie leków itd.
  
• Czym zajmuje się ratownik medyczny? Ogólnie pojętą pierwszą pomocą.
  

Wszystkie powyższe czynności należące do tego personelu to czynności stricte rzemieślnicze. Nie wymagają zaawansowanej wiedzy medycznej, nie wymagają wieloletnich studiów.
ONI O NICZYM NIE DECYDUJĄ.
Od decydowania, administrowania lekami, zlecania badań, analizy wyników, od tego wszystkiego jest lekarz. Pielęgniarka czy ratownik palcem w bucie kiwnąć nie mogą bez zgody lekarza.
Najważniejsza w czynnościach, które podejmuje przedmiotowy personel medyczny jest praktyka. Niepotrzbna jest znajomość anatomii człowieka po łacinie. Niepotrzebna teoria działania leków. Niepotrzebna biochemia, genetyka itd. To wszystko jest wiedza bezużyteczna.
1-2 letnie przeszkolenie praktyczne w 100% wystarczyłoby do wykonywania tych czynności. Trochę niezbędnej teorii i wio.
Jak jest teraz? Wymagane studia to oczywiście konieczność ukończenia liceum i zdania matury. Razem daje to minimum 7 lat nauki, by zostać pielęgniarką/ratownikiem.

• 7 lat straconych po to, żeby zarabiać średnią krajową.
  
• 6 lat straconych potencjalnych zarobków - ile to pieniędzy? Licząc po dzisiejszej średniej, to 6x12x4800 = 345 000 zł! Czystej gotówki, na rękę!
  
• 7 lat obciążenia finansowego rodziców.
  
• 7 lat kompletnego braku produktywności i generowania sztucznego zatrudnienia kadry nauczycielskiej, aby tych ludzi edukować kompletnie zbędną im wiedzą!
  
• 3 lata mniej stażu pracy do emerytury.
  

A teraz w przypadku zawodówki: po 2 latach szkoły, w trakcie której półtora roku to już płatne praktyki, do roboty.

• 6 lat zarobków do przodu.
  
• 3 lata więcej stażu pracy do emerytury.
  
• 6 lat więcej produktywności, odciążenia rodziców.
  

No i po zawodówce ta średnia krajowa to już nie najgorzej, wielu chętnych by się znalazło.
Dziękuję za uwagę.
#medycyna #spoleczenstwo #dyskusja #ratownictwo #ratownictwomedyczne #pielegniarstwo #sluzbazdrowia #polska

Pani Aldonka to jednak lokalna szefowa musi być. Bez jej obstawy do domu nie wejdziemy
( ͡° ͜ʖ ͡°)
#pracbaza
#999
#ratownictwomedyczne
#ratownictwo

37 + 1 = 38
Tytuł: Polski SOR. Uwaga, będzie bolało
Autor: Jan Świtała
Kategoria: reportaż
Wydawnictwo: MANDO
ISBN: 9788327730978
Liczba stron: 288
Ocena: 7/10
Po ostatniej książce zamarzył mi się powrót do jednej z najbardziej lubianych przeze mnie kategorii książek, czyli reportaży okołomedycznych. Stąd sięgnęłam po kolejną już, wydaną w ostatnim czasie, książkę napisaną przez ratownika medycznego (z poprzednich mamy "Ratownika" Tomasza Mitry, "To nie z mojej karetki" ekipy TNZMK, czy "Na sygnale" Lysy Walder" - ot, uroki czasów pandemicznych). Sięgnęłam po nią z uwagi na to, że śledzę Janka na Instagramie od czasów pandemicznych - ciekawie wówczas opowiadał o sytuacji w szpitalach.
Mamy tu, naturalnie, znany z innych reportaży medyków standard, czyli opisy pacjentów trudnych; klasyki, czyli bezdomnych, narkomanów i alkoholików; ludzi, którzy wzywają karetkę albo jadą na pogotowie ze złamanym paznokciem; wzniosłe historie ratowania dzieci; przegrane walki o młode życia. Sporo uwagi poświęcone jest niewydolności i absurdom służby zdrowia, jej biurokracji, ale też kwestii pomocy humanitarnej w związku z kryzysem uchodźczym na granicy z Białorusią oraz podczas pierwszych tygodni wojny między Ukrainą a Rosją, których opisu poza social mediami próżno szukać w literaturze.
Dla autora książka jest niejako katharsis, autoterapią. Zresztą, do konieczności podjęcia terapii i przyznania się do swoich słabości zachęca w swojej książce innych medyków. Być może poświęca temu na stronach książki nieco za dużo uwagi, ale widać, jak terapia zmieniła jego postrzeganie swojej pracy i jak pozytywnie na nią wpływa.
Prywatny licznik (od początku roku): 5/52
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.vercel.app
#bookmeter #ksiazki #ksiazka #ratownictwomedyczne #reportaz

Pozdrawiam najlepszą społeczność w polskim internecie z kolejnej nocuni ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Kilka informacji dla osób, które będą kiedyś wzywały pogotowie:
- Jeżeli jest taka możliwość to przygotuj całą dokumentację medyczna pacjenta
- wyłącz telewizor i radio, to rozprasza
- zamknij pieska w pokoju
- nie pakuj pacjentowi dwóch wielkich toreb z ubraniami, my tego nie zabieramy
- my również się boimy i denerwujemy na wizytach, postaraj się na nas nie krzyczeć
Niech inni koledzy ratownicy dopiszą jakies uwagi jeżeli przychodzi Wam coś do głowy.
#pracbaza
#999
#ratownictwomedyczne
#ratownictwo

Jak wygląda przeciętny dyżur w zespole ratownictwa medycznego?
Praca w większości miejsc w Polsce podzielona jest na dwie, 12h zmiany. Od 7 do 19 i analogicznie od 19 do 7. U nas zwyczajowo zmieniamy się o 6:30 i o 18:30 co jest związane z tym, że zwłaszcza na dyżurze dziennym nie wracamy cały dzień na stacje i dzięki temu łatwiej nam się złapać i uniknąć nadgodzin. Nie zawsze się to udaje, ale jest to jakiś mały sposób.
Po przyjściu na stację logujemy się w systemie, poprzednia zmiana przekazuje nam najważniejsze informacje odnośnie sprzętu, karetki i wyposażenia, zgłasza ewentualne awarie i daje znać czy coś jest do zrobienia. Czasami mamy chwilę na to żeby posiedzieć i pogadać ale nie raz zdarza się też tak, że od razu jak tylko kierownik zespołu zgłosi status "gotowy w bazie" to wpada wyjazd. Jeśli nie, idziemy do karetki, przeglądamy cały sprzęt, czy niczego nie brakuje, ewentualnie uzupełniamy braki. Oczywiście nie sprawdzamy wszystkiego tylko te rzeczy, których najczęściej używamy, a których brak może gdzieś umknąć. Leki, wkłucia, materiały opatrunkowe, zapas tlenu, plecak reanimacyjny.
Całość sprzętu sprawdzamy raz w miesiącu. Pod koniec miesiąca, zgodnie z rozpiską, każda etatowa dwójka ma swój obszar do sprawdzenia. Co sprawdzamy? Czy wszystko jest i daty ważności. Przeterminowane materiały idą do utylizacji a my notujemy w specjalnym zeszycie co będzie się nam kończyło w następnym miesiącu. Dzięki temu łatwiej jest ogarnąć temat.
Gdy już wszystko mamy sprawdzone i nic się nie dzieje mamy czas dla siebie. Dyżurki mamy przygotowane w taki sposób żeby niczego nam nie brakowało. Ekspres do kawy, łóżka, telewizory, dostęp do WiFi, generalnie w trakcie zmiany jesteśmy w trybie wyczekiwania. Musimy być w ciągłej gotowości do wyjazdu. W całym budynku mamy radiowęzeł, przez który wywołuje nas dyspozytor a każdy zespół ma w swojej dyżurce tablet, na który przychodzi wezwanie. W formatce opisane są wszystkie dane, adres, wiek, płeć, opis zdarzenia, kto wzywa, z jakiego numeru. Do tego dokładne dane geograficzne miejsca zdarzenia. Dyspozytor ma możliwość aktualizowania nam tych informacji w czasie rzeczywistym. W momencie zadysponowania nas dostajemy też informację w jakim kodzie pilności dany wyjazd jest.
W Polsce obowiązują obecnie dwa kody. Kod 2 - może być zwykły, może być na sygnale. Oznacza, że istnieje stan zagrożenia zdrowia, ale nie jest to nic co w danym momencie szczególnie zaniepokoiłoby dyspozytora. Na wyjazd w kodzie 2 mamy 3 minuty.
Kod 1 - oznacza stan bezpośredniego zagrożenia życia, obligatoryjnie jest na sygnałach i wtedy na zebranie się i wyjazd mamy minutę. Oczywiście zdarza się, że rzeczywistość robi swoje i często zgłaszający nie są w stanie poprawnie opisać stanu pacjenta i nie raz i nie dwa wyjazdy w kodzie 2 okazują się konkretne a wyjazdy w kodzie 1 kompletnymi bzdurami. XD
Mamy prawie 23, piszę ten wpis korzystając z chwili luzu. Od 19 zrobiliśmy 3 wyjazdy:
1. (K2, zwykły) Pani w podeszłym wieku przewróciła się we własnym mieszkaniu i narzeka na ból w okolicy biodra. Po zbadaniu nie stwierdziliśmy żadnych złamań, podaliśmy leki p. bólowe i zostawiliśmy w domu pod opieką rodziny z odpowiednimi zaleceniami.
2. (K2, zwykły) Upadek młodej dziewczyny na miejskim lodowisku. Pani oddaliła się przed naszym przyjazdem.
3. (K2, zwykły) Duszność, 72% saturacji, starsza kobieta, chorująca na astmę. Dostała od nas tlen, leki w nebulizacji, leki dożylnie, bez wyraźnej poprawy. Zabraliśmy do szpitala. Pewnie gdyby babcia regularnie brała leki, które powinna to nie musielibyśmy u niej być, a tak... no cóż.
Zobaczymy co dalej. Nie będę miał nic przeciwko żebyśmy do 7 zostali w łóżeczkach. Założyłem nową społeczność związaną z ratownictwem medycznym, jeśli macie ochotę to zapraszam. Na pewno łatwiej będzie nam tam rozmawiać na tego typu tematy. Jeśli macie jakieś pytania to śmiało. Tymczasem bezpiecznej nocy! ( ͡° ͜ʖ ͡°)
#gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #ratownictwomedyczne #999 #krakow #medycyna

I cyk, dyżur zaczynamy od wycieczki na drugi koniec miasta do nagłego zatrzymania krążenia. Czas dojazdu 15 minut. Szczęście w nieszczęściu, że pani babcia lat 90 po prostu odeszła we własnym domu. ( ͡° ʖ̯ ͡°)
Kochani, uczcie się pierwszej pomocy, bo karetek brakuje a nieodwracalne zmiany w mózgu człowieka zachodzą po 5 minutach bez krążenia.
Jeśli człowiek nie oddycha:
30 uciśnięć
2 wdechy
Lub jeśli się brzydzicie albo boicie wykonywać oddechy ratownicze to prowadzimy ciągłe uciśnięcia klatki piersiowej w rytmie 100-120 na minutę. Tylko w ten sposób możecie dać komuś szansę.
Bezpiecznego dnia!
#ratownictwomedyczne #999 #krakow #gruparatowaniapoziomu

Dżem dobry, właśnie mija 7 lat od kiedy jestem na wykopie. Cóż... na 7 latach się skończy xD
Mam nadzieję, że znajdzie się tu ciut miejsca na content związany z ratownictwem medycznym i fotografią. Mam swoją karetkę i drogi aparat i nie zawaham się ich użyć! ( ͡° ͜ʖ ͡°)
#dziendobry #fotografia #wykop #ratownictwomedyczne

Dzień wśród medyków z 109 batalionu szturmowego.

Walki wokół Soledar trwają od późnej wiosny, miasto jest kluczem do Bakhmutu, który za wszelką cenę próbują zdobyć rosyjskie wojsko i najemnicy z prywatnej kampanii Wagnera. hromadske spędził dzień ze służbą medyczną 109. wydzielonego batalionu szturmowego, którego bojownicy zajmują pozycje w pobliżu Soledar. Tego dnia Rosjanie szturmowali kilka pozycji tej jednostki. Medycy musieli ewakuować żołnierzy 5 razy, ale raz nie zdążyli - żołnierz zmarł.

Zabiorą jego ciało w nocy, kiedy zrobi się ciszej i dojazd do jego pozycji będzie mniej niebezpieczny niż w ciągu dnia.

https://youtu.be/YyGAqHCP5zU