yerboholik

Nie zapomniałem wysłać mojej #hejtopaka , po prostu nie miałem czasu, żeby z bomblem zrobić pierniczki.

#gownowpis #diy

Kończymy pakowanie. Kiedyś, w czasach precovidowych mieliśmy nawet pomysł na własną markę

#hejtopaka

Ciekawe czy uda Ci się rozpoznać, która świeczka wpadnie w Twoje ręce

#gownowpis #diy
Moja żona to fanatyczka świec sojowych.
Całe mieszkanie zajebane woskiem najgorzej.

Idą święta, to czas na świeczki. Robimy je w sumie raz do roku, jak dodatek do prezentów.

Plusy: razem spedzony czas
Minusy: jebie w chacie wszystkimi olejami przez tydzień

#gownowpis
Jeszcze godzina w kołchozie, na rower i do dome.

#hejtopaka
Czy wrzucenie do paczki własnoręcznie zrobionych pierniczków to dobry pomysł? Odkąd mam dziecko co roku je robię, ale nie wiem, czy jakiekolwiek jedzenie od randoma w paczce do dobry pomysł.
W sumie to mógłbym wysmarować prezent nowiczokiem albo innym śmiercionośnym gównem xD
Co sądzicie?

#hejtopaka
Żeby nie zapomnieć kupić prezentu mojemu Tomeczkowi, właśnie to zrobiłem. Wybór był całkiem prosty, bo i Tomeczek się postarał z opisem xD. Jak już przyjdzie, to dorzucę list, parę drobiazgów, zapakuję godnie I wrzucam w Paczkomat.
Mam nadzieję, że będzie zadowolony

#hejtopaka
Obiecałem dodać wpis wczoraj, ale jak zwykle przełożyłem na dzień później. Z pewnością spóźnię się na własny pogrzeb Wracając do tematu:

Nie gram w gry komputerowe, za to lubię planszówki i inne zabawy bez prądu - razem z córką lvl 6 ogrywamy Carcassone, szachy, chińczyka (i inne "kostkowe"), ostatnio zaczęliśmy grać w mrówki (polecam przy nauce liczenia). Może coś w tym kierunku?

Służbowo devopsuje i adminuje, a w domu bawię się homelabem. Zabawek trochę mam, raczej nie mieści się to w budżecie założonym przez hejtopakę.

Poza siedzeniem przed kompem i zabawami córką i małżonką lubię czasem coś upichcić (ostatnio mam fazę na surowe dojrzewające mięcho), połazić po lesie.

Uwielbiam majsterkowanie - jak jest potrzeba i czas to odnajduję się we wszystkim (cyk cyk jako tako i fajrant). Czasem z dziewczynami coś zmaluję lub ulepię - więc i element artystyczny we mnie jakiś siedzi.

Pewnie nastawię się na ostracyzm pewnych użytkowników, ale po całym dniu w literkach i cyferkach nie mam ochoty na czytanie książek.

Bardzo staram się schudnąć, więc łakocie tylko bez kalorii xD

Wszystko powyższe to w sumie takie lanie wody, bo najgorzej jak zapisujesz się do takiej zabawy i nie wiesz, czego oczekiwać.

Łatwa ścieżka - gadżety:
Z rodzimych twórców - Walaszek
Manga/anime - Ghibli studio, Naruto

#hejtopaka

Trudne się wylosowało...

Jak zobaczyłem opis osoby, której mam wysłać paczkę, to mentalnie spaliłem buraka. Niby nie chciał pisać epopei, a nasmarował tyle, że aż mi wstyd. Czemu? Bo ja, dodając się chwilę przed zamknięciem napisów dodałem raptem trzy zdania xD
Jeśli osoba, która mnie wylosowała to czyta (a zakładam, że będzie, żeby dowiedzieć się czegokolwiek więcej niż trzy zdania z dupy), to wiedz, że jutro napiszę coś więcej.
Możesz też poprosić kogoś, żeby zapytał w Twoim imieniu, bo jest wysoce prawdopodobne, że jutro zapomnę.

#depresjsa #adhd #autyzm #zalesie
W sumie to nie wiem, od czego zacząć. Zakładam, że będzie to strasznie chaotyczne, ale tak też obecnie się czuję.
Jestem już po trzydziestce, mam „stabilne” życie – żona, sześcioletnie dziecko, mieszkanie bez kredytu, oboje zarabiamy ciut powyżej średniej krajowej. Patrząc przez taki pryzmat – czego chcieć więcej.
No właśnie.
Jesteśmy rodziną neuroróżnorodną.
Dziecko ma diagnozę autyzmu dziecięcego, ale bardziej (po przeczytaniu połowy internetu i stosu książek) skłaniamy się w kierunku ADHD.
Córka miała 4 lata, kiedy zdiagnozowaliśmy ją w poradniach i u psychiatry dziecięcego, otrzymała łatkę autyzmu – widzieliśmy, że coś jest na rzeczy, że jej rozwój nie przebiega tak, jak dzieci w jej otoczeniu. Pojawiały się meltdowny, brak uwagi, i masa inncyh zaburzeń. Dwa lata pracy w domu i zajęciach dodatkowych – dogania rówieśników, w niektórych płaszczyznach obecnie jest nawet wyżej. Przez ten okres zaczęliśmy się też przyglądać bardziej samym sobie.
Żona ma wszelkie symptomy, żeby zakwalifikować ją jako osobę w spektrum autyzmu. Nie poddała się diagnozie, ale pogodziła się z tym, jaka jest, dużo rzeczy z przeszłości i teraźniejszości nabrało sensu.
Od prawie roku mam „papier” na ADHD. Zaczęło się od samodiagnozy, po kilku rozmowach z kolegą z internetu. Zrobiłem (po odkładaniu przez pół roku) DIVA5. Drążyłem temat, byłem wręcz przekonany o tym, że tak właśnie jest. Nagle całe dzieciństwo, wszelkie problemy z całego życia zostały wyjaśnione. Problemy w nauce („anon, jesteś zdolny, ale leniwy, hehe”), problemy ze skupieniem (do tej pory nie zdałem egzaminu na prawko, nie mogę się skupić za kierownicą), wypalenia, skłonność do uzależnień, skłonność do kompulsji itd. Dostałem Medikinet, fajnie wyciszał myśli i pozwalał wejść w fazę „robię robotę, nic nie jest w stanie mnie rozproszyć”. Gorzej było, jak schodził – byłem strasznie rozbity, poirytowany, agresywny. Po trzech miesiącach odpuściłem, nie było warto. Później zacząłem brać bupropion, ale o tym za chwilę.
Przez ostatnie 7 lat nie byłem dłużej niż kilka miesięcy bez leków SSRI / SNRI / przeciwlękowych. Miałem okazję spróbować większości z tych bardziej popularnych na polskim rynku. Poleciało mi przez to libido, stałem się jakiś taki nijaki. Ciągła depresja, myśli „S”, nieumiejętność radzenia sobie ze stresem, wpadanie w pracocholizm… można by mnożyć i mnożyć problemy dnia codziennego. Wcześniej, zanim poszedłem do psychiatry, „doskonale” radziłem sobie leczeniem na własną rękę, kiedy w zasadzie codziennie serwowałem sobie browarki i blanty.
Dwa lata temu przerobiłem pół roku terapii grupowej, na którą czekałem chyba z cztery lata (NFZ). Z perspektywy czasu widzę, że ruszyłem tylko to, co jest na powierzchni. No ale – ruszyłem. Z czasem coraz więcej wnikam w siebie i staram się poznać genezę swoich problemów. I o ile ADHD jest elementem tej układanki spierdolenia, to zdaję sobie sprawę, że nie jedynym – w mojej ocenie główne skrzypce gra CPTSD (dziękuję, tatusiu).
Obecnie jestem 4 dzień po odstawieniu buproprionu – spadł poziom lęków, przestałem się zapętlać w myślach, widzę lekką (ale jednak) poprawę w pracy. Nadal w mojej głowie kołacze się myśl, że nie będę umiał sobie poradzić bez leków, że będę musiał płacić jakąś cenę za ich branie (zerowe libido, odklejka, nieobecność, itd., itd.).
Jeśli doczytałeś/aś do końca ten wysryw – dziękuję.
Nie liczę na pomysł na życie, ale byłoby dobrze wiedzieć, że w takim gównie nie pływam sam.
Pozdrawiam, z fartem.

Trzymacie kciuki, jutro zaczynam nową pracę
Stresuję się strasznie, ale mam nadzieję na większe zorganizowanie pracy. No i pensja x2
#pracbaza #chwalesie

piję sobie kawkę, zaraz pierwsza kupa z hejto

yyy AAA eee uuuu puummm eeehehe
Michał zwijaj rogala Obsrajtkowi
Kolejny z fali uchodźców melduje się na pokładzie.
#jebacwykop
#wykop