@moll dobrze byłoby wytłumaczyć znaczenie skrótu gsp i jego użycie

@moll @Suodka_Monia @pol-scot "Gardlo Sobie Podrzynam Dibbler". Archetyp janusza-handlarza autami z komisu w Wlkp.

"Gardlo Sobie Podrzynam jesli ten przebieg byl cofany..." XD

@Niedobry ma również zaginionego kuzyna na Kontynencie Przeciwwagi - Rękę Sobie Ucinam …… (niestety imienia nie pamietam), ale jak widać rodzinna tradycja ma dalekie korzenie

Jeśli ktoś byłby w stanie podrzucić pełne imię, to będę wdzięczny. Bylo to w części, gdy rzecz się dzieje na ww kontynencie a dwugwiazdkowym działa w ruchu oporu….

@tegie wychodzisz z ofertą poza bibliotekę (plakaty, akcje)

• można wychowywać najmłodszych czytelników - organizowałam lekcje biblioteczne, zanosiłam książki do czytania do przedszkola, były ferie w bibliotece,
  

• licealistom pomagałam z tematami maturalnymi - dobór lektur, opracowań, podpowiadałam jak pociągnąć temat (zjeżdżali mi się z całej gminy praktycznie)
  

• dla dorosłych zrobiłam czytanie pod chmurką, był stolik latem
  

I poziomem obsługi na miejscu. W pewnym momencie w mojej filii miałam czytelników na poziomie głównej biblioteki gminnej, mimo że startowałam z niższego pułapu i miałam krótsze godziny pracy.

Niestety Pratchetta na półkach nie miałam

@moll podziwiam i to szczerze. Za zapał i pasję.

Dzisiaj biblioteka kojarzy się z przeżytkiem, szczególnie młodszym ludziom. Sam pamietam swoją malutką bibliotekę przy osiedlu, tą ciszę, zapach starych książek i panią (jedyną) bibliotekarkę, która była tam od zawsze i starzała się wraz ze mną.

Dzisiaj wspominam z sentymentem, ale jednocześnie nie wyobrażam sobie tej konkretnej biblioteki w „nowoczesnym” wydaniu. Wszelkie eventy, konkursy, promocje, wieczorki czytelnicze to była domena głównej biblioteki miejskiej. Tamta była malutką, cichutką biblioteką, gdzie nigdy nie było tłumów, czas zwalniał, a ciężko otwierające się drzwi były jedynym dźwiękiem, który przerywał ciszę.

PS. Szybki rachunek sumienia: tą szybę w bibliotece to ja wybiłem… przez przypadek… piłką...

@tegie bo biblioteka jest taka, jak jej bibliotekarz a z zapałem i pasją nawet w małej filii można robić sporo. Nie miałam ani dodatkowych środków, ani wsparcia "góry", a mimo to moja biblioteka żyła. Miałam takie dzieciaki, które po szkole wpadały po prostu pogadać, nawet jeśli w domu jeszcze czekały na nie książki do przeczytania.

Zapałem i kreatywnością da się wiele niedostatków załatać

@Poji zaraz dodaję na dobranoc inny Choć ten też jest bardzo dobry, tak

@wesolyhalibut świetny jest film bbc

@ulsterboy Oglądałem go te paręnaście lat temu, jeszcze jako nastolatek. Pamiętam właściwie tylko scenę z Adorą ( ͡ʘ ͜ʖ ͡ʘ)

@jarezz mój siedział sporo w komiksach, Thorgale chyba miał wszystkie, za to z prozy to Tolkien i Sapkowski

@moll

bo budzi na michę o czwartej rano? XD

Dokładnie. Tym samym zapewnia nam cytaty.

@Mr.Mars ( ͡~ ͜ʖ ͡°)

@WordPressDeveloper spodziewałbym się, że jeden z rozmówców mówi wielkimi literami

@WordPressDeveloper rozjebałem komendę główną straży miejskiej przemyconą przez mury miejskie kulą ognia i teraz jestem komendantem ( ͡° ͜ʖ ͡°)

@Zly_Tonari >absurdalnego

bohater przynajmniej rzeczywiście wyleciał z miejsca, które rozwalił, nic w tym absurdalnego.

@thordan-brightpast

@tegie bo on nie był głupim kamulcem, tylko się przegrzewał. W chłodni był geniuszem matematycznym

@tegie biorąc pod uwagę średnie morale i poziom intelektualny straży (pomijamy Marchewę, on też zasilił szeregi dość późno), nawet w swoim najgorszym wydaniu nie obniżał jakoś szczególnie standardów.

Nie mogę się zdecydować, czy wolę cykl straży, czy czarownice. W obu pełno smacznych kąsków. Ale w straży więcej o społeczeństwie imo a to lubię najbardziej.

@ewa-szy mam to samo. Te ze strażą czytało mi się bardzo łatwo, miały fajną kryminalną intrygę („Na glinianych nogach” to chyba moja ulubiona cześć całego Świata Dysku), czuć było klimat ulicy i „dorastało” się razem ze strażnikami.

Cykl o Czarownicach był super, szczególnie pikantny humor Niani Ogg, konserwatywna nowoczesność Babci, niezdarność Margat i Piosenka o Jeżu (oraz jedynie wspomniana z tytułu „Laska maga ma na końcu gałkę”).

Rincewind - absurd za absurdem, podszyty dyskową fizyką i filozofią. Wiecznie otaczający pech, pesymizm i pewność tego, że szczęście i spokój to nie jest normalność i zaraz coś złego się wydarzy. No i Rincewind był tym pierwszym z serii…

Moist von Lipvig - swietnie się czyta, ciekawa postać, fajne fabularnie.

Nie potrafię wybrać najlepszej serii…

Natomiast jednoznacznie najmniej podobała mi się seria ze Śmiercią. Książki same w sobie są super, ale wolę tą postać jako świetną wstawkę w innych cyklach, niż głównego bohatera.

@lubieplackijohn z Paczelokiem

@moll Nie no, przecież wiem, tak się tylko zgrywam

@lubieplackijohn