Encyklopedia mitologii japońskiej
41/1000- Bakekujira
Bakekujira to szkielet wieloryba unoszący się na powierzchni morza, otoczony niezwykłymi gatunkami ryb, a także latających nad nim ptaków. Ukazuje się w nocy przy deszczowej pogodzie, zwykle w pobliżu wiosek znanych z połowów tych stworzeń.
W przeszłości, kiedy Morze Japońskie obfitowało w wieloryby, zwierzęta te były źródłem bogactwa dla wiosek rybackich, które osiągały duże wpływy z mięsa i oleju każdego złowionego okazu. Jednak miało to swoją cenę. Według rybaków dusze wielorybów po śmierci mogły pragnąć zguby tych, którzy im ją zadali. Ujrzenie bakekujiry miało nakładać klątwę na obserwatora, a także na wioskę, w której mieszkał. Jej skutki miały być miażdżące dla całej społeczności.
Do dzisiaj przetrwała legenda opisująca spotkanie z tym yokai. Rybacy mieszkający na półwyspie Shimane pewnej deszczowej nocy zaobserwowali ogromny kształt w kolorze bieli u wybrzeży Morza Japońskiego. Podejrzewali, że może to być wieloryb, co napełniło ich ekscytacją, nie zwlekając więc ani chwili chwycili za harpuny i ruszyli pochwycić ewentualną zdobycz.
Wkrótce zbliżyli się do zwierzęcia, jednak bez względu na to, ile razy rzucili w zwierzę swoją bronią, nie potrafili go trafić. Gdy w końcu przejrzeli mrok nocy, zrozumieli powód takiego stanu rzeczy. To, co początkowo brali za żywe zwierzę, okazało się być szkieletem bez choćby krztyny mięsa na sobie. W tym momencie ujrzeli także dziwnych towarzyszy istoty, były to duże ilości ryb, których nigdy wcześniej nie widzieli na oczy. Na niebie latały ptaki, których także nie dało się zidentyfikować. Po chwili bakekujira skierował się w głąb morza i zniknął. 
Przerażeni rybacy doskonale wiedzieli, z czym mieli do czynienia. Nawiedził ich mściwy duch, który łaknął zemsty za swoją śmierć. Klątwa nałożona na okoliczne wioski rybackie przez yokai wypełniła się, a mieszkańców zaczęły nawiedzać dziwne pożary, epidemie chorób zakaźnych i inne katastrofy, które spowodowały wyludnienie tego obszaru. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Etiopska Biblia, do której stworzenia posłużyła kozia skóra. Była to pierwsza na świecie ilustrowana Biblia chrześcijańska, która powstała na początku V wieku.
#biblia #chrzescijanstwo #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
40/1000- Bake icho no sei
Bake icho no sei są duchami związanymi z drzewem miłorzębu japońskiego. Ich ciało jest koloru jasnożółtego, podobnego do koloru liści tego drzewa podczas pory jesiennej. Zawsze noszą przy sobie małe gongi.
Zwykle pojawiają się przy starszych drzewach tego gatunku i uderzają w gong, cel tej praktyki jest nieznany.
Z samym miłorzębem japońskim wiąże się wiele przesądów. Drzewa te są uznawane w Japonii za święte, można więc bardzo często spotkać je na terenach świątyń, a także w miejscach publicznych. Z drugiej jednak strony posiadanie tego drzewa w ogrodzie prywatnym jest bardzo źle postrzegane, określa się je nawet jako świętokradztwo. Drzewo rosnące przy domu może zakłócić odpowiedni przepływ energii yin i yang, a korzenie rozrastające się pod powierzchnią mogą przynieść problemy zdrowotne oraz pecha jego mieszkańcom i to nie tylko w tym, ale też w kolejnych pokoleniach. Osoby w takim domu mają podobno też dużo krótszy żywot niż te, które nie posiadają miłorzębu w swoim ogrodzie. Ostatnim minusem jest podatność takiego domostwa na "nawiedzenie". 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
38-39/1000- Ashimagari/Ashinaga-tenaga
Ashimagari to niezwykłe zjawisko duchowe, które zyskało sławę w japońskiej prefekturze Kagawa. Osoba dotknięta przez nie nagle zaczyna mieć problem z poruszaniem się, dzieje się tak ze względu na działanie duchowej siły na jej nogi. Opisywane jest to jako nieznana rzecz, która oplata kończyny i ma przypominać coś niesamowicie miękkiego, a jednocześnie przyjemnego w dotyku niczym futro zwierzęcia. Przyjmuje się, że może to być sztuczka należąca do repertuaru tanuki, zwierzęcych yokai, które uwielbiają dokuczać ludziom w taki czy inny sposób.
Ashinaga-tenaga
W tym wypadku mamy do czynienia nie z jednym, lecz z dwoma yokai. Nazwa to połączenie imion dwóch bytów przypominających mężczyzn, o imionach Ashinaga i Tenaga. Jedyną fizyczną różnicą w stosunku do zwykłych ludzi są ekstremalnie długie kończyny, w przypadku Ashinagi są to nogi(mające ponad sześć metrów długości), zaś Tenagi ręce(mogą one mieć nawet 9 metrów długości) . Każdy z nich pochodzi z innego "kraju" , jednak ich nazw próżno szukać na mapie. Zwie się je bowiem jako "kraj długorękich" i "kraj długonogich" . Zazwyczaj można je spotkać nad morzem, gdzie zajmują się rybołówstwem. W tym celu długoręki Tenaga wdrapuje się na plecy Ashinagi, który dzięki swoim nogom może wejść głębiej w morską kipiel, gdzie pierwszy z mężczyzn wykorzystuje długość swoich ramion do łapania ryb oraz innych morskich stworzeń. 
Istnieje relacja pewnego mężczyzny o spotkaniu z jedną z tych istot. Miał on łowić ryby w wyjątkowo jasną noc, gdy nagle zauważył postać z nienaturalnie wydłużonymi nogami, która wędrowała po plaży. Po niedługim czasie warunki atmosferyczne pogorszyły się, a z nieba lunął silny opad deszczu. Towarzysz mężczyzny poinformował go, że właśnie widzieli ashinagę, a obserwacja tego yokai z reguły jest zwiastunem załamania pogody. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
36-37/1000- Amaterasu/Akubozu
Amaterasu to bogini słońca, która zrodziła się z lewego oka boga Izanagiego. Otrzymała od swojego ojca tytuł władczyni na Wysokiej Równinie Niebios, która jest domem dla wszystkich japońskich bogów. Jest również siostrą Susanoo, boga burz oraz Tsukuyomi, boga księżyca. Obydwoje zostali stworzeni w tym samym czasie co Amaterasu. 
Amaterasu miała mieć wpływ na narodzenie się władzy cesarskiej na terenie Japonii. Według jednej z legend posłała ona swojego wnuka imieniem Ninigi na ziemię, by ten przejął rządy nad krajem. Sztuka ta udała się jednak dopiero wnukowi Ninigiego, Jimmu. Przedmiotami, które powędrowały na ziemię za aprobatą Amaterasu, miały być także pierwsze insygnia cesarskie: lustro, klejnoty oraz miecz. Dzięki niej wśród ludzi za pośrednictwem jej potomka zostały rozpowszechnione podstawy dotyczące rolnictwa, tkactwa czy też budownictwa. 
***************
Akubozu to yokai, których pochodzenia można doszukać się w prefekturze Akita. Są istotami żyjącymi w zwykłym popiele znajdowanym w paleniskach japońskich domów. Można je przywołać poprzez zabawę popiołem, czego byty te nienawidzą. Legenda głosi, że są one zdolne ukazać się w tej sytuacji, by nastraszyć ewentualnego nieszczęśnika, a nawet wciągnąć go do wnętrza popiołów, gdzie zostanie strawą dla yokai. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
35/1000- Akurojin-no-Hi
Poniższy yokai ma swoje pochodzenie w japońskiej prefekturze Mie. Akurojin-no-Hi można tłumaczyć na nasz język jako "płomień boga źle obranej ścieżki". Ostatecznie tym jest ten byt, płomienną manifestacją boga drogi, która objawia się na dawno zapomnianych i zniszczonych traktach. Mimo bycia ognikiem uwielbia pojawiać się w deszczowe noce. Często mylony jest z lisimi płomykami lub też duchowymi orbami (o obu przypadkach więcej innym razem).
Z nieznanych przyczyn yokai ten nie toleruje ludzkich wędrowców, którzy zabłądzą na jego terytorium. Ci, którzy okażą mu respekt poprzez szybką ucieczkę, przeżyją. Tych zaś , którzy będą się ociągać, spotka gorszy los. W tej sytuacji byt dąży bowiem do kontaktu fizycznego z przybyszem. Gdy tak się stanie, w ciągu krótkiego czasu dana osoba ciężko zachoruje i umrze. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
34/1000- Azuki hakari
Azuki hakari to trzeci i zarazem ostatni już yokai związany z fasolą, który pojawi się na liście prezentowanych tutaj mitologicznych bytów. Jest to rodzaj ducha, którego nikt nie miał okazji ujrzeć na własne oczy, nie ma więc żadnego fizycznego opisu tej istoty.
Yokai ten jest od czasu do czasu "gościem", który pojawia się w wybranych przez siebie domach lub świątyniach. Największą ich aktywność notuje się zwykle w porze nocnej. Osoby, które spotkały się z działalnością tego ducha, zwykle opisują, że z początku słychać ciężkie kroki, które dochodzą z wyższego poziomu, tak jakby ktoś schodził z dachu na niższe piętro. Wkrótce potem staje się słyszalny odgłos przypominający uderzenia rzucanych ziaren fasoli. Dźwięk narasta, by w pewnym momencie przejść w dźwięk rozchlapywanej wody, a następnie odgłos geta(to japońska nazwa dla tamtejszych drewnianych sandałów). Otworzenie drzwi lub okien sprawia, że wszystko ustaje, a dom ponownie pogrąża się w błogiej ciszy, zaś sam duch przestaje niepokoić jego mieszkańców. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
33/1000- Azuki baba
Rodzina azuki to nie tylko poczciwe azuki arai, ale także popularne szczególnie na terenie japońskiej prefektury Miyagi byty nazywane azuki baba. Przybierają one postać starej, paskudnej wiedźmy ubranej w całości na biało. Pojawiają się zwykle o zmierzchu, najczęściej jesienną porą przy deszczowej lub mglistej aurze.
Według opowieści miejsce pobytu azuki baby rozświetla niezwykła, biała poświata, której zwykle towarzyszy bardzo gęsta mgła. Słychać również głos wiedźmy, która podobnie do azuki arai także zajmuje się myciem fasoli przy leśnych strumieniach. Wyśpiewuje także te same słowa przy swojej pracy, jednak w tym wypadku nie są to tylko czcze pogróżki. Podróżnik, który zbliży się dostatecznie blisko, skończy bardzo marnie. 
Yokai ten występuje dużo rzadziej od swojego niegroźnego odpowiednika. Wzmianki o nim najczęściej pojawiały się w opowieściach, którymi dawniej straszono dzieci, by te zachowywały się należycie. Według niektórych azuki baba to tak naprawdę kitsune, które poprzez udawanie azuki arai chciały przyciągnąć szczególnie dzieci, by następnie złapać je i zjeść. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
32/1000- Azuki arai
Azuki arai to yokai zamieszkujące górzyste tereny na terenie całej Japonii. Spędzają czas głównie w pobliżu strumieni, gdzie przeważnie ich zajęciem jest mycie czerwonej fasoli i śpiewanie dziwnych rymowanek. Osoby, które miały okazję je ujrzeć, opisują je jako niskie istoty z dużymi oczami. Mają też one posiadać tylko trzy palce u rąk i ubierać się podobnie do buddyjskich mnichów.
Rymowanka śpiewana przez te byty brzmi mniej więcej tak: "Czy powinienem umyć moją fasolę czy lepiej złapać człowieka do zjedzenia?". Azuki arai nie są jednak ludożercami i uciekają na dźwięk zbliżającej się osoby. Starają się robić wszystko, by pozostać w ukryciu, potrafią nawet naśladować w tym celu dźwięki natury i odgłosy dzikich zwierząt. Ze względu na trudności z tym związane ujrzenie azuki arai ma podobno przynosić szczęście. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
31/1000- Atuikakura
Atuikakura jest kolejnym stworzeniem z wierzeń mieszkającej na terenie Hokkaido mniejszości Ajnów. Podobnie jak wspomniana wcześniej akkorokamui, także ten byt zamieszkuje zatokę Uchiura. Wyglądem Atuikakura przypomina przerośniętą strzykwę. Większość czasu spędza na dnie zatoki, gdzie od czasu do czasu przyczepia się do dryfujących kawałków drewna eksplorując dzięki temu pobliskie rejony Uchiury. Jeśli zostanie zaskoczona przez przepływający w pobliżu statek, może wpaść w panikę i przez swoje gwałtowne ruchy uszkodzić go dzięki rozmiarowi oraz swojej sile. Atuikakura może też przypadkiem pomylić jednostkę z kawałkiem drewna przyczepiając się do niej i w konsekwencji pociągnąć ją na dno.
Według legendy stworzenie to wywodzi się od mouru, jak określa się w społeczności Ajnów tradycyjną bieliznę używaną przez miejscowe kobiety. Jeden z elementów mouru miał spłynąć rzeką do zatoki Uchiura, gdzie osiadł na dnie i przemienił się w wielką strzykwę od tej pory znaną jako atuikakura. 
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Niestety na tej nocnej nie mam przygotowane żadnego mitycznego yokai, to chociaż wrzucę latającą wiewiórę. Poniżej wielkolot rdzawy.
#necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
30/1000- Amabie
Amabie to yokai przypominający syrenę z mieszanką cech ludzkich oraz rybich. Posiada długie włosy oraz ciało pokryte łuskami, a także usta przypominające dziób oraz trzy nogi. Istota promieniuje niezwykle jasnym światłem. Jest to yokai przychylny ludziom, zwiastujący dobrobyt, ale też nadejście złych czasów.
Amabie zaczęły pojawiać się w czasach, gdy zabójcze epidemie dziesiątkowały ludzkie społeczności na całym świecie. Posiadanie wizerunku tego stworzenia przy sobie miało dawać ochronę przed chorobami. Imię amabie pojawia się tylko w jednej relacji, jednak prawdopodobnie było ono też znane pod nazwą amabiko, którego istnienie zarejestrowano w podobnym czasie. Wskazuje na to sposób działania obu istot, które różniły się wyłącznie kilkoma cechami wyglądu. Amabie jest zapewne błędnym zapisem faktycznego imienia amabiko.
Jedyna znana legenda o spotkaniu z amabie pochodzi z 1846 roku i miała mieć miejsce na terenie prefektury Kumamoto. Kilka nocy z rzędu na miejscowym wybrzeżu widoczne było niezwykle jasne światło. W końcu miejscowy urzędnik postanowił zbadać sprawę. Kiedy zbliżył się do źródła blasku, jego oczom ukazała się dziwna istota, która przedstawiła się jako Amabie. Przekazała mężczyźnie, że region czeka sześć lat obfitych zbiorów, dodała również, żeby przekazać jej wizerunek ludności na wypadek wybuchu choroby, gdyż będzie to dla nich źródło ochrony. Po tych słowach stworzenie powróciło do morza. Wkrótce potem historia o spotkaniu z amabie wraz z jego wizerunkiem została rozpowszechniona za pomocą gazety, by dotrzeć do jak największej liczby osób.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
29/1000- Akuru
Akuru to olbrzymia ryba, której istnienie zostało udokumentowane w starożytnych tekstach. Jest opisywana jako rodzaj złego boga i miała żyć w wodach japońskiego Morza Wewnętrznego. Ostatecznie jednak znalazł się jej pogromca, którym był syn cesarza Japonii, Yamato Takeru, który żył na przełomie I i II wieku.
Nazwa akuru jest dość świeża i zaczęła być używana prawdopodobnie dopiero w ubiegłym stuleciu. W dawnych tekstach istotę tą nazywano bogiem Anato. Jest tam także opisana historia Takeru, który w czasie swojego życia podjął próbę podporządkowania innych grup plemiennych władzy obecnego cesarza, by w ten sposób uzyskać większą kontrolę nad szlakami lądowymi i morskimi Japonii. Według przekazów miał on też zlikwidować dużą liczbę złych duchów, które zakłócały spokój oraz swoimi działaniami uniemożliwiały rządowi sprawowanie władzy. Jednym z pokonanych miał być także bóg Anato.
Sugeruje się, że wszystkie złe bóstwa były w istocie bandytami, piratami i innymi grupami przestępców, którzy zostali pokonani przez Takeru. Zamiana w yokai została zapewne dokonana później przez kronikarzy pragnących podkreślić heroizm księcia w jego walce z występkiem. Sam akuru prawdopodobnie mógł być przywódcą grupy piratów lub miejscowych rebeliantów.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
28/1000- Akugyo
Akugyo to mająca podobno nawet 11 metrów długości syrena widywana w wodach otaczających Japonię. Głowa stworzenia jak i jego ręce są podobne jak u osoby płci żeńskiej, jednak reszta ciała jest zbudowana jak u typowych mieszkańców mórz. Ciało akugyo pokrywają srebrne i złote łuski, zaś na głowie rośnie im para rogów o długości 60 centymetrów. Potrafią także ziać ogniem ze swoich ust. Niektóre relacje opisują to stworzenie jako zwykłą, monstrualnej wielkości rybę, która nie posiada żadnych typowo ludzkich części ciała.
Większość czasu istoty te spędzają pod powierzchnią wody, nie są więc zbyt często spotykane. Mimo wszystko rybacy boją się spotkania z nimi. Niekiedy bowiem łodzie mogą zostać wywrócone podczas bliskiej konfrontacji z akugyo, co oznacza śmierć wszystkich na pokładzie, ponieważ nie gardzą one ludzkim mięsem.
W 1805 roku jeden z przedstawicieli akugyo miał zostać zauważony u wybrzeży ówczesnej prowincji Echigo. Miejscowy lord postanowił zabić stworzenie wysyłając do tego celu imponującą liczbę 1500 ludzi oraz 450 dział. Niestety brak informacji, jak zakończyła się cała misja.
Innym razem niejaki Izutsuya Kanroku podczas wyprawy łodzią na Morzu Japońskim wpłynął na grzbiet akugyo. Pewny niechybnej śmierci podczas oczekiwania na pożarcie przez stworzenie postanowił zagrać na zabranych na pokład bębnach. Głośne dudnienie prawdopodobnie nie podeszło istocie, która strząsnęła jednostkę z grzbietu, dzięki czemu mężczyzna uciekł bez szwanku.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
27/1000- Akuchu
Akuchu to rodzaj yokai, który pasożytuje na ludzkim żywicielu. Jest to robak, który może poruszać się po całym organizmie dzięki elastycznemu ciału, jednak preferuje on śledzionę, do której przywiera za pomocą swoich sześciu odnóży.
Następnie akuchu zaczyna kraść dla siebie pokarm dostarczany do organizmu przez żywiciela, głównym przysmakiem ma być dla niego ryż. W tej sytuacji osoba zainfekowana zaczyna mieć problemy z przybraniem na wadze, a nawet z dostarczeniem odpowiedniej ilości pożywienia swojemu organizmowi.
Robak jest jednak prosty do usunięcia, należy bowiem zastosować leczenie oparte na miejscowych preparatach stworzonych z dodatkiem jednego z gatunków ostu.
Akuchu pochodzi z XVI-wiecznego tekstu medycznego nieznanego autorstwa, który opisywał choroby jako efekt infekcji przez tego jak i wiele podobnych mu pasożytów pochodzenia nadnaturalnego.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
26/1000- Akkorokamui
Akkorokamui to boska istota mająca żyć w wodach zatoki Uchiura w pobliżu Hokkaido. Jeśli chodzi o jej wygląd, jest to po prostu gigantyczna ośmiornica, która dzięki swoim rozmiarom może bez trudu połknąć całe statki. Kiedy pojawia się na powierzchni, poprzez swoją wielkość sprawia, że jej czerwony kolor odbija się na niebie.
Jeśli jakakolwiek jednostka podpłynie zbyt blisko, niechybnie zostanie pożarta, dlatego też miejscowi trzymają się z daleka od tej niebezpiecznej istoty, szczególnie gdy niebo i morze przybierają krwawą barwę. Ci, którzy jednak muszą wypłynąć w tym czasie, dla ochrony zabierają ze sobą kosy.
Akkorokamui to część wierzeń ludu Ainu, mniejszości żyjącej na terenie Hokkaido. Dla nich też jest to istota boska określana słowem kamuy podobnym w brzmieniu do japońskiego kami. Według legendy tego ludu dawno temu gdzieś w górach miał żyć olbrzymi pająk zwany Yaushikep. Pewnego dnia postanowił zejść że szczytu, a gdzie się pojawił, niszczył wszystko w zasięgu wzroku. Przerażeni ludzie zaczęli modlić się do bogów, by ci ich ocalili. Bóg morza, Repun Kamuy, usłyszał ich modlitwy i wciągnął stwora do wód zatoki. Tam też Yaushikep zmienił się w ośmiornicę i w ten sposób stał się bóstwem znanym jako Akkorokamui.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
25/1000- Akateko
Akateko jest legendą mającą swoje pochodzenie w japońskiej prefekturze Aomori.
Byt ten objawia się jako czerwona, oderwana ręka należąca do dziecka. Upodobał on sobie konkretny gatunek drzewa, a konkretnie glediczję trójcierniową.
Nie ma wielu informacji na temat akateko. Jest to na pewno jeden z niegroźnych rodzajów yokai, akateko bowiem spada z gałęzi drzewa tuż przy przechodzącej obok osobie mając na celu jedynie wywołanie strachu. Niektóre relacje wspominają jednak także pojawianie się pod tym samym drzewem ducha pięknej dziewczyny w wieku około 18 lat, której widok ma wywoływać natychmiastową silną gorączkę u osoby, która zobaczy zjawę. Nie wiadomo jednak, czy ma ona coś wspólnego z akateko.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
24/1000- Aka shita
Aka shita to tajemniczy duch, który ukrywa się w środku wielkiej chmury burzowej, na zewnątrz której są widoczne tylko jego długie pazury oraz twarz bestii. Jego charakterystyczną cechą jest długi, czerwony język, który wychodzi z jego ust i od którego byt ten wziął swoją nazwę.
Aka shita pojawia się w czasie pory deszczowej, kiedy to pola uprawne potrzebują odpowiedniej ilości nawodnienia, by zapewnić udane zbiory. Umożliwia to skomplikowana sieć kanałów, dzięki której można rozdzielić równe ilości wody pomiędzy wszystkimi potrzebującymi. Jednakże w czasach suszy zdarzyć się mogą rolnicy, którzy przekierują zapasy wody na własne pole. Taki występek oznacza często dla poszkodowanych brak środków na życie.
Nie zawsze da się wskazać winowajcę i tutaj według legendy wkracza aka shita, którego można uznać za sędziego karającego zły uczynek rolnika. Usuwa on wodę z pola złodzieja, by następnie złapać go swoim językiem i porwać w nieznane.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
23/1000- Aka manto
Dzisiaj bardziej oryginalnie, bowiem będzie to wpis nie na temat jakiegokolwiek z istniejących mitologicznych bóstw, demonów czy stworzeń. Mimo wszystko byt ten jest w niektórych wersjach uznawany jako yokai, więc postanowiłem umieścić go na liście.
Aka manto jest legendą miejską, która w ubiegłym wieku stała się niezwykle popularna na terenie Japonii. Powstały jej niezliczone wersje, ale praktycznie wszystkie dzieją się na terenie szkoły, w rzadko używanej toalecie, która ma opinię nawiedzonej. Z reguły ma to miejsce w czwartej kabinie od wejścia ze względu na to, że w Japonii liczba 4 jest kojarzona ze śmiercią.
Większość wersji przebiega według podobnego schematu. Uczeń pozostający po godzinach musi skorzystać za pilną potrzebą z najbliższej toalety, jak się okazuje, tej unikanej przez całą resztę. Po załatwieniu sprawy okazuje się, że w kabinie brakuje papieru toaletowego. Tutaj z pomocą przychodzi tajemniczy głos, który pyta: "Czerwony papier czy niebieski?". W przypadku wyboru czerwonego ofiara jest dźgana i cięta do momentu, gdy krew nie utworzy na niej warstwy wyglądacej tak, jakby człowiek miał na sobie czerwony płaszcz. Odwrotna sytuacja następuje, gdy osoba wybierze niebieski papier, bowiem z jej ciała zostaje wyssana cała krew, a denat przybiera przez to niebieskawy odcień.
Na temat samego aka manto istnieją różne teorie. Czasami przedstawiany jest jako seryjny morderca czyhający w sąsiedniej kabinie, innym razem jako duch, który pojawia się w formie wysokiego i chorobliwie bladego mężczyzny. Śmierć nie zawsze jest taka sama w opowieściach, czasami wybór koloru niebieskiego oznacza duszenie ofiary do momentu, aż jej twarz przybierze niebieski kolor. Wybór czerwonego zaś może spowodować, że skóra ofiary zostanie odcięta w taki sposób, by zwisać niczym czerwona peleryna (gra słów nawiązująca do aka manto).
Jak to zwykle bywa z miejskimi legendami, ciężko wyjść żywym z tej konfrontacji. Wybranie innego koloru niż czerwony lub niebieski w dalszym ciągu kończy się śmiercią osoby pytanej. Przykładem jest wersja o uczniu, który próbował oszukać aka manto wybierając kolor żółty. Zakończyć miał żywot utopiony w muszli klozetowej. Nieliczne wersje mówią o osobach, które dzięki brakowi jakiejkolwiek odpowiedzi miały czas, by uciec z feralnej toalety i dzięki temu przeżyć spotkanie z aka manto.
Trudno określić dokładne pochodzenie tej legendy. Pierwsze plotki na ten temat pojawiły się już w latach trzydziestych XX wieku. Słowo manto w japońskim oznacza pelerynę, dlatego też jest on obecnie zwykle przedstawiany w długiej, czerwonej pelerynie z kapturem. Jednak dawniej słowo to odnosiło się do krótkiej kurtki bez rękawów, także wygląd aka manto przeszedł małą ewolucję przez kolejne dziesięciolecia.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej
22/1000- Akaname
Akaname to yokai wielkością dorównujące małemu dziecku. Lubią szczególnie zaniedbane toalety domów i publicznych przybytków, np. łaźni. Ich skóra oraz włosy są mocno przetłuszczone. Występują w wielu wersjach kolorystycznych, mogą mieć tylko jedno lub też dwoje oczu, a także od jednego do pięciu palców u rąk i stóp. Za to wszystkie posiadają jedną wspólną rzecz: długi, lepki język, którym wybierają szlam, odpadki, włosy i inne zanieczyszczenia.
Podobnie jak karaluchy, szczury i inne małe szkodniki, akaname nienawidzą czystych, zadbanych domów. Pojawiają się tylko tam, gdzie właściciel nie troszczy się o zalegający brud. Są bardzo płochliwe i uciekają od światła. Mają być także roznosicielami różnych chorób.
#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook