"Wnętrze muzeum", Eugene-Louis Lami(1800-1890), dokładna data wykonania dzieła nieznana.

#sztuka #akwarela #necrobook

Ponownie Jean-Georges Vibert, obraz to "Niedziela palmowa w Hiszpanii", rok 1873.

#necrobook #sztuka #akwarela

"Pierwsze dziecię", praca powstała w roku 1872, autor to Jean-Georges Vibert.

#necrobook #sztuka #akwarela

"Mleczny napitek", Maurice Leloir, rok 1882.

#necrobook #sztuka #akwarela

Ostatnie pięć kart z serii "Domki świata".

#necrobook #domkiswiata #kartykolekcjonerskie

Encyklopedia mitologii japońskiej

278/1000- Ninmenju

Ninmenju to nazwa nadana niezwykłemu drzewu, niezwykłemu ze względu na posiadane przez nie kwiaty, które wyglądają jak ludzkie głowy. Owe kwiaty potrafią podobno uśmiechać się, a nawet wydawać z siebie odgłosy śmiechu. Wydawane przez drzewo owoce także posiadają coś w rodzaju ludzkiego oblicza.

Pierwsze wzmianki o drzewie-yokai pochodzą z dzieła "Wakan sansai zue", które ukazało się w okresie Edo. Jednak to nie Japonia jest źródłem pochodzenia drzewa , lecz jest to dużo bardziej odległy region. Autor powyższego dzieła wzorował się na chińskiej encyklopedii "Sancai tuhui", z kolei oni opisali kraj pochodzenia ninmenju jako Daishi-koku, słowo to jest japońskim odpowiednikiem chińskiego wyrażenia stosowanego na tereny zamieszkane przez kulturę islamską.

Islam w swoim zbiorze mitów posiada niezwykle podobne do ninmenju magiczne drzewo znane jako waq waq. Miało ono podobno rodzić owoce w kształcie ludzi oraz zwierząt. Owoce te potrafiły mówić, a po zerwaniu "żyły" jedynie kilka kolejnych dni. Drzewa waq waq miały rosnąć na legendarnej wyspie o tej samej nazwie w obrębie krainy Zanj. Istnieje mit, jakoby jedno z owych drzew przepowiedziało śmierć samego Aleksandra Wielkiego. Prawdopodobnie to właśnie na waq waq wzorowali się twórcy chińskiej encyklopedii, z której drzewko pod trochę zmienionym opisem trafiło do mitów japońskich. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Przedostatni wpis z domkami, tym razem mieszkanka z Indii, Hiszpanii, Samoa oraz wigwamy.

#necrobook #domkiswiata #kartykolekcjonerskie

"Domki świata", część 4.

1. Tereny dalekiej północy.
2. Kamieniczka nowojorska.
3. Morze Czarne.
4. Chatka z miejsca, którego nazwa nic mi nie mówi.

#necrobook #domkiswiata #kartykolekcjonerskie

"Domki świata", część trzecia.

1. Domek z USA.
2. Zamek angielski.
3. Dom japoński.
4. Domek-ul.

#necrobook #domkiswiata #kartykolekcjonerskie

Dzieło ukazujące bitwę morską pod Synopą, gdzie 30 listopada 1853 roku zmierzyły się floty rosyjska i turecka. Obraz Iwana Ajwazowskiego powstał jeszcze w tym samym roku, obecnie jest on częścią kolekcji muzeum w Sankt Petersburgu.

#necrobook #sztuka #malarstwo

Encyklopedia mitologii japońskiej

277/1000- Ningyo

Ningyo to określenie nadane morskim istotom, które można porównać do bliżej znanych w zachodnim kręgu kulturowym syren. Stworzenia te zwykle opisuje się jako w większym stopniu przypominające swoim wyglądem rybę niż człowieka. Potrafią być rozmiaru małego dziecka, ale też mogą być równie duże jak przeciętne foki.

Dawne przedstawienia tych istot ukazują je zwykle jako mało urodziwe, jednak od końca okresu edo i otwarcia się Japonii na zachodnią kulturę pewną popularność zdobyły syrenki o pięknym obliczu.

Ślady wierzeń w Ningyo można odnaleźć już w zapiskach pochodzących z VII wieku. Na przestrzeni kolejnych stuleci stworzony został na ich temat m.in. mit mówiący, że mięso owych istot po skonsumowaniu nagradza smakosza ekstremalnie długim życiem(według jednej z historii trwającym setki lat). Był jednak mały haczyk z tym związany, złapana syrena mogła bowiem wykorzystac znajomość wyjątkowo potężnych klątw, które według opowieści mogły niszczyć całe miasta poprzez wywołanie trzęsienia ziemi lub gigantycznych fal tsunami.

Bardzo niedobrym znakiem było odnalezienie ningyo wyrzuconej na brzeg, oznaczało to bowiem, że w najbliższej przyszłości rozegra się niezwykle krwawy konflikt albo wydarzy się inne dotykające region lub nawet cały kraj nieszczęście. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Seria kart "Domki świata", część 2.

1. Dom asyryjski.
2. Dom na Alasce.
3. Dom czarnoskórych na południu USA.
4. Dom we Włoszech.

#necrobook #obrazkidomkow #domkiswiata

Poramida Cestiusza to bardzo ładnie zachowana piramidka znajdująca się na terenie Rzymu. Została ona wybudowana około 18 roku p.n.e. dla niejakiego Gajusza Cestiusza. Obiekt mierzy około 37 metrów wysokości. Około 280 roku piramidkę wkomponowano w powstające w tym czasie mury obronne, których budowę zlecił cesarz rzymski, Aurelian.

#necrobook #piramidy

Karty "Domki z różnych stron świata" wydane w roku 1890.
1. Dom na amerykańskiej wsi
2. Dom mormoński.
3. Domek chiński.
4. Posiadłość brazylijska.

#necrobook #karty #obrazkidomkow

Biblioteca Bardensis to najstarsza kościelna biblioteka na terenie Niemiec, jest ona częścią kościoła w Barth na północy kraju. Najstarsze zapiski na jej temat pochodzą z roku 1398. Od drugiej wojny światowej cenna kolekcja zaczęła popadać w zapomnienie, jednak od 2011 roku dzięki wsparciu miejscowych mieszkańców bibliotekę uratowano od tragicznego końca, a książki otrzymały troskliwe traktowanie od specjalistów z Lipska. Obecnie możliwe jest zwiedzanie historycznego obiektu.

#necrobook #biblioteka #miejscahistoryczne

Kunststatte Bossard to specjalny "obszar sztuki" zlokalizowany w niemieckim Jesteburgu. Został on w całości stworzony według wizji szwajcarskiego artysty, Johanna Bossarda, który prace na tym terenie rozpoczął w roku 1911. Mężczyzna stworzył m. in. Atelierhaus, którego wnętrze w całości wypełnił meblami, rzeźbami, obrazami i innymi elementami zaprojektowanymi przez niego samego. Z czasem Bossard ozdobił swoimi pracami także tereny należącego do niego ogrodu. W swojej twórczości Szwajcar mocno inspirował się mitologią nordycką. Obecnie Kunststatte Bossard jest udostępniony do ewentualnego zwiedzania.

#necrobook #mitologianordycka #muzeum

Encyklopedia mitologii japońskiej

276/1000- Nikusui

Nikusui to grasujące nocami istoty, które swoim sposobem odżywiania przypominają wampiry. Polują na mężczyzn, których kuszą będąc w przebraniu młodej i niezwykle urodziwej kobiety.

Można je spotkać w górskich regionach na granicy prefektur Mie i Wakayama. Gdy już upatrzą sobie odpowiednią ofiarę, podchodzą do niej, by następnie zacząć ją uwodzić. W pewnym momencie proszą napotkanego mężczyznę o źródło światła, które ten niesie. Gdy już je dostaną, nagle gaszą je, by następnie wykorzystując ciemność i chwilowe skonsternowanie ofiary rzucić się na nią. Gdy już dobiorą się do jej ciała, wysysają wszystko pozostawiając wyłącznie skórę i kości.

Nikusui w celu zdobycia upragnionego posiłku czasami posuwają się również do odwiedzenia domu ofiary, gdzie spędzają noc na igraszkach, by następnie bez trudu wyssać "soczki" osłabionego kochanka.

By zapobiec tragicznej śmierci z rąk potwora, mieszkańcy prefektur Mie i Wakayama zalecali podróżnym noszenie dodatkowego źródła światła. Dodatkowo polecano noszenie rozżarzonych węgli, którymi ewentualnie można było rzucić w istotę w celu jej odstraszenia.

Legendy o nikusui miały być swego rodzaju przestrogą dla młodych mężczyzn, co wywodziło się z pewnych ludowych przekonań. Według nich istniało schorzenie znane jako jinkyo- osłabienie dotykające ciało po utracie zbyt dużej ilości nasienia. Nadmierna aktywność seksualna miała podobno pozbawiać męskości czyniąc człowieka słabym. Co gorsza, przedawkowanie seksu mogło nawet zabić. Nikusui reprezentowały więc niebezpieczeństwa związane z nadmiernym dogadzaniem sobie przez aktywnych seksualnie mężczyzn. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska
#necrobook

Piękny "dzwonowaty" dach tej budowli wyjątkowo mnie zauroczył, głównie z tego względu ją wrzucam. Na zdjęciu jest widoczny Wenckheim Palace wybudowany w wieku XIX, obiekt znajduje się w Budapeszcie. Obecnie mieści się tutaj biblioteka.

#necrobook #biblioteka #budapeszt

Kierikki Stone Age Centre to muzeum poświęcone epoce kamienia, stworzone na północy Finlandii w roku 2001. Składa się ono z głównego budynku, a także otaczających go terenów, na których odwzorowano choćby dawną wioskę z wymienionej wyżej epoki. Obszar jest miejscem wykopalisk archeologicznych już od roku 1960. Jeśli zerknąć na najbardziej medialne odkrycia, miejsce to jest najbardziej znane z odkrycia gumy do żucia stworzonej z brzozowej żywicy. Ów artefakt oceniono na mający jakieś 5 tysięcy lat. Zdjęcia gumy brak.

#necrobook #epokakamienia #ugabuga

Piękna Belem Tower, budowla zlokalizowana w Lizbonie, ukończona w roku 1519. W 2007 roku uznano ją za jeden z siedmiu cudów Portugalii.

#necrobook #wieze #cudaswiata