Myśliwski piesu ukazany na obrazie francuskiej artystki, Rosy Bonheur, która stworzyła go około roku 1856.

#necrobook #sztuka #malarstwo

Zachód słońca nad rzeką Rhine, Barend Cornelis Koekkoek, rok 1853.

#necrobook #sztuka #sztukanacodzien #malarstwo

Zimowy krajobraz Holandii wykonany przez Barenda Cornelisa Koekkoeka, dzieło pochodzi z roku 1833.

#necrobook #sztukanacodzien #krajobraz

Andreas Achenbach, widok na wybrzeże Sycylii w czasie zachodu słońca z chmurami burzowymi w tle, obraz powstał w roku 1853.

#necrobook #sztukanacodzien #krajobraz

Alexandre Evariste Fragonard oraz wykonane przez niego dzieło zatytułowane "Don Juan i posąg Komandora" z okolic roku 1830. Artysta inspirował się tutaj operą autorstwa Wolfganga Amadeusza Mozarta, "Don Giovanni". Tytułowy bohater to bawidamek prowadzący hulaszcze życie. Pewnej nocy nadmiernie narzucając się jednej z kobiet sprowadza na siebie kłopoty w postaci jej wściekłego ojca, Komandora, którego zabija podczas pojedynku. W dalszej części fabuły posąg ukazujący Komandora "ożywa", by ukarać Giovanniego za jego występki i zabrać go do piekła. 

#necrobook #sztukanacodzien #akwarela

Encyklopedia mitologii japońskiej

280/1000- Nobiagari

Nobiagari to bardzo niebezpieczny stworek żyjący w japońskich lasach bambusowych. Jest to yokai należący do grupy istot zmiennokształtnych, w swojej podstawowej formie przypominający zwykłą skałę.

Ze względu na niepozorny wygląd jest wyjątkowo trudny do wyśledzenia na tle dość podobnego otoczenia. W przypadku konfrontacji z człowiekiem nobiagari potrafi błyskawicznie urosnąć do rozmiarów olbrzyma. Zawsze staje się na tyle wysoki, by zmusić daną osobę do odsłonięcia gardła, gdy ta spoziera wysoko w górę.

Gardło to ulubione miejsce stwora, który atakuje w bardzo różnoraki sposób, co zależy od regionu, z którego pochodzi jego opis. I tak w niektórych opowieściach nobiagari rozszarpuje gardło nieszczęśnika własnymi zębami, w innych wersjach owija swoje długie ciało wokół jego szyi dusząc go lub też przewraca się na niego miażdżąc go pod sobą.

Uratować się podczas spotkania z tym yokai można trzymając wzrok wbity w ziemię i absolutnie nie zerkając w górę choćby na moment. Dodatkowo kopnięcie w część stwora znajdującą się tuż nad ziemią spowoduje, że ten zniknie.

Nobiagari jest uznawany za odmianę niedawno omawianego mikoshi nyudo. Jak to często bywa w przypadku zmiennokształtnych stworków, o zmianę w ów byt są oskarżane tanuki, a także od czasu do czasu kawauso. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Ostatni wpada obraz ukazujący Leith Hill w południowej Anglii, jest to dzieło Edmunda Warrena z roku 1860.

#necrobook #sztukanacodzien #akwarela

Mała zmiana na morskie klimaty, "Pożar na morzu", Clarkson Stanfield, w tym przypadku obraz powstał w I połowie XIX wieku.

#necrobook #sztukanacodzien #akwarela

Myśliwi zażywający odpoczynku przy ognisku, rysunek został wykonany pomiędzy 1830 i 1860 rokiem, autor to Szwed, Kilian Christoffer Zoll.

#necrobook #sztukanacodzien #rysunek

Chciałem zakończyć czymś dosyć oryginalnym i w sumie ten rysunek nadaje się do tego wprost idealnie. Bardzo ładnie odwzorowane kwiaty hibiskusa, które narysował niemiecki artysta, Carl Adolf Senff, w roku 1828.

#necrobook #sztukanacodzien #hibiskus

A tutaj świetnie prezentujące się dzieło Johna Varleya, który ukazał na nim widoczny w oddali zamek Bamburgh położony w angielskim hrabstwie Northumberland. Artysta wykonał ową pracę w roku 1827.

#necrobook #akwarela #sztukanacodzien

Wiosna, John William North, dzieło z roku 1890.

#necrobook #sztukanacodzien #akwarela

No i na finał leśne widoki autorstwa Jamesa Thomasa Wattsa z roku 1891.

#necrobook #sztukanacodzien #akwarela

Dzieło numer dwa na tą nockę to wyjątkowo urodziwa wersja Sfinksa stworzona przez francuskiego artystę, Gustave'a Moreau, w roku 1888.

#necrobook #sztukanacodzien #sfinks

Nocna hejtosztuka, Richard Westall i jego dzieło ukazujące dziewczynkę karmiącą świnie. Akwarela powstała około roku 1800.

#necrobook #sztukanacodzien #akwarela

Encyklopedia mitologii japońskiej

279/1000- Niwatori no so

Niwatori no so to buddyjscy mnisi ukarani za ciężki grzech uśmiercenia innej żywej istoty, w tym przypadku konkretnie kurczaka. Z ich ciał wyrastają dorodne ogony, a z ich ust wydobywa się pianie podobne do koguciego. Dodatkowo często z ich ust wystaje głowa prawdziwego ptaka.

Życie buddyjskiego mnicha zawsze było twarde i pełne wyrzeczeń. Przykładowy dzień duchownego zaczynał się przed świtem od porannych śpiewów modlitewnych. Następnymi czynnościami były przepisywanie świętych tekstów oraz medytowanie. Popołudnia przeciętny mnich spędzał zwykle w pobliskiej wiosce prosząc miejscowych mieszkańców o drobną jałmużnę. Życie mnicha było ograniczone licznymi zakazami, jednym z nich była ochrona wszystkich żywych stworzeń bez względu na to, jak mało znaczące by one były. Zakaz zabijania wiązał się oczywiście z zakazem spożywania jakiegokolwiek mięsa. No cóż, religia swoje, a człowiek słaby, więc wielu duchownych nie zawsze potrafiło pozostać wiernymi idei wegetarianizmu. Ich grzeszki stały się podstawą do stworzenia niwatori no so, człowieka-kurczaka.

Jednym z często zjadanych przez złych mnichów zwierząt były właśnie kurczaki. Mściwe duchy owych zwierząt mogły za to rzucić na duchownych potężną klątwę, ktora miała być dowodem łamania świętego zakazu, w tym przypadku kradzieży, ubicia i pożarcia biednego ptaka.

Jedna z najwcześniejszych legend opowiadających o niwatori no so pochodzi z wydanej w XVIII wieku księgi "Ehon yokai kidai". Tekst opowiada o mnichu, który połakomił się na kurczaka mieszkającego nieopodal sąsiada. Kiedy ten zauważył zniknięcie zwierzaka, postanowił odwiedzić duchownego w jego domu. Ten teatralnie oburzył się wskazując na swoją ogoloną głowę, a następnie mnisie szaty dodając, że nigdy nie zniżyłby się do kradzieży, a co dopiero do skonsumowania mięsa. Następnie zaczął prawić morały o cechach dobrego wiernego. W czasie przemowy z gardła mężczyzny nagle wydobyło się głośne "Kukuryku!", a po chwili z ust wydobyła się ptasia głowa. Dodatkowo jego tył został upiększony przez dorodny ogon. Tym sposobem mnich zmienił się w kuroczłeka, a jego grzech wyszedł na jaw. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Na koniec praca ukazująca lamparta i węża, autor to Antoine-Louis Barye(1810-1875.

#necrobook #akwarela #obrazyzwierzat

Lyndhurst to obiekt uważany za jeden z wspanialszych przykładów architektury neogotyckiej, które wciąż można podziwiać w USA. Pierwszy dom powstał w tym miejscu(Tarrytown w stanie Nowy Jork) pomiędzy 1838 i 1842 rokiem. Właściciel przybytku około 1864 postanowił budynek rozbudować, do tego celu zatrudnił Alexandra Davisa. Ten uznał, że najlepszą opcją zamiast pierwotnego planu będzie całkowita przebudowa obiektu. W ten sposób stworzył jeden ze swoich najlepszych projektów w karierze. Akwarela ukazująca posiadłość powstała w 1865 roku.

#lyndhurst #neogotyk #necrobook

Ten zamkopodobny budynek powstał w połowie XIX wieku na terenie stanu Nowy Jork, pieczę nad jego budową sprawował Alexander Jackson Davis, architekt, a także rysownik, do którego należy poniższa praca. Obiekt został wykonany dla tamtejszego handlowca, Johna Herricka i stał się znany pod nazwą Ericstan. Ostatecznie został on wyburzony w roku 1944.

#sztukanacodzien #akwarela #necrobook

Burzowe chmury nad jeziorem, obraz ów na początku XIX wieku stworzył brytyjski artysta, Joseph Barber. Dzieło przedstawia prawdopodobnie jezioro na terenie Walii, która była jednym z ulubionych kierunków podróży mężczyzny.

#krajobrazy #sztukanacodzien #necrobook