Astronomia

Najdziwniejsze zderzenie we wszechświecie. Coś takiego aż trudno sobie wyobrazić

Wyobraźcie sobie planetoidę, zwykły kosmiczny okruch. Teraz wyobraźcie sobie fascynującą, wściekłą gwiazdę neutronową, będącą pozostałością po masywnej

Tak się produkuje złoto. James Webb dostrzegł zderzenie dwóch gwiazd

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba nie przestaje zaskakiwać. Odkąd trafił na orbitę półtora roku temu, bezustannie pracuje, przełączając się jedynie z

The Biggest Telescope in the World is Half Built

The European Southern Observatory continues to build the largest telescope in the world, the Extremely Large Telescope (ELT). Construction of the telescope began in 2014 with flattening the top of a mountain named Cerro Armazones in Chile’s Atacama Desert. ESO just announced that progress on construction has crossed the 50% mark. The remaining work should … Continue reading ""

Szczegółowe obserwacje błękitnych nadolbrzymów

Naukowcy opublikowali wyniki badania blisko tysiąca błękitnych nadolbrzymów w Drodze Mlecznej. To największa próbka gwiazd tego typu dotychczas zbadana. Badanie opierało się na 15 latach obserwacji. Analiza tych danych pozwoli naukowcom rozszerzyć wiedzę na temat ewolucji masywnych gwiazd.

„Chabeta”, czyli dowód na istnienie czarnej dziury już 570 milionów lat po Wielkim Wybuchu

Chodzi o linię emisyjną wodoru Hβ (czytaj: ha-beta) pokazaną na ilustracji tytułowej z kosmologicznym przesunięciem ku czerwieni z = 8,679 (stąd obserwowana długość fali ~4,71μm vs emitowana/laboratoryjna 0,4861μm), a aktywna czarna dziura posiada w Hβ modelowy profil oznaczony linią żółtą. Jest to dowód obserwacyjny, że astronomowie odkryli za pomocą Teleskopu Webba najbardziej odległą obecnie, aktywną supermasywną czarną dziurę w galaktyce macierzystej CEERS 1019, która istniała, gdy Wszechświat liczył zaledwie 570 milionów lat. Czarna dziura w jej centrum okazuje się kilkaset razy mniej masywna niż inne, znane nam supermasywne czarne dziury we wczesnym Wszechświecie.

Odkryto planetę, która nie powinna istnieć

Gdy gwiazda podobna do naszego Słońca kończy życie, rozszerza się tak, że pochłania planety ją okrążające. Astronomowie odkryli jednak planetę, która przetrwała tę fazę rozwoju swojej macierzystej gwiazdy.

Teleskop Webba odkrył obłoki pyłowe wokół dwóch supernowych w Galaktyce Fajerwerk

To odkrycie jest bardzo ważne, ponieważ sugeruje, że supernowe są prawdopodobnym źródłem pyłu we wczesnym Wszechświecie. W dzisiejszych czasach również gwiazdy podobne do Słońca u schyłku życia (astronomowie nazywają to „asymptotyczną gałęzią olbrzymów”) wytwarzają mnóstwo pyłu międzygwiazdowego, ale gdy Wszechświat nie miał jeszcze miliarda lat (z>6), to progenitorzy takich gwiazd jeszcze nie zdążyli wyewoluować poza ciąg główny.

Jak powstają małe planety? Nowa koncepcja - Puls Kosmosu

Chcąc dowiedzieć się, jak powstają małe planety pozasłoneczne, trzeba uważnie przyjrzeć się procesom zachodzącym w płaskich dyskach pyłu i gazu otaczających młode gwiazdy, czyli w tzw. dyskach protoplanetarnych. Tam też zajrzeli naukowcy z Uniersity of Warwick w Anglii.

Czas we wszechświecie płynął pięć razy wolniej? Nie do końca, ale tak to wygląda - Puls Kosmosu

Dotychczas wydawało się to niemożliwe. A jednak! Astronomom udało się zaobserwować coś niesamowitego: we wczesnym wszechświecie czas płynął znacznie wolniej niż obecnie. Choć brzmi to abstrakcyjnie, to od dawna na to wskazywała ogólna teoria względności opracowana przez Alberta Einsteina. Problemem jednak było zaobserwowanie tempa upływu czasu na końcu wszechświata.

Zagrożenie z kosmosu odeprzemy właśnie tak? To zupełnie nowa koncepcja obrony planetarnej

Zagrożenie z kosmosu jest realne. Mimo iż ciągle monitorujemy niebo w obawie przed zabłąkanymi planetoidami, musimy być przygotowani na każdą ewentualność.

Astronomowie proponują nową metodę pomiaru odległości galaktyk

Nasz Wszechświat składa się setek miliardów galaktyk, a w przypadku pobliskich galaktyk odległości są mierzone głównie za pomocą klasycznych cefeid i gwiazd typu RR Lyrae (RR Lyr).

Nowe obserwatoria Polskiej Agencji Kosmicznej

Polska Agencja Kosmiczna uruchomiła trzy zestawy teleskopów do obserwacji satelitów i tzw. śmieci kosmicznych. Każdy zestaw to cztery teleskopy. Zlokalizowane w miejscach o doskonałych warunkach obserwacyjnych – w Chile, Australii i RPA - będą dostarczały dane o ruchu na orbicie 24 godziny na dobę, przez siedem dni w tygodniu.