Światłowód - część 2
hejto.plPierwsza część się nawet przyjęła i zaciekawiła z dwie osoby (i bojowonastawionaowca który kazał pisać) więc postanowiłem napisać część drugą. W niej będzie już trochę mniej uproszczeń, ale wciąż pisane jak dla wujka Janusza co w ’83 kładł instalację w bloku i na wszelkiej sieci zna się jak nikt inny.
Według komentarzy największym zainteresowaniem cieszyły się kable podmorskie wraz z wzmacniaczami sygnału i wzwód 60 latka. Zacznijmy więc od kabli podmorskich.
O tych bohaterach stojących za dostarczaniem nam filmików z kotkami i tych przyrodniczych z kiepską linią dialogową w FullHD, przypominamy sobie od czasu do czasu jak jakiś ruski statek pociągnie kotwicą po dnie i każdy kanał informacyjny nagle staje się ekspertem od światowej łączności. Więc co się stanie jak taki kabel uszkodzi się w niewytłumaczalny sposób? A no nic. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że na świecie jest ponad 400 kabli podwodnych o długości przekraczającej 1.4 mln km. Te 400 kabli odpowiada za 95% międzynarodowego ruchu internetowego. Uszkodzenie jednego kabla nie powoduje (zazwyczaj!) paraliżu jakiegoś kraju. Co więcej użytkownicy zazwyczaj nie odczuwają nawet skutków takiego „wypadku”. Wynika to z sposobu łącznia sieci – zawsze jest inna droga.
Więc teraz o tym jak pokonać wielką odległość:
Co prawda zdarzają się specjalne przypadki – kable do długości 380 km które nie posiadają wzmacniaczy aktywnych. Są one tańszą alternatywą, jednak posiadającą dwie wady: niską przepustowość i wymagają wzmacniaczy pasywnych (o tym potem).
Zazwyczaj jednak podwodne kable posiadają repeater (wzmacniacz) w mniej więcej co 100 km odległości od siebie. Pierwsze pytanie jakie zada sobie każdy kto kiedyś liznął technikę - jak to zasilać? W końcu na dnie oceanu nie ma gniazda elektrycznego. A no nie ma, ale kable światłowodowe posiadają metalowe elementy wzmacniające (lub dedykowane żyły miedziane) do dostarczania zasilania. Same wzmacniacze to swoiste cuda techniki, ale opis ich działania zająłby cały artykuł. W uproszczeniu polega to na domieszaniu sygnału wchodzącego i sygnału wzmacniacza w sumatorze WDM (Wavelength Division Multiplexing – zwielokrotnienie w dziedzinie długości fali) z wykorzystaniem światłowodu domieszkowanego ebrem. Dla ciekawskich szukać w google „EDFA” lub „Erbium-doped Fiber Amplifier”
Wzmacniacz na kablu:
Bardziej szczegółowo o zasilaniu (tu narażam się na strzał od naszego etatowego testera złączy Wago, najwyżej w komentarzu napisze że pierdziele i jest inaczej – jest spore prawdopodobieństwo że miałby rację
Do zasilania wzmacniaczy używa się stacji na obu końcach światłowodu. Obie stacje PFE (dla uproszczenia powiedzmy że są dwie – po jednej na końcu) produkują prąd stały o stosunkowo niewielkim natężeniu (1A - 1.1A). Napięcie zaś wynosi od kilku do kilkunastu tysięcy Voltów. Z tego co pamiętam zazwyczaj do 15kV, w jakimś przypadku było chyba 18kV. Jedna strona kabla podaje napięcie dodatnie, druga ujemne, a wirtualna masa znajduje się w połowie kabla. Wraz ze wzrostem odległości spada napięcie i wzrasta prąd. Według mądrej książki przy 10kV prąd może wynosić do 1.65A.
A co jak ruskie są nad kablem?
Naprawa takiego kabla nie jest prosta. Sposoby są dwa, jak się da spuszcza się nurka by ogarnął temat. Jak jest zbyt głęboko lub uszkodzenia są poważne spuszcza się najmniej lubianego nurka.
Diagnozowanie kabla:
W morskich kablach ekspertem nie jestem, ale z pewnością istnieją co najmniej dwie metody. Reflektometryczna – polegająca na strzelaniu w kabel światłem i czekaniem na odbicia lub sondowanie kabla z statku. Kabel posiada zasilanie i metalowe elementy które umożliwiają lokalizację przerwy sondą holowaną za statkiem.
Na dziś wystarczy. Przy okazji dowiedziałem się o jakiś wyzwaniach na hejto i żebropiorunach. Na szczęście mam w to wylane więc jeśli dotarłeś tutaj nie musisz grzmocić – możesz zadać pytanie lub dodać coś od siebie.
#ciekawostki #swiatlowod #internet ponownie aspiruję do #gruparatowaniapoziomu
Według komentarzy największym zainteresowaniem cieszyły się kable podmorskie wraz z wzmacniaczami sygnału i wzwód 60 latka. Zacznijmy więc od kabli podmorskich.
O tych bohaterach stojących za dostarczaniem nam filmików z kotkami i tych przyrodniczych z kiepską linią dialogową w FullHD, przypominamy sobie od czasu do czasu jak jakiś ruski statek pociągnie kotwicą po dnie i każdy kanał informacyjny nagle staje się ekspertem od światowej łączności. Więc co się stanie jak taki kabel uszkodzi się w niewytłumaczalny sposób? A no nic. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że na świecie jest ponad 400 kabli podwodnych o długości przekraczającej 1.4 mln km. Te 400 kabli odpowiada za 95% międzynarodowego ruchu internetowego. Uszkodzenie jednego kabla nie powoduje (zazwyczaj!) paraliżu jakiegoś kraju. Co więcej użytkownicy zazwyczaj nie odczuwają nawet skutków takiego „wypadku”. Wynika to z sposobu łącznia sieci – zawsze jest inna droga.
Więc teraz o tym jak pokonać wielką odległość:
Co prawda zdarzają się specjalne przypadki – kable do długości 380 km które nie posiadają wzmacniaczy aktywnych. Są one tańszą alternatywą, jednak posiadającą dwie wady: niską przepustowość i wymagają wzmacniaczy pasywnych (o tym potem).
Zazwyczaj jednak podwodne kable posiadają repeater (wzmacniacz) w mniej więcej co 100 km odległości od siebie. Pierwsze pytanie jakie zada sobie każdy kto kiedyś liznął technikę - jak to zasilać? W końcu na dnie oceanu nie ma gniazda elektrycznego. A no nie ma, ale kable światłowodowe posiadają metalowe elementy wzmacniające (lub dedykowane żyły miedziane) do dostarczania zasilania. Same wzmacniacze to swoiste cuda techniki, ale opis ich działania zająłby cały artykuł. W uproszczeniu polega to na domieszaniu sygnału wchodzącego i sygnału wzmacniacza w sumatorze WDM (Wavelength Division Multiplexing – zwielokrotnienie w dziedzinie długości fali) z wykorzystaniem światłowodu domieszkowanego ebrem. Dla ciekawskich szukać w google „EDFA” lub „Erbium-doped Fiber Amplifier”
Wzmacniacz na kablu:
Bardziej szczegółowo o zasilaniu (tu narażam się na strzał od naszego etatowego testera złączy Wago, najwyżej w komentarzu napisze że pierdziele i jest inaczej – jest spore prawdopodobieństwo że miałby rację
Do zasilania wzmacniaczy używa się stacji na obu końcach światłowodu. Obie stacje PFE (dla uproszczenia powiedzmy że są dwie – po jednej na końcu) produkują prąd stały o stosunkowo niewielkim natężeniu (1A - 1.1A). Napięcie zaś wynosi od kilku do kilkunastu tysięcy Voltów. Z tego co pamiętam zazwyczaj do 15kV, w jakimś przypadku było chyba 18kV. Jedna strona kabla podaje napięcie dodatnie, druga ujemne, a wirtualna masa znajduje się w połowie kabla. Wraz ze wzrostem odległości spada napięcie i wzrasta prąd. Według mądrej książki przy 10kV prąd może wynosić do 1.65A.
A co jak ruskie są nad kablem?
Naprawa takiego kabla nie jest prosta. Sposoby są dwa, jak się da spuszcza się nurka by ogarnął temat. Jak jest zbyt głęboko lub uszkodzenia są poważne spuszcza się najmniej lubianego nurka.
Diagnozowanie kabla:
W morskich kablach ekspertem nie jestem, ale z pewnością istnieją co najmniej dwie metody. Reflektometryczna – polegająca na strzelaniu w kabel światłem i czekaniem na odbicia lub sondowanie kabla z statku. Kabel posiada zasilanie i metalowe elementy które umożliwiają lokalizację przerwy sondą holowaną za statkiem.
Na dziś wystarczy. Przy okazji dowiedziałem się o jakiś wyzwaniach na hejto i żebropiorunach. Na szczęście mam w to wylane więc jeśli dotarłeś tutaj nie musisz grzmocić – możesz zadać pytanie lub dodać coś od siebie.
#ciekawostki #swiatlowod #internet ponownie aspiruję do #gruparatowaniapoziomu
