Nikt nie jest aż tak nieroztropny, by nie wiedział, że kiedyś przyjdzie mu umrzeć. Gdy jednak zbliża się do kresu, ociąga się, drży i narzeka. Czyż nie wydałby ci się najgłupszy w świecie ten, kto by płakał, że nie żył przed tysiącem lat? Równie głupi jest i ten, kto płacze, że nie będzie żył po tysiącu lat. Nie będzie ciebie i nie było; to rzeczy podobne. Jeden i drugi okres czasu do ciebie nie należy. Ograniczony jesteś do tej małej chwilki; a gdybyś i mógł ją przeciągnąć, to na jak długo byś przeciągnął? Czegóż więc płaczesz? Czego życzysz sobie? Stracony to wysiłek. Nie miej nadziei, że prośba twa bogów wyroki odmieni.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza
#stoicyzm