@boogie mogli, tylko że już sami się zapędzili w róg, a przecież nie da się w nieskończoność robić całych nieraz ponadpółrocznych serii fillerowych ze wspominkami jak w pierdolonym Shippuudenie czy One Piece jak się ma te co- 20 odcinków? Ale no niestety jest tak jak @Rozpierpapierduchacz mówi- nakreślenie świata, założeń i głównej postaci z punktu czystego przedstawienia spoko, a potem zaczyna się wymyślanie tego jak to spierdolić wciskanym na siłę power creepem z dupy i wyjątkowo nachalnymi scenkami haremowymi. W dodatku sytuacji nie poprawia to, że Kirito i głębia jego charakteru to jak pięść do nosa, to jest do bólu płaska, nudna i jednowymiarowa postać nastawiona na bycie szlachetnym rycerzykiem, który dzięki potędze przyjaźni i tak dalej jest w stanie nawet zignorować ustawienia systemu i śmierć w grze, która powinna mu automatycznie usmażyć mózg, ale no- Kayaba sam się nie zabije, co nie? 😉

I o ile jeszcze to pierwsze-pierwsze SAO było do przeżycia, tak potem zaczął się już recykling pomysłów na pełnej kurwie, tam się na dobrą sprawę tylko setting zmieniał, ale pomysły i działania były takie same. SAO obejrzałem, przy ALO już miałem takie "czy ja tego już nie widziałem?", przy GGO już tylko przewracałem oczami, potem był powrót do ALO bo czemu nie, chyba pomysły się wyczerpały, a Alicization nawet jednego odcinka nie obejrzałem, a jak jeszcze potem zobaczyłem, że podzielili to tak bardzo na 2 części to tym bardziej mnie odeszła ochota. Może kiedyś do tego wrócę i obejrzę, ale mam takie niejasne przeczucie, że prędzej wypuszczą jakiś nowy sezon, niż to się stanie.

Kiedyś jak to oglądałem to się wydawało okej, może nie jakieś arcymistrzostwo 10/10, ale takie 8+/10. Nooo a potem obejrzałem Log Horizon i ocena automatycznie spadła o 1,5 oczka, a LH przecież też sam nie był jakiś wybitny więc to już wiele mówi samo przez się. A po dłuższym czasie wyszło Dungeon Meshi. I Sousou no Frieren i zrozumiałem jakim gównem SAO w kategorii budowania świata, historii, protagonistów, antagonistów i praktycznie wszystkiego naprawdę jest. To jest może fajny tytuł na początek, żeby się wkręcić w setting isekajowy i obadać o co w tym chodzi, ale to zdecydowanie nie jest wzorzec, do którego jakikolwiek tytuł powinien dążyć.