kurde, chyba #refleksje

Przemija obraz świata? Nie: Przemija postać świata. Wszystko umiera. Nawet miejsca, które kiedyś były.. miejsca, których byliśmy szczęśliwi. One też. Niszczeją, walą się, są rozbierane. Ludzie, z którymi mamy wspólne wspomnienia. Mieliśmy, bo teraz mamy tylko wspomnienia, w których występują oni. Świętej pamięci.
Nawet te wspomnienia, które mamy umierają powoli. Są bledsze i chłodniejsze i pewnego dnia powstaje pytanie "Dlaczego to było ważne? Dlaczego tyle lat to było ważne?? Przecież to nic nie znaczy. Wspomnienie, które nie rozgrzewa serca, nie zatrzymuje oddechu. Wspomnienie nieistotne". Leżą więc zimne i już niezrozumiałe, by umrzeć ostatecznie, kiedy umieramy my.
Wiecie, że z częścią was umrą nie tylko wspomnienia waszych miłości czy dobrych żartów albo wielkiego płaczu po stłuczeniu kolana, ale też np piosenka z czołówki filmu, jaki oglądaliście mając pięć lat. Nie ma jej już nigdzie. To nie jest prawda, że w internecie nic nie ginie. Ona jest jeszcze tylko w pamięci waszej i kilku tysięcy innych. To dużo? Kilkaset tysięcy umiera ludzi w Polsce rocznie. Spokojnie. Jeszcze pożyjecie, ale wszystko umiera. Więc umrze i ta piosenka, jak umarło ich dziesiątki tysięcy na przestrzeni historii Świata.

I w związku z tym, mam dla was ofertę. Tanie cyfrowe dyktafony, na które możecie nagrać takie właśnie stare...

Nie. Nie mam. To tylko żart. To, że wszystko umiera żartem nie jest, chociaż nie jest też tragedią. Jest smutne, kiedy umiera piesek, kotek albo... ktoś.. Bardzo smutne czasami.

I to tyle. Tak mi przyszło do głowy, bo tu się wymieniam na Telegramie linkami do plików STL i niektóre są śmieszne

dodatkowo #im14andthisisdeep oraz #grafomania

EDIT: Jeszcze fotka miała być, bo była też inspiracją

Dobrej nocy
ebb83d08-deda-4fe9-9366-7f957512961a
4

Komentarze (4)

koszotorobur

@KLH2


Wszystko przemija,

Wszystko umiera.

Kup dyktafon,

Jasna cholera!

ErwinoRommelo

“Proszę tu podpisać ten protokół zniszczenia

Co było wszystkim niegdyś co dziś nie ma znaczenia

Co siedzi na ramieniu co pisane każdemu

Co w świetle zimnych gwiazd i co w milczącym kamieniu

Proszę tu pokwitować swoim palcem na wodzie

Co było niewyraźne w życia kalce na co dzień

Co wie każdy przechodzień a co już zapomniane

Co w słońcu lśni jak Zakopane w nim pani z panem

Co było w tamtych oczach na starych fotografiach

Dawało cień uśmiechu a od czego szlag trafiał

Co wprawiało w harmonie co grzało zimne dłonie

Co zachwycało nagle jak chmury na nieboskłonie

Jak po deszczu większy potok

Nadali diabli mniejszy kłopot

Jak po flaucie żagli pierwszy łopot

Co w kształcie zapomnianych imion

Wzruszanych potokami znamion

Co zbyte wzruszeniami ramion

Co było w świecie ramion i talii linii

Co było w zgiełku miast co w milczeniu pustyni

Co było w ciał komunii i na ognia linii

Co było w oczach graczy? Kto dziś pamięta wynik?”

Michot

@KLH2 Szybko, szybko, lećmy, bo jeszcze dotrze do nas, że to bez sensu. Że na końcu i tak odejdziemy i nic nie zostawimy.

Zaloguj się aby komentować