Kamera - Camcorder - Aparat - a Ty czym filmujesz?
hejto.pl#produkcjatv #produkcjafilmowa #ciekawostki #pracbaza
Pod jednym z moich wpisów z pracy, była mikro dyskusja, na temat tego, czym różnią się duże kamery telewizyjne, od nagrywających aparatów, tak dzisiaj popularnych. Ten artykuł, będzie traktował właśnie o rodzajach kamer używanych w TV, produkcji filmowej i amatorskiej, lub półprofesjonalnej. Podzielę to na pewne kategorie, które jednak w niektórych momentach, mogą się zacierać, bo istnieją urządzenia które współdzielą niektóre cechy.
Postaram się omówić to jak najprostszym językiem i niektóre terminy będę upraszczał, tak, żeby każdy zrozumiał.
Zacznijmy od końca. Czyli od najwyższej półki:
Kamery filmowe:
Kamery które są używane do produkcji filmowej i serialowej, to najdroższy sprzęt w tym artykule. Nie będę się rozpisywał teraz o historii rozwoju tych urządzeń i nie będę omawiał kamer na taśmy. Obecnie, prawie każda produkcja opiera się na przetworniku i rejestracji cyfrowej. to kamery pełnoklatkowe (potoczne określenie matrycy światłoczułej o wielkości 36 × 24 mm). Z sensorem Super 35mm. Czyli tak jakby symulowały obraz z taśmy 35mm.
To jest właśnie ta różnica którą widzimy między filmem a programem tv, gdzie obraz, jest tak jakby bardziej miękki i subtelniejszy. I teraz niespodzianka. Kamera filmowa, to tylko sensor, matryca. Tak naprawdę to małe pudełko.
Dopiero to pudełko obudowane jest wszelkimi akcesoriami. Obiektywy, wszelkiego rodzaju, klatki, szyny mocujące, rejestrator obrazu, podgląd, monitor zewnętrzny, lub oczywiście mocowania na wózkach, steadycamach i innego rodzaju urządzeniach do "prowadzenia". Lub też ewentualny moduł dźwiękowy (choć na planie filmowym, dźwięk rejestruje się osobno, ale czasem można dopiąć do kamery tzw. pilota). Kamery filmowe to bardzo drogie zabawki, dlatego większość produkcji, wynajmuje taki sprzęt w "rentalu" (firmy zajmujące się wynajmem wszelkiego rodzaju sprzętu do produkcji filmowej i telewizyjnej). Nie mam niestety dostępu do takiej kamery, zatem zdjęcia kamer filmowych są z neta. Reszta fot jest mojego autorstwa.
Następny rodzaj kamer do Camcordery:
Czyli kamery które oprócz przetwornika obrazu, rejestrują tenże obraz jak i dźwięk.
Camcorder to Video Camera Recorder. Czyli tak naprawdę, to nawet Twój domowy handycam.
Powyżej na zdjęciu, to Sony PXW-Z280. Jest to tak zwany compact camcorder. Jest mały, lekki i ma zintegrowany obiektyw z body, ze zmienną ogniskową (czyli obiektywu nie da się wyciągnąć) Jednak w przypadku tego modelu, obiektyw ma stałe światło (to znaczy, że przesłona nie ściemnia się wraz z przybliżeniem, tak jak ma to miejsce w tańszych obiektywach z zoomem) Nie jest jednak pełnoklatkowy. Ma matrycę 1/2 cala. Zaletą tej kamery, jest właśnie jej kompaktowość i waga. Typowa kamera do reportaży i biegania. Jest bardzo szybka w obsłudze. Wszelkie potrzebne funkcje są "pod palcem" i wszystko jest na wierzchu. Bardzo lubiana, przede wszystkim, przez operatorów i reporterów wojennych, właśnie, ze względu na jej mobilność. Tą kamerę włączasz i ona działa natychmiast. Jedyny niezintegrowany jej element, to bateria.
Oczywiście do tej kamery można dopiąć dźwiękowe mikroporty, lampę, czy mikrofon kierunkowy, Ale potrafi sama nagrywać obraz i dźwięk w warunkach polowych. Jej wady, to jednak obraz. Słabo sobie radzi przy niskim oświetleniu i jej obrazek, nie ma takiej głębi i miękkości, jak kamera filmowa, czy nawet aparat. To pancerny wół roboczy, który mamy w ręce i wchodzimy w zamieszki albo okopy.
Istnieją oczywiście mniej kompaktowe camcordery z wymienną optyką, takie jak np. Sony PXW-FX9 który ma pełna klatkę i to już ma bardziej "fotograficzny" obrazek. Takie kamery używa się do wszelkiego rodzaju programów reality, czy odcinkowych cykli produkowanych zewnętrznie. Poniżej fota takiej kamery, która jest bardzo lubiana przez producentów "zewnętrznych"
Te kamery są bardzo wygodne w pracy. Z regulowanym dopinanym gripem (rączką z kilkoma funkcjami) i dopinanym osobno ekranem podglądu. Można zamocować szyny podtrzymujące obiektyw, lub stopę do statywu, jak i poduszkę na ramię. Osobiście bardzo lubię tą kamerę jak i jego poprzednika Sony PXW-FS7
Teraz czas na wagę ciężką. Kamera Broadcast:
Typowa kamera telewizyjna. Stosowana w newsach, wszelkiego rodzaju transmisjach czy realizacjach koncertów lub meczy. Jakie to jest kurwa ciężkie! Na zdjęciu powyżej to BlackMagic Ursa Broadcast. To tak naprawdę to też jest camcorder, ale można w nim zmienić obiektyw i zapisuje obraz 6K. Na zdjęciu ta kamera ma dopięty tak zwany "tor kamerowy" (ta dostawka z naklejką "3") To urządzenia do realizacji. Za pomocą tej dostawki, mamy zasilanie, wysyłamy obraz, mamy komunikację z operatorem, sygnalizację tally (lampka która informuje operatora, że jest na wizji/antenie) I wszelkiego rodzaju udogodnieniami, które może przejąć realizator obrazu. Za pomocą tej dostawki, można sterować parametrami obrazu zdalnie, a operator skupia się tylko na kadrowaniu.
I teraz poniżej, ta sama kamera, ale bez toru kamerowego, za to baterią (tzw. V-Lock) czyli typowy zestaw dla operatora newsowego.
To ustrojstwo waży dobre ponad 5kg i jeśli się z tym biega cały dzień na ramieniu, potrafi dać w kość. Jest też typem kamery, którą się włącza, i natychmiast działa. Obraz jest ostry jak żyleta, Ma ogromnego zooma i jesteś nim w stanie operować w każdych praktycznie warunkach. Najważniejszą jednak jej zaletą, jest współdziałanie z realizacją na żywo, samochodem satelitarnym, czy codziennym nagrywaniu typowych serwisów informacyjnych. Wada? Kurwa waga!!!
Teraz czas na kamerę studyjną. Czyli znowu małe pudełko, które nie potrafi nagrywać, ale jest za to zaopatrzona w dobry przetwornik obrazu ale tak naprawdę, sama nie robi nic.
Do tej kamery jest też podopinane sporo ustrojstwa. W przypadku tego modelu, operator skupia się tylko na kadrowaniu i ostrości. Resztę można sterować z reżyserki. Ostrość koryguje się za pomocą manetki dopiętej do "szwenk rączki" (to te wystające pałąki ze statywu) Oczywiście, można sterować resztą parametrów kamery z poziomu operatora, ale nie on tym się zajmuje. To jest na głowie ekipy w reżyserce.
W tej konfiguracji, do obiektywu kamery dopięty jest telepromter. Czyli zestaw lustra weneckiego i monitora, który wyświetla tekst dla redaktora lub prowadzącego.
Ciekawostka: Promter, można przewijać z reżyserki (robi to najczęściej wydawca) dostosowując się do tempa czytania prowadzącego, albo sam prowadzący może sobie przewijać tekst. Ma pod stołem taki pedał, który im mocniej przyciśnie, tym tekst przewija sobie szybciej.
Na koniec coś najbliższe wszystkim ludkom, którzy chcą zacząć, lub już coś robią, nawet komercyjnie, ale na niewielką skalę. Czyli aparaty DSLR (Digital Single Lens Reflex)
Czyli aparaty fotograficzne, dedykowane do nagrywania video. Fajne sprzęty na początek. Ich niesamowitą zaletą, jest to, że w swojej kompaktowej obudowie, zawierają pełną klatkę i operują na obiektywach fotograficznych. Na których można uzyskać krótką głębie ostrości i obrazek wydaje się bardzo filmowy. Właśnie ta plastyka obrazka może się podobać, w porównaniu do kamer telewizyjnych, które są z reguły ostre wszędzie. Na fotach, mój prywatny Panasonic Lumix G7. Stary aparat, którego używam do swoich wysrywów na YT.
Zalety takiego aparatu to przede wszystkim cena. Chociaż jak zaczniemy się bawić w konkretne obiektywy, które są droższe niż samo body, zabawa zaczyna się robić droga. W DSLR rządzi od kilku lat Sony A7S, chociaż jego dominacja wydaje się już zagrożona. I to już przestaje być tanie, chociaż, biorąc pod uwagę, sprzęt profesjonalny, to nadal jest przepaść. Zatem jaka jest różnica? Aparat jest mocno niewygodny. Jeśli nie ma porządnej stabilizacji obrazu, to ciężko się nim operuje z ręki. Oczywiście, są gimbale, stabilizatory, ale wrażenie ruchu, to jest zagadnienie na inny artykuł. Inne wrażenia odbioru daje kamera na ramieniu, inne na gimbalu a inne na steadycamie. Większość kamer profesjonalnych, ma też wszystkie opcje dostępne pod palcem. Nie trzeba kopać w menu, żeby przełączyć jakąś interesującą nas funkcję. Do tego aparaty nie mają dźwiękowych wejść XLR, które są standardem w profesjonalnej rejestracji dźwięku. Ich bateria nie potrafi działać cały dzień, jak np. w przypadku V-locków. Jasne, że można dopinać dummy battery (adapter który wkłada się w miejsce baterii z wystającym kablem USB np. do powerbanka lub zasilacza) i jakieś powerbanki, ale to znowu są koszty. W rezultacie, okaże się, że obudowując taki aparat, osprzetęm, w postaci klatek montażowych, lamp, przystawek dźwiękowych, osiągniemy cenę tańszej profesjonalnej kamery.
Z280 kosztuje 35tys. zł
Jednak DSLR to świetny sprzęt na start i pokazanie komuś, swojej kreatywności. Można uzyskać na nim obraz wręcz filmowy (dopóki się go nie wyświetli w kinie) i Zacząć swoją przygodę z filmowaniem. Na aparatach powstawały znakomite produkcje. Sam takiego czegoś używam, bo jest lekkie, kompaktowe, tanie i do własnych produkcji na YT, nie potrzeba mi nic innego. Zabawa zaczyna się, kiedy naprawdę w to wchodzimy głęboko i sami jesteśmy coraz bardziej wymagający.
Tradycyjnie, w razie pytań, walcie w komentach, jak w dym. A i wołam biorących udział w mikrodyskusji:
@LaMo.zord @Ominous @VonTrupka
Stay Tuned (° ͜ʖ °)
Pod jednym z moich wpisów z pracy, była mikro dyskusja, na temat tego, czym różnią się duże kamery telewizyjne, od nagrywających aparatów, tak dzisiaj popularnych. Ten artykuł, będzie traktował właśnie o rodzajach kamer używanych w TV, produkcji filmowej i amatorskiej, lub półprofesjonalnej. Podzielę to na pewne kategorie, które jednak w niektórych momentach, mogą się zacierać, bo istnieją urządzenia które współdzielą niektóre cechy.
Postaram się omówić to jak najprostszym językiem i niektóre terminy będę upraszczał, tak, żeby każdy zrozumiał.
Zacznijmy od końca. Czyli od najwyższej półki:
Kamery filmowe:
Kamery które są używane do produkcji filmowej i serialowej, to najdroższy sprzęt w tym artykule. Nie będę się rozpisywał teraz o historii rozwoju tych urządzeń i nie będę omawiał kamer na taśmy. Obecnie, prawie każda produkcja opiera się na przetworniku i rejestracji cyfrowej. to kamery pełnoklatkowe (potoczne określenie matrycy światłoczułej o wielkości 36 × 24 mm). Z sensorem Super 35mm. Czyli tak jakby symulowały obraz z taśmy 35mm.
To jest właśnie ta różnica którą widzimy między filmem a programem tv, gdzie obraz, jest tak jakby bardziej miękki i subtelniejszy. I teraz niespodzianka. Kamera filmowa, to tylko sensor, matryca. Tak naprawdę to małe pudełko.
Dopiero to pudełko obudowane jest wszelkimi akcesoriami. Obiektywy, wszelkiego rodzaju, klatki, szyny mocujące, rejestrator obrazu, podgląd, monitor zewnętrzny, lub oczywiście mocowania na wózkach, steadycamach i innego rodzaju urządzeniach do "prowadzenia". Lub też ewentualny moduł dźwiękowy (choć na planie filmowym, dźwięk rejestruje się osobno, ale czasem można dopiąć do kamery tzw. pilota). Kamery filmowe to bardzo drogie zabawki, dlatego większość produkcji, wynajmuje taki sprzęt w "rentalu" (firmy zajmujące się wynajmem wszelkiego rodzaju sprzętu do produkcji filmowej i telewizyjnej). Nie mam niestety dostępu do takiej kamery, zatem zdjęcia kamer filmowych są z neta. Reszta fot jest mojego autorstwa.
Następny rodzaj kamer do Camcordery:
Czyli kamery które oprócz przetwornika obrazu, rejestrują tenże obraz jak i dźwięk.
Camcorder to Video Camera Recorder. Czyli tak naprawdę, to nawet Twój domowy handycam.
Powyżej na zdjęciu, to Sony PXW-Z280. Jest to tak zwany compact camcorder. Jest mały, lekki i ma zintegrowany obiektyw z body, ze zmienną ogniskową (czyli obiektywu nie da się wyciągnąć) Jednak w przypadku tego modelu, obiektyw ma stałe światło (to znaczy, że przesłona nie ściemnia się wraz z przybliżeniem, tak jak ma to miejsce w tańszych obiektywach z zoomem) Nie jest jednak pełnoklatkowy. Ma matrycę 1/2 cala. Zaletą tej kamery, jest właśnie jej kompaktowość i waga. Typowa kamera do reportaży i biegania. Jest bardzo szybka w obsłudze. Wszelkie potrzebne funkcje są "pod palcem" i wszystko jest na wierzchu. Bardzo lubiana, przede wszystkim, przez operatorów i reporterów wojennych, właśnie, ze względu na jej mobilność. Tą kamerę włączasz i ona działa natychmiast. Jedyny niezintegrowany jej element, to bateria.
Oczywiście do tej kamery można dopiąć dźwiękowe mikroporty, lampę, czy mikrofon kierunkowy, Ale potrafi sama nagrywać obraz i dźwięk w warunkach polowych. Jej wady, to jednak obraz. Słabo sobie radzi przy niskim oświetleniu i jej obrazek, nie ma takiej głębi i miękkości, jak kamera filmowa, czy nawet aparat. To pancerny wół roboczy, który mamy w ręce i wchodzimy w zamieszki albo okopy.
Istnieją oczywiście mniej kompaktowe camcordery z wymienną optyką, takie jak np. Sony PXW-FX9 który ma pełna klatkę i to już ma bardziej "fotograficzny" obrazek. Takie kamery używa się do wszelkiego rodzaju programów reality, czy odcinkowych cykli produkowanych zewnętrznie. Poniżej fota takiej kamery, która jest bardzo lubiana przez producentów "zewnętrznych"
Te kamery są bardzo wygodne w pracy. Z regulowanym dopinanym gripem (rączką z kilkoma funkcjami) i dopinanym osobno ekranem podglądu. Można zamocować szyny podtrzymujące obiektyw, lub stopę do statywu, jak i poduszkę na ramię. Osobiście bardzo lubię tą kamerę jak i jego poprzednika Sony PXW-FS7
Teraz czas na wagę ciężką. Kamera Broadcast:
Typowa kamera telewizyjna. Stosowana w newsach, wszelkiego rodzaju transmisjach czy realizacjach koncertów lub meczy. Jakie to jest kurwa ciężkie! Na zdjęciu powyżej to BlackMagic Ursa Broadcast. To tak naprawdę to też jest camcorder, ale można w nim zmienić obiektyw i zapisuje obraz 6K. Na zdjęciu ta kamera ma dopięty tak zwany "tor kamerowy" (ta dostawka z naklejką "3") To urządzenia do realizacji. Za pomocą tej dostawki, mamy zasilanie, wysyłamy obraz, mamy komunikację z operatorem, sygnalizację tally (lampka która informuje operatora, że jest na wizji/antenie) I wszelkiego rodzaju udogodnieniami, które może przejąć realizator obrazu. Za pomocą tej dostawki, można sterować parametrami obrazu zdalnie, a operator skupia się tylko na kadrowaniu.
I teraz poniżej, ta sama kamera, ale bez toru kamerowego, za to baterią (tzw. V-Lock) czyli typowy zestaw dla operatora newsowego.
To ustrojstwo waży dobre ponad 5kg i jeśli się z tym biega cały dzień na ramieniu, potrafi dać w kość. Jest też typem kamery, którą się włącza, i natychmiast działa. Obraz jest ostry jak żyleta, Ma ogromnego zooma i jesteś nim w stanie operować w każdych praktycznie warunkach. Najważniejszą jednak jej zaletą, jest współdziałanie z realizacją na żywo, samochodem satelitarnym, czy codziennym nagrywaniu typowych serwisów informacyjnych. Wada? Kurwa waga!!!
Teraz czas na kamerę studyjną. Czyli znowu małe pudełko, które nie potrafi nagrywać, ale jest za to zaopatrzona w dobry przetwornik obrazu ale tak naprawdę, sama nie robi nic.
Do tej kamery jest też podopinane sporo ustrojstwa. W przypadku tego modelu, operator skupia się tylko na kadrowaniu i ostrości. Resztę można sterować z reżyserki. Ostrość koryguje się za pomocą manetki dopiętej do "szwenk rączki" (to te wystające pałąki ze statywu) Oczywiście, można sterować resztą parametrów kamery z poziomu operatora, ale nie on tym się zajmuje. To jest na głowie ekipy w reżyserce.
W tej konfiguracji, do obiektywu kamery dopięty jest telepromter. Czyli zestaw lustra weneckiego i monitora, który wyświetla tekst dla redaktora lub prowadzącego.
Ciekawostka: Promter, można przewijać z reżyserki (robi to najczęściej wydawca) dostosowując się do tempa czytania prowadzącego, albo sam prowadzący może sobie przewijać tekst. Ma pod stołem taki pedał, który im mocniej przyciśnie, tym tekst przewija sobie szybciej.
Na koniec coś najbliższe wszystkim ludkom, którzy chcą zacząć, lub już coś robią, nawet komercyjnie, ale na niewielką skalę. Czyli aparaty DSLR (Digital Single Lens Reflex)
Czyli aparaty fotograficzne, dedykowane do nagrywania video. Fajne sprzęty na początek. Ich niesamowitą zaletą, jest to, że w swojej kompaktowej obudowie, zawierają pełną klatkę i operują na obiektywach fotograficznych. Na których można uzyskać krótką głębie ostrości i obrazek wydaje się bardzo filmowy. Właśnie ta plastyka obrazka może się podobać, w porównaniu do kamer telewizyjnych, które są z reguły ostre wszędzie. Na fotach, mój prywatny Panasonic Lumix G7. Stary aparat, którego używam do swoich wysrywów na YT.
Zalety takiego aparatu to przede wszystkim cena. Chociaż jak zaczniemy się bawić w konkretne obiektywy, które są droższe niż samo body, zabawa zaczyna się robić droga. W DSLR rządzi od kilku lat Sony A7S, chociaż jego dominacja wydaje się już zagrożona. I to już przestaje być tanie, chociaż, biorąc pod uwagę, sprzęt profesjonalny, to nadal jest przepaść. Zatem jaka jest różnica? Aparat jest mocno niewygodny. Jeśli nie ma porządnej stabilizacji obrazu, to ciężko się nim operuje z ręki. Oczywiście, są gimbale, stabilizatory, ale wrażenie ruchu, to jest zagadnienie na inny artykuł. Inne wrażenia odbioru daje kamera na ramieniu, inne na gimbalu a inne na steadycamie. Większość kamer profesjonalnych, ma też wszystkie opcje dostępne pod palcem. Nie trzeba kopać w menu, żeby przełączyć jakąś interesującą nas funkcję. Do tego aparaty nie mają dźwiękowych wejść XLR, które są standardem w profesjonalnej rejestracji dźwięku. Ich bateria nie potrafi działać cały dzień, jak np. w przypadku V-locków. Jasne, że można dopinać dummy battery (adapter który wkłada się w miejsce baterii z wystającym kablem USB np. do powerbanka lub zasilacza) i jakieś powerbanki, ale to znowu są koszty. W rezultacie, okaże się, że obudowując taki aparat, osprzetęm, w postaci klatek montażowych, lamp, przystawek dźwiękowych, osiągniemy cenę tańszej profesjonalnej kamery.
Z280 kosztuje 35tys. zł
Jednak DSLR to świetny sprzęt na start i pokazanie komuś, swojej kreatywności. Można uzyskać na nim obraz wręcz filmowy (dopóki się go nie wyświetli w kinie) i Zacząć swoją przygodę z filmowaniem. Na aparatach powstawały znakomite produkcje. Sam takiego czegoś używam, bo jest lekkie, kompaktowe, tanie i do własnych produkcji na YT, nie potrzeba mi nic innego. Zabawa zaczyna się, kiedy naprawdę w to wchodzimy głęboko i sami jesteśmy coraz bardziej wymagający.
Tradycyjnie, w razie pytań, walcie w komentach, jak w dym. A i wołam biorących udział w mikrodyskusji:
@LaMo.zord @Ominous @VonTrupka
Stay Tuned (° ͜ʖ °)
