@zjadacz_cebuli LP i emo? Według mnie LP nigdy nie było emo tak jak typowe zespoły tego nurtu. W czasach Minutes to Midnight i Dead by Sunrise Chester zaczął się pokazywać w makijażu i malować paznokcie na czarno. To był chyba jedyny moment gdy LP można było skojarzyć w jakiś sposób z emo. LP po fazie nu metalowej z początku kariery zaczęło łagodzić brzmienie i poszło w stronę alt rocka, potem było jeszcze więcej eksperymentów

@zuchtomek To jest właśnie problem tego typu zespołów, że ludzie znają ich tylko z 2-3 hitów i na tej podstawie oceniają. Oczywiście mieli dużo typowo radiowych numerów. Wystarczy jednak sięgnąć głębiej w ich twórczość i można znaleźć wiele ciekawej muzyki właśnie przez to że LP eksperymentowało. Nie wszystkie rezultaty tych eksperymentów były dobre ale jeśli się posłucha wszystkiego włącznie z utworami, które nie pojawiły się na studyjnych płytach i solowymi projektami to wyłania się talent duetu Mike-Chester. Zwłaszcza Mike był często w cieniu Chestera a przecież to człowiek orkiestra, śpiewa, rapuje, pisze, maluje. LP było krytykowane przez fanów za to że grali inaczej niż na 2 pierwszych płytach. Właśnie dzięki temu że nie dali się zaszufladkować, to odnosili sukcesy praktycznie do samego końca działalności zespołu. W tym samym czasie większość zespołów z tamtej ery odeszło w niepamięć. Tutaj jeszcze zostawię utwór z trzeciego albumu, już po nu metalowej fazie:

https://www.youtube.com/watch?v=aHPaee9Xz3g

@Gnojokok oj nie nie, w technikum całe albumy były gwałcone - nie znam jego solowych prób po prostu - a jaki LP był każdy widzi/słyszy - monotonny i tyle - co nie umniejsza jakiejś tam wartości twórczej - tego nie oceniam, bo to subiektywna ocena, a ja nie lubię innym mówić co mają myśleć

Kawałek który wrzuciłeś to LP pozbawiony elektronicznych wstawek - poziom każdej kapeli punkowej (włącznie z poziomem wokalu ;P), tyle że nie każda kapela punkowa ma za sobą milionów fanów, którzy może czasem z niesmakiem, ale i tak będą słuchać.

Solowe projekty no to już jednak nie stricte LP - to tak jakby sam Kult określać przez pryzmat Kazika, który zupełnie co innego gra z Kultem co innego w formacjach 'okołokazikowych' (KNŻ, Kazik, Kazik i Kwartet) i jeszcze doliczać jego karierę aktorską w Z. F. Skurcz

Moim zdaniem wręcz odwrotnie - dali się zaszufladkować stąd ich sukces komercyjny - trafili w dobry czas, dzieciaki mogły się ich wkurwieniem utożsamiać i tyle. Tokio Hotel też miał swoją falę popularności.

W sensie - no nie chcę oceniać, po prostu swoje przemyślenia wynurzam