Obejrzałam sobie wczoraj Kolor granatu (czy tam Kwiat granatu albo Barwy granatu - nie ma jednego ustalonego tytułu). Wizualnie ten film to majstersztyk, ale nie wiem, czy rośnie na świecie taka ilość zioła, by po niej zrozumieć, o co właściwie chodziło reżyserowi xD

Generalnie polecam, ale trzeba raczej oglądać z nastawieniem, że to bardzo długi teledysk.

Na plus krótka rola Paździochowej ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#gownowpis #filmy #filmyktorychniktnieoglada #sztuka

Tytuł: Ucieczka z Utopii
Gatunek: Dokument
Produkcja: USA
Platforma: kino - MDAG / być może online
Ocena: 8,5/10
IMDB: 8,3/10
Link do filmu: https://mdag.pl/20/pl/warszawa/movie/Ucieczka-z
Cóż mogę powiedzieć, to jest naprawdę dobry i przejmujący film. Świetnie zrobiony, dobra muzyka, wciągające historie, ciekawe i nowe dla mnie informacje. Czy jest jednostronny - na pewno 😉 w końcu opisuje jak dobrzy chrześcijanie ratują ludzi z rąk zamordystycznego systemu komunistycznego.
Jest superbohater ratujący biedne rodziny przed systemem, jest tragedia rodzinna w tle, jest walka, droga do uwolnienia, zamknięcie historii... No wszystko, co powinien mieć dobry thriller, więc polecam również tym, którzy nie przepadają za typowymi dokumentami.
[ Jak ktoś chce spojrzeć na Koreę Północną z innej strony, to można na przykład zobaczyć film o kobiecie, która bardzo próbuje wrócić z Korei Południowej i nie może (moja ocena 5/10): https://www.filmweb.pl/film/Kwiaty+dw%C3%B3ch+Korei-2019-860586 ]
Wrzucam opis producenta:
Jak daleko mogą posunąć się ludzie, żeby zdobyć wolność? Trzymający w napięciu film podąża za osobami, które próbują uciec z jednego z najbardziej opresyjnych miejsc na Ziemi – Korei Północnej, w której dotychczas żyli, wierząc, że ten kraj jest rajem. Przemierzają tysiące kilometrów w poszukiwaniu nadziei na lepsze życie.
Pięcioosobowa rodzina Ro – w tym małe dzieci i starsza babcia – dzięki pomocy pastora Seungeuna Kima wyrusza w niebezpieczną podróż przez rzekę Jalu i chińskie góry, a następnie szuka schronienia w Tajlandii. Soyeon Lee za wszelką cenę próbuje wydostać syna z Korei Północnej i sprowadzić go do Korei Południowej, w której sama mieszka. Ucieczka z ojczyzny obarczona jest jednak niebezpieczeństwem. Grozi surową karą, a nawet egzekucją w przypadku złapania oraz potencjalnym wyzyskiem ze strony pozbawionych skrupułów pośredników.
Film, w większości oparty na materiałach kręconych ukrytą kamerą oraz szczerych wywiadach, zmienia sposób patrzenia na represyjny reżim Kim Yong-una oparty na praniu mózgu, okrucieństwie, torturach, kulturowej izolacji i nieustępliwej propagandzie. Próbuje pokazać skrywaną przez dyktatora prawdę o Korei Północnej, której ujawnienie nie było do tej pory możliwe i przenieść uwagę z brutalnego przywódcy straszącego świat bronią nuklearną na zwykłych obywateli, zniewolonych i maltretowanych przez jego reżim.
#filmyktorychniktnieoglada #kino #filmy #dokument #mdag

Właśnie wystartowała sprzedaż biletów na Millenium Docs Against Gravity ❤️
Festiwal potrwa 12/05 - 21/05 w kinach w większych miastach w Polsce i potem 23/95 - 04/06 w wersji online (ale program jeszcze nie jest dostępny dla tej części).
Czy jest to mój ulubiony festiwal filmowy? TAK! Czy nie mogę się doczekać? TAK! Czy jak zwykle nikt nie będzie chciał iść ze mną do kina i zostanę sama ze swoimi przemyśleniami na temat danego filmu? TAK XD
Tak czy siak - polecam, line-up wygląda dobrze, dokumenty FTW
#kino #filmyktorychniktnieoglada #mdag #filmy

Nie widziałem jeszcze IO, ale dzisiejsza nominacja filmu Skolimowskiego do #Oskary to dobra okazja, żeby powrócić do arcydzieła, na którym się wzorował. Mowa o filmie Roberta Bressona Na los szczęścia, Baltazarze z 1966 roku, w którym rolę głównego, cichego protagonisty również odgrywa osiołek. Główna oś fabuły skupia się na trudach jego życia i (pobocznie) na losach otaczających go ludzi. Choć brzmi to niepozornie, dla wielu ludzi kina, w tym wybitnych reżyserów jak Godard, Herzog czy Tar, jest to jeden z najbardziej poruszających filmów, jaki kiedykolwiek powstał.
Od razu trzeba zaznaczyć, że nie jest to film dla każdego. Ba, dla sporej liczby osób będzie po prostu nudny, a nawet męczący. I trudno się dziwić, bo Bresson był bardzo awangardowym reżyserem. Na aktorów wybierał wyłącznie naturszczyków. Zakazywał im grać, a zamiast tego kazał monotonnie recytować dialogi. Efekt jest niepowtarzalny, ale trudny w odbiorze. Jest jednak idealnym tłem dla milczenia osiołka, symulując w pewien sposób jego odbiór świata.
Największa siła filmu tkwi właśnie w nim. Osiołek jest zupełnie zwyczajny i odczłowieczony. Nie jest to film naiwnie pro-ekologiczny, nie próbuje wzbudzać empatii widza przez dodawanie zwierzętom cech ludzkich. A jednak z każdym trudem i cierpieniem, jakie go napotyka ze strony ludzi (a dobra jest, jak często w życiu, bardzo mało), zaczynamy coraz bardziej utożsamiać się z położeniem osiołka. Sam Bresson chciał w nim zawrzeć postać Chrystusa, ale niezależnie od religijnych interpretacji reprezentuje on po prostu zwykłą godność.
Jeśli przebrniecie przez trudną formę i lubicie klasykę kina, jest spora szansa, że film mocno was wzruszy. Ja myślałem o nim na długo po seansie.
#filmy #filmyktorychniktnieoglada #ogladajzhejto #klasykakina

Po zaliczeniu większości klasycznych filmów samurajskich, z których znany jest Kurosawa, zaczynam sobie przeglądać inne jego produkcje. W dwóch słowach - robią wrażenie.
Piętno śmierci (1952) jest jednym z najlepszych filmów egzystencjalnych, jakie widziałem. Teraz na ruszt trafił thriller Niebo i piekło (1963), z niezastąpionym Mifune w roli głównej (gif), wcielającym się w postać przemysłowca, którego uwikłano w sprawę porwania dla okupu. Większość osób kojarzy go tylko z "Siedmiu samurajów", a moim zdaniem w rolach bardziej "współczesnych" postaci odnajdywał się równie dobrze. Tu świetnie zagrał człowieka rozdartego przez dylemat moralny, zmuszonego do wyboru między zniszczonym życiem a hańbą.
Oprócz naprawdę ciekawego wątku kryminalnego, film prezentuje całkiem zgrabny obraz japońskiego społeczeństwa przełomu lat 50tych i 60tych, a także jego problemów (nierówności społecznych, komercjalizacji, pogoni za tandetą). Pod względem wizualnym i dźwiękowym - gratka, jak można się zresztą spodziewać po tym reżyserze.
Ode mnie co najmniej 8/10 i polecam! W szczególności fanom kina japońskiego.
#filmy #kino #ogladajzhejto #kinoazjatyckie #filmyktorychniktnieoglada #klasykakina

Tytuł: Godland
Gatunek: Dramat
Produkcja: Dania, Islandia
Platforma: kino
Ocena: 7/10
Zielono, deszczowo, zimno, mokro. Taki mniej więcej był cały klimat tego filmu. Cudowne widoki, bardzo powoli prowadzona fabuła, mimo tego, że bywało brutalnie, cała ta cisza, wodospady i skały mocno uspokajały mózg. Jak na tego typu filmy - całkiem sporo dialogów (zwłaszcza w drugiej połowie seansu) i w miarę wartka akcja. Ciekawie zarysowany konflikt duńsko-islandzki. Wyjątkowo antypatyczny główny bohater.
Film dla koneserów slow cinema, raczej nie na pierwsze spotkanie z islandzkimi dramatami. 😉
#filmy #kino #filmyktorychniktnieoglada

Tytuł: Ito
Gatunek: Komediodramat
Produkcja: Japonia
Platforma: Festiwal Pięć Smaków
Ocena: 8/10
Przyjemna japońska produkcja o nieśmiałej kobiecie na progu dorosłości, która próbuje się odnaleźć we współczesnym świecie, jednocześnie nie zrywając całkiem ze swoimi prowincjonalnymi korzeniami.
Troszkę przemyśleń, troszkę śmiechu, ładne kadry, słodko-gorzka historia o dorastaniu - idealny film do obejrzenia po stresującym dniu. Niewymagający i podnoszący na duchu ^_^

UWAGA - rozpoczął się Festiwal Pięć Smaków, więc będzie spam kinem azjatyckim 😉
Jak ktoś nie zna albo nie słyszał o tym festiwalu, to mega mega polecam - to w sumie jedyna okazja na obejrzenie filmów produckji koreańskiej/japońskiej/malezyjskiej/etc z normalnymi polskimi napisami 😄
Warto, nawet jeśli nie miało się wcześniej do czynienia z tego typu produkcjami - próg wejścia nie jest wysoki, to najczęściej filmy raczej popularne niż artystyczne. Jedyny minus jest taki, że ciężko sprawdzić oceny przed seansem, bo filmy mają zazwyczaj poniżej setki ocen na filmwebie/imdb.
Podczas festiwalu jest do obejrzenia 39 filmów, z czego aż 30 jest dostępnych online. Online można kupić seans jednego filmu za 20zł albo dostęp do wszystkich w karnecie za 180zł (polecam tę opcję!).
Jest to mój ulubiony festiwal, wielbię go na równi z Docs Against Gravity 🙂

Tytuł: W pętli ryzyka i fantazji
Gatunek: Melodramat
Produkcja: Japonia
Platforma: HBO Max
Ocena: 8/10
Bardzo przyjemne 3 etiudy - każda przedstawia bardzo krótki wycinek z życia innej kobiety.
Historie się ze sobą nie łączą, nie ma tam zwrotów akcji i wybuchów. Ogląda się bardzo przyjemnie, miękko, trochę podobnie, jak czyta się klasyczną literaturę japońską. Opowieść sobie płynie swoim nurtem, ludzie na ekranie są ładni, przezywane emocje są silne, kadry są jasne.
Przyjemne kino, polecam.