Dlaczego Bóg stworzył dinozaury? Chciał zrobić benchmark środowiskowy? Przetestować silnik fizyczny? Bóg był programistą???
Na początku było słowo... O czym to świadczy ?
Zaloguj się aby komentować
#dinozaury
3
obserwujących
47
wpisów
18+
Treść dla dorosłych lub kontrowersyjna
Ciekawostki o polskich dinozaurach
Zaloguj się aby komentować
Zostań Patronem Hejto i tylko dla Patronów
- Włączona możliwość zarabiania na swoich treściach
- Całkowity brak reklam na każdym urządzeniu
- Oznaczenie w postaci rogala , który świadczy o Twoim wsparciu
- Wcześniejszy dostęp, do wybranych funkcji na Hejto
Badanie: Dinozaury wymierały już przed uderzeniem asteroidy
Dinozaury wymierały już 10 mln lat przed uderzeniem asteroidy, która spowodowała ich definitywną zagładę - informują naukowcy na łamach pisma "Nature Communications". Już wcześniej mogły mieć problemy z dostosowywaniem się do środowiska.
Więcej na ten temat: https://www.rmf24.pl/nauka/news-badanie-dinozaury-wymieraly-juz-przed-uderzeniem-asteroidy,nId,5327998
Dinozaury wymierały już 10 mln lat przed uderzeniem asteroidy, która spowodowała ich definitywną zagładę - informują naukowcy na łamach pisma "Nature Communications". Już wcześniej mogły mieć problemy z dostosowywaniem się do środowiska.
Więcej na ten temat: https://www.rmf24.pl/nauka/news-badanie-dinozaury-wymieraly-juz-przed-uderzeniem-asteroidy,nId,5327998
Zaloguj się aby komentować
arcy
Kosmonauta
Ile Tyranozaurów Rexów żyło na Ziemi? Oto nowa wskazówka.
Oszacowanie całkowitej populacji tego ikonicznego drapieżnika może nauczyć nas o dinozaurach rzeczy, których skamieliny nie są w stanie powiedzieć.
_____________________________________________________________________________________
Wpis jest tłumaczeniem artykułu "How Many Tyrannosaurus Rexes Ever Lived on Earth? Here’s a New Clue." / Kenneth Chang / The New York Times / 15.04.2021
https://www.nytimes.com/2021/04/15/science/tyrannosaurus-rex-population.html
Zdjęcie: Di Agsftw - File:Tyrannosaurus exhibit at the Houston Museum of Natural Science Morian Hall of Paleontology.JPG, CC BY-SA 3.0
_____________________________________________________________________________________
Jak obliczyli naukowcy, zanim 66 milionów lat temu zabił je meteoryt, około 20 000 dorosłych osobników ikonicznego drapieżnego dinozaura - Tyranozaura Rex - przemierzało Amerykę Północną w dowolnym czasie.
Nie jest to dokładna liczba, a właściwa suma może być znacznie niższa lub wyższa z powodu niewiadomych, takich jak długość życia, tempo wzrostu i dojrzewania oraz tempo metabolizmu. Mimo to badania, opublikowane w czwartek w czasopiśmie Science, otwierają drzwi do studiowania dawno wymarłych dinozaurów poza tym, co można uzyskać z poszczególnych skamieniałości.
Cechy szkieletu mogą wiele powiedzieć o zwierzęciu. Na przykład, ktoś patrząc na ludzki ząb może wywnioskować, że jest on przystosowany do żucia zarówno roślin, jak i mięsa, a kształt szkieletu może dać szacunkową ocenę tego, jak szybko dana osoba może biegać. Ale te fizyczne atrybuty nie mogą powiedzieć, ilu ludzi mieszka w Nowym Jorku.
"Badania takie jak to są pierwszym krokiem do odtworzenia starożytnych ekosystemów," powiedziała Felisa A. Smith, profesor biologii na Uniwersytecie Nowego Meksyku, która nie była zaangażowana w badania. "Musimy wyjść poza to, jakie skamieniałości zostały znalezione i gdzie, do większego obrazu: jak funkcjonował ekosystem".
Charles R. Marshall, profesor biologii integracyjnej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, który kierował badaniami, powiedział, że praca zaczęła się od tego, że gdy trzymał skamielinę T. rexa zastanawiał się jak są rzadkie?
"Czy jest milion, miliard, trylion T. rexów?", powiedział. "Czy to jest jeden na milion, jeden na miliard, jeden na trylion? Jak na ziemi moglibyśmy znać tę liczbę? Wszyscy wiemy, że skamieliny są rzadkie, ale jak rzadkie są? I tak naprawdę zaczęło się od tego pytania".
Więc on i studenci z jego grupy badawczej zaczęli używać narzędzi, których biolodzy używają dla współczesnych zwierząt i zastosowali je do ery dinozaurów. Sedno ich obliczeń opiera się na spostrzeżeniu, że jest o wiele więcej małych zwierząt niż dużych, że szczury znacznie przewyższają liczebnością słonie.
Dla gatunków żyjących John Damuth, biolog z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Barbara, wymyślił matematyczną zależność, znaną obecnie jako prawo Damutha, między średnią masą ciała zwierzęcia, a oczekiwaną gęstością jego populacji.
Zależność ta nie jest uniwersalna, ale na ogół sprawdza się w przypadku dużych grup zwierząt, takich jak jaszczurki czy ssaki żywiące się mięsem. Tak więc w przypadku Tyrannosaurusa rexa musieli nie tylko wpisać wagę dinozaura - około sześciu ton, plus minus kilka - ale także wyprowadzić inne liczby z tego prawa.
Dotyczy to również metabolizmu. Nie uważa się już, że dinozaury były zimnokrwiste jak współczesne jaszczurki, ale prawdopodobnie nie były tak ciepłokrwiste jak ssaki. Zespół dr Marshalla założył więc, że ich fizjologia mieści się pomiędzy fizjologią mięsożernych ssaków a smoków z Komodo. Musieli też uwzględnić pewną niepewność co do miejsca, w którym dinozaury żyły w Ameryce Północnej. Paleontolodzy nie wiedzą, czy zasięg T. rex był ograniczony do miejsc, gdzie znaleziono skamieniałości w zachodniej części Stanów Zjednoczonych i Kanadzie, czy też rozciągał się na inne miejsca o podobnym klimacie, od Alaski po wschodnie wybrzeże.
Ponieważ tak wiele nie wiadomo o dinozaurach, naukowcy nie szukali jednej ostatecznej odpowiedzi, ale chcieli określić granice tego, co uważali za prawdopodobną liczbę, która mogła się pojawić. "W przypadku większości danych paleontologicznych nie wiem, jak odgadnąć liczbę" - powiedział dr Marshall. "Ale mogę ci powiedzieć, co jest dobrym minimum, a co dobrym maksimum".
Obliczenia dały najbardziej prawdopodobną stojącą populację 20 000 dorosłych osobników Tyrannosaurus rex. Wskazywałoby to na rzadkie rozmieszczenie odpowiadające dwóm dorosłym osobnikom na obszarze wielkości Waszyngtonu.
Jednak niepewność wokół tego szacunku była bardzo duża. Te same symulacje komputerowe wskazały, z 97,5 procentowym prawdopodobieństwem, że było co najmniej 1300 dorosłych osobników, ale nie więcej niż 328 000.
Dr Damuth opisał nową pracę jako "świetny wkład". "Pomimo niepewności związanych z większością parametrów modelu, praca przynosi solidny wynik jakościowy."
Jeśli liczba 20 000 jest poprawna, w ciągu 2,4 miliona lat, kiedy T. rex chodził po Ziemi, byłoby w sumie około 2,5 miliarda dorosłych osobników, którzy kiedykolwiek żyli.
Ale nawet dr Marshall uważa, że liczba 20 000 jest prawdopodobnie niska. "To po prostu wydaje się niewyobrażalne, że można przetrwać kilka milionów lat z tymi kilkoma osobnikami" - powiedział. "Potrzebujesz tylko jakiejś strasznej plagi lub czegoś innego i już cię nie ma".
Powiedział, że myśli, że populacja mogła wynosić dziesiątki tysięcy, a może 100 000 lub 200 000. Duża część niepewności polega na tym, że prawo Damutha nie jest absolutne. Jaguary i hieny plamiste są ssakami mięsożernymi o podobnej wielkości, ale gęstość populacji hien jest około 50 razy większa.
"Użycie tych metod jest naprawdę ekscytujące" - powiedział Peter Makovicky, paleontolog z Uniwersytetu Minnesoty, który nie brał udziału w badaniach. "Nie sądzę, że wielu z nas, którzy są rodzajem, powiedzmy, szkieletowo skupionych paleontologów pomyślało, że byłoby to możliwe, ale myślę, że to naprawdę otwiera oczy w tym sensie".
Dr Makovicky powiedział, że kiedy przeczytał pracę, zaczął szukać populacji dużych drapieżnych zwierząt w dzisiejszych czasach, aby porównać je z szacunkami 20.000 T. rexes. "Na wolności pozostało mniej niż 4000 tygrysów, trochę więcej lwów" - powiedział. "To nie brzmiało jak duża liczba, ale w rzeczywistości nie jest tak mała".
W badaniu nie próbowano liczyć młodszych T. rexes. W ostatnich latach badania sugerują, że młode osobniki były prawie jak inny gatunek. Choć mogły być liczniejsze niż dorosłe, znaleziono niewiele skamieniałości, co wskazuje, że większość przetrwała ten okres życia lub że kości młodocianych były mniej podatne na zachowanie.
Doktorowi Marshallowi udało się również uzyskać odpowiedź na pytanie, od którego zaczął: tylko około jeden z każdych 80 milionów T. rexes, które kiedykolwiek istniały, został skamieniały, choć w najbardziej zaludnionych regionach liczba ta może wynosić nawet 1 na 16 000.
___________________
Lubisz naukę i szukasz więcej ciekawostek? Dodaj @arcy do obserwowanych!
Dołącz do grupy Nauka - to społeczność dla wszystkich zainteresowanych nauką, jej zdobyczami, rozwojem, sukcesami i porażkami; dla głodnych wiedzy i sprawdzonych informacji!
https://www.hejto.pl/spolecznosc/nauka
Obserwuj też wartościowe tagi:
#qualitycontent #nauka
Oszacowanie całkowitej populacji tego ikonicznego drapieżnika może nauczyć nas o dinozaurach rzeczy, których skamieliny nie są w stanie powiedzieć.
_____________________________________________________________________________________
Wpis jest tłumaczeniem artykułu "How Many Tyrannosaurus Rexes Ever Lived on Earth? Here’s a New Clue." / Kenneth Chang / The New York Times / 15.04.2021
https://www.nytimes.com/2021/04/15/science/tyrannosaurus-rex-population.html
Zdjęcie: Di Agsftw - File:Tyrannosaurus exhibit at the Houston Museum of Natural Science Morian Hall of Paleontology.JPG, CC BY-SA 3.0
_____________________________________________________________________________________
Jak obliczyli naukowcy, zanim 66 milionów lat temu zabił je meteoryt, około 20 000 dorosłych osobników ikonicznego drapieżnego dinozaura - Tyranozaura Rex - przemierzało Amerykę Północną w dowolnym czasie.
Nie jest to dokładna liczba, a właściwa suma może być znacznie niższa lub wyższa z powodu niewiadomych, takich jak długość życia, tempo wzrostu i dojrzewania oraz tempo metabolizmu. Mimo to badania, opublikowane w czwartek w czasopiśmie Science, otwierają drzwi do studiowania dawno wymarłych dinozaurów poza tym, co można uzyskać z poszczególnych skamieniałości.
Cechy szkieletu mogą wiele powiedzieć o zwierzęciu. Na przykład, ktoś patrząc na ludzki ząb może wywnioskować, że jest on przystosowany do żucia zarówno roślin, jak i mięsa, a kształt szkieletu może dać szacunkową ocenę tego, jak szybko dana osoba może biegać. Ale te fizyczne atrybuty nie mogą powiedzieć, ilu ludzi mieszka w Nowym Jorku.
"Badania takie jak to są pierwszym krokiem do odtworzenia starożytnych ekosystemów," powiedziała Felisa A. Smith, profesor biologii na Uniwersytecie Nowego Meksyku, która nie była zaangażowana w badania. "Musimy wyjść poza to, jakie skamieniałości zostały znalezione i gdzie, do większego obrazu: jak funkcjonował ekosystem".
Charles R. Marshall, profesor biologii integracyjnej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, który kierował badaniami, powiedział, że praca zaczęła się od tego, że gdy trzymał skamielinę T. rexa zastanawiał się jak są rzadkie?
"Czy jest milion, miliard, trylion T. rexów?", powiedział. "Czy to jest jeden na milion, jeden na miliard, jeden na trylion? Jak na ziemi moglibyśmy znać tę liczbę? Wszyscy wiemy, że skamieliny są rzadkie, ale jak rzadkie są? I tak naprawdę zaczęło się od tego pytania".
Więc on i studenci z jego grupy badawczej zaczęli używać narzędzi, których biolodzy używają dla współczesnych zwierząt i zastosowali je do ery dinozaurów. Sedno ich obliczeń opiera się na spostrzeżeniu, że jest o wiele więcej małych zwierząt niż dużych, że szczury znacznie przewyższają liczebnością słonie.
Dla gatunków żyjących John Damuth, biolog z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Barbara, wymyślił matematyczną zależność, znaną obecnie jako prawo Damutha, między średnią masą ciała zwierzęcia, a oczekiwaną gęstością jego populacji.
Zależność ta nie jest uniwersalna, ale na ogół sprawdza się w przypadku dużych grup zwierząt, takich jak jaszczurki czy ssaki żywiące się mięsem. Tak więc w przypadku Tyrannosaurusa rexa musieli nie tylko wpisać wagę dinozaura - około sześciu ton, plus minus kilka - ale także wyprowadzić inne liczby z tego prawa.
Dotyczy to również metabolizmu. Nie uważa się już, że dinozaury były zimnokrwiste jak współczesne jaszczurki, ale prawdopodobnie nie były tak ciepłokrwiste jak ssaki. Zespół dr Marshalla założył więc, że ich fizjologia mieści się pomiędzy fizjologią mięsożernych ssaków a smoków z Komodo. Musieli też uwzględnić pewną niepewność co do miejsca, w którym dinozaury żyły w Ameryce Północnej. Paleontolodzy nie wiedzą, czy zasięg T. rex był ograniczony do miejsc, gdzie znaleziono skamieniałości w zachodniej części Stanów Zjednoczonych i Kanadzie, czy też rozciągał się na inne miejsca o podobnym klimacie, od Alaski po wschodnie wybrzeże.
Ponieważ tak wiele nie wiadomo o dinozaurach, naukowcy nie szukali jednej ostatecznej odpowiedzi, ale chcieli określić granice tego, co uważali za prawdopodobną liczbę, która mogła się pojawić. "W przypadku większości danych paleontologicznych nie wiem, jak odgadnąć liczbę" - powiedział dr Marshall. "Ale mogę ci powiedzieć, co jest dobrym minimum, a co dobrym maksimum".
Obliczenia dały najbardziej prawdopodobną stojącą populację 20 000 dorosłych osobników Tyrannosaurus rex. Wskazywałoby to na rzadkie rozmieszczenie odpowiadające dwóm dorosłym osobnikom na obszarze wielkości Waszyngtonu.
Jednak niepewność wokół tego szacunku była bardzo duża. Te same symulacje komputerowe wskazały, z 97,5 procentowym prawdopodobieństwem, że było co najmniej 1300 dorosłych osobników, ale nie więcej niż 328 000.
Dr Damuth opisał nową pracę jako "świetny wkład". "Pomimo niepewności związanych z większością parametrów modelu, praca przynosi solidny wynik jakościowy."
Jeśli liczba 20 000 jest poprawna, w ciągu 2,4 miliona lat, kiedy T. rex chodził po Ziemi, byłoby w sumie około 2,5 miliarda dorosłych osobników, którzy kiedykolwiek żyli.
Ale nawet dr Marshall uważa, że liczba 20 000 jest prawdopodobnie niska. "To po prostu wydaje się niewyobrażalne, że można przetrwać kilka milionów lat z tymi kilkoma osobnikami" - powiedział. "Potrzebujesz tylko jakiejś strasznej plagi lub czegoś innego i już cię nie ma".
Powiedział, że myśli, że populacja mogła wynosić dziesiątki tysięcy, a może 100 000 lub 200 000. Duża część niepewności polega na tym, że prawo Damutha nie jest absolutne. Jaguary i hieny plamiste są ssakami mięsożernymi o podobnej wielkości, ale gęstość populacji hien jest około 50 razy większa.
"Użycie tych metod jest naprawdę ekscytujące" - powiedział Peter Makovicky, paleontolog z Uniwersytetu Minnesoty, który nie brał udziału w badaniach. "Nie sądzę, że wielu z nas, którzy są rodzajem, powiedzmy, szkieletowo skupionych paleontologów pomyślało, że byłoby to możliwe, ale myślę, że to naprawdę otwiera oczy w tym sensie".
Dr Makovicky powiedział, że kiedy przeczytał pracę, zaczął szukać populacji dużych drapieżnych zwierząt w dzisiejszych czasach, aby porównać je z szacunkami 20.000 T. rexes. "Na wolności pozostało mniej niż 4000 tygrysów, trochę więcej lwów" - powiedział. "To nie brzmiało jak duża liczba, ale w rzeczywistości nie jest tak mała".
W badaniu nie próbowano liczyć młodszych T. rexes. W ostatnich latach badania sugerują, że młode osobniki były prawie jak inny gatunek. Choć mogły być liczniejsze niż dorosłe, znaleziono niewiele skamieniałości, co wskazuje, że większość przetrwała ten okres życia lub że kości młodocianych były mniej podatne na zachowanie.
Doktorowi Marshallowi udało się również uzyskać odpowiedź na pytanie, od którego zaczął: tylko około jeden z każdych 80 milionów T. rexes, które kiedykolwiek istniały, został skamieniały, choć w najbardziej zaludnionych regionach liczba ta może wynosić nawet 1 na 16 000.
___________________
Lubisz naukę i szukasz więcej ciekawostek? Dodaj @arcy do obserwowanych!
Dołącz do grupy Nauka - to społeczność dla wszystkich zainteresowanych nauką, jej zdobyczami, rozwojem, sukcesami i porażkami; dla głodnych wiedzy i sprawdzonych informacji!
https://www.hejto.pl/spolecznosc/nauka
Obserwuj też wartościowe tagi:
#qualitycontent #nauka
Dla wszystkich zainteresowanych załączam link do promocji - subskrypcja NYT tylko 2 euro miesięcznie przez rok (przy przedłużaniu na kolejny rok też zaoferują dobrą cenę
Zaloguj się aby komentować
arcy
Kosmonauta
Poniższy wpis jest tłumaczeniem artykułu "These Rocks Made a 1,000-Mile Trek. Did Dinosaurs Carry Them?" / Lucas Joel / The New York Times / 09.04.2021
https://www.nytimes.com/2021/04/09/science/dinosaurs-gastroliths-bellies.html
Latem 2017 roku Joshua Malone, wówczas student studiów licencjackich w Augustana College w Illinois, odwiedził obóz badań terenowych w Wyoming i podniósł kilka skał. Zaokrąglone na krawędziach i wielkości małych pięści, były nie na miejscu pośród drobnoziarnistej skały błotnej, która je otaczała. Malone zapytał swojego ojca, Davida Malone'a, geologa z Illinois State University, który kierował wykopaliskami w tym miejscu, czy wie, skąd pochodzą te skały.
Cztery lata później obaj opracowali zaskakującą odpowiedź.
W badaniu opublikowanym na początku tego roku w czasopiśmie Terra Nova, Malone i jego współpracownicy twierdzą, że kamienie pochodzą z formacji skalnej w południowym Wisconsin, około 1000 mil na wschód od miejsca, w którym zostały znalezione. Jeszcze bardziej zaskakująca jest ich hipoteza dotycząca sposobu, w jaki kamienie odbyły tę podróż.
Naukowcy twierdzą, że zostały one przeniesione... we wnętrznościach dinozaurów o długiej szyi.
Zwierzęta te, znane jako zauropody, osiągały długość ponad 100 stóp i wagę 40 ton, regularnie połykały kamienie zwane gastrolitami, być może po to, by pomóc im w trawieniu roślin, podobnie jak niektóre ptaki i gady robią to dzisiaj. Hipoteza ta wyjaśniałaby, w jaki sposób skały uzyskały swoje gładkie i zaokrąglone tekstury. Pozostają jednak pytania, czy rzeczywiście przebyły one całą drogę w brzuchach tych wielkich bestii.
Gastrolity zostały znalezione w jurajskich mułowcach w formacji skalnej zwanej Morrison. Barwne różowe i czerwone osady formacji Morrison obfitują w skamieniałości dinozaurów, w tym zauropodów, takich jak Barosaurus i Diplodocus, a także mięsożerców, takich jak Allosaurus.
Jednak skały, które są podobne do gastrolitów wykopanych w innych miejscach, zostały znalezione same, bez żadnych pozostałości po dinozaurach. Aby uzyskać wskazówkę, w jaki sposób znalazły się one we współczesnym Wyoming, zespół skruszył skały, aby pobrać i datować kryształy cyrkonu zawarte wewnątrz, co przypomina trochę badanie starożytnych odcisków palców.
"Odkryliśmy, że wiek cyrkonu wewnątrz gastrolitów ma wyraźne spektra wiekowe, które pasują do wieku skał w południowym Wisconsin" - powiedział Malone, który obecnie jest doktorantem geologii na Uniwersytecie Teksańskim w Austin. "Wykorzystaliśmy to do wysunięcia hipotezy, że skały te zostały połknięte gdzieś w południowym Wisconsin, a następnie przetransportowane do Wyoming w brzuchu dinozaura".
"Tak naprawdę nie było wcześniej takiego badania, które sugerowałoby długodystansową migrację dinozaurów przy użyciu tej techniki, więc był to dla nas naprawdę ekscytujący moment." - dodał.
Połączenie Wisconsin-Wyoming wskazuje na wędrówkę o setki mil dłuższą niż wcześniejsze szacunki dotyczące migracji zauropodów. Zmieniające się pory roku mogą napędzać migracje, gdy zwierzęta przemieszczają się w poszukiwaniu pożywienia i wody. A zauropody w szczególności (mówi Michael D'Emic, paleontolog kręgowców z Adelphi University w Nowym Jorku i współautor badania) potrzebowałyby ogromnych ilości tych zasobów, by podtrzymać swoje ogromne życie.
"Zauropody rosły szybko, by osiągnąć swoje niezrównane rozmiary - na równi z szybkością, z jaką rosną dziś duże ssaki" - powiedział. "Oznacza to, że ich potrzeby kaloryczne były ogromne, więc biorąc pod uwagę wysoce sezonowe środowiska, w których żyły, nie jest zaskakujące, że musiałyby migrować na duże odległości w poszukiwaniu pożywienia".
Ale inni naukowcy twierdzą, że ponieważ skały nie zostały znalezione obok żadnych rzeczywistych szczątków dinozaurów, hipoteza będzie potrzebowała więcej dowodów, aby udowodnić jej poprawność.
"Niestety, nie mamy prawdziwych dowodów na to, że te klastry są rzeczywiście dawnymi gastrolitami" - powiedział Oliver Wings, geolog i paleontolog kręgowców z Martin Luther University Halle-Wittenberg w Niemczech. "Nie możemy wykluczyć możliwości transportu kamieni w brzuchach dinozaurów, ale pozostaje to tylko jedną z kilku możliwości".
Niemniej jednak, dr Wings uważa, że nowa technika zespołu uchyla drzwi paleontologom do datowania innych gastrolitów, zwłaszcza tych znalezionych zachowanych z rzeczywistymi szkieletami dinozaurów. "To byłoby niesamowite, gdyby mogli użyć tej metody na prawdziwych gastrolitach" - powiedział.
Jakkolwiek zaokrąglone skały dotarły do Wyoming, ich odkrycie pomogło panu Malone'owi nawiązać do rodzinnej tradycji studiowania geologii.
"Przez pierwsze 19 lat mojego życia odrzucałem geologię" - powiedział. "Dopiero po tym projekcie, będąc na obozie polowym, zacząłem się interesować tym kierunkiem w moim życiu".
___________________
Lubisz naukę i szukasz więcej ciekawostek? Dodaj @arcy do obserwowanych!
Dołącz do grupy Nauka - to społeczność dla wszystkich zainteresowanych nauką, jej zdobyczami, rozwojem, sukcesami i porażkami; dla głodnych wiedzy i sprawdzonych informacji!
https://www.hejto.pl/spolecznosc/nauka
Obserwuj wartościowe tagi: #qualitycontent #nauka
https://www.nytimes.com/2021/04/09/science/dinosaurs-gastroliths-bellies.html
Latem 2017 roku Joshua Malone, wówczas student studiów licencjackich w Augustana College w Illinois, odwiedził obóz badań terenowych w Wyoming i podniósł kilka skał. Zaokrąglone na krawędziach i wielkości małych pięści, były nie na miejscu pośród drobnoziarnistej skały błotnej, która je otaczała. Malone zapytał swojego ojca, Davida Malone'a, geologa z Illinois State University, który kierował wykopaliskami w tym miejscu, czy wie, skąd pochodzą te skały.
Cztery lata później obaj opracowali zaskakującą odpowiedź.
W badaniu opublikowanym na początku tego roku w czasopiśmie Terra Nova, Malone i jego współpracownicy twierdzą, że kamienie pochodzą z formacji skalnej w południowym Wisconsin, około 1000 mil na wschód od miejsca, w którym zostały znalezione. Jeszcze bardziej zaskakująca jest ich hipoteza dotycząca sposobu, w jaki kamienie odbyły tę podróż.
Naukowcy twierdzą, że zostały one przeniesione... we wnętrznościach dinozaurów o długiej szyi.
Zwierzęta te, znane jako zauropody, osiągały długość ponad 100 stóp i wagę 40 ton, regularnie połykały kamienie zwane gastrolitami, być może po to, by pomóc im w trawieniu roślin, podobnie jak niektóre ptaki i gady robią to dzisiaj. Hipoteza ta wyjaśniałaby, w jaki sposób skały uzyskały swoje gładkie i zaokrąglone tekstury. Pozostają jednak pytania, czy rzeczywiście przebyły one całą drogę w brzuchach tych wielkich bestii.
Gastrolity zostały znalezione w jurajskich mułowcach w formacji skalnej zwanej Morrison. Barwne różowe i czerwone osady formacji Morrison obfitują w skamieniałości dinozaurów, w tym zauropodów, takich jak Barosaurus i Diplodocus, a także mięsożerców, takich jak Allosaurus.
Jednak skały, które są podobne do gastrolitów wykopanych w innych miejscach, zostały znalezione same, bez żadnych pozostałości po dinozaurach. Aby uzyskać wskazówkę, w jaki sposób znalazły się one we współczesnym Wyoming, zespół skruszył skały, aby pobrać i datować kryształy cyrkonu zawarte wewnątrz, co przypomina trochę badanie starożytnych odcisków palców.
"Odkryliśmy, że wiek cyrkonu wewnątrz gastrolitów ma wyraźne spektra wiekowe, które pasują do wieku skał w południowym Wisconsin" - powiedział Malone, który obecnie jest doktorantem geologii na Uniwersytecie Teksańskim w Austin. "Wykorzystaliśmy to do wysunięcia hipotezy, że skały te zostały połknięte gdzieś w południowym Wisconsin, a następnie przetransportowane do Wyoming w brzuchu dinozaura".
"Tak naprawdę nie było wcześniej takiego badania, które sugerowałoby długodystansową migrację dinozaurów przy użyciu tej techniki, więc był to dla nas naprawdę ekscytujący moment." - dodał.
Połączenie Wisconsin-Wyoming wskazuje na wędrówkę o setki mil dłuższą niż wcześniejsze szacunki dotyczące migracji zauropodów. Zmieniające się pory roku mogą napędzać migracje, gdy zwierzęta przemieszczają się w poszukiwaniu pożywienia i wody. A zauropody w szczególności (mówi Michael D'Emic, paleontolog kręgowców z Adelphi University w Nowym Jorku i współautor badania) potrzebowałyby ogromnych ilości tych zasobów, by podtrzymać swoje ogromne życie.
"Zauropody rosły szybko, by osiągnąć swoje niezrównane rozmiary - na równi z szybkością, z jaką rosną dziś duże ssaki" - powiedział. "Oznacza to, że ich potrzeby kaloryczne były ogromne, więc biorąc pod uwagę wysoce sezonowe środowiska, w których żyły, nie jest zaskakujące, że musiałyby migrować na duże odległości w poszukiwaniu pożywienia".
Ale inni naukowcy twierdzą, że ponieważ skały nie zostały znalezione obok żadnych rzeczywistych szczątków dinozaurów, hipoteza będzie potrzebowała więcej dowodów, aby udowodnić jej poprawność.
"Niestety, nie mamy prawdziwych dowodów na to, że te klastry są rzeczywiście dawnymi gastrolitami" - powiedział Oliver Wings, geolog i paleontolog kręgowców z Martin Luther University Halle-Wittenberg w Niemczech. "Nie możemy wykluczyć możliwości transportu kamieni w brzuchach dinozaurów, ale pozostaje to tylko jedną z kilku możliwości".
Niemniej jednak, dr Wings uważa, że nowa technika zespołu uchyla drzwi paleontologom do datowania innych gastrolitów, zwłaszcza tych znalezionych zachowanych z rzeczywistymi szkieletami dinozaurów. "To byłoby niesamowite, gdyby mogli użyć tej metody na prawdziwych gastrolitach" - powiedział.
Jakkolwiek zaokrąglone skały dotarły do Wyoming, ich odkrycie pomogło panu Malone'owi nawiązać do rodzinnej tradycji studiowania geologii.
"Przez pierwsze 19 lat mojego życia odrzucałem geologię" - powiedział. "Dopiero po tym projekcie, będąc na obozie polowym, zacząłem się interesować tym kierunkiem w moim życiu".
___________________
Lubisz naukę i szukasz więcej ciekawostek? Dodaj @arcy do obserwowanych!
Dołącz do grupy Nauka - to społeczność dla wszystkich zainteresowanych nauką, jej zdobyczami, rozwojem, sukcesami i porażkami; dla głodnych wiedzy i sprawdzonych informacji!
https://www.hejto.pl/spolecznosc/nauka
Obserwuj wartościowe tagi: #qualitycontent #nauka
Zaloguj się aby komentować
Ciekawostka na dziś ...
Dzisiaj mamy dzień dinozaura więc może poznajmy kilka ciekawostek na ich temat:
Dla spragnionych większej ilości informacji o "Dinusiach" zapraszam na WikiPortal poświęcony w całości ich tematyce: https://pl.wikipedia.org/wiki/Portal:Dinozaury
Dzisiaj mamy dzień dinozaura więc może poznajmy kilka ciekawostek na ich temat:
- za najwyższego dinozaura uważany jest Zauroposejdon – osiągał wysokość do 18,5 m. Żył we wczesnej kredzie na terenie dzisiejszej Ameryki Północnej.
- największym lądowym drapieżnikiem wszech czasów był Spinozaur – osiągał długość do 17 m, wysokość do 7 m oraz masę 8–9 ton. Został odkryty w Egipcie w 1910 roku. Okaz ten został zniszczony podczas II wojny światowej, jednak w 2005 roku znaleziono kolejną czaszkę dorosłego osobnika, a w 2014 roku opisano skamieniałości osobnika niedojrzałego, w tym wiele kości szkieletu pozaczaszkowego.
- za najmniejszego przedstawiciela dinozaurów uważany jest natomiast Anchiornis - mający około 34 cm długości przy wadze około 110 g. W 2009 roku odkryto niemal kompletny szkielet pochodzący ze skał formacji Tiaojishan, datowanych na około 155 mln lat lub 160,5 mln lat. Co pozwoliło ocenić i niemal w całości zrekonstruować całe upierzenie pokrywające zarówno przednie, jak i tylne kończyny.
Dla spragnionych większej ilości informacji o "Dinusiach" zapraszam na WikiPortal poświęcony w całości ich tematyce: https://pl.wikipedia.org/wiki/Portal:Dinozaury
No cześć @Havelock_Vetinari Mam nadzieję, że już niedługo będzie można wrócić do nękania Was częstszymi wpisami
@Mia Na to własnie czekam! ;d
@Mia czas nadrobić z kawusia wszystkie części parku jurajskiego
Zaloguj się aby komentować